آیا دوکتورعبدالله عبدالله هم خاین ملی ثابت میشود؟

سلیمان کبیر نوری

من در بسیاری از دستنوشته ها و مقالات پژوهشی و تحقیقی خویش در مورد عالیجنابان محترم حامد کرزی رییس جمهور پیشین  و دکترغنی احمدزی رییس جمهورجان کری، ایشان را با ارایه اسناد و مدارک معتبرخاینین ملی خوانده ام، و تا کنون هیچ دلیل و مدرکی نیافته ام که بر اساس آنها خویشتن را در اشتباه و خطا کار یافته باشم. اما اکنون می خواهم در مورد محترم آقای دوکتورعبدالله عبدالله رییس حکومت اجراییه ی همان آقای جان کری هم اسناد و شواهد پیشبینی شده ای را خدمت هموطنان عزیز ارایه دارم.

جناب محترم اشرف غنی احمدزی حدود سه سال پیش که حرفی در رابطه به انتصاب ایشان به حیث سردمدار قدرت در کشور وجود نداشت، حکم داشتن ریش را از حاکمان اصلی بر خویش حاصل نمودند و به وظیفه نو (رییس روند انتقال مسوولیت های امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای کشور) تقرر یافتند و احتمالاً برای بار اول دررسانه ها با ریش ظاهر شدند. مگر شعارهایی را که جناب اشرف غنی ریش دار در مورد تجهیز نیروهای امنیتی و به ویژه نیروهای هوایی داده بودند، متاسفانه تا امروز عملی نشد و قوای هوایی یک جت جنگنده را هم از غرب حاصل نکرد.

 گزارش سفارت امریکا در مورد نگرانی از ریش، من را منهمک به خود ساخت که صاحبان ریش گویا حاکمیت قدرت  در امریکا را درآن زمان هراسان ساخته بود. و من در مورد یک مقاله ی پژوهشی و تحقیقی نوشتم  و عکسی از محترم غنی احمدزی را به صورت ویژه برای این نبشته تهیه کردم که شما برای مطالعه ی آن مقاله می توانید بالای لینک زیر کلیک نمایید.

ذلیل سازی مردم افغانستان با ریش و ریشخند

و همچنان اسناد و مدارک در مورد جعلی بودن سند و غوغای « دومین مرد متفکر دنیا » بودن ایشان تقدیم هموطنان و همزبانان کردم.

برای مطالعه ی آن بالای لینک زیر کلیک نمایید!

http://www.vatandar.at/sulamanKabirNoori49.pf

وهمچنان در مورد عالی جناب حامد کرزی.

برای مطالعه ی صرف سه مقاله، بالای لینک های زیر کلیک فرمایید

رییس جمهور کرزی ملعبه ای در دست سازمان های جاسوسی!؟

راز های مخوف پس پرده ی صلح طلبی با پاکستان و مزدروانش

رییس جمهور کرزی به مزدوری خویش  اعتراف کرد.

آنچه برایم جالب مینماید، جناب دوکتورعبدالله عبدالله را در سال های بعدا ۱۹۹۲، از نزدیک ملاقات کرده ام. در دفتر کاری خودم، در مدیریت چهارم سیاسی وزارت امور خارجه افغانستنان.

زمانیکه من مسوولیت سفارت انگلستان را در وزارت امور خارجه عهده دار بودم، درآن زمان جناب احمد ولی مسعود مسوولیت سفارت افغانستان در لندن را عهده داربودند. و به مناسبت کاری با من رابطه تامین می کردند. آنچه بسیار جالب بود، گزارش های سیاسی را که درهر سه ماه از سفارت ها مواصلت می کرد، به امر وزیر خارجه آقای لفرایی، برای من تسلیم نمی کردند ( این که مامور از دوران زمامداری حاکمیت ح.د.خ.ا یا حزب وطن بودم). وقتی موضوع را برای آقای احمد ولی مسعود تذکر دادم، وعده سپردند که منبعد یک کاپی از گزارش های سیاسی را از طریق پروازهای آریانا مستقیم و راسا برای من بفرستند که این وعده خویش را عملی هم کردند. آقای احمد ولی مسعود یکی دوبار، یکجا با جناب دوکتورعبداله نیزدر دفترحضور یافتند که در بحث ها، آقای عبدالله را آدم تیز هوش، فهیم و بسیار روشن دریافته بودم، که این برداشت برایم محیرالعقول بود. اما از آن دوکتورعبداله عبداله، تا عبداله امروز، ببینیم چه تغییرات ملموس در احساس مردم دوستی و وطنپرستی ایشان پدید آمده است. مثبت و یا منفی؟

جناب آقای دوکتورعبدالله موظف شده اند که در جلسه ی سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد یا (Assembly United Nations General) به نماینده گی از مقام علیای دولت افغانستان شرکت نمایند.

این ماموریت به چه معناست و چه وظایف را باید انجام بدهد؟

کمترین توجه و تحلیل و دقت در اوضاع و گرفتاری های کشور حکم میکند که جناب دوکتورعبداله باید درد و ناله و ماتم افغانستان را درین اسامبله عمومی فریاد زنند!

- آقای عبدالله از شورای امنیت موسسه ملل متحد بخواهند که پیامد صدور قطعنامه های خویش را که در سال ۲۰۰۱ در مورد محو تروریزم و مجازات حامیان شان اصدار یافته بود، به جلسه مجمع و به جهانیان اعلام دارند. زیرا پس از گذشت ۱۵ سال تروریزم نی تنها محو نشده، بل در سطح منطقه و پهنه جهانی نیرومند گردیده و گسترش بی سابقه یافته است.

- دوکتورعبدالله باید فریاد برآورد که با حضور خارجی ها، افغانستان به بزرگترین کشور کشت، تولید و ترافیک و قاچاق مواد مخدر تبدیل شد. و امروز صرف در درون کشور ما بیش از سه میلیون معتاد را به ارمغان آورده است.

- دوکتور عبدالله باید تمامی اسناد ریاست امنیت ملی را  مبنی بر صدور هراس افگنان و تروریستان که به وسیله سازمان جهنمی آی اس ای پاکستان در داخل افغانستان، به شرکت کننده گان جلسه جهانی ارایه دارند.

- دوکتور عبدالله از تجاوز آشکار پاکستان به خاک افغانستان باید به حاضرین  جلسه مجمع عمومی سایر اسناد و مدارک ۱۴ ساله و بلکه ۳۵ ساله را ارایه نمایند.

- دوکتور عبداله از اشغال اراضی افغانستان توسط نظامیان پاکستان به نماینده های بیش از دوصد کشور جهان معلومات مستند ارایه دارد.

- اسناد باشگاه ها و مراکز تربیه تروریزم در پاکستان و تمویل و تسلیح و تجهیز آنان توسط شیوخ وهابی و پادگان های پطرو دالری باید به وسیله جناب دوکتورعبداله افشا شود.

- پاکستان به حیث حامی تروریزم بین المللی، رسماً از جانب ایشان درین مجمع عمومی طوری اعلام گردد و شناختانده شود که دیگر محل اما و اگر در سطح جهان باقی نماند.

- مهمترین اظهارات جنرال درانی طی مصاحبه اخیر با تلویزیون الجزیره در رابطه به حمایت از تروریستان و تروریزم بر ضد منافع غرب و افغانستان باید به شرکت کنندگان جلسه اظهار و توضیح گردد و با  اوتلاین های مسند چاپی به حاضرین توزیع گردد.

این هم اظهارات آقای درانی رییس پیشین سازمان  جهنمی آی اس آی که درین ویدیو بیشرمانه از تروریزم طالبانی دفاع نموده است. برای تماشای ویدیو لطف فرموده بالای لینک زیر کلیک فرمایید:

http://homayun.org/?p=5937

- از همه شرکت کننده گان خواسته شود تا پاکستان را با مجازات و تعزیرات اقتصادی و سیاسی تهدید نمایند و در مورد قطعنامه ای را صادر نمایند.

- آقای عبدالله باید سایر تمویل کننده گان منطقه ای و بین المللی تروریزم طالبانی و داعشی را به افشا گیرند!

این است معیار مردم دوستی و وطنپرستی دوکتور عبدالله در ماموریت خطیر که پیش رو دارد. گمان میرود که جناب اشرف غنی علی الظاهر به بهانه مریضی و مصروفیت از حضور درین جلسه جهانی به خاطری طفره رفته است که می بایست به انجام چنین مسوولیت تن میداد. ولی نتوانست و نخواست و حتا ترجیح داد تا اگر عبدالله بدینگونه منفعت دیپلوماتیکی هم ببرد؛ آن قدرها اهمیت ندارد؛ همان بهتر که دوستان و برادران پاکستانی و شوونیست های وطنی را نرنجاند.

این است که دکتور عبدالله تصادفاً و جبرا رییس هیات افغانستان در اجلاس سالانه ملل متحد گردیده است؛ اوباید ازاین فرصت به خواست مردم و حکم زمان استقاده نماید؛ در غیرآن جز خاین ملی نمیتواند محسوب می شود.

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱ /۱۵ ـ ۲۶۰۹

دموکرات های ترقی خواه در مقامات عالی دولتی افغانستان

میرمحمد شاه رفیعی

بعد از برگزاری کنفرانس نامتعادل بن اول (قوس ۱۳۸۰) تا کنون یک عده از شخصیت های سیاسی و چهره های حاکمیت دموکراتیک (۱۳۷۱-۱۳۵۷) در مقامات عالیه دولتی مانند پارلمان و یا هم اکنون در کابینه حکومت وحدت ملی و شعبات مهم مقام ریاست جمهوری توظیف گردیده اند.

موجودیت این اشخاص مایه تشویش سران جنگ سالار و حامیان اصلی فساد و ناامنی های کشور می باشد. آنها می خواهند تا با براه انداختن تبلیغات علیه حضور چپی ها در ارگ ریاست جمهوری از گرداننده گان اصلی نظام که فاقد اراده سیاسی و جراات اخلاقی هستند ؛ امتیازاتی را بدست آورند و رمینه های لازم راغرض انسجام و نظم بهتر تشکیلات مافیایی وغارتگرانه خود مساعد سازند.

واقعیت های موجود مبین آنست که چهره های سیاسی گذشته بنابر دلایل تحت اوضاع و شرایط خاص توانسته اند به مقام های عالیه دولتی برسند که از جمله استعداد، توانایی های فردی و تخصص و مهارت های مسلکی مهمترین علت محسوب شده می تواند و در بعضی حالات مناسبات و روابط آشکار و یا پنهان بعضی از اشخاص با مقامات و یا روابط شخصی بیرونی زمنیه همچو گزینش ها را مساعد ساخته است. بنابرآن حضور چند فرد محدود نمی تواند نمایانگر حمایت مجموعی جنبش ترقیخواهانه کشور از نظام موجود باشد. اکثریت مطلق پست های بالایی دولت به اختیار سران تنظیم های جهادی و دوستان تکنوکرات آنها به اصطلاح برگشته از غرب قرار دارد و در مقابل اکثریت کارمندان پایین رتبه  و گرداننده گان چرخ اداری دولت به دست افراد و اشخاصی است که سابقه خدمت گذاری سال های قبل از ۱۳۷۱ را درکشور داشتند و اکثریت آنها تا کنون آلوده به فساد و سازش با دستگاه منحرف و مجزا از مردم نیستند، بلکه افتخارات شان را با شجاعت و مردانگی حفظ نموده اند. تا کنون هیچ یک از سازمان ها و احزاب دموکرات و ترقیخواه کشور سند همکاری و فعالیت مشترک دولتی را با جانب تیم حاکم عقد نکرده است و پروگرام کاری مشترک با دولت ندارند. اما این نیروها مبارزات شان را به شکل مسالمت آمیز و صلح جویانه تحت شرایط قوانین نافذه کشور به پیش می برند. چنانچه در سه انتخابات ریاست جمهوری و دو انتخابات ولسی جرگه اشتراک وسیع و چشمگیر داشتند و با اشتراک درانتخابات حمایت خود را از تطبیق قانون اساسی و توسعه نهاد های دموکراتیک و منتخب مردم نشان داده اند تا بتوانند اهداف اصلی صلح جویانه خود را به دوری از خشونت نشان دهند.

طی چهارده سال اخیر نیروهای دموکرات و ترقی خواه کشور به مردم افغانستان و جهانیان نشان داده اند که آنها مخالف خشونت و توسل به قوه برای رسیدن به قدرت سیاسی می باشند و از روند دموکراتیزه شدن کشور از مجرای قانون حمایت می کنند.

امروز مردم افغانستان می دانند که جانبازان اصیل راه خوشبختی مردم و آنهایی که همیشه منافع ملی و عموم مردم را بر منافع شخصی و گروهی ترجیح داده اند همین نیروهای ملی دموکرات و ترقیخواه کشور می باشند.

اما ضروری است تا به سوالات یک عده افراد هم جواب علمی و قانع کننده داده شود تا ذهنیت افراد و اشخاص برعلیه این نیروها و به نفع بنیادگرایان و تروریزم تغییر داده نشود. زیرا حضور شخصیت ها و افراد سیاسی گذشته درحاکمیت به معنا حمایت قاطع و یا انحلال آنها به آسانی درمیان حاکمیت و یا بعضی از جناح های حاکم در کشور نیست. قبل از همه و بهتر از سایر نیروهای سیاسی تشکیلات دموکراتیک و ترقیخواه کشور به ماهیت محافظه کارانه و ارتجاعی سران دولتی آگاهی دارند؛ آنها میدانند که این افراد بنابر ماهیت اجتماعی و سوابق کاری گذشته شان و بنابر مناسبات و روابط تنگاتنگی که با بعضی از کشورهای حامی تروریزم و نهاد های اقتصادی چپاولگر جهانی دارند نمی توانند صلح و ثبات واقعی را در کشور تامین کنند و زمینه های لازم توسعه پایدار را برای کشور مساعد سازند.

اعضای نیروهای دموکرات و ترقی خواه  کشور مسوولیت دارند تا غرض رفع مخارج و احتیاجات شخصی شان و با استفاده از حق داشتن کار در دستگاه دولتی و یا خصوصی کارنمایند و برعلاوه تأمین مخارج شخصی کار و وظیفه دولتی را وسیله مناسب و فرصت ضروری برای خدمت گذاری مردم قرار دهند و از طریق کار در دوایر دولتی در جهت تطبیق قانون حکومت داری خوب و برعلیه فساد و تبعیض درمحیط مبارزه نمایند. صحنه مبارزات سیاسی اجتماعی در داخل دولت وسیع و قابل دسترس می باشد که می تواند مکمل مبارزات اجتماعی در بیرون از دولت گردد. البته آنهایی که در ادارات دولتی منافع ملی و عموم مردم را فدای منافع شخصی و گروهی خود نموده اند و با فساد و تملق به ثروت اندوزی می پردازند و زمنیه های لازم استحکام تشکیلات مافیایی و غارت گر را مساعد می سازند؛ نمی توانند از جمله اعضای تشکیلات دموکراتیک و ترقیخواه کشور محسوب گردند، اگرچه سابقه سیاسی درخشان هم داشته باشند.

صداقت، راستی، پاکی نفس، خصومت و آشتی ناپذیری با فساد و سو استفاده و تنبلی در کار از خصوصیات افراد وطن دوست و ترقی خواه کشور است. ما باید با پاک نفسی و کاردوستی و تلاش برای تطبیق قانون دور از خشونت و تبعیضض برای ترقی و پیشرفت کشور گام برداریم.

 بامداد ـ سیاسی ـ ۴ /۱۵ ـ ۲۰۰۹

هویت ملی ـ ملت و ارزش های متشکله آن 

علی رستمی

انسان ها در درازنای تاریخ به گروه ها ، اقشار وطبقات مختلف اجتماعی تعلق داشته اند. این گروه ها، ازلحاظ موقف اقتصادی واجتماعی درمراحل مختلف تاریخی ، به گروه های مانند: طایفه ، قوم ـ قبیله وملیت ویا ملت  نامیده میشوند. هرکدام ازاین گروه های دارای سرزمین مشترک ،سنت، عادات، فرهنگ مشترک، دین مشترک ، اقتصاد مشترک  وتاریخ مشترک بوده، که هویت ملی ویا چیستی وکیستی، انهارابازتاب  میدهد.

هویت ملی : پدیده سیاسی واجتماعی است، که از دوکلمه «هویت » و« ملت » تشکیل شده که همیشه درشرایط مشخص، مفاهیم ان با تحولات سیاسی واجتماعی جوامع بشری متغیروهماهنگ بوده است.انسان ها برعلاوه هویت فردی ، قومی و اجتماعی دارای هویت ملی میباشند، که درجمعیت های کوچک و بزرگِ  تشکل یافته اند، این تشکل جمعی افراد درشرایط مختلفی تاریخی درحیطه گروهای بزرگترازآن مانند « ملت  » تجلی نموده است ،که  درآن خصایل  فردی وجمعی انسان ها بازتاب میابد  و سبب تمایز از هم نوع خود که درسایر ،گروه های اجتماعی تعلق دارند، میگردد. درعلم جامعه شناسی هویت :«  به معنی هستی وجود است،چیزی که وسیله شناسایی فرد باشد؛ یعنی مجموعه خصایل فردی وخصوصیات رفتاری که ازروی آن  ،به عنوان یک عضوی گروه اجتماعی شناخته شود، واز دیگران متمایز گردد.»  

هویت ملی : عبارت ازمجموع ارزش های  تاریخی ، فرهنگی، اقتصادی ، سنتی، دینی و زبانی گروه افراد که دارای سرزمین مشترک بوده ،ودارای دولت سیاسی واحد باشد، تشکیل میدهد .

هویت ملی، با شکل گیری کلمه « ملت  » با رشد و تکامل جامعه سرمایه داری مدرن و نظام حاکم تبین یافته و بوجود آمده است . بنا براین، برابری  و مساوی دانستن هویت  قومی وگروهی با هویت ملی اشتباه هست ، چرا که هویت  قومی وابسته به گروه معین ومشخصِ اتنیکی میباشد ، درحالیکه هویت ملی نمایانگر، هویت  عموم گروه های فردی و قومی دریک سرزمین که  به نام« ملت »  تشکل یافته اند، میباشد.

 واژه ملت ، درنزد فرانسوی ها :« ملت در یگانکی با دولت و حاکمیت   سیاسی مطرح بحث میباشد»، یعنی پیدایش  ملت : با کسب حقوق شهروندی افراد که اجازه انتحاب دولت را در سرزمین خود به دست میآورند ، تجلی کرده ودولت ملی  ویا « دولت ــ ملت  » را تشکیل میدهند ، که درآن تمام حقوق شهروندان  به طوربرابر ومساوی تامین میابد   .

 درنزد المان ها ملت ازکلمه « ناسیون» یا ملت که از تبار «ناسی»لاتین گرفته شده که به معنی زاده شدن آمده است و ملت را « به معنای مجموعه ای از افراد که سنتها، زبان، فرهنگ ،سرزمین ودولت مشترک دارند»  می شناسند .

روند ملت شدن گروه های قومی درکشورهای اروپایی، وسایر کشورهای جهان از مراحل عقب مانی جامعه عبور کرده، در جامعه مدرن سرمایه داری صنعتی جای خود را بازنموده  وبر مناسبات کهنه تباری غلبه کرده، وبه مثابه کلیت جامعه بوجود آمده است.

واژه ملت درنزد علما مختلفی کشورهای اروپایی ، از لحاظ بارمعنایی به گونه مختلفی تبین وتعریف شده است .

هگل  آخرین نماینده اندیشه پرداز فلسفه کلاسیک المان از روح ملی و باورملی سخن می گفت و به این نتیجه رسیده بود که « ملت ها دارای روحی ویژه هستند ، و این محصول محیط  طبیعی وتاریخی است به زبان ، اداب، رسوم، عادت ها وغیره ارتباط میکرد».

 کارل مارکس  دربعضی موارد ملت را به معنا سیاسی آن که  دراروپایی غربی متداول بود ، مطرح میکرد، یعنی:«  مردمی که دارای حکومتی دارای حق حاکمیت هستند.» مارکس و انگلس زیادتر واژه « طبقه » را برجسته می ساختند. مارکس می گفت :«  از آنجا که باید پرولتاریا پیش از هرچیز تفوق سیاسی به دست آورد، وتا مقام طبقه  رهبری کننده  ملت بالا رود و خود را به ملت تبدیل کنند.

برعلاوه مارکس وانگلس متذکر میگردیدند: « سرمایداری به تفرقه قومی خاتمه می دهد و اهالی را ازنظر اقتصادی به هم پیوسته می سازد وتمرکز سیاسی ایجاد میکند وشرایط پیدایش وقوام ملت ها را فراهم می کند. مقصود ازقوام ، تکامل یک ملت برپایه چهار وجه اشتراک است،یعنی: زمین،زبان، فرهنگ و اقتصاد. »

لنین ملت را چنین تعریف میکرد:«  ملت محصول ناگزیر وشکل ناگزیر دوران بورژوازی تکامل اجتماعی است» . اما دراروپایی شرقی به معنای « اجتماعی متشکل از نژاد و زبان واحد» بود.

کشور ما افغانستان که دارای جمعیت های بزرگی اتنیکی ، با ارزشهای مشترک مادی ومعنوی در روند تاریخ درکنار هم ، تحت رهبری نظام های  شاهی ، جمهوری و دموکراتیک ، زیست نموده اند  که دارای نژاد مشترک ، زبان مشترک ، دین مشترک ، سنت ــ عادات مشترک وسرزمین مشترک بوده  و درتمام امورات زنده گی اجتماعی ،اقتصادی وسیاسی باهمدیگر مشترکأ سهم فعال برای اعتلای وطن داشته اند  که این ارزش ها باعث وحدت وهمبستگی تمام اقوام وجمعیت های اجتماعی کشورشده ،که هویت  ملی  ما را شکل داده است. هگل ومنتسیکو دانشمدان اروپایی « هویت ملی را روح ملت  »  معرفی کرده اند. ملت است که با اراده خود حاکمیت مردم را به وجود میآورد یعنی دولت ـ ملت ویا « دولت ـ کشور » را تشکیل داده که هویت ملی بازتاب می یابد . براین اصل متذکره  دولتی باشد، که براصل شایسته سالاری ومردم سالاری وبا اراده همگانی مردم  انتحاب و تشکیل یافته باشد. به گفته روسو دانشمند فرانسوی: « دولت ـ ملت، یا دولت ـ کشور، در وجود اراده وحاکمیت  همگانی مردم بازتاب میابد».  بنابراین روند ملت سازی  در وجود دولتی  که بر شالوده ارزش های شایسته سالاری ومردم سالاری دردرون مناسبات اجتماعی و اقتصادی مترقی و دموکراتیک  که در جامعه حاکم می باشد ،شکل میگیرد ، اما در افغانستان  شوربختانه بعد از کنفرانس بن در کشور المان ازسال ۲۰۰۱ ترسایی تا الحال دولت های که بوجود آمده ، براصل تمرکزگرایی ، زوروکثرت گرایی  دروجود افراد و رهبران سرشناس قومی وگروهی باسلیقه های ،منطقه وی و زبانی  بوده است.

این حکومت های درطول زمامداری خویش نه توانسته اند، که جواب گویی راستین خواست های مردم باشند؛ و یا از افتخارات  مشترک و با ارزش  تاریخی  که عامل وحدت وهمبستگی اقوام وقبایل شده،و نمایانگر هویت ملی ما هست پاسداری نمایند. از جانب دیگر دشمنان داخلی وخارجی مردم افغانستان ، با استفاده از ضعف وعدم مدیریت سالم رهبران دولتی ،مداخلات مستقیم وغیر مستقیم خود را،  دراین برهه  حساس تشنج بار تاریخی، برای ایجاد خصومت میان اقوام کشور، تعصبات و اختلاف های قومی را درمیان جمعیت های اتنینکی کشوردامن زده وکوشش می نمایند ،تا همبستگی و وحدت ملی  مردم را که بر بنیاد مشترکات تاریخی  بوجود آمده است، خدشه دار و کم رنگ سازند . اتهامات ناروا و خصمانه و بی اساس برخی افراد یک قوم علیه قوم دیگر،از لحاظ فرهنگی ،کثرت گرایی ،عدم توجه وکم  بها دادن به ارزش های تاریخی اقوام ، نادیده گرفتن احساس  وابراز پیوند وهمبستگی افراد به گروه قومی خویش ، یکی از عوامل نا به سامان هست،  که در جهت روند ملت سازی سد واقع شده است .

 نفی هویت قومی واستحاله آن به یک قوم به اصطلاح برتر و قدرتمند ، باعث تضعیف همبستگی ، وحدت وهویت ملی میشود؛ درحالیکه درآمیختگی ، همبستگی و اتحاد اقوام برشالوده وحدت طبیعی انها ، که مبتنی برستم ملی نباشد، یک روند مترقی ودموکراتیک بوده ،که باعث شکل گیری ملت و دولت ــ ملت دریک کشور میکردد.

 چنانچه  تجارب تاریخی،  در کشورهای آسیایی واروپایی  نشان داده است ،که هرنوع ستم و زورگوی غرض تحمیل خواست های یک گروه و یا قوم بالای قوم دیگری ، درحل منا قشات قومی وملت سازی موثر نه بوده، بلکه باعث جدایی وتجزیه سرزمین های شان شده است مانند: عراق ، سودان، لیبیا ،سوریه، اوکرایین و یوگوسلاویای وغیره . چالش های که در کشورما  در روند ملت سازی موجود است، چنین میتوان برگزید : ما هنوز به صورت علمی وتاریخی آن طوری که ریشه های ملت سازی، درغرب درمیان جمعیت های اجتماعی  رشد نموده؛  درکشور ما هنوز رشد و تکامل نه یافته ، یعنی دولتی که مبتنی بر مردم سالاری وشایسته سالاری باشد بوجود نیامده ،و حقوق شهروندی براساس ارزشهای جامعه مدنی بالای همه باشند ه گان کشور اعم از زن ومرد بکلی تحقق  پذیرنه بوده ؛ لنگ لنگان به پیش میرود؛عدم رعایت حقوق شهروندی میان زن ومرد ،اختلافات منطقه وی ، قومی و زبانی ،تضاد بین شهر و ده عواملی هست، که تا به حال درکشورما حاکمیت براصل« دولت ــ ملت » شکل نگرفته است. دولت های که  بعد از ورود قوای نظامی امریکا وناتـو، برای نابودی گروه تروریستی القاعده وطالبان در کشور تشکیل شده، هیچ گونه ابتکار خلاق و علمی دراین روند انجام نه داده اند.امنیت و صلح درکشورکه  در جهت روند دولت وملت سازی با ارزش بوده ودرالویت قرار دارد،  نه تنها  بهبود نه یافته، بلکه صدها مراتبه وضع  بدتر شده وگروه های تروریستی  دوچند رشد کمی نموده، حملات وعملیات های محاربی خود راتقویه و درسرتاسر کشور گسترش داده اند. در حالیکه افغانستان در استانه گذار از جامعه عقب مانده فیودالی بسوی جامعه سرمایداری که نسبت به مناسبات دوره قبلی مترقی میباشد، وجامعه را داخل نظام جدیدی اجتماعی واقتصادی و بازار ازاد کرده است ، قرار دارد  که روند شکل گیری ملت سازی دراین مرحله تاریخی، باید نظر به تجارب کشورهای جهانی و تیوری علمی مترقی تشدید یابد، و به قوام خود برسد. با وجود تحکیم وتامین ارزش های نظام سرمایداری در روند تاریخی و پیدایش ملت  واحد درجهان، بازهم مناقشات وتضادهای طبقاتی واجتماعی واقوام وملیت ها بطور بنیادی حل نه خواهدشد  و نوع دیگری از استبدادی اجتماعی برشالوده سودجوی واستثمار از نیروهای زحمتکش جامعه شکل میکرد، واز طریق پیدایش اقتصاد و زبان واحد جهانی ،محو مرزها وحرکت مستقلانه ملت ها ، در عرصه جهانی پی ریزی خواهد شد، ودرآمیختگی ،تنیده گی آنها  نیز به تدریج ازبین خواهد رفت ؛ وبا مقوله « گلوبالیزم  » و یا « بین المللی بشری » به مثابه جمعیت واحد به پیش میرود. این امرتنها میتواند، در نظام مترقی و دموکراتیک پیشرفته ، که برشالوده منافع تمام طبقات اجتماعی جهانی با محو هرنوع ظلم وستم وتضادهای طبقاتی، بعداز نظام سرمایداری، به شکل واقعی آن با تامین عدالت اجتماعی بوجود خواهد آمد،دراین صورت است که «ملت جهانی » با ارزش های مادی ومعنوی آن، شکل خواهد گرفت.

رویکردها:

مارکس وسیاست مدرن ،از بابک احمدی

جلد اول و دوم « نوشته های فلسفی واجتماعی » احسان طبری.

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱ /۱۵ ـ ۲۲۰۹

 از وقوع فاجعه نیویارک، تا بروز فجایع در افغانستان

پیامی از سرتیرکابلی

از هجوم نیروهای تا دندان مسلح غرب به سر دمداری ایالات متحده امریکا به بهانه محو تروریزم طالبان والقاعده وبی قاعده و ... در افغانستان ومجازات حامیان شان تقریبن چهارده سال میگذرد. اما با تاسف عمیق باید اذعان کرد که پی آمد جنایت بار این هجوم واشغال، افغانستان رابه پرتگاه وحشت وذلت کشانده است .اشغالگران در نظر دارند تا افغانستان را به جولانگاه ومرکزتربیه وصدور تروریزم به آسیای میانه تبدیل نمایند.

 سلب آزادی و استقلال افغانستان، تحمیل اقتصاد منحط نیولیبرال،  بازارچور آزاد که هیچ مطابقتی با شرایط و امکانات اقتصادی افغانستان ندارد، بیکاری و فقرو گرسنه گی، مریضی وبی دوایی ، بمب های کنار جاده، راکت های کور و انتحاری های طالب، شیوع داعش ، دولت دست نشانده آلوده با انواعی ازمفاسد وکثافات، کشتار مردم بی گناه وبی دفاع ما توسط  طیاره های بی پیلوت خارجی، فرار نیروکار وجوانان نسبت بیکاری وعدم امنیت، این است ثمره اشغال که عناصر آن دریک دایره کاذب یا معیوبه عمل نموده متمم یک دیگراند.

دگروقت را نباید تلف کرد چهارده سال بی هوده  در اسارت وبدبختی گذشت. این دایره راباید شکست واین سیستم را از ریشه باید تغییر داد.

امروز به اساس اسناد ، شواهد وتایید هزاران نفرعلما و دانشمندان رشته های مختلفعلوم ( سیاسی، تاریخی، نظامی، استخباراتی، دانشمندان کیمیا و مواد انفلاقی؛ ذوب آهن وتخریب کنترول شده عمارات بزرگ ) تردیدی وجود ندارد که واقعه یازده سپتمبر ۲۰۰۱ میلادی یک دسیسه دولتی سازمان یافته است که عاملین آن از نخبه گان استخباراتی، نظامی سیاسی، بانکی ، مافیای مواد مخدره ، صنایع نطامی اضلاع متحده وشرکت های چندین ملیتی نفت و گاز گذشته به راکفلرها ، راتشیلد ها وگروه بلدر برگ میرسند.

واقعه یازده سپتمبر بهانه سازمان یافته ایست که به نیروهای هریمنی فوق الزکر زمینه را مساعد کرد تا جهت نیل به اهداف ستراتیژیک شان ( تاراج منابع طبیعی جهان ، کنترول راه های تجارتی، تجمع وانبار لایتنائی سرمایه ، بسط نظم نوین جهانی،  تطبیق پروژه قرن نوین امریکا وبلاخره آقایی جهان وکنترول جهان توسط یک حکومت واحد با قربانی کردن میلیونها انسان بیگناه سیاره ما ) جنگ دروغین علیه تروریزم را به راه اندازند و در پهلوی این همه پلانهای شوم آنها به تدارک مواد سوخت این پلان ها وجنایات سازمان یافته خود پرداختند وگروپ های تروریستی قماش هاونام های مختلف را ازمجاهدین یا فریدم فایترهای افغانستانی گرفته تا القاعده وطالب وداعش را ایجاد نمودند.

امروز به هیچ کس پوشیده نیست که گروپ های مختلفه تروریستی دارایی استخباراتی  وعساکر پیاده امپریالیزم امریکا وشرکای اروپائی، عربی وترکی اش میباشد.

اکنون برای هیچکس پوشیده نیست که که منشا ومنبع تروریزم جهانی  تروریزم دولتی اضلاع متحده امریکا است از این رو ایران ، هندوستان ،جمهوریت های آسیای میانه ، روسیه وچین ، ممالک امریکای لاتین تصمیم قاطع دارند تا تروریزم را نابود ویا درمیز مذاکرات امریکا را ودار سازند تا سیاست خارجی تروریستی اش راتغییر داده از یکه تازی صرف نظر نماید.( من یقین دارم که بحث تروریزم ونقش امریکا وشرکایش درتمویل وتسلیح  وصدورتروریزم موضوع داغ درجلسه آینده اسامبله عمومی ملل متحد خواهد بود.)

  فعلاً ایران وروسیه عملاً با دادن تسلیحات وفرستادن مربیون نظامی و کمک های بشر دوستانه به سوریه به سرکوب داعش و دیگر گروپ های تروریستی که تعداد شان به ۱۷۰ گروپ میرسد وتعداد عمومی افراد شان معلوم نیست پرداخته در حقیقت غیرمستقیم به ضد امریکا وشرکای خلیج فارس اش درنبرد اند.

 اکنون علاوه بر ارتش سوریه که  تعدادش به یکصد وهشتاد هزارمیرسد، نیروهای دفاع خودی متشکل از دروزها ،علوی ها وعیسوی ها به تعدادهشتاد هزار، حزب الله به تعداد ده تا پانزده هزار، نیروهای داوطلب ایرانی، افغانستانی وپاکستانی به تعداد پانزده هزار به مقابل نیروهای اهریمنی وامپریالستی درمبارزه اند.( منبع ارقام- سوه بودنیه پرسه)

از اخباروفضای سیاسی منطقه چنین برمی آید که جنبش خلق ها واشتراک داوطلبانه شان در مبارزه برضد تروریزم امریکا ( شاید بعضی ازخواننده گان بااستعمال کلمه تروریزم امریکا موافق نباشند از اینرو قابل یاد آوری میدانم که چند روز قبل جنرال پتروس سابق باس وآمر سی آی ای توصیه نمود تا القاعده را بر ضد داعش بسیج نمایند یعنی تروریست های خود را به ضد تروریست های خود بجنگانند آیا این مداری ها را باداران تروریزم نباید خواند؟ ) به قوام  رسیده است وشرایط آماده گردیده است تا برخلاف تبلیغات وتوصیه های رزاق مامون که افغانستان را میخواهد مرکز تربیه وصدور تروریزم سازد و رول پاکستان را برایش اعطا نماید . افغانستان میتواند با بسیج همگانی مردم وهمه ملیت های باهم برادرافغانستان و با جلب کمک های مالی وتسلیحاتی ممالک منطقه  وبا دعوت داوطلبان تاجکی، هندی، پاکستانی ، ایرانی ، ازبیک ، قرغزی ، قزاقی ، ترکمنی ویمغوری تروریزم را در دامنه های هندوکش ، بابا، سپین غر وسلیمان دفن کند ویک باردیگر نام نامی خود را در سر لوحه مبارزات ضد استعماری حک نماید.

گفته اند سگ را بزنید که صاحبش بترسد وقتی ما تروریزم ( طالب وداعش ) را نابود میکنیم دگر به صاحبان شان بهانه اشغال افغانستان وداشتن یک حکومت دست نشاند در این سرزمین ازبین میرود آنها مجبور اند یا از طریق مذاکرات صلح ویا در زیر رگبار راکت های نیروهای ضد تروریزم دم خود بین پای های شان فشار داده افغانستان را ترک کنند.

شاید این بیانات به نظر بعضی ها ( مخصوصا اپرچونست های چپ که با اعمال خود ح.د.خ.ا. را نابود کردند واپرچونست های راست که با اعمال خود اسلام را بدنام ومملکت را تسلیم خارجی ها نمودند .هردوگروپ مخرب ترین عناصر خایین به وطن اند ) فانتازی آید وفکر کنند که من سرکلخ استادم وبخارا را تماشا دارم اما نه اینطور نیست من هنوز به هوش ام  شرایط آماده است اگر اراده قوی موجود باشد هر چیز امکان دارد . ما صد مرد جنگی کارداریم که سرنوشت ، زنده گی ودارونه دارشان با سرنوشت مردم و وطن گره خورده باشد ازاینرو پیشنهاد میکنم که:

کمیته نجات وطن با اشتراک قوماندانان مکتبی وچریکی از تمام ملیت های افغانستان  به استثنای اشخاصیکه قبلاً با ای اس ای وسی آی ای همکاری داشتند ویا اکنون همکاری دارند تشکیل گردد. البته شخصیت های مانند جنرال دوستم خیلی در این سناریومطابقت دارد اما گمان نمی کنم که اوبتواند خود را از تلک ترکیه رهایی بخشد و راه مردم را در پیش گیرد.

این کمیته بعد ازکسب پشتبانی عام وتام مردم و تمام نیروهای فعال سیاسی ونظامی داخلی به گفته سیاف از مردم بخواهد تا جهت نجات وطن کمرشان را بسته نمایند.

کمیته بعد از کسب پشتبانی داخلی با ممالک منطقه تماس گرفته پشتبانی سیاسی ، مادی ومعنوی شان راجلب کند که در نتیجه با استفاده ازتمام امکانات ونیروهای دست داشته بتواند  طالب وداعش را نابود کرده صلح دایمی راکه مردم افغانستان از دیر زمانی در انتظار آن اند به ایشان به ارمغان بیاورد البته این وظیفه مقدس و دشوار است اما به گفته سیاف از اینکه هر روز دراثرحمله انتخاری بمیریم سعادت است که به خاطر وطن ومردم با سربلندی در مرکه آزادی جام شهادت نوشیم .

البته تماس وتقاضای کمک ازمتحدین منطقوی ما بدین معنی نیست که ما ازچنگال یک ابر قدرت که عامل تروریزم است خود را رها و تسلیم ابرقدرت های منطقوی می نماییم. موضوع فرق دارد. ابرقدرت های منطقوی همه ضد تروریزم اند وبه کمال خوشی مارا کمک خواهند کرد البته برای مرحله بعد از تروریزم پلان خاص آن باید قبلاً طرح گردد تا تحت الحمایه گی دیگری برای ما خلق نکند .

آنچه نوشته ام همه نظریست ناشی ازانالیز اوضاع ابژکتیف داخلی، جهانی ومنطقه وی که توجه هموطنان ومخصوصن نخبگان امورمربوطه ودل سوز مردم را به آن جلب مینمایم.

 پیروز باشید

بامداد ـ دیدگاه ـ ۲ /۱۵ ـ ۱۷۰۹