نگاهی به انتخابات قاره اروپا در سال ٢٠١٧
سميرا فرخ منش
حال امروز اروپا مانند گذشته خوب نیست. قاره ای که در شکل گیری تاریخ مدرن جهان حرف‌ها برای گفتن داشت و پس از جنگ های تخریب گر جهانی، برای ساختن جهانی بهتر و فردایی روشن تر، عزم خود را جزم کرده بود. درنگاهی منصفانه نیولیبرالیزم و سوسیالیزم اروپایی در کنار یکدیگر به موفقیت‌های خوبی هم رسیدند. اقتصاد روبه پیشرفت و امنیت همه جانبه و جهانی سازی، ارمغان قاره‌ای بود که ادعای پرچمداری دموکراسی را به نام خود زده بود.
اما چندین سال است که دیگر نمی توان به قطعیت از اروپایی مدرنی سخن گفت که دموکراسی ارمغان سیاست هایش برای مردمش می خواست. گرچه همه ناامنی‌ها و بحران ها، ناهماهنگی ها، مخالفت‌ها و فروپاشی های منطقه ای و قاره‌ای را می توان بخشی از نتایج مدرنیته ای دانست که اروپا آغازگر آن بود؛ اما همین دستاوردها می تواند اروپا را به قاره‌ای چند تکه تبدیل کند که امکان بازسازی آن نباشد. ازمهم ترین تهدیدها علیه یکپارچه گی اروپا، خروش خطرناکی است که از سوی متعصبان راست گرا شروع شده و به نظر نمی رسد پایان نزدیکی داشته باشد. ٢٠١٧ ترسایی سالی است که تکلیف بخش زیادی از این تهدیدات را روشن کرده و دست بسیاری از سیاستمداران اروپایی را برای تصمیمات درست و غلط باز‌گذاشته است.
لوپن، ترامپ اروپا می شود
فرانسه یکی از آن کشورهایی است که می تواند در شکل گیری سرنوشت مبهم قاره سبز نقش پررنگی داشته باشد. کشوری که یکی از تاثیرگذارترین انتخابات اروپایی را برگزار خواهد کرد و با داشتن کاندیدایی راست گرا چشم‌ها را به سمت خود خیره کرده است. رهبر « جبهه ملی» در ١٠ سال اخیر به شکلی خزنده، آرام و جذاب توانست وجهه خود را در کشور سامان بخشد و با بهره گیری از وضعیت بیرونی جامعه جهانی و اوضاع درونی فرانسه شانس خود را برای بیشتر دیده‌شدن، افزایش دهد. مارین لوپن کسی است که علاقه مندان به وضعیت محیط بین‌المللی، همه او را می‌شناسند؛ رهبر جبهه ملی فرانسه، دارای اندیشه های رادیکال راست گرایانه و صاحب تفکری متعصبانه که مسلمان و مهاجر و ملیت‌های غیر، همه با هم در برابر تیغ برنده عقاید افراطی او قرار دارند. لوپن امروز، لوپن ناشناخته سال‌های گذشته نیست و کسانی که با تفکر ملی گرایانه او مخالفند در بیم کسب رای او از مردمی هستند که شاید گفتار هیجان انگیزش، آنان را به سمت خود بکشاند؛ کسی که برای کسب پیروزی وگرفتن دولت فرانسه در دستان خود به شدت تلاش می کند و برای آنکه بدانیم او پیروز این میدان خواهد شد یا نه، باید تا اپریل٢٠١٧ صبر کرد؛ چون او بی شک زنی است که در صورت پیروزی در کشورش، می تواند به عنوان نماینده جریان‌های راست در کل قاره اروپا شناخته شود.
پوست اندازی دوباره در مهد فاشیزم
آنگلا مرکل زنی است که از آغاز دوره صدراعظمی در المان، همیشه سیاستمداری برجسته با توانمندی غیرقابل انکار بود؛ اما باید پذیرفت مرکلی که در ٢٠١٧ خود را در پیشگاه رای مردم قرار می دهد، مرکل گذشته نیست. محبوبیت او کم شده و کمتر کسی است که نداند بحران عظیم مهاجرت در جهان، علت اصلی این اتفاق بود. دراین میان طیفی که بیش ترین سواستفاده را از تضعیف مرکل می كند، گروه‌های راست گرای تند المانی هستند که حزب «آلترناتیف برای المان» از قوی ترین آنهاست. حزبی که توانست در انتخابات ایالتی سال ٢٠١٦ این کشور پیروزی های قابل تأملی به دست آورد و حتا ٣٠ درصد آرای المانی‌ها در زادگاه مرکل را نیز به سمت خود کشاند! حزبی که ادعا می كند راه نجات المان را می داند و داعیه نژادپرستی ندارد، اما طی دو سال از عمر سه ساله‌اش اعضای آن، در برنامه ای روزانه، میان مردم ناراضی شهرهای مختلف رفتند، از ضرورت مبارزه با آموزه‌های دینی غیرمسیحی سخن گفتند و راهکارهای اخراج پناه جویان را به مردم آموزش دادند. نکته جالب اینجاست که این حزب نوپا تنها از ٢٠١٤ توانست ظهور خود را نشان دهد و همگام با افزایش تعداد پناه جویان، بر تعداد اعضای خود نیز بیفزاید. تا جایی که امروز به خطری جدی برای حزب دموکرات مسحی مرکل و مردمی تبدیل شده که زمانی می گفتند : « دیگر هرگز تاب رویارویی دوباره با افراط گرایان و بازماندگان فاشیزم دهه ها پیش را در کشور خود ندارند».
درِ مسجدها را ببندید
انتخابات پارلمانی هالند نیز از اهمیت بالایی در سال جدید، برخوردار است. دلیل این اهمیت وجود گیرت ویلدرز رهبر حزب راست‌گرای هالندی، است که از سیاستمداران محبوب کشورش به حساب می‌آید. او شخصیتی کاریزماتیک دارد و به واسطه اهانت‌های نژاد پرستانه‌اش کارش به محاکمه در دادگاه هم کشیدهاست . شعار اصلی تبلیغاتی‌اش، جلوگیری از ورود بیگانگان به‌خصوص مراکشی‌ها و بسته شدن درِ مسجدهای هالند است. براساس نظرسنجی ها، او در «حزب آزادی» توان گرفتن حدود ٣٦ کرسی از ١٥٠ کرسی پارلمان را دارد و در صورتی که در مارچ آینده به این موفقیت دست پیدا کند، این اتفاق را باید رخداد نگران کننده‌ای در تبدیل شدن قاره اروپا به میدانی دانست که افراط گرایان متعصب در صفوف اول آن به تاختن مشغولند.
به این سه، کشورهای دیگری را نیز باید افزود که انتخاباتی در سال پیش رو برگزار نمی کنند، اما از هجوم موج راست گرایی نیز در امان نمانده‌اند. این کشورها توانسته اند در یک دهه اخیر، از سوی احزاب راست تاثیرگذارشان، در اقدامات پیشین خود، طیف‌های قابل توجهی را به سمت گرایش‌هایشان جذب کنند.
این رویکرد راست گرایانه که گریبان بسیاری از دولت‌ها و ملت‌های اروپایی را گرفته، درعمل تفاوت‌هایی باهم دارند، اما بیش از تفاوت، شباهت‌های زیادی میان متغیرهای تشکیل دهنده آنها یافت می شود که ماهیتی مشترک به تمامی شان می بخشد. مهم ترین خصلتی که بی‌کم وکاست در تمامی کشورهای اروپایی ذکرشده دیده می شود، متغیر پوپولیستی بودن این رویکرد است که از سوی رواج دهنده گان آن در حال گسترش است. ماهیتی که هم خیزش توده مردم را به دنبال خود خواهد آورد؛ و هم امکان قدرت نمایی هرچه افزون تر برای حکمرانان را فراهم می كند. پوپولیزم ابزار قدرتمندی است که فقط در دست راست‌های تاریخ قرارنگرفته است. از این ابزار پرکاربرد، چپ‌ها هم استفاده‌های زیادی کرده‌اند و به طورکلی رویکردهایی که با استفاده از عوام گرایی قصد ورود به دامنه حاکمیت را دارند، بی تعلل به سراغ آن خواهند رفت. پس عجیب نیست اگر دامنه این نگاه را به بیش از ١٥٠ سال پیش نسبت دهیم. در نخستین استفاده‌ها از این واژه، توده مردم، بخشی ناآگاه، بی اطلاع و فاقد معلومات کافی تعریف می شوند. اما استفاده‌کننده گان از این رویکرد، هیچ گاه چنین تعریفی از پوپولیزم ارایه نمی کنند و عکس توده مردم را قشری آگاه نشان می دهند که باید تصمیمات اصلی را آنها بگیرند؛ تعریفی که می تواند موجب جاانداختن این فریب بزرگ شود که پوپولیزم با دموکراسی در پیوند نزدیکی قرار دارد. اما واقعیت جامعه امروز، به ویژه آنچه اروپا و امریکا را فراگرفته به همین ساده گی نیست.
به نام چپ، به کام راست
پس از جنگ جهانی دوم و نابسامانی‌ای که دنیا دچارش شده بود، با تشکیل سازمان ملل متحد و فروریختن دیوارهای جداکننده درالمان و به حاشیه رفتن احزاب نژادپرست اروپایی در المان و ایتالیا، بسیاری بر این گمان بودند که دوره حیات راست‌ها به پایان رسیده، اما این‌گونه نبود و این رویکرد همچون خزنده مرموزی که خود را در سوراخی تاریک پنهان کرده بود، پس از گذر از مراحل بحرانی، آرام آرام به یاری بعضی رخدادهای بین‌المللی روح تازه‌ای درکالبد نیمه جان خود دمید و از لانه تاریک اش بیرون آمد. برای علت یابی این زیست دوباره چند دلیل را می توان در نظر داشت:
یکی از آنها می تواند مربوط به ضعفی باشد که چپ های جامعه بین‌الملل دچارش شدند. واقعیت اینجاست که چپ‌های کمونیست یا سوسیالیست توان یکه تازی در صحنه را همچون گذشته ندارند و در دو دهه اخیر نتوانسته اند به اهداف ایدیولوژیک خود در قالب‌های سازماندهی شده جامه عمل بپوشانند. به همین دلیل نقش‌های تاثیرگذار چپ‌ها در کشورهای مختلف جهان رفته رفته به سمت کم رنگ شدن رفت.
از سوی دیگر، حتا با شنیدن زمزمه‌هایی مبنی بر قوت گرفتن راست‌های افراطی، چپ ها خطر آنها را هیچ‌گاه جدی نمی گرفتند. دلیل آن نیز خودبینی مخصوص چپ‌هاست که آنچنان غرق در جامعه آرمانی خود باقی ماندند، که تصورهجوم راست‌های افراطی برایشان تصوری غیرممکن بود.
آنچه از اهداف طراحی‌شده چپ‌ها توانست خود را تا اندازه‌ای جلوه گر كند، آسیب رسانی به پیکره تنومند لیبرالیزم جهانی بود که البته نتیجه این ضربات نصیب خود چپ ها نشد و این راست‌ها بودند که نهایت استفاده را از شرایطی کردند که چپ ها در آرزویش به سر می بردند؛ یعنی تضعیف بورژوازی حاکم بر کشورهای سرمایه داری؛ فرایندی که چپ‌ها سالیان سال خود را مشغول به آن کرده بودند و امروز نتیجه این حرکت را حاضر و آماده تقدیم راست‌های فرصت طلب كردند.
فریب مردم به سبک عوام گرایی
اما اینکه تمام گناهان را به گردن چپ ها بندازیم، بررسی موضوع را از دیگر واقعیت های موجود دور می كند. یکی دیگر از عوامل تأثیرگذار در قدرت یابی راست های غربی، از کارافتادن احزاب سنتی در کشورهای مختلف است که دیگر مانند گذشته نمی توانند کارایی قابل توجهی در جذب مخاطب، تحقق اهداف و برآورده سازی مطالبات عمومی در کشورهای دموکراتیک از خود به نمایش بگذارند. آنچه اهمیت دارد ذایقه سیاسی مردمانی است که در چنین جوامعی که رای فرد به معنای واقعی تاثیرگذار است، به سر می‌برند. پوپولیزم راست نیز از چنین شرایطی نهایت استفاده را برده و با ارزش گذاری قوی تر به مردمی که به هر دلیل و علتی در نارضایتی به سر می برند، امکان ابراز وجود بیشتری حتا به شکلی فریبنده می دهند. همه اینها در حالی است که علت‌های گسترده دیگری نیز در خروش راست های غربی دخالت دارد. اما هرچه که هست این واقعیت را باید در نظر داشت که رویکرد پوپولیستی که از سوی راست گرایان اروپایی به جان مردم افتاده، به بهترین شکل ممکن توانسته با جامعه مخاطب خود ارتباط دوسویه برقرار کند. این ارتباط ، همان است که جای خالی تعامل با قدرت حاکم یا احزاب سنتی را پر می كند. پوپولیست‌های اروپایی همچون راست‌گرایان المانی یا طرفداران لوپن فرانسوی، به درستی ابعاد نارضایتی مردم، میزان و جنبه‌های مختلف آن را شناخته اند. در کنار این هنر راست گرایان پوپولیست در واکاوی بحران‌های کنونی اجتماع اروپایی، برخی وقایع جهانی مانند مهاجرت و پدیده تروریزم و وجود گروه‌های بنیادگرا در این کشورها و همچنین جهانی سازی به یاری آنها آمده و مسیر را برای پیشبرد اهداف شان هموارتر كرده است.
در راستای این اهداف، پوپولیست‌های امروزی همه گی به وجود « دشمن » نیازمندند؛ دشمنی که می تواند یک مهاجر غریبه باشد یا مسلمانانی که در کشور مسجدی برای خود دارند یا سرمایه دارانی که خواهان ارتباط با بیرون مرزهای خود هستند. در چنین شرایطی است که بدبینی توده مردم باید تحریک شود و « بیگانه گان » را برهم زننده گان آرامش و آسایش زنده گی خود قلمداد کنند. درچنین شرایطی، دولت‌ها در معرض ضربات مادی و گفتمانی عوام گرایان قرار می گیرند و تصویری منفعل، بی اراده و بی تفاوت به خواسته‌های مردم از آنها به نمایش گذاشته می شود که همین امر به قطب بندی‌های عمیق میان دولت و ملت می‌انجامد.
چشم انداز مبهم در انتظار اروپا
در عوام گرایی اروپایی نوعی برتری طلبی در تمامی احزاب و اقشار مرتبط با آن دیده می شود که با تاکید بر قومیت، زبان یا نژاد خود، شکلی از غرور ملی را ایجاد می كند که هم موجب تقویت بیگانه ستیزی شدید در توده می شود و هم مردم را در برابر دولت های دموکراتی قرار می دهد که به پلورالیزم سیاسی معتقدند و خواهان ارتباط با دیگر بازیگران در عرصه جهانی هستند. ضدیت با اتحادیه اروپا یا پیمان‌های بین المللی یا مخالفت پیوستن به یورو و ارتباطات تجاری با بقیه از تبعات چنین نگرشی به حساب می‌آید.
این چنین است که راست غربی توانسته پهنه گسترده خود را در بیشتر کشورهای اروپایی بکشاند و با تقویت یک دیگر اتحادی نگران کننده میان خود ایجاد کند. در این میان پیروزی تاجرمسلکی مانند دونالد ترامپ در امریکا نیز می تواند از مهم ترین فاکتورهای تقویت کننده برای اروپایی باشد که به نیکی می داند بدون یاری امریکا، در بسیاری از عرصه ها ناتوان خواهد ماند. پس در شرایطی که لوپن در فرانسه خود را آماده رویارویی در کارزار انتخاباتی می كند و بریتانیا در حال جدایی از اتحادیه اروپاست و مرکل هر روز اصابت تیرهای تیز فاشیست های مدرن را بر پیکره دولت خود می بیند، چه اتفاقی بهتر از انتخاب عوام گرایی همچون ترامپ؟ انتخابی که تیغ برنده راست افراطی را بیش از پیش خطرناک کرده و بی شک جهان را در انتظار سونامی ویرانگری باقی خواهد گذاشت که احتمال سرانجام روشنی در فردای آن نمی رود.
میشل لوی فیلسوف سیاسی فرانسوی که راستگرایی نوین جهان غرب را نوعی طاعون قهوه‌ای می داند، معتقد است « برای درمان این بیماری مسری نسخه ای وجود ندارد و تنها می توان خطر آن را کم کرد». به زبان ساده تر، این مبارزه فقط در سایه فاصله گرفتن از تفکرات نژادپرستانه، گرایش‌های قوم‌گرایانه و اتحاد همه جانبه در سرتاسر اروپا و جهان ممکن است؛ اتحادی که نباید فقط به جمع لیبرال‌ها ختم شود، بلکه همه اندیشه‌ها و رویکردها، از سوسیالیست ها تا محافظه کاران میانه، باید در این حرکت دست به دست یکدیگر دهند تا دنیای غرب از وضعیت بدسرانجامی که انتظارش را می کشد، کمی بیشتر فاصله بگیرد.
بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۱۷ـ ۲۱۰۲
اردوغان و انتظاراتش از شیخ های خلیج
رجب طیب اردوغان، رییس جمهوری ترکیه در یک تور چهارروزه به برخی کشورهای عرب حوزه خلیج سفر کرده تا گذشته از روابط سیاسی و اقتصادی، پیرامون مسایل منطقه ای، به خصوص منازعات سوریه و آشوب‌های عراق گفت وگو کند. سفر اردوغان را می توان ادامه دیدارهای عمده او با رهبران خارجی در ماه‌های اخیر دانست.
همین ماه گذشته او در سفری چهارروزه از سه کشور شرقی و جنوبی افریقا دیدار کرد. پس از بازگشت به ترکیه بود که نخست وزیر بریتانیا، ترزا می، به دیدار او آمد تا اولین رهبر غربی باشد که پس از کودتای نافرجام سال گذشته ترسایی به آن کشور سفر می کند؛ این دیدارها ماه جاری هم با سفر آنگلا میرکل، صدراعظم المان ادامه پیدا کرد، چند روز پیش از آغاز تور عربی اردوغان نیز مایک پومپیو، رییس سازمان اطلاعات مرکزی امریکا، سیا در اولین سفر خارجی خود پس از آغاز به کار دولت دونالد ترامپ، وارد ترکیه شده بود؛ تحولی که نشان می دهد انقره پس از درمانده گی روابط با دولت پیشین ایالات متحده، اکنون به دنبال ازسرگیری روابط تازه با واشنگتن است. همین امر درباره عربستان سعودی نیز که یکی دیگر از متحدان منطقه ای امریکاست، صادق است. بنابراین انتظار می رود روابط با دولت جدید ایالات متحده امریکا یکی از محورهای گفت وگوی رهبر ترکیه با همتایان عرب خود در حوزه خلیج باشد. از سوی دیگر، ولادیمیر پوتین، رییس جمهوری روسیه نیز همین هفته قرارداد خط لوله ترکیه را که بناست گاز طبیعی روسیه را از خاک ترکیه به اروپا منتقل کند، امضا کرد.
در این میان، وزیر فرهنگ و گردشگری ترکیه نیز از اسراییل دیدار کرد تا اولین مقام ارشد دولت اردوغان باشد که پس از آشتی انقره و تل‌آویو به آن کشور سفر کرده است. در سایه تمامی این دیدارها و توافقات است که سفر اردوغان به کشورهای عرب حوزه خلیج فارس از اهمیت بسزایی برخوردار می شود. دولت ترکیه و منابع شورشی سوری روز چهارشنبه هفته گذشته اعلام کردند نیروهای تحت حمایت انقره کنترول مناطق حومه ای شهر « الباب » در شمال شرق حلب را به دست گرفته اند. اردوغان احتمالا از سفر اخیرخود استفاده می کند تا حمایت متحدان عرب ترکیه را در قبال موضع کشورش در بحران سوریه جلب کند.
در این میان، رویکرد سعودی‌ها و قطری‌ها نسبت به بحران سوریه به طور خاص برای انقره حایز اهمیت خواهد بود. منافع ترکیه در حوزه خلیج فارس و گرایشات آن کشور به این منطقه در سال های اخیر رشد درخورتوجهی داشته است. در پس پشت روابط نزدیک انقره با کشورهای منطقه، انگیزه‌های سیاسی و اقتصادی گوناگونی خوابیده که محمل مناسبی را برای نفوذ راهبردی ترکیه در کل منطقه فراهم کرده است. گذشته از مسایل سیاسی، اقتصاد نیز نقشی حیاتی در روابط دو طرف ایفا می کند. همین هفته، شورای هماهنگی روابط عربستان سعودی- ترکیه اولین نشست خود را به ریاست مولود چاووش‌اوغلو وزیر خارجه ترکیه و همتای سعودی او عادل الجبیر در انقره برگزار کرد. در کنار توافق‌های دوجانبه نظامی و اقتصادی، دو کشور به دنبال تقویت هرچه بیشتر روابط تجاری خود نیز هستند که به خوبی در سرمایه گذاری چشمگیر شرکت‌های سعودی در صنایع دفاعی ترکیه عیان است. از زمان آغاز پادشاهی ملک سلمان، روابط ترکیه با سعودی‌ها وارد فاز جدیدی شده است. پادشاه عربستان و اردوغان تماس‌های تلفونی منظمی با یکدیگر داشته و تقریبا درباره تمامی مسایل منطقه ای با یکدیگر اتفاق نظر دارند. از سوی دیگر، ترکیه و قطر نیز از روابط خوبی برخوردارند. شیخ تمیم بن حمد آل ثانی، امیر قطر تقریبا هر ماه به ترکیه می رود تا با مقامات آن کشور دیدار کند. این دیدارهای منظم که به عقد قراردادهای دوجانبه متعددی انجامیده، نشان از رشد و گسترش همکاری‌های انقره- دوحه فراتر از حوزه تجارت و دیپلوماسی مشترک دارد. قطر و عربستان سعودی اولین کشورهایی بودند که پس از کودتای ناکام ماه جولای در کنار دولت عدالت و توسعه ایستادند؛ اتفاقی که با نظر به واکنش ضعیف هم پیمانان غربی سنتی ترکیه که منجر به افزایش بی‌اعتمادی‌های دوجانبه شده، برای اردوغان بسیار حایز اهمیت بوده است. همچنین، شورای هماهنگی خلیج که متشکل از شش عضو عرب این منطقه است، اولین سازمان بین‌المللی بود که جنبش گولن را به عنوان یک سازمان تروریستی به رسمیت شناخت. نبود مدارس مذهبی این جنبش درکشورهای عرب حوزه خلیج نیز همواره مایه دلگرمی انقره بوده است. بنابراین با توجه به تمامی آنچه گفته شد، انتظار می رود اردوغان در جریان تور چهار روزه خود نه تنها به دنبال جلب حمایت کشورهای عرب منطقه نسبت به موضع و جایگاه ترکیه در بحران سوریه باشد، بلکه ضمن تشریح تحولات داخلی کشورش پس از کودتای نافرجام، خواستار کمک متحدانش در بهبود اقتصاد بحران زده و یافتن شیوه‌هایی برای تقویت صنعت گردشگری ترکیه شود. به اعتبار تمامی این انتظارات، به نظر می رسد ترکیه در پی آن است تا نشان دهد روابط اش با کشورهای عرب حوزه خلیج بخشی از یک راهبرد بلندمدت خواهد بود./ Middle East Observer
بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۱۷ـ ۱۵۰۲
در یمن کودکان هزارهزار از گرسنگی جان می سپارند
اردشیر ز. قنواتی
جنگ و بحران یمن زیر سایه بحران سوریه و همچنین بی تفاوتی جامعه جهانی، در شرایطی ادامه دارد که محدود گزارشاتی که از سوی نهادهای مسوول از جمله سازمان ملل متحد در‌این‌باره منتشر می شود، نشان می دهد در این کشور فاجعه بزرگی در حال رقم خوردن است. حتا با استناد به همین گزارشات قطره چکانی هم یک تحلیلگر منصف که تحولات را از ابتدای بروز جنگ داخلی و دخالت خارجی یمن دنبال کرده باشد، می تواند به خوبی درک کند هنوز به دلایل متعددی اراده برای لاپوشانی واقعیات رخ داده و در حال انجام، وجود دارد.
ایتلاف عربی و متحدان آن به رهبری عربستان سعودی به بهانه حمایت از دولت دست نشانده و در تبعید « عبدربه منصور‌هادی » از مارچ ٢٠١٥ ترسایی این کشور فقیرعربی را آماج حملات گسترده هوایی و زمینی خود قرار داده و نه تنها تمام زیرساخت‌ها، مدارس، مراکز درمانی و حتا مجالس عروسی و عزا را در این کشور بمباران می کنند که به موازات آن با محاصره زمینی، دریایی و منطقه ممنوع پروازی در آسمان این کشور، مانع از ارسال کمک‌های امدادی و غذایی به این کشور شده و مردم یمن هم اکنون تحت یک تحریم همه جانبه که حتا از تحریم‌های عراق بعد از جنگ خلیج فارس هم شدیدتر است، قرار دارند. سکوت جامعه جهانی و به اصطلاح مدعیان حقوق بشر که درباره تحولات سوریه و به ویژه جنگ حلب لحظه به لحظه و روز به روز گزارش زنده، کنفرانس بین‌المللی، نشست دوستان سوریه، قطع نامه و حمایت لوژیستیکی از مخالفان را دنبال می کردند، نه تنها در مورد تحولات و فاجعه یمن خفقان گرفته اند که حتا با مشارکت رسمی در ایتلاف جنگی عربستان، خود از مسببان این فاجعه ضدبشری نیز هستند.
عربستان و شورای همکاری خلیج فارس به همراه متحدان فرامنطقه ای خود از درجه ای از مصوونیت سیاسی، نظامی، اخلاقی و جهانی برخوردارند که با دست باز قادرند دست به هر جنایتی در یمن بزنند.
در محدود گزارشاتی که در طول این جنگ خانمانسوز از سوی نهادهای مسوول تا به امروز منتشر شده است درحالی که بارها به شرایط فاجعه آمیز یمن اشاره شده است، اما تا به امروز به غیر از تعارفات دیپلوماتیک و هشدارهای دوستانه به عربستان هیچ اقدام تاثیرگذاری انجام نگرفته است. به تازه گی سازمان ملل متحد با انتشار گزارشی از قول « استیون اوبراین »، مسوول بخش عملیات انسان دوستانه در سازمان ملل متحد، اذعان می کند بحران انسانی در یمن رو به افزایش است و به احتمال قوی، در سال جاری این کشور با قحطی مواجه خواهد شد. در این گزارش آمده است در یمن هم اکنون بیش از ١٠ میلیون نفر به کمک های فوری غذایی نیاز دارند و بیش از دومیلیون و ٢٠٠ هزار کودک از سوتغذیه مزمن رنج می برند. همچنین این گزارش ضمن هشدار نسبت به اینکه ذخیره گندم این کشور فقط برای سه ماه دیگر کفاف می دهد، می گوید درهر «١٠ دقیقه » یک کودک در یمن به‌خاطر سوتغذیه جان می دهد که به مفهوم مرگ روزانه ١٤٤ کودک تنها از گرسنگی در این کشور است. اما طنز همین گزارش را می توان در این دید که هنوز از تلفات ١٠ هزار قربانی در طول این جنگ و حمله تجاوزگرانه ایتلاف عربی سخن گفته می شود که دقیقا همان رقمی است که حدود شش ماه پیش در گزارشات دیگرهمین سازمان و دیگر نهادهای مسوول بین‌المللی آمده بود. این در حالی است که طبق همین گزارش، با محاسبه عددی هم می توان پی برد ماهانه بیش از چهارهزار و ٣٢٠ کودک و در طول فقط شش ماه گذشته نزدیک به ٢٦ هزار کودک یمنی باید از سوتغذیه جان سپرده باشند. تازه این فقط آمار کودکانی است که فقط از سوتغذیه و گرسنگی قربانی شده‌اند بدون تلفات سنگین جنگی و بمباران‌های کور هوایی، اما گویا سوزن گزارشات سازمان ملل متحد همچنان روی رقم تلفات ١٠ هزارنفری از شش ماه قبل تا به امروز گیر کرده است.
خوشبختانه بسیاری از خبرنگاران مستقل و گزارشگران ترقی خواه در یمن حضور دارند که هرچند خبرها و گزارشات آنان در رسانه‌های جریان اصلی منتشر نمی شود، ولی گزارشات مستند و به همراه عکس‌های هزاران کودک پوست و استخوانی یمنی را حداقل در فضای مجازی منتشر می کنند. اگر بدون تعصب و منصفانه به این گزارشات مستند و عکس‌های این کودکان بی شمار نگاه شود و هم زمان با غیرنظامیانی که در روزهای پایانی جنگ حلب از شرق تحت تصرف گروه‌های تروریستی و شورشی سوریه که به مناطق امن انتقال داده شدند و هیچ نشانه ای از سوتغذیه مزمن در چهره آنان مشاهده نمی شد، مقایسه شود، به سقوط اخلاقی نهادهای مدعی حقوق بشر و به اصطلاح بی طرفی رسانه‌های غربی به خوبی می توان پی برد. در یمن فاجعه بزرگی در حال رقم خوردن است که مسببان اصلی آن امروز از مصوونیت کامل بین‌المللی برخوردارند و از ارتجاع عربی تا امپریالیسم غربی در رقم خوردن آن سهم مشترک دارند. فروکاهیدن جنگ و فاجعه یمن به رقابت ژیوپولیتیک بین محور عربستان با ایران تنها به بهانه ای تبدیل شده است تا عمق این جنایت به حاشیه رانده شود و تا به امروز حتا هیچ اراده‌ای برای ارسال کمک های غذایی به مردم در حال مرگ از طریق گرسنگی این کشور هم دیده نمی شود. هیچ قطع نامه و تحریمی هم از طریق شورای امنیت و کشورهای مدعی حقوق بشر علیه مسببان این جنایت ضد بشری برای کاهش آلام و رنج این مردم فراموش شده انجام نشده و فقط وقتی فشار افکار عمومی جهانی شدت می گیرد، امریکایی‌ها و اروپاییان لطف می کنند و به عربستان هشدار می دهند اگر بیش تر رعایت نکند، بعضی از اقلام نظامی را احتمال دارد که به این کشور تحویل ندهند. این در حالی است که بحث‌های داغ در پارلمان‌های بریتانیا،المان، فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی درخصوص نقش و تاثیر انکارناپذیر سلاح‌های حتا ممنوعه از جمله بمب‌های خوشه ای صادراتی این کشورها به عربستان و متحدان آن بارها حقایق کثیف پشت پرده این سیاست حمایت از متجاوزان و جنایت کاران جنگی در یمن را به طور مستند برملا کرده است.
امروز در یمن جهان با یک سیاست «جنوسید» لجام گسیخته روبه روست که در سکوت با شدت و حدت کامل در حال انجام است. این در حالی است که بالاترین بهانه متجاوزان عربی و غربی درخصوص نقش ایران در تداوم این جنگ هنوز از ادعای کمک‌های قطره‌ای تسلیحاتی و حمایت‌های سیاسی از گروه‌های « حوثی » و طرفداران « علی عبدالله صالح » فراتر نرفته است و اگر هم بپذیریم همه این ادعاها درست باشد، باز هم در اصل معادله « وقوع فاجعه » در یمن هیچ تغییری ایجاد نخواهد کرد. تصویر امروز یمن بدون تردید تصویر کامل و بدون شرح سقوط سیاسی به ویژه در حوزه حقوق بین‌الملل و سقوط اخلاقی در عرصه اجتماعی جهان معاصر است که با هیچ بهانه و دلیلی توجیه پذیر نخواهد بود.
بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۱۷ـ ۱۰۰۲
نگاهی به جولانگاه اسلام ستیزانه سران کاخ سفید
هیاهوی تروریسم اسلامی در امریکا
عـارف عرفــان
تفکرجنگ «صلیبی» ، اسلام ستیزی و اسلام هراسی اغراق آمیز در میان زمامداران کاخ سفید به اصلی ترین ابزار راهبردی امریکا مبدل شده است.
بارنخست جورج بوش فرماندار کاخ سفید درست بعد از یازده ام سپتامبر در جریان سخنرانی خویش در کنگره امریکا واژه جنگ صلیبی را بکار برد واین نبرد راتحت بهانه « مبارزه با تروریسم وتامین امنیت امریکا » طی هشت سال زماداری خویش با کاربرد تجاوز برافغانستان وعراق وکشتار بیرحمانه مسلمانان و ویرانی سرزمین شان تحقق بخشید.
سپس بارک اوباما چهل وچهارمین زمامدار کاخ سفید در جهت ماموریت ناتمام جورج بوش ، سیاست خارجی امریکا را بردکترین جنگ صلیی بنیاد نهاد وبا تداوم جنگ در افغانستان ، عراق، یمن، سوریه، لبنان و راه اندازی جنگ های نیابتی برای کشتار مسلمانان وانهدام سرزمین شان به دریافت جایزه صلح نوبل مفتخر گردید.
حال دونالد ترامپ رییس جمهور امریکا با صدور فرمان منع ورود شهروندان هفت کشور اسلامی در امریکا وتهدید برخی کشورهای اسلامی، با چهره عریان اسلام ستیزانه ونژادپرستانه داخل این کارزار شده ، بر اسپ «جنگ صلیبی » و نژاد پرستانه جولان داده وهنوز معلوم نیست که تاپایان کار،او چند هزار آرامگاهی از مسلمانان در داخل امریکا و بیرون از آن به میراث می گذارد.
سوگوارانه اساسأ یورش های اسلام ستیزی وتخریش هویت اسلامی با ایجاد گروه ها، تنظیم ها و احزاب اسلامگرای افراطی که به ابتکار سازمان های استخباراتی غرب در کسوت دین به حیث ابزار سیاسی برای تحقق اهداف غرب و ارتجاع منطقه به میدان آمد، با راه اندازی جنگ های نیابتی و نمایش صحنه های وحشت و بربریت اکنون این نمایشنامه بخشی اعظم از سیاره ما را فراگرفته و حال رهبران اروپا به تاسی از رفتارسردمداران کاخ سفید، پیش شرط های مانیفست انتخاباتی شانرا با اسلام ستیزی و انسداد گذرگاه های درمانده ترین افراد یعنی مهاجرین مقید می سازند.
دراثرفعالیت مسلمان ستیزانه و اغراق آمیزناوگان های تبلیغاتی امریکا بانمایش سیمای مسلمانان در چهره وحشت و تروریسم ومعرفی آنها به عنوان تهدید امنیتی امریکا چنین وانمود می شود که مسلمانان در جامعه امریکا عامل اصلی بحران‌ها و چالش های داخلی و خارجی این کشور هستند.
این طرز تفکر مهندسی شده و برداشت کاذب ، در حال حاضر به رشد افراط گرای ضد اسلامی در امریکا منجر شده ودر چنین اتمسفیر سیاسی ونژاد پرستانه ،مسلمانان امریکا تاکید دارند که به شهروندان درجه دوم آن جامعه مبدل شده‌اند .
این بحث کنونی به طرز مستند و پژوهشی عمدتآ بر ماجرای اسلام ستیزی داخل جامعه امریکا تمرکز دارد وحقایق پنهان ومعکوس را در خط مخالف طغیان خشم اسلام ستیزانه دونالد ترامپ این هیتلر ثانی تجلی می بخشد.
در پایان این پژوهش که آیینه وارحقیقت جامعه مسلمانان در امریکا را به طرز مستند می تاباند، بطورمقایسه وی حضور و نقش مسلمانان و اثرات آنرا در جامعه امریکا و حضور شهروندان امریکا وسازوبرگ های استخباراتی ونقش ارتش امریکا را در قلع و قمع مردمان بیدفاع جهان از جمله مسلمانان در بیرون از مرزهای امریکا به تحلیل گرفته و آنگاه در می یابیم که در کمال بی رحمی وتنفر چه گونه سیمای مسلمانان بدست نقاشان و آرایشگران کاخ سفید وماشین پروپاگندای آن در شراره های اغراق آمیز رسامی گردیده؛ و اتمسفیر سیاسی را با تغییر افکار جامعه برای هموار سازی جاده های تجاوز واشغال بر قلمرو مسلمانان شکل می دهند.
بر بنیاد تحقیقات « واشنگتن بلاگ » ومبتنی بر منبع پایگاه انترنیتی گلوبال ریسرچ منتشره جون ۲۰۱۶(۱)،میتوان چنین استنتاج نمود که :
« ۹۰ فیصد مجموع حملات تروریستی در امریکا به وسیله افراد غیرمسلمان به اجرا درآمده است».
دراین پژوهش آمده است که: « تروریسم یک تهدید واقعی است اما در خصوص اعمال تروریستی به وسیله مسلمانان اغراق صورت گرفته است.»
دراین ریسرچ گفته می شود که بربنیاد گزارشات« FBI » فیصدی محدودی حملات تروریستی در امریکا که طی سال های ( ۱۹۸۰ ـ ۲۰۰۵) انجام یافته است ، به وسیله مسلمانان رُخ داده است.
دانشگاه « پرینستون لوون » برپایه داده های FBI نگاره را برای آمارحملات تروریستی در امریکا طراحی نموده که به وضاحت برگزافه گویی های اسلام ستیزی و نژادپرستانه بلند گویان کاخ سفید و به ویژه راسیست بی مثال آن دونالد ترامپ خط بطلان می کشد.
بر رویت این چارت وداده های ( FBI ) که در برگیرنده سال های (۱۹۸۰ و ۲۰۰۵ ) می باشد ، بیش ترین اعمال تروریستی در امریکا به وسیله پیروان دین یهود (7%) به مقایسه مسلمانان (6%) صورت گرفته است.
این حملات تروریستی به وسیله رادیکال های یهود تحت نام « دین » انجام یافته است.آنها بنیادگرایان یهودی بودند که در تحت احساسات مذهبی شان چون القاعده و همراهان شان دست به اعمال تروریستی زدند.یافته های این پژوهش تاکید میدارد که:« کمتر از یک فیصد حملات تروریستی که تا حال در اروپا اتفاق افتیده است به وسیله مسلمانان انجام یافته است».
خبرهای مربوط به جامعه امریکا و گزارشات جهانی در فبروری سال ۲۰۱۶ اذعان می دارد که مبتنی برگزارشات « مرکز مثلث مبارزه با تروریسم وامنیت داخلی » از جمله (۳۰۰) حادثه قتل شهروندان جامعه امریکا درخشونت های سیاسی وتیراندازی دسته جمعی بعد ازیازدهم سپتامبر،تنها (۳۳) تن آنها به وسیله مسلمانان امریکایی تبار صورت گرفته است .
از مجموع( ۲۰۰) تن ازمظنونین مسلمان های امریکایی تبار شامل نیمرُخ این نگاره ویا بیرون از آن که به اقدامات تروریستی مبادرت ورزیدند (۵۱ ) تن آنها از هویت عربی برخوردار بودند.
در همین راستا ،Charles Kurzman پروفیسور جامعه شناس دانشگاه «کارولینای شمالی» در« مرکزمثلث مبارزه با تروریسم وامنیت داخلی » ضمن یادداشتی اظهار می دارد که :« به تعداد ( ۳۳) تن از شهروندان امریکا در حملات تروریستی توسط همسایه های مسلمان امریکایی تبار شان به قتل رسیدند. طی این دوران حدود ( ۱۸۰۰۰۰ ) شهروندان امریکا در حملات غیرتروریستی کشته شده اند. فقط این سال پار بود که در نتیجه رگبار جمعی به تعداد (۶۶) تن از شهروندان امریکا درست پس از یازدهم سپتامبر به میزان دوبرابر ، توسط مسلمانان امریکایی تبار کشته شدند ونگاه مردم امریکا را در خود پیچید .»
دراین گزارش آمده است:« بر اساس یافته های « تیم مثلث »، مجریان قانون،ماموران اطلاعاتی ومامورین مخفی تقریبآ درهمه توطیه های تروریستی که به وسیله مسلمانان امریکایی تبار بوقوع پیوست درگیر بودند. اخیرأ FBI در تمرینات پسین خویش با کاربرد مامورین مخفی و« اجنت های دوجانبه » برای تشویق تروریست های فرضی برای انجام عمل تروریستی و به دام انداختن آنها راهکار های خطرناکی را برگزیده است.»
کورزمان در« اطاق خطر» خاطر نشان می نماید:« نمونه از مسلمانان امریکایی تبارکه به تروریسم می گرایند به طرز ناپدید شونده کوچک بوده وهمچنان کاربرد روش احصایه گیری مسلمانان در امریکا نادرست است.چون این شیوه تعلقیت دینی را به نمایش نمی گذارد بل خاستگاه وکشور مربوط را نشانه گیری نموده، بنآ پژوهش گران میخواهند تا با این شیوه برای تفکیک مسلمانان تمسک جویند .
در اکثر برآورد ها رقم شهروندان مسلمان در امریکا بین(۱،۷) و( ۷ ) میلیون را احتوا می دارد.اما « کورزمان» اظهار می دارد که او با کاربرد مُدلی معین این رقم را دو میلیون برآورد می دارد، که درین صورت دست داشتن شهروندان مسلمان امریکایی تبار در اعمال تروریستی از رقم (۱۰) در میلیون در سال ۲۰۰۳ به رقم (۴۰ ) در میلیون در چارت فوق ،کاهش ملاحظه را بازتاب می دهد.
باید گفت که تا اکنون سیستم« مجریان قانون » و «ارگان امنیت داخلی » در خصوص احصایه مسلمانان امریکایی تغییر نیافته است.
اف بی آی از «نقشه های محلی » برای تثبیت جنایت مسلمانان بر اساس محل زیست ومحیط کاربدون درگیر بودن آنها در آن جنایت استفاده می نماید و همچنان« قانون میهن دوستانه » وسایر محدودیت های مربوط به نظارت دولت بعد از یازدهم سپتامبر بدون تغییر باقی مانده است.
بارک اوباما در سال ۲۰۱۱ برای همه اپارات امنیت فدرال هدایت داد تا از تمرینات ضدتروریستی اجنت ها که تنها وابسته گی های اسلامی را مورد توجه قرارمی دهد اجتناب نموده ؛ و در عوض آن به طرز اخص در مورد گروه های تروریستی متمرکز گردند.
کورزمان انکار نمی ورزد که مجریان قانون برای اخلال وبرهم زدن فعالیت تروریست های مسلمان امریکایی تبار که در امریکا زاده شده اند ،نقش ایفا می دارند. پژوهش های کورزمان پرسش های بی پاسخ را احتوا داشته و او از نامرتبط بودن سطح فعالیت های تروریستی و ضعف واکنش متناسب دولت در قبال آن شگفت زده شده است.
کورزمان همچنان خاطر نشان می دارد که :« از جمله (۱۸۰) هزارتن افرادی که بعد از یازدهم سپتامبر به قتل رسیده اند حتا یک فیصد آنها شامل قربانیان تروریسم اسلامی نمی باشند.
یکی از وحشتناک ترین حوادث عبارت بود از جریان انفجار مسابقات دوش« بوستون» ،اما یکی از بلند مرتبت ترین متخصص در امور تروریسم خاطر نشان می دارد که حملات بوستون مانند جریان حادثه مکتب « کولمباین» بود،تا در برگیرنده تشابهات حادثه یازدهم سپتامبر وبم گذار آن یک قاتل بود نه تروریست.»
قریب به اتفاق، اکثر حوادث تیراندازی به وسیله غیر مسلمانان رُخ داده است.( این هم در قاره اروپا حقیقت دارد وهم در اروپا ).به هرگونه که شما این جریانات را تروریسم ویا قتل طبقه بندی می نمایند.
بمب گذاری بوستون بعد از همه تجزیه و تحلیل کارشناسانه در همین طبقه فوق به حیث حادثه قتل عام قرار می گیرد.علاوه برآن گروپ های مختلف در خصوص طبقه بندی عاملان، اجندای مختلف خود شانرا داشته لذا ما،فیصله نمودیم تا به احصایه های روتین برای جمع بندی گزارشات خویش برای حصول ارقام علمی ومنطقی تمرکز نماییم.ما به تمام رخداد های حملات تروریستی که در سرزمین امریکا بر اساس« کنسر سیوم ملی»وبربنیاد مطالعات تروریستی وپاسخ به تروریسم بطور مستند اتفاق افتیده است، بازنگری نموده و جریانات رااز دیتابس ۲۰۱۲ بازیابی نمودیم.
ما حملاتی را که به وسیله افراد وگروه های غیر اسلامی مانند« کو کلکس کلن»، «کارتل مخدر مدلین»،«ارتش جمهوریخواه آیرلند»،«گروه های مخالف کاسترو»،«بنیاد گرایان مورمون»،«سازمان های ویتنامی برای امحای کمونیست ها واحیای نظام ملی»،«اتحادیه دفاعی یهود ها»، «سفارشات کمونیستی ۱۹ می» ،« جبهه آزادی چیکانو»،«ملت آریایی»،«مقاوت مسلحانه یهود ها»،«جنبش هندوباوران امریکایی تبار»،«جبهه آزادی همجنس گرایان» ،«جنبش عمل یهود ها»،«جبهه آزادیبخش برای آزادی کیوبا»،به اجرا در آمده است مجزا ساختیم.
همچنان ما حملاتی را که به وسیله القاعده،طالبان،سیا هپوستان مسلمان امریکایی تبار اتفاق افتیده است به شمارش گرفتیم.
درین گزارش آمده است که از سال ( ۱۹۷۰-۲۰۱۲) مجموعآ (۱۰۴)هزار عمل تروریستی در امریکا بوقوع پیوسته است.
این گزارش خاطر نشان میدارد که بعد از ایجاد سیستم دیتابیس ، ما مشخص ساختیم که از حدود ( ۲۴۰۰) حمله تروریستی در خاک امریکا، فقط (۶۰ ) حادثه آن به وسیله مسلمانان به اجرا درآمده است.
به عبارت دیگر می توان اظهار نمود که از مجموع حملات تروریستی که از سال ( ۱۹۷۰-۲۰۱۲ ) در امریکا رُخ داده است فقط ( ۲،۵) فیصد آن به وسیله مسلمانان اتفاق افتیده است.
در تداوم این گزارش آمده است که:« ما مشخص نمودیم که حدود ( ۱۱۸) حمله تروریستی ویا(۴،۹) فیصد به وسیله گروه های یهود مانند جنبش « مقاومت مسلحانه یهود» و«اتحادیه دفاعی یهود» همچنان اتحادیه زیرزمینی یهود وتندرصهیون انجام یافته است، که این رقم تقریبأ دو برابر حملات تروریستی مسلمانان در خاک امریکا می باشد.
هرگاه ما در خارج از قلمرو ایالات متحده امریکا نظر افگنیم،مسلمانان سنی مذهب بیش ترین عاملان حملات تروریستی را احتوا داشته ومتقابلا مسلمانان بیش ترین قربانیان حملات تروریستی رادر برمی گیرد.
پژوهش ها نشان می دهد که بین سال های( ۱۹۷۰-۲۰۱۱)، حدود ۳۲ فیصد عاملان حملات، به وسیله ناسیونالیزم قومی ویا اجندای جدای طلبانه ، حدود( ۲۸) فیصد به وسیله مسایل متعدد مانند حفاظت ازحقوق حیوانات ویا مخالفت با جنگ،وحدود (۷ ) فیصد بخاطر اعتقادات مذهبی تحریک گردیده اند.
علاوه برآن( ۱۱ )فیصد عاملان مربوط به ردیف بندی افراطیون شاخه دست راستی و۲۲فیصد آن مربوط به افراطیون شاخه دست چپی میگردند.
قابل یاد دهانیست که گروه های تروریستی با ایدیولوژی مذهبی دربرگیرنده ( ۴۰) فیصد همه گروپ های برآینده میان سال های ( ۲۰۰۰-۲۰۱۱) (یعنی از ۵ به تعداد ۲ آن)می باشند.
به هر رو مجموع تحلیل ها در ایالات متحده امریکا نشان می دهد که:« همه حملات تروریستی که به وسیله مسلمانان انجام یافته است کمتر از (ده ) فیصد میباشد.»
مقیاس کشتار امریکایی ها در حریم دیگران:
درست بعد از حادثه مصیبت بار وفاجعه انگیز یازدهم سپتامبر در اوج طغیان غم و اندوه ، در وجود عده ازشهروندان امریکایی این درک نشئت یافت که امریکا نیز خانه بسیاری ملل جهان را ویران وآنها را به گلیم ماتم نشانیده است،اما بزودی در سایه مصنوعی غبار «جنگ با تروریسم» بر افکار مردم خاک افشانده شد.
اما این سوال تاریخی مطرح گردید که بعد از جنگ دوم جهانی تا اکنون ایالات متحده امریکا چه تعداد حادثه یازدهم سپتامبر را بر مردمان جهان تحمیل نموده است؟
دریک ریسرچ جداگانه آمده است که درست بعد از جنگ دوم جهانی تا کنون بیش از( بیست )میلیون انسان در( ۳۷) کشور جهان توسط ارتش امریکا به قتل رسیده اند.( ۲)
این مطالعات نشان میدهد که ارتش امریکا بطور مستقیم مسئول کشتار ( ده - پانزده )میلیون انسان در جنگ های کوریا ، ویتنام و دوجنگ عراق می باشد.گفتنیست که در جنگ کوریا از تلفات مردمان چین ودر جنگ ویتنام از امحای مردمان لاووس وکمبودیا نیز می توان یاد کرد.
در جنگ های بعدی امریکا، حدود ( ۹-۱۵ ) میلیون انسان جان های خود را از دست داده اند که شامل افغانستان، انگولا، جمهوری دموکراتیک کانگو، تیمور شرقی،گواتیمالا اندونزیا، پاکستان وسودان می گردد.
اما استنتاج کلی درین پژوهش مشعر است که ایالات متحده امریکا بعد از جنگ دوم جهانی، به احتمال قوی مسوول مرگ (۲۰-۳۰) میلیون انسان درجنگ ها ،منازعات ومناقشات جهانی وجنگ های نیابتی می باشد.
آگاهان سیاسی معتقد اند که در جریان جنگ ها کشته شدن هر انسان بصورت میانگین ده تن زخمی بجا می گذارد که درین صورت تلفات و ضایعات انسانی ضریب قابل ملاحظه یافته وابعاد گسترده تری را احتوا می دارد.
به گزارش بین المللی خبر گزاری تسنیم ،یازدهم سپتامبر بهانه برای لشکرکشی امریکا به جهان اسلام شد که تا اکنون بیش از ( سه میلیون ) کشته از خود بجا گذاشته است .
آگاهان سیاسی و پژوهشگران ،حادثه یازدهم سپتامبر را یک دروغ بزرگ پنداشته واز جمله پروفیسور «دیوید رِی گریفین» دراثری تحت عنوان « از قلم افتاده ها و با قلم اضافه شده‌های کمیسیون تحقیق ۱۱سپتامبر» به بررسی دروغ هایی که دولت امریکا درباره ۱۱ سپتامبر پرداخته و ۱۱۵ دلیل بر رد ادعای مقام های امریکایی درخصوص رخداد یازدهم سپتامبر اقامه کرده است. (۳)
یکی از کشتار های گسترده اخیر که چهره مسلمانان در آن می تابد عبارت از حادثه « اورلندو » در امریکا می باشد که در آن یک شهروند امریکایی افغانی تبار بنام عمر متین برای کشتار حدود پنجاه تن از قربانیان این رخداد متهم می باشد.اما حقیقت این رخداد چگونه است؟
"مبتنی بر تحقیقات اف بی آی، تا زمان دخول تیم ضربتی پولیس در باشگاه همجنس گرایان ،هیچ فردی به قتل نرسیده بود.
بنابر بازرسی اف بی آی ،عمر متین ساعت ۲ شب وارد باشگاه گردید وتا حوالی ساعت ۵:۱۳ صبح یعنی تا زمان دخول تیم ضربتی پولیس هیچ کسی در آنجا به قتل نرسیده بود.
گفته می شود که به تعداد (۵-۶) تن از افراد پولیس قبلا برای مدت ۱۵- ۲۰ دقیقه درکلب حضورداشتند.حتی افراد پولیس اعتراف نمودند که از تعداد پنجاه تن قربانیان ممکن تعداد شان به وسیله افسران پولیس به قتل رسیده باشند» ( ۴*)
درمتن بالا در بخشی ازین پژوهش آمده بود که« اف بی آی» در امریکا ، برای به دام انداختن مظنونین احتمالی صحنه های ترور را طراحی می دارد ومبتنی برآن این سوال ذهن بسیاری ازبازرسان را می آزارد که چه گونه در یک چشم بهم زدن و درحضور پولیس یک تروریست موفق به ابعاد چنین جنایت بزرگ گردید؟
در فرجام با چشم انداز این حقایق ناب که خورشید وار از درون دمه وغبار تبلیغاتی غرب واز درون جامعه امریکا قد برافراشته وکمترین سهم مسلمانان را در حملات تروریستی در جامعه امریکا ترسیم نموده و رقم کشتار سه میلیون مسلمان بدست ارتش امریکا را درست بعد از یازدهم سپتامبر ۲۰۱۱ به نمایش می کشد، این سوال در ذهن خواننده عزیز تداعی می گردد که کدام درب باید نخست بسته گردد؟ درب کشورهای اسلامی برُخ امریکاییان ویا درب امریکا برُخ مسلمانان؟
منابع:
۱- پایگاه پژوهشی گلوبال مقیم امریکا ،۱۳ جون ۲۰۱۶ ،تحت عنوان« ۹۰ فیصد غیر مسلمانان همه حملات تروریستی در امریکا را انجام داده اند».
۲- پایگاه پژوهشی گلوبال،مقیم امریکا مورخ ۲۹ جنوری ۲۰۱۷تحت عنوان « امریکا بعد از جنگ دوم جهانی ،۲۰ میلیون انسان را در ۳۷ کشور جهان به قتل رسانیده است» .
۳- خبرگذاری تسنیم ،۲۰/۶/۱۳۹۴ خورشیدی ،تحت عنوان « دروغ یازدهم سپتامبر».
۴- پایگاه تحقیقاتی گلوبال ۳۰ جون ۲۰۱۶,تحت عنوان« هیچ سوال اصلی پرسیده نشد».
بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۱۷ـ ۱۵۰۲
از زنده گی احزاب سیاسی اروپا :
برنامه سرسال حزب چپ اروپا
دکتر اسد محسن زاده
درماه جنوری سال روان ترسایی شهر برلین شاهد دو برنامه با ارزش و درخورتوجه سیاسی بود.
برنامه نخست ، برنامه سرسال « حزب چپ اروپا ـ EL» بود که امسال با شعار: « سندیکا ها انسانیت را تقویت می کنند! » با شرکت نماینده گان احزاب و سازمان های ترقی خواه اروپا بروز پانزدهم جنوری سال روان در شهر برلین برگزارگردید. دراین گردهمایی کاتیا کیپینگر و برند ریکسنگر، مالته مولا ، سارا واگنکنشت ، دیتمار بارش وسایر رهبران حزب چپ اروپا و حزب چپی های المان ضمن سخن رانی؛ الویت های کاری شانرا برای سال ۲۰۱۷ ترسایی پیشکش نمودند. درخوریاد است که این نشست همه ساله درهماهنگی با برنامه یاد و ارج از دوچهره برازنده جنبش انقلابی المان و جهان روزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت که امسال زیرنام :« بیست و دومین کنفرانس بین المللی روزا لوکزامبورگ ـ ۱۴ جنوری ۲۰۱۷ » به خاطر بحث و گفت وگو پیرامون روند تاریخی جنبش ، پیشینه مبارزات دادخواهی این دو؛ و مسایل مبرم روز برپاشده بود ، راه اندازی می گردد.
وقتی در سال ۲۰۰۴ ترسایی « حزب چپ اروپا » با شرکت ۱۵ سازمان پی ریزی شد ، اروپا در وضع دیگری قرارداشت و با دگرگونی های که دراین سال ها درسطح اروپا و جنبش دادخواهی آن پدید آمده است، امروز این حزب با داشتن بیش از ۴۰ عضو که بیش از نیم میلیون عضو را دراروپا شامل می شود به جنبش توانمندی و اثرگذاری در سطح اروپا تبدیل گردیده است .تحولات سال های گذشته در اروپا و جهان نشانگر این واقعیت است که در پی مقاومت نیروهای مردمی و ترقی خواه این جنبش بازهم رشد و گسترش بیشتری یافته است.
حزب چپ اروپا در پایان سال ۲۰۱۶ ترسایی ( روز های ۱۶ الی ۱۸ دسامبر) پنجمین کنگره خود را در مرکز کنگره های برلین ـ شهر برلین با حضور ۱۸۰ فرستاده از ۴۰ کشور جهان برگزار نمود. دراین میان نماینده گان کنگره از سازمان های عضو گردهم آمدند تا راه پیموده شده به برسی بگیرند و روی دستاوردها و مشکلات دم راه به بحث وگفت و گو پرداخته ، و در راه ایجاد یک اروپایی صلح خواه ، دموکراتیک و هوادار عدالت اجتماعی و اقتصادی برنامه های آینده شانرا مشخص سازند.
کنگره درارزیابی نتایج و درس های مبارزه زحمتکشان و توده های میلیونی اروپا برای برپایایی یک اروپایی عادلانه و انسانی بر نقش گردان های اصلی درمبارزه برای ادامه تحولات بغرنج و راه گشا تاکید و برپیچیده گی شرایط موجود اشاره نمود.
کنگره که با شعار:« ایتلاف ها به خاطر اروپای همبسته را بسازید !» برگزار شده بود ، دکتر گریگور گیزی سیاست مدار برجسته المان را منحیث رییس، و بانو میته مولا از اسپانیا ، پاولو فیریرو ازایتالیا ، بانو مارگریتا میلیوا از بلغاریا و پیر لورانت از فرانسه را منحیث معاونین رییس حزب چپ اروپا برگزید. دکتر گریگورگیزی پس از فوستو برتینوتی ـ ایتالیا ، لوتار بیسکی ـ المان ، پیر لوران ـ فرانسه چهارمین رییس این حزب که مرکز آن درشهر بروکسل ـ بلجیم قراردارد ، می باشد.
درکنگره حزب چپ اروپا مسایل مبرمی چون :
ـ ایجاد یک جبهه گسترده در برابرفاشیزم و موضعگری های راست افراطی ،
ـ مبارزه به خاطر برچیدن جزایر فرارمالیاتی ،
ـ قطع مذاکرات در باره قرار دادهای تجارت آزاد « تی تی تیپ ، تیسا و سیتا ، TTIP, TISA CETA »،
ـ گسترش شبکه های اجتماعی ،
ـ مبارزه درراه صلح و ضدیت با مسابقه تسلیحاتی... و سایرمسایل ارزنده مورد بحث و گفت وگو قرارگرفته ؛ و حزب برنامه کاری خود برای سه سال آینده را تدوین نمود. این حزب می کوشد برای شهروندان اروپا شرایطی میسرگردد تا خود کنترول برتصمیم گیری های اقتصادی و اجتماعی را بدست گرفته وهمه ازحقوق برابرشهروندی برخودارگردند. این حزب به خاطریک سیاست انسانی پناه جویی و برخورد شایسته با پناه جویان کوشیده ، و مبارزه برای تامین صلح ، ضدیت با جنگ و مسابقه تسلیحاتی از الویت های برنامه وی و کاری آن می باشد.
حزب چپ اروپا درپهلوی ساختارهای دوامدار، دارای « کمیته های کار» چون:
ـ کمیته کار درپیرامون مسایل ایکولوژیک ،
ـ فورم های منطقه وی چون : فورم آلپ ـ ادریا و یا دانیوب ـ شرق و
ـ شبکه های چون: درباره مسایل مربوط به فمنیزم و.... می باشد که رهبری حزب را درمسایل مربوطه یاری رسانیده وبا داشتن پیوند گسترده با شبکه های اجتماعی اروپا زمینه ساز پخش دیدگاه های حزب دربین آنها ، وآشنایی با دیدگاه های جنبش های گسترده اجتماعی اروپا می شود. حزب و این نهادهای اجتماعی پیوسته اقدامات مشترک عملی را درسطح منطقه وی و سراسر اروپا سازمان می دهند.چنانچه قبل از گشایش کنگره ، شبکه بانوان چپ های اروپا ـ فیم تشکیل جلسه داد.
کنگره حزب چپ اروپا ، که با سخنان آغازین بیرند ریکسینگر رییس حزب چپی های المان گشایش یافت ، در روز نخست « کمیته های کار» برای بحث روی مسایل : اقتصاد ، آموزش و پرورش ، زن ها ، مسایل حفظ محیط زیست ، ، پناهنده گی و حقوق بشر ایجاد ؛ و نماینده گان ازسراسر اروپا روی مسایل یاد شده به بحث وگفت وگو پرداخته و درپایان روز نتایج کارشان را به کنگره گزارش دادند. در روزهای کارکنگره فرستاده گان سازمان های عضو و مهمانان از جمله ازکشورهای : بلاروس ، دنمارک ، استونیا، فنلند ، ایرلند ، کولمبیا ، جاپان ، سوییس ، ترکیه ، کوبا ، پرتگال ، مجارستان ، اتریش ، ونزویلا ، صحرای غربی... در باره شرایط ویژه مبارزاتی شان صحبت ، و برداشت ها و اندوخته های شان درباره رخداد های روان درسطح ملی و جهانی را پیش کش نمودند.
کنگره در باره دیدگاه های اعضای حزب چپ اروپا و برنامه های کاری شان به خاطر دگرگونی های اقتصادی و اجتماعی به سود زحمتکشان درکشورهای عضو اتحادیه اروپا درنگ نموده، و پس از گفت و گوهای دامنه دار تصامیم مشخصی را اتخاذ نمودند.
در این گنگره روی درخواست شماری از سازمان ها و احزاب اروپا برای کسب عضویت به « حزب چپ اروپا » تصمیم گرفته شده ، و شماری از این سازمان ها به حیث عضو و چند تای دیگر منحیث ناظر پذیرفته شدند . چنانچه سازمان های : « Left Unity » از بریتانیای کبیر ، «L'Altra Europa Con Tsipras» از ایتالیا ، «Ensemble! » از فرانسه ، « چپ متحد» از سلونیا ، و « دگرگونی » از اتریش ... به عضویت حزب چپ اروپا پذیرفته شدند.
بدینگونه حزب چپ اروپا باداشتن ۴۰ عضو در سراسر اروپا به بزرگترین سازمان چپ سیاسی در اروپا تبدیل شد. پیش تر این حزب نیرومند چپ اروپا دارای بیش از نیم میلیون عضو بود که با پیوستن سازمان های جدید این رقم به صورت چشمگیری فزونی یافته است.
از آن جایی که مبارزه دربرابر سیاست های ضدانسانی سرمایه داری نیولیبرال، دفاع از صلح ، ایستاده گی و رویارویی با جنگ و میلیتاریزم ؛، دفاع از محیط زیست انسانی و حقوق بشر در سرخط فعالیت های حزب چپ اروپا قرار دارد؛ دراین کنگره قطعنامه هایی درزمینه های :
ـ راه اندازی تظاهرات گسترده در برابر« گردهمایی گروه جی ـ ۲۰ » در جولای ۲۰۱۷ ترسایی در هامبورگ ،
ـ کمپاین برضد « فروش زنان در اروپا » و ایجاد گروه کار درمورد،
ـ توجه به « سیاست ها درباره جوانان » به ویژه به آن جوانانی که در نتیجه سیاست های نیولیبرال با بی کاری ، بی باوری ، سرخورده گی و روگشت ازسیاست دست و گریبان هستند.
ـ راه اندازی کمپاین در جانبداری از شبکه بانوان چپ اروپا « فیم »
ـ دفاع از صلح وضدیت با جنگ ( پایان بخشیدن به جنگ در سوریه ، افغانستان ، عراق ، یمن و...)
ـ کاهش دربودیجه های تسلیحاتی اروپا ،
ـ جانبداری از جناح های ضد فاشیستی و ضد جنگ درجنبش های جهانی ،
ـ جانبداری از تلاش های یونسکو در راه بلند بردن سطح اگاهی جنبش صلح در جهان ،
ـ دفاع از حقوق حقه خلق های تحت ستم فلسطین،
ـ ضدیت با اقدامات خشن و ضد دموکراتیک دولت آ کا پی درترکیه ،
ـ تکیه بر حل صلح آمیز معضله باسکها دراسپانیا و ضدیت با اهمال قهر در برابر ایتا ،
ـ جانبداری از روند صلح آمیز درکولمبیا و دفاع ازحقوق مبارزین جنبش فارک در این کشور،
ـ گسترش تلاش دربرابرخطر راستگرایی در اروپا ، به ویژه درسال ۲۰۱۷ ترسایی که انتخابات مهمی در المان ، فرانسه ، هالند و.. درپیش روست ، طرح و پس از رایزنی مورد تایید و پسندش قرارگرفت .
حزب چپ اروپا ، با وفاداری به آرمان های انترناسیونالیزم، مخالف حضورناتو ومداخله نظامی اروپا درافغانستان بوده؛ و از داعیه صلح و برقراری امنیت ، رشد اقتصادی و اجتماعی عادلانه درافغانستان جانبداری نموده ، خواستار قطع مداخله درامور داخلی افغانستان و پایان بخشیدن به جنگ ، فقر و فلاکت می باشد. این حزب از رشد جامعه متمدن و پیشرفته درافغانستان حمایت نموده؛ و آرزومند رشد جنبش دموکراتیک و دادخواه درافغانستان بوده؛ و به مناسبت های گوناگون جانبداری وهمبسته گی خود را با حزب م م ت م ا و مردم افغانستان ابراز داشته است.
بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۱۷ـ ۰۶۰۲