آموزه ایی از جنبش های جهانی :

بررسی بحران نولیبرالیزم از سوی رهبران چپ و ترقی ‌خواه

همه سخنرانان بر بحرانی که امریکای لاتین و باقی جهان با آن روبه ‌رو است و اقدام مشترک لازم برای مقابله با آن تاکید کردند. آن‌ ها درباره بحرانی که نولیبرالیزم و سرمایه‌ داری به وجود آورده و موجب سطوح بی ‌سابقه نابرابری، فقر، تخریب محیط زیست، خشونت نژادی و قومی شده و ظهور رهبران راست افراطی مانند ژایر بولسونارو و دونالد ترامپ را تسهیل کرده، سخن گفتند.

در روز دوشنبه ۱۹ نوامبرسال روان ترسایی هزاران دانشجو،اکادمیسین، استاد دانشگاه، فعال و سیاستمدار برای نخستین « همایش جهانی پیرامون اندیشه انتقادی» به مثابه بخشی از هشتمین «کنفرانس علوم اجتماعی آمریکای لاتین و کاراییب»، با موضوع «مبارزات برای برابری، عدالت اجتماعی و دمکراسی در یک جهان متلاطم» در بونسایرس گرد آمدند.

سیاستمداران، فعالین و اکادمیسین‌های برجسته ‌ای چون دیلما روسف برازیل، آلوارو گارسیا معاون رییس‌ جمهور بولیویا، کریستینا فرناندز کرشنر رییس‌ جمهور پیشین ارجنتین، گوستاوو پترو شهردار پیشین بوگوتا و نامزد ریاست جمهوری، آدولفو پرز اسکیول مدافع ارجنتینی حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، خوان کارلوس مونه ‌درو فعال اسپانیایی از حزب پودموس، استلا دِ کارلوتو مدافع آرژانیتی حقوق بشر، گيول ‌يرمی بولوس فعال برازیلی، و بسیاری دیگر در نشست‌های گونه گون بحث و برنامه های دو روز همایش شرکت کردند.

دیلما روسف، رییس‌ جمهور پیشین برازیل که با یک کودتای نرم در سال ۲۰۱۶ ترسایی سرنگون شد، سخنرانی افتتاحیه را ایراد نمود. او به طور مشخص درباره مورد برازیل سخن گفت، به تجربه خود به مثابه رییس‌ جمهور و کودتا علیه خود اشاره کرد، و آن ‌را به تحت پیگرد قراردادن و به زندان انداختن لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا، و هم‌ چنین انتخاب ژایر بولسونارو به مثابه ادامه روند کودتا ربط داد.

روسف براهمیت جنبش ‌هایی مانند « جنبش کارگران روستایی بی ‌زمین» و «جنبش کارگران بی ‌خانمان»، که از حقوق اساسی برازیلی‌ها به زمین، مسکن، و زنده گی آبرومندانه، در شرایطی دفاع می‌ کنند که دولت به حقوق کارگران، بازنشسته گان وحاشیه ‌نشینیان حمله می‌ کند، تاکید نمود. روسف در خاتمه گفت: « من تردید ندارم که انقیاد برازیل گام لازم برای سلطه بر کل امریکای لاتین است.»

حضور کریستینا فرنادز دِ کرشنر، رییس‌ جمهور پیشین ارجنتین در همایش هزاران نفر را بسیج کرد. او درنشستی به نام « سرمایه‌ داری، نولیبرالیزم و بحران دموکراسی» سخنرانی کرد. رییس‌ جمهور پیشین بحران کنونی در ارجنتین تحت رهبری مائوریسیو ماکری را با کاهش ارزش پیزو( واحد بولی ارجنتین ـ بامداد )، رشد بدهی خارجی، توافق برای دریافت وام چند میلیارد دلاری از صندوق بین‌المللی پول و اقدامات ریاضتی سختی که دولت بر جمعیت تحمیل کرده، مانند کاهش بخش‌های بزرگی از بودیجه عمومی، برنامه‌های رفاه اجتماعی و اخراج‌های گسترده، بررسی کرد.

آلوارو گارسیا لینه ‌را ، و خوان مونده ‌رو، در نشست پیرامون « آینده چپ و اعتلای بشر» سخنرانی کردند. لینه‌ را و مونده‌رو درباره چپ و جایی که امروز هستیم تأملات مهمی داشتند. درست بیست سال پیش «دهه پیروزی» یا «دوره دولت‌های ترقی‌خواه» در آمریکای لاتین آغاز شد، جایی که رهبران ترقی‌خواه یا چپ در برازیل، ارجنتین، ونزوئلا، بولیوی، اکوادور، هندوراس، هائیتی و اوروگوئه در صدر دولت قرار داشتند.

امروز، امریکای لاتین با یک نولیبرالیزم تُند تحت رهبران راست افراطی پس گرفته شده است. مؤسسات دمکراتیک و خود دمکراسی مشروعیت خود را از دست داده اند، منابع طبیعی قاره به وسيلۀ شرکت‌های فراملیتی غارت می‌شود، و پیگرد و ترور فعالین و رهبران اجتماعی در سطح خطرناکی رخ می‌دهد.

لینه‌ را گفت: « نولیبرالیزمی که اخیراً در برخی از کشورهای امریکای لاتین پیروز شده فسیل شده است. آن‌ها نسخه‌ های کهنه ‌ای را که بیش از ۲۰ سال پیش شکست خورد را تکرار می‌ کنند. هیچ نوآوری، خلاقیت، و امیدی وجود ندارد. نولیبرالیزمی که اکنون داریم یک مرده متحرک است.»

با این وصف، لینه ‌را تاکید نمود که مهم است که چپ آگاه باشد و همان کار را نکند. « ما باید خونسرد و آماده باشیم که محدودیت‌ها و خطاهایی را که در موج نخست مرتکب شدیم، تکرار نکنیم، زیرا ما باید خود را برای موج دوم آماده کنیم.»

خوان کارلوس مونده‌ رو سیاستمدار اسپانوی پیرامون ماهیت چیزی که در این لحظه باید ترقی‌خواه یا چپ باشد، سخن گفت: « یک ایده بنیادین ترقی ‌خواهان را از محافظه‌کاران متمایر می‌سازد. ما، به مثابه ترقی ‌خواه، باید به انسان‌ها اعتماد کنیم، محافظه‌ کاران به انسان‌ها اعتماد ندارند. کسانی که به انسان‌ها اعتماد ندارند نهایتاً دولت‌های خودکامه، خشن و حتا شبه ‌نظامی را توجیه خواهند کرد. بالعکس، اندیشه چپ لازم است به همه اعتماد داشته باشد.»

فعالیت‌های هفته، با برگزاری نشست‌های ویژه در جاهای گوناگون در سراسر شهر بونس آیرس تا جمعه ادامه خواهند یافت. برنامه‌هایی پیرامون موضوعات جنسییت، طبقه، نژاد، حافظه تاریخی، سرمایه ‌داری، نولیبرالیزم، تیوری چپ، اقتصاد متکی بر بهره ‌برداری پايدار از طبيعت، مقاومت منطقه ‌ای در امریکای لاتین و کاراییب و باقی جهان برگزار خواهد شد.

بونس آیرس میزبان اجلاس «گروه ۲۰» خواهد بود، که سران دولت‌ها، وزیران اقتصاد و سرپرستان بانک‌ها و موسسات مالی را گرد خواهد آورد. رهبران دولتی که حضور آن‌ها انتظار می ‌رود شامل انریکه پنیا نیتو (مکسیکو)، سلمان بن عبدالعزیر (عربستان سعودی)، سریل رامافوسا (افریقای جنوبی)، رجب طیب اردوغان (ترکیه)، ترزا می (بریتانیا)، انگلا میرکل (المان)، نارندا موودی (هند) امانوئل ماکرون (فرانسه) و دونالد ترامپ (ایالات متحده ) و... می ‌شوند.*

جنبش‌ها و سازمان‌های اجتماعی از ارجنتین و از سراسر جهان، موازی با «همایش خلق‌ها» بسیج توده‌ای و جشنواره، یک هفته اقدام علیه صندوق بین‌المللی پول و «گروه ۲۰» را تدارک دیده اند./ منبع: تله سور/ م ه

* نشست گروه ۲۰ ، آخر هفته گذشته چنان که انتظار میرفت در شرایط امنیتی بی مانند و بدون کدام دستاوردی درکشور ارجنتین برپاشد. در ضدیت با این گردهمایی و بحران فزانیده و اجتماعی در این کشور و قاره امریکای لاتین ده ها هزار تن به نماینده گی از جنبش های اجتماعی امریکای لاتین و جهان در خیابان های بونس آیرس دست به اعتراض زدند. ـ بامداد

درفرانسه چه می گذرد ؟

واسکت زردها درضدیت با برنامه های مکرون

نهمین تظاهرات اعتراضی در فرانسه در سال ۲۰۱۸، در حالی بیش از یک هفته جریان دارد که صدها نفر از مردم در ضدیت به سیاست‌های اصلاحی دولت امانویل مکرون به خیابان‌ها آمده و با ماموران امنیتی درگیر شدند. عمده اعتراضات بر سر گران ‌شدن قیمت سوخت و مایحتاج عمومی است، به طوری که معترضین طی روزهای گذشته با عبور از موانع امنیتی ایجاد شده توسط پولیس، سعی داشتند خود را به کاخ الیزه برسانند...گفته می ‌شود معترضین با خواندن سرود ملی فرانسه، خواستار استعفای رییس جمهوری هستند و با بستن خیابان‌ ها و فروشگاه ‌ها، موجبات اخلال در نظم عمومی پاریس را فراهم آورده ‌اند. این تظاهرات اعتراضی بیش از یک هفته است که جریان دارد و طبق آمارهای ارایه شده تنها در شنبه هفته گذشته بیش از ۳۰۰ هزار نفر را به خیابان‌های فرانسه کشانده است*.
بربنیاد آمارها تا اکنون در ناآرامی‌های فرانسه و پاریس دو نفر کشته و صدها نفر نیز زخمی شده‌اند و از آنجا که معترضین بدون ثبت ‌نام رسمی اقدام به تظاهرات اعتراضی کرده‌اند، مقامات امنیتی نگران هستند که این امر موجب سو‌استفاده توسط جریان‌های افراط‌ گرا قرار بگیرد.
واسکت ( جلیقه ) زردها از کجا آمدند؟
تظاهرات خود جوش واسکت زردها از آنجا کلید خورد که بنا بر گزارش روزنامه لیبراسیون فرانسه، دو راننده جوان در صفحه فیسبوک خود فراخوانی را برای راه ‌بندان سراسری در اعتراض به قیمت سوخت به اشتراک گذاشتند و پس از آن نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر با این فراخوان همراهی نشان دادند. در همین راستا، به تدریج فراخوان ‌های مستقل دیگری نیز شکل گرفت که تا اکنون با شرکت صدها هزار معترض، وضعیت اجتماعی و سیاسی فرانسه را با چالش مواجه کرده است.
معترضین که از آنها به عنوان واسکت ( جلیقه ) زردها یاد می‌ شود، بیشتر شهروندان عادی و بدون وابسته گی به جریان خاصی هستند که از هفته گذشته با حضور در خیابان و شاهراه های فرانسه و با پوشیدن واسکت ‌های زرد رنگ خواستار استعفای امانویل مکرون شده ‌اند. به گفته رسانه‌ ها، جرقه این اعتراضات از افزایش مالیات بر سوخت زده شده و معترضین بیشتر از اقشاری هستند که با وجود داشتن کار و درآمد در حومه شهرهای بزرگ و روستاها برای رفت و آمد زنده گی روزمره خود دچارمشکل شده‌‌ اند. بنا بر گزارش یورونیوز، اکثر جناح‌های مختلف در فرانسه از راست تا چپ از حرکت واسکت زردها حمایت کرده‌اند، اما فرانک بولر یکی از اعضای سرشناس این جنبش گفته که ما نمی‌‌ خواهیم کسی جنبش ما را به نام خود مصادره کند. ما نیازی به رهبر نداریم و اکنون جنگ برای ما، جنگی بر سر مالیات سوخت است.
مکرون در بحران
با این حال هرچه روند اعتراضات طولانی ‌تر شد، دامنه آن از اعتراض به مالیات سوخت، تبدیل به جنبشی علیه مالیات شده و چالش عمده‌ای را برای دولت امانویل مکرون ایجاد کرده است. مقامات دولتی نگران هستند که این امر توسط گروه رقیب یعنی راست ‌گرایان افراطی مورد بهره ‌برداری قراربگیرد به خصوص اینکه به گفته برخی کارشناسان اکنون استیو بنن استراتیژیست سابق دولت ترامپ با دایر کردن مجموعه‌ ای در حال حمایت از جنبش‌های افراطی در اروپا بوده و حتی با مارین لوپن رهبر جبهه ملی و جناح راست افراطی فرانسه، نیز در پاریس دیدار کرده است.
از سوی دیگر اکنون مکرون از کمترین میزان محبوبیت در طول سال‌های گذشته برخوردار بوده و طی سه ماه گذشته نیکولا اولو وزیر محیط زیست و ژرار کلومب وزیر کشور و متحد نزدیک او از سمت‌های خود کناره‌گیری کرده‌اند. این امر علاوه بر چالش‌های داخلی در فرانسه، اتحادیه اروپا را نیز با تهدیدات بالقوه‌ای روبه‌رو ساخته است، به خصوص اینکه اکنون آنگلا مرکل صدراعظم آلمان و یکی از ستون‌های مهم حفظ همگرایی اروپایی نیز در داخل آلمان با بحران سیاسی دست و پنجه نرم می‌کند و پیوند خوردن تنش‌های داخلی در فرانسه با خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، وضعیت ناهمگون و مبهمی را برای اروپا ایجاد کرده است.
علت افزایش مالیات بر سوخت
افزایش قیمت سوخت توسط دولت فرانسه در حالی صورت گرفته که این کشور قصد دارد با وضع مالیات بر کاربن، تولید گازهای گلخانه‌ ای را کاهش دهد. در واقع هدف دولت از این افزایش، کسب درآمد برای سرمایه ‌گذاری در پروژه‌های زیست محیطی است.
در همین راستا، رییس جمهوری فرانسه در ابتدای شکل‌ گیری این جنبش تاکید کرد که دولتش مزایایی را برای اقشار کم‌ درآمد به منظور خرید خودروهای کم آلاینده درنظر گرفته است، اما با ادامه یافتن اعتراضات و شکسته شدن سکوت نیکولا اولو وزیر مستعفی محیط زیست که علت کناره ‌گیری خود را اختلاف با دولت بر سر کم توجهی به اقشار کم درآمد اعلام کرده است، مکرون با حمله‌ای تند به معترضین به آنها گفت که شرم بر کسانی باد که به پولیس حمله کردند!
کنایه ترامپ به مکرون
از سوی دیگر و در حالی که برخی از ناظران معتقدند امریکا در شرایط فعلی و در اوج جنگ تجاری با اروپا از چالش‌های این ‌چنینی استقبال کرده و آن را فرصتی برای به دست آوردن ابتکار عمل در مذاکرات آتی با اروپا قلمداد می ‌کند، دونالد ترامپ رییس‌ ایالات متحده امریکا در پیامی کنایه آمیز به همتای فرانسوی خود اعلام کرد: اعتراضات خشونت ‌آمیز در فرانسه نشان می‌ دهد که اروپا تا چه میزان در تجارت و پرداخت پول به تامین کننده مهم امنیت با ما بد رفتاری کرده است.
در همین رابطه و با شوک ناشی از اعتراض گسترده در فرانسه که موجب بروز خسارت ‌های جانی و مالی شده است، گفته می ‌شود که دولت فرانسه قراراست امروز درباره آخرین تحولات و تصمیم‌ های دولت در زمینه مالیات محیط‌ زیستی توضیحاتی را ارایه دهد و طبق گفته‌ها گویا قصد دارد با کاهش مالیات زیست محیطی افزایش مالیات بر سوخت را توجیه کند./ ابتکار

* بربنیاد گزارش رسانه های اروپایی « جنبش واسکت زردها » دربلجیم نیزگسترش یافته ، و امروز صدها شهروند این کشوردر بروکسل پابتخت این کشور به خیابان ها ریخته و در برابر مالیات بلند و شرایط ناهنجار زنده گی مظاهره کردند.

قراراست فردا اول دسامبر ، ده ها هزار فرانسوی در ادامه تظاهرات مسالمت آمیز ضد گرانی قیمت ها ، افزایش مالیات و قیمت مواد سوخت به خیابان ها بریزند ـ بامداد

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۱۸ـ ۳۰۱۱

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.

چالش اقتصاد و اهداف اسلام آباد از تقویت روابط با ریاض

فرزاد رمضانی بونش

مقدمه

درانتخابات اخیرپارلمانی پاکستان، حزب تحریک انصاف به رهبری عمران خان با کسب ۱۰۹ کرسی از ۲۶۹ کرسی پارلمان این کشور، پیروز قاطع این انتخابات شد و وی به عنوان بیست ‌و دومین نخست وزیر پاکستان برگزیده شد. در این حال به نظر میرسید حزب تحریک انصاف نگاه متفاوت ‌تری به مسایل منطقه‌ای و بین ‌المللی داشته و با تداوم روابط راهبردی با چین، مدیریت روابط با امریکا و ارتباط بیشتر با ایران و تنظیم روابط با کشورهای همسایه و اسلامی سیاست خارجی نوینی را پیگیری کند. درهمین راستا پاکستان اعلام کرد، نخست وزیرعمران ‌خان، ایران را به عنوان نخستین سفر خارجی خود انتخاب و سپس به عربستان سعودی و امارات متحده عربی می ‌رود.

با این و جود دیدارهای سفیر عربستان سعودی در پاکستان و گفت وگوهای شاهزاده محمد بن سلمان با عمران خان در کنار عامل مهم واقعیات و وضعیت نامطلوب اقتصادی کشور، عمران خان را مجاب کرد که پس از سوگند نخست وزیری به همراه وزرای خارجه و اقتصاد و دارایی به عربستان سفرکند. با این حال عدم موفقیت سفر مانع از کوشش اسلام آباد به بهره گیری از توان مالی ریاض نشد و سفر دوم عمران خان به عربستان منجر به توافقات گسترده اقتصادی دو کشور شد. چنانچه کاخ نخست وزیری پاکستان با صدور اطلاعیه ای اعلام کرد: عربستان موافقت کرده است ۱۲ میلیارد دلار تسهیلات به پاکستان ارایه کند که ۹ میلیارد دلار آن در قالب نفت و ۳ میلیارد دلار نیز به صورت نقد خواهد بود.

اهداف اسلام آباد از تقویت روابط با ریاض :

دولت عمران خان با وعده رفع فساد و کاهش سطح فقر در انتخابات اخیر پاکستان به قدرت رسید. اما رکود اقتصادی، نرخ ۱۳ درصدی بیکاری، کمبود آب و انرزی، بدهی ‌های خارجی و بحران پرداخت بدهی‌های خارجی در حالی بود که سقوط چشمگیر ارزش روپیه پاکستان در برابر دیگر ارزها ادامه داشت و برابری روپیه با دلار به کمترین میزان خود از سال ۱۹۹۵ ترسایی رسید. همچنین دولت با افزایش ناگهانی بهای طلا، تداوم اختلافات بین بانک مرکزی پاکستان و صندوق بین المللی پول، بحران کمبود منابع مالی و ارزی و... روبرو بود. در این شرایط در واقع رهبران حزب تحریک بر این نظر هستند که با ورود پول از عربستان، به کشور ارز دلار در برابر روپیه کاهش خواهد یافت.

گذشته از این هر چند پاکستان در دهه های گذشته حدود ده بار از صندوق بین‌المللی پول وام دریافت کرده است، اما وضع شروط سخت صندوق بین المللی پول در دادن وام به پاکستان و تداوم اختلاف دوسویه موجب شد وزیر اقتصاد این کشور اعلام کند، منافع ملی بازیچه صندوق نیست و پاکستان قصد ندارد با هر شرطی وام دریافت کند. در واقع این رویکرد و شرایط سخت، تداوم اختلاف دو طرف و نیاز به پرداخت سود وام های قبلی موجب شد پاکستان درصدد خروج از این بن بست باشد و گزینه وام و تسهیلات عربستان در پرداخت ۱۲ میلیارد دلار بدون پیش شرط هایی چون صندوق مدنظر باشد. در کنار این نیز پاکستان در نظر دارد که با اعطای تسهیلات ریاض بتواند جدا از تقویت ارزش برابری روپیه پاکستان موقعیت خود را در گفت و گو با مقامات صندوق بین المللی پول و کاهش شروط آنها برای وام های نوین تقویت کند.

در بعد دیگری با توجه به اشتغال حدود دو میلیون نیروی کار پاکستانی در عربستان سعودی (سالانه نزدیک به چهار میلیادر دلار وارد پاکستان می ‌کنند) افزایش همکاری‌های سرمایه‌ گذاری و اقتصادی مدنظر قرارگرفت و در شرایطی که بسیاری از بازیگران منطقه ای وغربی ریاض را درمورد پروده خاشقچی زیر فشار قرار داده بودند فرصت سفر نخست وزیر به ریاض پیامدهای اقتصادی مفیدی برای دولت حزب تحریک انصاف داشت. در واقع پیشنهاد پنج فرصت سرمایه گذاری‌های به عربستان از سوی اسلام آباد شامل معدن مس و طلای رکودیک در بلوچستان، نیروگاه دولتی در ایالت پنجاب، سرمایه گذاری عربستان در خط لوله گاز شمال- جنوب، سرمایه گذاری آرامکو در زمینه پالایش در گوادر می تواند بخشی از مشکلات و چالش های اقتصادی پاکستان را کاهش دهد. از این منظر تامین تقاضای داخلی و افزایش ظرفیت پالایش (با ساخت سومین پالایشگاه بزرگ جهان در پاکستان) و خرید نفت خام ارزان ‌تر و صرفه جویی بیشتر برای کشور در کنار کاهش وابسته گی پاکستانی‌ها به چین در صورت سرمایه گذاری ریاض در گوادر می تواند به دولت پاکستان در افزایش رشد اقتصادی کمک کند.

افزون بر این با نهایی شدن پیوستن عربستان به کریدور اقتصادی چین - پاکستان موسوم به سی پیک ، جدا از تقویت طرح و بندر گوادر پاکستان می تواند امیدوار باشد که در کنار توجه بیشتر چین به سرمایه گذاری بیشتر بازیگرانی چون روسیه و ترکیه نیز در آن حضور و سرمایه گذاری کنند.

چشم انداز

آنچه مشخص است اقتصاد پاکستان با تنگناهای مالی و اقتصادی گسترده ای مواجه است. از این رو ظرفیت‌های مالی عربستان می‌ تواند برخی از مشکلات مالی پاکستان را رفع کند. عمران خان نیز هر چند می داند دریافت کمک‌های مالی از عربستان مخالفانی در میان بخشی از مردم و احزاب پاکستان دارند و می‌ تواند تاثیر منفی بر وجهه دولت پاکستان داشته باشد اما خطرشکست کامل سیاست های اقتصادی و پیدایش بحران های پردامنه اقتصادی در کشور موجب شده است حزب تحریک انصاف به عدم پیش شرطی عربستان در اعطا تسهیلات اشاره کند و عملا برخلاف تصور بسیاری در مورد رعایت توازن در روابط با ایران و عربستان توجه گسترده ای به روابط با عربستان کند. در واقع پاشنه آشیل یا چشم اسفندیار اقتصاد پاکستان، اسلام آباد را همچنان مجبور خواهد کرد در شرایطی که روابط چندان مناسبی با امریکا ندارد به گزینه ریاض بیندیشد.

بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۱۸ـ ۱۲۱۱

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.

افغانستان از کنفرانس بن تا امروز، و ضرورت ایجاد دولت قدرت مند و دموکراسی کارا

دوکتورحبیب منگل

۲۷ نوامیر ۲۰۰۱ ترسایی به برگزاری کنفرانس بین المللی ( بن ـ ۲۰۰۱) درباره کشورما افغانستان مصادف است . این کنفرانس که اندکی پس از حمله نظامی امریکا به افغانستان و فروپاشی حاکمیت قرون وسطایی طالبان ،به گرداننده گی سازمان ملل متحد واشتراک نماینده گان کشورهای (۲+۶) و هیات های تنظیم های جهادی شامل انارشی وجنگ داخلی و نماینده گان طرفداران پادشاه سابق محمد ظاهرشاه و تعدادی ازشخصیت های سیاسی موثرکشور، برگزارشد، پس از ۹ روز بحث های داغ وتبادل نظر یک توافقنامه صادرنمودند که نکات عمده ان را « ختم جنگ و تراژیدی درافغانستان و ايجاد آشتی ملی ، صلح و ثبات پایدار ، شناسایی حقوق مردم در انتخاب آینده سیاسی شان مطابق اساسات اسلام و دموکراسی، حضور احزاب سیاسی ، تحکيم مجدد استقلال ، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشور، احترام به حقوق بشر وتامین عدالت اجتماعی ،مسایل و ساختار های دوره انتقال ، ایجاد حکومت موقت و وسیع البنیاد ونماینده مردم ، اداره سالم دولتی ، طرح و تدوین قانون اساسی جدید، تدویر لویه جرگه اضطراری ، تصویب قانون اساسی و انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی ، عادی ساختن اوضاع و تامین ثبات سیاسی و توسعه اقتصادی واجتماعی وتحکیم موقعیت بین المللی کشور... » احتوا می کرد . و در پی آن برای تطبیق توافق نامه کنفرانس متعددی بین المللی دیگری دایرگردید ومیلیارد ها دالر ازسوی جامعه جهانی به افغانستان سرازیرشد و تدابیری معین از سوی جامعه جهانی و دولت افغانستان روی دست گرفته شد واقدامات معین به عمل آمد .
اینک درست ۱۷سال از برگزاری این کنفرانس وتوافق نامه آن سپری میگردد . برغم اینکه که درراستای تحقق فیصله ها واهداف کنفرانس متذکره و کنفرانس های متعدد دیگری مساعی معین به عمل آمد و برخی دست اوردهای ان نیز دیده میشود که برای نهادینه ساختن ان باید مبارزه شود و اجازه داده نه شود که در کشور تراژیدی ،انارشی وجنگ های داخلی تکرار گردد .
اما ، وضعیت بحرانی کشور وچالش های عمده از جمله عدم توانایی دولت درتامین حاکمیت ملی و استقلال سیاسی کشور، و نبود حاکمیت دولت بر سراسر قلمروخویش ، ادامه جنگ وتروریزم وبحران امنیتی ، بحران مشروعیت سیاسی و دولت - ملت ناشی ازفساد سیاسی - انتخاباتی ،انتخابات تقلب آمیز و بحران زا وتحمیل پی در پی حکومت های غیرمشروع برمردم ،بحران بی قانونی ونقض سیستما تیک قانون اساسی ، فساد اداری ، مالی واقتصادی و سو استفاده از علایق قومی برای حفظ وکسب قدرت وثروت وتضعیف بی سابقه وحدت ملی ، فقر وبیکاری اکثریت قاطع مردم و بی عدالتی های اجتماعی ، ادامه دخالت ومداخلات خارجی وخطر مبدل شدن کشور به مقابله کشور های منطقه وقدرت های جهانی وچالش های بی شمار دیگر ی در حیات ملی کشور ، مبین این حقیقت است ، که هیچکدام از توافقات کنفرانس متذکره به طور بایسته وشایسته عملی نشده است واوضاع کشور هم چنان بحرانی با پیآمد های فاجعه باران باقی مانده است .
دلایل وعوامل عدم تحقق توافقات کنفرانس متذکره و وضعیت کنونی بحرانی کشور متعدد اند . ولی اساسی ترین آن را سلطه سیاسي نیروهای شر وفساد ، مافیایی قدرت وثروت ، وحلقات بیناد گرا واقتدار گرا ، قوم گرایان وجنگ سا لاران و فساد پیشه گان تکنوتکرات تشکیل میدهند که در کنفرانس بن و پروسه سیاسی ما بعد آن ازطریق انتخابات تقلب آمیز وغیر قابل قبول ، یکی پی دیگری بر مردم افغانستان تحمیل ساخته شدند و اینک کشور ما را به چالش های ویران گر روبروساخته است . «خشت اول گرنهد معمارکج تا ثریا میرود دیوار کج »
در چنین وضعیت سیاسی بحرانی کنونی ، ضرورت مبرم ایجاد یک بدیل سیاسی دموکراتیک ، متشکل از نیروهای ملی ، دموکراتیک ، ترقی خواه و طرفدار عدالت اجتماعی در یک جبهه وسیع سیاسی ملی - دموکراتیک به میان می آید . بدیلی که ازطروق قانونی ومسالمت آمیزبه اقتدار سیاسی دست یابد، وبا ایجاد یک دولت قدرت مند ملی وحکومت یک پارچه، حاکمیت و استقلال سیاسی کشور را به‌ صورت کامل تامین نماید ، به بحران نا امنی ، تروریزم وبغاوت درکشور نکته پایان بگذارد ، دموکراسی کارآمد را استقرار، و پروسه ساختن یک دولت ـ ملت را تحقق بخشد، حاکمیت قانون را تامین وفساد سیاسی ،انتخاباتی ، اداری ، اقتصادی ومالی را ریشه کن سازد ، استراتیژی انکشاف ملی کشور را به طور بایسته وشایسته تطبیق نماید و سطح زنده گی مردم را ارتقا بخشد ، به دخالت ومداخلا ت خارجی درامور کشور پایان بدهد واز مبدل شدن کشور به مقابله کشورهای ذیدخل منطقه وی وقدرت های جهانی جلوگیری کند و منافع ملی و مصالح علیای کشور را حفظ و حراست و جایگاه افغانستان را به مثابه دولت دموکراتیک و دارای حاکمیت ، آزاد ، مستقل و دوست کشورهای منطقه و جهان در عرصه مناسبات بین المللی اعاده وتحکیم نماید .

بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۱۸ـ ۲۸۱۱

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.

درباره موضع تعویق انتخابات ریاست جمهوری !

دوکتور حبیب منگل

تعویق یا تعلیق انتخابات ریاست جمهوری افغانستان که بر اساس گذارش روزنامه وال ستریت ژورنال ازسوی مقامات امریکا برای پیشرفت گفت ‌وگوهای صلح امریکا و طالبان مطرح وخواسته شده است ، یک انکشاف دراماتیک دیگری درتغیراستراتیژی ترامپ وسیاست امریکا دررابطه به جنگ وحل قضیه افغانستان می باشد . اما اکثریت جامعه سیاسی و جامعه مدنی برآنند که برای جلو گیری از به میان آمدن خلای سیاسی وبی حکومتی و پیآمد های منفی وخطرناک آن ، این دورانتخابات ریاست جمهوری نیزبه یک تغیر زمانی کم باید برگزار گردد . مشروط به اینکه واقعا سراسری وعمومی ، سری ویک نفر یک رای ، آزاد وعادلانه ، مشارکتی و دموکراتیک ، شفاف وسالم ، معتبر وقابل قبول باشد و فساد انتخاباتی و فساد سیاسی و تقلبات مهندسی شده انتخابات گذشته وبحران های انتخاباتی آن تکرار نگردد .
این درحالیست که دراوضاع بحرانی کنونی و به ویژه ادامه جنگ وناامنی و عدم حاکمیت دولت به سراسر قلمرو کشور، وضعیت بحرانی سیاسی وناشی از زدوبند ها وایتلاف های سیاسی تنظیم های سابق جهادی و گروه های مافیایی قدرت و ثروت و نبود اجماع ملی و سیاسی ازیک سو و نظام ناکارآمد انتخاباتی کنونی رای واحد غیر قابل انتقال و در واقع نظام غیردموکراتیک انتخاباتی ، شیوه رای دهی و رای شماری فساد زای کنونی وعدم کفایت کمیسیون به اصطلاح مستقل انتخابات وکمیسیون شکایات انتخاباتی و کادر وپرسونل موجود کمیسیون های متذکره وغیره عوامل تاثیر گذار منفی برگزاری انتخابات واقعا سراسری وعمومی ، سری ویک نفر یک رای ، آزاد وعادلانه ، مشارکتی و دموکراتیک ، شفاف و سالم ، معتبر و قابل قبول باشد وعاری ازفساد انتخاباتی ، فساد سیاسی وبحران انتخاباتی امکان ندارد .
بنابر آن ایجاب می نماید که این دور انتخابات ریاست جمهوری حداقل برای مدت شش ماه به عقب انداخته شود ، و دراین مدت زمانی اقدامات مقتضی وتاثیر گذار برای حل چالش کلان فوق الذکر رویدست گرفته شود و عملی گردد ، و ازجمله و قبل ازهمه امنیت اطمینان بخش و سراسری امنیت انتخابات و شرکت امن و مصوون مردم در آن تامین و تضمین گردد ، نظام انتخاباتی از رای غیرقابل انتقال به رای قابل انتقال و حزبی تعدیل گردد ، سیستم رای گیری بیومتریک شود و رای شماری تعدیل و قابل اعتبارساخته شود ، کمیسسیون مستقل انتخابات وکمیسیون شکایات جدید به میان آید و به لحاظ اداری وکادروپرسونل تجدید شود ، نظارت قابل اعتباراحزاب سیاسی وجامعه مدنی و جامعه بین المللی بر روند برگذاری انتخابات و رای شماری و اعلام نتایج آن تامین گردد وتدابیر اثرگذار برای جلوگیری ازفساد انتخاباتی و فساد سیاسی و دفع و طرد تلاش های زومندان وگروه های مافیایی قدرت اتخاذ شود ودرپی آن انتخابات دوره کنونی ریاست جمهوری برگزارگردد .
ودرعین زمان و به موازات آن تلاش ها ی موثر و باهمی ، برای حل سیاسی قضیه کشور وختم منازعه طولانی ۴۰ ساله درکشورمبتنی بر مصالحه ملی و اجماع سیاسی همه طرفین شامل این نزاع یعنی نیروهای ( دولت جمهوری دموکراتیک یا جمهوری افغانستان) ، ( دولت اسلامی تنظیم های جهادی )، ( دولت امارت اسلامی ) و (دولت کنونی جمهوری اسلامی ) و عملی ساختن طرح پیشنهادی حکومت کنونی افغانستان در پروسه کابل و مذاکرات علنی ومستقیم امریکا وطالبان و تلاش های جامعه جهانی ومنطقه وی ادامه داده شود وبه موفقیت رسانده شود .

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۱۸ـ ۱۶۱۱

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.

آموزه ایی از جنبش های جهانی :

بررسی بحران نولیبرالیزم از سوی رهبران چپ و ترقی ‌خواه

More Articles...