به میهن عزیزم افغانستان

بنازم بلخ و پامیر بلندش
هری و کابل عاشق پسندش
انار کندهار، لعل بدخشان
که هستند زینت رخسار و رنگش
کنر سبز است، لغمانش عنابی
ببوسم روی پروان قشنگش
به پایش خم بود هلمند و مرغاب
که هستند بسته زلف سمندش
صدای زندگی خیزد ز آمو
طنین عالم است آواز چنگش
به عزم پکتیا و دست بامیان
نمایان گشته است کاخ بلندش
گلاب و لاله های شهر هرات
نموده خوشنما و سرخ رنگش
محبت ها همه در سینه دارد
شوم قربان صلح و عزم جنگش
                      (رفیعی)

بامداد ـ فرهنگی ـ ۱۵/۳ـ ۱۳۰۹

بازهم حیله و تفتین

بکردنــد اجتمـــاع ســــران جهاد      دهنــــد تا فتنــه ای درکار ارشاد

به پـــا شد دو گــروه با هم مقابل       فریبنـــد بـــاز مردم را به باطل

دفــــاع مملکــــــت را نام کردند        لب نــوش دیگر در جان کردند

همین ها خود بودند با خصم هماهنگ        بیــاوردند به میهــن فتنه و جنگ

نه خیــر مملکت زین هاست پیدا       سرشت شــان بود بر خلق هویدا

به بیش ازسی سال این فتنه سازان     بکاشتند تخــم نفرت را به اذهان

به نام مذهب و دین، رسم وعنوان      بیفتــــــادند بهـــم اقـــــوام افغان

جهادی رهبـران هیزم کش جنگ      دوام دادند به آتش رنگ بررنگ

سرشت آلــــوده دارند بهر تفتین       به نـــــام دین کنند صد فتنه تلقین

بیایــد امن و صلح آنگاه به خانه       که گــــور خود کنند گـم از میانه

روند با آن پول گندو حـرامشان       حرام خــوری کنند با دود مانشان

هویــدا است« بری» برخلق افغان   سرشـت وطینت این خود فروشان

به بازوی جوان این ملک ویران      دفاع گردد زهر بد از دل و جان

   بامداد ـ فرهنگی ـ ۱۵/۱ـ ۰۹۰۹

نخستین سال خموشی جاویدان یاد داکتر اناهیتا راتب زاد

یکسال پیش بروز ۱۶ سنبله ۱۳۹۳ خورشیدی مطابق ۷  سپتامبر۲۰۱۴ ترسایی دکتورس اناهیتا راتب زاد یکی از چهره های مانده گار و از رهبران برجسته جنبش ترقی خواهانه  افغانستان ، بنیان گذار سازمان دموکراتیک زنان افغانستان  با زنده گی بدرود گفته ؛ بربنیاد آرزوی شان تربت اش با ارج  و احترام فراوان  در سرزمین مادری درافغانستان تسلیم خاک شد. اناهیتا راتب زاد مبارز دلیر و نستوه و نماد مبارزه شجاعانه در برابر بی عدالتی و نابرابری های اجتماعی ،عضو بیروی سیاسی کمیته مرکزی ح.د.خ.ا.، بنیان گذار سازمان دموکراتیک زنان افغانستان ، رییس سازمان صلح ، دوستی و همبستگی ج د ا ، وزیر تعلیم و تربیت ، نماینده شهر کابل در پارلمان سلطنتی  و... بود، که هرگز در برابر ارتجاع و امپریالیزم و مزدوران و ایادی شان سر فرود نیاورد و تا آخرین رمق حیات در سنگر دفاع از مردم و امر صلح و دادخواهی باقی مانده و حرمت آرمان های خلق های زحمتکش افغانستان را نگهه داشت.

امروز ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۵ ترسایی  به مناسبت نخستین سال درگذشت این اسطور مقاومت و مبارزه راه عدالت و دادخواهی محفل شکوهمندی  به خاطر یاد و احترام به اندیشه ها و اندوخته های این شیرزن مبارز با شرکت نحبه گان های سیاسی و فرهنگی و علاقمندان وی کشور در شهر کابل برگزار گردید.

در این مراسم که به ریاست محترم رحمت الله بيژنپور راه اندازی شده بود،  پس از ختم قرآن عظيم الشان؛ رفقا و دوستان هریک:  ظهور رزمجو ، داكتر عالمه، فيض الله ذكی ، شفيق الله توده ایی ، ظاهر كارگر، احمد شاهين ، عارف صخره ، داود سلطانزوی و محمدعمرعيار  ضمن سخن رانی  و با ادای احترام و ارج ؛ از پهنه های مختلف زنده گی سیاسی ـ اجتماعی  و خدمات  برازنده  داکتر راتب زاد  یاد نمودند. در این مراسم  دوستان با پیشکش نمودن اشعار دلپذير به شكوه مراسم افزودند. بعداً محترم داكترعبدالله فرزند جاویدان یاد داکتر اناهيتا راتب زاد  نیز با ایراد سخنرانی؛ خاطرات  ارزشمند و نیکو ازمادر مبارز و قهرمان شان را پیشکش نموده  و از سهمگیری شخصیت های سیاسی و فرهنگی کشور ، دوستان و همرزمانش سپاس و امتنان نمود.

بامداد ـ سیاسی ـ ۱ /۱۵ ـ ۱۱۰۹

عبدالاه کردی پدر یلن می گوید: « میخواستیم به سویدن برویم ، اما حالا سمت سفرمان عوض شد، با سه تابوت به کوبانی بر خواهم گشت »

برگردان: ظاهردقیق

مردی که ازاثرجفا و ستم روزگار شانه هایش پائین افتاد و چشمانش خالی شد. او در زیر یک سقف کوچک در صحن حویلی انستیتوت تحقیقاتی در بودریُوم ترکیه انتظار بقایای اجساد خانم و دو طفلش را میکشد که بحر به کام خود فرو برد. عبدالاّه کُردی (۳۸ساله ) در مورد تصویر ایلن(۳ ساله ) که همه ای جهان او را دیده است نمی خواهد چیزی بگوید زیرا برایش بیش از حد درد آور است !
عبدالاّه ، در حالیکه سگرت مالبرو بدست دارد، سوگوارانه به سوالات ژورنالستان پاسخ میدهد: « من و خانواده ام میخواستیم به سویدن برویم ، اما حالا سمت سفر مان عوض شد، با سه تابوت به کوبانی بر خواهم گشت.»
اینکه چه اتفاق افتاده ، درزمینه باید تحقیقات صورت بگیرد ، اما نظر به اظهار عبدالّاه قایق پلاستیکی(رابری) آنها بعد از پنجصد متر پاها را تا به زانو آب گرفت ، همه در میان کشتی سراسیمه (پانیک) شدند، بعضیها ازجاهای شان بلند شدند ، قایق چپه شد، من دست خانمم را محکم گرفتم اما دست های اطفال مان لخشیدند و ازما دور شدند، در تاریکی همه جیغ و فریاد می زدند و من دیگر نتوا نستم خانم و طفل هایم را ببینم .عبدالّاه میگوید: من به طرف روشنایی کنارساحل آب بازی کردم و بعدآ در شفاخانه شنیدم که خانم و طفل هایم غرق شده اند.
یک عراقی دیگر نیز که درین اتفاق، خانم ، خواهر و دو برادرزاده اش را از دست داده بود  در پیش روی مرکز تحقیقاتی انتظار دارد ، نام وی یوسف سران ، عراقی( ۲۷) ساله است و گریه کنان میگوید: قایق پنجرشده ای ما توسط پولیس بیرون کشیده شد.

این سومین تلاش عبداّلاه و فامیل وی به طرف اروپا بود ، اولین بار محافظین بحری ترکی آنها را دوباره برگشت داده بودند، بار دوم با وجودیکه پول قاچاق بران را نیز داده بودند آما از قاچاق بران خبری نشنیده بودند و دور سوم خود او قایق پلاستیکی را خریداری نمود که به این سرنوشت غم انگیز دچار شد ....درین قایق کوچک ۱۷ نفر نشسته بودند در حالیکه قایق ظرقیت ۱۲ نفر را داشت. عبدالّاه چهارسال پیش به ترکیه فرارکرده بود و به سفارت کانادا درخواست پناهنده گی سیاسی داده بود. کانادا به روزچهارشنبه پیشنهاد قبولی وی را منظور و اعلان کرد، دیگر ناوقت بود . عبدالّاه آن را نیز نپذیرفت. .قاچاقبران در بدل ۱۵۰۰ دالر امریکایی قائیق های بدون موتور(ماشین) را به فروش میرساند .
در نهایت ، با این پدر داغدیده و مصیبت دیده ، ده ها، صدها و شاید هم هزاران انسان های نام گم دیگر که در راه های مهاجرت دچار مصیبت شده اند و جان های شیرین عزیزان شان را ازدست داده اند همدردی نموده ، روح شان را شاد میخواهم و خاطرات شان جاودان ! به امید یک دنیایی آرام و زنده گی صلح آمیز و دنیایی بدون جنگ که هیچ انسان از خانه و کاشانه اش بی جای نشود.

گزارش از Noel Van Bemmel

de volksthrant.4 septembetr

بامداد ـ دیدگاه ـ ۲ /۱۵ ـ ۰۷۰۹