در گرامیداشت از روز بین المللی عدالت اجتماعی

 

ملل متحد در سال ۲۰۰۷ عیسوی بیستم فبروری را بحیث روز جهانی عدالت اجتماعی اعلام نمود. در ضرورت گرامیداشت و تبجیل از این روز کافی است گفته شود که :

در احوال جاری جهان ما بد ترین دوران نا برابری را تجربه مینماید و از جمله افغانستان بارز ترین نمونه نابرابری های اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و ... پنداشته میشود.

بدین رو قبل از هر وقت دیگر ضرورت دفاع از اصل همیشه جاویدان عدالت اجتماعی بمثابه وظیفه انسانی و افغانی ما مطرح میباشد.

عدالت اجتماعی رکن مهم تداوم حیات اجتماعی و اصل خردمندانه همزیستی انسانها است. بشر از همان آوان گذار از دوره « طلایی » اولیه با نابرابری آشنا گردیده است و این نابرابری ها به « عدالت » ، به صورت عام و با قوام یافتن جامع بشری به افاده « عدالت جتماعی»  معنا و مفهوم بخشیده است.

طی هزاران سال تمام ادیان ، جنبش های اجتماعی و اندیشه های انساندوستانه بخاطر زدودن تمام اشکال نابرابری و بخاطر تحقق عدالت ، راه خویش را در تاریخ گشوده است.

از ارشادات دین مبین اسلام است که :« عدالت پیش شرط تقوا است و فقر به کفر می انجامد. »

در فرهنگ بشری از جمله ارثیه فرهنگی ما مفاهیم «  داد » و « دادخواهی » از مسایل جوهری پنداشته میشود، از حضرت نظامی میخوانیم که:

مملکت ازعدل بود پایدار       کار تو از عدل بگیرد قرار

متاسفانه جهان ما با سیطره جویی های قدرت های حریص و طماع بین المللی و فعالیت کارتل ها و شرکت های بزرگ به اشوب کشانیده شده است.

افزون بر جنگ ، غارت و چپاول که انجام میآبد ، کافی است که گفته شود « فقط یک فیصد مردم دنیا  تا ۴۸ فیصد ثروت جهانی را در اختیار دارند» .

افغانستان عزیز ما که مقدرات تاریخی آن بدست همین قدرتها رقم میخورد و چهار دهه است که جنگ ، این زشت ترین برگه تاریخ که هستی و زنده گی مردم را تباه میسازد، بدترین دوره نا برابری ها را سپری مینماید. ۲۰ فیصد مردم کشور زیر فقر کامل قرار دارند، تا ۲۳ فیصد مردم از آب آشامیدنی و تا ۸۰ فیصد مردم از کمک های صحی و برق محروم میباشند.

بار اصلی تمام این مصایب را :

زنان، جوانان، فقرا، بیکاران، معتادان، معلولین ، معیوبین، یتیمان، بیوه ها ، بیجا شده گان و مهاجران مقیم پاکستان و ایران متقبل میشوند.

فرق طبقاتی و تبعیض اجتماعی به برکت دولت فساد و سیطره اولیگارشی مافیای جهادی – طالبی در فقدان حاکمیت قانون ، دمار از روزگار مردم بیرون کرده است.

مردم مستضعف  کشور افزون بر تمام مصایب در معرض سونامی بنیادگرایی و وحشت و دهشت طالبان و شرکای آن قرار دارند.

در مقابله با تمام این مصایب و مظالم ، صحبت از عدالت اجتماعی زمان یک سرآب نخواهد بود که در افغانستان دولت مشروع ملی و عدالت محور که حاکمیت قانون را ملاک عکمل قرار داده و از ارگانهای حراست حقوق و قوه قضاییه مستقل برخوردار باشد، استقرار یابد.

 تامین وحدت ملی ، ثبات اجتماعی و صلح دایمی با تحقق عدالت و تامین عدالت اجتماعی گره خورده است. بدین رو قبل از آنکه دیر شده باشد، باید در دفاع از اصل جاویدان عدالت اجتماعی قرار بگیریم و بخاطر تحقق آن تلاش نماییم.

 

با احترام


انجمن حقوقدانان افغان در اروپا
۲۰ فبروری ۲۰۱۵ م

بامداد ـ اجتماعی ـ۱۵/۱ـ ۲۰۰۲

                 پروفیسور استاد غلام علی آیین داعیه اجل را لبیک گفت

قلبی که از تپش ماند ، نامی که جاودان شد

در کوره  راه  تاریخ   روشنگر  زمان شد

 

عبدالوکیل کوچی

ساعات بعد از ظهر روز یکشنبه پانزدهم فبروری سال جاری  مسجد بل اشتید شهرهامبورگ آلمان عزا دار بود . قراات قرآنکریم در فضای مسجد طنین افگنده و اشتراک کننده گان مراسم فاتحه در داخل مسجد روبروی اقارب وباز مانده گان زنده یاد استاد غلام علی آیین صف کشیده بودند که اکثریت ایشان را هراتی های شریف وفرهنگ دوست کشورتشکیل میداد.

همه دلها به خاطر از دست دادن انسانی  دانشمند ،عالم ،استاد ورزیده ،شخصیت فرهنگی و شناخته شده کشور پروفیسور استاد غلام علی آیین که در روز جمعه سیزده فبروری ۲۰۱۵ ترسایی در شهر کلیفورنیای امریکا داعی اجل را لبیک گفت؛ پر از اندوه بود.

بدین منا سبت  برای اقارب ،باز مانده گان ودوستان استاد مرحومی عرض تسلیت گفته ؛ برای آن متوفا بهشت برین تمنا میکنم .

زنده یاد پوهاند غلام علی آیین فرزند حاجی غلام حیدر خان یکی از شخصیت های معزز ولسوالی کوهستان ولایت کاپیسا بود. مرحوم آیین از جمله اولین هایی بود که درمکتب « عزت » آموزش دیده بود.عزت یا عزت شاه نخستین فرزند امیر دلاور شاه ، شاه درواز ، عزت بنیانگذار قریه کهنه ده  و تمدن با شکوه در گلبهار وکوهستان ولایت باستانی کاپیسا بود .استاد غلام علی آیین دوره های تحصیلات متوسطه وعالی خود را درموسسات علمی واکادمیک پایتخت کشور و دوره های بالاتر از آن را در خارج از کشور به اتمام رسانده بود.درجه عالی علمی پوهاند غلام علی آیین او را از استادی برسکوی رتب علمی بلند قرار داد .

خوب بیاد دارم در زمان دانش آموزی ام در دارالمعلمین کابل از طرف استادان دارالمعلمین هریک استاد گل جان واستاد بلبل شاه ، پیدا کردن معنای چند تا واژه علمی را منحیث وظیفه یا کارخانگی برای ما داده بودند. از جمله یکی هم کلمه « زیبا » یعنی زیبایی چیست ؟ به پوهاند صاحب مراجعه کردم که دروازه منزل آن همیشه بروی هموطنانش باز بود.استاد دانشمند ضمن احوال پرسی با مهربانی پرسید ومن معنای لغت زیبا را از جناب شان جویا شدم، فرمودند یکی دو هفته یی برایم مهلت بدهید. متعجب شدم ، استاد ، با فراست مرا میدانست که نوآموزم. بار دیگر با مهربانی وتبسم پرسید که چرا متحیرشدی ، من به پاسخش گفتم این چیز مشکلی نیست ، باز فرمودند که پس خودت از برداشت خود تعریف کن ببینم که زیبا چیست ، بیدرنگ گفتم « زیبا یعنی مقبول » زنده یاد بار دیگر با نوازش عالمانه فرمودند: « آن چیزی که در نطرمن وتو مقبول می افتد شاید به نظر دیگران نا مقبول باشد. آنچه اندرچشم این آید سفید - شاید اندر چشم آن آید سیاه .

 پس اجازه دهید تا مفهوم اصلی ویا دست کم قابل قبول پیدا شود. دوهفته بعد به درگاهش مراجعه کردم آنگاه به کمال شفقت معنای زیبایی را چنین بیان داشتند « زیبا چیزیست روشن ، مثبت وماندگار »  زنده یاد استاد آیین بمثابه یکی از چهره های شناخته شده کشور، دانشمند فرهنگی و مسایل اجتماعی بود. مردم دوستی ومردم داری از خصایل ذاتی اوبود. زنده یاد پوهاند آیین استاد ورزیده تحصیلات عالی ، والی مردم دوست ، وزیر با تدبیر وشخصیت بزرگ فرهنگی بود. مرحوم آیین بیشترین حیات پربارشان را در را ه آموزش ومطالعه ، تحقیق و پژوهش ونوشتن آثار بلند مرتبه علمی بسر رسانیده بود که ده ها اثر، صدها مضمون ومقاله علمی وارزشمند از آن به میراث مانده است بنا بر آن مرگ استاد غلام علی آیین را یک ضایعه بزرگی برای مردم افغانستان دانسته میشود . گفته میتوان  مرگ علما ، دانشمندان ودوستان مردم  در واقع زنده گی دوباره آنها درلابلای آثار علمی و ارزشمند آنهاست که جاودانه خواهد ماند . روحش شاد باد

بامـداد ـ فرهنگی ـ ۱/ ۱۵ /۱۶۰۲


 د صدیق کاوون لیکنه

هوا سړه ده ، په کوڅو کې موسیقي د قدمونو نشته
زما د کلي خبر لوڅي زلمي چېرته تللي ؟
حجره خالي ده ، سېتار غلی ،له منګي نه نغمه نه جګیږي
د ژمي شپې دي،څوک له خپله کوره نه راوزي،
زه به مې زړه ، دغه د مینې د خوږو شیبو د هیلو پانوس
د شپې د کومې څلورلارې د برېښنا پر ستنه و ځړوم؟

څوک د رنګونو اصالت پسې پېلوزی په لاس
او چا د وینو په توپیر باندې ایمان راوړی
څوک د لیلام په تمه ناست دی خپل ایمان خرڅوي
څوک ترازو په لاس ولاړدی ارمانونه پلوري
او څوک د خپلو ارمانونو د مزار خاورو ته ناست دی ،سوې ساندې وایي .

د ژمي شپې دي، باغ د واورو سپین څادر لاندې په خوب ویده دی
او شنه خوبونه ویني .
غوټۍ د عطرو په چینه باندې لمبلي ندي
او د سرو ګلو تنفس غوږو ته نه رسیږي
خو بس یوازې نازولي کاغذي ګلونه
ـ لکه بېباکې کنچنۍ ـ ناز و نخري خرڅوي
او د ګلانو د زخمي باور پر پاڼو ناڅي .
تورې غدۍ د دېواله شاته مورچل نیولی .
زه به مې زړه ـ دغه د هیلو د زیارت په تورو شپو کې لګېدلی پانوس،
زموږ د کلي د خټین دېوال پر کومه څنډه وځړوم ؟

په هر کاله باندې ولاړه ده د باد ګزمه قمچینه په لاس .
د زړونو تورې کروندې د چا د وینې په حسرت کې سوزي
ژبې دوه مخې مصرۍ تورې، هم په چپ او هم په ښي چلیږي .
ګوتې تخنیږي د ماشې د راکاږلو د شیبو په هوس
شونډې د پټې غوغا کور،دسترګو پاڼې له پوښتنو ډکې ،
غټې خبرې،کمکي زړونه،دهوس په دود ککړې هیلې
سپینې پګړۍ د درواغجن غرور د ورېځو په توفان کې ورکې ،
خوله په خوږو خبرو ښکلې،زړه د زهرو غوټه،
سهار په مینه درته خاندي او ماښام دې اوبې غاړې ته د دار وستنی .

زما د کلي د شرقي ذهن په شنو کوڅو کې،
اوس سرګردانه دي زېړمخي سربډاله مغربي بادونه .
اوس د بامونو پرسر ،
څوک کشمالي نه کري .
او اوس د کلي هغه مستې څڼورې پېغلې ،
ـ چې پروېښتو به یې ټومبلې وې د سرو ګلو رنګینې غونچې ـ
ددنګو دنګو چنارونو په ښاخونو کې ټالونه نه خوري .
اوس د مسجد د دودوهلي چت پر خړو مورګو ،
د توتکیو بچي نه چغېږي ،
اوس د غومبسو وخت دی .
اوس د کنډو د شا شپونکی شپېلۍ پر شونډو،دشپو شاړوته،رمه نه شړي .
اوس د رڼادکلي نجونې د سپوږمۍ له نوراني چینې،اوبه نه راوړي
او اوس ګودرته غځېدلې لار،ګزمې نیولې .
اوس د کلا پر دېواله،سپینې کوترې دزیتون د څانګې خوب نه ویني .
اوس د غولکې سیوري ،
د شنو باغونو د مرغیو د پرواز جغرافیه نیولې .
ماچې لیدلی و،اوس هغه ګودر شړ پاتې دی .
یو څو ټوټې ټوټې منګي،یو څو زاړه کودړي
یو څو بنګړي،د کومې مینې څو نیمګړې نښې،
یوه ښکالو ـ لکه وږمه ـ دکومې پټې وعدې
چې خپله ستړې او ستومانه اروا،
پر څو کودړو،څو ټوټې ټوټې بنګړیو او څو مړاوو ګلغوټیو مږي .
اوس هغه ګل ، هغه بلبل ، هغه سندرې نشته
هغه زېړی مازدیګری هغه پستې پستې خبرې نشته
هغه ،ځولۍ ځولۍ ګلونه پر ګودر نه ووري
هغه رنګونه قیامتونه پر ګودر نه ووري .
...
ته راته ووایه د باغ د شنو خوبونو د هېواد څښتنه ،
چې زه مې زړه ـ دغه دشنه فصل د ګلو رژېدلې غوټۍ ـ
دکومې ونې،پر ښېرازه څانګه و ځړوم ؟

بامـداد ـ فرهنگی ـ ۲/ ۱۵ /۱۵۰۲

آگهی شعبه تبلیغ وترویج شورای اروپایی حزب مردم افغانستان

در مورد برپایی سمینار پالتاکی

 

بر بنیاد برنامه کاری شعبه تبلیغ وترویج شورای اروپایی حزب مردم افغانستان قرار است تا نخستین سمینار پالتاکی  سال ۲۰۱۵ این شعبه در باره :« انتخابات یا گزینگاه پارلمانی یونان و پیروزی حزب دادخواه سریزا»  به گفتمان کشانیده شود . در این سمینار کارشناس ارشد بخش روابط بین المللی حزب مردم افغانستان دیپلوم انجنیرعمرمحسن زاده وابوبکر فیض رییس شورای کشوری یونان حزب مردم افغانستان سخنرانی خواهند داشت.

از اینرو به آگهی رسانیده می شود ، تا همه هموندان حزب مردم افغانستان وهواخواهان که گرایش به افزایش آگهی داشته باشند دراین سمینارکه به روز چهارشنبه تاریخ ۲۵فبروری سال جاری از طریق شبکه پال برپا می گردد ، تشریف فرمایند.

 

نشانی اتاق:

Room Name: Andesha wa  Farhang

category: Europa

Subcategory:Germany

آغاز برنامه ساعت ۷یا ۱۹شام

پایان برنامه ساعت ۱۰ونیم یا ۲۲و۳۰شام

اجندا:

آغاز سمینار با سخنرانی داکتر حمیدالله مفید نیم ساعت از ساعت ۷تا هفت ونیم شام

سخنرانی دیپلوم انجنیرعمرمحسن زاده ساعت ۷ونیم شام تا ساعت ۹شام

سخنرانی ابوبکر فیض رییس شورای کشوری یونان حزب مردم افغانستان از ساعت ۹تا ۱۰پرسش ها وپاسخ ها وپایان سمینار.

 

بامداد ـ اجتماعی ـ۱۵/۴ـ ۱۵۰۲

 

 

 

 

 

 

 

در بند فتنه

می رباید افعی جنگ ،طعمه اش را زین دیار

زانکه اینجا کینه است ونفرت است وانزجار

مالک قدرت شدند ناخــــوانده بر دوش وطن

بر شدند بهر بقا با غیض در جنگ و شـرار

غاصب ثروت و ملک و مسکنت گردیده اند

بهر حفظ ناروا انـــدر ستیــــز و گیـــر ودار

عشرت شــــان در بهای ذلـــــت مـــردم بود

 فتنه انگیزند،بــــه نام مــــذهب و قوم و تبار

رفعت و آسایش خلق را نمی خواهند از آنک

 چون شونداگاه  دریابنــــد ، خصــم  نا بکار

با جهالت می زیند در بنــــد  اوهام و فریب

عافیت سوز است وعظ زاهـــــدو شیخ مکار

تاریک اندیشان ستیزند با رهء فـــــرزانگان

پر کشیده جغد ظلمــــــت سال ها براین دیار

برستیز،با فتنه وجهل ای وطندارزانکه است

بینش و علــــم و معـــارف رحمت پروردگار

ابر ظلمت محــــــو میگردد زنور معـــرفت

صبح نور افشان  شگافد سینه  شبهـای تار

جهد می بایــــد «بری» بهر صفا و همـــــدلی

زیست می بایــد چو انسان شریف و با وقار.

                                        ( ف. بری)

بامـداد ـ فرهنگی ـ ۱/ ۱۵ /۰۸۰۲