ازحضور نظامی امریکا درافغانستان نزده سال گذشت

در پیوند با ۱۹ساله گی حضور نظامی امریکا در کشور اینک دیدگاه کارشناس برازنده امور سیاسی کشور، رفیق محمد ولی را پیشکش میداریم . امید مورد توجه و پسند قرار گیرد ـ بامداد

محمد ولی

از کارگیری کلماتی چون ( تجاوز ، اشغال ، استعمار ، سلطه جویی ، امپریالیزم آنهم امپریالیزم جهانخوار امریکا ) وغیره صرفنظر .

ازادبیات معمول در ژورنالیزم امریکا چون : ( آزادی ، حقوق بشر ، دموکراسی ، بهره ورسازی دیگران از مزایای ارزش های امریکا ، منافع حیاتی امریکا ، حمایت از دموکراسی ها وسقوط دیکتاتورها ) کارگرفته  آنها را در آیینه حضور نزده ساله امریکا در افغانستان به تماشا می گیریم .

قبل ازاین ارزیابی از مقاله پروفیسور آلن بن مایر ، استاد امور بین المللی در مرکز جهانی نیویارک مورخ ۲۱ جولای سال ۲۰۱۷ یک دو سطر استشهاد میگردد . او درمقاله اش زیر عنوان « جنگ فاسد وغیراخلاقی در افغانستان » برخی ارقام را ذکر کرده خواهان خروج عساکر کشورش از افغانستان شده بود .

آن ارقام چنین بود : « درین جنگ تا اکنون ۲۴۰۰ سرباز امریکایی کشته شده است . بصورت کل تلفات شهروندان افغانستان در این جنگ ۲۲۵ هزار نفر بوده حدود ۲ میلیون وششصد هزار نفر مهاجر وبیش از یک میلیون بی جا شده گان از خود بجا مانده است.» وی می افزاید :‌« دراین جنگ یک تریلیون دالر مصرف شده است . مافیای امریکا ازاین جنگ سالانه ۲۵۰ میلیارد دالر وارد امریکا میکنند ، پس این جنگ ازجمله کم مصرف ترین جنگ های امریکا در جهان است » .

امریکا منظور از حضور نظامی اش در افغانستان را در چهار هدف ذیل را اعلان کرد:

۱ ـ  مبارزه باتروریزم ،

۲ ـ  مبارزه با مواد مخدر ،

۳ ـ  تامین حقوق بشر،

۴ ـ  نهادینه سازی دموکراسی .

براساس مقاله پروفیسور امریکایی این جنگ نهادینه ساز دموکراسی وحقوق بشر نه بلکه « فاسد وغیراخلاقی » بوده است .

وقتی مافیای امریکا سالانه ۲۵۰ میلیارد دالر ازدرک تریاک افغانستان وارد امریکا میسازند این جنگ نه به خاطر مبارزه با مواد مخدر بلکه بخاطر بدست آوردن مبالغ سرشار از این ناحیه بوده است . چون به ارقام تلفات ومهاجرت ها نظر انداخته شود او بر حق بوده تا بگوید که یک جنگ فاسد وغیراخلاقی نهادینه ساز دمو کراسی وحقوق بشر بوده نمیتواند .

مبارزه با تروریزم به کجا انجامید و منظور از تروریست ها کی ها بودند؟

منظور از تروریست ها همان های بودند که امریکا حاکمیت شانرا سقوط داد اما رهبران شان را مصوون نگهداشت و پس از نزده سال جنگ و ویرانی علیه تروریزم ، تمام مساعی سیاسی اش را به بزرگ نمایی وبه قدرت رسانی مجدد انها معطوف نمود که امضای موافقتنامه دوحه با  آنها و پروسه گیرمانده در بن بست ترتیب اجندای مذاکرات در دوحه حاصل وانجام  آن کار میباشد .

پس امریکا با همه توان وعظمت نظامی ، قدرت پولی ، نفوذ جهانی ، متحدین نیرومند جهانی ومنطقه وی ، پیمان نظامی ناتو وهمکاری همکاران افغانی اش چون مجاهدین وبرگشته گان از امریکا یا نخواست یا نتوانست به تحقق اهداف چهار گانه اش نایل آید .

آنچه را طی این زمان بصورت قسمی مروج ساخته است حالا  آنرا در بدل عروج و ظهور مجدد سقوط داده گان نزده سال قبل اش به معامله بد میگذارد .

آیا امریکا نخواست یا نتوانست به آنچه گفته بود عمل کند ؟

برویت حقایق آفتابی و نمایان میتوان گفت نخواست،  و گرنه خواستن توانستن است آن هم برای قدرت بزرگی چون امریکا وناتو ومتحدین نیرومند جهانی اش از اروپا تا آسیا که خارج از توانش نبود و نمی باشد .

اینکه چرا نخواست در مطبوعات جهان ، در تحلیل های تحلیلگران و تحقیقات مراکز استراتیژیک کشورها بار بار نگاشته و ارزیابی شده است وهمه متفق القول اند که منافع امریکا در منطقه مانع عمل قاطع و فیصله کن  آن در تحقق اهداف چهار گانه اش شده است .

امریکا برای رسیدن به این منافع ، راهبردها و راهکار های برابر با سنجش های انی و دور نمایی آماده کرده است که مشتمل است بر راهبردهای اقتصادی ، نظامی وسیاسی . راهکار های رسیدن به این اهداف جنگ ، تشنج زایی ، ایجاد نیروهای محلی جنگی غرض جلوگیری از ازدیاد تلفات خودش ، راه اندازی انواع تفرقه ها از مذهبی تا سمتی و قومی و زبانی میباشد.

هدف اقتصادی امریکا جلوگیری از رشد اقتصاد چین و ممانعت از جهانی شدن بیشتر مناسبات تجارتی و اقتصادی آن بخصوص از طریق به ثمر رسیدن پروژه بزرگ « یک راه یک کمربند » و ثانیآ دسترسی به منابع نفتی آسیای میانه وانحصار آن برای کمپنی های امریکایی است . در بعد نظامی مصروف ساختن نظامی روسیه وچین از طریق ایجاد تشنج با استفاده از عقاید مذهبی مسلمانان ایغور در چین و آسیای میان و داشتن پایگاه های نظامی درهمجواری با این دو کشور است .تلاش امریکا از طریق اروپا وکشورهای جدا شده از شوروی سابق برای محاصره نظامی روسیه از طریق شامل ساختن عده ای از آنها در پیمان نظامی ناتو تا جایی مثمربوده است که در کنار آن تلاش برای به محاصره درآوردن روسیه از طریق آسیا هدف دیگر نظامی انکشور میباشد .

هدف سیاسی ، آنست تا از نقش ونفوذ وهمکاری های روسیه با جمهوری های آسیای میانه بکاهد واگر بتواند مسلمانان ایغور را به جنبش جدایی طلبی تحریک نماید ، در ایغور و آسیای میانه بوسیله جنگ وتشنج رژیم های تابع منافع خود را قایم سازد . طبق سنجش های مراجع استخباراتی امریکا تحقق این استراتیژی کم از کم ۵۰ سال را در برمیگیرد . این یکی از اهداف راهبردی امریکاست ، اما اینکه به این هدف میرسد یانه سوالی است جداگانه که بررسی جدا گانه را ایجاب میکند .

هفتاد سال با اتحاد شوروی در رقابت وجنگ سرد بود وبالاخره به استراتیژی اش دست یافت حالا هم با همان امید وهمان حوصله به این مبارزه ادامه داده بازهم افغانستان را بحیث میدان این بازی نگهمیدارد.

تاکتیک حضور استخباراتی در افغانستان توسط استخدام شده گان افغانی اش به شکل قطعات خاص یا ملیشه های جنگی ، جهادی ، طالبی و داعشی ایجاب میکند که بهر شکلی باشد در افغانستان دولت مطیع داشته باشد . برای امریکا مهم نیست که آن دولت دموکرات باشد یا دیکتاتور ، سیکولار باشد یا مذهبی ، حقوق بشر را رعایت کند یانه ، تروریستی باشد یا غیر آن ، مهم  آنست که وسیله تحقق استراتیژی مطروحه اش باشد ، امریکا در جهان اسلام تجربه کافی در مورد چنین دولت ها دارد مانند کشور شاهی عربستان سعودی ، امارت نشین های خلیج یا سکولار های دیکتاتور مصرکه با همه فجایع ضد حقوق بشری ، مبانی دیکتاتوری حمایت و همکاری با تروریستان بهترین متحدین این مدعی نمونه دموکراسی وحقوق بشر درجهان اند .

پس از نزده سال چهره حقیقی امریکا بیشتر از هر وقت دیگر و هر جای دیگر در افغانستان نمایان گردید . مردم خوب فهمیدند که این شعارها بهانه ها برای اقدام به « جنگ فاسد وغیراخلاقی » ( نمیگویم استعماری ، امپریالستی ، تجاوز کارانه وغیره ) بوده است . اینکه کشوری برباد میشود ، ملتی تباه میگردد ، تمدنی نابود میشود ، از کوه و دشت و دره سرزمینی سیلاب خون سرازیر میگردد ، خانواده ها به ماتم‌ می نشینند ، انسانها خوراک سگ های تعلیمی عسکری اش میشوند و صدها مصیبت دیگر مهم نیست ( دموکراسی است ، حقوق بشر است ! ) ولی مهم آنست تا گروه های مزدور را دراختیار داشته باشد وعده ای از آنها را بر اریکه قدرت بنشاند ، حمایت کند و امتیاز بدهد .

دل کس این را امپریالیزم‌ جهانخوار میگوید وعملش را جنگ‌ استعماری وسلطه طلبی یا کلمات دیگری چون اهداف چهار گانه اعلان شده در اول حمله بر افغانستان ویا به گفته پروفیسور آلن بن مایر « فاسد وغیراخلاقی » .

حاصل جمع اهداف چهارگانه امریکا عبارت است از تشکیل نظام فاسد توام ‌با جنایت که فساد آن در عرصه سیاست ، اقتصاد و رسانه ها سایه افگنده، دموکراسی آلوده با مواد مخدر ونقض خشن حقوق بشر را در همکاری با شبکه های مختلف تروریستی به یک پیکر فساد زده ومنفور مبدل کرده است ، حقوق بشر را مختص به دفاع از ناقضان آن و جنایتکاران ساخته ، تروریزم را در سطح بین المللی بیک پدیده غیر قابل کنترول مبدل نموده ومواد مخدر را یکی از چشمه های عایداتی اش ساخته اقتصاد جرمی نا مشروع را عمومیت بخشیده است .

منبع تصویر: دی پی آ

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۲۰ـ ۰۷۱۰

مضمون اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

Copyright ©bamdaad 2020

مکرون می خواهد قهرمان خاورميانه شود

استیون کوک

فرانسه به خاورمیانه بازگشته است یا حداقل این ‌طور به‌ نظر می ‌رسد که در حال حرکت در این مسیر است. با تمامی بحث‌ هایی که این روزها مطرح میشود مبنی‌ بر اینکه روسیه و چین در حال تصاحب جای خالی ایالات ‌متحده امریکا در خاورمیانه هستند، این فرانسه است که تلاش می‌ کند بخشی از گفت ‌وگوها در این منطقه از جهان باشد. در یک ‌‌وماه‌ نیم گذشته،‌  امانویل مکرون ، رییس ‌جمهوری این کشور، دو بار به لبنان سفر کرده و پس از آن در بغداد با  برهم صالح ، رییس ‌جمهوری و  مصطفی الکاظمی ، نخست ‌وزیر و همچنین  نیچروان بارزانی ، رییس ایالات کردستان عراق، دیدار کرده است. مکرون همچنین حضور نظامی فرانسه را در منطقه تقویت و واحد هایی دریایی شامل ناو، هلیکوپتر و ناوچه را به دریای مدیترانه شرقی اعزام کرده است. هرچند این حرکت‌ها به بهانه پشتیبانی از امداد رسانی به لبنان پس از انفجار ویرانگر چهارم ماه اگست انجام شده، اما هیچ توضیحی داده نشده است که نیروهای فرانسوی و هواپیمایی جنگنده این کشور به چه دلیل به جزیره «کرت» یونان یا قبرس وارد شده‌اند. به ‌ویژه آنکه قطعات دریایی همراه با نیروی دریایی یونان مانورهای نمایشی برگزار کرده‌اند. مدت‌هاست که سیاست ‌گذاران فرانسوی این داستان را روایت می ‌کنند که فرانسه در خاورمیانه، افریقای شمالی و شرق مدیترانه همچنان قدرت بزرگی به شمار می ‌رود. آنها سلاح‌ های بی ‌شماری را به کشورهای مختلف فروخته ‌اند، در عملیات‌ های نظامی به نیروهای امریکایی و بریتانیایی پیوسته ‌اند و در عملیات ضدتروریزم، به‌ ویژه در افریقای شمالی نقش‌ های مهمی را ایفا کرده‌اند و بارها و بارها، از زبان روسای‌ جمهوری فرانسه شنیده شده که این کشور قصد دارد تا راه‌ حلی برای کشمکش اسراییلی‌ها و فلسطینی‌ها بیابند، اما همه این تلاش‌ها حتا قبل از وقوع رویدادی دیگر، رنگ باخته است.
اکنون به‌ نظر می ‌رسد که فرانسه به نقش خود در این منطقه به‌هم ‌پیوسته، نگاه جدی ‌تری دارد. مکرون ادعا می ‌کند که پاریس مایل است از قدرت اش برای برقراری نظم و ثبات در منطقه استفاده کند. اما چرا این کشور به دنبال تغییراست؟

در پاسخ به این پرسش تنها باید سه کلمه را به زبان آورد: مهاجران، انرژی و ترکیه.
تقریبا یک دهه پیش،  نیکلا سارکوزی  یکی از روسای‌ جمهوری قبل ازمکرون، مشتاق بود تا با مداخله نظامی،  معمر قذافی  دیکتاتور لیبیا را سرنگون کند؛ هرچند رییس ‌جمهوری وقت فرانسه برای برقراری دموکراسی از تغییر رژیم این کشور افریقایی حمایت نمی ‌کرد و فقط نگران بود که با افزایش خشونت‌های حکومت قذافی، موج جدیدی از پناهنده گان به سمت کشورهای اروپایی روانه شوند. به نظر می‌ رسد اکنون نیز مکرون با این هدف اما کمی پیچده ‌تر در لیبیا حضور دارد. او به‌ جای خلاصی از شر دیکتاتوری دیگر، به دنبال آن است که بتواند فردی را در این کشور به قدرت برساند. هنگامی ‌که فرانسوی‌ ها با جنرال خلیفه حفتر  که رهبری ارتش ملی لیبیا را برعهده دارد و با دولت به‌ رسمیت شناخته‌ شده در ترابلس می ‌جنگند، قرارداد امضا کردند، بر این باور بودند که حفتر مرد قدرتمندی است که برای حفظ لیبیا به آن نیاز خواهند داشت و او می ‌تواند لیبیایی‌ها و افریقایی‌ های دیگر را از رسیدن به مرزهای جنوبی اروپا باز دارد.
مهاجران همچنین بخشی از دلایل حضور فرانسوی‌ها در لبنان هستند. البته به‌ عنوان قدرت استعماری پیشین دراین کشور، فرانسه در برابر فروپاشی لبنان مسوولیت استراتیژیکی را نیز بر دوش خود حس می ‌کند. هرچند مسوولیت ‌پذیری مکرون به‌ عنوان تنها رهبرغربی که پا به این میدان گذاشته است، شایسته تقدیر است اما بخشی از این مشکل به حضور جدید لبنانی‌ها در اروپا بازمی ‌گردد. هنوز زمان زیادی از ورود موجی از آواره گان سوری که سیاست‌ ها در این قاره را تحت تاثیر خود قرار داد، نگذشته است؛ حضوری که به موفقیت احزاب راست ‌گرای ملی و نیونازی‌ها در کشورهای مختلف کمک بزرگی کرد. مکرون می‌ خواهد از موج جدید پناهنده گان جلوگیری کند، به‌ ویژه آنکه او درسال 2022 ترسایی  با انتخابات روبه‌ روست و محبوبیت اش در این کشور روند کاهشی داشته است.
موضوع دیگر، ترکیه است. اختلاف بین پاریس و انقره از انزجار آشکار مکرون نسبت به رجب طیب اردوغان  همتای ترکش و بی ‌توجهی اردوغان به همتای فرانسوی ‌اش نشیت می ‌گیرد. فرانسه همراه با دیگر اعضای اتحادیه اروپا مدت‌هاست که به عزم ترکیه برای ورود به این اتحادیه به دیده تردید می ‌نگرد. مقامات فرانسوی در کنار دلیل اصلی رد تقاضای عضویت انقره در اتحادیه اروپا، یعنی همان نقصان دموکراسی، به وضوح بر این باورند که این اتحادیه باید بلوکی از کشورهای عمدتا مسیحی با جغرافیای مشخص باشد؛ موضوعی که برای انقره دستیابی به آن تصور‌ناپذیر است. در این میان، اردوغان سعی کرده است که از اهرم رها کردن پناهنده گان به‌ سوی اروپا استفاده کند؛ ‌اهرمی که باعث شد انقره موفقیت‌هایی را در میان دوستانش در اروپا،‌ به ‌ویژه در میان سیاست‌ گذاران فرانسوی به‌ دست آورد. همچنین رویکرد تهاجمی ترکیه در شرق مدیترانه، افریقای شمالی و سوریه به این مشکلات دامن زده است. از منظر پاریس، اکتشافات گازی ترکیه در قبرس، یکی از اعضای اتحادیه اروپا و منافع تجاری فرانسه را تهدید می‌ کند. همچنین حمایت انقره از دولت ترابلس در مغایرت با خواسته فرانسه مبنی بر مهار پناهنده گان‌ و مبارزه با افراط‌ گرایان در آب ‌های مجاور این قاره است. همچنین به نظر می ‌رسد که اگر لیبیا به مشتری دایمی ترکیه تبدیل شود، مقامات فرانسوی باید به رابطه طولانی توتال با ترابلس به دیده تردید بنگرند.
هرچند سفر ماه سپتامبر مکرون به عراق، جایی که او بر حاکمیت عراق و حمایت از خود مختاری ایالت کردستان تاکید کرد، منطقی بود، اما درحقیقت این پیام را به انقره فرستاد که تمامی کشورها مانند ایالات ‌متحده امریکا به لشکرکشی نظامی ترکیه در عراق و اقدامات آنان علیه حزب کارگران کردستان نگاه نمی ‌کنند.
به‌ تازه گی درباره اختلافات گازی، مناطق انحصاری اقتصادی و جزایر اروپایی اظهارنظرهای فراوانی شده که هرچند دقیق هستند اما به‌ سختی می ‌توان پیچیده گی‌های آنان را فهمید. اگر از زاویه دیگری به این مسایل نگاه کنیم، متوجه می‌ شویم که اقدامات فرانسه در دریای مدیترانه شرقی به این دلیل روی داده که قدرت بزرگی با قدرت بزرگ دیگری ( ترکیه ) بر سر امتیازات و برقراری نظم در منطقه رقابت می ‌کند و با توجه به پیوستن کشورهای مختلف به ایتلاف تحت رهبری فرانسه، مشخص است که پاریس در این رقابت دست برتر را دارد.
مکرون این شایسته گی را دارد، تا زمانی‌ که مقام دیگری وارد بحران لبنان نشده یا کسی به حمایت از حقوق قبرس و یونان در دریای مدیترانه برنخاسته یا فردی در برابر عادت به زورگویی ترکیه ایستاده گی نکرده است، در برابر اردوغان بایستد. هرچند مشخص نیست که او بعد از رویارویی با اردوغان، چگونه می‌ خواهد از قدرت پاریس استفاده کند. این ابهام ضربه‌ ای را به شخص رییس ‌جمهوری فرانسه وارد خواهد کرد که بیش از تصورات اوست. مکرون در خاورمیانه و شرق مدیترانه فضایی برای مانور داشت تا این تصور را تغییر دهد؛ اما پس از نشست سران کشورهای مدیترانه او با توییت‌ ناشیانه‌اش «صلح مدیترانه» نشان داد که شروع خوبی نداشته است. مکرون باید توییت می ‌کرد: «اجازه دهید که بازی بزرگ آغاز شود»./شرق

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۲۰ـ ۲۴۰۹

مضمون اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

Copyright ©bamdaad 2020

بعضی کشورها در روند تاریخ  گاهی امپراتور بودند وگاهی مستعمره !

علی رستمی

روند رشد وتکامل بشری درازمنه تاریخی نشان میدهد، کشمکش ها وجنگ های  طولانی میان دولت های بزرگ و کوچک قدرتمند وکم زوربرای گسترش پایه های قدرت وهژمونی درجهان  صورت گرفته که گاه غالب وگاه مغلوب  علیه یکدیگرشده اند. این جنگ ها برعلاوه رویکردهای خرابکارانه  خونبار باعث رشد وتبادل فرهنگ ها و اقتصاد  ازجمله اموال بازرگانی و کشاورزی وصنایع دستی  شدند. همچنان با اشغال سرزمین های یکدیگر به مرورزمان همرای  باشنده گان بومی این سرزمین ها از طریق  ازدواجها روابط خویشاوندی برقرارنمودند وباهم  مستحیل و موطن شدند، از ایشان اقوام وملتهای قوی به ظهورآمدند.

  دراثنای این داد وگرفتها ، بعضی کشورها درحالت بربر یت وتوحش وبعضی دارای تمدنهای بوده اند که نسبت به یک دیگردر زندگی اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی پیش قدم بوده اند .درنتیجه اختلاط تمدن  درمیان مردمان  کشور ها زمینه رشد وتکامل مترقی دراین کشورها  بر عرصه های مختلفی فرهنگی ،اجتماعی واقتصادی در فرایندتاریخ شده است.  شوربختانه کشورهایکه قبلن دست بالای  داشتند امروز برعکس  آن تغیرکرده اند.  امپراتوری را که  درقلمرو وسیع جهان داشتند حالااز دست داده اند خود به کمک  نیازمند ویا نیمه مستعمره استند. مانند یونان ، ایتالیا ، ایران ،مصر و افغانستان وغیره. زمانی اقوام، گُل،جرمن ، انگلیسها واروپایی شرقی درنزد ایتالیای ها ویونانی ها بربر بودند.روم پیش از 500 سال دراوپا حاکم بود. میراث بزرگی فرهنگی و نظامی برای اروپایها باقی مانده اند. اما امروز کشورهای فرانسه وانگلیس المان نسبت به آنها چربی کرده و از نگاهی اقتصادی سبقت دارند. درحیطه جغرافیای بزرگ  کشورما که افغاسنتان امروزی قراردارد امپراتوری های بزرگ مادها پارس ها (ایران بزرگ یا ایرنویچ اریانا- خراسان بزرگ  ) کوشانیان ، ساسانیان غزنویان وابدالیان وجود داشتند که  قلمروهای پهناوررا زیر تسلط خود از عراق تا رود سند رود امو ترکستان چینی و باختری وسایر کشورهای اسیای میانه داشته اند که باهم فرهنگ مشترک دین مشترک سرزمینهای مشترک به نام قوم ویا نژاد « آریایی » یاد مینمایند، دارند. چنانچه  ولایت بلخ  ازجمله  شهرهای باستانی اسیایی میانه  است که   دارای قدامت 5000 ساله دارد.

طوریکه درکتاب تاریخ تمدن جهان  اثری ویل دورانت درجلد اول صفحه 103  درینمورد چنین آمده است:" ... باید بگویم که مناطق اسیای میانه ،که اینک خشک وبی اب وعلف است درگذشته پراب و معتدل بوده ودریاچه بزرگ رود خانه فراوان داشته است ، بازپسین عقب نشینی یخچالها این سرزمنیهارا دچارخشکی ساخته ... به همین جهت ساکنان ان اراضی مجبور به مهاجرت به خاور وباختروشمال وجنوب شده است. هم اکنون خرابه های شهرهای بلخ تا نیمه در شن فرورفته، ولابد چنین شهری، که محیط ان سی وپنج کیلومتر است روزی پرجمعیت بوده . .. دران هنگام 80000 نفر ساکنان ترکستان باختری که دور تا دورشهرشان را ریگ روان فرا گرفته بود ناچارشدندازان ناحیه مهاجرت می کنندو قدامت تاریخی ان پیش از 5000هزار سال پیش ازمیلاد تخمین شده است.".

بازهم درصفحه 266 همین کتاب آمده است:"مادها از نژادهند اروپایی به شما ر می روند ومحتمل است که درتاریخ هزار سال قبل از میلاد ازکناره های دریای خزر به اسیای باختری امده باشند.درزند اوستا کتاب مقدس پارسیان یادی ازاین زادگاه قدیمی میشود.... مادها درضمن کوچ کردنهای خود ازبخارا وسمرقند گذشته روبه جنوب به پارس،دران سکونت  اختیار کرده بودنداین قوم درکوه های که به عنوان جایگاه خود درایران انتخاب کرده بودند مس، اهن، ،سیم زروسنگهای گرانبها بدست اوردند..... این دولت مستعجل فرصتی پیدا نکرد که بتواند دربنای مدنیت سهم بزرگی داشته باشد؛ تنها کاری که کرد ان بود که راه را برای فرهنگ وتمدن پارس بازوهموار ساخت. پارسها زبان آریایی والفبای سی وشش حرفی را از مردم ماد گرفتند. که شاهان مقتدرداشتند که درخلیج فارس سایر کشورها تسلط داشتند."

چنانکه بعداها هگل فیلسوف نامدار المان دربحث های خود راجع به دولت هخامشیها ایران اشاره کرده بود که انرا نخستین دولت منظم  با اداره واقتدارگراکه بالای مردم خود حکومت میگرد ،یادکرده است.  

                      بعداز قرون وسطا  واغاز رنسانس دراروپا وازهم پاشی امپراتوربیزانس وکشف امریکا توسط کلمبو در1492 وافریقای سیاه  توسطواسگودگاما در1498میلادی شکل گیری جریانهای هومانیسم وپیدایش فرایند فرد گرایی  وسپس پیروزی انقلاب کبیر فرانسه  وانگلیس واستقلال امریکا از انگلیسها تسلط قلمرو امرپراتوری انگلیسها، هسپانیا ، فرانسه والمان(پروس) ایتالیا چهره جهان اهسته اهسته تغیر فاحش نمود . که دراین عرصه  کشورها ی اروپایی وقاره امریکا نه تنها برای خود بلکه برای متباقی بشریت جهان  خدماتی شایانی درزمینه رشد  صنعت وتکنالوجی وفناوری  و اقتصادی و اجتماعی  وخردورزی ورشدفرهنگ وغیره نموده اند . در اروپاتمام جنبش‌های انقلابی و جنبش‌های آزادی‌بخش ملی مدعی خلقِ زن و مردی نوین‌اند. شهروند فرانسوی مظهر نوین بودن انقلاب فرانسه بود. انسان نوین شوروی یک کارگر بود و کمی بعد، کارگری شد که از فرط کار از دیگر کارگران پیشی می‌گرفت.  متاسفانه  درکشورهای اسلامی مانندالجزایر، مصر، افغانستان وخاورمیانه واسیای مرکزی که مردم جنگجویی واستقلال طلب  بودند کشور شان میدان تربیه واموزش  تروریستها اسلامی به عوض رشد اموزش علم ،دانش ونهادهای فرهنگی وخردورزی در جهان شده است.

                     شوربختانه زمامداران که بعداز امپراتوریها در کشورما به قدرت رسیدند، نه تنها درجهت پیشرفت اقدام جد  ی نه کردند، بلکه دستاوردهای که درروندتاریخ برایشان میراث رسیده بود، انرا ازدست داده و یابه اختیار بیگانگان قرار دادند. به عوض فرهنگ  برادر کشی پدر کشی ،عداوت، خودخواهی، عقد وکینه تعصب و جنگ های خانواده گی برای منافع قومی وشخصی زیرنام " سلحشور" که بد بختانه  مردم ما همیشه سلاح  در شانه دراختیار داشته باشندمروج کردید. تایکدیگررا ازبین ببرند. تنها  ازجمله شاهان ورهبران دولتی بعدازاستقلال افغانستان شاه امان لله  که شخصی  دلسوز، باسواد وقانون خواه بود برای ترقی وپیشرفت وطن خود توجه داشت که متاسفانه نسبت اشتباها تش زود  نظر به توطیه خارجیها باکمک ملاهای  متعصب اسلامی وطن فروش  ازبین رفت به خارج پناهنده شد. ومیدان بازهم برای خونخوران  خانواده اهل یحی میراث رسید که وطن را لنگ لنگان به سوی ترقی توام با رویکرد های  ظالمانه فاشیستی قوم گرانه  وخوش گذرانی خویش پیش میبردند. یگانه رهبری که درطول چهاردهه اخیر هیچ نوع سواستفاده از مال ومنات خلق نه کرد  شادروان ببرک کارمل رییس جمهوردموکراتیک  خلق افغانستان بود. بلکه میراث بزرگ معنوی ازخود باقی گذاشت که تابه حال تمام قوم های افغانستان به نیکی ازرهبری داهیانه وصادقانه وی یادمیکنند. وی را شخصی فرا قومی  وعدالت پسند وقانون مدارمی شناسند. رفاه اجتماعی درزمانش بادرنظرداشت جنگ اعلام ناشده به کمک کشورهای امپریالیستی  در راس امریکا وغرب وپاکستان، تآمین بود.  اما نسبت توطیه های عاملان داخلی وبا کمک کشورهای بیگانه طوری که همین حالا درافغاسنتان وجود دارد ازمقامش  در پلینوم حزبی سبکدوش وبه عوض شادروان نجیب الله به حیث رییس جمهور افغانستان برگزیده شد.

                      درطول 273 سال که کشوری به نام افغانستان به حیث یک کشور مستقل بوجود امد اختلاف های برای حفط قدرت و نمایش قدرت میان اعضای خانواده ها واقوام بوده نه برای رشد فرهنگی ،اقتصادی واجتماعی.  اقوام که درطول تاریخ باهم از یک نژاد  وقوم  وباهم برادر و پیوندهای خونی ومنطقوی دارند براثر عمال  تعصب گرانه وامتیاز طلبی قومی رهبران وسایر  حاکمان دولتی برای حفظ قدرت اختلافهای رادامن زده وبالای گرده های مردم حکومت کرده اند. این روحیه بعد از قدرت گرفتن  جهادیون ،طالبان وحکومتهای دست نشانده امریکا بعداز سپتمبر 2001 رشد بی نهایت نموده  وخطری بزرگی درجهت تآمین وحدت ویکپارچگی اقوام کشور میباشند. تعصب زبانی وقومی ومنطقه وی بی نهایت به اوج خودرسیده که حتا به هویت فرهنگی وزبانی اقوام بی احترامی وتوهین ازطرف اعضای رهبری دولت صورت میگیرد. جنگ های که امروز به نام طالب وداعش درافغاسنان درطول هجده سال با موجودیت قوای نظامی امریکا وناتوی صورت گرفته به عوض آنکه ضعیف و ازبین بُرده میشد.برخلاف بنابر تمایل قومی ومنافع گروهی وسیاسی از جانب اراکین ورهبران دولتی عمل قاطع ومتین استوار برای نابودی وسرکوب شان صورت نه گرفته است  وازانها حمایت شده است. و از آنها به حیث  نیروی تهدید علیه سایر اقوام دیگر استفاده کرده اند.درصورتیکه سیاسیون ما تجارب کافی از سقوط حزب دموکراتیک خلق افغانستان  درزمان  داکتر نجیب الله دارند که عامل عمده سقوط اختلاف قومی بود که زمنیه آنرامساعد ساخت. این امر برای تمام زمامداران پسا نجیب است که ازآن درس بزرگ تاریخی بگیرند وانرا تکرار نه نمایند. اما بدبختانه که درکشورما هیچ وقت ازتجربه تاریخی استفاده نه شده واز خوب خراب گذشته  پند  گرفته نشده است.  تنها به شعار دادن وافتخار کردن  به مردگان خود ،خویشتن را فریب میدهیم. مردگان  بالای شانها ی زنده گان سنگینی مینماید. از« حافظه خودم» .هیچ وقت مُرده بد و زنده خوب نداشتیم!.

                      انسانها ازلحاط تاریخی دارای منشای مشترک بوده رشد تکامل کرده، تنها دوری ازهم  درزمانهای مختلف نسبت  قطع ارتباط بر شالوده یی محیط وشرایط باعث تغیر رنگ جلد وقیافه جسمی  زبان شده است. ونظربه محل زندگی دارای  سنت، اداب ودین مذهب جداگانه شده اند. درحالیکه انسان ذاتاْ اجتماعیست برای دفاع ازخود درمقابل حوادث طبیعی وجانوران وحشی  باهم اجتماعی زیست کرده تا به یک دیگر کمک تا ازحوادث مرگ بار نجات یابند. بناعن دین ومذهب قوم پدیده تاریخی  میباشد. ومانند فلسفه پدیده یی زمانی میباشد.

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۲۹۰۹

مضمون اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

Copyright ©bamdaad 2020

مردم به صلح نیاز دارند

میر محمد صادق روزبه

مذاکرات بین الافغانی بعد ا ز ماه ها انتظار، به تاریخ ۲۲ سنبله ۱۳۹۹ خورشیدی میان هیات مذاکره کننده دولت جمهوری اسلامی افغانستان و نماینده گان طالبان ، در دوحه قطر آغاز گردید.

تمام بیانیه دهنده گان در روز اول مذاکرات ، روی ضرورت آتش بس، ختم جنگ و خشونت، تامین صلح،  قانون اساسی ِ جمهوریت، حقوق بشر، دست آورد های دو دهه اخیر، عدم تبدیل شدن افغانستان به لانه امن تروریستان، نقش افغانستان در تامین صلح منطقه وی و جهانی، توسعه و انکشاف افغانستان، همبسته گی و وحدت مردم افغانستان و دستیابی مردم به صلح ، ثبات و امنیت، تاکید نموده،  وآغاز مذاکرات را برای مردم افغانستان ، یک فرصت تاریخی خوانده و خواهان موفقیت کار مذاکرات گردیدند تا مردم افغانستان بتوانند با تامین صلح، ثبات و امنیت دور از جنگ وخشونت زنده گی کرده و برای ترقی و پیشرفت کشورخود متحدانه تلاش نمایند.

بیش ازچهل سال است که مردم و کشور ما در آتش جنگ های تحمیلی می سوزند، از اثر این جنگ ها و مداخلات استخبارات منطقه قربانی های جانی و مالی فروان داده که جبران آن  در طی سال های نزدیک برای کشور و مردم ما ناممکن بوده و هنوز هم این مداخلات ادامه داشته ، جنگ و خشونت هر روز ازمردم ما قربانی می گیرد و برارقام قربانیان جنگ و خشونت درکشور ما افزوده می شود.

مردم و کشورما در مورد ختم جنگ وخشونت و قطع فوری خون ریزی ها در کشور بیشتر می اندیشند و نگران هستند، به صلح و امنیت نیازمندی بزرگ داشته وآرزومند تامین صلح سراسری ، پایدار و عادلانه در کشور بوده ، و می خواهند تا مانند سایر مردم جهان در صلح ، امنیت و ثبات زیست نموده و نسبت به آینده فرزندان شان نگران نباشند. 

حزب آبادی افغانستان با پیروی از اصول مرامی خود، دفاع از استقلال ، حاکمیت ملی وتمامیت ارضی افغانستان را از وظایف تاخیر ناپذیر خود دانسته و برای همبسته گی ووحدت مردم افغانستان تلاش می نماید.

حزب آبادی افغانستان بحیث حزب صلح « خواهان آتش بس، قطع فوری جنگ و خون ریزی بیشتر ، استقرار صلح عادلانه و عام شمول در افغانستان است.آتش بس زمینه لازم را برای شروع و موفقیت مذاکرات مستقیم حکومت ومخالفین مسلح داخلی مساعد می سازد.حزب ما از برچید ن اسلحه غیرقانونی بعد از نهایی شدن توافقات صلح ، بحیث جز توافقات غرض تامین صلح، امنیت دایمی و حاکمیت دولتی سرتاسری در کشور حمایت می نماید.»

حزب آبادی افغانستان ، بحیث حزب سیاسی دموکراتیک و ترقی خواه کشور، در رابطه به مذاکرات بین الافغانی ، موقف خود را طی اعلامیه مورخ ۲۷ سنبله ۱۳۹۹ حورشیدی ابراز داشته، و سر نوشت صلح و رژیم سیاسی وچگونگی تحولات آینده کشور را دراین مذاکرات مورد بحث وگفت وگو می داند و هم چنان جایگاه نیروهای ملی ودموکرات را دراین مذاکرات خالی می بیند .

حزب آبادی  افغانستان ، دیدگاه خود را نسبت به این مذاکرات بسیار روشن و واضح بیان داشته و موقف خود را در حمایت از استقلال، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشور ودر دفاع از آزادی، دموکراسی ، ترقی و عدالت اجتماعی ، خواست ها  و آرمانهای شریفانه وانسانی مردم افغانستان، اعلام داشته ومکانیزم واضح را در راستا ی مذاکرا ت چنین  مطرح و ارایه داشته است :

۱ ـ در مذاکرات بین الافغانی در گام نخست باید آ تش بس مورد مذاکره و توافق صورت گیرد.

۲ ـ قانون اساسی، ارزش های حقوق بشری و آزاد ی های دموکراتیک آن باید حفظ گردد و از آن پاسداری شود.

۳ ـ چگونگی شرکت مسالمت آمیز تحریک طالبان در دولت و پروسه های سیاسی جلب وادغام طالبان مسلح در قوای دولتی و تحت نظم درآوردن قانونی شان با پذیرش مندرجات قانون اساسی کشور تثبیت گردد.

۴ ـ حزب ما خواستار سهمگیری و مسوولیت پذیری سازمان ملل متحد، اعضای دا یمی شورای امنیت آن و کشورهای ایران و پاکستان در تضمین تطبیق توافقات راه حل جامع بخاطر تامین صلح دوامدار در افغانستان، برچیدن پایگاه های تروریستی در خاک پاکستان، ایجاد میکانیزم نظارتی برای تطبیق مندرجات این توافقنامه می باشد.

۵ ـ علاوتاْ در توافقات صلح نحوه برخورد با تروریست های خارجی از جمله وابسته گان داعش، القاعده، جنگ سالاران، ارتشیان پاکستان و وابسته گان سپاه پاسداران ایران مشخص گردد. این جنگجویان و تروریستان که تمامیت ارضی و حاکمیت ملی افغانستان را زیرپا می گذارند منحیث تروریستان تثبیت گردیده و مطا بق قوانین نافذه مورد بازخواست و مواخذه قرار گیرند.( اعلامیه دارلانشای حزب آبادی افغانستان )

حمایت از این میکانیزم می تواند بادرنظرداشت تضمین سازمان ملل متحد و کشورهای همسایه راه رسیدن به صلح پایدار ، سراسری وعادلانه را د ر افغانستان هموار ساخته و  تحقق خواست ها ونیازمندی های مردم افغانستان را برای دستیابی به صلح وامنیت که بدون تردید شایسته و مستحق آن می باشند، ممکن می سازد.

در غیرچنین یک میکانیزم ، وهر نوع توافقنامه دیگر نه تنها صلح در کشور تامین نخواهد گردید بلکه بحران دیگر و بزرگ تری بر بحران های موجود افزوده خواهد شد و راه رسیدن مردم افغانستان به صلح بیشتر طولانی حواهد گردید.

آ ن چه از نظر مردم ونیروهای ملی ودموکراتیک افغانستان قابل دقت و توجه می باشد ، این است که کاهش خشونت و آ تش بس از پیش شرط های مذاکرات برای ختم جنگ و تامین صلح در افغانستان شمرده می شود و نباید جنگ و مذاکرات همزمان و بصورت موا زی ادامه یابند. زیرا داشتن اداره واقعی و راستین برای ختم جنگ و تامین صلح ، فضای اعتماد را در مذاکرات به وجود آورده و مواضع دو طرف درگیر را در مذاکرات با هم نزدیک می سازد.

 دیگر اینکه تا نوشتن این سطور بیش از ده روز از آغاز مذاکرات می گذرد اما تا هنوز روی طرزالعمل مذاکرات توافق صورت نگرفته است. گذشت ده و از دست دادن زمان چه مفهومی را افاده می نماید ؟ مهم آن است تا هر چه زودتر مذاکرات آغاز گردد و نباید مذاکرات به بن بست کشیده شود.

مردم افغانستان ازین مذاکرات جداْ انتظار دارند تا هیات های مذاکره کننده به نیازمندی ها و خواست بزرگ آنها که همانا آتش بس، ختم جنگ و خشونت و تامین صلح عادلانه ، پایدار وسراسری در کشور می باشد، تمکین نموده و مسوولیت های اسلامی ، انسانی و اجتماعی شان را در برابر مردم رنجدیده افغانستان که در اثر جنگ ها و مداخلات تحمیلی ۴۰ سال گذشته ، قربانی های بیشمار وویرانی های زیادی را دیده اند، صادقانه انجام دهند و برجنگ و خشونت نقطه پایان بگذارند.

حزب آبادی افغانستان ، بحیث حزب سیاسی ، ترقی خواه ، وطندوست ومردم دوست همیشه  در کنار مردم شریف افغانستان قرار داشته و از حقوق آزادی های قانونی وطبیعی آنها دفاع نموده  و برای خوشبختی و سعادت مردم ما که شایسته آ ن بوده و هستند ، مبارزه می نماید .

رهبری و اعضای حزب آبادی افغانستان سعادت و خوشبختی شان را در خوشبختی وسعادت مردم افغانستان می بینند .

ما به این مبارزه خود افتخار داریم و حمایت مردم شریف افغانستان موفقیت و پیروزی این حزب را در راه مبارزه « بخاطر رنجهای بیکران خلقهای ستمدیده  افغانستان» تضمین می نماید.

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۰ـ ۲۴۰۹

 استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.

Copyright ©bamdaad 2020