از زنده گی احزاب سیاسی جهان :

 ممنوعیت بر نامزدی جرمی کوربین رهبر پیشین حزب کارگر انگلستان

رسانه های انگلیسی گزارش دادند که در پی تصمیم بی مانند و سوال برانگیز، جرمی کوربین رهبر پیشین حزب کارگر انگلستان توسط  کمیته اجراییه حزب  که در آن  راستگرایان و منادیان نیولیبرالیزم  به اکثریت دست یافته اند از نامزدی برای انتخابات پارلمانی انگلستان حذف شد.

در این جلسه کمیته اجراییه حزب کِر استارمر ، رییس حزب کارگر و شبانه محمود ، نماینده پاکستانی الاصل پارلمان انگلستان پیشنهاد « ممنوعیت » نامزدی کوربین را طرح کرودند. آنها استدلال نمودند که « نامزدی مجدد کوربین چانس حزب کارگر را در انتخابات پارلمان پیش رو صدمه میرساند.»

براساس گزارش «لیبر لیست Labur List » رسانه نزدیک به حزب کارگر نماینده گان سندیکایی درکمیته اجراییه حزب علیه پیشنهاد «استارمر ـ محمود » رای دادند. از جمله سندیکاهای راه آهن (Aslef  و TSSA) ، سندیکای پست ( CWV) ، سندیکای آتش فشانی (FBU) و سندیکای بزرگ یونیت . تنها سندیکای کارمندان دولت ( Unison) به این پیشنهاد رای مستنکف دادند. کوربین این تصمیم را « حمله  شرم ‌‎آور بر دموکراسی درون حزبی » خواند.

براساس اصول حزب کارگر انگلستان این سازمانهای محلی حزب اند که حق کاندیداتوری را در حوزه های انتخاباتی شان دارند . ولی با به قدرت رسیدن  استار مر که ، نوعی دیکتاتوری نیولیبرالیستی بر حزب حاکم شده و دیکتاتوری بی ‌رودربایستی نولیبرالیزم بر آن حاکم شده و آزادی های سازمانهای محلی محدود گردید . تصمیم ممنوعیت نامزدی برای کوربین نمونه شرمباراز زور گویی و توطیه رهبری راستگرای حزب در برابر جناح چپ و هوادار جنبش کارگری میباشد . روزنامه المانی یونگه ولت ، چاپ برلین در شماره امروزی خود با اشاره به شیوه انتخابات امریکا نوشت :« برادر بزرگ شما را رهبری میکند ، کِر استارمر  پروسه های دموکراتیک را نفی میکند ! »

کوربین در نخستین عکس العمل خود در برابر این تصمیم رهبری حزب اظهار نمود که این اقدام تجاوز صریح بر دموکراسی درون حزبی، اعضای حزب و طبعاْ در برابر عدالت میباشد .

درخور یاد است که جرمی کوربین از سال ۱۹۸۳ ترسایی بدینسو پیهم در ده انتخابات پارلمانی از حوزه انتخابی خود پیروزمندان سر بدر آورده است .

کوربین که بخاطر استواری در دفاع از حقوق کارگران و موضعگیری های ضدامپریالیستی ، قربانی توطیه هایی شرمبار جناح راست در داخل و خارج از حزب اش ، و نیروی های برونی به خصوص اسراییل و ایالات متحده امریکا شد ، از فراکسون پارلمان حزب اخراج و منحیث وکیل « بدون فراکسیون » پارلمانی فعالیت مینماید. او که ۵۵ سال پیش به  فعالیت درصفوف حزب کارگر انگلستان شروع نمود، امروز نیز با وفادارای به آرمانهای بنیادی حزب  مبارزه نموده ، میخواهد تا در انتخابات پارلمانی  آینده سهم بگیرد.

جرمی کوبین را به اتهام « یهود ستیزی »  و بدون ارایه هیچ سندی از رهبری و عضویت حزب اخراج نموده و بی رحمانه  و مورد پیگرد قرار دادند. دلیل این اتهام فقط  جانبداری قاطعانه او از داعیه برحق خلق فلسطین است. او یکی از اعضای کمپاین همبستگی با فلسطین و کُنش های اعتراضی در برابر کشته شدن فلسطینیان بوده ، کشته شدن تعداد زیادی از فلسطینی ها  در نوار غزه به دست نیروهای اسراییلی را محکوم نموده و مخالف ساختن شهرک های یهودی نشین در مناطق اشغالی بوده، و یهودی سازی اسراییل را نکوهش مینمود.

کوربین در سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۷  ترسایی خواستار بازخواست در مورد نفوذ دولت صهیونیستی اسراییل  در سیاست‌های بریتانیا گردید. جرمی کوربین در سال ۲۰۱۸ در سخنرانی سالیانه حزب کارگر بیان کرد در صورتی پیروزی درانتخابات، فوراً فلسطین را به عنوان کشور به رسمیت میشناسد.  

وقتی کوربین در سال ۲۰۱۵ ترسایی منحیث رییس حزب کارگرانتخاب شد تبلیغات عظیمی از سوی مطبوعات و دولتمداران اسراییل علیه او راه اندازی شد. در سال ۲۰۱۷ زمانی که ترزا می، اعلام کرد انتخابات زودهنگام را برپا می‌ دارد، چانس زیادی وجود داشت  که کوربین بتواند به عنوان رهبر حزب کارگر قدرت را دراینکشور دست بگیرد.

چنانکه منابع بین المللی افشا نمودند در این سال یسراییل کاتز، وزیر امور خارجه اسراییل اظهار نمود که امیدوار است کوربین برنده انتخابات نشود. این صحبت درحالی بیان شد که برخی از رسانه‌ها گزارش کردند که  تعدادی از مقامات اسراییل  و لابی این دولت در لندن اعلام کرده‌اند که هر کاری انجام می ‌دهند تا کوربین نخست وزیر انگلستان نشود.

                                                                    ***

جرمی کوربین که از اعتماد بزرگ کارگران و هوادران جنبش چپ انگلستان برخوردار میباشد با وجود « ممانعت » از نامزدی ، می‌ تواند به طور مستقل یا از طرف حزبی دیگر نامزد شود. او تا حال در مورد این گزینه ها ابراز نظر نکرده است  ولی رهبری راستگرای حزب کارگر تصمیم دارد تا در حوزه انتخابی او در اسلینگتن شمالی، نامزد دیگری معرفی نماید.

اسد محسن زاده

بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۳ـ ۳۰۰۳ 

Copyright ©bamdaad 2023

شی در مسکو: دیداری که باعث وحشت در غرب می شود

ولادیمیر کورنیلوف

گزارش ها و تحلیل ها و اظهارات رسانه های غربی، هیچ شباهتی به گزارش معمولی از دیدار یک رییس جمهور از کشور دیگر ندارد گزارشها زبان و گفتمان هیستریک دارند و صحبت از دیدار یک « دیکتاتور از دیکتاتور» دیگر و « اتحاد مستبدان » میشود.

اگر قرارباشد که دلیل واقعی ارایه چنین گزارش‌های هیستریک را بدانیم، باید به این جاروجنجال‌ها بی میلی کنیم و دلیل واقعی آن را بدانیم  که غرب خواستار صلح و گفتگو در اوکرایین نیست و نگران موفقیت این سفر است.

غرب خواستار پایان یافتن خصومت ها در هیچ جای جهان نیست و این فقط شامل اوکرایین نمی شود. 

انبوه مقالات تحلیلی که تلاش می‌کنند نقش چین را در مورد ایجاد آشتی بین دو دشمن قسم خورده یعنی عربستان سعودی در ایران به مخاطبان خود توضیح دهند ثابت میکند که حساسیت روی این موضوع تا چه حد است.

به عنوان مثال« سی ان ان » بلافاصله زنگ خطر را به صدا درآورد که چین در حال نابودی «سلطه امریکا در خاورمیانه» است. 

برای رسانه های غربی گویی تسلط یک طرف مهمتر از مساله صلح و پایان دادن به رنج دیرینه مردم یمن است که سالهاست خون آنها ریخته می شود. در اینجا منطقی است که این سوال را مطرح کنیم:

اگر ایالات متحده امریکا برای مدت طولانی بر این منطقه «تسلط» داشته است، چرا تلاشی برای توقف خونریزی انجام نداده است؟ اما پاسخ به این سوال خیلی واضح است، به همین دلیل است که منابعی مانند «سی ان ان» آن را به صورت علنی مطرح نمی کنند. به هرحال، ترس دیگری که نویسنده مقاله بیان کرده است بسیار قابل توجه است:

«بسیاری ازکشورها در منطقه خلیج جنگی را که در حال حاضر در اوکرایین درگیر است را نتیجه سیاست ها و ماجراجویی های غیرضروری و خطرناک امریکا می ‌دانند و حتا برخی معتقدند که ادعاهای ارضی ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه در مورد برخی از مناطق اوکرایین به حق است».

به گفته نویسنده، این منجر به عواقب «وحشتناکی» خواهد شد:

مثلاً سعودی‌ ها تصمیم گرفتند به جای اینکه سیاست های خود را براساس منافع و نیازهای ایالات متحده امریکا در منطقه تنظیم کنند به فکر منافع ملی خود باشند! ( چه جنایت بزرگ و غیرقابل تصوری!)

این ماهیت پوشش مفسران غربی از پیکنگ است. 

فرقی نمی ‌کند که تلاش‌ های چین به صلح منجر شود یا خیر، این حقیقت نقش معتبر میانجی ‌گری صلح چین است که غرب را بسیار وحشت زده می‌ کند. فقط به این دلیل که صلح آمیز است. 

ابتکارات پیکنگ بلافاصله با استدلال های کاملا غیر منطقی رد می شود. 

برای مثال، یکی از آنها می تواند کاخ سفید باشد که توضیح دهد چرا دولت بایدن از طرح صلح چین برای اوکرایین راضی نیست. صرفاً به این دلیل که این طرح منجر به آتش بس خواهد شد. 

با این حال، همانطور که جان کربی، سخنگوی شورای امنیت ملی ایالات متحده  امریکا توضیح داد، این « گامی به سوی صلح عادلانه و پایدار» نیست. 

خوب است از او بپرسیم که صلح بدون آتش بس را چگونه تصور می کند. اما چنین سوالاتی در ایالات متحده پرسیده نمی شود. 

همه به خوبی می دانند که واشنگتن هیچ قصدی برای دستیابی به صلح ندارد. صرف نظر از اینکه ما درباره ابتکار چین در مورد مناقشه اوکرایین چه فکر می کنیم، برخلاف کشورهای غربی که فقط به مناقشه دامن می زنند، پیکنگ در واقع در تلاش برای یافتن راه حلی برای آتش بس و صلح است. و خود این تلاش صادقانه و انسانی به تنهایی مستحق احترام و توجه است که مسکو مستقیماً و آشکارا در مورد آن صحبت می کند. 

تحلیلگران غربی اکنون هر کاری که می توانند انجام می دهند تا حداقل نوعی شکاف در روابط روسیه و چین ایجاد کنند.  شاید تصادفی نباشد که سخنگوی دیوان کیفری بین‌المللی تنها چند ساعت پس از اعلام رسمی سفر شی جین ‌پینگ به مسکو، با صدور حکم بازداشت پوتین بمب خبری مضحکی را منفجر کرد. اظهارات این سخنگویان غرب بسیار آشفته ، نادقیق و نا‌آماده به نظر می رسید. ظاهراً عجله داشتند که در فنجان چای طوفانی ایجاد کنند. 

رسانه های غربی با سرعت سرسام آوری شروع به انتشار این خبر مضحک کردند. آنها سعی کردند آن را طوری به تصویر بکشند که گویی این حکم بازداشت فرضی ظاهراً معنای جدیدی به سفر شی به روسیه می دهد. گویی همین دادگاهی که زمانی امریکایی‌ها سخت کوشیدند حقارت آنرا به  رخ جهانیان بکشند، میتواند مانعی بر سر روابط پیکنگ یا مسکو ایجاد کند. 

علاوه بر این، افسانه و ادعای فزاینده ای هم وجود دارد که روسیه و چین تقریباً همیشه دشمنان و رقبای سرسخت یکدیگر بوده اند. روزنامه « ساندی تایمز» ادعا می کند که مرحله کنونی دوستی و همکاری تنها یک «استثنای» از قاعده است و موقتی است. 

اما تحلیلگران غربی سعی نمی کنند زمانی را به یاد بیاورند که مردم ما سرود «مسکو- پیکنگ» را با هم می خواندند. درغیر این صورت، آنها باید یک بار دیگر به مخاطبان خود توضیح دهند که چرا آهنگ ها و پوسترهای مربوط به دوستی بین مردم روسیه و چین « نیازهای ایالات متحده امریکا را برآورده نمی کند» و برای آنها «مضر و خطرناک» هستند. / م هـ

بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۳ـ ۲۳۰۳ 

Copyright ©bamdaad 2023

انتخابات پارلمانی در کوبا

فولکر هرمزدورف

بیش از هشت میلیون کوبایی در یکشنبه آینده فراخوانده می شوند تا با شعار « بهتر از این هم ممکن است» به ۴۷۰ نماینده پارلمان ملی  « Asamblea Nacional » رای دهند.
«Asamblea Nacional» جدید به طور نمادین در ۱۹ اپریل، سالگرد پیروزی کوبا بر مهاجمان سیا در خلیج خوک ها، جلسه افتتاحیه خود را برگزار می کند.
از جمله وظایف فوری پارلمان جدید، انتخاب اعضای شورای دولتی، رییس دولت جمهوری، معاون وی ، و  به پیشنهاد رییس جمهور ، نخست وزیر است. بر اساس قانون انتخابات، میگل دیاز کانل، رییس کشور که از سال ۲۰۱۹ ترسایی به مردم کشورش خدمت میکند، می تواند برای دور دوم نامزد شود.
برای دوره قانونگذاری تازه از سال ۲۰۲۳ ـ ۲۰۲۸ ترسایی تعداد اعضای منتخب عالی ترین نهاد قانونگذاری کشور از ۶۰۵ نفر فعلی به ۴۷۰ نفر کاهش یافت. اسامی، عکس ها و بیوگرافی کوتاه نامزدهای انتخابات از اوایل ماه حوت  در رسانه های کشور منتشر شده است.
برخی از نامزدان شورای ولایتی یا محلی هستند. اما اکثریت نامزدها در مجامع محلات، توسط انجمن های زنان، جوانان، هنرمندان، دانشجویان و کشاورزان، اتحادیه های کارگری و سایر تشکل های اجتماعی نامزد شده اند.
کمیته های انتخاباتی در چند هفته گذشته صدها رویداد را در ۱۶۸ شاروالی کشور ترتیب داده بودند که در آن نامزدها معرفی شدند. نامزدها کسانی هستند که توانسته ‌اند بیش از ۵۰ درصد آرای معتبر را کسب کنند.
از آنجایی که فقط افراد و نه احزاب مجاز به رای دادن هستند، قانون حزب کمونیست کوبا  (PCC) را از دخالت در نامزدی نامزدها منع می کند. با این که، بسیاری از متقاضیان عضو حزب کمونیست هستند.  خبرگزاری کوبا پرنسا لاتینا روز پنجشنبه در مورد ترکیب این پیشنهادها نوشت :

اگرچه نامزدها شامل شخصیت‌هایی مانند رییس ‌جمهور، اعضای بلندپایه دولت، هنرمندان و ورزشکاران با حضور منظم در رسانه‌ ها و همچنین دانشمندان سرشناس هستند، اما اکثریت را شهروندانی تشکیل می ‌دهند که فقط در محل زنده گی خود فعال و شناخته شده هستند.
میگل دیاز کانل در اظهار نظری بر « تنوع نامزدهای پارلمانی» تاکید کرد و زنده گی نامه آنها را « پورتره ای تاثیرگذار و متنوع از مردم کوبا» توصیف کرد.
بیش از نیمی از آنها زن هستند و حدود ۲۰ درصد از متقاضیان زیر ۳۵ سال سن دارند. بر اساس گزارش پرنسا لاتینا، اگر همه نامزدها در روز یکشنبه انتخاب شوند، ۶۵ درصد از اعضای پارلمان آینده در آن حضور می ‌یابند.
گروه‌های اپوزیسیون دست ‌راستی کنترا ، در خارج از کوبا (فلوریدای امریکا) کمپاینی را راه‌ اندازی کرده‌ اند که خواستارعدم شرکت در انتخابات هستند، آنها با انتشار ویدیوهایی در اینترنت، روند رای ‌گیری را یک «ساخته گی و مسخره» خواندند.
رویترز روز چهارشنبه به نقل از یک استاد حقوق در دانشگاه آرتمیسای کوبا گفت: « بحران اقتصادی، افزایش قیمت ها و قطع  مکرر برق، این انتخابات را به سخت ترین انتخابات از سال ۱۹۹۳ ترسایی تبدیل کرده است. او گمانه زنی میکند که بسیاری از مردم رای نمی دهند زیرا انتخابات مشکلات آنها را حل نکرد.»
به گفته رویترز، « کاهش مشارکت رای دهنده گان می تواند اعتبار مجمع جدید را تهدید کند و ( در بحبوحه رکود عمیق اقتصادی ) به احساس نا آرامی فزاینده کمک کند.»ظاهراً چنین ارزیابی هایی در کوبا جدی گرفته می شود.

«وضعیت متشنج است، ما این را می دانیم»
روزنامه گرانما روز چهارشنبه به یکی از عوامل ایجاد مشکلات اقتصادی در کوبا اشاره کرد، ۲۴۳ اقدام تحریمی و محاصره اقتصادی و تجاری و مالی اعمال شده توسط رییس جمهور پیشین امریکا دونالد ترامپ که توسط دولت فعلی جوزف بایدن تقریباً بدون تغییر اجرا میشوند، وضعیتی را در کشور ایجاد کرده است که در شش ماه گذشته بی سابقه بود.
به گفته گرانما، در پس کمپین تحریم انتخابات «طرح هایی از سوی دولت ایالات متحده برای تفرقه انداختن بین ما و از بین بردن انقلاب کوبا» وجود دارد.

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ۲۶۰۳ 

Copyright ©bamdaad 2023

 پیام شادباش حزب آبادی افغانستان بمناسبت  هشتم مارچ ، روز جهانی زن

 هممیهنان عزیز ،

تجلیل و بزرگداشت از روزجهانی زن در افغانستان در بیش از نیم قرن گذشته به یک سنت پرارزش تبدیل شده ، و دراین روز یکباردیگر برخواست های انسانی زنان برای عدالت ، حق دستیابی به کار و مزد برابر، حق بهداشت ، عدالت اجتماعی ، تحقق اصول و ارزش های انسانی که دولت های افغانستان درسطح جهانی متعهد به تحقق آنها هستند، تاکید می شود. در صدراین اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر قراردارد که با خواست مردان و زنان کشور برای دستیابی به یک زنده گی بهتر در صلح ، امنیت ، آزادی ، پیشرفت ، عدالت و خوشبختی همخوانی دارد.

تاریخ معاصر کشور نشان میدهـد که مبارزه و تلاش در این راه ساده و بدون قربانی نبوده ، و زنان کشور برای دستیابی به برابری حقوقی، رهایی از خشونت و تحقیر و حضور در حیات اقتصادی و اجتماعی راه پرفراز و نشیبی را طی کرده اند. با آنکه از کنفرانس بین المللی زنان در کوپنهاگن ( سال ۱۹۱۰میلادی ) و نخستین تجلیل از « روز جهانی زن » درسال ۱۹۶۷ در افغانستان سالهای زیادی می گذرد به‌ رغم همه دستاوردها، هنوز راه طولانی و دشواری تا تحقق برابری کامل حقوق زنان و مردان در جهان باقی است.