دیدگاه

آلوده گی هوا، مرگ خاموش

اخترمحمد

مردم کابل و دشواری های زنده گی

شهر کابل و مردم آن را پدیده های جنایی و امنیتی، نرخ بالای مواد سوختی و به خصوص آلوده گی وجاده ها توسط کراچی ها وعابرین در داخل سرک ها، وسایط نقلیه کهنه و فرسوده با مواد سوخت بی کیفیت و محیط زیست، به شدت تهدید می کند. کابل با تراکم بیش از حد معیاری نفوس و ساختمان های غیر پلانی به شهری آسیب پذیر برای صحت و سلامت مردم مبدل شده است. تردد وسایط نقلیۀ عاری از معیار های لازم برای یک پایتخت، ازدحام ترافیکی به دلیل بندش راه ها آلوده به گازهای زهری، نبود ترانسپورت دولتی و خدمات عامه شهری و استفاده بیش از حد وسایط نقلیه تیزرفتار که باعث بندش ترافیکی سنگین گردیده و برای رفع مشکل مردم نیز موثر نیست و از لحاظ اقتصادی هم برای مردم سنگین تمام می شود. سرک های خامه و گل آلود، سرازیر شدن آب های ناپاک حمام ها و منازل در جاده ها، عدم کانالیزاسیون و چاه های با پوشش مصوون، تخریب پیاده رو های داخل شهر به بهانه تمدید کیبل های شبکه های مخابراتی، برق و آب وغیره و پراکنده شدن خاک و گرد آن به داخل منازل و محلات مسکونی. اعمار ساختمان های مسکونی و ادامه آن تا به دهات و اطراف شهر که باعث از بین رفتن ساحات سبز و باغ های زراعتی شده است، قطع درختان در محلات زیست به خصوص زمانی که منازل قدیمی تجدید ساختمان می شود و یا بلند منزل جدید اعمار می شود، از پدیده های ملموس و انکارناپذیری اند که به موجب آن آلوده گی هوای محیط زیست شهر کابل بیش از حد شده است.

نبود برق کافی و بلند رفتن قیمت گاز به خصوص در فصل سرد و زمستان سبب شده است که استفاده از مواد سوخت دودزا مثل سنگ زغال، پلاستیک، چرم، رابر وغیره بیشتر گردیده و استفاده مردم بی بضاعت از مواد سوخت حیوانی و گیاه ها در بسیاری از مناطق و اطراف شهر کابل که باعث انتشار آن به داخل شهرمی گردد، نیز سبب آلوده گی هوا می گردد.مرکز گرمی های زغالی بدون فلتر در بلند منزل های رهایشی و ده ها هوتل و رستورانت و آشپزخانه های دست فروشان روی بازار با استفاده از داش های سوخت غیرمعیاری، داش های خشت اطراف شهر کابل، کارخانه ها و کارگاه های صنعتی به خصوص (فابریکه های ذوب آهن) به آلوده گی هوای محیط زیست می افزایند.

این همه، از یک طرف حساسیت ها مرضی را بیشتر نموده به صحت و سلامتی مردم آسیب رسانیده و امراض طرق تنفسی را سبب گردیده است و از جانب دیگر نباتات و مزارع، خوراکی ها و غذا های سرد و گرم، میوه و ترکاری روی جاده ها و مارکیت ها و حتا مغازه های بدون محفظه و روپوش را که در شهر کابل بسیار زیاد است، آلوده می سازد.

راه های حل چیست؟

این دشواری ها رقم شان زیاد است، ولی راه های پیشگیرانه هم وجود دارد، در صورتی که در آغاز به آن توجه صورت گیرد و در برابر آن احساس مسوولیت شود. بدون شک این عوامل مانند سیلاب و طوفان و زلزله، پدیده هایی نیستند که مردم و مسوولان امور از وقوع آن در زمان مشخص بی خبر باشند و یا به یک باره گی مردم را غافل گیرنماید. هر سال و در هر فصلی، بخشی از این مشکلات عاید حال مردم می گردد، که می توان راه هایی را برای رفع آن جست وجو کرد.برنامه های دقیق و پیش گیرانه از طرف حکومت باید طوری طرح شود که جنبه عملی داشته باشد و در موقع مناسب اجرا شود. اجرای برنامه ها محسوس باشد تا مردم به آن باورمند شوند و از آن حمایت کنند.

آماده گی های لازم و تدابیر مناسب دایمی در تمام بخش های خدمات عامه و برق، ذخایر گاز و آب از اولویت های رسیده گی به این مشکلات است. هماهنگی نهاد های مسوول برای طرح بدیل های موثر، تدابیر قبلی حکومت مبنی بر افزایش ذخایر مواد مهم و ضروری و اولیه مردم و توجه جدی و دلسوزانه در این خصوص قابل تامل است که قبل از فرارسیدن هر فصل رویداد ها، تدابیر لازم اتخاذ گردد تا وضعیت به بحران نرود.

ارایه خدمات دولتی با قبول سبسایدی در( گاز، برق، ترانسپورت، خدمات صحی) یک نیاز مبرم است که دولت باید به طور مستقیم و قانونی به آن مسوولانه توجه و مداخله نماید.حکومت باید ترانسپورت عمومی (بس های شهری و سایر شبکه ها) را تنظیم نماید که در رفع ازدحام و بندش راه ها کمک کرده و در کاهش آلوده گی هوا و ارایه خدمات عامه موثر خواهد بود.

نظارت مسوولانه

« محیط زیست صحی و سالم، از زیرمجموعه های حقوق بشری است و دولت مکلف است تا شرایط و امکانات لازم را برای آن تأمین نماید. »

ادارات مسوول حکومتی باید نظارت دقیق و دلسوزانه، همه جانبه، منطقی، کاربردی، موثر، دایمی، قانونی، هدفمند و اصلاحی نسبت به همه ی این دشواری ها را مورد توجه قرار دهند. دست زورمندان را باید قطع کنند، به خصوص آن هایی که عمدا زمینه آلودگی هوا و محیط زیست را مساعد می سازند. جلو احتکار مواد اولیه و گاز باید گرفته شود، حکومت باید در پروسه ی نظارتی با قوت و قدرت قانونی عمل کند، سیستم نظارتی ضعیف نمی تواند حلال مشکلات باشد. در بسیاری موارد، اقدامات مقطع ای، نمایشی و گذرا صورت می گیرد که نه تنها کار ساز نیست، بلکه باعث تشدید تخلفات می گردد.

جلب همکاری مردم، حمایت از برنامه های ابتکاری اشخاص و نهاد ها، برنامه های رضا کاری و هماهنگی برای جلب مساعدت های مادی و معنوی می تواند موثر باشد در صورتی که مورد حمایت دولت قرار گیرد. آگاهی عامه از طریق رسانه ها خیلی موثر است. حکومت باید، رسانه های رسمی و خصوصی را بسیج نماید تا در اوضاع وخیم و دشوار به صورت هماهنگ اطلاع رسانی نمایند. این امر مردم را به احتیاط کاری و توجه به حیات شان کمک خواهد کرد و در ضمن، متخلفین را هشدار داده و مردم متضرر را از آسیب های آن نجات و به اعاده حق متضررین معطوف شود.

اجرای برنامه ها و پیام های جلوگیری از تخلفات به وسیله رسانه ها نیز می تواند موثر باشد.

برگرفته از شماره دهم و یازده ام ، سال هفتم « ماهنامه حقیقت زمان » ارگان نشراتی حزب آبادی افغانستان

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۰۲۲۳

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

دوهـمه لـویه بازي

عبدالولي منګل

له افغانستان څخه د متحده ایالاتو وتل به په سیمه کې د یپکن نفوذ ته لاره هواره کړي او په ورته وخت کې ، دا په نړۍ کې د متحده ایالاتونو د واک د تضیف او محدودیت پیغام له ځانه سره لري. په قوي احتمال سره، به افغانستان دا وار د سترو قدرتونو د جیوپولیتیک ـ استراتیژيک اغېز او نفوذ، د « دوهمې لویې بازۍ » شاهد وي.

که لومړۍ « لویه بازي » په افغانستان او منځينۍ آسیا کې ، د روسیې امپراتورۍ او بریطانې ترمنځ وه، نوې « دوهمه لویه بازي » به د چین، روسیې تر منځ وي، متحده ایالتونه کیدای شي په نوېبازي کې نیابتي رول ولوبوي.

داسې اټکل هم شته چې ، د امریکایي ځواکونو له وتلو وروسته به په سیمه کې د روسيې، چین، هند اوایران نوې ټلواله رامنځ ته شي. یاد هېوادونو په اوس کې هم ښه سیاسي او اقتصادي اړیکي لري.د دې احتمال زیات دی او موږ به په افغانستان کې د نویو ټکرونو شاهدان وو،که چېرې کې په افغانستان باندې ، په اوس کې د منطقې د سترو او وړو قدرتونو، او امریکا تر منځ یوکنسېنسوس ، اجماع او یو وفاق رامنځ ته نه شي، ځکه تاریخ ښودلې ده ، تېر تاریخ او اوسنی موږهته رازده کوي چې، دا هېواد او دا ولس په یکتازۍ یوه زبرځواک هم نه دی په بشپړ ‌‌‌‌‌‌ډول اېل کړی اوتسلیم او لاندې کړی.

د متحده ایالاتو ولسمشر ډونالډ ټرمپ په افغانستان کې د دوه لسیزو نظامي شتون او د متحده ایالاتوپه تاریخ کې تر ټولو اوږدې جګړې پای ته رسولو سره ، د افغانستان څخه د امریکايي ځواکونو د وتلوپه اړه خپله ژمنه څو ځله تکرار کړه ، او که د ترمپ دا ژمنه عملي شوه، نوموړي ته به د دوه زره شلمکال په بیا انتخاب کې مرسته وکړي ، او حتا کېدای شي بری یې یقیني او حتمي وي.

یادونه باید وشي چې ، د ترمپ لپاره په اوس کې په راروانو انتخاباتو کې د نورو ټولو مسالو په پرتله انتخابات ګټل لومړی مساله ده.د سویلي چین مارنینګ پوسټ لیکلي « چې له افغانستان څخه د متحده ایالاتو وتل ، پداسې حالکې چې منطقي هم دي ٬٬ نوي جیو پولیټیکل تشکیلات ٬٬ به متحده ایالاتونو ته زیان او چینته ګټه ورسوي.»

اساسي پوښتنه دا ده چې، ایا متحده ایالاتونه به له افغانستانه بیخي لاسونه پرې مینځي او په دغه هېواد کې چې پکې یې ترېلیونه ‌‌‌‌‌‌ډالر مصرف شول، او پکې یېزرګونه پوځيان مړه او ژوبل شول، ماتې ومني؟

دغې پوښتنې ته ښه ځواب به وروسته د پېښو انکشافات ووایي، خو یو څه روښانه دي، هغه دا دي چې، امریکا نوره له دغې اوږدې جګړې ستړې شوې ده، او د متحده ایالتونو حاکمه کړۍ پوه دي چېپه افغان جګړه کې هغوی یوازې له طالبانو سره په جګړه بوخت نه دي، بلکې دغه جنګ له چین، ،روسیې، ایران او حتا د هغوی له تاریخي استراتیژيک دوست پاکستان سره دی ، لنده دا چې ، هغویپوه دي چې « افغان جګړه » نه شي ګټلای.

افغانستان ، آسیا - مینځني ختیځ ته د دروازې په توګه د « دوهمې لویې لوبې» په څنډه کې دی ، او دافغانستان کنټرول د یورواسیاکنټرول لپاره اړین دی.

د متحده ایالاتو او چین تر منځ ۲۱ پیړۍ ، د سیاسي لوبو مرکز دی ، د سیمه ییزو مواصلاتو لپاره د « یوې لارې » یو طرفه سړک « پراخه پروژې » پروژه به د چینایانو تر مشرۍ لاندې د یوه نوي نظم دایجاد لپاره لاره هواره کړي.

د واخان په بندر کې له افغانستان سره د پولې دواړو غاړو ته پراتو هېوادونو ته هم اشاره باید وشي ، چې له چین سره ښه اړیکي لري. په تاجکستان کې د چین نظامي اډه شتون لري، ایران هم د متحده ایالاتو د بندیزونو له امله د پیکن له پانګونې ګټه اخیستونکی دی.

چین د نورو هیوادونو سره د همکارۍ ښه وړتیا لري ځکه چې د خپلو متحدینو ځمکنۍ بشپړتیا لپاره دنه مداخلت او درناوي پالیسۍ لري ، مګر کمونیستي ایډیالوژي ، د پیکن پروړاندې ناسمه تبلیغ اوکاریدلای شي ، لکه د شوروي اتحاد پر وړاندې چې په افغانستان کې وکاریدله .

په افغانستان او مرکزي آسیا کې د « نوي ستراتیژيک تشکیلاتو » د احتمال په درشل کې، به څوک برلاسي وي، بیجینګ که مسکو؟

چین ممکن په افغانستان کې د تیرو دوه لسیزو په پرمختګونوکې ګټونکی رول په راتلونکې کې ولوبوي.

په افغانستان کې د امنیت او په نظامي پرمختګونو کې له جدي مداخلې او مؤثره رول پرته چین پهاوښیارۍ سره یوازې د سوداګرۍ همکارۍ په پراخولو او په اقتصادي زیربناوو کې پر پانګوونېباندې تمرکز کړی دی او کوي یې.

دغه هېواد د کانونو په برخه کې پانګونه کړې ، او د متحده ایالاتو فشارونو سره سره ، د طالبانو سره هم ښې اړیکي لري.

چین څلور سوه ملیونه ‌‌‌‌‌‌ډالره د نفت په استخراج کې سرمایه ګذاري کړي دي.همدا رازچین له افغانستان سره په نړۍ کې د پنځم لوی معدني قرارداد چې هغه مس عینک دی کړی دی، سرهله دې چې دغه قرارداد د امنیتي ستونزو له کبله لا سود او ګټې اخېستنې ته چمتو نه دی، خو هغه تراوسه اعتبار لري، چې په راتلونکي کې به ګټې اخیستنې ته چمتو شي.

روسیه هم په ورته وخت کې په افغانستان کې د پانګونې سخت لیواله دی. دغه هېواد په پام کې لريچې هغه پروژې چې د شوروي اتحاد په زیاتې پانګونې پيل شوې وې او عملي شوې وې، بیرته احیاکړي او پکې له سره پانګونه وکړي.

یو څه چې د یادولو وړ دي، هغه دا دي چې، که چین په افغانستان کې په اقتصادي پانګونه کېبرلاسی دی، روسیه په سیاسي ـ دیپلوماتیکي ، نظامي او فرهنګي برخه کې، په دغه هېواد کې ځورلس کلن د فعال او یکه تاز حضور له کبله برلاسی دی.

افغانستان تقریبآ ټول تاریخ د روسيې د ملي ګټو ټکی و ، او د مرکزي آسیا د نورو هېوادونو ترڅنګ،افغانستان د روسیې د نفوذ په ساحه کې راته.

اوس روسیه د افغانستان د شخړې په هوارولو کې په نړیوال ستېژ کې فعاله برخه لري، د طالبانو سرهاړیکي لري، او د افغانستان د ستونزې د هوارولو لپاره مسکو د طالبانو د پلاوي څو ځله کوربه هم و.

د روسیه لپاره اساسي مساله دا ده چې افغانستان د يو خواييز او يو جانبه خارجي اغېز او نفوذ څخه خلاص شي، او دا هېواد د نورو هېوادونو پرضد د نظامي ـ سياسي او اقتصادي هدفونو او ګټو لپاره استعمال اوپه خارجي پايګاوو بدل نه شي.

د افغانانو هیله هم دا ده چې افغانستان د يوه حاکميت لرونکي او نه ټوټې کېدونکي هېواد په توګه عنعنوي بېطرفي غوره او د عدم انسلاک او ناپېلتوب سياست وچلوي او پرمخ بوزي او په افغانستان کې د دخالت او مداخلې ټولې زمينې له منځه ولاړې شي چې تر اوسه پورې لا نه دي تللي.

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۰۲۱۷

اجتماعي عدالت

ولی منگل

‎

عدالت د خلکو ، ټولنیزو ډلو ، طبقاتو په ژوند کې د برابرۍ اندازه او معیار دی چې ، د ټولنې د مادي او معنوي پرمختګ د کچې څخه ټاکل کیږي او په فردي ډول د یوې مسالې په توګه د خلکو تر منځ د اړیکو د لوړو اصولو پر بنیاد ارزول کیږي.

‎اوس پوښتنه دا ده چې څرنګه زموږ په هېواد کې ټولنیز عدالت تامیندای او تحقق موندلای شي؟

‎داچې د ټولنیز عدالت نظریه او تئوري ‌‌ډېر اوږد تاریخ لري؛ او د ټلو ادیانو د راپيدایښت نه او حتا له هغې هم پخوا دغه نظریه ، کیدای شي یو حقیقت وي.

‎خو دغې یعنې د اجتماعي عدالت اصطلاح په ۱۷۸۰ کلونو کې د توماس اپين له خوا عملآ وکارول شوه.

‎ همدا راز د پرمختګ پسندۍ په دور کې ، د امریکا حقوق پوهانو د دې اصطلاح کارولو هم پيل کړل ، په ځانګړي توګه لوئس برینډیز او روسکا پون‌‌‌‌‌‌ډ هم یادولای شو .

‎د شلمې پیړۍ په پیل کې او ورپسې ، دا اصطلاح په نړیوال قانون او نهادونو کې هم شامله شوه. د شلمې پیړۍ په دوهمه نیمایي کې ، ټولنیز عدالت د ټولنیز تړون په فلسفه کې مرکزي عنصر شو .

‎دا چې دغه نظریه ولې راپيداشوې ؛ فلاسفاوو ځينې یو بل ته ورته او ځينو هم متضاد تعریفونه او رېښې ، تر بحث لاندې نیولي دي. په ټوله کې ټولنیز عدالت ؛ زما له نظره ، له بې عدالتۍ نه راپيدا شوی دی.

‎زما له نظره، ټولنیزه بې عدالتي یا د یو انسان يا هم له یوې طبقې یا ‌‌‌‌‌‌ډلې له خوا بې عدالتي، د هغوی د فکري، شعوري، اخلاقي او جسماني ځواک سره تړلې ده او رېښه یې هم دغلته ده. بله رېښه او ولې یې د انسان د نیازونو، غوښتنو، نفساني او د ګټو او مفاداتو له افراط سره تړلې ده.

‎ افلاطون په خپل مشهور اثر کې ' دولت ' ټولنیز عدالت ، د انسان لپاره هغه څه دي چې طبیعت ورکړي دي.

‎مارکس ټولنیز ه بې عدالتي له شخصي مالکیت او په هغه کې د اظافي ارزښت سره تړلې ده.

‎اجتماعي عدالت ، د مارکس په اند د پانګوال یا کاپيتالیستي نظام څخه کمونیستي نظام ته له اوښتون پرته ، په حقیقت کې بې مفهومه دی او نشي تامیندلای.

‎د مارکس فلسفه د انسان ټول ارزښتونه، اجتماعي عدالت، برابري او مساوات ، رفاع او ښېګڼې ، په یوه کمونیستي ټولنه کې ویني، چې د یوه سیاسي ، کلتوري او فرهنګي انقلاب له لارې تحقق مومي.

‎څوک په یوه ټولنه کې اجتماعي عدالت تامینولای شي؟

‎د بشري نړۍ تکامل د عدالت غوښتنې د مبارزې بهیر د هم دغې تئورۍ سره تړلی دی ؛ او په ټولنه کې د متضادو، مفکورو ، اندونو ، ټکرونو او تضادونو زېږنده دی .

‎دموکراسي، سوسیال دموکراسي او سوسیالیزم هم له همدغې نظریې نه د یوه فکر په اساس رامنځ ته شوي دي. په حقیقت کې دغه نظریه په اوسني غیرې عادلانه نړۍ کې د ستمګرو،‌‌‌‌‌‌ډلو او حکمرانانو پرضد د ستم ځپلو طبقو د تضادونو او مبارزې سرچینه هم ده.

نن ورځ په افغانستان کې ټولنیز عدالت، یوازې د یوه مترقي خوځښت او تحریک پر مټ تحقق موندلای شي؛ چې د ولس پراخې جبر او ستم ځپلې پرګنې راویښې کړي، دغه نظریه پکې ترویج او تبلیغ کړي او دغه سیاسي او ټولنیز غورځنګ یې په ځان پسې د استبداد او ناروا رېښو او نا مشروع حاکمانو د لیرې کولو لپاره کش، او منسجم کړي.

‎باید وویل شي، چې حقوقي او مدني دولت د ملتونو د ویښتیا او اګاهۍ ؛ او په هغوی کې د عدالت پلوو، ملي مترقي غورځنګونو او سیاسي ګوندونو د یوې متعهدې او باورمنې مبارزې له کبله منځ ته راځي.

‎د اجتماعي عدالت د تامین، او د یوې عادلانه، سوکاله ټولنې د جوړونې لپاره د مبارزې شکلونه په زاړه وخت کې یو و؛ یعنې وسله واله مبارزه ؛ خو اوس دوهم هم شته ؛ هغه د مسالمت امیزې غېرې وسله والې د ه‌‌‌‌‌‌ډوکو د نه ماتولو مبارزې ډول دي.دمبارزې دغه دوهم شکل په اوس وخت کې ښه ثابت شوی دی.

‎د اجتماعي عدالت لپاره دغه ' دوهم ‌‌‌‌‌‌ډول غېرې وسله واله د مبارزې شکل' ځکه راپيدا شویدی چې، په نړۍ کې د دیکتاورۍ د حاکمانو واک د وېش سره مخ دی او یا خود له منځه تلو په حال کې دي. د حاکمانو د ځاني ګټو مفاداتو لپاره جوړ شویو قوانین ځای مترقي قوانین نیسي، چېرته چې د فردي ازادي او د سیاسي ګوندونو لپاره د فعالیت لاره هواریږي.خو د دیکتاوري حکومتونو نه ملکي او ولسواکیزو حکومتونو ته داوښتون دغه بهیر او لړۍ هم ‌‌‌‌‌‌ډېره پېچلې او بغرنجه ده، ځکه چې پانګوال او حاکم دواړه نه غواړي چې خپله سرمایه او واک او اختیار له نورو سره وویشي ؛ او یا کم ترکمه پر هغوی نظارت او کنترول ولري.په دغې مرحلې کې مستبد مفسد حاکم، د ټولنیزې مبارزې د عدالت خوا جنبشونو د فشار په نتیجه کې، مترقي قوانینو ته ظاهرآ غاړه ایښي ده، خو په ورته وخت کې د سیاسي فساد، عوام غولونې، جعل او تزویر له لارې، په دغه مرحله کې د حقیقي مترقي او واقعي بدلونونو، لکه د ریښتیني ټولنیز عدالت او دموکراسۍ مخه ‌‌‌‌‌‌ډب کوي.

‎ریښتینی ټولنیز عدالت د یوه حقیقي حقوقي او مدني دولت نه بغیر ناممکن دی؛

‎زما له نظره، حقوقي او مدني دولت هغه دولت دی چې، په دولت کې له ټولو شتو او پانګو څخه خلک له توپير او تبعیض پرته برخمن وي؛ او حکومت د دولت پر عمده عوایدو او سرچینو ولکه او تسلط ولري،حکومت د عامه هوساینې، رفاع، معلولینو او بېوزلو ته د مناسب ژوند او کاروروزګار لپاره شرایط برابر کړي.

‎لکه څرنګه چې مخکې وویل شول، دا هر څه په هېواد کې د عدالت پلوو، د ملي مترقي مفکورې پلویانو او د هغوی د نه ستړې کیدونکې مبارزې په پایله او نتیجه کې لاس ته راتلای شي. موږ چې د تېر ملي مترقي غورځنګ لارویان یو، نباید موقتي شرایطو ته تسلیم شو او یا یې تر تاثیر لاندې واقع شو؛ برعکس باید پر خپله پرحقه بریا باور ولرو؛ کومه چې موږه یوې روښانه سعادتمندې راتلونکې ته بیایي.

‎نور بیا...

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۰۲۰۹

افغانستان دریک پرتگاه ومیدان تقابل جنگ های مخفی استخباراتی

بصیر دهزاد

قتل مرموز دو تن از فیگورهای کلیدی طالبان پاکستانی در شهر کابل هوشدار از فعالیت های خطرناک استخباراتی از دستگاه استخباراتی سی. آی . ای امریکا تا ام ای 6 انگلیس ، و از جی آر یو روسیه تا استخبارات چین وهمچنان استخبارات منطقه وی مانند آی اس آی پاکستان و استخبارات ایران ، میدهد که میدان برای هرگونه عملیات های استخباراتی آنان به احتمال قوی با همکاری و زمینه سازی نهاد های مخصوص در دستگاه دولت کنونی افغانستان ایجاد میگردد.

ممکن است این ایده و حکم من خیالی و صوری به نظر برسد، اما ده ها واقعات قتل های مرموز که در رسانه های اجتماعی انتشار یافته اند، دال بر چنین یک تصور و گمان و یا حکم را مستدل میسازد.

ما درسابق فیلم های پولیس مخفی ( 007 ) را دیده بودیم، ولی این عملیات های مخفی کنونی را عملاْ میبینیم و میشنویم که سریال های هنری از کارهای استخباراتی و حادثه آفرینی پولیس (007 ) در عمل پیاده میشوند.

برای من این مهم نیست که کی به قتل رسید و چه کسی بود و مصروف چه کاری بود، دوست بود یا دشمن؟ اما هدف بیان این واقعیت است که قتل های بدون کدام پروسه عدلی و قضایی و در نتیجه عملیات های مخفی شبابه قابل تشویش و نگرانی جدی است.

قتل آقای وحید مژده در حین پروسه مزاکرات و آنهم در مرحله که کم و بیش طالبان و امریکاییان با هم نزدیک شده بودند ، شکشکه توافق شنیده میشد، خیلی ها سوال برانگیز بوده است، زیرا وحید مژده ممکن یک فرد نسبی ، متفکر ، مستقل و نزدیک به طالبان و چهره نرم مزاج برای یک فیگور میانجی بین گروه های اسلامگرا و شیفته سهم درقدرت ، محسوب میگردید. حمله بر چهره دیگر نکتایی پوش طالبان که همیشه در تلویزیون ها ظاهر میگردید، مثال دیگری از این واقعیت است.

ناگفته نباید گذاشت که قتل های بدون یک پروسه عدلی و قضایی که خلاف همه نورم های حقوق انسانی و جنگی اند، مانند قتل چهار برادر از یک خانواده در جلال آباد توسط نیروهای خاص امنیت ملی و چندین قتل های مشابه در هفته اخیر گواه بر این حقیقت است که نقش عملیات های مرموز برای قتل های سیاسی خیلی وحشتناک و بیان دخیل بودن و نفوذ قوی چینل های استخباراتی بیگانه در درون سیستم استخباراتی و ارگانهای خاص دولتی افغانستان میباشد. بعد ازچندین عملیات های نیروهای ویژه امنیت ملی ،اشارات مبنی بر رهبری و تطبیق دساتیر این عملیات های شبانه و بدون پروسه عدلی و قضایی توسط یک چینبل عملیاتی سی آی ای در درون امنیت ملی صورت گرفته است. اکنون هم نمی توان از نقش استخبارات پاکستان و یا سی آی ای در قتل دو تن از فیگورهای کلیدی طالبان پاکستانی، عاری از شک و گمان، فکر کرد.

اخیراْ اعترافات یکی از تفنگداران غیر مسوول ، بدماش و آدمکشان حرفوی در شهر کابل که وی به دستور افراد آقای اتمر، اثمر که مضنون به روابط استخباراتی با ام ای 6 انگلیس است، باید در بدل هر یکصدو پنجاه لک افغانی باید یکی ازشش فرد را مطابق یک لست سیا حذف فزیکی مینمود. این هم یک سوال است که اگر این اعترافات درست باشند، یا استخبارات انگلیس و یا امنیت ملی افغانستان در صدد حذف فزیکی افراد و چهره های سرشناس و یا مخالف ، باشند، پس نقش و مسوولیت رهبری درجه اول و دوم دولت کنونی نیر مورد سوال جدی قرار میگیرد.

بدون شک حذف فزیکی مخالفین سیاسی، رقبای نظامی و استخباراتی با عملیات های مخفی و قتل های مرموز، به مشکل میتوانند، ردیابی عد لی و قضایی شوند و دلایل قتل و دلایل الزام بر مجرم بدست آیند. ولی شکاکیت ها و مضنونیت ها میتوانند مورد تحقیق و بررسی قرار گیرند.

قتل های سیاسی و یا حذف فزیکی مخالفین و چهره های صاحب نفوذ در کشورها توسط استخبارات تعداد از کشورهای غربی بخصوص سی آی ای امریکا و ام اکس 6 انگلستان، فرانسه و تعداد اعضای ناتو در پنجاه سال اخیر پیوسته عملی شده است. بخصوص در ادامه سقوط پی در پی استعمار درکشورهای آسیا، آفریقا و امریکای لاتین یک شیوه حفظ تسلط غیرمشروع و خلاف کنوانسیون های بین المللی بخصوص اسناد معتبر ملل متحد ، از جانب این مدافعین به اصطلاح حقوق بشرو طراحان احترام گذاشتن به حق حاکمیت ملی و استقلال ملل ، بوده است.

بطور مثال قتل های سیاسی مرموز در سالهای شصت توسط کلاه آبی های قوای صلح ملل متحد که متشکل از نظامیان کشورهای مختلف ، عمدتاْ از اعضای ناتو، در خط فاصل بین طرفین جنگ در لبنان، چنین عملیات های مخفی شبانه را در ساحات مسلمان نشین انجام میدادند و شخصیت های صاحب نفوذ را حذف فزیکی میکردند. کشته شدن چه گوارا در امریکای لاتین و پاتریس لولمبا در شاخه آفریقا در حال مبارزه بر ضد استعمار و ده ها مثال های دیگر.

قضیه حذف فزیکی افراد صاحب نفوذ در ولایت ارزگان در سالهای موجودیت قطعات نظامی هالند در آن ولایت وقتی در رسانه های هالندی خبر ساز شد که یک فرد افغان بنام ابراهیم . ب. وعده دو میلیون ایرو را از وزارت دفاع هالند بدست آورده بود تا او در برابر این پول معلومات، آدرس و کروکی تعداد از افراد صاحب نفوذ در ارزگان را به هالندی ها دهد تا آنها شب هنگام درعملیات های خاص و مخفی این افراد را خذف فزیکی نمایند. مراجعه شود به مقاله این جانب در سایت های انتر نتی تحت نام «حقوق بشر و قتل های سیاسی بدون پروسه های عدلی و قضایی» .

مسآله اصلی در آن است که کشور ما و شهر کابل ما اکنون به یک میدان خطرناک عملیات مخفی استخباراتی برای حذف فزیکی افراد تبدیل شده که شاخه و یا شاخه های از امنیت ملی و دستگاه های خاص ،در درون ساختار دولت در این جرایم بزرگ یعنی حذف فزیکی بدون کدام پروسه عدلی و قضایی دخیل اند.

اگرچنین همدستی های استخباراتی با استخبارات منطقه و سی آی ای و استخبارات انگلستان صورت گیرد، بیان یک سایه و یا شبه خطرناک و بوی یک دیکتاتوری آرام ، با روپوش دموکراسی است که در گشت و گذار است.

بدون شک این قتل های سیاسی بدون پروسه عدلی و قضایی و در همکاری با دستگاه های استخباراتی بیگانه مسوولیت و الزامیت قانونی را در برابر افراد مسوول یعنی مجرمین و همدستان شان در یک سیستم عدالتمندانه و زیر چتر حاکمیت قانون متوجه خواهد ساخت.

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۰۲۱۰

تقاضای مادر وطن و مسوولیت تاریخی نیروهای سیاسی ملی مترقی و دموکرات افغانستان

سید عارف گهریک

هر آن شخص و گروهِ که خود را منسوب به تشکیلات سابق حزب پر افتخار دموکراتیک خلق افغانستان و تشکیلات احزاب فعلی انفصال شده از آن، میدانند اگر هر چه زود در محور فراخوان و اعلامیه های وحدت طلبانه جریان های سیاسی معتبر‌ منسجم و گام های عملی برای تشکیل واحد و با اقتدار حزبی برندارند ، با قضاوت صریح و جدی نسل جوان و تشکل نوین راهرو آرمان سترگ انسانی حزب دموکراتیک خلق افغانستان روبرو خواهند شد آنگاه نمی توانند درمقابل ادعا و سوال های مطرحِ نسل نوین تبریه حاصل نمایند.
چنانچه دیده می شود شرایط حساس است و تقاضای زمان بیش ترپای نیروهای سیاسی ملی مترقی و دموکرات را در میدان مبارزه بخاطر نجات و رهایی کشور از جنگ، مجبوریت های مختلف اعم سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و عقب مانده گی ها، میکشاند.
بناً متوجه مسوولیت تاریخی شده دین ملی و انسانی خود را یکبار دیگر وطنپرستانه ایفا نمایید تا به وحدت واقعی رسیده درآبادی، پیشرفت و ترقی کشور عزیزما افغانستان گام های عملی موفقانه برداشته شود.
قوت ما در وحدت ماست!

بامداد ـ دیدگاه ـ ۳/ ۲۰ـ ۰۲۰۸

More Articles...