پارلمان افغانستان به دفاع از تروریزم  برخاست

عارف عرفان

دریک آزمون سخت و سرنوشت ساز، مجلس نماینده گان افغانستان این « خانه ضد ملت» حول جریان استیضاح  وزیران سکتور امنیتی و دفاعی کشور درتداوم یک انتظار نفس‌گیر و امید بخش برای تغییر مهره‌های کلیدی، گزینش کادرهای شایسته، انسداد جویبار خون در کشور، پایان بحران امنیتی، رهایی از شر تروریزم و طالب، واضحاً درخط مقابل اراده ملی، نیاز جامعه و فریاد تاریخ قد برافراشت و با عبور از فراز هزاران اجساد خون ‌چکان هموطنان بی ‌دفاع مان و پامال ساختن خون شهدای فاجعه طراحی شده بیمارستان محمد داوود خان (چهار صد بستر) به دفاع از مهندسان فاجعه ساز، شرکای جرم و حامیان تروریزم برخاست و به آرزوها و آرمان‌های میلیون ‌ها انسان به خاطر رهایی ازین ظلمتکده خون ‌بار برای همیش نقطه پایان گذاشت.

 مجلس نماینده گان، مقاماتی کسانی را ابقا نمود که آن‌ها در درازنای یک آزمون تاریخی فاجعه ساز بوده و ابرسیاه‌ بحران و ناامنی را در کشور چیره ساخته، از گریبان تروریزم سربرآورده و حتا در جریان نمایشنامه استیضاح، صرف نظر از پیشینه ‌ها و وابسته گی‌ شان به اردوگاه تروریزم، در جریان دفاعیه شان حد اعلای بی‌ خردی مضحک، بی‌ سوادی، ناکارایی و ضعف مدیریتی ‌شان را آشکارا به نمایش گذاشتند.

 دکتر اشرف غنی رییس جمهور نامنتخب مردم افغانستان که مستدام چرخش نظام را در راستای حمایت تروریزم به گردش کشانیده است، در پی اعمار هزاران آرامگاه  جان باختگان و ریزش خون‌های سیل ‌آسای افسران دلیر و سربازان شجاع کشور و شهروندان آغشته به خون میهن و به دنبال برپایی خندق‌های خون در حریم چهار صد بستر، اخیراً باردیگر به دفاع از بی ‌کفایت‌ ترین وزرایی خواب آلود، که قلمرو سیاسی میهن  را به یک کشتارگاه  در آورده‌اند، به دفاع برخاست و مجلس نماینده گان افغانستان را در خصوص استیضاح  وزرای سکتور امنیتی کشور به انحلال تهدید نمود وبر اراده میلیون‌ها شهروند آفت زده کشور گام گذاشت.

 دکتر غنی با این رویکرد ضد ملی، حد اعلای قساوت  و بی رحمی خویش را در راستای حمایت از کلیدی ترین مهره‌های بحران آفرین کشور به نمایش گذاشته ؛ و نشانداد که اوهرگز نمی خواهد تا این جویبار خون را فرجامی باشد، ورنه هزاران نمونه بارز این وزرای فاسد، مظنون، بی‌ کفایت، وخواب آلود را که افغانستان را به جولانگاه تروریزم و طالب درآورده‌اند، می توان در هر دشت وصحرایی دریافت.

 درست پس از انسداد درب امید از سوی نظام فاسد غنی ـ عبدالله، مردمان داغدیده سرزمین مان وفامیل های قربانیان فاجعه بیمارستان چهارصد بستر اردو به «خانه ملت!» امید افگنده و به آرزوی برکناری وزرای سکتور امینتی و مجازات مسوولین حادثه خون‌بار چهار صد بستر، در آرزوی دمیدن طلوع خورشید برای پایان این شبستان هولناک بودند که باکابوس رایی وتصمیم بیرحمانه پارلمان برای ابقای بی کفایت ترین و فاسد ترین وزرای تاریخ افغانستان وشرکای جرم حملات تروریستی در کشور مواجه گردیدند.

 انتظار میرفت که با استیضاح وزرای سکتور امنیتی فاز دوم برای برسی پرونده جنایی این مهره‌های مظنون در قبال حادثات مکرر تروریستی، اوج فساد اداری دراین ادارات، و بحران دامنگستر امنیتی کشور براه افتیده ؛ محکمه آن‌ ها آغاز گردد، اما سوگوارانه اکثریت اعضای پارلمان نشان داد که حاضر است در قبال جیفه های مادی و انجام معاملات پشت پرده از برپایی تالاب های خون در راستای بستر سازی جولانگاه تروریزم در کشور حمایت نموده  و بر تداوم این وضع فاجعه بار مهرتایید بگذارند.  

 پایان عمر سیاسی مجلس نماینده گان

 اکثریت قاطع مجلس نماینده گان با حمایت بیدریغ شان از مسوولین شماره یک حوادث طوفانی کشور خط قرمرز را میان جامعه  و نهاد نامنهاد بنام « مجلس نمایند گان!» یا شورای ملی ترسیم نموده ونشان دادند که آن‌ها چون افراد مزدبگیر و گوش به فرمان، افزاری در دست اصحاب قدرت ومشروعیت آفرینی کاذب برای این نظام فاسد وتبهکار چیزی بیش نیستند.

 مجلس نماینده گان به خاطر اخاذی وحصول رشوه و زدوبند با نظام فاسد واسپانسر های پروژه های تروریستی بیرون مرزی وحمایت نماینده گان شان در هرم ساختار قدرت، معامله «خون» را انجام دادند. خونی که روزانه ده ها وصد ها هموطن بی‌ دفاع مان در آن شنا می نمایند.

 بی گمان تصمیم خردورزانه و منصفانه اعضای شورای ملی برای برکناری وزرای سکتور امنیتی الگوی نوینی را اساس می گذاشت و کم از کم در آینده باعث نجات جان هزاران هم میهن مان، و صد ها و هزاران افسر و سربازی می گردید که قربانیان احتمالی بی کفایتی این مهره ها هستند.

 با توجه به پیش منظر تاریخی پارلمان‌های کشور، وعملکرد گستاخانه وبیرحمانه اعضای پارلمان موجود برای دفاع از چهره های مظنون وبی کفایت نظام، می توان اذعان داشت که چنین رفتار سبکسرانه در بایگانی تاریخ  بی سابقه بوده و پارلمان های پیشین با چنین آلوده گی وفساد هرگز به چنین مقیاس، در کسوت ارتجاع سیاه جلوه نیافته  وبا چنین طمطراق و بی پروایی وهمسوی با حامیان تروریزم در گنداب تاریخ پرتاب نگردیده اند.

 معلوم است که نه تنها رویکرد معاملاتی و جیفه های مادی بل، سطح نفوذ استخبارات بیرونی اراده اکثریت اعضای مجلس نماینده گان را درهم تنیده است.

 شواهد معتبر راوی آنست که وکلای مجلس نماینده گان به خاطر لابی گری و به منظور کسب آرا برای حصول کرسی ریاست های شعبات مجلس نماینده گان به سفارتخانه های خارجی در کابل مراجعه نموده  و برای گمارش خویش از آن‌ها مدد می جویند. چنین طرفند وحشتناک نشان میدهد که پارلمان کشور تا چه سطح در اعماق دام های استخباراتی غرق شده وبا پافشاری به تداوم وضع رقتبار کنونی دامنهٔ بحران را در کشور گسترش میدهند.

 پارلمان در راستای آخرین فیصله خویش برای براات وزرای سکتور امنیتی، حد اعلای انزوای سیاسی خویش را شکل داده ونفرت بی پایان ملت دردمند افغانستان را علیه خویش برانگیخت.

 این نهاد در تبانی با حامیان تروریزم وشرکای جرم درهرم قدرت، با آفرینش های درس های جدید فرصت های تازه را برای بازنگری قانون انتخابات، و تجدید نظر شهروندان افغانستان برای گزینش فرزندان صادق ومیهن دوست کشور پدید آورده است.

 محتوای تصامیم اخیر مجلس نماینده گان بخوبی نشان دادکه مدارج بی ‌سوادی، فقدان حب وطن، بی‌ خردی، جیفه پرستی، مادیات دوستی در درون این نهاد، چه پیامد ناگواری را حول سرنوشت سیاسی میهن بجا میگذارد.

 حامیان ابقای وزرای سکتور امنیتی با همه بی باوری، معاملات ضد ملی و ضد مردمی را به نمایش گذاشته و نقاب های ریایی را از رخسار خویش برتافتند.

 روشن است که موضوع  وکلای باوجدان ازین بحث بیرون بوده وآنها کماکان به تعهدات ملی  و میهنی شان پابند میباشند.

 فیصله های بیرحمانه مجلس نماینده گان و پایکوبی رییس جمهور کشور برای پایش وزرای بی‌ کفایت سکتور امنیتی بوضاحت نشان داد که مردم بی ‌دفاع در جغرافیای امنیتی این وادی گرکان طعمه بیش نیستند، ومقدرات سیاسی در دیوان ارگ، سرنوشت آن‌ها را به حیث طعمه و خوراک تروریزم رقم زده است.

 چنین رفتار قلدرمنشانه پارلمان، مردم را به بازنگری سیاسی ملزم داشته تا آن‌ها برای حفظ  و پاسبانی از جان و شرف و ناموس شان راه علاج و گذرگاه نجات را در خط پایانی این نظام تروریست پرور جست وجو نمایند.

 حرکت ناهنجار پارلمان، یخ های زمستانی را درهم شکسته وبا تکانه های نیرومند برای مردم وموکلین خویش آگاهی بخشیده تا مردم در انتخابات آتی نه مدارج ثروت، طول وعرض آسمان خراش ها، گستره قاچاق مخدر، وابسته گی به سازمان های تروریست پرور، ابعاد تجارت دین، و گزافه گویی های عوامفریبانه  و ریاکارانه بل، درجه میهن دوستی، آزمون های سیاسی ودولتمداری، صداقت و پاکی، مدارج علمی و قدرت ایستاده گی عهد نامه های کاندیدان را در نظر گرفته و آن ‌ها را حمایت نمایند.

 به گواهی تاریخ در پی این فیصله دردناک برای ابقای مقامات وزرای سکتور امنیتی وسطح انتظار مردم برای گرامی داشت از خون شهدای کشور، اساسآ پارلمان کشور با سقوط اعتبار ملی خویش از لحاظ سیاسی مُرده است. برای کوبیدن آخرین میخ در تابوت آن باید مردم به جاده ها ریخته و با تحمیل فشار بالای رییس جمهور ختم کامل دوره مجلس نماینده گان را اعلام داشته و انتخابات جدید را برای گزینش فرزندان راستین وطن فراخوانند وهمزمان باید فشارهای ممتد را بالای رییس جمهور برای تعویض وزرای امنیتی تداوم بخشیده  و اراده ملی را در سمت  و سوی چرخش این نظام فاسد تمثیل نمایند!

 بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۱۷ـ ۲۹۰۳

درس های زهرآلود فاجعه خونین چهار صد بستر

عارف عرفان

در تداوم بحران دامن گستر افغانستان و پیاده نمودن اهداف کلان راهبردی که با اشغال افغانستان توسط امریکا وغرب پیریزی شد، با گزینش « تروریزم  » به حیث وسایل وافزار سیاسی، اکنون سراپای کشور ، این بلاد خون ،همه شهرها ، قرا و قصبات ،به یک شکارگاه انسانی مبدل شده است.هرازگاهی که نبود بارنده گی ،خشکسالی را در پهنای این سرزمین چیره می سازد اما جویبار اشک ، و باران های خون هموطنان بی گناه مان کماکان  و بصورت لاینقطع  بخاطر آبیاری نهال استعمار و قدرت گشایان در چرخش بازی های استراتیژیک بوسیله تروریزم  اسلامی و با مدد  دولمتردان ومهره های جا سازی شده در ارکان عالی امنیتی دولت ادامه داشته است.
کابل پایتخت افغانستان سیمای یک قصاب خانه و مسلخ گاه  انسانی را بخود اختیار نموده و مردم افغانستان در میان دوپله آسیاب ( تروریزم  ودولت ) فاسد وبی کفایت جان داده و باخون خویش این چرخ را به حرکت می آورند.
مردم درین پرتگاه خشونت غرق می شوند و از هرسو و درهمه جا بوی مرگ به مشام می رسد وبه طرز ناگوار مردم اسیر در برابر مقدرات شوم قرار گرفته  و درد مندانه  در پی معاملات وتبانی های هولناک اصحاب قدرت با اردوگاه  تروریزم  در گذرگاهی  قرار گرفته اند که عملآ « غزال چوچه اش را به پلنگ می فروشد.»
حمله تروریستی در شفاخانه محمد داوود خان وابعاد فاجعه خونین که برحسب گزارشات، دوصد و پنجاه  انسان بی گناه وطنم را در امن ترین مکان درمانی کشور و در همجواری کاخ نشینان به کام خود غرق نمود، آزمونگاه بزرگ برای عرشه نشینان سکوی قدرت وحد اعلای بی کفایتی ، بی مدیریتی نظام غنی- عبدالله وتنیدن تروریزم  درعالی ترین ارکان امنیتی ودفاعی دولت وسلول های نظام پوسیده را بیان نموده و از نقش وزرای امنیتی بویژه وزیر دفاع در شکل دهی این پروژه خونبار پرده برمی دارد.
گمارش افراد غیر مسلکی در مقامات حیاتی ، ضعف مهارگرای نیروهای عملیاتی برای ایجاد فرصت هفت ساعته برای قتل عام ، وانحلال وناکار آمدی ارگان های کشفی و استخباراتی را که در چنگال دیو سیاه « ستون پنجم » دست و پنجه نرم می نمایند  و اوج بیرحمی وحشیانه تروریزم  در وجود طالب و داعش را که به مراکز واحد مرتبط اند، همچنان مدارج خصومت و آشتی ناپذیری سازماندهنده گان و حامیان تروریزم  در قصابخانه های انسانی چهار صد بستر را یکایک روشن گردانید. فاجعه چهار صد بستر تکانه بود که دامنه کشتار بی پایان در قلمرو نظام بی کفایت موجود را رسامی نمود.

صحنه ها در چهار صد بستر، آرایشگر حزن آمیز مسابقات کشتار قربانیان بی دفاع بود، قربانیان که مبتنی برگزارشات ، در حریم امنیتی شان، حدود (۲۵۰ ) تن ازسربازان وافسران نظامی ارتش را با خود داشتند و سوگوارانه در اوج بی دفاعی ،طی هفت ساعت سلاخی انسانی به دریای خون غلطیدند.

بنیاد گذار این آتشکده کیست؟
پس از تهاجم وتجاوز غرب در افغانستان ، در یک تصویر برداری اکادمیک  ومنظر گاه ترکیب اهداف استراتیژیک غرب وسایرکشورهای درگیر در حوادث افغانستان می توان دستان فراوان و آلوده بخون را در جنایات افغانستان از آستین بیرون کرد، اما بنابر آرایش ظاهری، این جنگ را به قول « استیف کول » می توان جنگ اشباح « Gost Wars» نامید.

این جا مردم افغانستان مستقیمآ در برابر تجاوز ارتش خارجی در نبرد نیستند ؛ بل ماهیت این منازعه ، جنگ استخباراتی ونبرد نیابتی است که جنگ جویان تروریستی خریداری شده و مزد بیگران این سرزمین ، وتعلیم یافته گان مدارس تروریست پرور پاکستان ، تحت نام دین بخاطر منافع آزمندانه واستراتیژیک بیگانه وجنگ رقابتی دست به ویرانی وکشتار میزنند.
در آغاز تجاوز امریکا در افغانستان حامد کرزی در نقش مجری اهداف ژیو پولتیک و ژیو استراتیژیک غرب و مدیر تداوم این جنگ نیابتی در راس ماشین دولتی کشور گماریده شد و در همدستی با پاکستان با گسترش لانه های تروریستی در سراسر کشور و حمایت مالی و لوژستیکی ازاین پروژه مرگ، آنرا به پایه اکمال رسانید‌.
حال نظام مربوط به اشرف غنی ـ عبدالله درین پروژه وتوسعه جولانگاه آن برای گشایش دهلیزگاه آسیای میانه مامور گردانیده شده اند .
دولت اشرف غنی ـ عبدالله با توجه به دورنمای بازی استراتیژیک در کشور وگردش مستدام چرخه تروریستی وحفظ حرارت وغلیان بحران موجود بسترهای جدیدی را پهن می دارند. ایجاد بزرگترین کانون آموزشی تروریستی عربستان سعودی این حامی تروریزم  جهانی تحت عنوان«  دانشگاه اسلامی »  در ولایت ننگرهار با هزینه پنجصد میلیون دلاری خود واضح ترین رویکردیست برای ایجاد ریزرف های تروریستی برای بازی های استراتیژیک آینده کشور در پای منافع اجنبی؛
دکتر غنی، میهن را برای دوش اسب های رقابتی بیگانه هموار ساخته است ومردم است که با سربریده توسط چاپ اندازان خون آشام در دایره هلال پرتاب می گردند.
دریک چشم انداز سیاسی میتوان اذعان داشت که یکی از مبرم ترین وظایف تاخیرناپذیر دولت های کرزی - اشرف غنی عبارت از بسترسازی ،کشت ، زرع و آبیاری ریشه های خشکیده تروریستی ، وکاربرد نقش بازدارنده ماشین دولتی برای برچیدن هسته های تروریستی ، تشدید فساد دولتی در نهاد دولت و ارگان های امنیتی، کابرد تسامح و مصالحه باسران ونماینده گان احزاب و گروه های تروریستی وابسته به پاکستان ،عدم مجازات قاتلین وتروریستان و رهایی آنها به طور مستقیم  ویا راهکارهای نمایشی از زندان ها بوده است .
باانعقاد پیمان امنیتی با امریکا وحضور نه پایگاه نظامی آن کشور درافغانستان ، واستقرار پروژه های تروریستی در وجود طالب - داعش، اساس کوره زار نبرد منطقه وی برای سالیان دراز در کشور گذاشته شد وحال این فرصت پدید آمده است تا درین تندور داغ که مواد محروقاتی آن مردم اند هر کشور از جمله ایران و پاکستان ، نان های مراد شانرا بی هیچ مزاحمتی پخت نمایند .

تراژیدی چهار صدبستروترسیم چهرهٔ دولت

حادثه مرگبار چهار صد بستر که یکی از پیچیده ترین و بغرنج ترین وخونین ترین عملیات اپراتیفی را در سایه تحت دولت به نمایش گذاشت ، به وضاحت از راهکار استخبارات بیرونی در همدستی با مهره های گماشته شدهٔ  درون ساختارهای امنیتی و یخ زده دولت پرده برداشت .
این حادثه خونبار نشان داد که اصلأ نهادی بنام  دولت برای حفاظت از جان ، مال وشرف مردم وجود ندارد.اینجا یک تیم اختاپوتی حلقه را بنام دولت تشکیل داده ومهره های پوسیده وخواب آلودی را با پیشینه های مرموز در راس کلیدی ترین ارگان های امنیتی و دفاعی گماریده است.
تاکتیک‌های عملیاتی در حریم چهارصد بستر ومقدمات آن طی مدت زمان پنج ماه نشان ‌داد که از راس هرم امنیتی الا کارگزاران اداری ریاست چهار صد بستر واسقرار تیم ترور در داخل شفاخانه در طرح ریزی و پیاده سازی این پلان خونین نقش بارز داشتند.چه بیرون کشیدن شهید دگروال ذکی مدیر امنیت شفاخانه از دفتر مربوط  وکشانیدن پای آن در داخل شفاخانه وحواله دو تیر در قلب او به مثابه نخستین قربانی برای زدایش پل پا، امر تصادفی نبود.
روایت همگانی و شواهد عینی از قول نجات یافته گان حادثه میرساند که حادثه چهار صد بستر بوسیله «طالبان » وحامیان شان مهندسی شده بود، قبول مسوولیت رخداد بوسیله «داعش» مبین انحراف افکار عمومی و ناگسستن برنامه مصالحه با طالبان که درکشور قطر در جریان است تحقق پذیرفته و از سوی دیگر درهم آمیخته گی سیاسی نظام را با گروه های تروریستی وضاحت می بخشد.
این رخداد پشتوانه معنوی ارتش و نیروهای رزمی مدافعین وطن را درهم کوفت ونشان داد که تحت سایه دولت وغفلت انگیزی و خیانت حلقات نظام هیچ جای مصوون و قابل اعتباری حتا در بستر بیماری برای افسران و سربازان مدافع  وطن و قربانیان جنگ  وجود ندارد.این حادثه غم انگیز این اندیشه را در ذهنیت مدافعین رزمنده وطن تداعی کرد که هرآن و در هرجا ممکن است تا دستان خونین وهلاکت باری از آستین دولت برای خفه ساختن مدافعین وطن بیرون آمده و چون خنجری از پشت ستون دفاعی نظام را درهم شکند.
تنیدن فساد در انساج دولت ، دگرگون شدن شایسته سالاری کادری و نفوذ روز افزون استخبارات دشمن در حلقات امنیتی نظام، کاربرد سیاست های مرموز و ده ها عوامل  دیگر شیرازه های نظام را فلج ساخته است. نظام موجود چنان در ضعف و ناتوانی  کامل زمین گیر شده است که در برابر چالش های ساده امنیتی  وتقابل « ملا تره خیل » و« تعویذ نویس » تایمنی عقب نشینی می نماید .ورنه چطور ممکن است که چند تروریست محدود، دم چشم یک ارتش بزرگ، هفت ساعت در روز روشن در قلب پایتخت بی دریغ کشتار نماید.
باید به یاد داشت که مهندسین اصلی این نظام، آگاهانه  و در چوکات برنامه های دور اندیشانه وخطر ناپذیر برای تحکیم اهداف مربوط، عمدآ این دولت را از توانای های نظامی و تجهیزات مدرن فناوری نظامی  و فرماندهان هوشمند ، مجرب ، وطندوست وتوانا محروم ساخته است.

تدابیر وتجویزات
هرچند بدون رخداد بزرگ سیاسی برای یک دگرگونی بزرگ وتغییر چرخش سیاسی نظام،هرگز نمی توان منتظر معجزه در خصوص اصلاح نظام موجود و پیاده سازی این درس های زهر آلود برای حادثات تکرارناپذیر بود، اما در یک رویکرد تسکین آمیز و موقت باید فشار های لازم را برای یک خانه تکانی گسترده بویژه در ارکان امنیتی نظام و تعویض مهره های ارشد شامل سه وزیر خواب آلود امنیتی و دفاعی ومهره های مسوول در خصوص رخداد چهار صد بستر با راه اندازی نمایشات ، مارش ها وحرکات مدنی بالای دولت تحمیل کرد.
باید سکوت را شکست  و با یک صف آرایی واحد ، ملی وهمگانی جلو این دریا های خون را گرفت.
مهمترین درسی که از حادثه چهار صد بستر می توان آموخت عبارت ازین است که تروریستان و دشمنان مردم از هیچ یکی از قربانیان خویش کارت هویت ،ملیت ، زبان ونژاد نخواست وهمگان را یک سان به رگبار بست، لذا نباید این خطوط  را برای افتراق ملی در چنین وضع بحرانزای کشور پدید آورد و با دشمن خونخوارملت همسویی کرد.
آنچه که از سکوت جامعه  در برابر این تحولات خونبار می توان استنتاج کرد عبارت از اسیرنمودن شهروندان جامعه  و کشانیدن شان در چاله های این قربانگاه ها می باشد.
مردم اسیر اند ،اسیر تاجران و تکه داران دین ،اسیر مافیای مخدر وتریاک سالاران ،اسیر اختاپوت دولتی ،اسیر سازوکارهای استخبارات بیگانه ، اسیر تروریزم  واسیر فقر و درمانده گی.
مردم تشنه آزادی وامنیت اند، مردم هوس پرواز را دارند اما در جست و جوی راه بیرون شدن ازاین قفس مرگباراند. آزمونگاه چهار دهه جنگ و ویرانی، از همه چهره ها نقاب برتافته است .همه میهن دوستان صادق ومیهن فروشان ، تاراجگران ، سیاستگران فاسد وفرشته های نجات خیالی وحامیان دروغین دموکراسی وبلند گویان ریایی حقوق بشر را مشخص ساخته است.درچنین وضع برای مردمان دردمند وتکیده و رهیابی کشتی طوفان زده به سوی ساهل ، قطب نمای درکار است‌.
فقدان مرکزیت سیاسی برای بسیج مردم و نیروهای ترقیخواه و سکوت معنی دار سران سازمان های دادخواه در خصوص فاجعه های انسانی ، یورش تروریزم  و بحرانات مرگبار کشور مستلزم آرایش های جدید و نوین است. ضرور است تا در پهنای جامعه و در چوکات همه سازمان های سیاسی غلغله برپاکرد وشیپور آزادی را به صدا در آورد، با مرشدان معامله گر و گروگان گیران وداع نموده ، رستاخیز برپا کرد !
باید الترناتیف نظام موجود را با دستان پاک وبی داغ نسل های نوین ، بالنده و آینده ساز وطن طراحی کرد ‌.این رسالت را تاریخ بدوش نسل های جوان سپرده است .
اتحاد وهمبسته گی ملی ویکصدای در برابر تروریزم  وحامیان آن ضامن نجات است.
فریاد تاریخ را باید جدی گرفت و صدای نسل بالنده جوان را برای پایه گذاری جنبش رستاخیز ملی حمایت کرد.

بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۱۷ـ ۱۷۰۳

پیام تبریکیه دارالانشای حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان به مناسبت حلول نوروز سال ۱۳۹۶ خورشیدی

هموطنان عزیز!

ما درآستانه حلول نوروز وسال نو ۱۳۹۶ خورشیدی قرار داریم. دارالانشای حزب متحد ملی  ترقی مردم افغانستان مسرت فراوان دارد که به مناسبت حلول نوروز، این جشن باستانی سرزمین آریایی ها، این جشن بین المللی وسال نو ۱۳۹۶ ، بهترین شادباش ها وتبریکات صمیمانه  خود  را به احزاب سیاسی ، سازمان های اجتماعی ، جامعه مدنی ، منسوبین وطندوست قوای مسلح قهرمان، علما ، روحانیون ، دانشمندان ، زحمتکشان  و تمام مردم شریف افغانستان وجهان تقدیم می نماید.

تجلیل از نوروز باستان که درسرزمین ما تاریخ دیرینه  داشته ؛ و درادبیات ، کلتور وفرهنگ  پربار افغانستان ریشه های عمیق و تاریخی دارد، تجلیل از تلاش ها، کار و زحمت انسان زحمتکش برای سرسبزی ، آبادی وسعادت انسان ، ترقی وپیشرفت جامعه می باشد.

تجلیل از نوروز ، تجلیل از مبارزه برای تحقق خواست ها ، نیاز ها و آرمان های شریفانه انسانی ؛ واستفاده شایان از طبعیت به نفع انسان محسوب می گردد.

مردم ما حلول سال نو۱۳۹۶را درحالی جشن می گیرند که جنگ در کشور ما شدت  گرفته ؛ و مداخلات بی شرمانه نظامیان پاکستان ابعاد جدید کسب کرده  که  در این حالت دفاع از استقلال ، حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی وحفظ منافع ملی کشور درصدر وظایف مردم ، نیروهای ملی ،ترقی خواه و دموکراتیک ،نیروهای قهرمان  دفاعی و امنیتی کشور به امر مقدس ما مبدل گردیده است.

دارالانشای حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان باورکامل دارد که آماده گی های مردم ، برای کار و تلاش زیادتر درسال آینده وکشت زراعت بیش تر، حاصلات فراوان با استفاده از آب وهوای زیبای کشور؛ و برف باری های بی سابقه  زمستان ۱۳۹۵  بانتایج بهتر وبهره دهی های فراوان تر همراه خواهد بود. امیدواریم  سال  ۱۳۹۶ سال خود کفایی  از لحاظ حاصلات زراعتی و مواد غذایی درکشور ما باشد. دهقانان و زمینداران عزیز ما از رنج ،زحمت ،کار وتلاش های پیگیر شان مزد  وحاصل بیش تربدست خواهند آورد.

ما آرزومند هستیم  تا سال ۱۳۹۶ سال  پیروزی برجنگ ، خشونت ، تروریزم  وجنایات سازمان یافته ، سال قطع مداخلات بیگانگان درامور داخلی افغانستان ، سال ختم  جنگ و خون ریزی ، سال پیروزی مذاکرات برای تامین صلح سراسری ، صلح عادلانه و پایدار ، سال آبادی  ویرانه های جنگ ، سال سرسبزی و آبادی های بیش تر درکشور ما باشد .

آرزو می نماییم سال آینده ، سال تحکیم وحدت تمام اقوام باهم برادر افغانستان ، سال همبسته گی ونیرومندی تمام نیروهای ترقی خواه و دموکراتیک کشور، سال اعتلا وسربلندی هرچه بیشتر افغانستان ومردم ما باشد.

ما سال آینده را سال تحقق آرزو ها ، خواست ها ، نیاز ها و آرمان های شریفانه در سرزمین محبوب ما درافغانستان می خواهیم ، تا خورشید صلح ، آزادی ، ترقی ، دموکراسی وعدالت اجتماعی برای همیشه دراین سرزمین رنج دیده  بتابد وبرگرمی قلب های مان بیفزاید ،  واز رنج ها ، دردها واندوه های مردم را بکاهد .

سال نو ۱۳۹۶ و نوروز هموطنان مبارک !

با درود

پوهاند داکترمحمد داوود راوش

رییس حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان

بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۱۷ـ ۱۸۰۳

ترامپ و گذار از ابهام به ثبات در افغانستان

 فرزاد رمضانی بونش

ابهام ترامپی در مورد افغانستان

مواضع پیشین ترامپ در مورد افغانستان را باید با متغیرهایی چون نقد سیاست اوباما در برابر رییس ‌جمهور پیشین افغانستان حامد کرزی در سال ۲۰۱۴ ، نگرانی در مورد به بن ‌بست رسیدن نظامیان امریکا در افغانستان ، خروج نظامیان و پرداخت هزینه ‌های نظامی ارتش امریکا توسط متحدان،تاکید بر کاهش حضور نظامیان امریکایی در منطقه، مخالفت با قدرت ‌گیری داعش، مخالفت با تبدیل‌ افغانستان به دولت ناکام  و حضور نظامی و ملت ‌سازی در افغانستان و..  وجود داشت، اما عدم نقش افغانستان در مناظره های تلویزیونی، دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری امریکا  برخلاف دوره های پیشین، سکوت در خصوص افغانستان عملا موجب بی توجهی به افغانستان شد. در این بین این نگاه موجب شد برخی به این امر توجه کنند که با ترامپ نگاه و اهمیت کمتری به وضعیت افغانستان خواهد داشت .

در واقع جنگ امریکا در افغانستان طولانی‌ ترین و پرهزینه ترین جنگ تاریخ مدرن امریکا در یک کشور خارجی است و حدود ۴ برابر بیش تر از هزینه‌ بازسازی و عمران اروپا پس از جنگ جهانی دوم داشته و در حال حاضر هم حدود هشت هزار سرباز وحدود ۴۵۰۰ غیرنظامی امریکایی با عنوان های مختلف در این کشور حضور دارند. با این حال رویکرد باید دانست که بازرس امریکا برای بازسازی افغانستان در نخستین گزارش خود به حکومت ترامپ تصویر تاریکی از افغانستان ارایه داده و در گزارش ماه جنوری  تا نوامبر اشاره کرده که کابل بر ۵۷ درصد قلمروش کنترول دارد و در مقایسه با ۷۲ درصد در ماه نوامبر ۲۰۱۵ حکومت کنترول اندکی بیش تر از نصف کشور را در دست دارد و شمار نیروهای امنیتی رو به کاهش است. در همین راستا از نگاه جان نیکلسون، فرمانده ارشد امریکایی در افغانستان جنگ افغانستان یک « بن بست » توصیف شده است. این امر در حالی است که طالبان هم ادعا دارد که امارت اسلامی افغانستان در سال گذشته ۹۰ در صد خاک هلمند را در کنترول خود درآورده ، نصف فراه را تصرف نموده و شاهراه کابل ـ قندهار را در خود اختیار نگه داشته، قندوز را فتح و موفقیت هایی بیشتری به دست آورده است.

ترامپ و گذار از ابهام به ثبات در افغانستان

در وضعیت کنونی چالش های گسترده ای در افغانستان وجود دارد. در این میان جدا از چالش های سیاسی و اقتصادی عمده چون مشکلات اقتصادی و اختلافات درونی در دولت وحدت ملی متغیرهایی چون بحران های امنیتی ، حضور داعش در افغانستان، افغانستان به عنوان دومین منبع عمده مهاجران در جهان، گفت و گوهای غیررسمی میان طالبان و حکومت افغانستان، استراتیژی حضور نظامی بلند مدت و کاهش یا افزایش تعداد نظامیان امریکا در افغانستان، پناه گاه و آزادی رفت ‌وآمد طالبان افغانستان و شبکه ‌های ستیزه‌ جوی وابسته به آن در داخل قلمرو پاکستان، پذیرش یا رد پیشنهاد ژنرال نیکولسن در مورد افزایش نظامیان امریکایی در افغانستان  و... در هر نوع نگاه آتی امریکا به افغانستان مد نظر خواهد بود. در همین بین هرچند در هفته گذشته در دیدار محمد اشرف غنی رییس جمهوری اسلامی افغانستان در شهر مونشن المان با «مایک پنس» معاون رییس جمهور امریکا گسترش همکاری ها در عرصه های امنیتی و اقتصادی، مد نظر بود و پنس اعلام کرد افغانستان براى امریکا از اهمیت خاص برخورداراست و کشورش به حمايت ها و همکاری های خود با مردم و دولت افغانستان ادامه میدهد، اما ترامپ با ابهام های گسترده ای در مورد افغانستان روبرو است. همین امر موجب شده  است تا پس از آنکه سردبیر ناتو از رییس جمهور تازه امریکا خواست کمک های این کشور را به افغانستان ادامه دهد و ژنرال نیکلسون در جلسه گزارش به کمیته دفاعی سنا، خروج نظامیان امریکا از افغانستان را تهدید دانست، ارزيابی های ترامپ در افغانستان با ابهام های نوین روبرو گردید و جدا از مشورت با مقامات نظامی و اطلاعاتی منتظر نتایج ارزیابی اطلاعاتی وزارت دفاع در این مورد است تا راهبرد نوینی  برای افغانستان اعلام کند. این راهبرد در واقع تحت تاثیر شخصیتی چون ژنرال مک مستر (به جای مایکل فیلین به عنوان مشاور امنیت ملی ترامپ تعیین شد) نیز خواهد بود. چرا که مک مستر پیش از این با حضور ارتش امریکا درافغانستان وعراق انجام وظیفه کرده و با ان آشنا تر است.

آنچه مشخص است با تا بهار فرصتی نیست و فصل جنگ و عملیات بهاری دیگر طالبان در افغانستان آغاز می ‌شود، بنابراین نیاز است دولت ترامپ راهبرد افغانی خود را توضیح دهد. راهبردی که می تواند برخلاف نگاه پیشین ترامپ و با تکیه بر نقش بیشتر مشاوران و نظامیان امریکا صرفا به افزایش نسبی و چند هزار نفری حضور نظامی امریکا در این کشور متمرکز شود و نوع قاطعیت امریکا در مبارزه با تروریسم در افغانستان و همکاری امریکا با افغانستان با ایفای نقش بیشترحضور جنرال مک ماستر درنگاه واشنگتن به افغانستان متمرکز گردد. با این حال هرچند رییس جمهوری در سیاست خارجی تجربه نداشته و برداشت هایش درحوزه افغانستان بیش ازهمه دچار بلاتکلیفی است، اما جمهوری خواهان و دیدگاه منتقدان داخلی با فشارهایی می توانند موجب حفظ رویکرد پیشین در قبال افغانستان یا نوعی دگردیسی شده در مورد افغانستان گردند.

 بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۱۷ـ ۱۴۰۳