سخنرانی عبدالله نایبی

رئیس دوره یی ائتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان

درگِردهمآیی نماینده گان احــزاب و ســازمانهایِ مترقی و شخصیتهای سیاسی جنبش دموکراتیک در خارج کشور

شهر کسل 23 مارچ 2013

ابلهی دید اشتری بچرا

گفت نقشت کج است چرا

گفت اشتر که اندراین پیکار

عیب نقّاش می کنی هشدار

در کجیم مکن بطعنه نگاه

تو ز من راهِ راست رفتن خواه

سنائی

رفقای و همرزمان گرانقدر،

گِردهمآیی امروز ما به هدف بحث و گفتگو در بارۀ مسألۀ مرکزیِ امروز جُنبش دموکراتیک کشور، یعنی بایسته گی و چه گونه گی تشکل نیروهای ترقیخواه و پیشرو در یک نهاد بزرگ سیاسی دایر است.

یک سال از اساسگذاری ائتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه می گذرد. زیستن در روند همسویی و همگرایی به منظور ساختن  یک سازمان واحد،جالب و سخت آموزنده است. ما در جلسات پیهم و منظم ارگانهای رهبری ائتلاف ونشستها بین کادرها و فعالین سازمانهای مشمول ائتلاف شاهد آن بودیم که چه گونه دشمنیها باز می ایستند، اختلافات، رفیقانه صمیمانه مورد کنکاش قرار می گیرند و بیشترینه زدوده می شوند.

همگرایی به کوشش و تلاش با همیِ رفیقانه مبدل می شود و مهم تر از همه ،تصمیم برای رساندن ائتلاف به آماج فرجامین آن، یعنی ایجاد حزب سراسری واحدِ مترقی ودموکرات، استوار تر و پایا تر می گردد. به همینگونه مشاهده کردیم که کدام حلقات و افراد به خاطر کدام اهداف در صدد برهم زدن این پروژۀ سازندۀ سیاسی اند.

امروز، با اطمینان میتوان گفت:

1 ـ  ائتلاف به حیث یگانه امکانِ تشکل نیروهای مترقی در یک سازمان بزرگ سراسریِ مدافع منافع مردم افغانستان تبارز کرده است، به گونه یی که یا این برنامه به سر می رسد و آن حزبی که همۀ ما و شما در آرزوی پدیداری آنیم، ساخته می شود، یا برای مدتی نسبتاً دراز، مردم افغانستان از داشتن یک وسیلۀ سیاسی مؤثر برای تبارز اراده و خواستهای خود بی بهره می ماند راه سومی وجود ندارد.باید توجه داشت که این حکم ما از روی خود باوریِ بزرگ بینانه ارایه نمی گردد، بل، از خودِ وضع عینی جُنبش دموکراتیک کشور و ویژه گیهای گذشته و امروز آن، در بستر یکی از مقطعهای پیچیده و گُنگ زنده گی سیاسی کشور که با آینده یی نا معلوم در گیر است، بر میخیزد.

2 ـ ائتلاف پس از دو دهه شکستِ جُنبش، امیدواری جدیی را در اذهان ایجاد کرد و بارنخست این زمینه را فراهم ساخت تا مبارزان دموکرات، روشنفکران کشور و لایه های پیشرو جوانان و محصلان، حتا شماری از کارگزاران رده های مختلف دستگاه دولتی، سیمای نظام دیگری را به جای حاکمیت فاسدِ مافیایی کنونی، در ذهن بپرورانند. وجود ائتلاف، تشکل الترناتیف دموکراتیک برای نظام کنونی را به یک امکان تاریخی مبدل ساخت.

رفقا و دوستان عزیز،

شما از وضع فاجعه بار کشور با خبرید و هیئت رئیسه ائتلاف در تحلیلها و اسناد فراوانی که از یک سال بدینسو انتشار داده است، آن را باز نمایانده است.

اما میخواهم در این جا روی چند جنبۀ آن تکیه کنم تا باشد که درونمایه و معنای تاریخی گِردهمآیی امروزما روشن ترگردد.

امروز یک الیگارشی فاسدِ مافیایی به معنای دقیق کلمه، بر کشور حکومت میکند.

سکانهای اساسی قدرت در دست همین الیگارشی قرار دارند، فاصله میان قطبهای ثروت و فقر به طور روز افزونی زیاد می گردد.اِعمال لجام گسیختۀ قدرت در جهت حفظ دارائیهای افسانه یی، یا فرا چنگ آوردن زمینه های جدید ثروت اندوزی، هم خصلت طبقاتی نظام و هم ضعف پایه های اجتماعی و سیاسی آن را آشکار می سازد. نظام از درون پوسیده است و در صورت نبود حمایت نیروهای بیگانه، فرو می پاشد.

در برابروضعیت حاکم، مردم افغانستان با ابرازانزجار،بیزاری و خشم، واکنش نشان می دهند. کمتر نظامی در تاریخ کشور بدین حد منفور، غیر مردمی، چپاولگر و در عین زمان دارای امکانها و وسایل عظیم مالی و حمایت گستردۀ بین المللی بوده است.اگر اکثریت مردم و به ویژه روشنفکران کشور با دورۀحاکمیت ح .د.خ .ا برخورد حسرت آلود می کنند، عمدتاً ناشی از همین ویژه گیهای نظام کنونی است.

خصوصیتِ دیگر نظام این است که ارتجاع غیر طالبی، دیگر کدام ریزرف قابل توجهی ندارد. حزب اسلامی با آنکه خود را رسماً دراپوزیسیون اعلام می دارد، عملاً در دستگاه دولت کنونی حضور دارد و شریک قدرت است.

حضور قوای ناتو ـ امریکا وضع تناقض آمیزی را برای افغانستان و منطقه به وجود آورده است.مخالفت با حضور ناتو وعدم همکاری با نیروهای نظامیِ بیگانه که استقلال کشور را زیر سوال برده است، اصل یا پرنسیپی است که نمیتوان از آن گذشت ولی آیا سیاست تنها شعار دادن اصول است یا کار اجتماعییست که در میدان عینیتهایی که تاریخ در برابر ما قرار میدهد، صورت می پذیرد.ما باید خصلت تضاد آمیز حضور نیروهای مسلح ناتو ـ امریکا را در افغانستان بفهمیم:اگر ما در وضع بهتر سیاسی ـ تشکیلاتی قرار می داشتیم، یعنی به حیث یک الترناتیف بالفعل برای نظام کنونی، توان به دست گرفتن سرنوشت کشور و مردم را میداشتیم و خطر استیلای پاکستان به یاری ارتجاع قرون وسطایی و ایدیالوژیکِ تحت حمایت آن، نمی بود، رویارویی با ناتو و قوای امریکایی کاملاً موجه می بود.اما امروز، بدیل ملی ـ دموکراتیکِ بالفعل وجود ندارد و صدای پای ارتجاع سیاه افغانی ـ منطقه یی در آستانۀ مرزهای سرزمین ما به گوش می رسد.تحلیل همین عینیت، خود، راه را به ما نشان می دهد:آیا تشکلِ الترناتیفِ دموکراتیک، در حضور امریکا ـ ناتو از امکان بیشتر برخورداراست یا تحت سیادت سیاه ترین نیروهایی که دشمنِ راه یافتن مردم افغانستان به جهان مُدرن و فراگذشتن از بندهای ذهنیت تحمیل شدۀ قرون وسطایی اند؟پاسخ کاملاً روشن است.هم باید مانع استیلای کامل ارتجاع قرون وسطایی گردید و هم زمینه را برای برگشت قوای بیگانه فراهم ساخت.چنین است باریکراهی که تاریخ در برابر ما قرار داده است.باید با خونسردی و بدون در غلتیدن به دام شعارهای هیجان انگیرو شبه وطنپرستانه، موضوع حضور و برگشت قوای بیگانه را مطرح کرد:

ضدیت اصولی ما با هرگونه لشکرکشی به کشورها، با نظامیگریِ هدفمند امپریالیستی، در شرایط خاص کنونی وطن و منطقه، باید شکل ویژه یی را به خود بگیرد. جُنبش دموکراتیک باید از این برهۀ زمانی که تا برگشت کامل قوای ناتو در اختیار دارد، حد اکثر استفاده را کرده، خود را در یک سازمان بزرگ سیاسی متشکل سازد و زمینه را برای ایجاد بدیلِ نظام فراهم کند.استقلال واقعی سیاسی کشور، تمامیت ارضی و حاکمیت ملی، صرف به وسیلۀ یک نظام دموکراتیک و مردمی تضمین شده میتوانند، یعنی با تشکل نیروهای مترقی و دموکراتیک در یک نهاد بزرگ سیاسی، پیوند دارند.اگربتوانیم حزب مترقی دادخواهی را بسازیم، به معنای راستین کلمه یک نهاد ملی ـ دموکراتیک خواهد بود که هم وظایف ملی درمقیاس نگهداشت منافع ملی کشور خواهد داشت و هم وظایف دموکراتیک در دفاع از منافع توده های مردم افغانستان.

همرزمان گرانقدر،

پس از طرح ضرورت اساسگذاری یک نهاد بزرگ سیاسیِ دموکراتیک، اینک به مسألۀ چه گونه گی روند تشکل آن به طور فشرده می پردازم تا دَرِ گفتگو و بحث باز گردد.

چیزی بیشتر از بیست سال از فروپاشی حزب ـ دولتِ دموکراتیک افغانستان می گذرد.

از آن ساختار سیاسی، بیش از سی سازمان کوچک و متوسط و یک اکثریت غیر متشکل باقیمانده است. ح .د.خ.ا یا حزب وطن احیاء نگردیدند.تلاش این یا آن سازمان برای « فراگیر شدن» و جذب دیگر سازمانها در خود، به نتیجه نرسید.با در نظر داشت همین واقعیت عینی، شیوه یی برای تشکل نیروهای مترقی یعنی برای ایجاد یک اتحادیه یا یک ائتلاف بر اساس یک سند مرامی و تشکیلاتی مطرح گردید.پس از یک سال گفتگو و بحث در مجمع همسویی درکابل ، همین طرح،وزین تر به نظر رسید و ائتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه به اساس یک پلاتفورم سیاسی ـ تشکیلاتی اساس گذاشته شد.آنچه در پلاتفورم اهمیت فوق العاده دارد، این است که اعضای ائتلاف می پذیرند که در فرجام در یک حزب با هم متشکل شوند،یعنی ائتلاف ما، صرف یک مجمع مقطعی نبوده، بل ادغام استراتیژیک اعضا را در یک سازمان واحد، تصریح میدارد.خطوط اساسی ـ برنامه یی این سازمان را خودِ پلاتفورم ائتلاف تشکیل می دهد.

از آنجا که سازمانهای متعلق به جُنبش دموکراتیک و آن اکثریتِ پراگنده از نگاه طرح اهدافِ نزدیکِ برنامه یی از هم تفاوتِ ماهوی ندارند، تشکل آنها در یک ساختار واحد یک

امرممکن به نظر می رسد.

مشکل در زمینه های زیر نهفته است:

 - تعلقات گذشتۀ گروهی و علاقه مندی به این یا آن شخصیتِ فقید که باعث گونه یی « خود بلند انگاری » نسبت به دیگران شده، روحیۀ افتراق را دامن میزند؛

- ضعف فرهنگ سیاسی که بیشترینه باعث مشاجرات بیهوده گردیده از ایجاد فضای سالم بحث جلوگیری می کند؛

- جاه طلبی و خود محور انگاری برخی از افراد و حلقات به طور پنهانی یا آشکارا یا از طریق توسل به مانورهای سیاست بازانه؛

- تداوم دشمنی های گذشته و بیماریهای ایدیالوژیک و سازمانی چون غیبت، تفتین، سبوتاژ، نیرنگ، دروغ، افترا و ده ها پتیاره گیِدیگر که باعث سر خورده گی و دلسردی هزاران رهرو جُنبش گردیده اند؛

ـ رخ به گذشته داشتن: اگر دقیق ملاحضه شود، بیشترینه وقت رفقای همنشین به بازگویی قصه های تکراریِ چهل یا سی سال پیش وقف میگردد؛ کمتر کسی از مسایل جدی امروزی جنبش و جامعه ، یا از محتویات یک اٍر تیوریک و علمی یاد میکند.

ـ وبالاخرخ ارادهء سیاسی ، بی ابتکاری و تنبلی روان فرسودِ ناشی از مهاجرت یا پیشرفت سند.

با برشماری  این دشواریها و داده های عینی و دهنی امروزِ جنبشِ داد خواهانه کشور ، می شود چشم انداز وظایف بعدی را دربرابر خود هموار کنیم .از این نکته آغاز میکنیم که اگر همه مایلیم که در آیندهِ نزدیک در یک حزب در کنار هم به مبارزه مشترک دسته جمعی بپردازیم، باید احکام زیر را که منطقاً الزامی اند ، بپذیریم:

1ـ حزب جایگاه اجتماعی رفع مسایل شخصی نبوده ، محل فعالیت دسته جمعی  برای دگر گون کردن جامعه است . ماباید بپذیریم که در یک جمعیت ناهمسان از نگاه عاطفی و ویژه گیهای فردی ولی همسان از نگاه فعالیت سیاسی ، شرکت خواهیم کرد، جمعیتی که روی چند اصلِ زنده گی دسته جمعی استوار میگردد. ممکن همۀ اعضای حزب، دوستان ما نباشند و ممکن برخی دشمنیهای شخصی کماکان همانند گذشته ادامه یابند ولی این امر نباید به ارادۀ سیاسی ما به حیث مبارزانِ داد خواه اسیب رساند.

2 ـ همۀ ما محور نخواهیم شد، بل، یک کمیته مرکزی که یک ارگان اجراییِئ متشکل از چند نفر خواهد داشت، محورخواهد بود.باید بپذیریم که اگر دیروزعضو بیروی سیاسی یا عضو کمیتۀ مرکزی ح. د.خ .ا  یا حزب وطن بودیم، یا از اراکین بلند رتبه ملکی یا نظامی دولت بودیم ، یا امروز رئیس یا منشی این یا آن سازمان چند صد نفری یا چند ده نفری هستیم، فردا ممکن حتا عضو کمیتۀ مرکزی آن حزب ده هزار نفری نباشیم.

3 ـ ما باید بپذیریم که حزب آیندۀ ما فقط یک رئیس خواهد داشت و اگر از قضای روزگار، آن رئیس، فرزانه یی والامرتبت و مقبول همه گان باشد، ممکن تا آخر عمر چنین مقامی را در اختیار داشته باشد. یعنی اگر واقعاً می خواهیم یک حزب بزرگ صد هزاری بسازیم باید از همین اکنون بپذیریم که چانس ما برای رئیس شدن خیلی اندک است و نباید فریب توهمات خود بینانه را بخوریم.

4 ـ ما باید بپذیریم که نسل دیگری از راه رسیدنیست،نسلی که به چپ دیروزی افغانی صرف به حیث یک واقعیت تاریخی نگاه خواهد کرد، نی به حیث یک تجربۀ زیسته شده.

ما باید بپذیریم که این نسل با نگرشهای تازه و در پیوند با دنیایی که در آن خواهد زیست، مسایل سیاسی و اجتماعی را به گونۀ دیگری مطرح خواهد کرد که برای ما لمس شدنی نخواهد بود.

وقتی این احکام را پذیرفتیم و ارادۀ سیاسی خود را مبنی بر شرکت در روند ایجاد حزبِ متعلق به اقشار فرودست جامعۀ افغانی به آن افزودیم آنگاه یگانه موضوع قابل بحث که باقی میماند،چه گونه گی یا میکانیزم این روند خواهد بود.

موضوع شرکت احزاب و سازمانها روشن است.پیوستن به ائتلاف، آنها را مشمول پروسه می سازد.آنها تا کنگرۀ اساسگذارِحزب واحد، از استقلال سیاسی و سازمانی خود برخوردار اند و در صورتی که پراتیک سیاسی ائتلاف را باهویت خود سازگار نیابند، میتوانند از آن برون شوند، ورنه با دیگر اعضا به سوی کنگره خواهند رفت.

موضوع شرکت افراد و حلقات غیر متشکل،در جلسات هیئت رئیسۀ ائتلاف مورد بحث قرار گرفت و طرزالعملی برای آن تدارک دیده شده است به شرح زیر:

اگر رفقای نامبرده عضویت سازمانهای عضو ائتلاف را نمی پذیرند، یا خود برای ایجاد کدام سازمان اقدام نمی کنند، میتوانند از طریق عضویت در یکی از گروپهایی که همانند احزاب و سازمانها به ائتلاف پذیرفته می شوند، در کار ائتلاف و روند تشکل حزب واحد سراسری، شرکت کنند.هیئت رئیسۀ ائتلاف با در نظر داشت وضع عینیِ جنبش در خارج کشور، فیصله کرد تا گروه های حداقل صد نفریِ غیر متشکلِ شخصیتها ، کادر ها و فعالان جنبش دموکراتیک افغانیِ مقیمِ خارج کشوررا که در یک لیست واحد نام نویسی می کنند، به حیث اعضای ائتلاف بپذیرد. پنج تن از هر گروه به عضویت مجمع عمومی و از این شمار، دو تن به شورای عالی و از این دو تن یک نفر به هیئت رئیسۀ ائتلاف ، پذیرفته می شوند.افراد نامبرده از سوی خود گروه انتخاب شده رسماً معرفی میگردند.

با این میکانیزم زمنیۀ شرکت تمام رفقا و علاقه مندانِ ایجاد یک سازمان بزرگ سیاسی برای مردم افغانستان، فراهم می گردد.

همرهانِ گرانقدر،

اینک که مسألۀ مرکزی و اساسی جنبش دموکراتیک کشور را به طور دقیق و مشخص نشانی کرده ایم، باید به بحث در بارۀ آن بپردازیم، منطقی ترین، عملی ترین و کوتاه ترین راه را برای تشکل برگزینیم.

•   امید آن که در آیندۀ نزدیک در یک سازمان بزرگ سیاسیِ خدمتگزارخلق افغانستان با هم متحد شویم .
•  پیروز باد داعیۀ برحق مبارزان سنگر آزادی و داد!

( برگرفته از سایت نهضت آیندهء افغانستان )

فراخوانِ احزاب و سازمانهای مشمول«  سازمان خارج کشوری ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان » عنوانی نیروهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان

مورخ 3 حمل 1392 / 23 مارچ 2013

رفقا و دوستان گرامی!

گردهمایی ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواۀ افغانستان در خارج کشور، در حالی برگزار گردیده است که وطن محبوب ما لحظات سرنوشت سازی را در پیش دارد. تصمیم رسمی دولت امریکا مبنی بر واگذاری زود هنگام مسوولیتهای امنیتی- دفاعی به نیروهای نظامی افغانستان و تغییر در ماموریت و موقف حقوقی – قضایی نیروهای نظامی امریکا، اعتبار از بهار سال جاری و پیوست با آن تعمیق و گسترش بحران جاری، کشورمان را در وضعیت بدتری قرار خواهد داد.

با آنکه تغییرات نسبی در برخی پهنه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و تامین حداقل آزادیهای دموکراتیک در کشور رونما گردیده است، ولی هرگاه در افغانستان یک حکومت متعهد و صادق به منافع ملی و مسؤل در برابر مردم وجود میداشت، با استفاده از امکان تاریخی بوجود آمده، با این وسایل عظیم مالی و حمایت گستردۀ بین المللی بی مانند در تاریخ کشور، امروز حداقل زمینه های عینی مادی برای سوق جامعه افغانی به سوی توسعه و انکشاف اقتصادی- اجتماعی و سیاسی بوجود میآمد.

همرزمان گرامی!

ما با درک و تحلیلِ روندها، رویدادها و حرکتهای جاریِ درون وضعیت سیاسی کشور، بدون تردید اعلام میداریم که: ناقوس سقوط حاکمیت " مافیایی!"، در کشور به صدا در آمده است و مُضحکه این حاکمیت به پایان خواهد رسید.ولی ما نباید این نکته را فراموش کنیم که این امریکا – ناتو و متحدین جهانی و منطقه یی آنها بودند که به شبکه های " مافیایی" و " دزدان قافله" اجازه دادند تا مدت 12 سال تمام، نمایش تراژیکی را با شعار های "دموکراسی؛"،" بازسازی؛ و توسعه؛"، "آزادی؛"، دفاع از حقوق زن؛" و" استقرار صلح، امنیت و ثبات!" بازی کنند.

داوری ما در باره ناروا بودن حاکمیت جاری و سرشت غاصبانه و عقبگرایانۀ نیروهای متشکله پایه یی آن بر حق بود، ما میگفتیم که " مبارزه علیه تروریزم، شبکه های القاعده،  بنیادگرایی و ناقضین حقوق بشر، ازسوی "امریکا – ناتو" در کنار حاکمان موجود، ممکن است به عوض کنار زدن آنها از پهنه های سیاسی،اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور، به قوت گرفتن و قانونمند ساختن آنها به عنوانهای دیگرتبدیل گردد". این گفتار ما درست از آب درآمد.

چشم انداز تاریکیها از همین اکنون نمایان است. چنانیکه از وضعیت برمیآید، با انتقال کامل و عجولانه مسوولیتهای امنیتی به قوای مسلح موجود افغانستان وخروج نیروهای نظامی ناتو، در سال 2014، وضعیت سیاسی، نظامی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور پیچیده تر خواهد شد، وشرایط دشوارتر و پرتنش تری برای استقرار صلح، امنیت و ثبات سیاسی در منطقه به وجود خواهد آمد و کشور بسوی انحطاط کامل سوق خواهد گردید و ممکن جنگهای داخلی (میان شاخه های ارتجاع قومی – مذهبی) بر کشور تحمیل گردند.

کنون مردم میپرسند که آیا حاکمیت موجود و قوای مسلح فعلی توان و ظرفیت سیاسی و نظامی دفاع از حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، استقلال و دفاع از نوامیس ملی را خواهند داشت؟ آیا دولتهای همسایه و برخی از کشورهای عربی، با بهره گیری از وضعیت جدیدِ ناشی از خُروج ناتو، به تشدید مداخلات شان در راستای گُسترش و حفظ ساحۀ نفوذ شان در افغانستان نخواهند پرداخت؟ آیا بار دیگر ارتجاع بنیادگراء طالبی و شبکه های قرون وسطایی، به سرنوشت مردم مسلط نخواهند شد؟

وضعیت جاری به حق نگرانیهای وسیع مردم و نیروهای ترقیخواۀ جامعه افغانی را بر انگیخته است. نباید گذاشت که نیروهای آزایخواه و عدالت پسند ما، به تحلیل رفته و با نا امیدی صحنۀ سیاسی کشور را به ارتجاع بنیادگرا و حامیان خارجی آنها واگذار کنند. باید با صراحت گفت که، در برابر چنین وضعیت تاریک و پر از ابهام، نیروهای دموکرات و ترقیخواۀ افغانستان حق ندارند سکوت نمایند و فرارسیدن فاجعه را روز شماری و نظارت کنند.تاریخ در برابر کسانی که سکوت را نسبت به ورود در پهنۀ سیاست کشور، در این برهه، ترجیع میدهند یقیناً قضاوت خود را انجام خواهد داد.

ما بر آنیم که بحران عمیق و فزایندۀ جاری، خود زمینه ای است که امکان فعالیت سیاسی را در جامعه، فراهم میسازد. مبارزۀ سیاسی نیروهای مختلف به ویژه میان جناحهای شریک در قدرت و شاخه هایی از اپوزیسیون دولت، ضرورت حضور احزاب و سازمان های دموکرات و ترقیخواه را به طور مستقل یا ایتلافی در پهنه سیاسی کشور متبارز گردانیده است.

ما اعضای "ایتلاف" همه به این امر توافق داریم که در مقطع کنونی، مردم افغانستان به یک نهاد بزرگ سیاسی ترقیخواه و تحول طلب نیاز دارد تا بتواند از طریق آن خواستها، مطالبات و اردۀ عدالت خواهانۀ خود را از مجرای سیاسی با اتکا به ارزشهای دموکراتیکِ قوانین نافذ کشور و اعلامیۀ جهانی حقوق بشر، به صورت مسالمت آمیز تبارز دهند.

رفقا و دوستان گرامی!  شما در یافته اید که با رسمیت یافتنِ " ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان" از مارچ 2011 بدین سو، از بطن بحران فاجعه بارجاری ، زمزمه آرام وحدت و اتحاد نیروهای دموکرات، ترقیخواه و تحول طلب افغانی دارد به یک صدای رسا و به یک فریاد بزرگ دادخواهی تبدیل میگردد. از هر سو مبارزان دادخواه و فعالان سیاسی مترقی و متعهد، از تمام احزاب و نهادهای دموکرات، تحول طلب و ترقیخواۀ ملی جامعه افغانی، تقاضا دارند تا برای بیرون رفت از وضعیت تکان دهنده و فاجعه بار کنونی تمام نیرو، ابتکار و امکانات شان را در جهت ایجاد یک سازمان بزرگ سیاسی برای خدمتگزاری به خلقهای مظلوم افغانستان، به کار گیرند.

کنون که به همت، اراده، شجاعت و گذشت اصولی.تعدادی از نهادهای ترقیخواه، روزنه یی برای به سر رسانیدن این تقاضای برحق، باز گردیده است بار دیگر از نام این" گردهمایی "، از کلیه نهادها، حلقات، گروهها و شخصیتهای غیر متشکلِ دموکرات و ترقیخواۀ متعلق به جنبش دموکراتیک و ترقیخواۀ کشور، دعوت به عمل میآوریم تا به حیث وجدانهای جمعی بیدار و نهادهای با تجربه و با اعتبار وطن، به ندای زحمت کشانِ وطن سوختۀ مان، پاسخ مثبت دهند و اراده های جمعی شانرا با نیرو و ابتکار شان در راستای حمایت و تقویت ایتلاف، تکوین یک حزب بزرگ مستقل و اساسگذاری نخستین کنگرۀ آن گره زنند.

ما کاملاً واقفیم که وحدت مکمل سازمانی، یک مبارزۀ طولانیست و نمیشود سایه افتراق بیست سال جدایی و پراگنده گی را در یک روز و یک باره و یا با چند نشست از فراز جنبش دور ساخت ولی با مواضع روشن اندیشه یی- سیاسی و پیش کشیدن اصول واقعاً دموکراتیک و تبارز اراده صادقانه به امر وحدت، میشود روند آنرا بیش از پیش سرعت بخشید و شتابان ساخت.

نباید به بهانه " انتظاربه حکم محکمه تاریخ در مورد جفا کاران جنبش ترقیخواهانه دیروز " و "تصفیۀ حساب گذشته" موانع در برابر فرآیند وحدت و اتحاد ترقیخواهان افغانستان که دیگر راه افتاده است ایجاد کرد.

شرایط ویژه جاری از همۀ رهروان جنبش دموکراتیک و ترقیخواه افغانستان، همبسته گی، یکپارچه گی، روشنبینی، درایت، فروتنی، صداقت و گذشت اصولی می خواهد، ما برآنیم که چنین صفاتی مردمی، در اغلب نهادها و رهروان این جنبش وجود دارد، و ما میتوانیم به انتظار مردمِ در بند و رنج کشیده خویش پاسخ مثبت و به موقع بدهیم.

رفقا و دوستان گرامی!

آنچنانکه در فراخوان" ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواۀ افغانستان" عنوانی سازمانهای دموکراتیک و مترقی افغانستان بازتاب یافته است،" پراگنده گی حرکت مترقی و مردمی باید به سر برسد. آنگونه که از اسناد مرامی سازمانها، گروه ها و محافل دموکراتیک افغانی برمیآید، همسویی و توافق در خطوط کُلی و بُنیادی آنها کاملاً آشکار است. اختلاف و تفاوتها به پیمانه یی نیستند که مانع اشتراک در یک نهاد وسیع – بر بنیاد یک سند واحد مرامی برای پاسخ دادن به وضعیت اسفبار کنونی گردد. از دیدگاه ما پلاتفورم ایتلاف ما، به قدر کافی باز و فراگیر است تا سازمانها و گروه های متعلق به خانواده سیاسی دموکراتیک و مترقی خود را در آن بیابند."

رفقای عزیز! همسنگران روزهای دشوار مبارزه!

ما اشتراک کننده گان این گرد همایی، با چنین برداشت از وضع کنونی کشور، بر پایۀ وظایف مبرمی که جنبش مترقی جامعۀ افغانی در برابر ما قرار داده است، تاکیداً صمیمانه و رفیقانه از شما دعوت میکنیم تا درِ گفتگو را با " سازمان خارج کشورایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان" باز کنید تا باشد به رفع سوء تفاهمات و حل مشکلات و کنار گذاشتن اختلافات فرعی بپردازیم، ما برآنیم که آغاز فعالیت ایتلاف زمینه ها و بنیادهایی را به وجود آورده است، که برپایۀ آن، رهروان جنبش مترقی میتوانند با هم هرچه زود تر نزدیک گردند.

ما از شما میطلبیم تا به این فراخوان ما پاسخ مثبت دهید تا باشد با روحیه سازنده گی به خاطر منافع تهیدستان افغانستان و به خاطر پایان دادن به رنجهای بیکران خلقهای افغانستان، دور جدید مذاکرات را به هدف گسترش و حمایت همه جانبه از این ایتلاف آغاز کنیم .

پیروز باد داعیه رهروان راه حقیت و انسانیت!

گسترده تر باد ایتلاف ترقیخواهان عدالتخواه افغانستان!

به پیش در راه پایان دادن به رنجهای بیکران خلقهای افغانستان!

بیانیه خیر مقدم  " کمیته سراسری خارج کشوری ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان" در گردهمایی نماینده های احزاب مترقی، جامعه مدنی وشماری از شخصیتهای انفرادی غیر متشکل علاقه مند به جنبش ترقیخواهانه افغانستان که توسط نصیر احمد صدیقی مسوول دورانی کمیته سراسری خارج کشور ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و تزقیخواه افغانستان و مسوول هیات نمایندگی حزب مردم افغانستان ارایه گردید

خواهران و برادران!

مهمانان عالیقدر، نماینده گان محترم احزاب مشمول ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان؛ اجازه فرمایید! تا از نام کمیته سراسری ایتلاف در خارج کشور، تشریف آوری وشرکت شما عزیزان را در گردهمایی ایتلاف نیروهای ملی، دموکرات و ترقیخواه خارج کشور، خیر مقدم و خوش آمدید بگویم.

مسروریم از اینکه امروز تعدادی از نماینده های احزاب و نهادهای جامعه مدنی و شماری از شخصیتهای انفرادی غیر متشکل،علاقمند به جنبش دموکراتیک و ترقیخواهانه افغانستان، در کنار اعضای جمعی ایتلاف نیروهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان، در زیریک سقف جمع شده اند، تا  بار دیگر اراده شان را برای مبارزه دسته جمعی ترقیخواهانه از طریق یک نهاد سیاسی سراسری بزرگ ابراز بدارند.

بجا خواهد بود تا بار دیگر به اطلاع شما رفقای گرامی اشتراک کننده در این نشست  برسانیم که حدود کمتر از یک سال می‌شود که ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان، بعد از توافق بالای یک پلاتفورم سیاسی – تشکیلاتی روشن و دقیق، در شهر کابل اعلام موجودیت نمود و تا کنون ما شاهد شمولیت هفت حزب و نهاد سیاسی همسو، در آن هستیم که شامل : حزب پیوند ملی افغانستان، حزب تفاهم و دموکراسی افغانستان، سازمان شورای تفاهم برای وحدت، حزب مردم افغانستان، حزب آینده افغانستان، کمسیون انسجام حزب وطن و حزب آزاده گان افغانستان اند. 

ولی به صراحت باید ابراز داشت که جای ده ها سازمان دیگر تا هنوز در این روند خالیست.

رفقای گرامی !

به تاسی از فراخوان تاریخی ششم حمل 1391 خورشیدی، ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان، عنوانی سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان، که حاوی پیام دعوت صمیمانه و متواضعانه از تمام احزاب، حلقات، نهادها و شخصیت‌های انفرادی محترم جنبش ترقی خواهانه کشور در داخل و خارج کشور میباشد. کمیته سراسری خارج کشور ایتلاف، تصمیم گرفت، تا بار دیگر به شما رفقای گرامی که سالهای دراز بخاطر رنج‌های بیکران مردم زحمتکش کشور عزیز ما افغانستان، کار و پیکار و تلاش‌های دلسوزانه نموده‌اید احترامانه مراجعه کند و شما را در این نشست رفیقانه دعوت نماید.

کمیته سراسری "ایتلاف" در خارج کشور، که متشکل از هیتهای نماینده گی احزاب مشمول" ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان" است و در ماه سپتامبر سال 2012 میلادی رسماً ایجاد گردیده، معتقد است که بدون اشتراک مساعی مسولانه همه نیروهای ترقی پسند و متعهد به آرمانهای انسانی مردم افغانستان نمیتوان وضعیت فاجعه بار کنونی را تغییر داد. به همین باور این کمیته تلاش میدارد تا با تمام نیروهای ترقی پسند و متعهد به آرمانهای مردم بلاکشیده افغانستان و به همه وطنپرستان صدیق و آرزو مند مبارزه متشکل برای دفاع از حقوق ملیونها انسان مستضعف کشور، مراجعه نماید و باب تفاهم و مذاکره را مفتوح نگهدارد.

ما در اینجا جمع شدیم، تا با تحلیل عینی، مشخص و واقیعبینانه از وضع موجود سیاسی، نظامی کشور، راه‌های رسیدن به وحدت و یکپارچگی جنبش ترقخواهانه را در یک طیف وسیع و گسترده که نیاز مبرم زمان تلقی میگردد به بحث بگیریم و با ابراز نظر و گفتمان رفیقانه و مسولانه، وظایف، مسوولیت ها و مکلفیت های خویشرا در راستای تحقق آن، معین و مشخص سازیم.

از نظر ما برگزاری این نشست رفیقانه و دوستانه، جهت توضیح اهداف و اصول مرامی و تشکیلاتی ایتلاف در روشنایی پلاتفورم سیاسی – تشکیلاتی ایتلاف، مصوب  تاریخی ..... "مجمع عالی ایتلاف " که مورد توافق کامل  احزاب و نهادهای مشمول ایتلاف قرار گرفته است، امر بود ضروری.

نشست امروزی ما اگر از یک سو بیانگر علاقه مندی جدی و مسوولانه ما به سوی وحدت، همبسته گی و همسویی برای عمل مشترک است از سوی دیگر فرصت و زمینه ای خواهد بود، تا ما مشترکاً با در نظر داشت درسهای تلخ از چندگانه گی، انقطاب و رویا رویی نیروهای همسو و دارای آرمان‌های مشترک در گذشته، که بالاثر آن، قسمت اعظم از ابتکار و انرژی یک نسلی از وطنپرستان و مبارزین راستین راه آزادی و سعادت انسان، در کشمکشهای داخلی به هدر رفته، با درک مقتضیات زمان و واقعبینی سیاسی، و قبول واقعیتهای موجود، مشوره نمایم و تصمیم بگیریم، که چگونه دریک نهاد سازمان یافته واحد سیاسی بزرگ، متشکل گردیم. و چگونه متحدانه و یکپارچه در وضعیت سیاسی کشور حضور یابیم و مبارزات سیاسی و اجتماعی جاری را در جهت استقرار یک نظام دموکراتیک، توسعه و انکشاف کشور و رفاه عامه و عدالت اجتماعی سوق دهیم و تعهدات و دین خود را در برابر وطن محبوب ما افغانستان و مردم رنجدیده آن به انجام رسانیم.

خواهران و برادران همسنگر و گرامی!

کمیته سراسری ایتلاف در خارج کشور، در نخستین نشست خویش که پایه گذاری نهاد بیرون مرزی ایتلاف را رسمیت میبخشید، مسله گسترش و استحکام ایتلاف را از طریق مراجعه به کلیه نهادهای ترقیخواه و مراجعه به تمام رفقا، دوستان و هواخواهان جنبش وطنپرستانه کشور، که بنابر جبر زمان، کوله بار شانرا از وطن موقتاً برچیده و در خارج کشور مقیم اند مطرح نمود و پیوسته تلاش نموده تا زمینه های لازم تفاهم را با آنها فراهم سازد.

اعضای رهبری این کمیته، با شناخت و تماسهای که با اکثریت رفقا و دوستان داشتند، موفق شدند طی تماسهای صمیمانه با تعدادی از دوستان، توافق شان را برای تدویر این گردهمایی حاصل و حمایت قاطع شانرا کسب نماید و امروز ما افتخار داریم که صدای وحدت طلبانه، صادقانه و رفیقانه ما را با اشتراک شان رسا تر ساختند.

اجازه دهید از رفقا و دوستان عزیز که شامل:

هیات نمایندگی کنگره ملی، هیات نمایندگی حزب دموکراتهای افغانستان، هیات نمایندگی کمسیون وحدت احزاب و شخصیتهای ملی و دموکرات، هیات نمایندگی همایش اروپایی زنان، هیات نمایندگی اتحادیه زنان در المان، هیات نمایندگی اتحادیه جوانان اروپا، عده ها از شخصیت‌های نامتشکل سیاسی و عده های از مسوولین سایتهای انترنتی اند، در این گردهمایی با شکوه شرکت ورزیده اند که مقدم هریک شانرا سبز و موفقیت های شانرا از بارگاه ایزد متعال تمنا کنیم. همچنان پیام شورای مهاجران افغان مقیم کشور دنمارک، پیام انجمن حقوقدان های افغانستان و پیام اتحادیه انجمنهای افغان در کشور شاهی هالند مواصلت ورزیده اند که از همه شان سپاسگزار هستیم.

رفقای محترم!

 کمیته سراسری ایتلاف در خارج کشور با مطالعه و ارزیابی اوضاع کنونی افغانستان که متاسفانه در یک بحران عمیق و در ابعاد گسترده فرو رفته است، به این نتیجه رسیده است که موجودیت  یک حزب بزرگ مترقی و دموکرات  یکی از ضرورت‌های عاجل و مبرم زنده گی سیاسی کنونی افغانستان است، تا مبارزه مردم افغانستان را در راه عدالت اجتماعی، ترقی و دموکراسی در کنار سایر ترقیخواهان سمت دهد و بسر رساند.

تلاش ما همیشه در تفاهم و یکجا شدن تمام نیروها بدور یک ارگان سمت دهنده مبارزه راستین در گزینه های پیوستن به ایتلاف ویا وحدت برای ایجاد حزب بزرگ متعلق به دنیای کار و انسان رنج کشیده کشور ماست

ما از شما رفقا و دوستان گرامی صمیمانه و متواضعانه دعوت میکنیم بخاطر منافع علیای مردم افغانستان به پیام وحدت و همسویی ما پاسخ مثبت ارایه داشته تا باشد با روحیه سازنده گی دوره جدید مذاکرات را بمنظور گسترش ایتلاف احزاب و سازمانهای دموکرات و ترقیخواه افغانستان آغاز نماییم.

در اخیر میخواهم صحبت خویشرا با جملات زیر به پایان رسانم:

شب را ز دوشت بردار، خود خورشید خواهی شد  

من با پاهای زخم خورده، بدنبال زنده گی خواهم رفت،  تا چرخ زنان گونه های اناری اش را ببوسم و میخوانم بگویم

عشق سرزمین ممنوع نیست ، عشق ورزیدن به وطن آرمان است و انگیزه برای مبارزه.

با درود از شما

بخش نخست ـ سخنرانان