درهالند، پناه جویان آرام آرام امتیازات شان را از دست میدهند

ظاهر دقیق

تا به اکنون پناه جویانی که در هالند اجازه اقامت (ایستاتوس) بدست می آوردند از امتیازات ویژه  مستفید بودند .

مثلآ زمانی که یک پناه جو اجازه اقامت می گیرد، شاروالی همان شهر که پناه جو در آن بودوباش دارد ، مکلف است بدون نوبت برای پناه جو خانه سوسیال بدهد. خانه سوسیال بدین معنا است که کرایه اش ارزان است و نیم کرایه را نیز دولت سبسایدی می دهد . علاوه برآن، دولت برای خرید وسایل معیشتی خانه یک مقدار مبلغ  را به پناه جو به طورقرضه بدون سود پرداخت می کند و از در آمد پناه جو در جریان چندین سال به شکل قسط دور داده می شود .

مردم هالند به حکومت خویش چنین گفته اند : ببینید ، بچه ها ، فرزندان و مردم ما ، سال هاست که در وطن خود مالیه می پردازند ، کار می کنند ، برای گرفتن یک خانه سال ها انتظار می کشند  و این انتظاری بعضی اوقات تا به ده سال و یا اضافه ترازآن نیز طول می کشد، تا این که صاحب همان طور یک خانه شوند که شما دفعتآ برای یک پناه جو که از یک سرزمین بیگانه تشریف می آورند، می دهید .
این دلیل مردم هالند در پارلمان موجه جلوه کرده و اکثریت احزاب سیاسی از آن پشتبانی کرده اند. پارلمان به طور قاطع فیصله کرد که سر از اول جولای سال ۲۰۱۷ پناهجویان از داشتن هم چون امتیاز خانه های بی نوبت سوسیالی محروم هستند. منبعد پناه جو مانند سایر اتباع هالند در بوبت خانه گرفتن خود را ثبت کند. و خود پناه جو مسۊل بودوباش خود میباشد. علاوه بر آن ، در پارلمان بحث های داغ در مورد نپرداختن مصارف آموزش درس زبان هالندی به پناه جو نیز در جریان است. همچنان بحث های در مورد واپس گیری پاسپورت های هالندی از کسانیکه به گروههای افراطیون اسلامی میپیوندند و رادیکالیزه میشوند ، درجریان است .

رویکرد : روزنامه ای معتبر هالندی / جمعه ، ۱۰ مارچ ۲۰۱۷

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۲/ ۱۷ـ ۱۳۰۳

رنجــور روزگــار

(به مناسبت روز جهانی زن )

بانوی دردها،

ای مام دل شکسته رنجور روزگــار

غمگین ترین ترانه دل های سوگوار

تاکی غم چـو کـوه گران می بری بدوش

تاکی زدرد می شکنی گوشه ای خمـوش

تاکی نشسته در دل  خ«ود گریه می کنی

تاکی اسیر کنج قفس بال و پر زنی

بر زخم سینه خنجر خشم دگر زنی

درین فضای سرد وغم آلــود مرگبار

نخل امید خویش  به تیر و تبر زنی

تاکی چوبیقرار،

شام دریغ وحسرت  دیرینه  سرکنی

باآه وناله هرشب خود را سحر کنی

دگر بس است بار ستم ها به شانه ات

چون لاله داغ سینه  خونین نشانه ات

آری دگر بس است

از خویشتن برآی وتلاطم بپا بکن

رسم  پلید کوی اسارت بهم  بریـز

آری بپا بخیز!

پهنای آسمان وطن بال وپر بزن

ساز زمانه را به نوای دگر بزن

بی ترس وبی هراس

از عمق سینه ناله سوزنده تر بزن

دام وقفس شکن

آتش به کام هستی بیدادگر بزن

هرخار وخس بسوز

خود را زدام حلقه غم ها رها بکن

برخیز استوار

تا آنکه دست خویش نیاری زمام خویش

هرگز گره مشکل تو وا نمی شود

بی آنکه هرقدم

با کاروان سیر زمان همسفر شوی

دربی گشوده از پی شب ها نمی شود

بی آنکه این کرانه  دشوار بگذری

این زنده گی برای تو زیبا نمی شود

کاین درد بیکران

هرگز بدست غیر مداوا نمی شود

خورشید گر نتابد ازآنسوی آسمان

شب ها زپا فتاده و فردا نمی شود

باید شکست هر در و دیوار کهنه را

باید دوباره ساخت ز نو عالم دگر

این نکته ثبت دفتر اندیشه ها نمود

بی کار زار مشترک و عزم پایدار

درین فضای سرد

هرگز نشاط راحتی بر پا نمی شود

هرگز جدا زهم

دنیا سرای زیستن ما نمی شود

مارچ ۲۰۱۷ / نورالدین همسنگر

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۵/ ۱۷ـ ۰۸۰۳

تجلیل از هشتم مارچ روز همبستگی بین المللی زن درشهر هوفن باخ

چهارشنبه هشت مارچ ۲۰۱۷  ساعت هفت شام به مناسبت « روزجهانی زن » محفل باشکوهی  از سوی « انجمن کمک زن افغان در ولایت پروان» مقیم فرانکفورت  و « اتحادیه همبستگی زنان افغان درالمان » ، بااشتراک افغانان و دوستان المانی مقیم هوفن باخ ، فرانکفورت واطراف آن برپا گردید. محفل با سرود حماسی « وطن عشق تو افتخارم » اثر هنرمند مشهور توانمند کشور استاد مددی  با همرایی اشتراک کننده گان محفل، آغازگردید. سپس  دیبا بدر ، وکیل جوان مدافع حقوق زن،  به زبان المانی راجع به اهمیت  و ارزش های تاریخی هشتم مارچ صحبت نمود که مورد استقبال حاضرین قرار گرفت .

بعدأ محترمه بانو  مریم  واحد  سرپرست انجمن کمک زن افغانستان در ولایت پروان مقیم فرانکفورت ؛ و نسرین منصور مسوول اتحادیه همبستگی زنان افغانستان در المان راجع به مقام والای زن صحبت ، و از شجاعت و قهرمانی زنانی که  درراه حقوق برابری و آزادی میان زن و مرد، وعلیه خشونت مردسالاری،  قهرمانانه مبارزه ، واز خود شجاعت واستواری نشان داده اند قدر دانی نموده وموفقیت های بیشتری  دراین امربرایشان آ رزو نموده ؛. و اهمال خشونت کورکورانه دینی ـ سنتی را که همه روزه  بالای زنان افغان صورت می گیرد،  محکوم نمودند .

 بعدازختم سخن رانی، فلم مستند از کار و فعالیت وتحقیقات عینی محترم مریم واحد درسال ۲۰۱۶ ترسایی درافغانستان (ولایت های بلخ، پروان ، کابل ) ، همچنان ملاقات ها با مسوولین دولتی و جامعه مدنی و محافل فرهنگی و آموزشی که  درآنها با زنان عملآ کارمشورتی نموده بودند به نمایش گذاشته شد، که مورد دلچسپی  وعلاقمندی حاضرین قرار گرفت.

درختم فلم یک تعداداز اشتراک کننده گان  محفل هریک بانو نسرین منصور ، زرغونه ژواک ، محترم علم مل و علی رستمی همبسته گی ،پشتبانی و کمک  خود را برای اتحاد وهمبسته گی  هرچه بیش تر به  « انجمن کمک زن افغان در ولایت پروان »  به مریم  واحد مسووول این انجمن ابراز داشتند که با قدردانی از آن استقبال  شد.

دربخش های دیگر برنامه بزرگداشت از هشتم مارچ روز جهانی همبستگی با  مبارزات زنان ،هنرمند توانمند کشور استادغلام حسین  رباب نواز  با همرایی  تبله نواز  موفق کشورمحترم شریف هاشمی  پارچه های مست وجالب رباب  را نواختند که به شکوهمندی وگرمی محفل افزود.

محفل بعدازاجرای کنسرت جالب ودلپدذیر با اشتراک آوازخوان های خوبکشور هریک: مدینه جان کاندید  برای آوازخوان  « ستاره سال ۲۰۱۷ »  درتلویزیون ار. تی.ال المان، خانم مریم واسعی،   نصیر رستمی و ثناوالله جان دراوج احساسات به پایان رسید .  

مسوول شعبه تبلیغ و فرهنگ اتحادیه همبستگی زنان المان

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۱/ ۱۷ـ ۱۳۰۳

.

هشتم مارچ روز جهانی زن مبارک باد

انجینر نورمحمد سلطانی

هشتم مارچ ، برای زنان سراسر دنیا روزی حساس است. این روز در ابتدا به عنوان یک رویداد سیاسی سوسیالیستی آغاز شد. در هشتم مارچ ۱۸۵۷  زنان کارگر کارگاه‌های پارچه ‌بافی و لباس ‌دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان‌ها ریختند و خواهان افزایش دست‌مزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند. این تظاهرات با حمله پولیس و لت و کوب زنان برهم خورد.
سال ۱۹۰۷ ترسایی به مناسبت پنجاهمین سالگرد تظاهرات نیویورک در هشتم مارچ ، زنان دست به تظاهرات زدند.بعد از آن ایده انتخاب روزی از سال به‌ عنوان «روز زن»  نخستین بار در جریان مبارزه زنان نیویورک با شعار «حق رای برای زنان» مطرح شد. دو هزار زن تظاهرکننده در ۱۹۰۹ پیشنهاد کردند که هر سال در روز یک‌شنبه آخر فبروری ، یک تظاهرات سراسری در امریکا به مناسبت «روز زن»  برگزار شود.
در سال ۱۹۱۰  دومین کنفرانس زنان سوسیالیست  که کلارا زتکین از رهبران آن بود، به مساله تعیین « روز بین‌المللی زن» پرداخت. زنان سوسیالیست اتریشی قبلا روز اول ماه می را پیشنهاد کرده بودند. اما اول ماه می، جایگاه و مفهومی داشت که می ‌توانست اهمیت و جایگاه مبارزه مشخص بر سر مساله زن را تحت ‌الشعاع قرار دهد. زنان سوسیالیست المان، روز ۱۹ مارچ را پیشنهاد کردند. مناسبت این روز، مبارزات انقلابی در سال ۱۸۴۸ علیه رژیم پادشاهی پروس بود که به عقب ‌نشینی لفظی حکومت در نوزدهم مارچ همان سال، منجمله در مورد مطالبات زنان، انجامید. دومین کنفرانس زنان سوسیالیست تاریخ برگزاری نخستین مراسم « روز زن » را ۱۹ مارچ ۱۹۱۱ تعیین کرد.
بعد از انتشار قطعنامه کنفرانس درمورد تعیین « روز جهانی زن »، انترناسیونال دوم از این تصمیم حمایت کرد، و نخستین تشکیلاتی بود که این روز را به رسمیت شناخت.
۱۹ مارچ ۱۹۱۱ خیابان‌های المان، اتریش، سوییس و دنمارک با مارش زنان به لرزه درآمد. شمار زنان تظاهرکننده در اتریش به ۳۰ هزار نفر می ‌رسید. نیروهای پولیس به تظاهرات حمله بردند و به زدن زنان پرداختند و گروهی را دستگیرکردند
سال ۱۹۱۳  « دبیرخانه بین‌المللی زنان » (یکی از نهادهای انترناسیونال سوسیالیستی دوم)، هشتم مارچ را با خاطره مبارزه زنان کارگر در امریکا، به‌عنوان « روز جهانی زن» انتخاب کرد. در همان سال، زنان زحمتکش و زنان روشنفکر انقلابی در روسیه تزاری در سراسر اروپا، مراسم «۸ مارچ» را بشکل تظاهرات و میتینگ برگزار کردند.در سال ۱۹۱۴ ترسایی جنگ جهانی اول درگرفت. در اروپا که مرکز جنگ بود، زنان انقلابی تلاش کردند تظاهرات ۸ مارچ ۱۹۱۵ و ۱۹۱۶ را تحت شعار مرکزی «علیه جنگ امپریالیستی » برگزارکنند. در کشورهای درگیر جنگ، طبقات مختلف به موافقان و مخالفان جنگ تقسیم شده بودند و انشعاب در صفوف جنبش زنان، مانع از برگزاری سراسری و گسترده «روز جهانی زن» شد.
در سال ۱۹۱۷ تظاهرات زنان کارگر در پتروگراد علیه گرسنگی و جنگ و تزاریزم، بانگ آغازین انقلاب روسیه بود. کارگران شهر در پشتیبانی از این تظاهرات، اعلام اعتصاب عمومی کردند. ۸ مارچ ۱۹۱۷ به یک روز فراموش نشدنی در تاریخ انقلاب روسیه تبدیل شد.
سال ۱۹۲۱، « کنفرانس زنان انترناسیونال سوم کمونیستی » در مسکو برگزار شد. در آن کنفرانس، روز ۸ مارچ به‌عنوان « روز جهانی زن» بتصویب رسید. کنفرانس، زنان سراسر دنیا را به گسترش مبارزه علیه نظم موجود و برای تحقق خواسته‌هایشان فراخواند.
از اواسط دهه ۱۹۳۰، دنیا یک بار دیگر بسوی جنگ جهانی جدید روان شد. برگزاری تظاهرات «روز جهانی زن» در کشورهایی که تحت سلطه فاشیزم بودند، غیرقانونی اعلام شد. علیرغم این ممنوعیت، در هشتم مارچ ۱۹۳۶ترسایی زنان در برلین تظاهرات کردند. در همان روز، اسپانیای فاشیست شاهد تظاهرات هشتم مارچ در مادرید بود. ۳۰ هزار زن کمونیست و جمهوریخواه، شعار « آزادی و صلح » سر دادند.
در پی جنگ جهانی دوم، انقلابات و جنبش های رهایی‌بخش در کشورهای متعددی درگرفت و ۸ ماچ را«روز جهانی زن»  و فعالیت می کردند.
در دهه ۱۹۶۰، درکشورهای اسیا و افریقا و امریکای لاتین جنبش های رهایی ‌بخش به پا خاسته بود. در کشورهای سرمایه‌ داری پیشرفته نیز جنبش ها و مبارزات انقلابی و ترقی خواهانه بالا گرفته بود و جنبش رهایی زن نیز اوج و گسترشی چشمگیر یافت.
در امریکا و اروپا، زنان علیه سنن و قیود و قوانین مردسالارانه و احکام اسارت بار کلیسایی به پا خواستند. درجنبش زنان موضوعاتی نظیر حق طلاق، حق سقط جنین، تامین شغلی، منع آزار جنسی، ضدیت با هرزه‌ نگاری، کاهش ساعات کار روزانه وغیره مطرح شد. این جنبش موفق شد در برخی از این زمینه‌ها پیشروی کند. در تظاهرات هشتم مارچ ۱۹۶۹ ترسایی  زنان دردانشگاه برکلی در امریکا گرد آمدند و علیه جنگ در ویتنام تظاهرات کردند.
بالاخره در سال ۱۹۷۷ سازمان ملل  متحد در قطعنامه‌ای ۸ مارچ را با عنوان « روز حقوق زنان و صلح بین‌المللی» وارد تقویم رسمی خود کرد.
و اما در كشور ما افغانستان درحاليكه مردم ما در ساحه اقتصادی و اجتماعی نه تنها كوچك ترین ترقی و پيشرفت نكرده اند بلكه هنوزهم خشونت عليه زنان و دختران وجود دارد كه ما نمونه های بسياری از خشونت هارا به چشم سر مشاهده مي كنيم از قبيل خود سوزی زنان و دختران، سنگ سار نمودن زنان و اعدام و ترور نمودن زنان و بالاخره محروم ساختن دختران و زنان از رفتن به مكتب و فاكولته كه در حقيقت امر محروم ساختن زنان و دختران از آموختن علم و دانش است كه روز به روز اين خشونت ها بيش ترو بيش تر مي گردد .
خلاصه مردم ما بطور مجموعی صرف نظر از اينكه به كدم مليت و نژاد و يا زن و مرد از نگاه جنسيت تعلق دارند از كوچكترين آزادي های فكری و تحصيلی و شغلی برخوردار نيستند كه علل و عوامل همه عقب مانده گی های فكری، اجتماعی و اقتصادی همه و همه به دوش زمامداران خود كامه و منفعت جو و پول پرست بوده كه بجز از كشت و كشتار مردم وچورو چپاول دارايي های عامه كوچك ترين خدمتی به مردم و وطن نكرده اند و در حال حاضر نيز نه تنها از اعمال غيرانسانی شان درگذشته ندامت نمی كشند بلكه به كاركردهای ظالمانه و جاهلانه خود افتخار مي نمايند و بازهم در فكر فريب، حيله و نيرنگ ديگری هستند كه با زهم به سرنوشت مردم ما چه در داخل و چه در خارج افغانستان مسلط شده و اهداف شوم و پليد خود را كه همانا كينه توزی با مردم است دنبال نمايند

. به طور مثال چند روز پیش اعلامیه ای که از طرف شورای علمای افغانستان از طرف دفتر سخنگوی ریاست جمهوری نشر گردید، تمام حقوق اجتماعی ، تحصیلی ،شخصی و سیاسی زنان و دختران را زیرپا می کرد و واضحاً اصرار می کرد تا با اجرای قوانین خود خلق ما را دوباره به لجنزار افکار قرون وسطایی سوق دهند.
هشتم مارچ روز جهانی زن را بر تمام زنان زحمتکش و ستمدیده افغانستان و جهان تبریک گفته؛ و آرزومندم روزی همه زنان نیز بدون تبعیض جنسیتی ، دست به دست و کنار برادران خود برای آبادانی و یک پارچه گی وطن عزیز افغانستان و همچنان جهان روان باشند.

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۱۱/ ۱۷ـ ۰۸۰۳