اروپا نگران بحران در المان و فرانسه

سایت استالیسته

روزنامه بریتانیایی گاردین در مقاله‌ ای که اخیراً منتشر شد، سعی کرد نشان بدهد که اقتصاد اتحادیه اروپا در چه وضعی است؟

روزنامه درابتدا سخنان ژاک شیراک، رییس جمهور سابق فرانسه را که ربع قرن پیش گفته بود را به یاد می آورد: « وقتی فرانسه و المان پیشروی می کنند، تمام اروپا پیشرفت می کند. وقتی این کار را نمی کنند، اروپا می ایستد. »

شیراک، که در سال ۲۰۲۹ ترسایی درگذشت و حالا کسری بودیجه دولتی فرانسه امسال می تواند به ۶،۱ درصد تولید ناخالص داخلی برسد که بیش از دو برابر حد مجاز منطقه یورو است.

در المان، ایتلاف چپ میانه شکست خورده که به مدت سه سال قدرت را در دست داشت. این دولت ماه گذشته تحت فشار بحران های متعدد فرو پاشید. هر کسی که پس از انتخابات ۲۳ فبروری سال  آینده صدراعظم شود، با بزرگترین اقتصاد اروپا که بدترین عملکرد را از نظر بهره‌ وری، هزینه‌ های بالای انرژی و نیروی کار، و همچنین بیروکراسی، زیرساخت‌های در حال فروپاشی و توسعه دیجیتال روبروست .

کندی روابط با چین، صادرات از المان را نیز که یک بازیگر مهم تاریخی است، تحت تاثیر قرارداده است، درحالی که صنعت موترسازی حیاتی در توسعه موترهای الکتریکی جذاب کند بوده و اکنون با تهدید تعرفه ها مواجه است. تعرفه های گمرکی امریکا در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ افزایش می یابد .

از آنجا که فرانسه تا ماه جولای قادر به برگزاری انتخابات پارلمانی جدید نیست و المان پس از رای عدم اعتماد به دولت صدراعظم شولتز با انتخابات زودهنگام مواجه است، بی ثباتی سیاسی در راس دو کشور قدرتمند اتحادیه اروپا تصمیم گیری را در اقتصاد اتحادیه اروپا پیچیده خواهد کرد.

پاریس و برلین به عنوان محور اصلی قدرت اتحادیه اروپا در نظرگرفته می ‌شوند که سیاست‌ها و خطوط اصلی دستور کار آن را تعیین می‌کنند. در شرایطی که هر دو پایتخت به دلیل فقدان دولت های قوی و باثبات قادر به اتخاذ تصمیمات سیاسی عمده نیستند، بلوک المان و فرانسه ماه ها با انسداد مواجه اند. مشکلات اقتصادی و مالی موازی دو قدرت نیز بر اتحادیه اروپا سنگینی خواهد کرد. برخی از تحلیلگران بر این باورند که دو اقتصاد بزرگ این بلوک که ۴۱ درصد از کل تولید ناخالص داخلی ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا را تشکیل می دهند، در سال ۲۰۲۵ ترسایی از نظر اقتصادی منقبض خواهند شد. زمانبندی نمی تواند بدتر از این باشد، زیرا اروپا در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ با بازگشت به امریکای دوران ترامپ مواجه است.

با این حال، دیدن این که چگونه فرانسه و المان می توانند خود را از مارپیچ سقوط سیاسی و اقتصادی کنونی خارج کنند، آسان نیست. کای آرزایمر، دانشمند علوم سیاسی در این باره گفت: « مدل اقتصادی کنونی المان، که در آن عرضه مواد سوخت‌های فسیلی ارزان و تولید موترهایی با موتورهای احتراق داخلی نقش اصلی را ایفا می‌ کند، قدیمی به نظر می‌ رسد، اما سیاستمداران به ندرت جراات می‌ کنند در مورد آن آشکارا صحبت کنند». اگر دولت جدید المان نتواند به سرعت این روند را معکوس کند، برنده بزرگ حزب راست گرای الترناتیف برای المان  (AFD) خواهد بود که به ویژه از سوی رای دهنده گان در شرق المان حمایت می شود. آژانس امریکایی « بلومبرگ » به نقل از تحلیلگران اشاره می کند که اقتصاد المان با توجه به شاخص های فعلی به « نقطه بی بازگشت » نزدیک می شود. اقتصاد المان پنج سال است که راکد بوده و مقامات نتوانسته اند وضعیت را تغییر دهند.

بلومبرگ می نویسد، کاهش تولید ناخالص داخلی عمدتا به دلیل بحران انرژی و وضعیت صادرات است. او تخمین می ‌زند که به دلیل شوک‌ هایی مانند از دست دادن انرژی ارزان از روسیه و شکست شرکت ‌های کلیدی موترسازی فولکس ‌واگون و گروه مرسدس‌ بنز در رقابت با سازانده گان موتر های چیانی، جبران بخش زیادی از کسری بودیجه دشوار خواهد بود. بر اساس محاسبات بلومبرگ، در نتیجه رکود اقتصادی، هر خانوار المانی تقریباً ۲،۵ هزار یورو در سال ضرر می کند.

« المان نه یک شرکت، نه یک شهر، بلکه کل اروپا را با خود می برد. » یکی دیگر از موتورهای اقتصاد اتحادیه اروپا، فرانسه، در وضعیتی به همان اندازه دشوار قرار دارد. ناظران می گویند که این کشور با بدترین دوره بی ثباتی سیاسی خود از زمان جنگ جهانی دوم روبرو است. تصمیم رییس جمهور امانویل ماکرون برای انحلال پارلمان، حزب ناسیونالیست مارین لوپن را در انتخابات ممکن کرد. در انتخابات پارلمانی، بیشترین تعداد کرسی ها توسط جبهه مردمی (لوپن)، ایتلافی احزاب چپ، از حزب سنتی سوسیالیست تا حزب چپ رادیکال به رهبری ژان لوک ملانشون، به دست آمد و حزب مارین لوپن مقام سوم را در پارلمان بدست آورد.

پارلمان فرانسه اکنون به سه بلوک تقریباً برابر و مخالف تقسیم شده که هیچ یک از آنها اکثریت نداشتند. در نتیجه دولت میشل بارنیی ، چندان دوام نیاورد و مکرون نخست وزیر دیگری را منصوب کرد. اما مخالفان او در حال برنامه ریزی برای سرنگونی او نیز هستند. در یک کلام، هرج و مرج سیاسی در کشور مشهود است.

ماریو دراگی، صدراعظم سابق ایتالیا و رییس بانک مرکزی اروپا، اخیرا گزارشی را برای کمیسیون اروپا درباره آینده رقابت پذیری اروپا تهیه کرده است. او خود در مورد محتوای گزارش اینگونه اظهار نظر کرد: « اگر اتحادیه اروپا نیروهای خود را با سرعت جمع آوری نکند، قوانین عملکرد خود را به طور اساسی تغییر ندهد، در مورد سرمایه گذاری های عمده تصمیم نگیرد، بهره وری را افزایش ندهد و اگر رشد اقتصادی را باز نگرداند، در شرایط رقابت جهانی دوام نمی ‌آورد و زوال با همه عواقب آن برای رفاه و حتا موجودتش مطرح می شود. »

اتحادیه اروپا از ایالات متحده  امریکا و چین که در حال توسعه فناوری های نسل جدید هستند، بسیار عقب است. با شکست ایده موترهای الکتریکی، صنعت موتر سازی اروپا را غرق بحران کرده است. نتیجه: اولاف شولز در المان، امانویل مکرون در فرانسه، پدرو سانچز در اسپانیا و دونالد توسک در لهستان با کمک ایتلاف های شکننده حکومت می کنند. رهبران نگران محبوبیت فزاینده راست های ناسیونالیست و چپ های افراطی هستند و تمایلی به صرف سرمایه سیاسی برای « اولویت‌های اروپایی » ندارند و از رای‌ دهندگان می‌ خواهند « کمربند خود را محک تر بسته کنند».  / ر ت

بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۴ـ ‍۲۵۱۲ 

 Copyright ©bamdaad 2024

 دیدگاه های غرب در باره رخدادهای افغانستان :

یکی از رهبران طالب تلاش می ورزد تا جهان غرب او را بمثابه دولتمردی بنگرد که خواهان تغیر است

کریستینا گولد باوم ــChristina Goldbaum

کابل ـ افغانستان

در بازه زمانی بیش از دو دهه ، نامی بیشتر از همه نام ها اذهان افغان ها را به خود معطوف نمود که آن نام سراج الدین حقانی بود . برای بسیاری ها او فرشته مرگ بود و قدرت آنرا داشت تا تعین کند که چه کسی در جنگ تحت رهبری امریکا در افغانستان زنده بماند و چه کسی کشته شود . حقانی انتحاری های طالب را می گماشت که قوای امریکایی و هم مردمان غیرنظامی افغان را به قتل برسانند . او عامل وحشتناک جهاد جهانی بود که با القاعده و دیگر شبکه های تروریستی پیوند نزدیک داشت و در لست اشخاص مورد تعقیب ایالات متحده در افغانستان نامش دراول بود . برای یافتنش ده میلیون دالر جایزه گذاشته بودند . با وجود همه اینها حقانی پس از برگشت شتابزده امریکایی ها در سال ۲۰۲۱ میلادی و بازگشت طالبان به قدرت ، خود را به صفت یک دولتمرد پراگماتیک و صدای اعتدال نسبی در یک دولت مبتنی بر افراط گرایی مذهبی تبارز داد .این تغیر حقانی بخشی از معضله بزرگی میباشد که در سه سال گذشته مایه برهمی در میان طالبان گردیده است . شیخ هیبت الله آخوند زاده ، امیر و رییس دولت در جایگاه مرکزی قرار دارد . او روحانی سختگیری است که حقوق زن را از محتوا خالی ساخته و این کارش افغانستان را در سراسر جهان به انزوا کشانیده است .

بسا از طالبان و مامورین خارجی می گویند که شیخ هیبت الله نظارت کامل بر تصمیمگیری های مهم سیاسی را بدوش دارد .از این رو حقانی به طور شخصی سعی می نماید تا دختران پس از صنف ششم نیز به مکتب بروند و زنان دوباره اجازه کار را در دفاتر حکومتی حاصل نمایند . از آنجاییکه شیخ ایده آل های غربی را محکوم میکند حقانی خود رابمثابه پلی عرضه میدارد . او سفرهای دیپلوماتیک را انجام داده و در پشت پرده مذاکره نموده تا برای رویاهای خوش خور خود ریکلام کند و علایق مشترک چون کنترول گروه های تروریستی در خاک افغانستان را برجسته سازد . مامورین خارجی می گویند که حقانی روابطی را با دشمنان قبلی خویش در اروپا و همچنان با کشورهای اسلامی ، روسیه و چین ایجاد نموده است .

حقانی خود بیان داشت : « بیست سال جهاد ما را به پیروزی رساند . حالا ما فصل نوی را مبتنی بر ابتکارات مثبت با جهان گشوده ایم و فصل خشونت و جنگ را بسته ایم . »

بسیاری از دیپلومات های غربی می پرسند که آیا میتوان به دگردیسی حقانی باور داشت ؟ زیرا او همزمان متشبث سیاسی ، گرسنه قدرت و جهادیست تشنه به خون است . وعده او مبنی بر اعاده حقوق زنان می تواند حساب شده باشد تا حمایت کشورهای غربی را در چلنج با شیخ هیبت الله بدست آورد .

حقانی و خانواده اش دارای گذشته تقارب با ایالات متحده امریکا نیز هستند . آنچنانیکه پژوهش های نیویارک تایمز نشان داده است حقانی ها در جریان جنگ تحت رهبری امریکا در افغانستان خواهان نزدیکی با ایالات متحده امریکا شده بودند . اما مامورین امریکایی درخواست آنها را رد نمودند زیرا بنا بر تلفات شدید در نتیجه جنگ حقانی ها ، آنها را مورد اعتماد نمی دانستند .

حالا برخی از دیپلومات ها می گویند که پیشنهادات حقانی ها برای دیالوگ چانسی بوده که به هدر رفته است . چنانچه دیده شد جنگ امریکا علیه تروریزم درست دشمنانی را بوجود آورد که این جنگ آرزوی نابودی آنها را داشت . این امر بخوبی نشان میدهد که چرا جنگ ایالات متحده امریکا در افغانستان بیست سال دوام کرد . بنا بر موجودیت گزینه های اندک ، برخی ها حقانی ها را نیروی بالقوه برای تغیر وضع و استقرار روابط افغانستان با جهان می بینند .

رهبر قیام

من در شامگاهی در همین سال در کابل با حقانی بیش از سه و نیم ساعت گفت و شنودی داشتم . او در باره درس و تعلیم وعملیات بی باکانه اش علیه قوای ایالات متحده امریکا ، و تماس های سری خانواده اش با مامورین امریکا صحبت نمود . حقانی هدف خود را برای افغانستان در حال کنونی چنین خلاصه کرد : « رهایی افغانستان از خشونت و جنگ » . این رویای پر کشش برای کشوریست که طاعون کودتا ها ،‌جنگ داخلی و مداخلات ابر قدرت ها را از سر گذشتانده است .

حقانی در هنگام مداخله شوروی در افغانستان در سال ۱۹۷۹میلادی به دنیا آمد و در میرانشاه ، محله مهاجرین افغانی در آنسوی سرحد در پاکستان بزرگ شد . پدرش ، جلال الدین حقانی قوماندان مجاهدین یا شورشیان افغانی بود که جنگ مقدس را علیه قوای شوروی به پیش می بردند . جلال الدین حقانی در سازمان های استخباراتی پاکستان و عربستان سعودی حامیانی داشت و با سازمان استخبارات ایالات متحده امریکا ( سیا ) دارای روابط نزدیکی بود چناچه این سازمان به وی به ارزش صدها هزار دالر کمک نقدی و سلاح مینمود . او همچنان با اسامه بن لادن پیوند نزدیک داشت . اسامه با کمک جلال الدین حقانی سازمان « القاعده » را ایجاد کرد . او فرزندش را تربیت نمود تا رهبری شبکه گسترده جهاد او را به عهده گیرد .این شبکه را امپراتوری جنایتکار وسودآور مواد مخدر ، اختطاف گر و باجگیر وارد جهان عرب ساخت .

زمانیکه ایالات متحده امریکا در سال ۲۰۰۱ میلادی در افغانستان مداخله نمود سراج الدین حقانی بیست ساله بود و در مدرسه خانواد گی اش در خوست در جنوب شرق کشور فعالیت می نمود . درآنزمان اخباری از طریق رادیو در باره پرتاب راکت های ایالات متحده امریکا بر شهر کابل منتشر شد . فوران ادرنالین همه جا را فرا گرفت . در این رابطه سراج الدین حقانی می گوید :

« ما جوان و سر شار ازانرژی  ، و از نگاه فکری و فزیکی آماده نبرد بودیم  ».

 هرچند رژیم طالبان به زودی سقوط کرد ولی جنبشی در تابستان سال ۲۰۰۶ میلادی بمثابه حرکت قیام بار دیگر شکل گرفت . تا این زمان حقانی عملیات پارتیزانی را در شرق کشور رهبری می کرد و پسان تر به صفت معاون امیر عهده دار مواظبت از استراتیژی نظامی طالبان در سراسر کشور گردید .جنگجویان زیرقومانده مستقیم او به قابل ترین نیروی اردوی قیام طالبان مبدل شدند . افراد حقانی مرگبارترین حملات انتحاری جنگ را انجام دادند که یکی از آنها حمله انتحاری سال ۲۰۱۷ میلادی بود و بیش از یکصدو پنجاه نفر را که بیشترینه بخش آنها مردمان غیرنظامی بودند با یگانه بمب موتری به نا بودی کشانید .

شیخ هیبت الله در آغاز سال ۲۰۲۲ میلادی تعهد سایر نمایند گان طالب را مبنی بر فراهم سازی امکان تحصیل برای دختران نقض نمود . اگاهان می گویند که اکثریت رهبران طالب با وضع مقررات سختگیرانه برای زنان و دختران از سوی هیبت الله موافق نبودند . حقانی و سایر طالبان از امیر تقاضا کردند تا از شدت قیودات وضع شده بکاهد . اما شیخ هیبت الله در پاسخ به آنها متحدین خود را به جای اشخاص پراگماتیک مقرر نمود و به گفته برخی ها به طور عمدی از تلاش های حقانی در جهت نزدیکی با غرب از راه محدود ساختن بیشتر حقوق زنان جلوگیری کرد . حقانی در مصاحبه خود هرگونه انشعاب در حکومت را رد نمود و خاطر نشان ساخت که رهبری طالبان حکومت مستقل با قانون واحد و رهبر واحد را بوجود آورده است .

دیپلوماسی

چنانچه کارشناسان بمن گفتند حقانی ها درمذاکرات پشت پرده با دیپلومات های غربی تعهد سپرده اند که از تهدیدات تروریزم جهانی ، نه تنها از ناحیه دولت اسلامی ( داعش ) که در تمام افغانستان حملاتی را انجام میدهند بلکه از سوی القاعده نیز که شبکه حقانی با آن پیوند نزدیک دارد جلوگیری خواهند نمود . اما برغم این تعهد بازهم سواعتماد به قوت خود باقی است ، به ویژه پس از آنکه دیده شد که حقانی ها رهبر القاعده  ایمن الظواهری را در کابل پناه دادند و او در سال ۲۰۲۲ میلادی در حمله هوایی ایالات متحده کشته شد .

مامورین پاکستانی هم حقانی ها را متهم میسازند که به طالبان پاکستانی که گروه جنگجو و متحد ایدیالوژیک طالبان افغان اند پناه میدهند . مونیر اکرم ، سفیر پاکستان در سازمان ملل متحد بمن اظهار داشت که طالبان افغانستان ازنگاه تاکتیکی خیلی هوشیاراند و در روابط آنها با طالبان پاکستانی هم مساله ایدیالوژی وهم استراتیژی تامین نفوذ برکشورهای همسایه مطرح است .

حقانی درصحبت با من تاکید نمود که درافغانستان گروه های تروریستی وجود ندارند و امارت اسلامی برهرگوشه کشورکنترول دارد .

با یک نگاه متفاوت پیرامون امنیت در دوران طالبان میتوان نتیجه گرفت که واقعیتی مبتنی بر این امر که گروه های تروریستی درسه سال پسین اهدافی را درغرب مورد حمله قرار نداده اند خود نشانه ایست که حقانی میخواهد در سطح بین المللی ابتکار را در دست داشته باشد . در اینجا سوال تنها در اینست که او در برابر این تلاش چه چیزی را بدست آورده خواهد توانست .

هانس یاکوب شیندلر (Hans Jakob Schindler ) هماهنگ کننده پیشین گروه نظارت سازمان ملل متحد برای افراط گرایی در منطقه اظهار داشت که اندیشه همکاری با حقانی ها خطرناک است . انسان نمیداند که در صورت مراوده با حقانی ها ، آنها درکدام جانبی قرار خواهند داشت ،‌ درجانب شما ،‌ در جانب خود و یا در جانب تروریست های بین المللی ؟

آینده

در تابستان امسال تصویری از سراج الدین حقانی در رسانه های اجتماعی منتشر شد . او در پیشروی قصرالشاطی در ابوظبی با تبسمی بر لب قرار داشت و دست حکمران امارت متحده عربی شیخ محمد بن زاید بن سلطان آل نهیان را در دست داشت . این دیدار نخستین ملاقات رسمی او با یک رییس دولت بود و برخی ها آنرا علامتی دال بر این میدانستند که کمپاین مجرد او در ایجاد یک پایگاه حمایتی مستقل ، زنده و کامیاب بوده است .

همراهان حقانی گزارش داده اند که او ماه ها را در سال روان در ملاقات با بزرگان شمال و غرب افغانستان سپری نموده تا روابطی را با مقر او در شرق برقرار سازد . تیم حقانی وید یوهایی را برای تمدید شهرت او درمیان جنگجویان جوان طالب پخش نموده اند . حقانی همچنان به تماس های خود با مامورین غربی ادامه داده است .

روبین بارنی ( Barnett Rubin  ) دیپلومات پیشین سازمان ملل متحد و ایالات متحده امریکا  به این نظر است که حقانی با وجودیکه همچون در گذشته صریح سخن نمی گوید بازهم دیده میشود که او سعی دارد تا ایتلاف دراز مدت سیاسی را بوجود بیآورد . برای من حاضر شدن او برای مصاحبه خود بخشی از این تلاش های سیاسی است .او در صحبت ما برای نخستین بار پس از گذشت یکسال به گونه علنی در باره آموزش زنان سخن گفت وخاطر نشان ساخت که وضع فعلی بدین معنا نیست که دختران برای همیش از رفتن به مکتب و تحصیل محروم گردیده اند .چنین اظهارات بازتاب دهنده باور او در این امر است که هیچ حکومت خود کامه نمیتواند بدون حمایت عامه به موجودیت خود ادامه دهد .

حقانی همچنان متذکرمیشد که وحدت برای افغانستان درحال حاضرمهم است تا ما صاحب کشور صلح آمیزشده بتوانیم.

ترجمه از بامیک

یادداشت : کسانی که درتهیه این گزارش همکاری کرده اند :صفی الله پادشاه ، ‌یعقوب اکبری، فهیم عابد، ضیا الرحمان و اعظم احمد

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۴ـ ‍۱۲۱۲ 

Copyright ©bamdaad 2024

کناره‌ گیری رییس ‌جمهور سوریه بشار اسد و تسلیم شدن دمشق به گروه‌های تروریستی مورد حمایت امریکا پیروزیی برای امپریالیزم ایالات متحده است.

امپریالیست‌ های انگلوساکسون مدت‌ها به دنبال سلطه بر تمام سوریه بودند و اکنون معتقدند فرصت لازم برای این هدف را یافته‌ اند.

برخی از کسانی که خود را «سوسیالیست» می ‌نامند، سقوط دولت سوریه و پایان جمهوری عربی سوریه را جشن می ‌گیرند. اما بلافاصله پس از اعلام تبعید بشار اسد، هواپیماهای جنگی امریکا و اسراییل بمباران سراسر سوریه را آغاز کردند و رژیم اسراییل به اشغال بیشتر اراضی سوریه پرداخت.

جنگ تحت رهبری امریکا علیه سوریه در سال ۲۰۱۱ ترسایی و در دوران موسوم به « بهارعربی» آغاز شد. در این دوره، اعتراضات گسترده خیابانی در تونس و سپس مصر شکل گرفت و در هر دو کشور رهبران دیرپای وابسته به امریکا برکنار شدند. ایالات متحده  امریکا و متحدان امپریالیستی اش به سرعت به این وضعیت واکنش نشان دادند و شروع به دخالت و حتا ایجاد اعتراضات در کشورهای دیگر از جمله سوریه و لیبیا کردند.

هدف آنان تبدیل اعتراضات صلح ‌آمیز به درگیری‌های خشونت ‌آمیز بود که بتواند به جنگ داخلی منجر شود و سپس بهانه‌ ای برای مداخله « بشردوستانه » از سوی امپریالیست‌ها فراهم کند. این همان چیزی بود که در لیبیا اتفاق افتاد و اثرات فاجعه‌ باری برای مردم لیبیا داشت، از جمله تقسیم کشور به دو بخش و ایجاد بازارهای برده ‌فروشی در طرابلس.

در سوریه، ایالات متحده امریکا عملیات گسترده‌ای به نام «عملیات چوب بید» را آغاز کرد که شامل مسلح کردن گروه‌های بنیادگرای بسیار واکنش‌ گرا بود. این گروه‌ها گاه به نام‌ های القاعده، داعش، ارتش ملی سوریه، جبهه ‌النصره و اخیراً هییت تحریرالشام شناخته شده‌اند. این اسامی مختلف در واقع پوششی بر یک گروه اصلی هستند که از دهه ۱۹۸۰ ترسایی در افغانستان با امریکا همکاری داشته ‌اند.

شیوه جنگی این گروه‌ها همواره شامل کشتار گسترده غیرنظامیان و ارتکاب جنایات جنگی بی‌ شمار است که امریکا ادعا می ‌کند مخالف آن است. همراه با این کمپاین ترور، تحریم ‌های اقتصادی نیز اعمال شد که در بسیاری موارد ویرانگرتر از اقدامات تروریستی بود.

 محاصره‌ای بی‌ رحمانه و خفقان‌آور

از سال  ۲۰۱۱ ترسایی سوریه تحت تحریم‌ های بی‌رحمانه امپریالیستی قرارگرفت که توانایی این کشور را در تأمین نیازهای اولیه خود، از جمله تغذیه جمعیت، به شدت مختل کرد. حتا با وجود مداخله روسیه و ایران به حمایت از دولت دمشق، بیش از یک ‌سوم کشور همچنان در کنترول گروه‌ های وابسته به القاعده و نیروهای کردی (همپیمان با امریکا) در شمال و شمال شرق باقی ماند. در همین حال، ارتش امریکا مناطق اصلی تولید نفت و گندم سوریه را به اشغال خود درآورد.

هدف این اقدامات ایجاد یک محاصره تمام‌ عیار بود. هدف هر محاصره‌ای شکستن اراده مقاومت طرف مقابل از طریق ایجاد شرایط غیرقابل‌ تحمل برای زنده گی است. از سال ۲۰۱۱ ترسایی این همان چیزی بود که بر سوریه تحمیل شد تا دولت بشار اسد سرنگون شود و با دولتی کاملاً تابع دستورات امریکا جایگزین گردد.

در هفته گذشته، به نظر می ‌رسد که سال ‌ها جنگ و محاصره نتیجه داده است. شمار قابل‌ توجهی از فرماندهان ارتش سوریه از مبارزه با حمله اخیر نیروهای تحت رهبری هییت تحریرالشام که مورد حمایت امریکا و ترکیه بودند، خودداری کردند.

تأثیرات تجمعی جنگ و محاصره سرانجام اراده بسیاری از نیروهای ارتش سوریه را شکست و بشار اسد نیز به‌ عنوان بخشی از توافقی با نیروهای مورد حمایت امریکا کشور را ترک کرد.

اکنون سوریه کشوری بدون دولت کارآمد، بدون ارتشی برای دفاع و بدون متحدان است. این کشور به‌ طور مداوم تحت بمباران هواپیماهای جنگی امریکا و اسراییل قرار دارد  و امپریالیست‌ها مصمم هستند که هیچ‌ گونه توان دفاعی برای سوریه باقی نگذارند. اسراییل اراضی بیشتری را در جنوب اشغال کرده و احتمال حمله مستقیم ترکیه به شمال نیز بسیار زیاد است.

۱۳ سال جنگ، صدها هزار کشته و میلیون‌ها آواره ، این میراث جنگ کثیف امپریالیست‌ها علیه سوریه است. اکنون که آنان پیروزی شوم خود را به‌ دست آورده‌اند، به نظر می‌ رسد تنها هرج ‌ومرج و ویرانی بیشتر در انتظار مردم سوریه باشد. 

دشمن داخلی

سوالی که باید پرسید این است: چرا بسیاری از نیروهای چپ بریتانیا از این جنگ امپریالیستی حمایت کردند؟

چرا سوسیال ‌دموکرات‌ها و تروتسکیست‌ هایی چون اوون جونز، پل میسون، آرون باستانی، زارا سلطانه و دیگر چهره‌های «چپ ‌گرا» از نابودی این کشور ضد صهیونیستی حمایت کردند؟

پاسخ این است که تمام این «چپ ‌گرایان» حامیان سرسخت امپریالیسم امریکا هستند. چه جنگ علیه روسیه باشد و چه علیه سوریه، چپ دروغین بریتانیا یا از آن حمایت مستقیم می ‌کند یا به ‌طور غیرمستقیم با عباراتی چون « اسد یک دیکتاتوراست» به توجیه آن می ‌پردازد.

حزب کمونیست بریتانیا (ام ال )

 بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۴ـ ‍۱۵۱۲ 

 Copyright ©bamdaad 2024

بیانیه‌ حزب کمونیست ترکیه به مناسبت سقوط دمشق به دست جهادگران مسلح و سرنگونی ادعایی حکومت اسد

طرحی که حدود ۱۵ سال پیش توسط امپریالیزم امریکا و نیروهای ارتجاعی منطقه برای تجزیه سوریه اجرا شد، از دیروز به نتیجه رسید. دولت سوریه در مدت کوتاهی یک هفته یی سرنگون شد.

صلح و ثبات آنطور که آنها ادعا می کنند به سوریه نخواهد رسید. برعکس، در سوریه که سال‌هاست قتل عام، اشغال، غارت، درگیری‌های بی ‌پایان در حال وقوع است، دوران بربریت به عنوان آخرین نقطه باقی ‌مانده باز خواهد شد که همه اینها را حتا اندکی مهار کرده است. حذف شده است.

برنده این تصویر فعلا اسراییل است. یک بار دیگر ثابت شد که مساله اسراییل یک امر دینی نیست. گروه های جهادی و اسراییل با هماهنگی زیاد سوریه را تصرف کرده اند. حکومت AKP عنصری است که این هماهنگی را تضمین می کند.

پیروزی اسراییل پیروزی امپریالیزم امریکاست !

همه «برنده گان» امروز در سوریه متحدان امریکا و اسراییل هستند. شاید درگیری های خونینی بین «برنده ها » رخ دهد، شاید «هماهنگی» که یک هفته در میدان شاهد بود توسط ایالات متحده برقرار شود.

با این حال، «صلح » ایالات متحده امریکا همیشه خونین است و همیشه مستعد درگیری های جدید است. صلح، ثبات و آرامش در سوریه تنها زمانی برقرار می شود که امپریالیزم و جهادی ها شکست بخورند.

مقاومت در برابر امپریالیزم و صهیونیزم قطعا در سوریه ظهور خواهد کرد. اینکه این مقاومت بدون اتکا به دیگر قدرت های بین المللی، با نگاه انقلابی، دفاع از سکولاریزم و وحدت آفرین عمل کند، تا حدودی به تحولات ترکیه بستگی دارد.

در سوریه، اسراییل و امریکا با استفاده از جهادی ها به پیروزی موقت دست یافته اند.

اسراییل، امریکا و جهادگرایی را باید در ترکیه شکست داد.

ما از همه شهروندان خود تقاضا داریم. این یک بازی نیست. اگر به فکر کشور و آینده خود هستیم، باید صحبت کنیم که چگونه بایستیم و از این بربریت خلاص شویم و کارهای لازم را انجام دهیم. آنچه در سوریه می گذرد گواه این است که فرقه گرایی، دین گرایی، ملی گرایی و تکیه بر قدرت های خارجی می تواند منجر به چه چیزی شود.

ترکیه برای ادامه حیات باید تغییر کند. در کشوری که استثمار، نابرابری و بی عدالتی در آن موج می زند، نمی توان وحدت داشت.

پس از تحولات سوریه، مهار هیجان محافل نیوعثمانی که رویای «گسترش» را دارند، ضروری است. این رویکرد نیوعثمانی نه تنها به معنای تلاش برای سرپوش گذاشتن بر استثمار، نابرابری و بی عدالتی با فتوحات است، بلکه منجر به اجرای طرحی می شود که منجر به تجزیه ترکیه می شود.

کشور ما و شهروندان ما با یک آزمون بزرگ روبرو هستند. یا ذهنیت استثمارگر، مذهبی و امریکایی را که کشور ما را به لبه پرتگاه رسانده است شکست خواهیم داد، یا در آن پرتگاه فرو خواهیم رفت.

ما به خود، مردم و انسانیت خود اعتماد داریم!

لذت اسراییلی ها ناقص خواهد بود !

حزب کمونیست ترکیه  (TKP)

بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۲۴ـ ‍۰۹۱۲ 

Copyright ©bamdaad 2024