به ملا ها مگو که بالای چشمت ابروست!

موسی فرکیش

خیلی جراات میخواهد، که باصطلاح «علمای دین » حالا گرد میآیند بیانیه صادر میکنند و سخن تیز از دین ستیزی مردم و نهاد های مدنی میزنند. منِ شهروند،  بعد از وقوع حوادث بیشمارِ غیرانسانی و تکان دهنده، این عمل را همان «چشم سفیدی » ملایی مینامم. با  آنهمه تجاوز ها، قتل ها، گروگانگیری ها، افتضاح ملاهای مساجد که رخ داد؛ «علما »  عقب منبر بر قصه هفتاد و دو چسپیده بودند و تکانی نخوردند. مثل این بود که این «تقدیر»ی که بر آن جمع بیگناه و معصوم رقم خورده است، ابداً ریشه بر نازکای عبا و قبای شان ندارد.  با طوفان اخیر اما آنها تکان خوردند.  تکان خوردند چون انگشت ها بطرف آنها فریاد اشاره داشتند.  چون شدت انزجار اوج گرفت و مردم بر نابودی « گناه خانه » ها و مجاورانش رای دادند. آنوقت بود که شکم بیرون برآمده آنها  قامت کشید، بیرون شد و  ملا خود کف برکنج لب، دست به تحمیق زد. این جریان خود بخود بیرق سفید ملاها را برافراخت با این مضمون که: هرآنچه که در جامعه اتفاق میافتد، به انها ربطی ندارد. تابو اینست که انگشت بطرف آنها بالا نشود، لنگی شان نقد نگردد و از آنها خواسته نشود که جواب مسوولیت و کرد را بدهند.
خیلی جراات میخواهد که علما باین بهانه گرد میآیند. به بهانه توهین به تیکه داران دین. شرم هم خوب چیزی بوده بخدا!

ما و زاهد شهریم هر دو داغدار اما
داغ ما بود بر دل داغ او به پیشانی

یکی ازین جمع ملا نیازی است. همانی که با نعره  تمام مقابل قانون منع خشونت ایستاد. زدن « زنان » را جایز دانست و جماعت خفته در باور های تقلیدی و سنتی را آماده برای تحقق فاجعه   « شاه دوشمشیره » ساخت. جماعت اوباشی که در آن روز تلخ،  با نامردی تمام ناموس شهر را ریختند، اکثراً از آستان بوس های این جناب بودند. برای آنها این عمل غیرانسانی، کنش مذهبی و مجاز باوری داشت. برای بهشت تلقین شده به هرچه شرافت بود تف کردند. نیازی در نخستین واکنشش این افتضاح و بربریت را توجیه کرد و چنان نشان داد که « کشتن قاتل دیوانه ی برادر،  رواست و قاضی شهر هیچ حقی برای زندانی ساختن و ملامت کردن ندارد. یعنی اگر کشتن قاتل برادر روا باشد، آنیکه گویا قران سوختانده باید سوختانده میشد.»
این بیانات اش موجی از خشم و نارضایتی را سبب شد. او خیلی زود بخود آمد. مشاوران، آستان بوسان، چلی ها و چپن گیرگ هایش وارخطا شدند و دست به همان عمل سخت  آشنا  زدند:
 «عالم دین» که اشتباهی مرتکب نمی شود، او جماعت خدا را راه راست نشان میدهد، هیچ لکه یی در کلاه پر ابهت شان ننشسته!
 این ماییم که گناهکاریم، جامعه مدنی و رسانه هاست که دین ستیزی دارند، مرتد و سیکولار شده اند! ملا نیازی شاهانه  افاده دادند که ایشان با بزرگواری همیشه گی هموطنان را میبخشند و ما مردم گناهکار باید توبه کنیم و معذرت بخواهیم!

 آخر در طول تاریخ کدام ملاهی گناهی کرده؟ غیر از راه حق اشاره به کوچه ای بدعت داده است؟!  چرا و چه وقت ملا محاکمه شده، میشود مگر؟

خیلی جراات میخواهد که روی خون خشکیده  دختر ملت گرد بیایی و از توجیه عمال این فاجعه سخن بگویی. «علمای دین » مگر هم این جراات را داشتند و هم این چشم سفیدی را. با قدم های ناپاک رفتند و  بر همان نواحی چُف و پف پراندند که هنوز فریاد معصومانه  فرخنده، آن نماد بیگناهی و مظلومیت، در رگ رگ خشت و سنگ آنجا خانه دارد. با بی شرمی تمام از احساس قاتلین اوباش گفتند و از برقراری تبر قطع انگشتی که بسوی ملا بلند شود. آن محل را گویی از آغاز با خون نقشه کرده اند.

این طایفه ،  سلاحِ باور مردم در دست به قتل باور ها میروند. هیچ دگراندیشی را در حریم تاریک شان راه نیست، از زنان و آفتاب میترسند، کله و چشم را از آن پارچه میکنند. از خدا سخن می گویند و خدا را در تو میکشند.
خیلی جراات میخواهد، اما جراات کردند، گرد آمدند تا به همه بگویند که درین خراب آباد هر کاری رواست بدون انگشت بر چپن ملا ماندن!

سبحة تزوير شيخ شهر را كــــردم شمــــار
 بــــاطن  او  دام  بــود و ظاهر آن دانه بود

 بامداد ـ دیدگاه ـ۱۵/۳ـ ۳۰۰۳

خیزش توده های اروپایی در مقابل افتتاح تعمیرجدید بانک مرکزی اتحادیه اروپا درشهرفرانکفورت

علی رستمی

چهارشنبه مورخ ۱۸ مارچ ۲۰۱۵ ترسایی از آغاز صبح هزارها تن اروپایی ، درشهر فرانکفورت بخاطر افتتاح تعمیر جدید بانک اتحادیه  اروپا تجمع و گردهمایی نموده و با راه پیمایی های وشعار های ضد کاپیتالیستی مخالفت خود را علیه مرکز صنایع مالی اروپا ابراز مینمودند. هنوز مراسم افتتاح شروع نشده بود که دودی غلیظی به اثر حریق گرفتن موترهای پولیس در ساحه بانک به اسمان بلند شده وفضا را سیاه وغبار الود ساخته بود . دراین تظاهرات نظر به اخبار رسانه های جمعی الما ن پیش از هفده هزار نفر از سرتاسر اروپا اشترک داشتند که بخاطر تامین نظم وجلوگیری از اعمال خشونت  امیز ده هزارتن  پولیس توظیف شده بودند. درجریان گردهمایی وراه پیمای زد خورد میان پولیس و مردم  بوقوع پیوسته که چها رموتر پولیس  حریق  ویک امر پولیس با تعدار زیادی افراد پولیس و ملکی زخمی شده اند . وهمچنان از جانب تظاهر کننده گان سنگ وچوپ وسایر اشیایی تخریبی به تعمیر بانک پرتاب شده که خسارتی  بزرگی را به ان وارد کرده اند. دراین حرکت خودجوش وخودانگیخته مردم از تمام کشورهای اروپایی مانند : المانیها، یونانیها، اسپانیها، هالندیها ، سکااندیناوی وهمچنان دانش اموزان دانشجویان ، اعضای اتحادیه صنفی وسایراقشار مختلفی جامعه اشتراک ورزیده بوداند ، توده های مردم شعار وفریا د های خشمگین علیه صنایع مالی ، نظام کاپیتالیستی وسیستم اقتصادی حاکم درجهان سر داده وانرا محکوم مینمودند. این نوع تظاهرات درسالهای ۲۰۱۲و ۲۰۱۳ نیز با بهانه سیاست های ظالمانه نظام کاپیتالیستی جهان براه انداخته شده است که شعارهای  مشابهه ای را فریاد می کشیدند . خواست های انها پیشتر بر ضد عمال مداخله گرانه نظام سرمایداری ، در جهت ازبین بردن ارزشهای  عدالت اجتماعی در زنده گی مردم میباشد که باعث  بزرگ شدن کیسه های نطام مالی نیولیبرالیزم از مالیه و ریاضت کارگران وسایر افشار متوسط جامعه درروند افزایش ثروتمندشدن وفقیر شدن شده هست .  که غریب غریب تر وسرمایه دار ثروتمن دتر میشوند.

این رخداد های نمایانگر انست که  زحمتکشان جهان در انتظار تغیرات جدی تاریخی در شرایط حاضر میباشند. ویکبار دیگر مبارزه طبقاتی با شیوه وابزار جدید مطابق به اوضاع جامعه جهانی شکل میگرد و روند تاریخی  داخل مبارزه طبقاتی بر مبنای قانون دیالکتیک در حال رشد وتکامل خود میباشد. بنابراین تضادهای گروهی وجمعی رشد نموده که زمینه تحولات بنیادی را در جامعه هموار میسازد. این فرایند اتحادو تشکل بزرگی  نیروهای چپ جهانی را میطلبد که تا تحت رهبری « هسته  فعال »  این حرکت خود جوش را بر مبنای « تحلیل مشخص از وضع مشخص » سمت سوعلمی  بدهد . دراینجا میتواند از نظر یه  دواندیشمند انقلابی جهان  « رزا لوکزامبورک وولادیمیر ایلچ لنین» متذکرشد که رزا میگفت  « چنان چه خود انگیزی توده ها موجود بود دراستانه انقلاب قرار داشتیم» و لنین میگفت:« چنانچه سازمان متشکلی از انقلابیون در دست داشتیم  روسیه را زیر و رو می کردیم.»  درحالیکه این دودانشمند باهم اختلاف دررابطه به نقش  و رهبری حزب ومبارزه "اقتصادی وسیاسی" دررویکرد مبارزه خودداشته ودرزمینه تحقق شیوه مبارزه خویش سلیقه های مختلف را  تعقیب میکردند، اما  به باور من ،نظریات هردو در شرایط فعلی قابل تآمل بوده و میتواند سراغاز و رهگشایی یک جنبش  دادخوهی وعدالت پسند در روند مبارزه زحمتکشان جهان یاری کننده وقطب نما خواهد بود.

بامداد ـ دیدگاه ـ۱۵/۴ـ ۲۶۰۳  

ارتجاع سیاه و طیف های رنگارنگ آن در افغانستان

داکترآرین

کارشناس امور سیاسی و رییس شورای کشوری ایرلند حزب مردم افغانستان

ازملای لنگ تا ملای کور، از جهادی ها تا داعش، طیف های مختلف اما دو روی یک سکه اند، این ها همان نیروهای سیاهی است که در طول یک قرن گذشته شب و روز تلاش نموده اند، نقشه کشیده اند، توطیه ساخته اند، ترور نموده اند و تا سرحد نابود ساختن نام افغانستان و کشتار چند میلیون افغان، بلاخره حاکمیت دولتی ننگین و مزدور خویش را جهت غارت، چور و چپاول خلق واستقرار اسلام سیاسی و ستیزه گر در افغانستان ایجاد نمودند.

ارتجاع سیاه که از میهن ما دست بردار نیست، بدون تردید آشتی ناپذیرترین دشمنان ترقی، پیشرفت، سعادت و آبادی افغانستان اند، زیرا ترقی، فرهنگ و آزادی را دشمن خطرناک، پیگیر و در آخرین تحلیل، گورکن اندیشه های کثیف خویش بشمار می آورند، ارتجاع سیاه که در خارج به ارتجاع منطقه تکیه دارد و در داخل کشور سیاه ترین طیف ها و فرومایه ترین گروپ های خود فروخته و اوباش، هروهین فروشان و رهبران باندهای جنایت کار و مافیایی شامل آن  و از پشتیبانان آنها است.

کینه و نفرت ارتجاع سیاه در مقابل میهن و مردم افغانستان تا حدی است، که با وجود فرمانروایی مطلق در بیست و پنج سال اخیر و غضب تمام چوکی های دولتی و شریان های اقتصادی کشور و نشاندن جنایتکاران بالای سینه های مردم،  بسنده نکرده و این سپاه ننگین و مزدور با یک عمل ضد عقلی، ضد انسانی و ضد اسلامی مانند جانوران،  مشتی از غیب گویان پلید با هجوم ناجونمردانه به یک دختر بی دفاع، به یک پرنده پاک و یک مسلمان واقعی حمله بردند و دیوانه وار با دستان خون آلود شان او را به قتل رسانده و بعدا هم می سوزانند، بلی! اینجا سخن بالای یکی از دردناک ترین تراژیدی های میهن ماست، در قلب افغانستان در پایتخت کشور، این دشمنان مادر، همان طور که میهن مادر شان است و بیشتر از سه دهه است که مادرخویش را در آتش جنگ میسوزانند، امروز دختری را که حیثیت مادر را داشت سوختاندن، دختر تک و تنها که ممکن می خواست خلق خود را از شر شلاق و ریش و خرافات، از چپن و پکول و لنگی، ازخاکستر نشینی و فقر، از بی غیرتی و مزدوری، از غم و اندوه و مرض نجات بدهد... قابل درک است که  نویسنده این فاجعه تکاندهنده  باید بسیار سردمهر و سنگدل باشد و یا هنگام نگارش هر لحظه و هر دقیقه آن  خامه در خون دل فرو برد و سیل آسا اشک بریزد، سخن ازفاجعه ای قتل فرخنده است، از فرخنده خون افشان از سوخته ای از سوختگان، از غریب و ناشناخته ای است که خون پاکش بدست هیولای های جهادی و طالبی و دست پرورده های آنان ریخت، آیا میتوان حدس زد که هنگام وقوع این فاجعه فرخنده چه می کشید؟ قلم نگارنده بطوراخص در مورد شهید فرخنده و به طور عموم از آنچه در سرزمین ستم کش ما در گردباد وحشی استبداد دینی، در تهاجم کشور های که ادعای انسانی و فرهنگی دارند، در سیطره بیگانگان، در تصادم منافع کشورها، در چپاول و غارت آزمندان ، در حاکمیت وطن فروشان، در کوه های رنج و دریا های اندوه، در تحقیرها و ویرانی ها و در شعله های آتشی که میهن و مردم ما می سوزند، کوتاه است. اما میخواهم توجه جوانان ما را به ماهیت گندیده ای این جنایتکاران و هسته های رهبری آنان جلب نمایم، تا جوانان ما ظاهر را ندیده و به عمق و به خواسته های اساسی آنان متوجه شوند.

 به جزا دادن چند نفر و به نفرت فرستادن به جنایتکاران و تروریزم، این قداره کشان،  دامن افغانستان و مردم آنرا هیچگاه رها نمی کنند، تا لانه های گندیده ای آنان به طور کلی ویران و سوختانده نگردد، تا ریشه های آنان از بیخ و بنیاد کنده نشود. مدت ٣٥ سال است که افغانستان و مردم آن با تروریزم در داخل کشور مبارزه مینمایند، اما هر روز تروریستان تازه و تازه تر به میهن آتش می افروزند، این به خاطری است که ریشه ها و هسته های آنان ویران نشده، و جهت نابودی اندیشه های افراطی وتفکر شان مبارزه صورت نمی گیرد، چه در خارج از کشور و چه در داخل کشور با خاطر آرام و دست باز جهت غارت و نابودی کامل افغانستان و انجام اعمال تروریستی در فعالیت اند، ١٠٠٪ پست های کلیدی دولت کرزی را همین تروریستان جهادی و طالبی تشکیل می داد، این واقعیت را تنها من نمی دانم، بلکه تمام مردم افغانستان شاهد اند، ممکن سوال گردد پس چرا آنها به انتحار و انفجار علیه دولت کرزی دست می زدند؟ انفجاری ها و انتحاری ها گروپ های اند، که برای شان کم رسیده و به آن قناعت ندارند، و بخاطر اشغال قدرت دولتی، گرفتن غنیمت از بیت المال و غارت بیشترثروت های ملی افغانستان باهم میجنگند و گر نه فرق میان ماهیت عقاید غاصبانه پیرگیلانی و عقاید جابرانه حقانی وجود ندارد، گلبدین دست پرورده سیاف و مجددی است و ملا عمر هم تعلیم یافته مکتب گلبدین، اینها همه طالبان مدرسه اندیشه های خشونت و تاریک اندیشی و ریشه های اصلی عقب ماندگی افغانستان و بدبختی های مردم ما است، که بخاطرحرص و جیفه دنیا و تحقق پلانهای بیگانه جهاد نموده اند،  نه بخاطر اسلام و یا مردم افغانستان و اکنون هم جهت دسترسی به قاچاق هیروهین و غارت معادن کشور با هم میجنگند که در جنگ منافع آنان  خلقهای بیچاره و بی دفاع افغان هر روز در ماتم نشسته و قربانی می دهند.

ارتجاع سیاه یعنی اخوان والشیاطین از بدو پیدایش در افغانستان به مثابه یک باند جنایت کار و یک عنصر ضد ترقی و پیشرفت عمل نموده است، اخوانی ها نه تنها برای توضیح حقیقت و واقعیت دین مقدس اسلام در هیچ یک از مسایل کوشش ننموده اند، بلکه بر عکس برای تحریف حقیقت و بدنام ساختن مردم دیندار، انسان های شرافتمند و جوانان روشنفکر و وطن پرست، با فضل فروشی و دگم های خود ساخته خود، با ملا نطقی های بی ماهیت همواره مصروف شیطنت بوده اند، ارتجاع با تمام قدرت سعی نموده تا مردم بیچاره و بی دفاع افغانستان را چنان متقاعد سازند، که فقر و بیچاره گی و حاکمیت ظالمان از طرف خدا است و تغییر آن امکان پذیر نیست، آنها برای مردم کم سواد و بی خبر افغانستان تبلیغات خصمانه نموده و از اسلام در جهت مطیع ساختن مردم زحمتکش به اوامر حاکمان مزدور و خون خوار وتحکیم قدرت آنان استفاده مینمایند.

ارتجاع سیاه در لباس جوینده گان حقیقت و نماینده گان خدا(ج) به روی زمین میخواهند چنان قیافه ای را بخود اختیار کنند، تا علل اصلی بدبختی های جامعه را پنهان نگهداشته و عاملین جنایات را تبریه نمایند، این طیف طفیلی در طول تاریخ کشور ما از معتقدات مقدس و مذهبی مردم جهت زراندوزی استفاده  نموده و برای توده های کم سواد مردم تنها خوشبختی را بسیار خیال پردازانه در دنیای باقی و در فردوس برین وعده می دهند و خودشان با چال و فریب حاصل رنج و زحمت خلق را ظالمانه تصاحب می کنند، حضرت مولانا عبدالرحمان جامی در نفرت از ظالمان و ستمگران می گوید:

بی خدا اگر بود عادل در کشور    بهتر بود ز با خدای ستمگر

وظیفه اصلی ارتجاع خصومت با علم و دشمنی با ترقی خواهان است تا  بتوانند با صدها حیله و هزاران نیرنگ حق را باطل و باطل را حق جلوه بدهند، اگر تاریخ را ورق بزنیم به روشنی دیده می شود که، ارتجاع نه تنها دولت شاه امان الله غازی را سرنگون کرد و کافر و ملحد خواند، بلکه باعث جنایات بی شمار و خشونت های پی در پی در دوران پادشاهی محمد ظاهرشاه نیز شد، ارتجاع نه تنها به جنگ های مسلحانه و شورشها در دوران ریاست جمهوری داود خان دست زد، بلکه در زمان جمهوری دموکراتیک در دوران نورمحمد ترکی، ببرک کارمل و دوکتور نجیب الله نیز به جنگهای مسلحانه و ویرانگر و خانمانسوز پرداخت، تا اینکه در افغانستان به کمک باداران خویش، دولتهای جهادی – طالبی – جهادی را یکی پی دیگر ایجاد و با به قدرت رسیدن در ویرانی کابل و به آتش کشیدن سرتا سر افغانستان عقده های دل شان را با فیرهای شادیانه و کشتار بی گناهان و غضب هست و بود خلق، کشیدند، اما طوریکه دیده می شود این عقده ها علیه مردم افغانستان بی پایان است، که به شهادت رساندن وحشیانه فرخنده پرده از روی عقاید و آرزوهای شوم آنان نسبت به آوردن ترقی، تمدن، آرامش، صلح و ثبات درافغانستان برداشت.

بـه فـردوسـی که گـفـتی کافـری تـو      بـبـین مــلا عــــجـــب تـو شـــری تـو

تـو مـولانـا و افـغـانی و ســیـنـا را        بـــــگفتی ملـحد و فـــتـنـــه گـری تـو

زمـسجـد لانـه شیـطـان تــو کـردی      همـــــه ظــلم اســــت اگر که داوری تو

چه باشد افتخار ما بر تو ای« لنگ»   که در تاریخ فقط « کور» و « کری» تو

همچنان این طیف های توطیه گر ضدملی و ضد ترقی همین لحظه که نگارنده مصروف نوشتن این سطور است، سقوط دولت جناب اشرف غنی را تدارک می بینند، درموضوع گیری های جاه طلبانه سران جهادی و در اعمال خاینانه طالبی بیش از پیش آشکار گشت که تا ارتجاع در افغانستان باقی است، دست از توطیه و دسیسه بر نخواهند داشت و به چیز کم قناعت هم نمی کنند و به همین جهت است که آنان میخواهند تا رییس جمهور غنی را چنان به تار عنکبوت بپیچانند که به عقب نشینی های بزرگ در تطبیق برنامه های ترقی خواهانه اش وادار نمایند، برنامه های که در مجلس سنا امریکا به اسقبال بی نذیر مواجه شد.

 به این ترتیب شرط ضرور نجات افغانستان از چنگال ارتجاع سیاه، که بدبختانه فکر و اندیشه ای توده های بیسواد  میهن ما را اسیرنموده و دولت افغانستان را در گرو گرفته است، مبارزه بخاطر ترقی، دموکراسی و عدالت اجتماعی است. آزادی از ستم ملی، جنسی و ظلم اجتماعی تنها وقتی میسر است که جوانان ما به دور برنامه مدون که پیشرفت و ترقی جامعه را طرح ریزی کرده باشد حلقه زنند، برنامه که تمام شرایط مادی و معنوی را جهت پیشرفت همه جانبه جامعه و هر فرد را بطور جداگانه فراهم سازد، برنامه که دین را از دولت و سیاست جدا نموده باشد، برنامه ای که از تمام دستاوردها و ارزش های مترقی علم و فرهنگ نوین و پیشرو بشری پشتیبانی نماید و بتواند به تدریج افغانستان را به ژرفای برابری و دموکراسی و عدالت اجتماعی که شرط ضرور ترقی و شگوفایی تمام استعداد های جامعه است رهبری کند، آشکار است که در حال حاضر شایسته و دارنده ای چنین برنامه، احزاب مترقی چپ در جامعه افغانستان است، ضرورت تاریخی است تا هر جوان افغان متعلم و محصل، مامور و پیشه ور، دهقان و کارگر، تجار و فیودال، مرد و زن به احزاب چپ مترقی بپیوندند، این یگانه راه نجات از شر ارتجاع سیاه، از نابودی وطن، از بنیاد گرایان و آدم کشان حرفوی است، نیروی شما در وحدت شما و نجات شما در مبارزه سیاسی و فرهنگی می باشد، به تنهایی مبارزه نمی شود و هیچ کشوری در جهان سر بخودی آباد و سعادتمند نشده است، آزادی، ترقی، دموکراسی، حقوق بشر، عدالت و برابری و همه پدیده های انسانی حاصل مبارزات خستگی ناپذیر احزاب سیاسی مترقی و میهن پرست در جهان امروز  است.

همچنان احزاب چپ و ایتلاف چپ که افتخار سنن انقلابی و تاریخ مبارزات سیاسی افغانستان را دارند و رویا های مبارزان و میهن پرستان راتحقق می بخشند و وارث رویدادهای ترقی خواهانه تاریخ افغانستان اند باید بتوانند برنامه مشترکی را که جواب گوی خواست زمان باشد تدوین نموده و تمام جوانان افغانستان را به همکاری عملی و عضویت در صفوف شان

فراخوانند و کار فوق العاده گسترده تبلیغاتی را جهت روشنگری جوانان در شهر و ده براه انداخته و با استفاده از فرصت های طلایی با گرفتن حد اکثر بهره درسازماندهی و استفاده لازم از نیروی جوان جهت پراگنده کردن، متلاشی ساختن و محو کامل نیرو های ارتجاعی و تروریست، بسوی انقلاب فرهنگی و افغانستان با فرهنگ، با وقار و با آبرو در سطح جهان حرکت نمایند و آنچه که برای ایجاد تحول بنیادی و خوشبختی مردم در جامعه ضرور است به ارمغان آورند و پیشنهاد می گردد تا این آرزوی پاک و خواسته های میهن پرستانه ای خویش را از کارهای فرهنگی تا دفاع همه جانبه از کشور با شخص رییس جمهور افغانستان در میان گذاشته و در تحقق آن طی یک موافقتنامه مشترک از دولت کمک همه جانبه حاصل نمایند.

آخر سخن، درس اساسی که از شرایط کنونی  نهایت شکننده و بحرانی افغانستان باید گرفت این است که: وطن پرستان تنها هنگامی می توانند رسالت تاریخی خود را در مقابل میهن و مردم آن ایفا کنند و زمانی میتوانند بر هیولای پلید بنیادگرایی و ارتجاع  پیروز شوند و وقتی دوباره فاجعه فرخنده شهید تکرار نمی گردد، که وطنپرستان افغانستان در یک ایتلاف یا جبهه متحد برای ساختمان جامعه نوین میهن ما دوش بدوش هم به سوی میدانهای نبرد اجتماعی حرکت نمایند ، زیرا اگر از حرکت و تکامل، وحدت و گسترش و پیوند با توده های مردم باز ایستن، محکوم به فنا خواهند شد.  

 ***

نوت: ضرور است تا واضح سازم که، اگر از ارتجاع سیاه و نماینده گان این ایدیولوژی در افغانستان صحبت نموده ام، مقصدم از دین مقدس اسلام و مسلمانان واقعی میهن ما نیست، همچنان مقصد از جهادی همین های اند، که تا دیروز صد افغانی به جیب نداشتن و امروز ما همه گان شاهد ثروتهای میلیونها دالر آنها هستیم، از کجا کردند؟ و مجاهد آن افغان شریف و پاک و آن مسلمان واقعی است که فریب همین جهادی را خوردند و واقعا فکر می کردند که وطن شان اشغال شده و اسلام در خطر است،  روح شان شاد باد.    جهادی ها ازآنان جهت ویرانی میهن، کشتار ترقی خواهان و بدبختی مردم استفاده نمودند و در عوض خود مالک ثروت های ملی افغانستان و صاحب میلیونها دالر باد آورده شدند.

مقصد از انتقاد چپن و لنگی، این است که لباسهای ملی تنها در روزهای ملی و بازی های ملی مانند... قابل استفاده است نه هر روز،  در وزارت  و شورا و سنا باید لباسهای منظم و رسمی به تن گردد، چون لباسهای خواب و لباسهای ملی باعث تنبلی، کهولت و توهین به مقامات رسمی و مردم افغانستان است، ریش هم سمبول دیگر از تنبلی و عقب گرایی  است، زیرا شخص که نتواند ریش خود را بگیرد و لباسهای خواب خود را جهت آمدن به دفتر تبدیل نماید، چطور میتواند مصدر خدمت به جامعه و مردم شود.

بامداد ـ دیدگاه ـ۱۵/۲ـ ۳۰۰۳

هم چپ، هم میانه و هم راست؟

سرتیر کابلی

من نمی خواهم درین نبشته مقدمه چینی نمایم. رُک و راست و بدون مقدمه و پیشتبصره می نویسم.

مقاله ی جناب سپنتا را زیر عنوان: جنگ نیابتی« یا مبارزه با تجاوز و اشغال؟» مطالعه کردم. این مقاله جناب سپنتا که خود به چپی مشهور بود؛ اما اکنون چه؟ ایشان را میانه یا راست بنامیم؟ یا معجون عجیب محیرالعقول؟

بازهم سپنتا؛... این سپنتا هیچ شرم ندارد.

 سیاف که شیطان در لباس انسان است قدری شرم و حیا دارد. زیرا او آنچه بود وآنچه میگفت فعلا هم همان چیزاست وهمان چیزمیگوید. ولی این جناب عالی سپنتا مانند نامش چون شملیون هرروز چهره بدل میکند. سپنتا با تمام تحصلاتش تا حال فرق میان مبارزه ی آزادیبخش خلق ها و جنگ نیابتی را نفهمیده است و نمیداند. اوشان مبارزه خلق قهرمان ویتنام را که به کمک اتحاد شوروی وجمهوری خلق چین پیش برده می شد، یک جنگ نیابتی میداند. البته مبارزه مردم افغانستان، مردم انگولا، حبشه، و نیکاراگوا... وکمک های اتحاد شوروی، کوبا وکمپ سوسیالیزم را که به خاطررهایی این ممالک از چنگال امپریالیزم صورت میگرفت نیز نزد سپنتا در ردیف جنگ نیابتی است . « پیش جانانه ای من کشمش وپنبه دانه یکیست »

 متاسفم به سپنتا بدین تحلیلی که ازجنگ نیابتی داده است. باید عرض نمایم که موضوع خیلی ها بغرنج تر وبزرگتر از آن است که فکرسپنتا به آن برسد.
تحلیلگران درست میگویند، در افغانستان ودرمنطقه جنگ کاملا اعیار نیابتی جریان دارد.

 درپاکستان ازبدوتاسیس تا اکنون یک رژیم نیابتی سراقتدار است. جنرالان و ای اس ای  ، پاکستان به نیابت انگلیس وامریکا، افغانستان ومنطقه را به آتش نشانده اند. بهتراست آقای سپنتا لست ده فقره ای خود را به بادارهای امریکایی خود پیش کند « زورش به خر نمیرسد میزند به پالانش» آخر شما با امریکا قرارداد استراتیژیک یعنی کپیتلاسیون وتسلیم بدون قید وشرط را امضا نموده اید ، باید توجه کنند. آنچه امریکا میخواست بدست آورد پایگاه های نظامی را صاحب شد دیگر باید از افغان کشی دست بکشد. اما نه...، فلم نوآغازمیشود و آسیای میانه پیش روی است. امریکا همه طرف های درگیر را کمک میکند تا جنگ نیابتی ادامه داشته باشد.

« جنگ متداوم ، بی ثباتی وهرج ومرج قابل کنترول » دکترین امروز انگلیس- امریکا درجهان است. انگلیس- ایالات متحده این وضع را به نفع خود تشخیص داده است. نظامیان افغانستان وطالبان و دیگر تروریستان را کمک میکند تا تنور را گرم نگه دارد (از یک طرف از تجارت تریاک میکمنی میکند واز طرف دیگر افغانستان را زیرقرض گور مینماید تا روزی رسد که حتا فروش همه معادن افغانستان آنرا تکافو نتواند.)
ازاینرو مبارزه و تلفات به اصطلاح اردوی افغانستان و تروریست های طالب را نمیتوان مبارزه آزادی بخش خواند زیرا تروریست های طالب وگارد امنیتی به اصطلاح اردو افغانستان یک اردوی اجیر است که ازمنافع امریکا وایادی داخلی اش دفاع میکند و هردو به اصطلاح اردو و تروریست های طالب جنگ نیابتی امریکا را در افغانستان پیش میبرند که مردم بی دفاع افغانستان چوب سوخت وگوشت دهن توپ آن اند.
امروز تمام خلق های جهان به شمول پاکستان و افغانستان در مترکس قرار دارند ( مترکس داستان ساینس فکشن است که در آن کمپیوتر ها زمام امور را بدست داشته باکنترول مغز انسانها آنها را در جهان مجازی قرار داده و از انرژی شان استفاده میکنند) طوریکه دیده میشود روبط امریکا با دیگر خلق های جهان خیلی ها شباهت به عمل کرد مترکس دارد.
درجای دیگر آقای سپنتا از سیاست خارجی وداخلی افغانستان سخن میگوید اما چشم پوشی میکند و افشا  نمی نماید که سیاست داخلی وخارجی افغانستان درکابل ازسفارت امریکا دیکته میشود، او به عوض آنکه مبارزه آزادی بخش را به ضد استعمار و اشغال تبلیغ نماید وچاره بسنجد که چطور مردم بی دفاع افغانستان را ازچنگال ومترکس امریکا نجات دهیم به دیماگوژی درمورد جنگ نیابتی میپردازد. البته او نوکر خان است نه از بادنجان که چنین نماید.

امریکا میخواهد تا جنگ نیابتی بین رژیم کابل وتروریست های طالب را ادامه دهد تا آنها مصروف جنگ با یکدیگر شوند قوای شان به تحلیل برسد وهیچگاه موقع نیابند که به ضد اشغال بجنگند وامریکا را از افغانستان طرد نمایند. البته عین مطلب درمورد پاکستان به مثابه دشمن دیرینه افغانستان صدق مینماید و پاکستان سالهاست که ازاین ایده استفاده مینماید .

 از تاریخ باید آموخت. استعمار انگلیس ایده فوق راخوب بکار برده جناح های مطرح نیم قاره هند ( دولت مرکزی ، جنبش مرته ، سیکها، مسلمانها، هندوها وافغانها ) را مقابل هم قرار داده است همه جوانب را کمک کرد و به جان هم انداخت و دوصد سال بالای شان حکومت کرد. امریکا که میراث خوراستعمار انگلیس است این تاکتیک را درجنگ بین ایران وعراق بکار برد. هر دو جناح را کمک کرد تا یک دیگر راپرکند پرکند کنند که امریکا راحت باشد. امریکا این تاکتیک را درافغانستان پیاده کرده است تا سالهای متمادی افغانستان را به اشغال داشته باشد (اشغال افغانستان بخشی ازستراتیژی امریکا در آسیای میانه است) زیرا خوب میداند که صلح افغانستان ختم اشغال است که او یعنی امریکا ابدا آرزویش را ندارد بنااضرورت میداند تاجنگ نیابتی را درافغانستان ادامه بدهد.

 فازجدید این جنگ با سرازیر شدن ده ها هزارترورست داعش از ممالک مختلفه جهان به افغانستان ومنطقه آغاز میگردد. تحت هیاهوی مذاکرات صلح با طالبان امریکا می خواهد بخشی از طالبان را با رژیم کابل پیوند داده ؛ بخش دیگر آنرا زیر بیرق داعش بفرستد تا بین داعش و رژیم کابل یک نوع توازن قوا بوجود آید وحریفان بتوانند در این میدان سگ جنگی چند صباحی داشت نمایند زیرا مقامات امریکایی  گفته اند که سرکوب داعش سالهای زیادی را دربرمیگیرد.

در چنین هوا وفضابه سیاستمدارنی چون سپنتا لازم است تا به جای چرند نویسی مصروف طرح پلان خاتمه اشغال و ویرانی خانه صیاد شوند و دین وطنی خود را ادا نمایند. اما نه ، اوباید وظیفه ستون پنجم را اجرا کند؛  ببینیم چطور؟

امریکا به بهانه محو تروریزم، اعاده صلح ،اعمار دموکراسی و بازسازی، افغانستان را اشغال نمود اما امروزطوریکه دیده میشود هیچ یکی از این تعهدات خود را عملی نکرده است. از اینرو سخت مورد انتقاد آرای عامه جهان ومجامع بین المللی قرار دارد. بنا طوریکه در رسانه ها به مشاهده میرسد ؛ میخواهد رفع مسوولیت نماید ومشکل تراشی کرده عوامل دیگر را مسوول جنایات خود درافغانستان وانمود سازد و برای این منظور جهت فریب آرای عامه جهان کمپاین تبلیغاتی را توسط ستون پنجم خود به راه انداخته است. اگرخواننده گان ارجمند متوجه شده باشند مشابهت زیادی بین قلقله ها ومصاحبه های شخصی بنام وحید وحید الله ونوشته سپنتا وجود دارد. مثل آنکه هر دو در یک روند کار میکنند و ایادی اشغال اند.

به امید روسیاهی عناصر خاین به وطن!

به امید طرد اشغال!

 به امید اعاده صلح دایمی در وطن محبوب ما افغانستان!

 بامداد ـ دیدگاه ـ۱۵/۳ـ ۲۵۰۳