دیدگاه

تقاضای مادر وطن و مسوولیت تاریخی نیروهای سیاسی ملی مترقی و دموکرات افغانستان

سید عارف گهریک

هر آن شخص و گروهِ که خود را منسوب به تشکیلات سابق حزب پر افتخار دموکراتیک خلق افغانستان و تشکیلات احزاب فعلی انفصال شده از آن، میدانند اگر هر چه زود در محور فراخوان و اعلامیه های وحدت طلبانه جریان های سیاسی معتبر‌ منسجم و گام های عملی برای تشکیل واحد و با اقتدار حزبی برندارند ، با قضاوت صریح و جدی نسل جوان و تشکل نوین راهرو آرمان سترگ انسانی حزب دموکراتیک خلق افغانستان روبرو خواهند شد آنگاه نمی توانند درمقابل ادعا و سوال های مطرحِ نسل نوین تبریه حاصل نمایند.
چنانچه دیده می شود شرایط حساس است و تقاضای زمان بیش ترپای نیروهای سیاسی ملی مترقی و دموکرات را در میدان مبارزه بخاطر نجات و رهایی کشور از جنگ، مجبوریت های مختلف اعم سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و عقب مانده گی ها، میکشاند.
بناً متوجه مسوولیت تاریخی شده دین ملی و انسانی خود را یکبار دیگر وطنپرستانه ایفا نمایید تا به وحدت واقعی رسیده درآبادی، پیشرفت و ترقی کشور عزیزما افغانستان گام های عملی موفقانه برداشته شود.
قوت ما در وحدت ماست!

بامداد ـ دیدگاه ـ ۳/ ۲۰ـ ۰۲۰۸

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

نقش عربستان سعودی در تحولات فکری ، سیاسی و فرهنگی افغانستان

داکترحمیدالله مفید

پیشینه تاریخی

در سال ۲۹ هجری قمری هنگامی که سپاهیان تازی در زمان عثمان بن عفان(رض) پس از فتح « طبس» و قهستان به سوی خراسان رهسپار شدند در حقیقت پیروزی بر خراسان آغاز یافت ، به گفتاورد یاقوت حموی در معجم البلدان «عبدالله بن سمره » والی خراسان عربی با شدت شهرهای خراسان چون : « رخ ، زاوه ، خواف ، اسفرایین ، باخزر ، جوین، ابرشهر یا نیشاپور ، نسا ، طوس ، هرات و مروه ودیگر شهر ها را یکی پی دیگری فتح کرد. »

چون خراسانیان مردم آزادی خواه بودند ، در برابر تازیان چندین بار قیام کردند ، که آخرین آن خیزش ابومسلم خراسانی بود ، تازیان به خاطر کشتن رویه آزادی خواهی خراسانیان نزدیک به پنجاه هزار سپاهی را با خانواده های شان در خراسان جابجا ساختند ، که با خدمه و خانواده های آنان به دو صد هزار نفر می رسیدند ، آنها با زبان و فرهنگ تازی در خراسان جابجا شدند ، این نخستین کوچ و جابجایی تازیان در خراسان بود ، به گفتاورد پطروشفسکی این تازیان وظیفه داشتند ، تا زبان ، فرهنگ و دین تازی را در خراسان نهادینه سازند . ازهمین جا نفوذ فرهنگی تازیان در خراسان آغاز یافت .این نفوذ با گسترش دین اسلام در خراسان وسعت بیشتر یافت.

پس از فراز شدن دولت صفاریان و پدیداری یعقوب لیث صفاری که به فرهنگ و زبان فارسی عاشقانه می نگریست ، یکبار دیگر زبان فارسی جان تازه گرفت ، مگر مناسبات فرهنگی و دینی مانند گذشته ادامه یافت و تا ایدون ادامه دارد.

با ایجاد دولت عربستان سعودی توسط محمد بن سعود در سال ۱۷۵۰ ترسایی و سپس با به میان آمدن ، عبدالعزیز بن سعود و گسترش سرزمین سعودی در شبه جزیره ای عرب به کمک شیخ محمد بن عبدالوهاب ( بنیانگذار وهابیسم در جهان )، دولت عربستان سعودی در جهان عرب پدیدار گردید.

مناسبات افغاستان و دولت عربستان سعودی :

محمد ظاهر شاه پادشاه پیشین افغانستان در سال ۱۹۳۲ ترسایی به عربستان سعودی مسافرت نمود و با ملک عبدالعزیز دیدارکرد و توافقنامه یا همسازنامه دوستی میان دو کشور را دستینه یا امضا نمود . پسانتر ها ملک فیصل پادشاه عربستان سعودی در سال ۱۳۴۹ خورشیدی از افغانستان دیدن نمود.

در زمان دولت جمهوری محمد داوود خان نیز یکبار دیگر مناسبات سیاسی و دوستی میان افغانستان و عربستان سعودی بهبودی بهتری یافت . بر بنیاد این مناسبات، برای نخستین بار استادان عربستان سعودی در دو بخش یعنی در بخش دانشکده شرعیات و دربخش دیپارتمنت زبان و ادبیات عربی دانشکده ادبیات کابل در سال های ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ خورشیدی به کابل آمدند ، که از آن میان استاد سعد الحمید Sad al humaid واستاد الشرقاوی را می توان نامبرد که نخستین در دانشکده ای ادبیات و دومی در دانشکده ای شرعیات تدریس می نمودند. در حقیقت این نخستین تبادل فرهنگی میان افغانستان ودولت عربستان سعودی بود.

پس از رویداد هفتم ثور مناسبات سیاسی میان افغانستان و عربستان سعودی به سردی گرایید و دولت عربستان سعودی با سرمایه گذاری در میان مجاهدین و کمک های میلیون دالری ، اعمار مدارس دینی و تامین افزار جنگی برای مجاهدین پرداخت .

عربستان سعودی با رویکرد به نقش سرزمین دینی و تاریخی اش در جهان اسلام از همان استان پدیداری خود را تنها منادی حقیقی اسلام در جهان می داند ، که با برنامه های قدرت طلبی امریکا و غرب همسانی دارد . این کشور با پیشینه گی تاریخی اش همواره تلاش در نشر و پخش ارزش های دولت آل سعود یعنی وهابیت بخرج می دهد. در این میان کشورهای مانند افغانستان که از زمینه اسلام خواهی و اسلام گرایی بالا بلندی برخوردار است و از ۹۰ در صد بالای جمعیت آن را بی سوادان و تهیدستان شکل داده است بهترین بستر برای گسترش وهابیت و طالبانیزم می باشد.

استفاده از ظرفیت حج تاسیس مدارس دینی ، مراکز فرهنگی چند منظوره یی و چاپ و نشر کتاب و قران کریم ، از مشقات فرهنگی سعودی ها در نفوذ هر چه بیشتر در افغانستان به شمار می آید،می توان نقش فرهنگی عربستان سعودی را در افغانستان به سه مرحله جداگانه به پویش و کاوش گرفت :

مرحله نخست :‌ فرستادن استادان دانشگاهی به منظور تدریس زبان و ادبیات تازی و امور شرعی اسلامی در فاصله میان دولت شاهی و پایان جمهوری . در این مرحله مناسبات فرهنگی بر بنیاد مناسبات متقابل برخوردار بود ، استادان دانشگاهی به منظور آموزش دانش آموزان آمده بودند ، با آنکه این مناسبات یک جانبه بود ، یعنی استادان از سعودی به منظور آموزش زبان تازی آمده بودند ، مگر از سوی افغانستان استادی جهت آموزش زبان های فارسی و یا پشتو به عربستان سعودی نرفته بود ، زیرا در دانشگاه های عربستان سعودی زبان فارسی تدریس نمی شود ، در حالی که در دانشگاه های اغلب کشورهای جهان زبان فارسی جهت پویش و آموزش فرا گرفته می شود. با آنهم این مرحله یک مرحله آرام فرهنگی بود و مناسبات فرهنگی نیز بر رویه احترام متقابل برخوردار بود .

مرحله دوم : در این مرحله کشورشاهی عربستان سعودی با استفاده از گروه های جهادی و فراریان افغانستان در کشور پاکستان و اروپا با استفاده از امکانات مالی ، سیاسی و دینی توانست تا گروه های افراطی جهادی را تمویل و تسلیح نماید و آنها را برای جنگ داخلی به افغانستان بفرستد. در این مرحله کمک های میلیونی عربستان سعودی ، فرستادن ، آموزگاران ، تمویل مصارف تسلیحاتی و دیگر امور لوژستیکی مخالفان دولت آنوقت از کارکرد های دولت سعودی برای افغانستان بود ، که این حالت تا ایدون نیز ادامه دارد. افزون بر این ها کشور عربستان سعودی پشتبانی و تمویل سلفی گری را در مراکز رسمی ودانشگاهی نیز سازماندهی نمود ، در این مرحله نفوذ فرهنگی ودینی عربستان سعودی را پشتبانی از تفکر سلفی گری از راه مراکز غیررسمی ، مساجد و مدارس مذهبی و اعزام مفتی و مبلغان مذهبی از مرکز « الرابط العالم الاسلامی » واقع در جده و پشتبانی از بخش نا متوازن عربستان سعودی از تفکر سلفی گری تکفیری از راه سرویس های امنیتی و اطلاعاتی و برخی واسطه ها و وابسته ها های نفوذی دیگر درمنطقه می توان پنداشت ، در فرایند این دخالت ، در افغانستان و به ویژه در مدارس و احزاب جهادی و طالبی تفکر سلفی گری رشد و تقویه گردید و این تفکر به ثمر نیز رسید ، پیروزی مرحله نخست طالبان در افغانستان که از سوی عربستان سعودی به رسمیت شناخته شده بودند ، فرایند این دخالت بود ودر مرحله پسین ، کار در زمینه بازسازی و تقویه طالبان دربخش های ارتشی و نظامی و سیاسی نیز ازهمین شبکه ها آب می خورد. امروز در افغانستان جنگ های مذهبی میان شیعه وسنی ، ایجاد نفرت سنی های سلفی از شیعه ها ، نفرت نسبت به حقوق بانوان ، نفرت از دموکراسی و عدالت اجتماعی در میان بخشی از جوانان سلفی از برکت همین وهابی گری عربستان سعودی است.

مرحله سوم: دولت شاهی عربستان سعودی که مخالف دموکراسی و آزادی های بشری است ، افزون از راه های استخباراتی و امنیتی با استفاده از مناسبات باز دیپلوماتیکی نیز تلاش می ورزد ، تا سلفی گری ، عربی گرایی و بنیاد گرایی وهابی را از طریق منابع باز نیز درکشور نهادینه بسازد، از همینرو در سال ۱۳۹۳ خورشیدی قرارداد یا همخوان نامه ساخت یک مرکز بزرگ اسلامی را در افغانستان دستینه و امضا نمود ، این مرکز که هزینه و مصارف آن از سوی عربستان سعودی پرداخته می شود و از ۴۵ تا ۱۰۰ میلیون دالر برآورد شده است و بر بنیاد بیان مسولان و مقامات عربستان سعودی قرار است در این مرکز آموزش اسلامی و زبان و ادبیات عربی فراگرفته خواهد شد، نیز نماد مرحله سوم مناسبات فرهنگی عربستان سعودی و افغانستان می باشد .

بدون شک این مرکز زیر نام فرهنگی و اسلامی در راستای نزدیک ساختن فرهنگ اسلامی مردم افغانستان با تفکر آل سعود همسویی دارد، تا پارسی زبانان افغانستان را که در خوزه تمدنی ایران باستان قرار دارند، با خود نزدیک کنند، آموزش علوم دینی مورد تآیید سعودی ها با نگرش های سلفی در این مرکز از عمده ترین مراکز تبلیغ ارزش ها و فرهنگ سعودی ها در افغانستان خواهد بود ، چون مردم افغانستان به علوم دینی دلچسپی وافری دارند ، بیم آن می رود ، که این مرکز بتواند ، در آینده به یک مرکز مهم منافع تروریستی و سلفی گری عربستان سعودی در افغانستان مبدل گردد، وشاید از آن شخصیت های برجسته سیاسی با تفکر سلفی گری ومبارزه با دانش بشری و حقوق شهروندی و دادخواهی برخیزند و درخت نوشگوفه دموکراسی را نیز در افغانستان برای ابد از بنیاد برافگنند.

وهمچنان امکان آن میرود ، تا فارغان این مرکز در انجام عملیات های تروریستی به منظور نابودی دگر اندیشان بی باکانه برزمند. با به دیده داشتن سه مرحله یی مناسبات فرهنگی افغانستان وکشورعربستان سعودی ، می توان به این فرایند نزدیک شد، که کشورعربستان سعودی در تمام مراحل مناسبات فرهنگی طوریکجانبه در پی پخش و اشاعه تفکر آل سعود و سلفی گرایی می باشد و در این راستا به پیروزی های چشمگیری نیز نایل شده است .

بادرد ودریغ این مناسبات جاده یکطرفه بوده و هیچ نشانه ای از پخش تفکر اسلامی میانه رو و به ویژه اسلام حنفی گرایی و پخش و اشاعه زبان فارسی در عربستان سعودی به دیده نمی آید. این جاده یکطرفه تنها به عربستان سعودی می انجامد ، اگر وزارت خارجه افغانستان و به ویژه وزارت های تحصیلات عالی و اطلاعات و فرهنگ به گسترش فرهنگ دیر پا و کهن زبانهای فارسی و پشتو در جهان و به ویژه در عربستان سعودی رویکرد نمی نمایند ، بهتر است تا این مناسبات یکطرفه که در گذر تروریزم و سلفیت به بن بست می رسد. قطع شود و یا در مناسبات فرهنگی دو کشور بازنگری لازم گردد.

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۰۲۰۵

قوانین بین المللی در اسارت زور

عبدالاحمد فیض

فلسطین ملت که زنده گی شان با رنج واندوه بیکران گره خورده است و سده های متمادی یعنی از سال(١٥١٧) تا (١٩١٧) تحت سلطه امبراطوری عثمانی بدون حق حاکمیت حیات بسربرده وبعد از فروپاشی دولت عثمانی در نتیجه جنگ اول بین المللی درسال ۱۹۱۷بعنوان یک سرزمین مستقل اعلام موجود نمود ودرهمین برهه تاریخی بود که این ملت بموجب ماده (٢٢) منشورجامعه ملل از حق شناسایی بمثابه ملت وسرزمین مستقل برخوردار گردید.
لازم به یادهانی است که علی الرغم حق حاکمیت که بموجب قوانین بین المللی، مردم عرب فلسطین ازآن بر خوردار گردید ، جامعه ملل بمثابه یک نهاد جهانی با امعان به اصل بین المللی قیمومیت وبا درنظرداشت چگونگی سطح توسعه وانکشاف جوامع جدید، بدلیل عدم آماده گی ملت فلسطین به ایجاد زعامت ملی ورهبری امور داخلی، مجوز حق قیمومیت بریتانیا بر سرزمین فلسطین صادرشد.
قیمومیت بریتا نیا که تا سال(١٩٤٨) ادامه یافت، علی الرغم تضمینات حقوقی مبنی بر حق حاکمیت فلسطین، در روشنایی معاهده بالفور به بریتانیا این امکان فراهم کردید تا زمینه اسکان مهاجران یهودی را در محور اهداف درازمدت غرب بخاطر ایجاد یک دولت یهودی، در برخی مناطق فلسطینی فراهم سازد، لذا سرآغاز روزهای سیاه بعدی برای ملت فلسطین بود که درین مرحه تاریخی رقم خورد.
سال (١٩٤٨) دولت اسراییل به حمایت بیدریغ ایالات متحده وبریتانیا عمدتا در اراضی فلسطین پایگذاری شده و با ایجاد دولت یهودی ناقوس جنگ واشغالگری به استشاره حامیان غربی به صدا درامد.
رژیم یهودی بزرگترین اقدام برای اشغال سرزمین های اعراب و به قصد گسترش جغرافیای نا مشروع اش در سال (١٩٦٧) با چند کشورعربی وارد جنگ شد که درنتیجه این جنگ شش روزه به اشغال نظامی بیت المقدس شرقی، کرانه باختری رود اردن، نوارعزه وبلندی های گولان که جز قلمرو سوریه بود مبادرت ورزید.
بربنیاد اصول بین المللی تجاوز واشغال نظامی خشن ترین روش ناقص اصول رفتاری در روابط بین المللی است، ازینرو سازمان ملل متحد وکلیه نهاد های مدافع حق حاکمیت، کاربرد زور واشغال نظامی اراضی فلسطین را توسط رژیم صیهونیستی اشغال توصیف وشورای امنیت با صدور قطعنامه های متعدد که همواره با ویتوی واشنکتن مواجه بوده است، رژیم اسراییل را به عقب کشی کامل ازتمام مناطق تحت اشغال فراخوانده است که ازذکرقطعنامه های که درمقاطع گوناگون مبنی برمحکومیت اشغال صدوریافته است بدلیل طوالت موضوع اجتناب میگردد.
در روشنایی حقوق بین المللی تداوم حضوررژیم صیهونیستی دراراضی تحت اشغال فلسطین، تداوم جنایت بین المللی است وقتل وکشتاررزمنده گان ومردمان فلسطین که درراه رهایی ملی می جنگند، جنایت جنگی ونقض صریح اصل حق تعین سرنوشت توصیف میگردد، بنابرین سلطه ای (٥٣) ساله صیهونیزم بر قلمرو اعراب بخصوص فلسطین بیانگر مسوولیت بین المللی یاغیان ازحقوق جهان شمول وحمایت دولت ترامپ با رونمای طرح صلح بنام « معامله قرن » که سیاست اشغال وسلطه جابرانه رژیم اسراییلی را استحکام میبخشد، بمثابه فاجعه قرن نه تنها تضییع بیشرمانه وبی باکانه تمام ارزش ها ومعیارهای بین المللی خوانده میشود بلکه ناقض آشکار معاهدات اسلواست که درسپتامبرسال (۱۹۹۳) وسال(۱۹۹۵) به وساطت واشنگتن میان دولت اسراییل واداره خود گردان فلسطین به امضا رسیده و زمینه برای ایجاد اداره خودگردان فلسطنی و قدرت اجرایی این اداره برکرانه باختری ونوارغزه بگونه محدود تضمین وراه برای حصول یک توافق درپرتومفاد قطعنامه های (۲۴۲-۳۳۸) شوارای امنیت مفتوح گردید.
با عنایت به موضوعات فوق، طرح صلح امریکا بنام « معامله قرن » که یورشلیم را به عنوان پایتخت بدون انقسام رژیم یهودی وسلطه اشغالگرانه اداره صیهونیست را برکیرانه باختری وبلندی های گولان تضمین مینماید، پیامدی جز ادامه بحران ، گسترش دامنه چنگ درتمام خاور میانه و زوال موقف بین المللی دولت متمدنی مانند امریکا نخواهد داشت . فلهذا بربنیاد اصول پذیرفته بین المللی مانند اصل ممنوعیت تصاحب ارضی والحاق، اصل تعین سرنوشت ، پرنسیب عدم دخالت وتجاوزواصل مشروعیت مبارزه بخاطررهایی، صلح درسرزمین فلسطین ودرمجوع خاورمیانه با بیرون شدن کامل اسراییل درعقب مرزهای بین المللی قبل ازسال ( ١٩٦٧ ترسایی ) ممکن میگردد.

بامداد ـ دیدگاه ـ ۳/ ۲۰ـ ۰۲۰۳

حزب آبادی افغانستان و مساله زنان

زلیخا پوپل

منحیث عضو حزب آبادی افغانستان افتخارمیکنم که حزب ما درکنگره ۱۹ اسد ۱۳۹۷ خود به مساله زنان عطف توجه نموده است. حزب ما منحیث یک حزب دموکراتیک ، داد خواه و مدرن سوال برابری حق زن و مرد را در جامعه عقب مانده افغانستان در الویت کاری خود قرارداده است .

زنان که بیشترازنصف نفوس کشور را تشکیل میدهند ، نیروی پرتوان و اثرگزار دربخش های اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی بوده، وستون استوارکانون خانواده تشکیل میدهند ، که بخاطرجایگاه خاص خود شایسته توجه ، نیایش و ستایش میباشند.

زنان بخشی ازنیروی های مولده جامعه را تشکیل میدهند که درروند تولید ، وارتقای سطح محصولات مانند مردان مصروف کار اند . با درد و دریغ که زنان جامعه ما درنتیجه مناسبات غیرعادلانه اجتماعی و اقتصادی هنوزاز دسترسی به حقوق حقه خود محروم اند . با وجود تلاش های معین ، تا هنوز زنان دراین میدان با موانع شدید و برخوردهای زشت مواجه اند .

هنوزهم سنگسار ،کشتار و سرکوبی زنان ادامه داشته ، و محرومیت های جامعه موجب آن گردیده که زنان به تکالیف جسمی و روحی دچارگردند. مصایب بزرگ اجتماعی و اقتصادی که دامنگیر کشورمیباشد ، زمینه ساز خودسوزی ، سنگسار، بریدن اعضای بدن ، خودکشی ، خرید و فروش زنان ، ازدواج های جبری و ده های عمل ننگین دیگر را سبب شده است که مایه شرمساری عاملین آن ، و لکه ننگی برجبین زن ستیزان درجامعه میباشد.

اگر ازسر وجدان و مسوولیت اجتماعی قضاوت صورت گیرد ، هیچ خانه و هیچ جامعه ای نمی تواند بدون زن وجود داشته باشد، وهیچ کاری نمی تواند بدون حضور زن به پیش برود .

به همین دلیل ارتقای نقش اجتماعی و اقتصادی زنان ، و تحقق احکام اعلامیه جهانی حقوق بشربخشی از وظایف اساسی سازمانهای داد خواه و ترقی پسند کشور ، منجمله حزب آبادی افغانستان میباشد .

حزب آبادی افغانستان، برابری حقوقی زنان را با مردان، سنگ محک هرگونه حرکت دموکراتیک و پایه ایجاد جامعه دموکراتیک می داند و در راه تساوی حقوق سیاسی، اجتماعی و مدنی زنان با مردان مبارزه میکند. نقش موثر و رهبری کننده زنان را در صفوف خویش به طورمستمرارتقا می بخشد. از جنبش زنان در همه ابعاد و ترکیب های آن، برای حصولِ حق برابر، دستمزد برابر برای کار برابر، منع انواع خشونت و محافظت قانونی برابر حمایت میکند. (مرامنامه حزب ـ بخش اجتماعی)

در اصول مرامی حزب آمده است :

ـ مبارزه در راه تامین حقوق زنان و خانواده ها از طریق توسعه موسسات حمایه طفل و مادر، زایشگاه ها، شیرخوارگاه ها،کودکستانها،کلینیک ها، تسهیلات آموزش و پرورش و جلوگیری از بهره کشی کو دکان.

ـ حمایت از یتیمان و بیوه زنان، معیوبین ومعلولین جنگ و بحران کشور، تعیین احصاییه دقیق آنها، مواظبت همیشه گی و بدون تبعیض از آنان، فراهم آوری شرایط مناسب زنده گی و امکانات کار و خدمات اجتماعی و جلب حمایت موسسات داخلی و خارجی از آنها.

ـ مساعی لازم غرض تامین کار و اشتغال برای مردم، بعنوان حل عمده ترین مشکل اجتماعی، عامل عمده و اساسی تداوم بحران در کشور و عامل موثر در زدودن فقر از جامعه، بهبود زنده گی مردم، تامین مصوونیت و محیط محفوظ کار و تخنیک ایمنی د ر تمام مراکز تولیدی و حمایت از اصل مزد مساوی در برابر کار مساوی برای مردان و زنان….

درسایر اسناد و اعلامیه های خود نیز، حزب آبادی افغانستان با صراحت دفاع ازحقوق زنان ، رفع ستم جنسیتی و نابرابری ، فراهم آوری شرایط عادلانه زنده گی برای زنان ، فراهم نمودن فرصت های کاری ، جلوگیری و برچیدن بستر آزار و اذیت دختران درجاده ها و محل کار و آموزش ، پایان دادن به خشونت و زن ستیزی ، فراهم آوری شرایط مساعد برای در دوران بارداری ، فراهم نمودن شرایط لازم برای حق دسترسی به امکانات بهداشتی ، حق بازنشته گی و معلولیت برای مادران بیوه و یتیم دار ... را از شمارخواست ها و اهداف بنیادی خود دانسته است . حزب ما با درک شرایط اجتماعی و اقتصادی حاکم در افغانستان با واقعبینی و آینده نگری به مساله زن ، منحیث یکی از مسایل بنیادی جامعه برخود نموده ،و آنرا جدا از سیاست های عمومی برای رشد اقتصادی و اجتماعی در کشور نمی داند. درتحقق این خواست ها ما همکاری و یاری نیروهای دموکراتیک وعدالت پسند کشوراعم از مردان و زنان اگاه ، مبارز و پرتلاش کشور را طلب مینمایم.

حزب آبادی افغانستان منحیث حزب سراسری ، ملی و فراقومی با درنظرداشت شرایط دشوار و خونین اجتماعی درکشورتلاش دارد تا زنان بصورت گسترده درفعالیت های حزب نیز سهم گرفته و در پیاده نمودن اهداف دراز مدت و سیاست های حزب برزمند . درپلینوم سوم عقرب سالجاری کمیته مرکزی ، یکبار دیگربر مساله تقویت کار در میان زنان در سراسر کشور تاکید به عمل آمده ، و اعضای کمیته مرکزی و کمیته های ولایتی حزب تعهد سپردند تا در این زمینه برنامه های تشدیدی را رویدست گیرند.امید خواست های انسانی حزب آبادی افغانستان در نتیجه سعی و تلاش صادقانه اعضای حزب و حمایت مردم دستاورد های بیشتر و پرثمرتری را همراه داشته باشد.

به امید یک افغانستان امن و پیشرفته که در آن حقوق انسانی زنان و همه گروه های اجتماعی کشور تامین شده باشد.

زنده باد حزب آبادی افغانستان !

سربلند باد زنان مبارز و پرتلاش کشور!

بامداد ـ دیدگاه ـ ۳/ ۲۰ـ ۰۲۰۴

کاربرد مهارت های نوشتاری و گفتاری متعارف در سیاست و ادبیات مدرن

بصیردهزاد

هدف از مقاله بیان و توضیح یک سبک و مهارت متناسب و متعارف در عصر کنونی است که اکثراْ در مجامع اجتماعی و سیاسی مورد استفاده قرار میگیرند. این مقاله یک نقد و یا یک سبک نگری بر شیوه های معمول و مورد استفاده بعضاْ از قلم بدستان گرامی و یا شخصیت های هم نیست که در مجامع سیاسی- اجتماعی به بحث ها و گفتمان ها از طریق وسایل رسانشی میپردازند و یا درگرد همایی های حضوری صحبت مینمایند.

بلکه هدف این مقاله فقط بیان موثریت کاربرد آن مهارت ها و سبک های متفاوت گفتاری و نوشتاری است که در جوامع مدرن از آن استفاده میگردد، منجمله اطاقهای پارلمانی، گردهمایی ها برای مبارزات انتخاباتی، جلسات سازمانهای سیاسی و اجتماعی و جمعآمد های مماثل دیگر .

چرا این سبک و چرا علاقمندی استفاده از کلتور مدرن گفتاری و نوشتاری؟:

- در جوامع مدرن کنونی مساله وقت و تا حد ممکن استفاده از وقت و رسیدن به امور دیگر روزانه خیلی مهم است، زیرا زنده گی مدرن امروزی پر از تحرک و انجام وظایف کمپلکسی است که فرد باید به همه امور خویش بتواند برسد.

- تقسیم مسوولیت و صلاحیت های کاری از بالا و پایین و توقع انجام وظایف به موقع، کاربرد ابتکارات، سازماندهی خوب و استقلالیت نسبی در امور تحت صلاحیت و مسوولیت جاگزین هرم های ساختاری میگردد که از بالا هدایت و از پایین تنها اجرا ی لا قید و شرط باشد. مثلاْ در یک حزب سیاسی مدرن از رییس تا یک عضو در یک هسته پایینی دیگر تنها امردهنده و هدایت دهنده نیست بلکه در همان محل کار روزمره اش نیز وظایف اجرایی دارد .مثلاْ تحریر همه گزارشات از امور روزانه که یک رهبر انجام میدهد، خود مسوولیت دارد تا در اخیر روز عقب کمپیوتر خویش نشسته گزارش خویش را ثبت نماید و برای خود یک آرشیف را ایجاد مینماید. او در همان گروه کاری رهبری مسوولیت گزارش دهی را دارد که در امورات روزانه چه کرده است.

- سازماندهی و اداره در همه امور یک اصل ضروری برای یک اداره چی و یا یک رهبر یک اجتماع کوچک تا بزرگ سیاسی و اجتماعی است که از وی توقع و تقاضا میگردد.

- بحث ها متمرکز بر موضوعات معین است که هدف ، حصول هدف و بکارگیری نتایج و تصامیم آن در موقع تعین شده باید ارایه گردد.

- از کشانیدن موضوع اصلی به موضوعات غیرمرتبط و حاشیه پردازی ، با استفاده ار مهارت های کاری جلوگیری میگردد.

- از بحث ها و صحبت های فرسایشی، طولانی به اصطلاح عامیانه « چشم بستن و دهان بازکردن » جلوگیری میگردد.

- اصل ارایه پیام یک موضوع تعین شده برای خواننده و یا شنونده مهم است که ممکن چند درسطر و یا چند جمله گفتاری ارایه گردد تا مقدمه های طولانی و غیر مرتبط .

سبک مدرن نوشتاری و گفتاری ، گفتن و نوشتن « کوتاه و قوی » یک مساله حایز اهمیت در شرایط موجود است.

من خیلی ها فکر کردم که چگونه از محتوای و هدف موضوع که در این مقاله ارایه میگردد، اصطلاحات یا مفاهیم را بتوانم برون کشم که تا با بکارگیری آن دفعاْ شخص متوجه به چند اصل نوشتاری و گفتاری مدرن شده که بتوان خود ، گفتار و نوشته خود را بدان عیار ساخت. هدف در این است ما در شیوه های گفتاری و نوشتاری خویش چگونه کوتاه و قوی، ریالستیک، صریح، منسجم، زودفهم و مرتبط حرف بزنیم و بنویسیم. ‍

اگر ما به تاریخ معاصر کلتور نوشتاری و گفتاری حلقات روشنفکری خویش، از راست تا چپ یک بازنگری کوتاه نماییم ، درمیابیم که اکثریت اجتماعات روشنفکری در دهه های شصت تا هفتاد و هشتاد بیشتر به آموزش های اندیشه وی متمرکز بودند و برای عمیق شدن به ان آموزه ها به رسالات ایدیولوژیک و فسلفی رجوع میکردند تا بر اندیشه سازمان سیاسی و یا اجتماعی خویش مسلط باشند. این یک جهت خیلی قوی و متبارز همان عصر بوده که در مباحثات جدلی و استدلالی طرف های بحث و مجادله سیاسی بیشتر بر اساسات ایدیولوژیک و فلسفی استد لال خویشرا متکی میساختند ، حتا برای اثبات دلیل به جلد، قسمت و صفحه یک کتاب مراجعه میکردند و انها ومیخواستند تثبیت کنند که « او از همه بیشتر خوانده و آموخته است». انسانهای صاحب اندیشه آنزمان قبل از همه به کتب و رسالات تیوریکی و فلسفی رجوع میکردند ، تا آموزه های از شرایط اجتماعی ، اقتصادی جامعه خویش که در آن خود میزیسته اند. مثلاْ ما ازمنافع طبقه کارگر در کتابها میخواندیم که در جامعه ما مناسبات کارگر و کارفرما اساس مسلط برای انکشاف کلتورو فرهنگ، و یا انکشاف اقتصادی جامعه نبوده است. روی همین دلیل در نوشته جات و کلتور گفتاری در سیاست آنزمان طولانی حرف زدن و طولانی و متکی بر مبانی فلسفی و ایدیالوژیکی نوشتن یه جهات مثبت و قوی و متبارز شخص محسوب میگردید.

به تعبیر دیگر ما همه به دانش نقلی مصروف بوده ایم که در مقابل دانش تعقلی ما را تحت سایه قرار میداد. ما بیشتر صحبت کننده بوده ایم تا شنونده که بدان عادت نموده بودیم.

اما عصر کنونی، عصر زنده گی با جهان پیشرفته تخنیک و تکنالوژی انترنتی آنقدر وسیع است که دیگر آن ضرورت های بحث های جدلی ایدیدلوژیک و فلسفی و دانش نقلی را در درجه پاینتر قرار میدهد. حالا انسانهای که دیگر کلاسیک اندیش نیستند و خود را با شرایط و توقعات کنونی انطباق داده اند، درک میکنند که باید کوتاه و قوی، صریح، منسجم، زود فهم و مرتبط حرف زنیم و بنویسیم. چونکه ارتباطات، تعاملات و امور روزانه همه باید به سرعت عمل انجام یابند . به بیان دیگر وقت، استفاده از وقت و بدست آوردن هدف در کوتاه مدت بیشترین اهمیت پیدا نموده تا شیوه های کاری سال های که هنوز هیچ امکانات کمپیوتری و تکنالوژی انترنتی مساعد نبود.

پس چگونه میتوان خود و حلقه مرتبط به خود را از صحبت های طولانی، بدون ارتباط، با مقدمه طولانی ، توضیحات جانبی، حاشیه روی و رجوع غیر ضرورت به فاکت ها و نصوص ایدیالوژیک و فلسفی مبرا ساخته « نجات » دهیم.

موضوع را با یک مثال خوب روشن میسازم:

شخص با احساس مسوولیت وصاحب دانش وسیع اجتماعی و فلسفی در صحبت که باید درهفت دقیقه هدفش را مطرح مینمود، اولن آغاز نمود از قهرمانیهای یک قرن قبل، رفت بطرف جنبش های سالهای بعدی و بعدی . بعداْ مبارزات خودش و سازمان سیاسی اش صحبت نمود ولی وی برای ده دقیقه دیگر از مبارزات انتخاباتی خودش صحبت نمود. او از این طبقه و آن طبقه اجتماعی صحبت نمود و مثالهای از مردان زبده و نامدار جهان داد. جالب تر از اینکه او نامها و محتوای شش صحبت کننده قبلی را برشمرد و هریک را با نام و احترام یاد کرده صحبت های ایشان را هم تآیید نمود و بلاخره جالب تر از همه که او در آغاز و اخیر هر جمله اش کلمه دوستان ، سروران و .... را مکررن بر زبان میآورد. اما انچه توقع و انتظار شنونده گان در مجلس این بود که او بگوید که نظر کوتاه وی یا بر شمردن مفاد و مضار طرح موضوعی بود که بدان باید پرداخته میشد. این شخص بلاخره چنین افاده داد که کدام طرح و یا نظر ابتکار دیگری ندارد که پیشکش جلسه نماید بلکه نظرش تنها دال بر تأیید نظریات قبلی بوده است.

من همچنان که با روان اجتماعی افغانی ام که بدان حرمت میگزارم و با سربلندی بدان مینگرم، زمانی در خود و تعداد همسویانم در یافتم که ما درکلتور نوشتاری و گفتاری نقد و یا « نه گفتن » را با یک توضیح و پیش مقدمه افاده میدهیم و در ورای نقد و یا « نه گفتن » خود چرخیده، باقی میمانیم. این ازیک دیدگاه جهت خیلی ها مثبت و وزین کلتور افغانی ما مبنی بر رعایت احترام بر دیگران است، را نشان میدهد ولی جهت دیگر و کمتر مثبت آن در آن است که ما کمتر موفق میشویم خواست واراده خود را با وضاحت و زبان گویا و کوتاه مطرح نماییم و طرف مقابل هم باید بفهمد که شما میخواهید نقد کنید و میخو اهید « نه » بگویید. در حالیکه بعضاْ « یک نه و صد آسان » میتواند به سرعت حلال یک مشکل باشد.

حالا باید جهت دیگر موضوع را متبارز ساخت و آن اینکه کدام تفاوت ها را، نظر به مو ضوع و هدف یک گردهمایی و یا جمعآمد مشخص و با در نظر داشت این تفاوتها شیوه و مهارت سخرانی و جرو بحث را بکار گرفت.

بطور مثال، در یک جلسه در سطح یک حلقه کاری سیاسی که بیشتر موضوعات در بحث ، تبادل نظر، نتیجه گیری گذاشته میشود تا یک تصمیم کارا، عملی و موثر گرفته شود که با عملی شدن آن زمینه های بدست آوردن یک هدف میسرمیگردد و صحبت ها و ابراز نظر ها باید متمرکز و مرتبط با همان موضوع باشد. پس مهارت گفتاری یک کارکن سیاسی و یا اجتماعی در همین است که تا حد ممکن کوتاه وقوی، مرتبط ، زود فهم، صریح و ریالستیک حرف میزند. این شیوه کار میتواند هر سازمان سیاسی و اجتماعی را در اتخاذ تصامیم دقیق، عملی ، بموقع و در زمان کوتاه تر نایل سازد.

نباید فراموش نمود که صحبت های طولانی بدون ارتباط به موضوع زمینه و وقت ارایه نظریات، طرح ایده های بکر و نوآور را محدود و جلوگیر میسازد و جلسه به طوالت خسته کن و فرسایشی کشانیده میشود بر اهمیت جلسات مشابه بعدی اثر منفی را خواهد داشت

سخنران باید فضای روانی شنونده را درک و با دراکیت بداند که در کجا قرار دارد و با که طرف صحبت است . آیا یک لکچر قبلاْ آماده شده را در یک جلسه کوچک به قراات گیرد، یا اینکه در یک کنفرانس علمی و پژوهشی طرح وانکشاف یک موضوع ( تیمه\ تیم) را مطرح نماید. بدون شک در چنین جمعآمد فضای و زمینه برای ارایه سوالات و جوابات متفاوت از یک جلسه سازمانی میباشد.

اداره و رهبری جلسات بخصوص در عرصه سیاسی و اجتماعی ضرورت مهارت های کاری یک رهبر ، ولو دریک حلقه کوچک ،درعرصه اداره، رهبری و سازماندهی (کوردینیشن امور) حایز اهمیت جدی است. مساله مهم در رهبری حفظ همه پروسه ها منجمله بدست آوردن اهداف از طریق جلسات و مباحثات ، مطابق خطوط کاری قبلاْ تعین شده است. مثلاْ رییس یک جلسه باید در موارد که جلسه از همان خطوط و هدف دارد خارج میگردد، با وضاحت، قاطعیت و متوجه ساختن و برگرداندن به مو قع به اصل مو ضوع ، مداخله و اخذ موقف و یا پوزیشن نماید که این بدون شک یک مسوولیت و هم مهارت کاری است.

نویسنده بدین عقیده است که سازمانهای سیاسی واجتماعی درکشورباید برای انکشاف بهتر سیستم کاری و انکشاف و ترویج بیشتر مهارت های سازماندهی، اداره و رهبری با شیوه های مدرن پیوسته پروگرامهای آموزشی و تریننگ را روی دست گیرند تا رهبری و اعضا همه در یک فضای شفاف، با وضاحت و متکی به نظر و اراده جمعی به ایجاد و تقویه یک سیستم کاری و ساختاری مطابق خواست شرایط کنونی نایل آیند.

بامداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۲۰ـ ۰۲۰۳

More Articles...