محمد ولی

 

دریای هلمند طویل ترین دریای افغانستان بوده دارای ۱۴۰۰ کیلومتر طول میباشد ، این دریا از دره اونی کوه پغمان سرچشمه گرفته بعد از عبور از ولایات میدان وردگ ، ارزگان ، هلمند و نیمروز به جهیل کنگ می ریزد .

مشکل میان افغانستان و ایران روی آب هیرمند از سال ۱۸۷۲ آغاز گردید ، در آن زمان نه تنها مساله حقابه بلکه تغیر مسیر دریا در اثر آب خیزی که باعث تعیر سرحد میان دو کشور می شد نیز مشکل ایجاد میکرد . در سال ۱۹۰۰ میلادی دولت انگلیس در مورد به حکمیت پرداخت و کلونل مکمهان رییس هیات حکمیت در جنوری سال ۱۹۰۳ وارد سیستان شده در سال ۱۹۰۵ قرار ی صادر کرد که مشتمل بر ده فقره بود ، مطابق فقره دهم یک قرارداد شامل بر هشت فصل را امضَاء کرد .

در فصل سوم این قرارداد قید شده بود :« علی هذا ایران مستحق می باشد به یک ثلث جمیع آب هیرمند. »

به اثر این حکمیت ایران ثلث آب هیرمند را مستحق میشد .

منازعه با این حکمیت پایان نیافته در سال ۱۹۳۸ بار دیگر تازه گردید . نمایند ه ایران به کابل آمده با وزارت خارجه افغانستان به مذاکره آغاز کرد که در پایان کار قراردادی شامل ۱۵ ماده بین دولتین شاهی ایران و افغانستان بنام قرارداد تقسیم آب هیرمند منعقد شد . وزارت خارجه افغانستان خلاف ‌معاهدات گذشته این بار حقابه ایران را طبق ماده اول قرارداد چنین تعریف کرد :« دولتین ایران و افغانسنان موافقت مینمایند که همه ساله هر مقدار آب رودخانه هیرمند که به بند کمال خان میرسد بین ایران و افغانسنان از بند کمال خان به بعد بالمناصفه تقسیم شود .»

از سال ۱۹۴۷ تا سال ۱۹۵۰ باز هم ‌مشاجره روی اب هیرمند بالا گرفت اما با آمدن هیات ایرانی به کابل بدون عقد کدام معاهده خاموش گردید .در ماه جوزای سال ۱۹۷۲ معضله ‌میان کابل و تهران تازه شد و در ماه می سال ۱۹۷۳ امیر عباس هویدا صدراعظم ایران به کابل آمد و قرارداد جدید آب هیرمند را با محمد موسی سفیق صدر اعظم افغانستان به امضَا رسانید .

این قرارداد با مخالفت احزاب سیاسی ( بدون اخوانی ها ) و شخصیت های سیاسی مواجه شد چنانچه جبهه ای متشکل از احزاب ، شخصیت های سیاسی به شمول محمد هاشم میوندال یکی از صدراعظمان کشور ، عده ای از وکلا و سناتوران پارلمان تشکیل گردیده برای چندین روز بعد از ساعت چهار عصر در پارک زرنگار در مورد غیرعادلانه بودن قرارداد و تقبیح ا آن زیر نام فروش آب هیرمند سخنرانی های احتجاجیه میکردند .تصویب این قرارداد در پارلمان نیز با مخالفت عده ای از وکلا مواجه شد .

پس از سقوط رژیم شاهی در افغانستان و بنابر حوادث بعدی دولت های افغانستان و ایران مجال بحث روی این مشکل را نداشتند، جانب ایرانی با اغتنام فرصت خلاف معاهده سال ۱۳۵۱ سطح استفاده از آب هیرمندرا بلند تر برد .

تازه گی ها باز جانب ایرانی ادعاهای دراین مورد آغاز کرده میگویند از ۸۲۰ میلیون متر مکعب حقابه ۲۷ میلیون متر مکعب به آن کشور داده میشود .

نسبت اینکه در طول ۴۳ سال با استفاده خارج از قرارداد ایران در منطقه زابل ایرانی نهرکشی کرده و مناطقی را تحت آبیاری در آورده آانجا را قابل سکونت ساخته است شاید ادعاهای بیشتر داشته باشد و مدعی حفظ محیط زیست و شرایط زنده گی مردم ازاین آب گردد و بیشتر از آنچه در قرارداد سال ۱۳۷۱ ذکر شده مطالبه نماید .

اینکه در طول ۴۳ چقدر از آب هیرمند استفاده بی رویه نموده اند به گذشته تعلق دارد اما ازاین به بعد طبق قرارداد سال ۱۹۷۳ ایران مستحق مقدار ذکر شده آب در قرار داد میباشد(۲۶  متر مکعب در ثانیه که ۸۲۰ متر مکعب در سال میشود ) . مشکل خشکسالی و کمبود مقدار آب در دریا باید مد نظر باشد و به بیشتر خواهی های ایران اهمیت داده نشود .

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۱۹۰۵

Copyright ©bamdaad 2023

دستگیری عمران خان بحران چندساله پاکستان را به پایان نزدیکتر خواهد کرد




یونگه ولت

کودتای پست مدرنی که عمران خان، نخست وزیر سابق پاکستان را در اپریل ۲۰۲۲  ترسایی بدلیل برگزیدن سیاست خارجی چند قطبی منجر به برکنار او شد، موجی از بحران های اقتصادی، قضایی، سیاسی و امنیت داخلی را به دنبال داشت.
این بحران ها، پاکستان را تا اعماق آن تکان داده است. رژیم تحت حمایت ایالات متحده امریکا که جایگزین خان شد، از برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه به موقع خودداری می کند.
رژیم می داند که پس از پیروزی حزب نخست وزیر سابق (PTI ) در چندین انتخابات میان دوره ای سال گذشته، در انتخابات آتی شکست در انتظارش نشسته است.
در همان زمان، رژیم کودتا به طور وحشیانه ای جامعه مدنی را سرکوب کرد، مخالفان را زندانی کرد و رسانه ها را به دلیل ناامیدی محض از دست دادن قدرت خود سانسور کرد.
با این حال، مردم پاکستان را نمی ‌توان ساکت کرد و آنان را مجبور کرد آنچه را که عمران خان « دولت وارداتی »  می ‌خواند، بپذیرد. و شهروندان به تظاهرات مسالمت آمیز برای رسیدن به حقوق دموکراتیک خود ادامه می دهند.
آنها معتقدند که بحران سیاسی پاکستان تنها از طریق انتخابات قابل حل است، تنها در این صورت می توان سایر بحران ها را حل کرد.
به اعتبار آنها، این افراد علیرغم تلاش برای ترور عمران خان در نوامبر ۲۰۲۲ ترسایی  یورش به خانه او در اواسط مارچ ۲۰۲۳ و تهدیدهای مداوم وزیر کشور به مرگ علیه وی، به راه خود وفادار مانده اند. خط قرمز همیشه این بوده است که خان نباید به اتهامات واهی دستگیر شود، زیرا این سناریو زنده گی او را به خطر می اندازد و همچنین احتمالاً هر گونه توافق دموکراتیک را از بین می برد.
این خط قرمز اکنون در ۹ می پس از هجوم ده ها شبه نظامی به ساختمان دادگاه در اسلام آباد برای دستگیری خان زیر پا نهاده شد.
شیرین مزاری، دبیر سابق حقوق بشر در تشریح این روند رژیم گفت:
« مثل اینک در یک کشور اشغالی زنده گی میکنید ».
اعتراضات در سراسر کشور در واکنش به دستگیری خان سازماندهی شد و تا زمان انتشار این تحلیل همچنان ادامه دارد. با این حال، رژیم می تواند از این اعتراضات به عنوان بهانه ای برای توجیه کودتای نظامی در بدترین حالت استفاده کند.
آخرین بازی قدرت بسیار خطرناک است، زیرا همه گروه های ذینفع به خوبی از دوقطبی شدن جامعه پاکستان در سال گذشته آگاه هستند. تشکیلات کودتاچی می ‌توانست پس از تغییر رژیم در اپریل ۲۰۲۲ مسوولانی را که جایگزین خان شدند، تحت تأثیر خود قرار دهد تا انتخابات آزاد و عادلانه را به موقع سازماندهی کند و بنابراین دریچه ای برای خروج خشم از مردم ایجاد کند. همچنین می توانست از بالاگرفتن بحران های بعدی که در ۹ می به اوج خود رسید، جلوگیری کند.
در تیوری، اگر حزب تحریک انصاف و حزب تحریک انصاف همانطور که انتظار می رفت به قدرت بازمی گشت، باز هم می توانست نوعی معامله عمل گرایانه انجام شود. اما چنین نتیجه ای دیگر ممکن به نظر نمی رسد. تشکیلات پاکستان در آخرین بازی قدرت خود از خط قرمزمخالفان عبورکرده است و در واقع مردم را برای مقاومت به چالش می کشد. و بسیاری به دلیل ترس از دست دادن سرزمین خود همین کار را انجام می دهند.
به گفته معترضان، پاکستان در حال وارد شدن به عصر تاریک جدیدی است که امکان دارد این کشور در نتیجه بحران ها حاکمیت خود را دست بدهد، به آنرا به دست نیاورد. شما نمی توانید با وجدان راحت بنشینید و اجازه دهید این اتفاق بیفتد بدون اینکه دراعماق قلب خود بدانید که برای جلوگیری از آن هر تلاشی را کرده اید.
این احساس توضیح می دهد که چرا این افراد در حال حاضر به معنای واقعی کلمه جان خود را برای اعتراض به دستگیری عمران خان و برای آینده دموکراتیک کشورشان به خطر می اندازند. در این مرحله، بعید به نظر می رسد که نخبه گان و رژیم با آزاد کردن خان و تحت فشار قراردادن رژیم برای توافق برسریک تاریخ انتخابات آزاد و عادلانه عقب نشینی کند.
اما این بدان معنا نیست که استراتیژی آنها نمی تواند تغییر کند. درهر صورت، واضح است که بحران سیاسی طولانی مدت پاکستان به انتهای راه رسیده است، زیرا تنها دو نتیجه متقابل غیرقابل قبول ممکن است: فرصت برای دموکراسی واقعی یا تداوم یک دیکتاتوری.


هیات قضات دادگاه عالی اسلام آباد «عمران خان» صدراعظم  سابق پاکستان را به قید وثیقه آزاد کرد.

دیروز دادگاه عالی پاکستان بازداشت صدراعظم  سابق پاکستان را غیرقانونی اعلام کرده و به مقامات این کشور دستو داده بود تا عمران خان را فورا آزاد کنند. خاطر نشان شده بود که علیرغم این دستور، دادگاه به عمران خان صدراعظم سابق اجازه نداد به خانه برود و او شب را در مهمانخانه سپری کرد.
نشریه Dawn در این مورد اضافه کرد که وکلای نخست‌ وزیر سابق طی جلسه‌ امروز جمعه دادگاه شکایت‌ هایی را ارایه کرده و در آنها از دیوان عالی اسلام‌ آباد خواستند تا همه پرونده‌ های مطرح شده علیه صدراعظم سابق را تجمیع کند و به مقامات دستور دهد تا اطلاعات دقیقی درباره پرونده‌ های ثبت‌ شده علیه او ارایه کنند.
بر اساس گزارش رسانه های محلی، ده ها پرونده جزایی علیه عمران خان در دادگاه های مختلف پاکستان تشکیل شده که در آنها اتهامات زیادی علیه وی اقامه شده است.
عمران خان صدراعظم سابق پاکستان ساعاتی پیش تحت تدابیر شدید امنیتی وارد دادگاه عالی این کشور شد.این در حالی است که حزب عمران خان اعلام کرده است که هوادارنش در نزدیکی دادگاه به نشانه همبسته گی با او جمع شده اند. پیش از این دیوان عالی پاکستان بازداشت صدراعظم سابق این کشور را غیرقانونی اعلام کرده بود.دیوان عالی پاکستان اعلام کرده بود که بازداشت  عمران‌ خان، صدراعظم  سابق این کشور از سوی اداره مبارزه با فساد غیرقانونی بوده است.دیوان عالی پاکستان همچنین دستور داد که خان فوراً باید آزاد شود. دیوان عالی پاکستان همچنین اعلام کرده بود که صدراعظم سابق این کشور باید در ۱۲ ماه می در محکمه حاضر شود.

 

منبع عکس : © afp / Farooq Neem

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۱۶۰۵

Copyright ©bamdaad 2023

 

کودتا و جنگ به نیابت مصر و اتیوپیا در سودان

اومانیته

نبرد میان ارتش سودان و نیروهای پشتیبانی سریع که با یک کودتا آغاز شده از میان غیرنظامیان قربانی می گیرد. فتحی الفضل، سخنگوی حزب کمونیست سودان (PCS) معتقد است که هر یک از این دو گروه نظامی دارای روابط و حمایت های منطقه ای هستند. تنش از چند ماه پیش بالا گرفته بود و هیچ ‌کدام نمی ‌خواستند امتیازات خود را از دست بدهند، اما روی یک چیز توافق داشتند: به حاشیه راندن نماینده گان مدنی، که در عین حال منشأ جنبش اعتراضی بود. جنبشی که در سال ۲۰۱۸ ترسایی به رژیم عمرالبشیر پایان داد.

کمیته مرکزی پزشکان سودانی گزارش داد که از آغاز درگیری‌ها تا اکنون چند صد نفر کشته شده اند

اومانیته با فتحی الفضل مصاحبه ای کرده که می خوانید:

پرش :  وضعیت در خرطوم چگونه است؟

فتحی الفضل: درگیری‌های مسلحانه میان نیروهای پشتیبانی سریع و ارتش منظم، چه در پایتخت و چه در شمال ‌پایتخت و بویژه درشهر Merow، یعنی جایی که پایگاه نظامی مصر در آنجا قرار دارد و نیروهای مصری فرودگاه آن را کنترول می ‌کنند، یا حتا در بندر سودان، بسیار شدید است. در سایر نقاط کشور، اوضاع به همان اندازه که در دارفور وخیم است، در آنجا هم وخیم گزارش شده است. در این میان بیش از همه غیرنظامیان هستند که بیشترین قربانی را میدهند.

 جنرال‌ها حاضر به مصالحه با هم نیستند. در خرطوم پل های ارتباطی قطع شده اند. ما حتا نمی توانیم به شهر ا« اومدورمان » برسیم. مردم خیلی کمی در خیابان دیده می شوند. آب و برق در چندین منطقه از پایتخت به دلیل درگیری قطع شده است. از آنجایی که مردم نمی توانند بیرون بروند، نمی توانند مواد غذایی لازم را هم تهیه کنند.

پرسش: چگونه به چنین رویارویی بین ارتش و FSR رسیدیم؟

فتحی الفضل: ما به عنوان حزب کمونیست سودان مدت زیادی است که درباره وخامت اوضاع هشدار داده ایم. در پایان سال گذشته ارتش با ده‌ها تن از رهبران غیرنظامی قرارداد را منعقد کرد که در آن جنرال‌ها قول دادند بخش بزرگی از قدرت سیاسی خود را تحویل بدهند. بحث هایی که تحت فشار انگلستان، ایالات متحده امریکا ، ناروی، عربستان سعودی و امارات متحده عربی انجام شد، آینده ای نداشت. آنچه امروز در سودان اتفاق می افتد پیامد کودتای نافرجام اکتوبر ۲۰۲۱ ترسایی است. هدف ایجاد یک مشارکت جدید بین دو نیروی مسلح اصلی از یک سو و غیرنظامیانی بود که توسط نیروهای آزادی و تغییر (FLC) نماینده گی می‌ شوند. این مشارکت نمی تواند صورت گیرد، زیرا دعوای اصلی بین همه این نیروها بر سر قدرت و اقتدار است. هیچ یک از طرفین در واقع آماده سازش نیست. علیرغم فشارهای منطقه ای و بین المللی بر تمامی این نیروها که شاهد بوده ایم، تناقضات برطرف نشده است. جنرالها تا کشور را به نابودی کامل نرسانند دست بردار نیستند. این دقیقاً همان چیزی است که در حال رخ دادن است. واضح است که درگیری ها وقتی به پایان میرسد که کنترول دولت و اقتداردر کشور را یکی از طرفین بدست آورد که البته در نهایت به معنای کنترول ثروت کشور است. در یک طرف جنرال های ارتش منظم قرار دارند که شرکت های صنعتی و تجاری را کنترول می کنند و از سوی دیگر، نیروهای پشتیبانی سریع که به منابع طبیعی از جمله طلا دسترسی دارند. نیروهای پشتیبانی سریع با گروه شبه نظامی واگنر روسی در ارتباط هستند، در حالی که ارتش سودان روابط تجاری با جنرال های مصری دارد. مصری ها هم وارد شهر « ورواووا" » شده اند و بخشی از نیروی هوایی خود را برای انجام مانور با نیروی هوایی سودان در آنجا مستقر کرده اند. هدف جنگ کنترول سدی بر روی رود نیل به نام سد « رنسانس بزرگ » است که توسط اتیوپیا ساخته شده است (که می تواند آب مصر و سودان را تامین کند). نیروهای پشتیبانی سریع به همراه فرمانده خود،  همدی، به نیروهای مصری در Merowe حمله کردند. خواه این برنامه ریزی شده باشد یا نه،  همدی را به طور موثر در اردوگاه اتیوپیا قرار می دهد. اگر به آنچه در این کشور در حال حاضر اتفاق می افتد نگاه کنید، در خرطوم و همچنین در جاهای دیگر، به نظر می رسد یک جنگ نیابتی بین مصر و اتیوپیا جریان یافته است.

پرسش: چگونه می خواهید برای رساندن صدای مدنی اقدام کنید؟

فتحی الفضل: ما باید به سازماندهی مردم برای ادامه مبارزه و رسیدن به اهداف انقلابی که درگام اول البشیر را سرنگون کرد ادامه بدهیم. خواسته اصلی ما در حال حاضر آتش بس فوری، خروج ارتش و شبه نظامیان از شهرها، روستاها و مناطق مسکونی است. ما معتقدیم که انحلال همه شبه نظامیان و اصلاح یک ارتش ملی متحد و حرفه ای ضروری است. ارتش باید به قرارگاه ها بازگردد. این تنها راه خاتمه کودتا و استقرار قدرت واقعی مردمی و دموکراتیک در کشور است./ راه توده

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۲۶۰۴

Copyright ©bamdaad 2023

 

 

اعلامیه فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری 

به مناسبت اول ماه می ۲۰۲۳

 

 

ما شانه به شانه با اقشار آسیب ‌پذیر طبقه کارگر می ‌ایستیم و خواهان درآمد آبرومندانه برای کارگران کم‌ کار، شغل مناسب برای بی‌ کاران و مستمری مناسب برای کارگران بازنشسته هستیم. ما رزمنده گی و ستیزنده گی خود را نیرومندتر می ‌کنیم تا تمامی حقوق و آزادی های کارگری تضمین شوند و در حوزه عمل، کنوانسیو ن‌ها به جای سخنان میان خالی به اجرا درآیند.

فدراسیون جهانی اتحادیه‌ های کارگری، صدای رزمنده و طبقه محور، نماینده ۱۰۵ میلیون کارگر، که در ۱۳۳ کشور از ۵ قاره جهان زنده گی می ‌کنند، کار می ‌کنند و می ‌رزمند، صد و سی و هفتمین سالگرد مبارزه کارگران در شیکاگو در سال ۱۸۸۶ترسایی را گرامی می ‌دارد. نقطه عطف مانده گار طبقه کارگر و چراغ روشنی بر راه مبارزات امروز و فردا، برای کار پایدار با حقوق، امنیت اجتماعی، بهداشت و آموزش عمومی رایگان و همگانی، و زنده گی آبرومندانه.

امروزه بحران سرمایه‌ داری در گستره و در پهنای جهان پیوسته ژرفش می‌ یابد. بحرانی که پیامدهایش، زیرپا نهادن آشکار حقوق دموکراتیک کارگران و اتحادیه‌های کارگری، وخامت شرایط کار و زنده گی، گسترش چشمگیر نابرابری ‌های اجتماعی، فقر و استثمار است. کلان سرمایه‌ ها و نماینده گان سیاسی آن، از بهانه بحران سرمایه ‌داری همه ‌گونه بهره‌ می ‌برند تا حتا به اساسی ترین حقوق دموکراتیک و صنفی کارگران، مانند حق اعتصاب و حق تظاهرات و سازماندهی حمله کنند. آنان به هرکاری که بتوانند انجام دهند، دست می ‌یازند تا پیامدهای بحران را بر دوش طبقه کارگر، بازنشسته گان، کشاورزان و بخش فقیرتر افراد خوداشتغال تحمیل کنند.

افزایش لگام گسیخته قیمت‌ها؛ ب ه‌ویژه بهای کالاهای اساسی و همچنین « فقر انرژی» راه دیگری برای کاهش حقوق و حمایت‌ها و افزایش سود سرمایه داران است که فقر بیشتر و بدتر شدن استانداردهای زنده گی کارگران را در پی دارد. آنها بار دیگرازمردم و کارگران می ‌خواهند تا هزینه بحران ‌های آنان را بپردازند. اما کارگران حاضر به پرداخت این صورت‌حساب ‌ها  نیستند. این پیام با صدایی رسا و روشن از کارگاه‌هایی بیش و بیشتر، از کشورهایی بیش و بیشتر به ‌گوش می ‌رسد.

هم ‌پیوندان فدراسیون جهانی اتحادیه‌ های گارگری، با روح رزمنده هجدهمین کنگره ای که یک سال پیش در روم برگزار شد، در خط مقدم این مبارزات ایستاده و خواستار برآورده شدن نیازهای امروزین کارگران در تمامی سطوح هستند:

حقوق، اشتغال، تامین اجتماعی، بهداشت، آموزش، فرهنگ.

ما مبارزه خود را علیه خصوصی ‌سازی و سیاست ‌های ضد کارگری نیرومندتر می ‌کنیم، ما در کنار کارگر زن مبارز ایستاده‌ایم، در کنار کسی که از استثمار مضاعف رنج می ‌برد و برای حقوق برابر برای کار، جامعه و زنده گی مبارزه می‌ کند. در همین راستا، ما به ‌مبارزه خود به سود جوانانی که همیشه نخستین قربانیان بحران‌های سرمایه‌ داری هستند و مهاجرانی که به‌ عنوان نیروی کار ارزان مورد بهره‌ کشی قرار می ‌گیرند، ادامه می ‌دهیم. ما شانه به شانه اقشار آسیب ‌پذیر طبقه کارگر می‌ایستیم و خواهان درآمد آبرومندانه برای کارگران کم‌ کار، شغل مناسب برای بی ‌کاران و مستمری مناسب برای کارگران بازنشسته هستیم. ما رزمنده گی و ستیزنده گی خود را نیرومند تر می ‌کنیم تا تمامی حقوق و آزادی های کارگری تضمین شوند و در حوزه عمل، کنوانسیون‌ها به جای سخنان میان خالی به اجرا درآیند. این مبارزات، با وجود افزونتر شدن سرکوب و خودگامه گی ‌های دولتی و متاسفانه همراه با ساده انگاری و حتا همکاری برخی از رهبران تسلیم شده سندیکایی همسو با اتحادیه‌ های زرد هماهنگ با دستورات پایتخت، به گونه ای بی امان و تزلزل ناپذیر ادامه می ‌یابد.

افزون ‌بر پیامدهای همه ‌گیری و بحران اقتصادی، بورژوازی از طبقه کارگر می‌ خواهد تا بهای جنگ امپریالیستی ایالات متحده امریکا، ناتو، اتحادیه اروپا با روسیه در اوکرایین را نیز بپردازد. ما بر همبسته گی انترناسیونالیستی قاطع خود با مردم رنج دیده تاکید می ‌کنیم. ما خواستار پایان جنگ در اوکرایین، از بین بردن همه جنگ ‌های امپریالیستی، جدایی و برچیدن ناتو و همه ایتلاف ‌های نظامی و لغو سلاح‌ های هسته‌ای هستیم. ما به مبارزه خود برای تضمین حقوق مردم برای زیستن در صلح و تعیین آزادانه و مستقل سرنوشت حال و آینده شدت می ‌‌بخشیم. ما برای توقف جنگ ‌های اقتصادی و تحریم ‌ها به‌عنوان ابزاری برای افزایش منافع امپریالیستی خارجی در کشورهای مستقل مبارزه می‌کنیم. ما خواهان پایان دادن بی ‌درنگ به تحریم‌های جنایتکارانه علیه کوبای سوسیالیستی و جنایت مستمر علیه مردم فلسطین هستیم.

قوی ‌ترین سلاح ما انترناسیونالیسم و همبسته گی است. هیچ کارگری نباید احساس کند که تنهاست.

فدراسیون جهانی اتحادیه‌های گارگری به مناسبت روز جهانی کارگر ۲۰۲۳ درودهای گرم، انترناسیونالیستی، رزمجویانه و شادباش‌های طبقاتی خود را به همه کارگران مبارز و به‌ همه اتحادیه‌ های کارگری رزمنده که به‌ گونه‌ای خستگی‌ ناپذیر و بی‌ وقفه در مبارزه‌ برای دستیابی به‌عزت و برآوردن نیازهای امروزین طبقه کارگر و اقشار مردمی هستند، تقدیم می ‌کند. ما اقدامات مشترک خود را در هر بخش، در هرکشور، در هرقاره، برای رهایی طبقه کارگر، برای تامین منافع و نیازهای طبقاتی خود تشدید می ‌کنیم. علیه علت اصلی فقر، بدبختی، جنگ و پناهنده گی، برای ساختن جامعه‌ای عادلانه و انسان محور، با شرایط زنده گی و کار آبرومندانه برای هر انسان، جامعه ای عاری از وحشی ‌گری سرمایه ‌داری و استثمار انسان از انسان.

از تمامی هم ‌پیوندان و دوستان فدراسیون جهانی اتحادیه‌ های گارگری می‌ خواهیم که روز جهانی کارگر را تحت شعارها و پرچم های فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری گرامی بدارند:

- همبسته گی انترناسیونالیستی: رزم افزار طبقه کارگر!

ـ ما از پرداخت مصارف بحران‌های آنان سرباز می ‌زنیم!

ـ به محاصره‌های امپریالیستی و جنگ‌ های اقتصادی پایان دهید!

 

فدراسیون جهانی اتحادیه ‌های گارگری

۲۵ اپریل ۲۰۲۳ ترسایی

(منبع : جهان )

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۴/ ۲۳ـ ‍۱۲۰۵

Copyright ©bamdaad 2023

 

 

وقتی چین و برازیل دوباره دست در دست هم به جلو حرکت می‌ کنند

 

رادیو چین بین المللی در گزارشی پیرامون سفر لولا داسیلوا به چین نوست :
چین و برازیل حدود ۱۸ هزار و ۸۰۰ کیلومتر با هم فاصله دارند و بزرگترین کشورهای در حال توسعه در نیمکره‌های شرقی و غربی جهان هستند. همزمان با آغاز سفر لوییز ایناسیو لولا داسیلوا ، رییس جمهور برازیل در روز ۱۲ اپریل (۲۳ حمل) به چین، این دو قدرت نوظهور که اقیانوس‌ها میان آنها جدایی انداخته دوباره دست هم را می ‌فشارند.
آقای لولا رییس جمهور برازیل از نظر مردم چین یک دوست قدیمی است. او طی دوره اول ریاست جمهوری ‌اش (۲۰۱۰- ۲۰۰۳)  دو بار سفر رسمی به چین انجام داد. طی دوران ریاست جمهوری لولا، روابط چین- برازیل رشد شتابانی داشت. چین به بزرگترین شریک تجاری برازیل در سال ۲۰۰۹  ترسایی تبدیل شد و این جایگاه را برای ۱۴ سال متوالی حفظ کرده است.
برازیل اولین کشور امریکای لاتین محسوب می ‌شود که حجم تجاری آن با چین از ۱۰۰ میلیارد دلار فراتر رفته است.
جنوری امسال لولای ۷۷ ساله آغاز سومین دوره ریاست جمهوری خود را جشن گرفت.
شی جین پینگ ، رییس جمهور چین یک نامه تبریک به مناسبت پیروزی لولا در انتخابات برازیل ارسال و تاکید کرد چین و برازیل کشورهای بزرگ در حال توسعه و کشورهای مهم بازار نوظهور هستند که نفوذ و تاثیر جهانی دارند. آنها شرکای راهبردی جامع برای همدیگر هستند، منافع مشترک گسترده‌ای دارند و مسوولیت‌های توسعه مشترک را به دوش می ‌کشند.
موضوعات اقتصادی از مهمترین محورهای سفر آقای لولا به چین است. برازیل در حال حاضر با وظیفه مهم احیای پساکرونا روبروست و لولا متعهد به ارتقا  « صنعتی‌ سازی مجدد » برازیل است. و چین در حال پیشبرد توسعه با کیفیت بالا و گشایش در سطح بالاست که فرصت‌های برد- بردی را برای تمام کشورهای جهان از جمله برازیل فراهم می‌ کند.
تحت هدایت مقامات بلند پایه دو کشور، همکاری دوجانبه میان چین و برازیل روز به روز تعمیق یافته و فاصله بین مردم دو کشور نیز به شکل مداومی کاهش پیدا کرده است. علاوه بر فوتبال، رقص سامبا و کباب باربکیو، مردم چین به ویژه جوانان اطلاعات بیشتری از برازیل دارند.
در سوی مقابل، درک مردم برازیل از چین نیز فقط محدود به « دیوار بزرگ چین» و «کونگ فو» نیست. به عنوان مثال طب چینی در میان مردم برازیل بسیار مشهور است. در حال حاضر بیش از ۱۰۰ هزار پزشک رسمی و متخصص طب سوزنی چین در برازیل حضور دارند.
« مید این چینا» در حال نفع رساندن به برازیلی‌های بیشتر و بیشتری است. شایان ذکر است که همکاری علمی و فناوری یکی دیگر از جنبه‌ های همکاری چین- برازیل محسوب می ‌شود. سابقه این همکاری را می‌ توان در دهه ۸۰ میلادی جست وجو کرد و به ایجاد دستاوردهای علمی- پژوهشی مانند « ماهواره منابع زمینی چین- برازیل»، «تحقیقات نانوفناوری و مرکز نوآوری» و «مرکز اقلیمی و انرژی» منجر شده است.
چین و برازیل در مقابل اوضاع پیچیده و مداما در حال تغییر بین‌المللی به عنوان رهبران کشورهای در حال توسعه هر دو مخالف هژمونی و سیاست‌های قلدرمابانه هستند و هر دو از چندجانبه گرایی واقعی حمایت می ‌کنند.
این دو کشور همکاری نزدیک خود در سازمان‌ های بین‌المللی و سازوکارهای چندجانبه مانند سازمان ملل متحد،‌ سازمان تجارت جهانی، گروه ۲۰ و بریکس را حفظ کرده به گونه‌ ای که باعث تقویت صدای کشورهای در حال توسعه و تقویت صدای صلح و توسعه شده‌اند.
آقای لولا پیش از عزیمت به چین مکرراْ به نقش چین و واژه « صلح » در واکنش به بحران اوکرایین، اشاره کرد. وی تصریح کرد: یک نفر باید حرف زدن درباره صلح را آغاز کند زیرا امریکا و اروپا درباره صلح حرفی نمی ‌زنند. دوستان چینی قدیمی آماده هستند!
جهان خارج توجه زیادی به سفر لولا به چین دارد زیرا چین و برازیل بزرگترین کشورهای در حال توسعه در نیمکره‌های شرقی و غربی دنیا هستند.
توسعه روابط آنها نه تنها به دو طرف سود خواهد رساند بلکه ک جهان نیز از آن منتفع خواهد شد.
این باور وجود دارد که تحت هدایت سران دو کشور، همکاری متقابل سودمند و دوستانه چین و برازیل در زمینه‌های مختلف به صورت کیفی ارتقا خواهد یافت و کمک جدید به ثبات و رفاه منطقه و جهان می ‌کند.


درهمین ارتباط روزنامه « یونگه ولت » چاپ برلین در شماره تازه خود به قلم فولکر هرمزدورف نوشت :

لولا داسیلوا، رییس جمهور برازیل با سفر خود به چین، چندجانبه گرایی و انتخاب جایگزینی برای نهادهای غربی را تقویت می کند.


یک روز قبل، لولا در مراسم تحلیف دیلما روسف، رییس دولت و دولت سابق برازیل به عنوان رییس بانک توسعه نوین (NEB) در شانگهای شرکت کرده بود. هر دو موقعیت نشان دهنده اولویتی است که دولت لولا به کشورهای بریکس (برازیل، روسیه، هند، چین و افریقای جنوبی) می دهد.
با این سفر، بزرگترین قدرت اقتصادی امریکای لاتین که یکی از ده اقتصاد بزرگ جهان است، تاکید کرد که می‌ خواهد مشارکت راهبردی خود را با چین و سایر کشورهای این بلوک گسترش دهد و چندجانبه ‌گرایی را ترویج کند.
یکی از ابزارهای این امر بانک توسعه نوین است که به عنوان جایگزینی برای بانک جهانی در آینده در نظر گرفته می شود.
هنگامی که روسف روز پنجشنبه سوگند یاد میکرد، بر اهمیت این نهاد که در اصل تنها توسط پنج کشور بریکس حمایت می ‌شد، برای تامین مالی پروژه‌های توسعه در کشورهای عضو تاکید کرد.
بنگلادش، مصر، امارات متحده عربی و اوروگوای هم اکنون به آن ملحق شده اند. سایر بازارهای نوظهور در مرحله آغازین قرار دارند.
رییس جدید بانک توسعه تصریح کرد: بانک توسعه با ارزهای مختلف در بازار جهانی منابع مالی را تامین می‌ کند، اما تلاش می ‌کند تا پروژه‌ها را با ارزهای داخلی تامین مالی کند تا به نفع بازارهای داخلی باشد و از ضرر و زیان ناشی از نوسانات نرخ ارز جلوگیری کند.
لولا داسیلوا در سخنرانی افتتاحیه خود به نقش منفی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول اشاره کرد.
او گفت که بانک جدید از این جهت مهم است که یک موسسه جهانی است که در آن کشورهای صنعتی و توسعه یافته (منظور از کشورهای غربی می باشد) حضور ندارند.
لولا با اشاره به تجربه کشور همسایه ارجنتاین با صندوق بین المللی پول گفت:  «هیچ دولتی نمی تواند با چاقو روی گلویش کار کند زیرا همیشه بدهکار میماند.»
نظرات لولا در سفر چهار روزه دولتی با استقبال میزبانان مواجه شد.
چین و برازیل سیاست های خارجی مستقلی را دنبال می کنند و هر دو برای توسعه پایدار تلاش می کنند.
روزنامه چاینا دیلی روز چهارشنبه نوشت: هیچ چیز نمی ‌تواند به اندازه سفر لولا که می ‌تواند به ایجاد یک سری مشارکت‌های چین و برازیل به نفع هر دو کشور و فراتر از آن کمک کند، خوشایند باشد.

گلوبال تایمز خاطرنشان کرد که سفر لولا همچنین باعث ارتقای چندجانبه گرایی و همکاری در پلاتفرم های مختلف چندجانبه می شود، « بویژه پس از یک سری دیدارهای سطح بالا توسط سران کشورهای خارجی در هفته های اخیر ».
این روزنامه تاکید کرد که توقف وی در شانگهای، مرکز اقتصادی چین و بازدید وی از شرکت های فناوری در این شهر نشان داد که برازیل نیز در تلاش برای افزایش همکاری در زمینه علم و فناوری است.
دراین سفر که لولا را هفت وزیر، پنج فرماندار، رییس مجلس سنا و بیش از ۲۰۰ سرمایه ‌دار و مدیر عمدتاً از بخش کشاورزی همراهی میکنند، انتظار می رود حدود ۲۰ موافقت نامه امضا شود. روزنامه اینترنتی برازیلی منتقد دولت G1 اظهار داشت که به گفته بسیاری از ناظران، سیاست خارجی لولا همچنان در تلاش برای « موازنه منفی از قدرت های بزرگ ایالات متحده امریکا و چین » است.
پورتال خبری در عین حال اذعان داشت: « جمهوری خلق چین بالاترین مصرف کننده محصولات برازیلی در جهان است، این باید اهمیت این سفر را برای ما گوشزد کند!»

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۲۳ـ ‍۱۶۰۴

Copyright ©bamdaad 2023