پیام تبریکیه دارالانشای حزب ملی ترقی مردم افغانستان
بمناسبت حلول عید سعید فطر

شهر کابل، ۲۲ جوزا ۱۳۹۷

سروده زیبایی از محترم عالم کوهکن

وطـن

سين بيلن بار اعتباريم ای وطن

سين بيلن بار اقتداريم ای وطن

سينده قالدی آبروييم عزتيم

سينده قالدی رنگ روييم همتيمٍ

سين سيزين غربتده کيم بولديم بوکون

سين سيزين گويا تيريک اولديم بوکون

نی قيله ی غربتده راحت يوق ايکن

بيرنفس بيردم فراغت يوق ايکن

توزيگن ت.پراغلرينگنی زاری مين

يم يشيل اوتلاغلرينگنی زاری مين

بونده موسمدين حلاوت کورمه ديم

کيچدی آی و ييل طراوت کورمه ديم

بونده نی قيش نی بهارو يازی بار

بونده بلبل نينگ نی خوش آوازی بار

قيشی يازو يازی دوزخدن يمان

يا که غربتده قيلورمن بو گمان

قيشده گی قارينگنی ساغينديم وطن

هرنی که بارينگنی ساغينديم وطن

گرميسربولسه قوينينگه باريب

توپراغينگنی کوزگه سورتسم يالباريب

سين بيلن بولگنده قدرينگ بيلمه ديم

بو گنه بولدی ثواب ايش قيلمه ديم

گرگدا مين سينده بولسم شاه مين

يوقسه سين سيز مين گدا آگاه مين

نی قيله ی يورتيم بوکون غمخانه دير

بونده گی ايل بيز لره بيگانه دير

نی ديبان شرح فراقينگنی يازه ی

يا چيکيب اونلر فلکدين اوتکزه ی

قه يسی بير غمدين شکايتلر قيله ی

قه يسی ماتمدين حکايتلر قيله ی

شعر ايمس دور بو جگر نينگ پاره سی

دردلی ايل کونگلی نينگ قان ياره سی

استعاره مونده يوق کوز يا شی بو

ينگی بير غمنامه نينگ سوز با شی بو

(عالم کوهکن)

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۲/ ۱۸ـ ۰۶۰۶

 یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.

  Copyright

عـیـد رمضـان

باز در کوچه ما حال و  هوای عید  است

سفره خالیست وحیات همه در تهدید است

روز وشب  ناله و فریا د  تن غرقه بخون

خوشدلی رخت ازین روزنه ها  برچیدست

عید یک موهبت مقدس و صدق  صفاست

دوستی   و هد ف  از آشتی و مهر وفاست

لیکن افسوس که درکشورما خون جاریست

هست وبود  وطنم  در خطر بربا د یست

ما  نبودیم  چنین  خسته دل  خوا ر  ذ لیل

پا  یما ل   دد   درنده  و   بیمار و   علیل

ما  ز خود  کشور زیبا و شگوفان  داشتیم

عید ی  و عید گاه  و میله  پغمان  داشتیم

آنز مانی   که  پیُ   عید   پذ  یرا یی بود

جو شش  بخشش  و پاکی وشکیبایی بود

یاد آنوقت که همه  پیشرو   دنیا    بودیم

همه  یکپارچه  و یک مشت توانا  بودیم

آنزمان که همه همسنگر وهمسان  بودیم

صا حب  نعمت عالی  وفراوان    بودیم

تا    اسیر  ستم      تفرقه  ها   گردیدیم

ضد هم گشته واز خویش جدا   گردیدیم

سالها   شد   که  مواجه به بلا گر دیدیم

همه  آواره و هم  بی سر و پا گر دیدیم

عید  در  سایه ی بیگا نه چه معنا  دارد

اثر ی  جنگ و بهانه  چه  مزا یا  دارد

این وطن در گرو خواب پریشان   تاکی

سرنوشتش به کف رهزن  دزدان  تاکی

خیز  تا با  همه  آزاده  دلان یار  شویم

خادم  خلق   بپا خاسته  وهمکار  شویم

تا  دمد   پرتو  عید    همگا نی   بفضا

تا بر  افراشته   شود  پرچم  آزادیُ ما

( عبدالو کیل کوچی )

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۲/ ۱۸ـ ۱۴۰۶

 یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.

Copyright ©bamdaad 2018 

زنان در پنجه خونین بیدادگران عصر حجر

نادیه کوچی

استبداد دینی از صدها سال تا بدینسو نیمی از نفوس کشور یعنی قشر ستمدیده زن را از ابتدایی ترین حقوق شان محروم نگهداشته است ، با آنکه  قشر ستمدیده و زحمتکش زن برغم تلاش در امور منزل ، بیرون از خانه نیزهمراه با مردان کار طاقت فرسای جسمی را در مزارع وکارگاه متحمل میشوند . علاوه برآن ، محدودیت های اجتماعی و اقتصادی وعدم دسترسی به امور فرهنگی ، تعصبات جنسیتی ، ظلم ونابرابری ، تهدید و شرایط بربریت در جامعه سنتی افغانستان همچون رسوم پیچیده ایی  که از مذهب پیشی گرفته ، کرامت انسانی آن را پایمال و زنان ستمدیده را به قشرمحکوم جامعه مبدل کرده است . این پدیده ننگین بجامانده از قرون متمادی وناهنجاری های ریشه دار جهالت ومداخلات خارجی در جنگ های چهار دهه اخیر وضاحت کامل دارد که بربنیاد آن زنان کشور در آتش تعصبات جنسیتی ، ستم مذهبی  ، نابرابری ها و رسوم بی جا وکشنده قرون وسطایی ، خشونت، ازدواج اجباری، عقد اطفال صغیر، ودربسا نقاط حتا خرید و فروش زنان و دختران ، مصارف کمرشکن عروسی ، پرداخت هزینه های نقدی و محرومیت از تعین سرنوشت و ازحق تعلیم تحصیل  و کار میسوزند  که عوامل عمده آن طوری که در بالا ذکر شد عبارت است از تجاوزات خارجی ، دوام جنگ ونا امنی ، فقر ،جهل ، مرض ، اعتیاد ، و برعلاوه  عقب مانی اقتصادی ، اجتماعی  و فرهنگی موجود ، بیشتر ازهمه به عوامل سیاسی متمرکز است . چنانچه  درسال های اخیر با سرازیر شدن گروه های تروریستی ، القاعده ، طالب و داعش وغیره گروه های خرابکار ، اجیران و تیکه داران جنگ نیابتی وپرتاب شده ازخارج کشور، این پیام آوران مرگ ، در قدم اول مکاتب ومدارس وکارگاه ها را به آتش کشیده  زنان ودختران را منحیث اولین قربانی از درس وتعلیم ،شغل کار و سایر حقوق وآزادی های دموکراتیک شان محروم ساخته و به این تر تیب آنها مطابق پلان باداران خارجی شان میخواهند  نیمی از پیکر جامعه را فلج ساخته وآتش جنگ را شعله ورنگهدارند  تا بتوانند به اهداف شوم تجاوزکارانه واستراتیژی جنایتبار وتاراج گرانه خود برسند .

گروه های ساخته شده استخبارات خارجی بنام های طالب و داعش ، القاعده ، وحزب التحریر  با حملات غافلگیرانه در برخی مناطق دورافتاده کشورمردان محلات را متواری ساخته مادران و دختران کودک ونوجوانا ن را برده وار در سیه خانه ها ، پس از مغزشویی ، بنیاد گیری استعمال سلاح و اعمال انفجاری ، انتحاری واعتیاد وادارساخته و در صورت سرپیچی مورد سنگسار قرار میدهند . این نابکاران سیه دل کودکان مناطق تحت تسلط خود را بنام تعلیم  وتحصیل به کمپ های آدمکشی پاکستان فرستاده وبسیاری کودکان را اختطاف و از طریق پاکستان به بازارهای عربی بفروش می رسانند. آنها  زن را از شوهر ، فرزند را از والدین ، والدین را از فرزندان جدا میسازند .علاوه بر آن ، زنان مسن محلات وملابچه های ساخت پاکستان را برای توجیه پذیری اوامر واعمال  ضدانسانی خود به تبلیغات کشنده عقب گرایی موظف ساخته تا دایره تسلط خود را برمناطق دیگر محکم سازند.این گروه های تروریستی در مناطق  زیر امرشان بخصوص در ولایات شمال و شرق کشور زنان و دختران را درمیان پارچه های سیاه  بنام حجاب که اصلاً مسطور ومحجوب تر از کفن و طراحی شده کشورهای عربی می باشد پیچانیده و درمناطق غرب کشورگروه های فاطمیون سرهای اطفال و نوجوانان را با تکه های سبز وسفید نماد راه حسن وحسین پوشش داده  و رسوم خمینست های ایران را به نمایش میگذارند. زنان و مردان عربی به جای اینکه زنان و مردان فلسطینی را از محکومیت وکشتارنجات دهند ، خود را اسیر ادارات استخبارتی کشورهای بیگانه ساخته برای بدست آوردن دالر وکلدار در کشورما  دست به خرابکاری میزنند . البته زنان ودخترانی که عرصه زنده گی و راه های نجات خود را ازدست میدهند  دست به خودکشی زده وهزاران  زن هموطن فرار را بر قرار ترجیح داده متاسفانه بی خانمان و آواره میشوند .

دولت افغانستان برغم ایجاد وزارت نمایشی امور زنان و نیروهای جامعه جهانی که درپاکسازی مناطق کشور از لوث گروه های تروریستی و نجات قشر زن ازمرگ ونابودی ، ظلم وستم ومشکلات اقتصادی موفقیت چندانی نداشته اند .درچنین شرایط  زنان  تحت ستم ،  جبراً در سایه ی استبداد خشن  گروه های عقبگرا وجهالت پیشه  و درپنجه خونین بیداد گران عصر حجر بسختی نفس می کشند .

سوال اساسی اینست که چرا جامعه جهانی برای دستگیری و نجات زن در افغانستان  دولت را در پوشش کمک های انساندوستانه بشکل موثر نتوانسته مورد همکاری قراردهد . و در چنین حال وهوا  زنان افغانستان نمی توانند کم از کم با فراگیری از درس و تعلیم وشرایط نیم بند موجود خود را بدور سازمانهای  دموکراتیک زنان افغانستان که الهامبخش نجات وآزادی زنان کشور است بخاطر حق خواهی خویش متحد ومتشکل سازند .

با آنکه فرزندان فداکار وطن همچو سربازان شجاع کشور و صفوف زنان رزمنده و فداکار  با ایثارگری بدفاع از نوامیس ملی در برابر لشکرمزدور ومتجاوزین ، شجاعانه میرزمند ولی عدم مدیریت شایسته و رسیده گی لازم به قوای مسلح کشور این مشکل را طولانی میسازد .

دراخیر باید خاطر نشان ساخت که درحال حاضر ، شرایط موجود درکشور، زنان ومردان مستضعف افغانستان را ملزم میسازد تا با همبسته گی ملی این آتش تباه کن را خاموش ساخته و مردم را از مصیبت جنگ خانمانسوز نجات دهند . نخست ازهمه این رسالت تاریخی فرزندان آگاه ، آزاده و دادخواه مردم افغانستان است که با اتحاد وهمبسته گی ملی در یک جنبش واحد ترقی خواهانه و دموکراتیک ، شرایط جانکاه موجود را عوض نموده تا مردم ستمدیده کشور ما  راه نجات خود را پیدا کنند.

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۶/ ۱۸ـ ۰۶۰۶

 یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.

  Copyright ©bamdaad 2018