سخنی کوتاه اندر باب هنر وهنرمند

به چه کسانی هنرمند بگوییم ؟

زلمی رزمی

در قسمت فهم و درک واژه هنر و هنرمند متاسفانه بسیاری ما افغان ها مشکلات داریم و همین غلط فهمی وعدم درک دقیق ما از واژه هنر و هنرمند است که درصحبت‌های روزمره دچاراشتباه میشویم. بسیاری ازما تمامی کسانی را که با آوازخوانی و یا نوازنده گی سر و کاردارند هنرمند خطاب می کنیم چه آنهایی را که با فهم و سواد و دانش موسیقی درکارشان ابتکار و نوآوری دارند؛ و چه آنهایی را که نه حنجره شان برای آوازخوانی ساخته شده و نه ازهنر و هنرمند بویی برده اند و فقط دهان بازمی کنند و چیزهایی را که از دیگران می گیرند، تکرار می کنند.
به طوریکه دراین آشفته بازارهنری بسیاری ها نادانسته به زبان خود ، خودشان را هنرمند می نامند و خیلی ساده و آسان می گویند من هنرمندم، من موسیقی دانم ، من استاد موسیقی هستم  وغیره .
اولاً هنرکه تنها به موسیقی خلاصه نمی شود، هنرهفت شاخه دارد که آنرا هنرهای هفت گانه نامیده اند که بایستی دقیقاً با آن آشنایی پیدا کرد، گذشته ازآن دریک کلام:
هنریعنی خلاقیت و هنرمند یعنی خلاق و آفریننده.
بنابرین اگردر یک اثرهنری اعم از شعر و موسیقی و نقاشی وغیره ابتکار و نوآوری به چشم نخورد، این دیگرهنرنیست و صاحب چنین آثاری مستحق لفظ هنرمند نیست.
برهمین منوال برچسپ کلمه هنرمند به خواننده یا نوازنده که فاقد شیوه نو و ابتکاری و مستقل درکارشان باشند، جایزنیست.
درست است که درجمله هنرهای هفتگانه ، یکی هم موسیقی است ولی هرآوازخوان و هر نوازنده و هر دست اندرکارموسیقی که هنرمند نیست .
هنرذات خلاقه دارد، هنرمند یا هنرورشخصی است که به (آفرینش آثارهنری) می‌پردازد.
مثلا شعرهنراست، نقاشی هنراست ، آهنگ سازی هنراست و ..... ، مگرآواز خوانی هنر نیست، چون که آوازخوان آثارهنرمندان یعنی (آهنگسازان) را اجرا میکند.
همچنان تقلید که هنرنیست، آنهایی که ازموسیقی های شرقی و غربی و یا آثار دیگران تقلید می کنند باید بدانند که چیزی که از دیگران می گیرند و تکرارمی کنند، آن هنرنیست، تقلید است.

 
خـلـق را تقلیـد شــان بـرباد داد
ای دو صد لعنت براین تقلید باد !

حرف آخر
لیو تولستوی  نویسنده شهیر روسی می گوید:
«هنر انتقال احساس تجربه شده است.»
یعنی در واقع، یک اثرهنری از زمانی شروع به  آفریده شدن می کند که هنرمند در چار چوب یکی از قالب های هنری، دست به کار انتقال احساسی که خود پیش تر به ژرف ترین شکل ممکن آن را تجربه کرده است، به مخاطبانش می شود.
اگر هنرمندی به شرح و وصف و تجسم چیزها و حس هایی که خود با آنها آشنایی عمیق و بی واسطه ندارد، بپردازد حاصل کارش نمی تواند دارای اصالت هنری لازم باشد.
به همین سبب نیز، اثر مخلوق او، تا ثیری را که لازمه یک اثر هنری ارزشمند است برمخاطبانش نخواهد گذاشت .

بامداد ـ فرهنگی ـ ۲ /۱۵ ـ ۰۹۱۱

تقبیح جنایت هولناک پاسداران جهالت در ولایت غور

نوامبر ۲۰۱۵

بنیادگرایان عقب گرای قرون وسطایی که به چهره کثیف شان نقاب « اسلامی » کشیده اند ، بار دیگر با توحش و بربریت چهره کثیف ضد انسانی و ضد مدنی شانرا به نمایش گذاشتند و با شهادت رخشانه مظلومه به مردم افغانستان و جهانیان آشکاراتر ساختند که به اعمال شیطانی و تعرض به شرف و حیثیت و آزادی انسان دوام میدهند و قانون اساسی و قوانین جزایی و مدنی و اعلامیه یی جهانی حقوق بشر و میثاق های ناشی از آنرا به اوراق سیاهی جنایات شان معاوضه نموده اند.

بی بی سی گذارش داده است : « گروهی از طالبان و رهبران مذهبی محلی و جنگ سالاران مسلح » باعث این جنایت ضد بشری در ولایت غور گردیده اند.

انجمن حقوقدانان افغان در اروپا در حالیکه به شدید ترین الفاظ این جنایت ضــد انسانی و فاجعه حقوق بشررا محکوم مینماید ، نفرت و انزجار عمیق خود را به عاملین این بربریت اعم از طالبان و شرکای جرمی شان و اوباشان مسلح بی بند بارمی فرستد.

اظهر من الشمس است که دولت ضعیف و فقدان حاکمیت قانون و توسعه ذهنیت متحجرانه و طالبانی منبعث از دیوبند و قم و ارعابیون عرب و جهالت مردسالارانه و زن ستیز زمینه ساز این جنایات خوفناک می باشد.

انجمن از پاسداران حاکمیت قانون و آزادی و حقوق زن می خواهد که به دفاع از تطبیق قانون اساسی و قوانین جزایی و مدنی و تحقق اعلامیه یی جهانی حقوق بشر و میثاق های ناشی از آن که « پرنسیپ های بین ا لمللی مشروعیت جرم و جزا » رامسجل و دولت افغانستان مکلف برعایت آن میباشد ، صدای شانرا بلند تر و رساتر و مشترک نمایند و در مبارزه ای تاریخی علم و جهل در برابر اخلاف ملای لنگ و شریعیتمداری ها از قانون و اصول مدنی حیات اجتماعی دفاع نمایند.

بااحترام
هیات اجراییه
انجمن حقوق دانان افغان در اروپا

بامداد ـ اجتماعی ـ ۱ /۱۵ ـ ۰۸۱۱

           ایمان تقلیدی

اشرف مخلوق شد با عقل خویش

آدمی ز اندیشه یابد اصل خویش

گر به پای دیگری افتد به راه

خود نباشد ، ره برد از خود جدا

می شود در بند و فرمان دیگر

هر چه اوبر وی دمد دارد اثر

خود نبیند راه معقول در جهان

غرقه میگردد در وهم و گمان

گر نبود اندیشه اش از آن او

از ره  تقلید دارد گفت و گو

نی خطا بیند نی راه صواب

ازحقیقت دور گردد درسراب

دین وایمان گربودی ازراه جهل

زهر تبعیض است، مبنای جدل

خود، به خود ظالم بود آن بی خبر

با فریب و مکر افتد در سقر

گر بودی اگاه زعقل و اختیار

کی به پای خود برفتی درشرار

گر ورا عقل وخرد همراه بودی

جنت و دوزخ همین دنیا بودی

راه عرفانش بود خلد برین

در جهالت است اسفل سافلین

ما ازآن گشتیم بری خواروزبون

چون بخود باورنداشتیم ازدرون

(ف.بری)

بامداد ـ فرهنگی ـ ۱ /۱۵ ـ ۰۹۱۱

سه طنز زیبا از داکترحمیدالله مفید

سخن هفته

گزارشگر هفته نامه پسخند از کابل گزارش می دهد، که دیروز ولس کلانکار در جریا ن سخنرانی شان فرمودند: « که امنیت فزیکی مردم افغانستان به دوش دولت چین گذاشته شد.» نام خدا ! واه واه!

گزارشگرما می آفزاید ، بر بنیاد تقسیماتی که صورت گرفت ، امنیت بیولوژیکی مردم افغانستان به دوش امریکا ، امنیت کیمیاوی مردم افغانستان به دوش انگلستان ، امنیت هندسی مردم افغانستان به دوش پاکستان ، امنیت دینی مردم افغانستان به دوش اسراییل ،امنیت سپورتی مردم افغانستان به دوش فرانسه وامنیت اخلاقی مردم افغانستان به دوش طالبان وعربستان سعودی گذاشته شد ودولت افغانستان امنیت جیب های مردم را به دوش گرفته است. تا در آ ن چیزی کذاشته نشود.

مردم افغانستان در میان این تقسیمات مانند گوساله بزکشی از طرف امنیت داران محترم کش وگیر می شوند . آنهای که در دایره حلال افغانستان مانده اند ، لگد مال وآنهای که از دایره حلال فرار کرده اند خوار وزار گردیده اند.

 شاهانه تر دویدن

از بهر چور دولت تنبان به سر دویدن

تنبان اگر نباشد ، نیکر به بر دویدن

کرزی به رمز رساند،غنی به خنده گوید:

هنر به کار ناید، واه! بی هنر دویدن

رندانه تر دویدن ، آید به کار اینجا

موتر اگر نباشد ، بالای خر دویدن

از بهر چور دولت ، آبرو به کار ناید

رندانه سر کشیدن ، مردانه تر دویدن

پول است آبروی ،این ملت  خویده

پهنا به کار ناید ، یعنی به بر دویدن

اینجا قدر هرکس مقدار مال وجاه است

 یعنی بسان شادی، کاسه به سر دویدن

 (۳ماه جولای ۲۰۱۵)

رهبرخام وختل

رهبری در محفلی بس مست شد

بی خبر از برتر و از پست شد

گاهی در کوه گاهی در کاه کار داشت

گاهی در دیگ گاهی در بازار داشت

انقدر مست شد که از خود دور شد

نقل وگفتارش  شبیه  زنبور شد

مست مستان سوی خانه شد روان

پیش قصرش  کرد استفراغ چنان

آنچنان گردید کالایش کثیف

در کثافت کس نبودستش  حریف

خانمش در را به رویش بر گشود

تا که او را دید یکبار پرگشود

گفت: رهبر اینهمه مردار چیست؟

این همه گو وگنس از بهر کیست؟

گفت: کار راننده ای بد بخت است

قهر من فردا بر او بس سخت است

می زنم او را که تا بی حال شود

بندی در زندان تا ده سال شود

خانمش افسوس خورد بر حال او

هی کشانیدش  بهر شستشو

حین که شلواری ورا پایان کشید

گو ومرداری بر آن تنبان دید

گفت بانو: راننده را اعدام کن

این خبر بر همه گان اعلام کن

چون که در ایزار تو گو کرده است

در پی وپیزار تو بو کرده است.

گفتا رهبر  بوی ایزارم زتوست

همچنان که بوی پیزارم زتوست.

 گفتا بانو: شرم  است این احوال تو

این همه مرداری و پیخال تو

نیست سیاست کار هر خام وختل

سیاست بگذار تو مکن خود را چتل

بهر تو شغل چاه صافی بهی است

زیرا مغز تو زخرد بس تهی است

 شهر هامبورگ ،۲۷ ماه ، سال ۲۰۱۵