مصر: هنرمندان در کنار مردم جا گرفتند

تامرحبیب فیلمنامه ‌نویس نامدار مصرمردم را به تمرد فراخوانده گفت :« از ملت عقب نمانیم. فرصتی است تا دست مرسی را از فرهنگ و حكومت كوتاه  و از تنگ‌ نظری‌ های او وهمفكرانش رهایی یابیم. »

گزارشگر : سحر سیندخت

درمصر امروزین نقش ها همه عوض شده اند. آنهایکه تا دیروز به  تماشاگری مصروف بودند خود به  بازیگران جسور و آنهایکه نقش بازیگران فریب کار را انجام میدادند از صحنه پا به فرار نهاده اند.

در سرزمین هنرآفرین و افسانوی ایکه در برابرعظمت و بزرگی هنرمندان آن همه انگشت حیرت به دهن میبرند و در برابر خلاقیت های بی مانند شان که چون رود نیل خروشان و بی پایان است لب به ستایش می گشایند، مشکل است تا هنر و هنر مند را از خلاقیت و آفرینش هنری نهی کرد.این کتله آگاه و متعهد، ازادی و حقوق اجتماعی را تجزیه نا پذیر دانسته و برای همین هم با تجربه یکساله از فرمانروایی استبداد که با امر و نهی در پی مداخله درهمه شون زنده گی فردی و اجتماعی است، پذیریش چنین  نظامی را با خواست ها و منافع شان سازگار ندانسته و دست درازی ها و عقبگرد های حکومت مرسی را با آینده آزادی و حقوق شهروندی در مصر ناسازگاریافتند.برای همین هم شعار اینکه از ملت نباید عقب ماند را سر داده  و با حنبش مردمی همراه و همگام شدند.

محمد الحماقي، آهنگساز و خواننده محبوب مصر

 خالد الصاوی ، محمد الحماقی، هشام سلیم، تامر حبیب ، نشوی مصطفی، احمد بدیر، محمد العدل ، محمود قابیل، خالد النبوی، رانیا یوسف، هاله صدقی ،عمرو مصطفی، عاله فاخر، خالد ابوالنجا، سامح الصریطی، لیلی علوی، عزت العلایلی، هانی رمزی، لبنی عبد العزیز و ده ها هنرمند، آواز خوان ، فیلم نامه نویس ، کارگردان ، آهنگ ساز و بازیگر محبوب و شناخته شده مصراز قیام مردم در برابر سیاست های ارتجاعی و فرهنگ ستیزی  حکومت محمد مرسی جانبداری و در برابر مداخلات ، تنگ نظری ، عقبگرایی و یکه تازی حکومت اخوان المسلیمن در مصر در کنارمردم قرار گرفته خواستار کناره گیری محمد مرسی از قدرت شدند.

خالد الصاوي، هنرپیشه سرشناس مصر

بانو الهام شاهین، بازیگر محبوب مصری که از پاگرفتن حاكمیت ارتجاعی برمصر بیم دارد اعلام كرد که با همه دست‌اندركاران سریال در حال تولید «نظریه الجوافه » در تظاهرات تمرد  روزیكشنبه شركت میکند وی نوشت: « امروز سراسر مصر را بیم، نگرانی و البته كه سختی و ملال فراگرفته است. »

هاله صدقی، بازیگر دیگر مصری نوشت که پس از مدت‌ها بار دیگر به خیابان‌ها خواهد آمد: «چه بسا این تنها فرصت ما برای احیا انقلاب و ممانعت از تحریف آن میباشد. »

هاله صدقي ،بازيگر سینما

محمد العدل  از پیشقراولان هنر تمثیل  درمصرگفت در تظاهرات یكشنبه شركت می‌كنم زیرا « یكشنبه روز رهایی در حیات مصر است. همه میهن‌دوستان مصری باید در خیابان حاضر شوند تا بتوانیم طومار قدرت اخوان را برچینیم؛ و الا باید زندان‌ و سركوب انقلابیون را شاهد باشیم.»

محمد الحماقی، آهنگساز و خواننده محبوب مصراز جامعه آهنگسازان و خوانندگان نوشت که : «در اعتراضات خیابانی و تظاهرات‌ دو سال اخیر شركت نكرده‌ام؛ چندان میل و رابطه‌ای با سیاست ندارم ... اما این فرصت را قدر می‌دانم تا از دست سلفی‌ها رهایی یابیم؛ زیرا اینها نه فقط سیاست بلكه فرهنگ را نیز به قهقرا می‌برند. روز یكشنبه، من از نخستین كسانی خواهم بود كه در تظاهرات شركت خواهند كرد. »

تامر حبیب، فیلمنامه ‌نویس شهیر مصر گفت: « شرایط و مقدمات دارد فراهم می‌شود تا بتوانیم قدرت سركوبگر و فاشیستی را عقب بزنیم ... خیزش بزرگی در ولایات رقم خورده و باید آن را تا كاخ ریاست جمهوری بگسترانیم...»

اجتماعی ـ بامداد ۱۳/۲ ـ ۰۱۰۷

داکتر راوش و شماری از فعالین حزب مردم افغانستان در یونان از آثار تاریخی و جاهای دیدنی آتن بازدید کردند

پوهاند داکترداوود راوش رییس حزب مردم افغانستان و رییس دوره ای ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان در جریان اقامت شان در یونان به همراهی چند تن از فعالین حزب از موزیم ملی باستان شناسی یونان ، اکروپولیس ، موزیم اکروپولیس و چند جای تاریخی در آتن دیدار نمودند. داکتر راوش در این دیدار فرهنگی از پیشینه و پیوند فرهنگی میان افغانستان و یونان و اثرات اندیشه وهنریونانیان برفرهنگ ما به ویژه هنر یونانوـ باختری یاد نموده ، از اعضای حزب مردم افغانستان وهموطنان باشنده در اروپا خواست تا ضمن آشنایی و ارج به فرهنگ ملی خودشان ، درآموزش و استفاده از اندوخته های انسانی فرهنگ اروپا کاستی ننموده خود را با تجارب هومانیستی آن وارد سازند.مهاجرت امکانات فراوانی بخاطرآشنایی و بهره از تجارب و اندوخته های مردمان دیگررا در اختیارما گذاشته است؛ خوبست تا هموطنان ما دراروپا از اندوخته های بزرگ آنها در زمینه های تاریخ ، فلسفه، سیاست، هنر، ادبیات ، تیاتر، تخنیک و ...  بهره ور شده از آنها دربلند بردن سطح دانش وحس زیبایی شناسایی شان استفاده معقول نمایند.

گزارشگر: الف سمیر

فرهنگی ـ بامداد ۲/ ۱۳ـ ۲۸۰۶

                   ځــــــواني

رانه ولاړې سترګو رپ کې کومه خوا پرکومه لاره
د ځـــوانۍ ښکلې بهـــــاره دځـــوانۍ ښکلې بهـــاره
                          *
دسپــوږمــۍ پستې رڼــانــه دپیمخــو نازادا نه
درزېده مین زړګې مې شې به نه وه په کراره
دځوانۍ ښکلې بهاره
                          *
هره خواخوږې نغمې وې دځوانۍ مستې څپې وې
دځوانۍ دبڼ پرګـــلــــو وم بـورا شپه تر سهــــاره
دځوانۍ ښکلې بهـــاره
                         *
ځوانې زورځـواک وهمـت و لـوی بـــــــــاوردمحبت و
داوبــــــــــو بهــیرپشــــانی نه راګرځې بــــیا دوبــــاره
دځوانۍ ښکلی بهــــاره
                         *
پرملا کړوپ اوږیره سپینه لاتـوده ده داســـــــــتا مینــــه
چې دې یاد سره جرګــه شوم ولې سپکې شي لـــــه واره
دځوانۍ ښکلی بهــــاره
                        *
دزړښت پړاوتوفان کې په منګولـــو دخــــزان کې
ژوند مې پاڼې پاڼې کیږي ناتوانیــــــــوله ناتــــاره
دځوانۍ ښکلې بهـــــاره
                      *
لیرې ګــرځې لــه مــواجــه د رنځــونـــو ستر علاجـــه
خیال سره چې دې جرګه شوم ټکان خورمه سم له وا ره
دځوانۍ ښکلي بهـــــاره

                    *

(نجم الرحمن مواج )

اعتراضات در ترکیه و برازیل: شباهت ها و تفاوت ها

در ترکیه به جای گروه های معترض که به خیابان ها می آمدند، هم اکنون گروهی تحت عنوان « نشست های اجتماعی » حضور پیدا می کنند. در ده ها پارک کلان شهرهای این کشور مردم معترض جمع می شوند تا به بحث و گفتگو درباره چشم انداز این مقاومت ها بنشینند. مردم نام این مقاومت ها را اقدام جمعی گذاشته اند.

جالب توجه اینجاست که این حال و هوا هم اکنون در برازیل نیزکه با تظاهرات پی در پی همراه بود، آرام شده. تفاوت دو کشور دراین است که هر یک در یکی از نیم کره های زمین قرار گرفته اند.

ازدمیر آکبال مدیرمرکز مطالعات امریکا تحت عنوان « ترکیه قرن بیست و یکم » درباره شباهت ها و تفاوت های این اعتراضات جمعی در ترکیه و برازیل سخن می گوید. وی برای خبرنگار رادیو توضیح می دهد:

« برازیل با اقتصاد در حال رشد خود در چهارچوب منطقه جغرافیایی، یک قدرت مهم محسوب می شود و ترکیه نیز امروز بازیکن مهم منطقه خود می باشد. هر دو کشوراین اواخردچار مشکلاتی شده اند، اما به مرورزمان نمودارهای اقتصادی رو به رشد قرار دارند.

در رابطه با تفاوت های دو کشور باید گفت که در اینجا مساله دخالت نیروهای امنیتی قابل توجه است. ما می بینیم که پولیس برازیل خشونت کمتری به خرچ می دهد. در ترکیه تصویرکاملًا متفاوتی به نمایش گذاشتند.علاوه براین، لحن سخنرانی دو رهبر کاملا متفاوت است. اگر دیلما روسف رییس جمهور برازیل اظهار کرد که به جوانان برازیل افتخار می کند، صدای آنها را می شنود و می داند که آنها خواستار برکناری مقامات دولت هستند و خواستار اعمال تغییرات اجتماعی به عنوان وظیفه اصلی دولت هستند، در مقابل نخست وزیر ترکیه با لحنی دیگر خطاب به مردم معترض سخن می گوید. به عبارتی، بین دو حادثه در دو کشور نقاط مشابه و متفاوت وجود دارد.»

پروفسور مصطفی گیوتکپ رییس مرکز فرهنگی ترکیه –  برازیل در سنت پاوول قضیه را به شکل دیگری بررسی می کند. وی می گوید:

«بین معترضین در ترکیه و برازیل هیچ شباهتی وجود ندارد. دلیل اینکه افراد این دو حادثه را در مقام مقایسه قرارمی دهند، فقط شروع همزمان آنهاست. در ترکیه مردم استانبول اعتراضات آرامی را آغاز کردند که درگیر برنامه های احزاب سیاسی مشخص شدند و این اعتراضات شکل سیاسی و حتی ایدیولوژیک به خود گرفت و در سراسر کشور جریان پیدا کرد. در جریان برازیل، اصلا صحبت از مسایل ایدیولوژیک در میان نبود.

در اعتراضات همگانی مردم اقشار مختلف حضور پیدا کردند. به عنوان مثال، در میان آنها دانشجویان من هم بودند. یکی از آنها از قشر بسیار فقیر است و دیگری از قشر مرفه و حتا افراد خانواده اش درمجلس سنا هستند. مردم برازیل با شعارهای ایدیولوژیک به خیابان ها نرفتند. آنها بیرون رفتند تا عدم رضایت خود را از اقدامات دولت نشان بدهند، و مخالفت خود را با افزایش تعرفه های وسایط نقلیه ابراز کنند. سوسیال ها می خواستند از این شرایط بهره برداری کنند، اما با مقاومت شدید مردم روبرو شده و حتا پرچم آنها به آتش کشیده شد. مردم با شعار « بدون خشونت و بدون حزب » اعتراض خود را نشان می دادند.

در ترکیه اعتراضات شدت گرفت و به شکل مقاومت در مقابل دولت و از جمله نخست وزیر درآمد. در برازیل مردم با دیلما روسف رییس جمهور خود با احترام سخن می گفتند. معترضین برازیل به فساد سیستم اعتراض داشتند و پروژه هایی که برای آنها مبالغ کلان بدون حساب و کتاب خرج می شود. به طور مثال، برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال. مردم برای بهبود آموزش و پرورش، بهداشت و سلامت بیرون آمدند، اما هیچ کس با دولت مبارزه نمی کرد و با رییس جمهور مخالفتی نداشت.»

همانطور که می بینیم ارزیابی ها بسیار متفاوت بودند، همانطور که مشکلات پیش روی دو کشور متفاوت هستند. اما حقیقت همچنان در جای خود باقی است. در ترکیه و برازیل تعداد مخالفان با خط مشی دولت بسیار زیاد است. بی شک این حقیقت نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

ص ر