رسانه ها و نقش آنها در زمینه های روشنگری
صادق روزبه
در جامعه بشری دیروز، امروز و فردا ، رسانه ها یکی از بخش های فرهنگی و روشنگری بوده که در راستای ارتقای آگاهی سیاسی و اجتماعی مردم نقش شایسته، موثر وسازنده ای را ایفا نموده و می نمایند.
امروز مطبوعات که دربرگیرنده عموم رسانه ها می باشد ، در جامعه بشری به قوه چهارم شهرت یافته که تاثیرات و اثرگزاری آن مرزها را عبور نموده و به بزرگ ترین وسیله آگاهی دهی واگاهی رسانی برای توده ها ، مبدل گردیده اند.
رسانه ها عموماْ دارای رسالت ها و مسوولیت های معین تاریخی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در جوامع بشری بوده و در خطوط مشخص فکری ، فعالیت نشراتی دارند. رسانه ها ی که همواره در کنار مردم و کشور خود قرار دارند، خود را موظف به دفاع از استقلال، حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی و منافع ملی کشورها و مردمان خود می دانند.
رسانه های ملی، دموکراتیک و ترقی خواه ، همیشه از آزادی ، ترقی، دموکراسی و عدالت اجتماعی حمایت نموده ، به حقوق و آزادی های زحمتکشان احترام گذاشته ، از مبارزات عادلانه خلق ها برای حق تعین سرنوشت شان دفاع نموده ، از صلح، دوستی ، برادری، همبستگی ، آشتی ملی، امنیت ، ثبات و زنده گی مسالمت آمیز، در جهان پشتیبانی می نمایند.
این رسانه ها به باور کامل قلوب، افکار و اذهان توده ها بویژه قشر جوان را تسخیر نموده و در بسیج آنها بدور احزاب سیاسی دموکراتیک و ترقی خواه کشورها ، اثرگزاری مثبت داشته و به پرچم مبارزات عدالت خواهانه مردمان خود ، مبدل می گردند.
این رسانه ها خواست ها و نیازهای بنیادی و اساسی مردم را تشخیص و برای تحقق آنها ، مبارزه مینمایند و متعهد به وفاداری داری به آرمان های شریفانه و انسانی زحمتکشان کشورها بوده و در کنار آنها برای همیشه قراردارند.
باتاسف باید گفت که ما امروز شاهد فعالیت نشراتی رسانه های هستیم که جنگ، خشونت، نا امنی ، اسارت ، تخریبات و به آتش کشیدن تاسیسات عام المنفعه، کشتار ، خون ریزی، معارف ستیزی ، دشمنی با آزادی، دموکراسی ، عدالت و ترقی را در میان مردم تبلیغ نموده و تلاش می کنند تا اتش جنگ و تجاوز را گرم و گرمتر نگهداشته و از ایجاد نظام های مزدور پشتیبانی می نمایند..
از جانب دیگر، ادامه جنگ، خشونت و جرایم سازمان یافته ، زمینه های فعالیت رسانه ها را محدود می سازد و یا کاملاْ از بین می برد ، به رسانه ها اجازه فعالیت را نداده و حامیان جنگ و خشونت ، دیگر حاضر به ادامه فعالیت رسانه ها نمی باشند. اما مردم با ادامه همچومحدودیت ها موافق نبوده و جلوگیری از فعالیت رسانه ها برای آنها پذیرفتنی نیست و در مقابل آن ها شجاعانه و قاطعانه ، مبارزه می نمایند .
در حقیقت هر رسانه و فعالیت نشراتی آن ، نماینده گی از نظام سیاسی ای می نماید که در حمایت آن قرار دارد و با نشرات خود می خواهد در توضیح و تبلیغ اهداف و وظایف آن نظام سیاسی سهم گرفته و در استحکام آن کار نماید.
حزب آبادی افغانستان، بحیث حزب سیاسی ملی، دموکراتیک وترقی خواه کشور، برای توضیح و تبلیغ وظایف، اهداف وآرمانهای ترقی خواهانه حزب، دارای رسانه های رسالتمند و متعهد می باشد که در راستای ارتقای آگاهی سیاسی و اجتماعی اعضای حزب و توده های زحمتکش مردم افغانستان، فعالانه ، جانبدارانه و شجاعانه فعالیت می نمایند.
ماهنامه حقیقت زمان ، سایت بامداد و گروه فیسبوکی حزب آبادی افغانستان، رسانه های حزب آبادی افغانستان همچون ستاره های درخشان در آسمان مطبوعات کشور هستنند که در پرتو پالیسی نشراتی حزب ما فعالیت می نمایند. این رسانه ها رسالت تاریخی و هم مسوولیت ملی، سیاسی و اجتماعی خود می دانند تا از استقلال، حاکمیت ملی، تمامیت ارضی ومنافع ملی کشور دفاع نموده ، از آزادی، دموکراسی، ترقی و عدالت اجتماعی حمایت داشته و نقش خود را بحیث دوست صدیق خلق های شریف و زحمتکش کشور، بخوبی ایفا نمایند.
رسانه های حزب آبادی افغانستان و دست اندرکاران عزیز و متعهد آنها تلاش خواهند کرد تا بحیث ناشر اندیشه های دموکراتیک حزب ما ، برای بسیج اعضای حزب و مردم بدور رهبری حزب آبادی افغانستان، فعالانه کار نموده ، از اتحاد، همبستگی ، تساند و وحدت تمام نیروهای ملی و دموکراتیک کشور و وحدت ملی مردم شریف افغانستان شامل تمام ملیت ها، اقوام و قبایل باهم برادر کشور، حمایت نمایند.
رهبری حزب آبادی افغانستان از تمام رفقا ، دانشمندان، علما، کارشناسان ، تحلیل گران، نویسنده گان ، شاعران و همه دوستان آزادی ، دموکراسی، ترقی و عدالت اجتماعی و حامیان صدیق استقلال، حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی و منافع ملی کشور می طلبد تا به ادامه همکاری های گذشته شان، رسانه های حزب ما را همکاری دوستانه و رفیقانه رسانیده و منتظر سهمگیری شایسته شان در غنامندی نشرات این رسانه ها هستیم.
بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۱ـ ۱۱۰۷
استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2021
سرمایه داری حریص و سوداگری درصنعت دواسازی*
سِویم دگدلن
عضو کمیته امور بین المللی بوندس تاگ المان
بحث و جنجال به پا شده بر سر کارزار معافیت واکسین کرونا از حق ثبت اختراع، یاد آور تحلیل‌های کارل مارکس درباره برخوردهای بی رحمانه به‌هدف مال اندوزی در آغاز دوران سرمایه داری است. در این بحث، سیستم کنترول خصوصی بر ثروت اجتماعی، دانش، و روند تولید مایحتاج حیاتی و تلاش مرگ آفرین به منظور به دست گرفتن قدرت در این عرصه ها، آشکارا و به صورتی عریان و بی‌هیچ آرایشی نمایان می شود. واقعیت امر این است که انگیزه سودجویانه عده قلیلی در مرکز سیستم ضد انسانی سرمایه داری از ارزش زنده گی میلیون ها انسان، به ویژه مردم حاشیه جامعه ها، بیش تر و قوی تر است.
درعین حال، همه گیری کووید ـ ۱۹ چالشی جهانی است. چالشی است که تنها با کارزار جهانی ای که کشورهای ثروتمند صنعتی در آن باید به کشورهای فقیرتر جهان کمک کنند تا بتواند سرانجام گیرد. در اپریل ۲۰۲۰ ترسایی، آنگلا میرکل، صدراعظم المان، تأکید کرد که «این ویروس را تنها با ایتلاف نیروهای مان و تشکیل اتحاد قاطع می توان شکست داد.» رییس دولت المان به طور شفاهی بر این اصل تاکید کرد که واکسین‌ها ( در آن زمان واکسین ها هنوز تولید نشده بودند ) کالای عمومی جهانی اند. او اظهار داشت واکسین‌ها صرف نظر از میزان درآمد و تولید ناخالص ملی کشور تولید کننده، باید برای همه افراد در دسترس باشند. پیامی مشابه نیز از طرف اورزولا فوندِرلاین، رییس کمیسیون اتحادیه اروپا، ارسال شد که تاکیدی مکرر بر این بود که واکسین‌ها » یک کالای عمومی» هستند و نیز اینکه بحران کوید-۱۹ تنها در سطح جهانی حل شدنی است. همان طور که بعداً آشکار شد، همه این اظهارات و پیام‌ها شعار بودند و این دلواپسی‌های دروغین برای حقوق بشر، پنهان دارنده گزینه ای بی رحمانه بودند که سوداگری سرمایه داری را در اولویت خود قرار می داد.
در مبارزه با همه گیری، واکسین‌ها موثرترین سلاح اند و به نفع جامعه جهانی است که بیش ترین عده در کوتاه ترین زمان ممکن، واکسین شوند. واکسیناسیون ابزار اصلی مهارکردن همه گیری، نجات دادن جان انسان ها، و جلوگیری از عوارض جدی پزشکی است. واکسیناسیون بخش عمده جمعیت پیش شرطی برای رفع محدودیت آزادی های فردی و کاهش هزینه های اقتصادی و اجتماعی ناشی از همه گیری است.
بیماری همه گیر کووید ـ ۱۹ تا زمانی که در سراسر جهان مهار نشود، در المان و اتحادیه اروپا نیز مهار نخواهد شد. سلامتی افراد وابسته به سلامتی همه است. ایمن سازی کشورهای ثروتمند صنعتی از نظر همه گیرشناسان، کوتاه بینانه و از نظر اخلاقی پذیرفتنی نیست. تاخیر بیشتر در مهارکردن همه گیری، افزایش خطر تحول های جدید ویروس درطول زمان را موجب خواهد شد و ممکن است واکسین هایی که تا به امروز تولید شده اند اثری کم تر برآن‌ها داشته باشند یا اصلاً موثر نباشند. با توجه به احتمال افزایش واگیری انواع جهش یافته ویروس، از هرفرصتی باید برای سرعت بخشیدن به ایمن سازی انبوه جمعیت استفاده کرد. یکی از مانع ها در این راستا محدود بودن ظرفیت تولید واکسین شرکت های داروسازی است.
تنها اندکی از صحبت‌های بسیار پیرامون همبستگی در جهان به اقدام سیاسی‌ای واقعی در مقابله با این واگیری منجر شده‌اند. این امر در توزیع نابرابر واکسین‌ها در جهان و همچنین در کمک های کاملاً ناکافی به کشورهای فقیر جهان برای تولید یا گسترش ظرفیت تولید در این کشورها دیده می شود. در ایالات متحده و اتحادیه اروپا اکنون واکسین هایی که به نوجوانان و کودکان تزریق می شوند احتمال داشتن عوارض جدی پزشکی کم تری هستند درحالی که در کشورهای فقیرتر حتا واکسین کافی برای ایمن سازی همه کادر طبی در دسترس نیست چه رسد به دیگرانی که در گروه های آسیب پذیر قرار دارند.
در کشورهای پردرآمد از هر چهار نفر به طور متوسط یک نفر واکسین دریافت کرده است. در کشورهای کم درآمد از هر ۵۰۰ نفر یک نفر واکسین دریافت می کند. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، از ۷۰۰ میلیون نوبت واکسین که در سه ماهه نخست سال ۲۰۲۱ ترسایی در جهان توزیع شد، بیش از ۸۷ درصد آن به کشورهای با درآمد بالا یا درآمد متوسط رسیده است.
کشورهای کم درآمد تنها ۰/۲ درصد از تعداد کل واکسین تولید شده را دریافت کرده‌اند. اگرچه مثلاً اتحادیه اروپا ۴۳ میلیون واکسین به ۳۲ کشور صادرکرد، اما مقدار بیشتر این واکسین‌ها به کشورهای بریتانیا، کانادا، مکسیکو، و جاپان صادر شد که یا خود واکسین تولید می کنند یا توانایی خرید آن را به قیمت بازار دارند یا موقتاً صادرات واکسین یا مواد اساسی را مسدود کرده‌اند. در ماه می سرانجام اتحادیه اروپا به رغم مشکلات مربوط به تامین واکسین برای خود صادرات بیش از یکصد میلیون واکسین به جاپان را تصویب کرد. به زبان ساده، این مقدار واکسین واکسیناسیون حدود ۴۰ درصد از جمعیت جاپان را تضمین می کند. ولی هدف اصلی تضمین یک رویداد چند میلیارد دلاری در تابستان ۱۴۰۰ است. فون دِرلاین، رییس کمیسیون اتحادیه اروپا، صریحاً اعلام کرد که مجوزهای صادراتی « نشانه محکمی برای حمایت از همه گونه آماده سازی برای بازی های المپیک است » که به دنبال تعویق مراسم المپیک در سال گذشته در جاپان به دلیل همه گیری، قرار است از ۲۳ جولای تا ۸ اگست برگزار شود. در اینجا بی تفاوتی ظالمانه رییس کمیسیون اتحادیه اروپا به روشنی نمایان است.
همانند تولید واکسین به وسیله شرکت های انحصاری غول آسای تولید کننده دارو که سودهای میلیارد دلاری می برند، اهمیت اجرای عدالت کاملاً آشکار است که از تامین سود کم تر است. انتظار می رود که گردش مالی شرکت « بیون تک » المان با تولید واکسین کووید ـ ۱۹ به حجمی بالغ بر ۱۲/۴ میلیارد یورو در سال برسد. سود خالص این شرکت در سه ماهه اول حدود ۱/۱ میلیارد یورو بوده است و تا پایان سال ۲۰۲۱ ، ۶ تا ۷ میلیارد به این عدد اضافه خواهد شد. به دلیل‌هایی روشن، این شرکت واقع در شهر ماینس المان با آدرس پستی ای درخورد « معدن طلا » تمایلی ندارد که واکسین ثبت شده به نام خودش را به اشتراک عموم بگذارد.
به دلیل ضرورت و عاجل بودن مبارزه جهانی با همه گیری باید مال اندوزی و سودجویی تعدادی اندک جای خود را به تلاشی مشترک در این مبارزه بدهد. سهم زیادی از سرمایه گذاری برای تولید واکسین از طریق ثروت عمومی یا همان مالیات های دریافتی از مردم تامین می شود. در سال گذشته شرکت بیون تک مبلغ ۳۷۵ میلیون یورو از دولت المان برای ایجاد تاسیسات تولیدی و ساختن واکسین mRNA دریافت کرد. این شرکت همچنین قرضه ۱۰۰ میلیون یورویی از بانک سرمایه گذاری اروپا نیز دریافت کرد. دیگر شرکت‌های دارویی نیز مبالغی مشابه کمک دولتی دریافت کردند. لیستی که در مجله پزشکی لانست (The Lancet) منتشر شده است نشان می دهد که شرکت های داروسازی سانوفی، گلاکسو سمیت کلاین، و نواواکسی مبلغ ۲/۱ میلیارد، استرازنکا و دانشگاه آکسفورد مبلغ ۱/۷ میلیارد، جانسون و جانسون مبلغ ۱/۵ میلیارد و مدرنا مبلغ ۹۵۷ میلیون دلار امریکایی از بودجه عمومی دریافت کرده‌اند. با این‌همه، مسوولانی که این پرداخت‌ها را انجام داده اند، از توافق بر شرایط و ضوابط منطقی با این گروه‌های داروسازی در مورد قیمت گذاری مناسب و صدور سریع مجوز به آنها، خود داری کرده‌اند.
کشورهای هند، آفریقای جنوبی، و بیش از یکصد عضو دیگر سازمان تجارت جهانی (WTO) از اکتوبر ۲۰۲۰چشم پوشی موقت از ثبت اختراع واکسین ها و فناوری تشخیصی برای ویروس سارس ـ کووید ۲ را خواستار شده‌اند. آنها دیگر حاضر نیستند بیش از این منتظر شوند تا بتوانند از مردم شان در برابر این ویروس کشنده محافظت کنند. آنها تا اکنون با وجود اینکه انتقال دانش فنی و دسترسی به منابع بیولوژیکی لازم برای شان ضرورتی حیاتی بود بیهوده در انتظار ماندند.
در ماه می، موضع گیری جو بایدن، رییس جمهور امریکا، در حمایت از درخواست های لغو ثبت اختراع با استقبال عمومی روبرو شد. ایشان اما درعین حال از ارسال مواد اولیه اساسی تولید واکسین از ایالات متحده به دیگر کشورها همچنان جلوگیری می کند. در اتحادیه اروپا، دولت المان به رهبری آنگلا میرکل، وفادارترین سرسپرده غول های داروسازی است. واکسین ها نه تنها یک « کالای عمومی جهانی » درنظر گرفته نمی شوند، بلکه وسیله ای پول ساز برای انحصارهای بزرگ دیده می شوند.
واقعیت ناخوشایند این است که دسترسی کشورهای فقیر به سلاح های شرکت های تسلیحاتی غربی آسان تر از دریافت واکسین های شرکت های داروسازی غرب است. این کشورها از تابستان ۲۰۲۱ باید در انتظار بمانند تا ببینند کشورهای ثروتمندتر چه مقدار واکسین باقی مانده دارند و تا چه اندازه سخاوت به خرج می دهند تا شاید تعدادی واکسین دریافت کنند.
دکتر تدروس آدانوم قبرایزوس، رییس سازمان صحی جهان، به درستی گفته است که جهان در آستانه شکست اخلاقی‌ای فاجعه بار قرار دارد و هزینه این شکست با جان و معیشت مردم کشورهای فقیر پرداخت می‌شود. سیریل رامافوسا، رییس جمهور افریقای جنوبی، با نام بردن از « آپارتاید واکسین » گفت به رغم انجام گرفتن پژوهش‌هایی آزمایشی به منظور تایید واکسین در افریقا، این قاره اکنون باید برای دسترسی به واکسین التماس کند.
دردآور اینکه در حال حاضر صد ها هزار واکسین در ایالات متحده بلااستفاده مانده است زیرا تعداد درخواست کننده ها به اندازه کافی نبوده و حتا انگیزه هایی همچون بردن جایزه بخت آزمایی، بورس تحصیلی، سفر تفریحی دریایی یا سیگار ماری یوهانای رایگان نیز نتوانسته اند بخشی از شهروندان امریکا را به دریافت واکسین های بلااستفاده ترغیب کنند. درحالی که شیوع ویروس بین همسایگان جنوبی امریکا بیداد می کند و به اندازه کافی واکسین برای آن ها وجود ندارد، رییس جمهور بایدن به همان سَبک « نخست امریکا » (شعار ترامپ) مواد اولیه ضرور برای واکسین را احتکار می کند.
واکسین کووید-۱۹ باید کالایی عمومی دانسته شود. تولید واکسین به دانش و امکاناتی گسترده نیاز دارد. بنا براین، با افزایش سرعت انتقال دانش و فناوری، ظرفیت لازم برای تولید این واکسین زودتر فراهم می شود. در دنیای کنونی، برای سرمایه داری حریص و طرفداران و مدافعان آن که سودآوری از جان میلیون‌ها انسان ارزشمند تر است دیگر نباید جایی باشد./ مـردم
*اصل تیتر نشرشده : « نه به سرمایه داری حریص و سوداگری در داروسازی »
منبع تصویر : فرانکفورتر الگیمینه سایتونگ
بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۱ـ ۰۹۰۷
استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2021
طرح « شام جدید » نیاز داخلی یا ضرورت منطقه‌ای
حسن فحص
بغداد، پایتخت عراق، میزبان اجلاس سران کشورهای مصر، اردن و عراق بود و سران کشورهای عربی یاد شده در نشستی گردهم آمدند که هدف از آن تاسیس یک نظام جدید منطقه ای تحت عنوان « شام جدید» است. طبق سخنان مصطفی الکاظمی، صدراعظم عراق، طرح « شام جدید» قرار است در آینده گسترش یابد و کشورهای سوریه، لبنان و فلسطین را نیز شامل شود. به این معنا که این طرح، نقطه آغازی برای حرکت به سوی پروژه خاورمیانه بزرگ است، به ویژه اینکه طرح مورد نظر، روابط بغداد، عمان و قاهره را با جهان عرب و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس دچار تهدید نمی کند، بلکه با چشم انداز آنها درباره ایجاد یک منطقه همکاری اقتصادی عربی که هدف نهایی آن گسترش روابط اقتصادی با اروپا باشد، همسویی دارد.
اجلاس اخیر که به عنوان سومین اجلاس سران کشورهای عراق، مصر و اردن به شمار می رود، در ادامه تلاش های قبلی برگزار شد که هدف از آنها تاسیس نظام منطقه ای جدیدی در شرق جهان عرب بود. این تلاش ها را حیدر العبادی، صدراعظم پیشین عراق، آغاز کرد و در دوره عادل عبدالمهدی، صدراعظم سابق عراق، برخی گام های عملی در مسیر تحقق این پروژه به سمت اردن و مصر برداشته شد و زمینه ارایه این طرح را در نخستین اجلاس سه جانبه قاهره که در ماه مارچ ۲۰۱۹ ترسایی برگزار شد، فراهم کرد. برگزاری نشست سران کشورهای عراق، مصر و اردن در بغداد، در سایه دولت کنونی عراق، به عنوان برگه قدرتی در دست مصطفی الکاظمی، صدراعظم عراق محسوب می شود و پیام واضحی را به جریان‌های سیاسی و مولفه های مختلف و تاثیرگذار عراق می رساند که دولت کنونی عراق توانایی بازگرداندن کشور را به جایگاه فراخور آن در سطح منطقه و جامعه جهانی دارد و توانسته است در این مسیر گام های آغازین عملی را بردارد. میزبانی این اجلاس توسط بغداد، پیام روشنی به تمام کشورهای همسایه عراق است که عراق را در راستای گسترش نقش و نفوذش در خاورمیانه و رویارویی که با امریکا در غرب آسیا دارد، به‌عنوان « حیاط خلوت » خود می داند. این پیام به همه گوشزد می کند که عراق جدید، دیگر وابسته یا در محور منافع آنها نخواهد بود و منافع ملی خود را قربانی اهداف دیگران نمی کند؛ بنابراین همه قدرت‌های منطقه ای باید محاسبات خود را در زمینه برخورد با عراق بازنگری کنند، به ویژه اینکه عراق در تلاش برای بازگشت به موقعیت تاثیرگذاراش در منطقه است و می خواهد تصمیمات آن مستقل و در راستای منافع ملی خودش باشد. هدف عمده اقتصادی که عنوان اصلی جلسات سران کشورهای طرح „ شام جدید» را تشکیل می دهد، فعال سازی رابطه اقتصادی بین کشورهای یادشده از طریق احیای مجدد خط لوله انتقال نفت است که از مسیر اردن به بصره عراق و سینای مصر متصل می شود. در‌این صورت، اردن و مصر می توانند به نفت عراق دسترسی پیدا کنند و در ازای صدور برق به عراق و سرمایه گذاری در آن کشور، نفت عراق را به قیمت تشویقی که ۱۶ دلار نسبت به قیمت نفت در بازارهای جهانی، کمتر خواهد بود، به دست آورند. هرچند بعد اقتصادی اجلاس « شام جدید» حایز اهمیت فراوان است، اما ابعاد سیاسی این پیمان جدید و پیامدهای بعدی آن در سطح ژیوپولیتیک و ژیواستراتیژیک منطقه را نمی توان نادیده گرفت، به ویژه اینکه فعال سازی این همکاری اقتصادی ـ سیاسی از نظر ایران دور نیست، درحالی‌که تهران، عراق را برای پیشبرد برنامه‌هایش در منطقه، مهم و حیاتی می داند و با خروج عراق از حوزه نفوذ اقتصادی، سیاسی و امنیتی اش به شدت مخالف است. با وجود تاثیرات مثبت اقتصادی این نظام منطقه ای، تهران با توجه به چالش‌های متعددی که در راستای احیای برجام با آنها روبه رو است و این نگرانی را دارد که بن بست مذاکرات ویانا ممکن است تمام دستاورد های گذشته را تهدید کند، نمی تواند نسبت به پیامد های سیاسی طرح « شام جدید» مطمین باشد. با این حال رهبران سیاسی عراق این پرسش را مطرح می کنند که آیا دولت بغداد می تواند با وجود شرایط دشواری که در سطح داخلی با آن روبه رو است و افزون بر اینکه عراق به محور معادلات منطقه ای و بین المللی و درگیری های مرتبط به آن تبدیل شده است، نقش فعال و سازنده‌ای در تصمیم گیری‌های منطقه ای داشته باشد و از ایفای نقش میانجی بین قدرت های منطقه ای و بین‌المللی، پا فراتر بگذارد؟ به باور این رهبران، تلاش برای توسعه و پیشرفت، حق مسلم عراق است و بغداد باید با استفاده از موقعیت ژیوپولیتیک و تاثیرگذاراش در خاورمیانه برای بازگشت به جایگاهی که فراخور این کشور در جهان عرب، در میان کشورهای منطقه و جامعه جهانی است، از هیچ تلاشی دست نکشد، هرچند شرایط دشوار و ناهنجاری‌هایی که عراق با آنها روبه رو است، مانع بزرگی در مسیر تحقق این هدف است.
منبع: ایندیپندنت
بامداد ـ سیاسی ـ ۸/ ۲۱ـ ۲۹۰۶
استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2021
افغانستان از دید دیگران :
روزنامه شرق چاپ تهران در یکی از شماره های تازه خود مینویسد :
مقام های دولت افغانستان پس از سفرشان به امریکا، دیدار با رهبران دولت امریکا را پردستاورد عنوان کردند. امرالله صالح، معاون اول رییس جمهور افغانستان، پس از اینکه به کابل رسید، در صفحه فیس‌بوکش نوشت: « رییس جمهور امریکا آقای جو بایدن در یک فضای بی نهایت صمیمی و محترمانه گفت که ملت افغانستان باید بداند که من در کاخ سفید دوست آنها هستم. روایت فرار از تعهدات ما بی بنیاد و غلط است. ما از دوستان و متحدین خود رو نمی گردانیم. امریکا به کمک های امنیتی ـ دفاعی، اقتصادی، بشردوستانه و دیپلوماتیک خود به افغانستان ادامه می دهد ».
به گزارش ایندیپندنت، هرچند رهبران سیاسی امریکا در هیچ کدام از دیدارهایشان با مقام های دولت افغانستان، درباره تغییر در رویکرد امریکا در قبال افغانستان حرفی نزدند، اما درست ساعاتی پیش از دیدار بایدن با اشرف غنی، نیروهای هوایی امریکا که هنوز در افغانستان حضور دارند دو حمله خونین را بر مواضع طالبان در شمال افغانستان صورت دادند.
براساس گزارش‌ها این دو حمله تلفات سنگینی را به طالبان وارد کرد. سطح بالای تلفات طالبان بر اثر این دو حمله باعث واکنش تند این گروه شد. ذبیح‌الله مجاهد گفت این حملات تحریک کننده باعث می شود تا طالبان عکس‌العمل نشان دهند. او گفت که امریکا و ناتو باید روی خروج از افغانستان تمرکز کنند و به جنگ افغانستان کاری نداشته باشند.
حملات هوایی امریکا بر مواضع طالبان این سوال را ایجاد می کند که آیا ناتو با توجه به وخامت اوضاع در افغانستان دوباره به جنگ افغانستان برگشته است یا برخواهد گشت؟ به نظر می رسد امریکا نمی تواند در قبال تشدید حملات و شایعه‌های پی درپی درباره احتمال سقوط کابل پس از خروج امریکا از افغانستان بی تفاوت بماند. رابرت گیتس، وزیر دفاع پیشین امریکا، دو هفته پیش در مقاله ای که در نیویورک تایمز منتشر شد، نوشت هرچند اغلب امریکایی ها می خواهند تا نیروهای این کشور از افغانستان خارج شوند، اما واقعیت این است که امریکا نمی تواند افغانستان را به حال خود رها کند. او نوشت که طالبان می خواهند دوباره برگردند. طالبان به جنگ در افغانستان شدت بخشیده و تلاش دارد تا با زور افغانستان را بگیرد و در صورت پیروزی این گروه، احتمال برگشت داعش و القاعده زیاد است. رویکرد جو بایدن هم در دیدار با رهبران دولت افغانستان به شکلی بود که این ذهنیت را ایجاد کرد که امریکا نمی تواند اجازه دهد که طالبان دوباره افغانستان را تصرف کنند. گفته می شود بایدن به رهبران دولت افغانستان گفته است به هر نحو ممکن اجماع سیاسی و اتحاد ضد طالب را در افغانستان ایجاد کنید وگرنه با شکست روبه رو خواهید شد.
اگر مجموع تکه‌های پازل تحولات چند هفته گذشته را کنار هم بگذاریم به این نتیجه می رسیم که امریکا به هیچ شکلی افغانستان را تنها نخواهد گذاشت. حمایت امریکا چه بدون حضور نیروهای امریکایی باشد و چه همراه حضور محدود نظامیان این کشور، در افغانستان قابل لمس خواهد بود. دولت افغانستان بیشتر از هر چیزی نیاز به حمایت های امریکا از عملیات‌های نظامی علیه طالبان دارد. روی زمین نیروهای نظامی دولت افغانستان و حالا با حمایت بسیج های مردمی می توانند مقابل حملات پی درپی و مستمر طالبان واکنش لازم را نشان دهند. اگر عملیات های نظامی نیروهای افغانستان با حمایت هوایی امریکا همراه باشد طالبان در کوتاه مدت بیشتر مناطقی را که تصرف کرده اند، از دست خواهند داد زیرا تلفات بیش از حد جنگجویان این گروه، آنان را با محدودیت نیروی جنگی روبه رو کرده است تا جایی که گفته می شود نیروهای شبه نظامی پاکستانی نیز با حمایت سازمان استخباراتی این کشور در جنگ به نفع طالبان وارد افغانستان شده‌اند.
بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۱ـ ۰۱۰۷
استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2021
پیام تسلیت دارالانشای حزب آبادی افغانستان به مناسبت درگذشت نا به هنگام رفیق احمدشاه اوریاخیل عضو دارالانشای حزب آبادی افغانستان
۴ سرطان ۱۴۰۰ ، کابل ـ افغانستان
با درد و اندوه فراوان درگذشت نا به هنگام یک رزمنده آگاه و دلیر وصادق به منافع علیای مردم افغانستان را به اطلاع هموطنان و رهروان راه صلح و ترقی افغانستان و اعضای حزب آبادی افغانستان میرسانیم.
رفیق احمدشاه اوریاخیل عضو دارالانشای حزب آبادی افغانستان دیگر با ما نیست و نسبت بیماری که عاید حالش شده بود جهان فانی را وداع گفته و به جاودانه گان پیوست .
انا لله و انا الیه راجعون
زنده یاد رفیق احمدشاه اوریاخیل از ایام نوجوانی سرنوشت خویش را با سرنوشت جنبش دموکراتیک و ترقیخواه کشور گره زده و تا اکنون صادقانه به خاطر منافع مردم و ترقی و پیشرفت افغانستان رزمید.او یکی از کارمندان صادق و پاک نفس در اجرای وظایف و مسوولیت های دولتی خویش بود و در مبارزات سازمانی به کار و پیکارآگاهانه در تحت رهبری سازمان متشکل و با برنامه معتقد بود و از جمله داعیان و پیشگامان تلاش برای ایجاد وحدت و همدلی میان نیروهای مترقی در کشور بود.
دارالانشای حزب آبادی افغانستان درگذشت این عضو فعال، صادق و رزمنده خود را ضایعه جبران ناپذیر دانسته و به این مناسبت مراتب تسلیت عمیق خویش را خدمت خانواده معززشان ، به ویژه فرزند برومند شان جوان آگاه رفیق حامد اوریاخیل عضو کمیته مرکزی حزب آبادی افغانستان ، اقارب ، دوستان ، رفقا و همرزمان شان در حزب آبادی افغانستان عرض نموده ، برای رفیق مرحوم اوریاخیل بهشت برین و به بازمانده گان شان از بارگاه خداوند متعال صبرجمیل استدعا مینماید. یک بار دیگر تعهد همرزمان و رفقایش را به ادامه راه و روش زنده گی مبارزاتی آن رفیق اظهار مینماییم.
روحش شاد ویادش گرامی باد!
با درودها
پوهاند داکتر محمد داوود راوش
رییس حزب آبادی افغانستان
اگهی های فوتی و پیام تسلیت ـ بامداد ـ ۲۱/۱ـ ۲۵۰۶
Copyright ©bamdaad 2021