انتظارات زیاد از کنفرانس سران کشورهای « جی۲۰ »

 نوشته : الف سمیر

در حاشیه کنفرانس سرات کشورهای « جی۲۰ » گفت و گوها و دیدارهای ارزشمندی میان سران کشور های عضو این سازمان صورت گرفته است . به نقل از رادیو بین المللی چین  شی جین پینگ رییس جمهور مردم چین بروز ۵ سپتامبر در سن پترزبورگ با ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه دیدار و گفت و گو نمود.شی جین پینگ در این دیدار گفت:«  رهبران چین و روسیه به همکاری دو کشور اهمیت می دهند و امیدوارند که با سرعت بخشیدن به همکاری راهبردی در قلمروی انرژی و هواپیمایی و ادامه همکاری در زمینه نظامی و فناوری نظامی، به صورت مشترک با تهدید و چالش های جدید مقابله کنند.»

به نقل از همین منبع ولادیمیر پوتین نیز تصریح کرد: « روسیه امیدوار است دو کشور بیش از پیش سطح همکاری دو طرف را در ابعادی چون اقتصادی، تجاری، انرژی، صنعتی، فناوری، نظامی و فناوری نظامی افزایش داده و با تلاش برای توسعه و رستاخیر دو کشور و حفظ امنیت و ثبات سراسر جهان، پایه مناسبات راهبردی مشارکتی دو کشور را تحکیم بخشند.»

در این روز ها جهان با مید بسوی نشست سران گروه « جی ۲۰ » در سن پترزبورگ مینگرند.چنانکه  شبکه تلویزیونی ان اچ کی، گزارش میدهد : «  مقامات چین قصد دارند در نشست سران گروه بیست مساله سوریه را برجسته کنند. آنها می گویند می خواهند از این نشست برای بیان مخالفت خود با هرگونه حمله نظامی به سوریه استفاده کنند... شی جین پینگ رییس جمهور چین در این نشست حضور خواهد داشت. پیش بینی میشود رییس جمهور چین در این نشست بگوید مداخله نظامی علیه سوریه ناقض منشور سازمان ملل متحد است و فقط سبب بدتر شدن اوضاع می شود.»

بان کی مون سرمنشی سازمان ملل متحد نیز طی سخنرانی در نشست سالانه گروه  جی ۲۰ اعلام نمود که خواستار حل سیاسی بحران سوریه بوده و با هرنوع مداخله نظامی سازگار نیست. وی درنشست خبری  جدا گانه گفت: « همانطوری که بارها گفته‌ ام شورای امنیت در قبال حفظ صلح و امنیت بین‌المللی مسوول است. استفاده از زور تنها زمانی قانونی است که بر اساس ماده ۵۱ منشور سازمان ملل برای دفاع از خود باشد و یا زمانی که شورای امنیت چنین اقدامی را تایید کند.»  در همین زمیه سازمان ملل متحد با شماری ازکشورهای  جهان از جمله جمهوری فدراتیف روسیه برای راه اندازی گفت و گو های صلح ویافتن راه حل برای بحران سوریه در ژنیو تلاش مینماید. دولت سوریه به رهبری بشار اسد آماده گی خود را برای شرکت در کنفرانس  ژنیو ۲ ابرازداشته  وبا سازمان ملل متحد در زمینه همکاری مینماید.

در همین حال سر منشی  سازمان ملل  مشروعیت حمله آمریکا به سوریه را زیر سوال قرار داده هشدار داد که حمله نظامی علیه سوریه باعث ناآرامی و کشتار بیشتر در بحران سوریه می‌شود که تاکنون جان بیش از ۱۰۰ هزار تن را گرفته است.

با آنکه  اجندای اصلی کار نشست سن پیترزبورگ را  بحث روی مسایل کلیدی چون رشد اقتصادی، تجدید ساختار مالی، اصلاح نظام مالیاتی وغیره تشکیل میدهد ، با آن هم جهانیان چشمداشت شرکت و سهمگیری بیشتر این کشورها در حل مسایل سیاسی و امنیتی را نیز دارند.

قرار است در حاشیه کنفرانس سالیانه  گروه « جی ۲۰ » دیدارهای سران کشورهای گروه  « بریکس  » با شرکت سران کشورهای برزیل ، روسیه، چین ، هند و افریقای جنوبی برپا گردد.کشورهای بریکس که اقتصادهای نوظهور جهانی را تشکیل می دهند می خواهند تا  رویکرد واحدی درباره بحرانهای مالی جهانی و سایر مسایل بین المللی اتخاذ نمایند.

براساس گزارش منابع بین المللی قراراست پس از نشست سن پیترزبورگ ، سیزدهمین اجلاس شورای سران کشورهای عضو«  سازمان همکاری شانگهانی  » با حضور ولادیمیر پوتین و شی جین پینگ  در بیشکک برگزارشده رو ی مسایل مهم منطقه وی و جهانی تصامیم لازم اتخاذ نمایند. رهبری کشور چین  قبل و بعد از شرکت درهشتمین نشست سران گروه « جی ۲۰ » در سن پترزبورگ روسیه، به کشورهای آسیای میانه از جمله  ترکمنستان ،  قزاقستان، ازبکستان و قرقیزستان دیدار مینماید.

سیاسی ـ بامداد۱۳/۱ـ ۰۶۰۹

سوریه در عمق فاجعه تکرار شده افغانستان ( ۱۹۸۰-۱۹۹۲)

نوشته :ع . بصیر دهزاد

سوریه از یکسال و نیم بدین سو در عمق یک فاجعه در میان خون ، دود و آتش میسوزد. هر روز فاجعه بالای فاجعه، روزانه خون ده ها انسان  کوچه ها وسرک ها را رنگین میسازد و اجساد بیگناهان فرش زمین میشوند. قوانین و کنوانسیون های بین المللی مربوط به مصونیت اسران جنگی، عدم تعرض به مناطق غیر نظامی، رعایت حقوق بشر و احترام به انسان ( از مفهوم رعایت اسلامی تا رعایت جوامع دموکراسی ، از رعایت اخلاقی تا برخورد وجدانی) و عدم تحویلدهی ، قاچاق و استفاده از سلاح های کیمیاوی همه و همه بباد تمسخر گرفته میشوند . زمینه های نقض حقوق انسان و نقض حاکمیت ملی با شیوه گستاخانه طرح ریزی و در عمل پیاده میگردد. اهداف نا مشروع  غرب و سردمداران تعداد از کشور های اسلامی مانند عربستان سعودی، اردن، ترکیه کلاٌ و واضحاٌ  متضاد بر اصل احترام به حاکمیت ملی دولتها بوده و این اهداف نا مقدس آنها تمام وسیله های «  غیر انسانی و خلاف حقوق انسان و قوانین بین المللی »  را به اصطلاح و گفته نیک ماکیا ولی  «  تبریه »  میکند و آنها تارومار کردن یک دستگاه و یک سیستم دولتی که  طی بیش از ۵۰ سال در کشور سوریه شکل گرفته و یک تضمین  ثبات نسبی برای مردم آنکشور بوده است را عملاٌ روی دست دارند . غرب ( امریکا ، فرانسه و انگلیس)  در تبانی بی شرمانه با ترکیه ، اردن و عربستان سعودی  از یک جانب و قوت های جنگی فرستاده شده القاعده از پاکستان، مصر، تونس، اردن، چچینی، لیبیا و تندروان اسلامی داخل سوریه در یک مثلث نا مقدس در پی سرنگونی حکومت بشار الاسد و واژگون کردن سیستم این کشور با تمام ابعاد آن شکل یافته است.

جنایات شدید علیه بشریت هر روز وهر دقیقه جان انسانها را بصورت انفرادی و گروهی میگیرد. چهار  فاجعه بزرگ حقوق بشری در سوریه  یعنی قتل عام بیش از ۴۵۰ خانواده های علویها ، سربریدن اسیران جنگی و حتا چک زدن قلب های در حال تپیدن اسیران جنگی ، استفاده از گاز سمی در کشتار بیش از ۱۲۰۰ نفر و سوٌ استفاده جنسی زنان و دختران جوان از جانب گروه های القاعده که تحت نان « جهاد النکاح » و بنا بر فتوای «  اسلامی » در قد مو راست میکند. « جهاد النکاح »  اصطلاح جدید است که زنان شوهر دار و دختران جوان باید صرفاٌ برای یکبار مورد استفاده جنسی « مجاهدین اسلام.!!!!» و آنهم برای نیم ساعت به عقد نکاح در آورده میشوند و بعد از رفع ضرورت جنسی و یکباره همبستر شدن دو باره طلاق میگردند ، فقط با سه ناره تکبیر یک جنایت بزرگ رو پوش اسلامی داده میشود (۱) . مردان مجبور میگردند که زنان در عقد نکاح خود را تحت جبر این «  فتواه اسلامی » بخاطر همبستر شدن با مردان دیگر طلاق دهند.

پیرامون این موضوع که یک جرم و یک عمل شنی در برابر انسان و عقاید دینی اسلامی است باید حلقه های اسلامی که هر روز در تلویزیون ها به ساعت ها صحبت میکنند، این عمل را از دیدگاه های اسلامی شان برای به توضیح بگیرند.

غرب به خصوص امریکا ، انگلیس و فرانسه در سه مورد بالا نقض صریح حقوق بشر که در مورد مدارک و شهود کافی و انکار ناپذیر وجود دارند، چشم پوشی میکند و حتا نهاد های غیر دولتی حقوق بشر دراین کشور ها خود را به کوچه « حسن چپ » میرنند و زبان را بسته نگه میدارند. در حالیکه بعضاٌ این نهادها  در رهایی یک زندانی سیاسی « طرفدار حقوق بشر » که در مصونیت هم بسر میبرد ، دنیای وسایل اطلاعات جمعی را گویی به انفجار میآورند ولی زمان که جنایت شدید مطرح است ، روی منافع نا مشروع  بدان برخورد سمبولیک و نمایشی صورت میگیرد. ولی این غرب موضوع استفاده از سلاح های کیمیاوی را در حومه دمشق که هنوز هیچ گونه اسناد مبنی بر استفاده این سلاح از جانب حکومت بشاراسد باشد، در دست نداشته در صدد حمله نظامی بر سوریه میگردد.

مساله استفاده از سلاح های کیمیاوی در طی چند ماه اخیر یکی از تشویش های جدید حکومت سوریه بوده است که رسماٌ به اطلاع  شورای امنیت ملل متحد رسانیده شده بود. در ۱۹ مارچ۲۰۱۳(۲) دولت سوریه رسماٌ نیرو های مخالف را متهم بر استفاده از سلاح کیمیاوی نموده بود که تصاویر آن در مطبوعات نشادن  داده شدند ولی غرب از این اتهامات خود را کنار زد. حوالی همین وقت نیروهای مسلح سوریه در نزدیکی سرحد با ترکیه مقادیر زیاد مواد را در یک انبار کشف نمود که دال بر دست یابی مخالفین سوریه به مواد کیمیاوی بوده است. یکی از جدید ترین تصاویر نشان میدهد که مقادیر از مواد کشنده کیمیاویاز جانب عربستان سعودی به القاعده و دیگر مخالفین تحویل داده شده است.

اکنون حکومت امریکا و تعداد دیگر کشور های غرب با آنکه هزاران گروه های خشن و تروریست را با پول و سلاح کمک میکنند، در تدارک حمله مستقیم نظامی وسرنگونی حکومت بشار اسد اند. اکنون با  موجودیت این واقعیت یکبار دیگر تثبیت میگردد که  سلسله از بین بردن مدنیت های شرق میانه و شمال آفریقا و تصرف بر تمام منابع آنان از راه براه انداختن جنگ های خشن داخلی با قصی القلب ترین اعمال ضد بشری ، وحشت و انارشی و وسعت مخاصمت های قومی، مذهبی  ، برای شان یک هدف است. برای امریکا و همدستان شان مصون سازی اطراف اسرائیل هم یک بهانه و یه وسیله برای رسیدن به « اهداف بزرگ » است. حل منازعات داخلی و منطقه وی از طریق مسالت آمیز و در چوکات اساسنامه ملل متحد دیگر برای این کشورها یک بازی و تثبیت عدم صداقت آنان به محتوای مواد اساسنامه و سایر کنوانسیون های بین المللی است. نقطه دیگر و جالب در معضله سوریه نقش احزاب سوسیال دموکرات در کشورهای امریکا، فرانسه است که همیشه  در قضایای مشابه موقعیت سیاسی احزاب محافظه کار را بباد انتقاد گرفته اند در حالیکه در قضایای لیبیا و اکنون سوریه شدید تر از آنان عمل مینمایند.

 جنگ در سوریه را میتوان در یک مشابهت با جنگ های افغانستان نیز به ارزیابی و مقایسه گرفت.  دقیقا، تکرار حوادث سالهای ۱۹۸۰-۱۹۹۲ در افغانستان یعنی که رژیم کنونی سوریه باید از بین برود ، مهم نیست اگر صد ها هزار جوان و مردمان عادی این کشور کشته شوند، مهم نیست اگر سرها با وحشیانه ترین شکل با تیغ از تن جدا شوند ، آنچه در افغانستان هم واقع میگردید و اکنون در سوریه هم واقع میگردد ، روشنفکران که به سیاست های غرض آلود جهانی تن نمیدهند باید در عمق کوبیده شوند و دیگر مجال شکل گیری جدید آنها نباشد!.

 این هم نتیجه روشن از جنگ های فغانستان است که آن گروه های که  درس تبر و تفنگ میگیرند و بی انتها آدم میکشند در یک لحظه ( که دیگر نا وقت شده است ) میدانند که آنها همیشه وسیله دست تبهکاران و سیاست های « تصرف و تفوق جهانی »  بوده اند ، همین که هدف نا مقدس دیگران را تامین نموده اند، دیگر به مانند دستپاک های آلوده و چرکین بدور انداخته میشوند، امید ها و اهداف شان که بخاطر آن جنگ میکردند دیگر به خاک سپرده شده است ، یک زمانی درک میکنند که یک نیروی اشباح مانند  که در دورن خود شان شکل داده شده است، خود بر سینه آنان ثم اسپ های مغرورشان را میگذارند.

این وقایع تلخ است که کشور مظلوم افغانستان در طی سالهای ۱۹۸۰ الی امروز تجربه میکند و تلخی های حوادث مشابه دو ملت مظلوم را از چنگال اختاپوت ها نمیتواند نجات دهد.

در افغانستان بعد از سال ۱۹۸۰ که تازه یک دوره یکنیم ساله وحشت و دهشت سیاسی حفیظ الله امین سفاک را پشت سر گذشانده بود ، جهان غرب با وارخطایی با فعال ساختن اولین گروه های اپوزسیون به تعداد ۳۰۰ تفنگ ۳۰۳ بور را از طریق دستگاه استخبارات بدنام پاکستان به آنان تسلیم داد که تداوم آن فعال ساختن کشورهای مانند مصر، عربستان سعودی، ترکیه، ایران و سرازیر شدن دریا های سلاح های مدرن و پول از طریق جزیره شیطان ( پاکستان) به کشور ما سیل آسا روانه میگردید ولی با تمام این جنگ های اعلان ناشده حکومت های وقت توانست مقاومت نماید و هم مردم بیطرف در شهر ها دشواریهای تحمیل شده را بدوش کشند.

اکنون در تشابه با افغانستان درکشور سوریه همه چیز یکباردیگر تکرار میگردد.

رژیم ترکیه یکبار دیگر دندان نظامیگری خود را بحیث ژاندارم منطقه برخ سوریه کشیده و عین موقعیت را اتخاد مینماید که در قضیه افغانستان پاکستان و حکمای دوره یی آن ظالمانه در برابر ملت ما انجام میدادند. اگر در افغانستان  در آغاز سلاح ها از تفنگ ۳۰۳ بورشروع گردید و به راکت های «  سکر ۶۰ »  و راکت های زمین به هوا « استینگر» ادامه یافت، اکنون اپوزیسیون سوریه عملاٌ سلاح های مدرن را از طریق ترکیه ، قطر و عربستان سعودی بدست میآورند. کشور اردن بحیث محل تنظیم و کوردینه مصون فعالیت های استخباراتی در برابرسوریه قرارگرفته است.  کشور پاکستان با فرستاده صد ها طالب و القاعده جنگ دیده و سلاح عین موقعیت را در برابر سوریه دارد بگیرد که مصر آن وقت تحت رهبری  انور السادات بر ضد ملت ما انجام میداد.

کشور های غربی عملیات های شان را در داخل سوریه در تبانی با تروریست ها و آدمکشان حرفوی شکل میدهد، آنها را مسلح میسازند و وجدان های آدمکش را با پول میخرند تا سطح که فلم کشیدن قلب یک عسکر حکومتی از بدن و  چک زده میشود، در تلویزین ها به نمایش گذاشته میشود ولی لب های طرفداران حقوق بشر و دموکراسی ، از لیبرال ها تا سوسیال دموکراتها ، بسته است.  نام از نقض صریح حقوق بشر بزبان نمیآید اگر آید در آن شک و تردید نشان داده میشود.

بزرگترین اشتباه سیاسی جامعه بین المللی بخصوص حکومات فرانسه، انگستان و امریکا در قضیه سوریه جلوگیری از بکار گیری دیپلوماسی فعال در حل مسالمت آمیز معضله و جلوگیری از یک جنگ داخلی بوده است که هیچ کدام از این حکومات علاقه مندی به حل مسالمیت آمیز،  البته با  در نظر داشت نقش و سهمگیری عمده حکومت سوریه بحیث یک دولت دارای حاکمیت ملی، نشان نداند و قبل از بررسی شورای امنیت ملل متحد و تصویب یک قطعنامه، مداخله نظامی را آغاز نمودند و دسته های جنگی را مخفیانه داخل سوریه نمودند. این جرم سیاسی به عین شکل در کشور لیبیا هم  صورت گرفت. غرب به امید تکرار حوادث لیبیا سر نگون کردن حکومت سوریه  و کشتن شخصیت اثر گزار این کشور را در سر میپروراند که اکنون با نا امیدی شکست های پی در پی نیرو های مخالف در سوریه را میپذیرد و در صدد حمله مستقیم نظامی اند. در تشابه با این قضیه جنگ جلال آباد در دهه ۸۰ و زمامداری شهید دوکتور نجیب الله مثال دقیقی است که غرب ، کشور های عربی وفادار به منافع امریکا و انگلستان و پاکستان به امید سقوط حاکمیت و از بین بردن حتی کوچک ترین بقایای  دولت و سیستم که طی ده سال انکشاف نموده و شکل گرفته بود، هر گونه راه حل مسالمت آمیز ختم جنگ را مانع گردیدند. رفت و  برگشت عای دپلوماتیک از مجرای ملل متحد شکل رفت و برگشت های تفریحی را به خود گرفت. ولی نیرو های تندرو اسلامی و استخبارات پاکستان با تلفات زیاد شکست را پزیرفتند. در نهایت غرب و ملل متحد بر تطبیق برنامه قبلی اش هم وفا ننمود و گذاشت تا نیروی قبلاٌ وابسته در یک جنگ جدید و وحشتناک بعدی درگیرهم شوند. آمدن طالبان و ترورتعداد شخصیتهای موثر و با نفوذ و نسبی مستقل راه را برای یک مداخله نظامی بدون درد سر مساعد نمود، آنچه اکنون در سوریه زمینه سازی میگردد.

جرایمی حقوق بشری که در افغانستان سالهای بعد از ۱۹۸۰ به کرات ارتکاب می یافتند ، در آن زمان غرب با مجموع آرگاه و بارگاه دموکراسی و حقوق بشر با لبان خموش آب از آب را تکان نمیداند همه چیز برای شان تصویر از یک   مبارزه « شورشیان مسلمان»  بر علیه  « کمونستان و بی دین» بود. درآن زمان هم  برخورد شکلی و سازشکارانه  در برابر جرایم حقوق بشر صورت میگرفت و اکنون در سوریه عین برخورد وجود دارد.

جرایم شدید جنگی متاٌسفانه با رنگ های متفاوت، ارزیابی ها و نتیجه گیریهای متفاوت حکومات و نهاد های حقوق بشر کشور های غربی  دیده میشوند ، یکی را قابل درک میدانند و دیگیری را عامل و مرتکب جرایم جنگی. در حالیکه از دیدگاه حقوق اخصاٌ حقوق بین المللی که در همین کشور های لیبرال به پخته گی رسیده اند، جرم ضد بشری برخورد در برابر یک بشر است ، صرف نظر از اینکه یک مخالف است و یا یک موافق است.

سیاسی ـ بامداد۱۳/۴ـ ۰۱۰۹ 

نقش « الحبیب » درجنگ سوریه

اینگرسول : « شاهزاده بندربن سلطان قول داد که در صورت سرنگونی اسد، پایگاه دریایی روسیه درسوریه هیچ آسیبی نخـواهـد دید، و هشدار داد که در صورت عدم توافق، ممکن است تروریست‌های چچنی بازی‌های المپیک زمستانه در سوچی را هدف قرار دهند. »

به نقل از پایگاه خبری مینت پرس، گروه‌های شورشی القاعده که وابسته به شاهزاده بندر، رییس سازمان اطلاعات عربستان سعودی هستند، تسلیحات کیمیاوی را به واسطه این فرد تهیه کرده و کار جابجایی و استفاده از آن را به عده‌ای شورشی بدون تجربه واگذار کرده‌اند که این بی‌تجربه گی باعث انفجار و انتشار این گازها و کشته شدن افراد شده است. با آماده شدن ارتش امریکا برای مداخله در سوریه به دنبال حمله کیمیاوی هفته پیشین، امریکا و متحدین وی در حال آماده شدن برای حمله به کشوری هستند که مجرم نیست.                                                                        مصاحبه با مردم دمشق و غوطه، از حواشی پایتخت سوریه، بسیار جالب توجه است. این منطقه جایی است که پزشکان بدون مرز اعلان کرده‌اند که هفته گذشته در اثرچیزی که به اعتقاد ایشان گاز عصبی بوده ۳۵۵ نفر کشته شدند.

امریکا، انگلیس و فرانسه به علاوه اتحادیه عرب حکومت رییس جمهور بشار اسد را به انجام حملات کیمیاوی متهم کرده‌اند که به ادعای ایشان مردم غیر نظامی مورد هدف قرار گرفته‌اند. کشتی‌های جنگی امریکا در دریای مدیترانه مستقر شده‌اند تا حملات تنبیهی را علیه سوریه به خاطر استفاده از تسلیحات کیمیاوی انجام دهند. امریکا و دیگران به هیچ وجه تمایلی به بررسی شواهدی که خلاف این امر را ثابت می‌کند ندارند،‌ چنانکه جان کری، وزیر امور خارجه امریکا روز دوشنبه گذشته اعلان کرد که مجرم بودن اسد « قضاوتی است که همه دنیا آن را پذیرفته است.»

با این حال مصاحبه‌های بسیار با چندین نفر از پزشکان، اهالی غوطه، مبارزان شورشی و خانواده‌های ایشان، تصویر دیگری به دست می‌دهد. بسیاری بر این باورند که عده مشخصی از شورشیان تسلیحات کیمیاوی را از طریق بندر بن سلطان، رییس سازمان اطلاعات عربستان سعودی تحصیل کرده و مسوول انجام حملات کیمیاوی هستند.
ابوعبدالمعین، پدر یکی از شورشیانی که علیه اسد مبارزه می‌کند گفت: « پسر من دو هفته پیش نزد من آمد و نظر مرا در مورد تسلیحاتی که حمل می‌کرد، جویا شد.»

عبدالمعین گفت که پسرش و ۱۲ نفر از شورشیان در داخل تونلی کشته شدند که برای ذخیره تسلیحاتی استفاده می‌شد که توسط ابوعایشه، شبهه نظامی سعودی تهیه شده بود و یکی از گروه های مبارز را رهبری می‌کرد. پدراین تسلیحات را شبیه به «یک تیوب» توصیف کرد در حالی که برخی آن را شبیه «کپسول‌های بزرگ گاز»  توصیف می‌کردند.مردم شهرغوطه گفتند که شورشیان از مساجد و خانه‌ها برای خوابیدن و استراحت استفاده می‌کردند در حالی که تسلیحات شان را در تونل انبار می‌کردند.عبدالمعین گفت که پسرش و دیگران در جریان یک حمله کیمیاوی کشته شدند. درهمان روز، گروه شبهه نظامی جبهه النصره، که به القاعده وابسته است، اعلان کرد که به منظور تلافی حملات مشابهی را علیه غیرنظامیان لاذقیه که در سواحل شرقی سوریه و در محدوده تحت کنترل اسد قرار دارند انجام خواهد داد.

یک مبارز زن در گفت و گوی خود چنین شکایت کرد که : «ایشان به ما نگفتند که این تسلیحات چه هستند و چگونه باید از آنها استفاده کنیم. ما نمی‌دانستیم که آنها تسلیحات کیمیاوی هستند. هرگز تصور نمی‌کردیم که تسلیحات کیمیاوی باشند .» او هشدار داد که :« هنگامی که بندر، شاهزاده سعودی، چنین تسلیحاتی را به افراد ما داد، باید آنها را به کسانی می‌داد که بدانند چگونه آنها را جابه‌جا و استفاده کنند.» او نیز همانند دیگر سوری‌ها نمی‌خواست که نامش فاش شود.

یکی از شورشیان شناخته شده در غوطه با این ادعا موافق بود. او گفت که: « شبهه نظامیان جبهه النصره با دیگر شورشیان همکاری نمی‌کنند، به جز در مبارزات میدانی. آنها اطلاعات محرمانه را با کسی به اشتراک نمی‌گذارند. آنها فقط از چند شورشی معمولی برای حمل و نقل و استفاده از این تسلیحات استفاده کردند. »او ادامه داد که «ما به شدت در مورد این تسلیحات کنجکاو بودیم. متاسفانه برخی از مبارزان در انتقال و استفاده از این تسلیحات بی دقتی کردند و باعث   آنها شدند. »

پزشکانی که قربانیان حملات کیمیاوی را درمان کردند به مصابه کنندگان هشدار دادند که در مورد این سوال که چه کسی واقعاً مسوول این حمله مرگبار بود بسیار مراقب باشند.گروه پزشکان بدون مرز اضافه کردند که پرستارهایی که ۳۶۰۰ مصدوم را یاری می‌کردند نیز نشانه‌های مشابهی را گزارش کردند، از جمله وجود کف در دهان، تنگی نفس، تشنج و ضعف بینایی. این گروه به طور مستقل نمی‌تواند این اطلاعات را تایید کند.در مصاحبه با بسیاری از شورشی‌ها معلوم شد که دستمزد ایشان از جانب حکومت سعودی درعربستان تامین می‌شود.

جیوفری اینگرسول، در گزارشی که به تازه گی در نشریه « بیزنس اینسایدر» منتشر کرده است بر نقش شاهزاده سعودی، شهزاده بندربن سلطان در جنگ داخلی دو سال و نیمه سوریه تاکید می‌کند. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که بندر با استفاده از روابط نزدیکی که با واشنگتن دارد، در کانون فشارها برای ورود امریکا به جنگی علیه اسد قرار دارد.*

اینگرسول به مقاله‌ای اشاره می‌کند که در نشریه « دیلی تلگراف» انگلیس در مورد گفت  و گو‌های محرمان روسیه ـ عربستان منتشر شد و مدعی شده بود که بندر به ولادمیر پوتین پیشنهاد کرده است که در عوض سرنگون ساختن اسد، نفت ارزان قیمت به ایشان می‌فروشد.**

اینگرسول می‌نویسد که «شاهزاده بندر قول داد که در صورت سرنگونی اسد، پایگاه دریایی روسیه در سوریه هیچ آسیبی نخواهد دید، و هشدار داد که در صورت عدم توافق، ممکن است تروریست‌های چچینی بازی‌های المپیک زمستانه در سوچی را هدف قرار دهند. »

گفته می‌شود که بندر به روس‌ها گفته است که «من به شما تضمین می‌دهم که المپیک زمستانه سال بعد بدون هیچ مشکلی برگزار شود. گروه‌های چچنی که امنیت این بازی‌ها را تهدید کرده‌اند توسط ما کنترل می‌شوند.»

اینگرسول می‌نویسد: «در کنار مقامات سعودی، به نظر میرسد که امریکایی‌ها به رییس سازمان اطلاعات سعودی چراغ سبز نشان داده‌اند که این گفت  و گو را با روس‌ها داشته باشد و این به هیچ وجه جای تعجب ندارد.» او می‌افزاید: « بندر در امریکا تحصیل کرده است هم دوره آموزش آکادمیک و هم آموزش‌های نظامی را در این کشور گذرانده و به عنوان سفیر بسیار با نفوذ سعودی‌ها در امریکا خدمت کرده است و در مجموع سی‌آی‌ای عاشق این چهره سعودی است . »

بر اساس گزارش‌های روزنامه انگلیسی « ایندی پندنت»، این آژانس اطلاعات تحت رهبری شاهزاده بندربود که برای اولین بار در ماه فروری اتهامات مربوط به استفاده از گازسارین را توسط حکومت سوریه مطرح کرد تا توجه متحدین غربی را جلب کند.

« وال استریت ژورنال » به تازه گی گزارش کرده است که سی‌آی‌ای دریافته است که عربستان سعودی برای سرنگون کردن اسد کاملاً «جدی» است چرا که فردی به نام شاهزاده بندرهدایت این جریان را عهده‌دار شده است.دراین گزارش آمده است که : «ایشان بر این باورند که شاهزاده بندر، یکی از دیپلومات‌های کهنه‌کار درعرصه توطیه چینی و وابسته به واشنگتن و جهان عرب، می‌تواند اقدامی را عملی کند که سی‌آی‌ای نمی‌تواند: ارسال هواپیما‌هایی پر از پول و تسلیحات . » وال استریت ژورنال گزارش کرد که بندریکی از اهداف عالی سیاست خارجی عربستان سعودی را پیش می‌برد که همان شکست دادن اسد و حامیان ایرانی و حزب‌اللهی او است. برای تامین این هدف، بندر با واشنگتن وارد همکاری شده تا برنامه تجهیز و آموزش شورشیان را در خارج از یک پایگاه نظامی در اردن تامین کنند.این روزنامه گزارش می‌دهد که او با «اردنی‌هایی که چندان در مورد این پایگاه خوشنود نیستند» ملاقات کرده است:

ملاقات او درعمان با ملک عبدالله گاهی اوقات در یک نشست تا هشت ساعت ادامه پیدا می‌کرد. فردی که از این نشست‌ها خبر داشت می‌گوید که ملک گاهی اوقات به مزاح می‌گفت: « آه، بازهم بندر آمده است؟ باید دو روز کاری کامل را برای او خالی کنیم. » وابسته گی مالی اردن به عربستان سعودی، اهرم بسیار قدرتمندی را در اختیار سعودی‌ها قرار می‌دهد. یک پایگاه آموزشی در اردن کار خود را در تابستان سال ۲۰۱۲ آغاز کرد که یک باند فرود و انباری برای تسلیحات را در خود جای می‌دهد. به گزارش وال استریت ژورنال مهمات تفنگ  « ای‌کی۴۷  » ساخت عربستان به این پایگاه تحویل داده شده است. هرچند که عربستان سعودی به طور رسمی اعلان کرده است که از شورشیان میانه رو بهره می‌برد، این روزنامه گزارش می‌کند که « پول و تسلیحات به دست افراطی‌ها می‌رسد تا از این طریق از نفوذ اسلام‌گراهای تحت حمایت قطر جلوگیری شود.»

اما شورشیانی که مصاحبه کردند گفتند که مبارزان القاعده در سوریه از شاهزاده بندر با عنوان « الحبیب » یاد می‌کنند. پیتر اوبورن، در یادداشت سه‌ شنبه گذشته خود برای روزنامه«  دیلی تلگراف » به واشنگتن هشدار می‌دهد که نباید در تنبیه کردن حکومت اسد با استفاده از حملات «محدود» عجله کند؛ حملاتی که به زعم ایشان نه برای سرنگون کردن رهبر سوریه، بلکه برای از بین بردن ظرفیت استفاده مجدد از تسلیحات کیمیاوی انجام می‌شود:

این ماجرا را در نظر بگیرید: سود این کار تنها به شورشیان می‌رسد، که پیش از این جنگ را باخته‌اند و اکنون انگلیس و امریکا را در جانب خود وارد جنگ می‌کنند. درحالی که تقریباً شکی نیست که از تسلیحات کیمیاوی استفاده شده است، اما شک و تردید بسیاری در مورد اینکه چه کسی آنها را به کار گرفته است، وجود دارد.

بسیارمهم است که به یاد داشته باشیم پیش از این هم یک باردیگراسد متهم به استفاده از گاز کیمیاوی علیه غیر نظامیان شده بود. اما در آن مورد، کارلا  دی  پونته، فرستاده ویژه سازمان ملل به سوریه، به این نتیجه رسید که شورشیان و نه اسد، مسوول چنان حمله‌ای بوده‌اند.»

برگرفته از صدای مردم

*هفته نامه « فوکوس »  در شماره ۲۹ اگست خود  گزارش درازی در باره نقش عربستان سعودی و شهزاده بندر در جنگ روان درشرق میانه به نشر رسانیده است.در این گزارش از قول  روبریت مود فرستاده پیشین سازمان ملل متحد برای سوریه آمده است که : « حمله بر سوریه باعث جنگ داخلی در لبنان و عراق میشود.» ، درهمین مقاله برنقش روحانی معروف عربستان  شیخ عید القرنی که  تا یکسال قبل سالانه مبلغ یکصد هزاردالر برای قتل و یا زخمی ساختن یک سربازاسراییلی میپرداخت و امروز این پول را برای کشتار مسلمانان سوری تخصیص داده است، درنگ شده است.

** در مورد نقش عربستان سعودی  در جنگ روان  سوریه  رو کنید به جستار دکتراسد محسن زاده زیرعنوان :    « شرق میانه، قربانی بازیهای قدرت »

در نشانی http://www.bamdaad.org/politics/442-2013-08-16-08-35-33.html

و مقاله رفیق دهزاد زیرعنوان : « سوریه درعمق فاجعه تکرارشده افغانستان (۱۹۸۰-۱۹۹۲) » ، تارنمای بامداد

به نشانی: http://www.bamdaad.org/politics/478-2013-09-01-15-40-46.html

 سیاسی ـ بامداد۱۳/۱ـ ۰۴۰۹

 ^{اندازه تولید انرژی هرکشوراندازه استقلال آن را به نمایش میگذارد}

  ^{نبود برنامه‌ استراتژیک برای تولید نیروی برق درافغانستان یا کمبود دانش دراین عرصه؟}

^{نوشته : خلیل الله عالم ، کارشناس انرژی برق}

^{اگرافغانستان آبرومندی می خواهید اگر صلح میخواهید پس باید بداند که مشکل کمبودی انرژی را باید حل کند.}

^{من به  این باورم که هرقدردرعرصه تولید و اندازه مصرف انرژی خودکفا باشیم به همان اندازه استقلال و به همان اندازه صلح و آرامش درمهین ما پایه دارتر می‌شود و به همان اندازه امیدواری زیاد تر می‌شود.}

^{صلح و آرامش بدون بیشرفت اقتصادی غیره ممکن است چون جنگ امروزی هم اقتصادی است. آنانی که فکر میکنند مشکلات را با فریبکاری حل میکنند در اشتباه هستند، مشکلات اصلی ما درافغانستان که ما در تمامی مشکلات است اقتصادی است بدونه حل اقتصاد نمیشود دیگر مشکلات مهم مانند آموزش و پرورش و بهداشت و درمان را حل کرد شاخص های اقتصادی هم خیلی روشن است که اساسی ترین آن تولید نیروی برق آرزان و فراوان میباشد هرکشوری به اندازه تولید انرژی اندازه استقلال خود را به نمایش میگذارد من بارو دارم که اندازه خودکفاهی درعرصه یاد شده مساوی به اندازه استقلال هرکشورمیباشد برای این که نشان داد که این اقتصاد است که جنگ را به صلح تبدیل میکند و اگر اقتصاد خراب باشد صلح به جنگ  تبدیل میشود .به پژوهش دقت فرمایید شما کمترکشوری پیدا میکنید وابسته انرژی داشته باشد آرامی و پیشرفت داشته باشد پس این یک روش جدید از استعمار است در عرصه نظامی هرقدر که لازم باشد کمک میکنند ولی وقتی بس انرژی می‌شود از کمک خبری نیست بس باید شرط اصلی دوستی به هرکشور این باشد که در تولید انرژی و خودکفاهی انرژی دوستی خود را ثابت کند یعنی دربومی ساختن آن در حال حاضرتنها ۶۰۰ میگاوات برق درافغانستان ازمنابع آبی و وارداتی تامین می شود. خنده دارتر از همه این است که شرکت ملی برق رسانی افغانستان برشنا میگوید که به پنج هزارمیگاوات برق نیازدارد مشکل کم بود حل می‌شود در صورتی که به این پژوهش نظراندازید خواهید دید که این‌ گونه نیست ما دریک دهه آینده خیلی بیشترازاین ضرورت دارم تا یک کشور آبرومند و گدای منطقه خود نباشمږ} 

 ^{پژوهش بنده طوری تنظیم شده است که برای عام مردم قابل فهم باشد، من مدل مقایسه ایی که یکی از روش های تحقیق میباشد تدوین کردم تا که مخطبان این پژوهش بتوانند آن را به ساده گی درک کنند ، وشما افغانستان را به هرکشوری که میخواهند مقایسه کنید ؛ باید یادآوری کنم که این بخش کوچکی ازتحقیقاتی انجام شده میباشد اما از آن جایی که افغانستان از نظر اجتماع و فرهنگ زنده گی مدرن به عنوان یک ملت ، به طور واقعی آن در نیم قرن اخیر به شدت از جهان و خاصتاً از منطقه عقب مانده است؛ و از یک جنگ خون بار و ویرانگر که هنوز هم کم و بیش ادامه دارد ، سر بالا کرده است ولی بدون یک ارزیابی درست و علمی که درباره نیاز ها و توانایی های افغانستان باشد، در یک یا دو دهه آینده افغانستان که چه برنامه برای اساسی ترین و مهم ترین پروژه های زیر بنایی که بدون شک برتمامی مشکلات ها تاثیرخواهد داشت چون مشکلات اساسی افغانستان درشهرهای آن نیست بلکه در روستا های دورافتاده مرکزی و مرزی افغانستان است که نیاز به باز سازی دارد آن هم باز سازی فکری و اقتصادی از این نظر که دسترسی آن به شبکه های تصرفی ملی، رسانه ها و تولید شغل که این ها نمیتوانند بدون نیروی برق ارزان و فراوان حاصل شود، این تجربه زنده گی مدرن است و ثابت شده است که با سازکارهای کهنه و ناکار آمد قدیمی نمیشود، از بس که مسوولیت های مدرن امروزی برآمد به این واسطه که من افغانستان را به چند کشور مقایسه کردم که شما در جدول زیرمشاهده میکنید، هدف از این پژوهش این است که نیاز واقعی نیروی برق افغانستان را به دوراز سیاسی کردن آن ارزیابی صورت گرفته باشد و اینکه افغانستان در دو دهه آینده نه یک قدرت منطقه وی به گفته بعضی از مسوولین بلکه یک کشوری که ازجدول کشورهایی که نیاز به کمک های خارجی دارد ، خارج شود دست کم قابل مقایسه با یک یا هم دو همسایه خود باشد وهم چنان خود کفایی نسبی برای تامین غذایی، آموزش و پرورش ، بهداشت و درمان و حمل ونقل داشته باشد، هدف های یاد شده بدون نیروی برق کافی مورد نیاز غیرممکن است باید یادآوری کنم که افغانستان نمیتواند استثنا باشد ، میشود درعرصه های فرهنگ یا اجتماعی استثنا قایل شد ولی در این باره یعنی اقتصاد و تولید نیروی برق، افغانستان نمیتواند بدون الگو باشد چون این تجربه کشورهایی است که از مشکلاتی مشابه افغانستان داشته‌اند.}

^{حالا شما وعده های شاخدار بعضی ازمسوولین کشور ما را میتوانید با داده های این تحقیقات مقایسه کنید و اینکه جایگاه  ‫افغانستان درکجای جدول تولید نیروی برق جهان قراردارد  را پیدا کنید؟ چند درصد نیروی برق مورد نیاز خود راتولید میکند؟ چند سال بعد میتواند تولید نیروی برق خود را دست کم به کوچکترین و فقیرترین همسایه خود یعنی تاجیکستان برساند ؟. آن های که از قدرت منطقه وی افغانستان صحبت میکنند اول باید جایگاه خود را در این جدول مشخص کنند و آیا مسوولین کشورما خود را به کدام یک ازهمسایه های خود درتولید نیروی برق را مقایسه میکنند؟}

 اقتصادی ـ بامداد۱۳/۴ ـ ۰۱۰۹