اتحاد ما ضامن شکست توطیه های پاکستان است

صمد کارمند

استخبارات، نظامیگران و در کل حکومت های پاکستان پس از ١٩٤٧ «  تولد پاکستان »  هیچگاهی سیاست های مسالمت آمیز و حسن همجواری نسبت به کشور ما نداشته اند و نخواهند داشت. بنام های مختلف سیاست های تجاوزکارانه خویش را علیه کشورما ادامه  دادند و استراتیژی شان همانا حاکمیت ضعیف و ناتوان در افغانستان ، پایین بودن اقتصاد و نبود قوت نظامی دولت افغانستان است.

پس از ثور ١٣٥٧به خصوص ورود ارتش سرخ در افغانستان دولت پاکستان  زیر شعار دفاع از اسلام و آزادی مردم افغانستان به ایجاد، تجهیز، تقویه  و آماده کردن نیروهای  بنیادگرا  و مذهبی اقدام ورزید و بیش از یک دهه ترور و جنگ را در سرزمین ما رهبری و هدایت نمود، میلیون ها هموطن ما کشته، زخمی و مهاجر شدند و کشور ما عملاً با یک جنگ اعلان ناشده مواجع شد.

حوادث ١٩٩٢ چرخش عظیم  در معامله قدرت و ادامه جنگ  در افغانستان به وجود آورد، پاکستان  آنانی را که تربیه  و پرورش کرده و حلقه غلامی برگردن شان انداخته  بود برای ایجاد دولت و ادامه سیاست درافغانستان فرستاد که بزرگ ترین خاطره از آنها همانا جنگ داخلی، ویرانی کابل و مرگ بیش از هفتاد هزار انسان کابل است.

با وجود دولت دست نشانده و اجیر هنوزهم  آتش تجاوزکارانه  پاکستان خاموش نشد و مهره های  قدرت را از جهادیان به طالبان تبدیل نمود، افغانستان سیاه ترین دوره طالبان را تجربه کرد در دوران حاکمیت طالبان پاکستانی ها دست بلند و تواناتر در تجاوز علیه مردم و کشور ما داشتند.

 امروز در پهلوی طالبان  آنان یکجا با حکومت سعودی، سیاه پوشان داعش را ایجاد و شامل ادامه جنگ نموده اند.

دراین اواخر پاکستان باز هم خاموش نه نشسته بد نام ترین مهره دخالت و تجاوز را وارد صحنه سیاست و قدرت می نماید که همانا حکمتیار بزرگترین جنایت کار و قصاب کابل می باشد.

نظامیگران پاکستان تصمیم  و اراده دارند تا جنگ را از جنوب افغانستان به مناطق مرکزی و شمال افغانستان انتقال داده و بدین ترتیب جنگ و ویرانی را افغانستان شمول ساخته و بیشتر بر تحقق أهداف استراتیژیک خویش نایل شوند.

با تاسف بعضی حلقات حاکمیت و ستون پنجم  افزار سیاست های خصمانه  پاکستان علیه کشورما بوده و عمیقاً سیاست و عملکردهای دولت مردان افغانستان را در دست خویش دارند.

آنچه کاملاً روشن و واقعیت  دارد همانا  اهداف تجاوزکارانه پاکستان علیه کشورما است برای آنها نحوه سیاست و عملکرد های دولت های افغانستان مطرح نبوده؛  بلکه چگونگی تحقق خواست ها و آرمان های شان مهم  و با ارزش است.

با صراحت می توان نتیجه گرفت که پاکستان هیچ زمانی دوست ما نبوده و هیچ  گونه امید واری برای حسن همجواری وجود نداشته و نخواهد داشت.

ضرور است تا سیاسیون حاکم درافغانستان در پیوند با منافع ملی ما از خواب غفلت بیدارشوند، افغانستان به یک دیپلوماسی  فعال و متکی بر واقعیت های موجود نیاز داشته ؛ و باید جامعه جهانی را بیش تر از پیش بر حقانیت تروریستی و تجاوزکارانه ی پاکستان متیقن ساخت.

بیداری، هوشیاری، خود اگاهی و اتحاد مردم نسبت به سیاست های خصمانه  پاکستان حتمی بوده ؛ و روند ضدیت با پاکستان تقویه  و گسترش یابد.

همچنان بهتر خواهد بود تا در کادر رهبری کشور و سیاسیون  حاکم خانه تکانی صورت گیرد تا زمینه عملکرد برای ستون پنجم و اجیرهای پاکستانی ها تنگ تر شده و افغانستان  از مصیبت، جنگ  و انسان کشی نجات یابد.

با جسارت و ایمان  بیش تر در پیشاپیش این همه  داد خواهی  و مبارزه ملی  و وطنپرستانه  قرار گرفت  و آن چنان که لازم است  دین ملی، انسانی  و ترقی خواهانه خویش را اجرا کرد این خواست مردم، زمان و تاریخ است.

 بامداد ـ دیدگاه ـ ۳/ ۱۷ـ ۲۸۰۲

دعـوای خـروس‌ هـا در فـرانسه

چپ‌ های متشتت: ملانشون و آمون  بر نامزدی مستقل خود برای پست ریاست جمهوری پافشاری می‌ کنند

دو ماه به انتخابات ریاست جمهوری فرانسه مانده و چپ‌ها هنوز نتوانسته اند بر سر یک نامزد مشترک انتخاباتی به توافق برسند. درنتیجه برای هر دو نامزد ریاست جمهوری یعنی ژاک لوک ملانشون Jean-Luc Mélenchon  از « حزب چپ ـ  PG » و  بنوآ آمون Benoît Hamon  از « حزب سوسیالیست ـ  PS »  وضعیت زیاد مطلوب به نظر نمی ‌رسد. در شرایط  فعلی هیچ ‌یک از آن دو در دور دوم و تعیین کننده انتخابات روز ۷ می  سال جاری شانسی برای پیروزی نخواهند داشت.

کلیه نظرسنجی‌های معتبر  آمون  را در دور اول انتخاباتی روز ۲۳ اپریل سال جاری با ۱۵ تا ۱۸ درصد آرا  در مقام چهارم ؛ و ملانشون را با ۱۱ تا ۱۲ درصد آرا  در رتبه پنجم گمانه می ‌زنند. انتخابات نهايی بین رهبر حزب فاشیستی « جبهه ملی Front national »  خانم  مارین لو‌پن Marine Le Pen  با ۲۲  در صد ؛ و امانویل ماکرون Emmanuel Macron وزیر اقتصاد سابق ريیس‌ جمهور کنونی اولاند که از نظر سیاسی به مرکز نزدیک است با ۲۴ درصد، صورت خواهد گرفت. نامزد انتخاباتی راست‌ها  فرانسوا فیون  که درحال حاضر به خاطر افتضاح‌ های اقتصادی زیر فشار قرار دارد احتمالاً بین ۱۸ تا ۱۹ درصد آرا، یعنی مقام سوم را به خود اختصاص خواهد داد.

درخواست‌های بدنه چپ در سطح کشور که ملانشون و آموند به جای پیروی از نیات خصوصی خویش « منافع کشور» را در نظر گیرند و « امکان فزاینده انتخاب مارین لو‌پن به عنوان ريیس ‌جمهور» را با ارايه نامزد مشترک نیروهای چپ مانع گردند، تا اکنون به نتیجه نرسیده است. آمون که روز دوشنبه با نامزد اصلی « سبزها ـ Europe Ecologie Led Verts » یانیک ژادو Yannick Jadot ملاقات کرد، حداقل از پشتیبانی سبزها مطمین است. قرار است آخر هفته آینده بدنه حزب سبزها رسماً قول  ژادو  را تايید نماید.

رابطه بین ملانشون و کمونیست‌ها مساله ‌دار است. حزب کمونیست فرانسه در سال ۲۰۱۶ ترسایی هر چند با اکثریت ضعیف، تصمیم گرفت با حزب چپ‌ها همکاری کند. البته در سال گذشته  کسی تصور نمی‌ کرد که سوسیالیست‌ها ريیس‌ جمهور وقت فرانسه فرانسوا اولاند و نخست‌ وزیر دست راستی او  مانویل والس  را نامزد نخواهند کرد. آمون که به جای این دو نامزد گردید از جنوری  ۲۰۱۷ ترسایی کوشش می ‌کند تا سوسیال ‌‌دمکراتیزه کردن حزب را (که از المان کاپی شده)  متوقف کرده و حزب سوسیالیست را به سمت چپ سوق دهد. هواداران سنتی حزب ظاهراً این گرایش را می‌ پسندند: آمون در نظرسنجی‌ ها نه تنها از ملانشون سبقت گرفته، بلکه حتا یک ‌سوم از پشتیبانان او را نیز به سوی خود جلب کرده است.

از نظر برنامه‌ ای ظاهراً به سختی می ‌توان این دو نامزد آشتی‌ناپذیر را از هم تمیز داد. هر دو می‌ خواهند «جمهوری پنجم » کنونی را با ریفورم قانون اساسی به « جمهوری ششم » تغییر دهند و شرکت بیش‌ تر مردم را در روند تصمیم‌ گیری‌های دموکراتیک مقدور سازند. حقوق بازنشسته گان باید افزایش یابد، ساعات کار کوتاه گردد و از مالیات بر ارزش افزوده کاسته  شود. به کمک برنامه‌های سرمایه‌ گذاری دولتی باید به ویژه برای نسل جوان اشتغال ‌زايی صورت گیرد.

ملانشون وعده می ‌دهد که ۴۵ میلیارد یورو برای یک « برنامه اضطراری » اختصاص خواهد داد که صرف احداث واحدهای مسکونی اجتماعی، کودکستان ها  و خانه سالمندان خواهد شد. برای جلب هواداران محیط زیست او می‌ خواهد با اختصاص ۹ میلیارد یورو ۳۰۰ هزار فرصت شغلی در « کشاورزی سبز» ایجاد کند. برای دبیرکل حزب سوسیالیست فرانسه ژان کریستف کامبادلیس  این « نشانه اشکاری » است که در اصل باید هر دوی نامزدها « با یکدیگر به اتفاق نظر برسند.»

 بنوا آمون  هفته گذشته تصمیم گرفت در طی سفر ۲۴ ساعته خود به پرتگال بیاموزد که چگونه فراکسیون‌های مختلف  سیاسیون چپ می‌ توانند با یک دیگر سروکله بزنند و یک دولت مشترک بر پا نمایند. ملانشون که هم‌ اکنون از طریق یوتیوب برنامه خود را معرفی می ‌کند خود را زیاد از مذاکرات خارجی رقیب خشنود نشان نداد. او گفت که « دنبال نعش ‌کش » رژه نخواهد رفت و منظورش ظاهراً حزب سوسیالیست فرانسه است. آمون هم در پاسخ گفته که مطمیناً او دنباله ‌رو ملانشون نخواهد شد./ یونگه ولت

بامداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۱۷ـ ۲۶۰۲

مداخله نظامی امپریالیزم امریکا درکشورهای جهان و نقش ان درتشکل نیروهای تروریست دینی ومذهبی وفاشیزم درجهان

( قسمت دوم )

علی رستمی

بعدازجنگ  جهانی دوم کشورهای بزرگ اقتصادی اروپا بریتانیا ، فرانسه استراتیژی نیولیبرالیزم را برای گسترش توسعه قدرت طلبی اقتصادی و جبران مصارف و ضررجنگ  درکشورهای جهان سوم تدوین نمودند. تا ازاین طریق بتوانند ، بالای کشورهای مستعمره که ازخود برای آزادی سیاسی واقتصادی مقاومت نشان می دادند، غیرمستقیم منافع خویش را تامین نمایند. کشورهای جهان سوم نسبت رکود وعقب مانی اقتصادی نمی توانستند که ازسلطه قدرت های بزرگ اقتصادی بیرون بیایند، مجبور بودند که با آنها ازراه های مختلفی ازدرسازش عمل نمایند، اگر این کشورها ازتسلط کشورهای اروپایی بیرون می شدند، به معرض تنبیه اقتصادی و تهدید نظامی توسط امریکا مواجه می گردیدند؛ ومجبور بودند که با تجارت بازار آزاد ازطریق فروش اموال صادراتی وانتقال سرمایه های شان برای اینکه نیروی کار ارزان و فراوان داشتند ،معامله  نمایند.دراین صورت سیلی از سرمایه های بزرگی صنعتی به کشورهای جهان سوم سرازیر شد. با مزد ارزان سود بیشتراین کشورها به گدام بزرگی تولیدی کشورهای بزرگ مانند  :امریکا ،انگلیس ،فرانسه ، المان وغیره تبدیل شدند. طوریکه لنین گفته است:«  همچنانکه سرمایداری پیشرفت میکند نه فقط محصولات ، بلکه خود سرمایه، نه تنها محصولات خود، بلکه تمام فرآیند تولیدرا صادرمیکند.» بنابراین اکثریت شرکت های غول پیکر امریکایی ، فناوری، کارخانه ها وشبکه های فروش خود کار را به کشورهای که دستمزد پایین  نسبت به کارگران امریکایی پرداخته می شد، صادر کرده اند.  این اقدام زیر نام « گلوبالیزم » یا جهانی شدن بعداز فروپاشی اتحادشوروی بالخصوص درکشورهای اروپایی شرقی وسایر نقاط جهان در دوران رهبری مارگریت تاچر صدراعظم انگلستان وجیمی کارتر رئیس جمهور امریکا  آغاز؛ ومورد تحقق قرارگرفت.  با این تیوری جدید بازهم سرمایه های بیشتری از کشورهای امریکا و اروپا در کشورهای جهان سوم بالخصوص اروپایی شرقی، چین، تایوان وغیره سرازیر شد.امریکا که بعداز فروپاشی شوروی به مثابه ابرقدرت جهانی بدون حریف تبدیل شده بود، خواست تا سرحدات امپراتوری خودرا بیشترتوسعه بدهد ویک جا با شرکایی اروپای خویش داخل اقدام تصفیه حساب با کشورهای که در زمان اتحادشوروی دراقمارش قرارداشت شود .بعداز حمله به یوگوسلاویا وتجزیه  آن به سه کشور ،روی به سوی شرق میانه علیه عراق نمود. امریکا و شرکایی اروپایی اش بهانه مبنی برداشتن سلاحی هسته وی  وهمچنان توسط دولت بوش (پدر) گفته میشد :«  نیروهای امریکایی در خاورمیانه برای دفاع از عربستان درباره حمله قریب الوقوع عراق لازم وضروریست ».(طوریکه امروز علیه روسیه وایران می نمایند)  به این منظور امریکایی ها وطرفدرانش تبلیغ را علیه صدام حسین بنام «  قصاب بغداد » یک « مرد دیوانه » ،  «روانی تغیر شکل داده » و « جانور» اطلاق می شد، شروع نمودند،رییس جمهور بوش اورا  « بدتراز هیتلر  » معرفی میکرد.با این تبلیغات می خواست که زمینه یورش را به عراق مساعد و آغاز نماید.تا اینکه درسال۲۰۰۳ ترسایی به کشور عراق حمله و حکومت صدام حسین راسرنگون وخودش را بعد از مدتی گرفتار و توسط نیروهای نظامی امریکا بعداز محکمه اعدام کردید. ازآن زمان به بعد جنگ های خونین قومی ومذهبی درعراق آغاز و تشدید یافته که تابه امروز هنوزهم درآتش جنگ مردم عراق با داعش والقاعده دست وپنجه نرم می کنند ،که تا به حال پیش از سه میلیون عراقی به قتل رسیده است و نزدیک به نصف شهرهای عراق ویران ودرحدود یک میلیون مردم آن آواره و مهاجر به کشورهای خارجی شده که این غایله هنوزهم جریان دارد.

 حمله نظامی در سال ۱۹۸۶  و بمباران طرابلس و بنغازی ومرتبه دوم در۲۰۱۱  ترسایی توسط نیروهای نظامی امریکا به لیبیا وسرنگونی معمر القذافی که  این کشور دریک بی ثباتی سیاسی  قرار گرفته وجنگ های قومی وقبیله وی آغازو گسترش یافت وهزاران تن کشته وبی خانمان شدند.هنوزهم ثبات سیاسی کامل دراین کشور بوجود نیامده است . گناهی قذافی این بود  که درسال 1969 گروهی تبهکار و زشت ثروتمند  واجیران امپریالیستی را سرنگون کرد و با استفاده از سرمایه نفت ونیروی بشری نیازمندی های مردم را برآورده می ساخت، وبه سوی جامعه مساوات طلبانه درحرکت بود. همچنان صنعت نفت لیبیا را ملی ساخت . لیبیا از سال ۱۹۸۰ ـ ۱۹۹۰ مورد تبلیغ و اتهامات ناروای رسانه های امریکایی وغربی قرارگرفته بود و آنرا تروریست وهواپیما ربا می نامیدند ، و آنرا تهدید جدی علیه امنیت امریکا قلمداد می کردند. درحالی که لیبیا دارای سه میلیون نفوس داشت و۵۵۰۰۰ هزار تن نیروی ارتش آنرا تشکیل می داد. ایا می توانست همچو یک کشور کوچک تهدیدی برای یک کشور غول پیکر سرمایداری مجهز با قشون منظم پیشرفته جهانی باشد،هر وجدان پاک حکم خواهد کرد که ازعقل بیگانه هست!

برعلاوه امریکا، علیه دولت بشاراسد نظر به اسناد دستگاه  سی آی.ای  که ازسال ۱۹۸۰ درپی سقوط آن برای یک دولت دست نشانده بود، موضع گیری داشت؛ تا بالاخره  بعداز  عراق ولیبیا درگیری های نظامی ازسال ۲۰۱۱  بوسیله گروه های مسلح تروریستی بنیادگران اسلامی مانند : القاعده ، داعش و جبهه النصر با حمایت کمک های  نظامی ترکیه ، ناتو و امریکا   برضد دولت بشار الاسد شروع شد،این هدف تعرضی ، برای تامین منافع شرکت های فرامیلتی نفتی امریکا و اشغال ذخایر نفتی سوریه ، با سرنگونی دولت منتخب مردم سوریه  و تسلط کامل دراین کشوربود  و می خواستند، نفت وگازکشورهای قطر،  عربستان و امارات  متحده عربی  را از خاک سوریه و ترکیه به اروپا انتقال، تا توانسته باشند که مایحتیاج اروپایی ها را از درک نفت و گاز که از کشور روسیه وارد می نمایند، مرفوع سازند .البته تابه حال این توطیه خنثی ،افشا ومردود شد ه است .دراین جنگ پیش از سه میلیون سوریه مهاجر وپیش از دوصد هزار نفر به قتل رسیده است. ناگفته نباید گذاشت که این همه  قتل وقتال که امروز درعراق وسوریه ولیبیا صورت گرفته ،همه توسط نیروهای نظامی امریکا وشرکایش همچنان نیروهای کمکی ونیابتی آنها  داعش والقاعده که توسط خودشان تشکیل یافته است ، صورت گرفته است، که به ظاهر آنها را تروریست جلوه می دهند، تا موجودیت واشغال سرزمین های شرق میانه  توسط نیروهای نظامی آنها توجیه پذیر برای جهانیان باشد،که نیروهای شان برای ازبین بردن تروریست ها در شرق میانه  حضور دارند!

کشورهای سرمایداری به گفته کارل مارکس: «  در محوربحران قرار دارند». بدین منظور همیشه درطول تاریخ برای اینکه بتواند خود را ازبحران و رکود اقتصادی ویا نارضایتی های اجتماعی  مردم نجات بدهند، با رویکردها ی مختلفی  بر اساس تیوری های توطیه گرانه  و با نظریه های محافظه کارانه  و یا تعرضی راستکارانه عمل نموده وچهره بدل می نماید تا توانسته باشند ، نظام سرمایداری را دو باره بر اساس رویکردهای «نیو گلوبالیزم/ استعمارنو » و"نیو امپریالزم/ گلوبالیزم » خود را از رکود و بحران نجات داده نظمی جدیدی را بوجود بیاورند.

 امپریالیسم نظمی است که نخبه گان مالی وثروتمندان با قدرت و زورکارـ نیروی کار، منابع طبیعی و بازار جوامع خارج را زیرتسلط خود می آورند. و نتیجه  آن ثروتمند ، ثروتمندتر  وفقیر، فقیرتر می شوند. نظام امپریالیستی با روش های زور و خشونت آمیز برای جلوگیری ازرشد نظام های که اقتصاد ضعیف دارند ، و درمقابلش مقاومت می کند وگوش بفرمان نمی باشند ، با مداخله نیروهای نظامی ویا تحریم های اقتصادی سرزنش کرده، تا تحت فرمان شان قرارگیرد. از سوی دیگرامپریالیزم جهانی برای جهانی شدن سرمایه  و جهانگیر شدن ثروت شان درکل جهان از هرنوع عملکرد استثمارجویانه  و تشدید تضادهای اجتماعی استفاده کرده وبه انباشت سرمایه و رقابت های مالی خویش می افزایند .بدین منظوربا شعار های ملی گرانه وپوپولیستی برای احراز قدرت درجهت رفع رکود اقتصادی و نارضایتی مردم که ناشی از عملکرد نخبه گان سیاسی در جهت جهانی کردن سرمایه با شیوههای نظامی زیرنام دموکراسی وگلوبالیزم با رشدهزینه های نظامی بر اساس توسعه پایگاه های نظامی فقر وبیکاری افزایش و دامنگیر شده است ، عمل می کنند ؛ تا دوباره خود را ابر قدرت ساخته ومردم را ازبیکاری نجات و نرخ آن تنزیل یابد. این عمل را ما درگزنیش رییس جمهوری امریکا ، رونالد ترامپ  شاهد هستیم ؛ وی با شعارهای نژادپرستانه  و راستگرانه  وضدمهاجرت که خواست اکثریت بود به پیروزی رسید. پیروزی وی ناشی از تحقق سیاست های نیولیبرالیستی  سلف اش اوباما که با شعار گلوبالیزم به زور توپ و تفنگ، بمب ، هواپیمای  بمب افگن وراکت های قاره پیما  با هزینه های بزرگ نظامی از دست رنج زحمتکشان امریکا؛ بالای مردم امریکا و جهان تحمیل شده بود،می باشد. علت اساسی آن صدورسرمایه های شرکت های صنعتی امریکا به کشورهای اروپایی شرقی، چین و تایوان وسایرکشورهای  جهان سوم که دستمزد پایین دارد،می باشد  که باعث افزایش نرخ بیکاران وفقر در امریکا شده است.

 طوری که فاشیزم بعد از جنگ اول جهانی ناشی از وضع برآمد ه پس از جنگ که باعث فقر وگرسنه گی و بیکاری درکشورهای جهان از جمله در ایتالیا  و المان که برای بدهی های جنگ مجبور به پرداخت غرایم بودند ، بالخصوص جوانان و قشر متوسط  شد؛ این وضع سبب تقویه روحیه  شعارهای ملی گرانه و نژادپرستانه  توسط موسولینی و هیتلرگردید. موسولینی بااستفاده از دسته های جنگ جویی بیکار وخسته ازجنگ علیه حاکمان وقت،   گروهی بزرگی بنام « فاشی دی کومباتیمانتیک» درایتالیا تشکیل داد که سپس به حزب « فاشیست ها » تبدیل  وقدرت را بدست گرفتند.

وضع  درکشور المان هم نسبت پرداخت غرامات جنگی  بعدازختم جنگ اول جهانی به  فرانسه  وانگلیس وایتالیا  وهمچنان  پرداخت قروض اش به امریکا،باعث پایین آمدن ارزش پولی المان می شد که یک دالر ویا پوند به میلیارد ها مارک رسیده بود وسبب بی ثباتی و بحران بزرگ سیاسی واقتصادی شده بود.  المان مجبور بود که مقدار6 میلیاردو600 میلیون لیره استرلینک غرامات جنگی را به اقساط سالیانه به متفقین می پرداخت . از جانب دیگرخلع سلاح ارتش المان مطابق قرارداد" ورسای" و ازدست رفتن سرزمینها ی قبلی حدودی امپراتوری المان ،همچنان بحران مالی 1933 که فقر وبیکاری را درقبال داشت، بالای اتوریته ومحبوبیت  حزب سوسیال دموکرات اثری منفی گذاشته وپایه هایش درمیان توده ها ضعیف وناتوان کردید  . شکست المان درجنگ  وپرداخت جریمه جنگی وازبین رفتن ارتش المان، یک نوع نفرت وانزجاررا درمیان مردم وبالخصوص قشر جوان علیه کشورهای خارجی وهمچنان سرمایدارن  خارجی،بوجود اورده بود.این  چالشها اقتصادی و اجتماعی باعث بوجود امدن احزاب ملی سوسیالیستی درالمان کردید.رویه ضد یهودی وخارجی درمردم قصدی صورت میگرفت واز هیچ نوع تحقیروتوهین علیه انها دریغ نمی شد. هویت حکومتهای پارلمانی و دموکراسی در کشورهای اروپای ضعیف وازبین می رفت، یک نوع روحیه ضد دموکراسی در یک عده کشورهای اروپایی بوجود می آمد و نازیستها به قدرت میرسیدندوحکومتهای فاشیستی جای دموکراسی وپارلمان را میگرفتند، این همه  عوامل دست به دست هم  داده و نظام فاشیستی هیتلر را بوجود اورد. فاشیستها ازجمله ناراضی ها و ضد انقلاب سال 1918 المان  که درجریان جنگ بوقوع پیوست  بودند. فاشیزم علیه تمام جنبشها ی مترقی ، دموکرات ،لیبرال ،سوسیالیست وکمونیست درجهان بود ؛روحیه ضد ازاد منشی ودارای خصوصیات ارتجاعی بودند. فاشیزم نظر به پیچیدگی شرایط براساس روحیه تمایلات مردمی به قدرت رسیدندو چون قشر عظیم توده ها از وضع زندگی ناراض وفقیر ناتوان شده بودند. درمقابل نازیها وعده های چرب نرم را به مردم میدادندوعمال سوسیال دموکراتها را محکوم میساختند.

طوریکه سیر جریان عروج فاشیزم دراروپا نشان میدهد، جریانات ناسیونالیستی ونژاد پرستی ناشی از عمل کردنا درست ودقیق نخبه گان اقتصادی و سیاسی ،بر شالودهءرهبری نا سالم اقتصادی واهداف جنگجویانه ،که بر ضد منافع زحمتکشان که اکثریت جامعه را تشکیل میداد بوجود،امده است. چنانکه انتخابات  دونالد ترامپ به حیث چهل و پنجمین رئیس جمهور امریکا، این حقیقت رابه اثبات می رساند.

نظام سرمایداری تا اینکه براسا س  تیوری علمی مترقی در رویکرد وعملکرد خود به نفع طبقه کارگر وهمه زحمتکشان (قشرمتوسط امروزی)که به شیوه های مختلف استثمار میشوند،تغییر بنیادی را  انجام نه دهد، همیشه دراین بحرانها غرق خواهدبود.نظام سرمایداری باید اصولی وقانونی نظر به شرایط وجبر تاریخ تغییر نماید. موتور محرکه این روند: رشد فناوری ،ماشینیزه شدن تولید ، شکل گیری نیروهای اجتماعی به صفت نیروی مولده که دارای منافع مشترک طبقاتی دارند و توجه همه به  ضر ورت حفظ محیط زیست. این مولفه ها باهم یکجا باعث تغییر نظام کهنه به نوخواهند شد. نظام سرمایداری به هرنوع که  بخواهد مخالفت وانزجار مردم راعلیه رویکردها واهداف خود سرکوب واز بین ببرند، موافق نه شده وباچالشهای نوینی مواجه خواهند شد به گفته مارکس :"ختم هر بحران سرمایداری اغاز بحران دیگری هست".تا اینکه درجهان تضادهای اجتماعی ،اقتصادی وطبقاتی وجوداشته باشد ، حل منافشات منطقوی ورقابتهای صدور سرمایه وغضب ثروتهای طبعی مردم توسط الیگارشیهای مالی شرکتهای فراملیتی برای تقسیم جهان وکسب سود سرمایه ادامه دارد وجهان همیشه درخطر فقروگرسنگی وجنگهای فرسایشی ومدهش قرارخواهد داشت.

 طوریکه "مایکل پارتنی" فعال چپ امریکا گفته است:"ماهیت سرمایداری وعلت وجودی ان برای ایجاد دموکراسی، یا کمک به مردم زحمت کش ، یا حفظ محیط زیست، یا ساختن خانه برای بی خانمان ها نیست. هدف سرمایداری تبدیل طبیعت به کالا وکالا به سرمایه است، تابا سرمایه گذاری وانباشت، وهربخشی ازجهان را برای تحقق تصور خویش تبدیل کند". 

ماخذ:

امپریالیسم 101،ا ثری: مایکل پارتنی ، استاد دانشگاه وفعال سیاسی چپ در امریکا، برگردان، امادورنویدی

بازی شیطانی از نشرات حزب توده ایران

بامداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۱۷ـ ۲۷۰۲

 تصمیم می‌ گیریم با شما چه کنیم

دونالد ترمپ رییس جمهور امریکا در جریان کمپاین انتخاباتی و پسانتر در مقام رییس جمهور امریکا  با شیوه  خبرنگاری و موسسات حاکم  رسانه ایی  در امریکا روی خوش نشان نداده؛ و برخلاف روسای جمهور پیشن راه های غیرمتعارف را پیش گرفت که باعث ناخوشنودی انحصارات رسانه ایی در امریکا گردید. آنها  با رهبری جدید این کشوراعلام جنگ نمودند. کایل پاپ، سردبیر و ناشر «کلمبیا ژورنالیزم ریویو» وقتی که دونالد ترامپ هنوز به طور رسمی ریاست‌ جمهوری خود را در کاخ سفید آغاز نکرده بود؛ نامه ‌ای سرگشاده ایی از نام ژورنالیستان امریکا نوشته و اعلام نمود که :«  ...ما پیاپی حقایقی را خواهیم گفت که حقایق آن چیزهایی است که ما می ‌گوییم  .»  

با آنکه مدت چند از این نامه گذشته است،  با درنظرداشت ادامه رویارویی کاخ سفید و انحصارات رسانه ای ، درونمایه این نامه و تهدیدات روشن آن به رهبران کاخ سفید گویا و نشاندهنده زور آزمایی میان جناح های مختلف قدرت در امریکا می باشد که خواندن آن خالی از سود نخواهد بود  . بـامــداد

آقای رییس‌ جمهور منتخب عزیز؛
در این روزهای آخر پیش از شروع به کار رسمی شما، فکر کردیم شاید مفید باشد روشن کنیم ما چطور به رابطه بین دولت شما و اهالی رسانه امریکا نگاه می‌ کنیم.
اینکه ما به این رابطه به عنوان یک رابطه متشنج نگاه می‌ کنیم مایه شگفتی شما نخواهد بود. گزارش‌های چند روز اخیر درباره اینکه دبیر مطبوعاتی شما در نظر دارد دفاتر رسانه‌ های خبری را از کاخ سفید خارج کند، آخرین نمونه از الگوی آن رفتاری است که در تمام طول رقابت‌های انتخاباتی ادامه داشته است:  شما سازمان‌های خبری را از پوشش ‌دادن تان منع کرده‌اید. شما به توییتر متوسل شده‌اید تا به شخص گزارشگران گوشه و کنایه بزنید و آنها را تهدید کنید و حامیان تان را هم ترغیب کرده ‌اید که همین کار را بکنند. شما ازقوانین آسان‌ گیرانه‌ تری در قبال افترا حمایت کرده ‌اید و دادخواهی‌های متعدد مربوط به خود را در معرض تهدید قرار داده‌اید؛ اما هیچ‌یک از این‌ وعده‌ ها محقق نشد. هروقت که توانسته‌ اید، از رسانه‌ها رو برگردانده‌اید و هنجارهای گزارش گری گروهی از کاخ سفید و نشست‌های خبری منظم را زیر پا گذاشته اید. شما یک گزارشگر را که چیزی نوشته بود که دوست نداشتید دست انداخته ‌اید چون نوعی معلولیت دارد.
البته همه این ها انتخاب شما و از جهاتی حق شماست. گرچه قانون اساسی از آزادی مطبوعات حفاظت کرده، اما تکلیف را تعیین نکرده که رییس ‌جمهور چطور باید به آن احترام بگذارد؛ نشست‌های خبری منظم در این سند قانونی گنجانده نشده است.
اما همان ‌طور که شما از هر حقی برای تصمیم‌ گیری درباره خط مشی کلی خود در درگیرشدن با رسانه‌ها برخوردارید، ما نیز از همین حقوق برخورداریم. از همه این ها گذشته، زمان آنتن ما  و اینچ‌ های ستون‌های نشریات ما آن چیزی است که شما برای تأثیرگذاشتن دنبالش هستید.
این ما هستیم – نه شما – که تصمیم می‌گیریم  چطور به بهترین وجه ممکن به خواننده گان مان، شنونده گان مان و بیننده گان مان خدمت کنیم. بنابراین به این فکر کنید که در چهار سال آینده، براساس آنچه که از ما انتظار دارید چه کارنامه‌ ای به بار خواهد آمد.
دسترسی ترجیح ماست، اما ضروری نیست. شما ممکن است به این نتیجه برسید که اجازه به خبرنگاران برای دسترسی ‌داشتن به دولت شما جنبه مثبتی ندارد. ما فکر می ‌کنیم  که این مشکلی از سوی شماست، اما مجددا باید گفت این انتخاب شماست. ما بلدیم راه‌های جایگزین را برای دستیابی به اطلاعات پیدا کنیم؛ مسلما برخی از بهترین پرسش‌های خبری در دوران کارزار انتخاباتی شما از جانب سازمان‌های خبری‌ای بودند که جلو آنها در گردهمایی‌ های تان گرفته شد. 

حرف‌ های غیررسمی (off the record) و دیگر قواعد کاری مربوط به ماست، نه شما !

ما ممکن است موافقت کنیم  با یکی از مقامات منصوب شما به صورت غیررسمی حرف بزنیم یا ممکن است موافقت نکنیم. ممکن است ما در جلسات اطلاع ‌رسانی درباره پیش‌ زمینه یک موضوع یا ملاقات ‌های عمومی غیررسمی شرکت کنیم یا ممکن است از آنها صرف ‌نظر کنیم. این انتخاب ماست. اگر شما فکر می‌ کنید خبرنگارانی که این قواعد را نمی ‌پذیرند یا بیرون رانده می ‌شوند، به مطالب دست پیدا نخواهند کرد، به نکته بالا نگاه کنید.
ما تصمیم می ‌گیریم چقدر به سخن گویان یا جانشینان شما زمان آنتن تلویزیون بدهیم. از طرف دیگر، ما تلاش خواهیم کرد به نقطه‌ نظر شما دست پیدا کنیم، حتا اگر به‌ دنبال این باشید که ما را بیرون کنید. اما این به این معنی نیست که ما بخواهیم امواج آنتن تلویزیون یا اینچ‌های ستون‌های نشریات خود را به کسانی که به طور مرتب حقیقت را تحریف می ‌کنند یا می‌پیچانند تسلیم کنیم. وقتی این کار را بکنند آنها را دعوت می‌ کنیم  و در آشکارترین موارد این حق را برای خود محفوظ می ‌دانیم که آنها را از حضور در رسانه‌های مان منع کنیم.
ما اعتقاد داریم که یک حقیقت عینی وجود دارد و شما را به آن متعهد خواهیم کرد. وقتی که شما یا جانشینان شما چیزی را می‌ گویند یا توییت می ‌کنند که آشکارا اشتباه است، ما پیاپی حقایقی را خواهیم گفت که حقایق آن چیزهایی است که ما می ‌گوییم و الزامی نداریم اظهارات نادرست را تکرار کنیم. این اظهارات حقایقی هستند که شما یا کسی در تیم تان می ‌گوید دارای ارزش خبری هستند، اما حقایقی هستند که افراد تان از بررسی دقیق آن حمایت نمی کنند. هر دو جنبه باید دارای وزن برابری باشند.
فکر و ذکر ما مشغول به جزییات دولت خواهد بود. شما و کارکنان شما که در کاخ سفید می ‌نشینید، اما دولت امریکا یک چیز گل ‌وگشاد است. ما طرفدار خبرنگارانی هستیم  که در سرتاسر دولت شما پراکنده می ‌شوند، آنها را محکم در سازمان‌های شما می‌ نشانیم  و از بوروکرات‌های این سازمان‌ها به‌ عنوان منبع خبری استفاده می کنیم. نتیجه این خواهد شد که شما شاید به دنبال کنترول آن چیزی باشید که از بال غربی کاخ سفید بیرون آمده، درحالی ‌که ما دست بالا را در پوشش چگونگی پیاده‌ شدن سیاست‌های شما خواهیم داشت.
ما نسبت به گذشته، استانداردهای بالاتری برای خود مان تعیین خواهیم کرد. ما شما را به بی‌ اعتمادی جدی و گسترده به رسانه‌ها در سرتاسر طیف سیاسی شناخته‌ ایم. مبارزات انتخاباتی شما این را نشان داد و برای ما شدیدا هوشیارکننده  بود. ما باید دوباره آن اعتماد را به دست بیاوریم  و ما این کار را با گزارشگری صحیح، شجاعانه، با پذیرش خطاهای مان و وفاداری به سخت ‌ترین استانداردهای اخلاقی که برای خودمان تعیین می کنیم انجام خواهیم داد.
ما با هم کار خواهیم کرد. شما تلاش کردید بین ما تفرقه بیندازید و از رگه رقابت ‌پذیری عمیق ما استفاده کنید تا دعواهای خانواده گی درست کنید.

آن روزها در حال به‌ پایان‌رسیدن است. ما اکنون دریافته ‌ایم که چالش پوشش خبری شما نیاز به این دارد که ما هروقت که ممکن باشد با هم همکاری و به یکدیگر کمک کنیم.  بنابراین وقتی که شما در نشستی خبری، خبرنگاری را ساکت می ‌کنید یا به او اعتنا نمی ‌کنید که چیزی را گفته که دوست ندارید، شما یک جبهه متحد مواجه خواهید شد. وقتی که معقول باشد، ما با هم روی مطالب کار خواهیم کرد و وقتی که همکاران مان مطالب مهمی می‌ نویسند مطمین خواهیم  شد که جهان آنها را می ‌شنود. البته ما هنوز درباره اخلاق یا لحن یا تفسیرهای منصفانه اختلاف‌ نظر‌هایی داریم و حتا بحث‌ های مهمی می ‌کنیم، اما شروع و پایان این بحث‌ها دست خود ماست.
ما درحال انجام یک بازی طولانی هستیم. بهترین سناریو این است که شما برای هشت سال در سمت خود باشید. از زمان تاسیس این جمهوری ما تجربه اندوخته‌ ایم و نقش ما در این دموکراسی بزرگ بارها وبارها وبارها تایید و مستحکم شده است. شما ما را وادار کرده‌اید به بنیادی ‌ترین سوالات درباره اینکه ما کی هستیم  و برای چه اینجا هستیم  دوباره فکر کنیم. برای همین بسیار سپاسگزاریم.
دوران پیش از شروع به کار رسمی ‌تان خوش بگذرد
روزنامه‌ نگاران امریکا
منبع: کلمبیا ژورنالیزم ریویو

بامداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۱۷ـ ۲۵۰۲