اعتراضيه ما زنان علیه پروسه مذاکرات صلح با تحریک طالبان
زرغونه ولى
تجليل از هشتم مارچ روز همبستگى بين المللى زنان جهان و پروسه مذاکرات صلح با تحريک طالبان در افغانستان !
زنان افغانستان سالهاى دراز است روز هشتم مارچ روز جهانى همبستگی زنان را تجليل مى نمايند
بانوان ما با آمدن حکومتى طالبانی در سال ۱۹۹۶ در کشور از تمام حقوق اعم از حضور شان در مشارکت هاى اجتماعى ، حق تحصيل ،حق کار مرحوم شده اند و از تجليل شايسته روز زن به دور ماندند ولى بعد از سقوط دوره سياه طالبى باز هم در گوشه وکنار زنان در جمع نهاد ها و شورا ها داخل و‌خارج کشور دوباره تجليل اينروز پر افتخار را بشکل رسمى از سر گرفتند با وجودیکه تاريخ زنان افغا نستان از فراز و فرود هاى بيشتر بر خوردار است گاهى زنان به حقوق نسبى که دارند اتکا کرده اند و گاهى هم جهت به دست اوردن بيشترين حقوق شان در جامعه مرد سالارى افغانستان با شجاعت مبارزه قد الم کرده اند ودرمشارکت هاى اجتماعى حضور به هم رسانيده و مى رسانند. دوره اى سياه حکومت طالبى يکى از پر خشونتترين دوره عليه زنان افغانستان و روشنفکران بود که طالبان از هيچنوعه بغاوت در مقابل زنان و روشنفکران دريغ نورزیده اند
- دروازه هاى مکاتب به روى زنان بسته شد
⁃از خانه برامدن بدون محرم شرعى براى زنان ممنوع اعلان شد
⁃زنان با بقره و يا چادرى ملبس شدند
⁃برنامه هاى نشراتى راديو و تلويزيون ممنوع اعلان شد و مخالف شرعيت اسلامى دانسته شد
ـ ريش براى همه مردان فرض پنداشته شد و مردان که اين قوانين را مراعات نمى کردند بنام کافر شلاق خوردن و جزاى سنگين را متحمل شدند
⁃روابط با کشور هاى خارجى قطع شد
⁃بريدن بينى و گوش زنان و شلاق زدن انان مطابق شرعيت اسلامى مجاز شد که مخالف با تمام نورم هاى
⁃بين المللى وحقوق بشر بود
⁃داکتر نجيب الله ريیس جمهور سابق افغانستان بنام ملحد به دار کشيده شد
⁃رهبر هزاره ها عبدالعلى مزارى به دار اويخته و جسد هاى شان در چهاراهى اريانا روز ها به نمايش گذشته شد
⁃سنگسار زنان مجاز شد
⁃اکثريت روشنفکران از کشور يا تعبيد شدند و يا هم فرار داده شد در عِوض مکاتب اسلامى و تربيه جوانان با انتحار ،قتل و کشتار بيشترتوسعه داده شد
⁃کشت و زرع مواد مخدر و فروش ان رشد داده شد
⁃تمدن از کشور رخت بست ... و ده ها جنايت و قوانين غير انسانى مخالف به تمام نورم هاى بين الملى بالاى مردم دردمند ما تطبيق شد و
ـ به رسوم ،مذهب و عنعنات اسلامى تا امروز مبدل شد که نتايج ان خونريزى و جنگ کشتار است در سر زمين ويران ما
⁃ و بالاخره اين حکومت بنام دوره سياه طالبى مسمأ شد و درج تاريخ درد ناک افغانستان گرديد
⁃ در روز هاى اخير مذاکرات صلح تحريک طالبان که توسط نماينده اى خاص امريکا آقای زلمی خليلزاد در قطر ،ابوظبى ، پايتخت عربستان سعودى بدون حضور زنان
⁃ و دومين دور ه مذاکرات شان در مسکو داير شد که زنان افغانستان را اين مذاکرات و بن وبست ها نا اميد نموده است و ترس بزرگ براى زنان از برگشت دوباره طالبان به قدرت پيدا شده است ، زيرا در مصاحبه هاى مکرر نماينده هاى تحريک طالبان در مورد نقش زنان در اينده کشور از قوانين و شرعيت اسلامى توسط مسوؤلين تحريک طالبان نامبرده شده است و زنان به هراس اند که دستاورد هاى نسبى بعد از سقوط دولت طالبانى را دو باره از دست بدهند و سياه پوشان و دور از فرهنگ مدرن جهانى مانند گذشت در قيد
⁃قوانين نى المنکر طالبانى بمانند
⁃ متاسفانه درد آور تر از ان اين است که کشور هاى مترقى و حاميان صلح و مدافعين حقوق بشر بخاطر به دست اوردن منافع شان و ختم جنگ افغانستان حقوق زنان و حقوق شهروندى افغان ها را با حمايت و مستقر کردن حکومت طالبانى در افغانستان فراموش کرده اند و با سرعت اين پروسه را دنبال دارند که از آمدن حکومت موقت طالبانى و کرسى هاى بلند دولتى به آنان نتنها زنان افغانستان بلکه زنان جهان را به هراس انداخته است و همه منتظر اعلان اخرين نتايج استند
⁃جسته وگريخته تعدادى از نهاد هاى فعال داخل کشور مانند شبکه زنان ، همایش زنان در خارج مرز ، انجمن خیریه نوای زن و تعدادی دیگر از این نهاده اعتراضيه هاى شان را در مورد ايجاد حکومت موقت با معامله کردن حقوق زنان ابراز داشته اند ولى با وجود ان هم مذاکرات صلح ادامه دارد و بيشتر توسط مردان حتی دور از هیت رسمی افغانستان پيشبرده مى شود و حضور زنان فعالين حقوق زن و فعالين مدنى کمرنگ است جلسات صلح تقريبا مردانه است .
⁃ ما زنان افغانستان که در آستانه تجليل هشتم مارچ قرار داريم هر نوعه معامله اى کشور هاى کليدى جنگ افغانستان را بخاطر به دستاوردن منافع کشور شان از پروسه صلح و جنگ افغانستان با تحريک طالبان و ميکانيزم و برنامه حکومت موقت که به دور از حضور زنان و حفظ دستاورد هاى زنان باشد تقبيع مى نمايم
⁃ بدون شک که ما زنان افغانستان از جنگ درد هاى بيشمار را متحمل شده ایم اعم از شهادت فرزندان مان در جبهات جنگ ،گرسنگى ،بيکارى ،فقر، و ده ها درد ديگر و نعره صلخواهانه مان تا کهکشان ها مى رسیده و در جستجوی بهتر و زندگی مرفه برای مردم خود استیم ولی با قربانى بزرگ دستاورد هاى نسبى حقوق ما اماده پيوند و تفاهم با حکومتى طالبانى نيستیم زيرا زنان ما از اين هم بدبختىر و ناتوانتر مى شوند.
بانوان کشور با همديگر پذيرى و حمايت از اعتراضيه هاى زنان سراسر کشور بخاطر اعاده حقوق زنان مطابق نورم و مقررات مللل متحد عمل کرده تا با فشار آوردن شان توسط اعتراضيه ها در تصاميم پروسه صلح در حضور يابى زنان در جلسات و‌مذاکرات صلح با در نظر گرفتن خواست هاى ارزنده شان به تفاهم و تامین صلح ثبات دايمى توافق صورت گيرد و هر نوعه معامله پشت پرده را که به حق زنان افغانستان جفا است محکوم می نمایم
به پیش بسوی جامعه مرفه و فارغ از تبعیض جنسیت !
جاودان باد صلح در افغانستان و تمام جهان !
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۱/ ۱۹ـ ۲۳۴۰۴
استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2019
پیام دارالانشای حزب آبادی افغانستان
به مناسبت آغاز هفتمین سال نشراتی «ماهنامه حقیقت زمان»
رفقای ارجمند و گرامی!
رزمنده گان راه سعادت وخوشبختی مردم ،
رهروان راه حقیقت وآبادی وشگوفایی افغانستان عزیز؛
« ماهنامه حقیقت زمان » ارگان نشراتی حزب آبادی افغانستان با آغاز سال خورشیدی ۱۳۹۸ وارد هفتمین سال نشراتی خود می گردد، به این مناسبت شادباش های دوستانه و رفیقانه دارالانشا حزب آبادی را به تمام اعضای پرافتخار حزب آبادی افغانستان ، نیروهای ترقی خواه کشور رهروان آزادی های مدنی ودست اندرکاران عرصه فرهنگ و نشرات کشور تقدیم میدارم .
« ماهنامه حقیقت زمان » مدافع راستین استقلال ، حاکمیت ملی، تمامیت ارضی کشوربوده از صلح، دوستی وبرادری میان مردم ومنافع علیای زحمتکشان کشور وحقوق بشر وحاکمیت قانون درکشور حمایت می کند.ودرمخالفت جدی دربرابر جنگ خشونت ، تروریزم و دسایس آشکار وپنهان دشمنان مردم ما که برعلیه وحدت وهمبسته گی برادرانه میان اقوام وشهروندان کشورصورت میگیرد قرار دارد.
«ماهنامه حقیقت زمان » گام های استوار درپخش و نشراهداف حزب آبادی ، ارتقای سطح آگاهی اعضای حزب برداشته است.
کار وفعالیت ارگان های رهبری و سازمان های محلی حزب آبادی افغانستان توسط حقیقت زمان به اطلاع تمام اعضای حزب و مردم پرغرور وسربلند افغانستان رسانیده شده است .
« ماهنامه حقیقت زمان » یکی ازنشریه های معتبروبا اهمیت ترقی خواه و دموکراتیک کشور محسوب میگردد که در دفاع ازمنافع علیای تمام زحمتکشان کشور قراردارد و درپخش ونشرمطالب ، اصول مترقی نشراتی وامانت داری را حفظ می نماید واز پخش و نشرهرنوع مطالب تفرقه افگنانه ، اتهام و فریب اذهان مردم خود داری می نماید.
دارالانشای حزب آبادی ازهیات تحریرماهنامه ُ شعبه تبلیغ وفرهنگ شورای مرکزی شعبات تبلیغ وفرهنگ شوراهای ولایتی و شورای شهرکابل که دربخش ونشر مطالب ، توزیع ماهنامه سهم دواطلبانه وبدون احساس خسته گی می نمایند اظهار سپاس واطمینان می نماید. وموفقیت های بیشتر رفقای عزیز را که درعرصه تبلیغ و فرهنگ درشوراهای حزبی مصروف میباشند ازبارگاه خداوند(ج) تمنا می نماید.
آرزو می شود تاسال های بعدی با موفقیت های بیشتر ودقت و توجه لازم درکار نشراتی شما رفقا همراه باشند .
به سوی آزادی های هرچه بیشتر اندیشه ها وآرمان های انسانی !
پوهاند داکترمحمد داوود راوش
رییس حزب آبادی افغانستان
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۲/ ۱۹ـ ۲۳۰۴
استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2019
هصدایی با زنان رنجدیده کشورما افغانستان
نادیـه کــوچی
زنان افغانستان در طول تاریخ بخاطر امرارحیات و فراهم آوری خواروبار زنده گی همراه با مردان هم درجبهه کار وتولید و بدوش کشیدن بارمسوولیت فرزندان دست وپنجه نرم کرده اند وهم در سنگر دفاع از وطن در مبارزه بخاطر آزادی وعدالت با دلیری وقهرمانی حماسه ها آفریده اند.
ولی برغم آنهمه فدا کاریرها ، زنده گی زنان کشورعقب نگهداشته شده ما با مشکلات ومصیبت های گوناگون همراه بوده ودر گرداب نا هنجاری هایی ازاستبداد مذهبی وسنت های عقب مانده قرون وسطایی گرفته تا رسوم وعنعنات ناپسند دیرینه ، ظلم ها وستم های ارباب رعیتی برده وار جامعه فیودالی ،خشونت های خانواده گی ، تعصبات جنسیتی وبدرفتاری های مردسالاری جامعه عقب افتاده دست و پا میزند .
هر چند مبارزات خودجوش و سازنده زنان کشور ما یکصد سال قبل در دوره نهضت امانی تحرکات وتلاش های زنان بخاطر تامین حقوق وعدالت به رهبری ملکه ثریا شکل گرفت که با عکس العمل شدید ارتجاع و امپریالیزم مواجه گردید وپس از گذشت نیم قرن تمام بار دیگر زنان آزاده کشور در یک جنبش وسیع وسر تاسری در سال ۱۳۴۴ خورشیدی بدور سازمان دموکراتیک زنان افغانستان برهبری دکتورس اناهیتا راتبزاد متشکل گردیده و با مبارزه حق طلبانه و دادخواهانه شان به موفقیت های نسبی نایل گردیدند و در زمان حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان در مشارکت به قدرت سیاسی حاکمیت مردمی و برخورداری از حقوق مساوی با مردان درعرصه های اجتماعی ،فرهنگی و اقتصادی به موفقیت های بی سابقه وبی مانند کشور رسیدند .
ولی با تاسف که دریک کشور عقب نگهداشته شده پر از فقر وجهالت وامراض مدهش اجتماعی ودرگیری های تحمیل شده از سوی خارج که منجر به تحولات سیاسی گردید با استقرار نظام عقبگرا ی مذهبی ۱۹۹۲ ترسایی در کشور، و پس از آن در دوره حکمروایی طالبان حقوق و آزادی های دموکراتیک زنان کشورباردیگرسلب وسرکوب گردید.
به این ترتیب جای حقوق و آزادی های دموکراتیک زنان را فضای ترس وحشت ،تهدید وخشونت ها وتعصبات تنگ نظرانه و فرهنگ ستیزانه گرفت .اکنون زنان رنجدیده افغانستان در آتش جنگ ونا امنی وناهنجاری های گوناگون و حوادث مدهش ومستبدانه می سوزند .
با درد ودریغ که زنان کشور ما این قشر قربانی تا هنوز در قرن بیست ویکم تاریخ ، همچنان در بند اسارت وبرده گی و در چهار دیواری خانه محصور گردیده اند و اولین قربانی جنگ های تحمیل شده می باشند . چنانچه زنان رنجدیده کشور با ازدست دادن کودکان وفرزندان شان در مناطق تحت تسلط وحشتگران وعقبگرایان قرون وسطایی مورد آزار لت وکوب ، بریدن اعضای بدن، اهانت ، تهدید ، تحقیر، تجاوزقرارگرفته ، دختران صغیر وحتا کودکان از دامان مادری محروم و به ازدواج های اجباری مجبور ساخته میشوند .
درچنین حال زنان رنجدیده کشور بخاطر رهایی ازچنگال دیوهای آدمکش وقاچاقبران انسان نما وظالم دست به خودسوزی وخودکشی زده ویا فرار را بر قرار ترجیح داده سرنوشت شان به زندان ها و یا در کشورهای خارجی کشیده به این ترتیب افغانستان دومین کشورجهان در رابطه به خشونت علیه زنان را تشکیل میدهد .
زنان رنجدیده کشورعلاوه بر مسایل و مصایب یاد شده اخیراً در اثر بارش های سنگین باران وجاری شدن سیلاب های مدهش وتوفانزا ، خانه ها وکاشانه های خود را نیز ازدست داده اند و هزاران زن مظلوم کشور با اطفال و کودکان گرسنه و پا برهنه شان به حالت مریضی ، بی دفاع وبی سرپناه در دشت ها وبیابان ها بسر برده و از نبود یک دولت دلسوز وقدرتمند در کشور همچو مصیبت هایی را مردم مصیبت زده همواره متحمل میشوند .
همچنان در رابطه به مسایل جنگ و صلح همواره نقش زنان کشوراین طرفداران جدی صلح و آرامش ، آزادی وعدالت ، بکلی کمرنگ بنظر میرسد وتا هنوز زنان کشور نمی توانند که روی سرنوشت خویش آزادانه تصمیم بگیرند .
در رابطه به اوضاع اجتماعی ومشکلات زنان افغانستان ،اخیراً در بخشی از مصاحبه خانم الیس شوارتسر معروفترین فعال حقوق زنان با دویچه وله آمده است «...هنوزهم چالش ها ی بزرگی در برابر زنان افغانستان و جهان اسلام قرار دارند. خانم شوارتسر می افزاید که در برابرچهارهزارسال پدرسالاری چهل ساله مبارزه برای برابری وخود ارادیت زیاد نیست ،اما دستاورد های ما زنان در محدوده زمانی عمر یک انسان طبعاً که بی نهایت زیاد اند .
او ضمن یاد آوری از دستاوردهای زنان مبنی بر تساوی حقوق وامکانات نا محدود برای رسیدن به تمام وظایف شغلی وسیزده سال وظایف و مقام زن بحیث صدر اعظم المان می افزاید ،با وجود خشونت علیه زنان تنفر ازخشونت در برابر زنان و کودکان عام است .او به این عقیده است که خشونت مشکل بزرگیست، زیرا این پدیده خود هسته عظیم سلطه جویی بشمار میرود .ولی اینجا المان درمقایسه به افغانستان و منطقه برای زنان مثل بهشت است . خانم شوارتسر در پاسخ بسوالی مبنای نگرانی هایش را در رابطه به زنان چنین میگوید «...وقتی به وضعیت زنان افغانستان می بینم برایم این سوال مطرح میشود که چرا امریکایی ها دراین کشورجنگیدند .وقتی اکنون با طالبان مذاکره میکنند از مذاکرات ( صلح ) میگویند ؟ »
آنچه که کاملاً اهانت آمیز است ،زیرا به محور آنچه مذاکره میشود صلح برای زنان نه ، بلکه جهنم برای زنان است. او می افزاید من به این باورم که کشور های غربی باید کاملاً موقف دیگری اتخاذ کنند . الیس شوارتسردر رابطه به کمتر بودن گزارش رسانه ایی در باره وضعیت نامناسب بویژه درعرصه حقوق زنان و دختران افغانستان چنین ابراز نظر کرده میگوید «... بطور درد آوری علایق جیوپولیتیک و اقتصادی دراین مورد نقش دارد و اساسی ترین حقوق زنان منتقدان وروشنفکران را در راستای علایق اقتصادی وجیوپولیتیک قربانی میکنند.»
و اما زنان آزاده کشور با فراگیری ازتجارب چهل ساله جنگ و مزایای معینی از تعلیم وتحصیل ونیز پروسه های خودآگاهی بدور تشکل های داد خواهانه خود جمع شده وبا ابرازهمبسته گی ومبارزه در راه تامین حقوق حقه شان فریاد داد خواهانه خود را بشکل جمعی بلند میکنند که با همصدایی زنان هموطن در داخل و خارج از کشور در منطقه وجهان همراهی میشوند .
چنانچه اخیراً زنان روشنفکر ودادخواه کشور با ابراز نگرانی از مذاکرات صلح صدای حق خواهانه خود را بگوش جهانیان میرسانند . رسانه های خبری حاکی از آنست که شماری از زنان افغانستان با کمپاین « زنان افغانستان به عقب بر نمی گردند » موضع خود را بیان میدارند. زنان کشورنگران آن هستند که با سهیم شدن طالبان درقدرت یک باردیگرسناریوی رژیم طالبان تکرارشود وآنان از تمامی حقوق خود محروم گردند
زیرا که زنان کشور درچشم انداز مذاکرات جاری جای حرفی از دموکراسی نمی بینند . گفته میشود زنان افغانستان از« تصامیم پشت پرده » در باره صلح ابراز نگرانی کرده اند. شماری از زنان در نشستی در کابل گفته اند که صلحی بدون مشارکت زنان ، پایدار نخواهد بود .
یک منبع از قول شبکه زنان افغان اعلام کرده است که زنان افغانستان خواهان صلح عادلانه و پایدارهستند. این واقعیتی است که زنان از بدو پیدایش خودخواهان صلح و آرامش هستند بدلیل اینکه میخواهند که کودکان شان در امن باشند .
بنا بر آن راه نجات آرامش و آزادی زنان افغانستان را با سخنانی از دکتورس اناهیتا راتب زاد فقید موسس نهضت زن و نخستین اساس گذارسازمان دموکراتیک زنان افغانستان به پایان می بریم که می فرمود:
« مردم افغانستان زنده گی پر از نا آرامی والم دارند باید از طریق علم ودانش سیاسی زنده گی زنان افغانستان تغیر یابد و راه های نجات زنان در همبسته گی مبارزان دلیر و صدیق راه آزادی میسر خواهد بود .قانون عینی وتغیر ناپذیر زنده گیست که هرجامعه بشری جبراً درتاریخ خویش مرحله بمرحله تغیر میکند و تکامل می یابد ولو نیروهای سیاه ارتجاع داخلی وخارجی موقتاً در راه ترقی و پیشرفت جامعه موانع خلق کنند ، رشد وسایل تولید قدم بقدم چهره جامعه را تغیر میدهد و متناسب به آن مناسبات و روبنای جدیدی بوجود می آید و طبقات مختلف اجتماعی برمبنای منافع وبقای خویش اقدام به ایجاد موسسات ، ارگان ها وسازمان های سیاسی اجتماعی ،اقتصادی وفرهنگی میکنند وبرای استحکام وحفظ منافع خویش طبقات ونیروهای مخالف داخلی و خارجی به مبارزه می پردازند .
صدای دادخواهانه زنان رنجدیده کشورما افغانستان رساتر باد !
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۱/ ۱۹ـ ۱۹۰۴
یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .
استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2019
سوله او د بالامرغاب جنګ
سوله آوازه ده خو جګړه په اوږدیدو ښکاري
خدا زده که سهارشی زر دا شپه په اوږدیدو ښکاري
ډیره موده کیږی چی د جنګ زنځیر تړلی یو
جنګ په اوږدیدو دهُ دا موده په اوږدیدو ښکاري
وینی یی را وچی کړی او غوښی یی راتوی کړی
دا دغم داستان او غم کیسه په اوږدیدو ښکاري
هره ورځ جرګی دي مشوری دي ضیافتونه دي
پریکړو سرخوړلی فیصله په اوږدیدو ښکاري
هیڅوک خپل ګناه خپل انحراف اوخطا نه منی
دي کی د ناندریو ډارمه په اوږدیدو ښکاري
تنده د قدرت دی نه بخل نه تیریدل شته دي
دا د ژوبلی سولی مرحله په اوږدیدو ښکاري
ای عسکر(چالاکه) سوله گرو ده استبداد سره
دا د جنګ لکی شیبه شیبه په اوږدیدو ښکاري
( عسکرچالاک )
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۴/ ۱۹ـ ۱۸۰۴
استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2019
ببين « صايب » دمى آن کابل و دريا و بازارش!
که باز از سر شوى تو عاشق و از جان گرفتارش؟!
همان کهسار و دامان اش بسى وحشت سرا گشته
ز فقر و جنگ، از سيلاب و هر يک رنج و ادبارش
خوشا وقتى که چشمت از سوادش خوشه چين مى شد
کنون از بي سوادى ســوده هــر يک خشـت و ديوارش
ز وصف لاله اش رنگ طرب بر هر سخن ديدى
بيا پنـهان کـن آن چشمت از اين رنگ رقتبارش
چــى موزون است گفـتى طـــاق ابروى پل مستان
پل مستان و لرزانک چى شـد؟ با خلق سرشارش؟
بسفتى کان حصار مار پيچ اش اژدهـاى گنج راست
گهى بنگر حصاراش را که خون بارد به هـر بارش
به هر دالان و دامان داره مارى در کمين بنشست
ز بهر اختطاف و رشوه و چور تن بيمار و افگارش
نه کابل مانـد و نه هــم کابلى و سوژه ى وصف اش
عياران خفته در خاک اند و عصرى شــد ز اغيارش
( زبير واعظى )
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۱/ ۱۹ـ ۱۷۰۴
استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2019