انگشترعقیق

پروفیسور داکتر احمد لقا نجم

 بسم الله الرحمن الرحیم . حمد و ثتا خدای حسن الخالقین را که با فهم، تقدیر نمی شود و با وهم تصور و درک نمی گردد. قبل از  ورود بحث انگشتر عقیق، تمهیداً گوشه یی از خاطرات را که با مزارسخی در بلخ با ارتباط است تحریر میشود.  در حدود پنجاه سال قبل سفری در شهر باستانی هرات داشتم و با دانشمندان و علمای شناخته شده  آن دیار، کمال معرفت حاصل شد و ازصحبت های عالمانه و حکیمانه  شان مستفید وبهره مند گردیدم. در یکی از روز ها با دوستان به اطراف شهر هرات رفتیم  و از مناره های ویران شده، دیدن نمودیم. در پای یکی از این مناره ها قبر وزیر روشن ضمیر امیرعلی شیرنوایی متخلص به « فنایی» است. در بالای قبر، سنگ خیلی زیبا  گذاشته شده و مانند این سنگ در گازرگاه شریف نیز موجود است. این سنگ ها چنان زیبا حکاکی شده که بآنها سنگ هفت قلم می گویند. در حین گشت وگزار  وتماشای آثار تخریب شده متوجه شدیم که خانمی یک خمره ماست را بالای سنگ انداخته و بعد از چندی دوباره ماست ها را جمع کرده و با خود برد. از مشاهده آن به حیرت افتادم که در این سنگ چه حکمت است و برای چه این خانم، ماست را با گرد و غبار این سنگ مخلوط نموده باخود برد. دوستان گفتند که شاید طفل این خانم به مرض سیاه سرفه مصاب شده باشد. تجارب نشان داده که با خوردن این ماست، اطفال شان شفا می یابند. در بالا تحریر یافت که همچو سنگ در گازرگاه شریف نیز موجود است اما هچکس بالای آن ماست نمی ریزد وبه مریض خود نمیدهد. در این باره با رییس آبدات و موزیم های شهر هرات مرحوم « فکری سلجوقی » مشوره کرده سوال نمودم: « هرگاه تاثیر سنگ است چه خوب که سنگ را تحلیل و تجزبه کرده اطفال مصاب را تداوی نمایند.» مرحوم  فکری سلجوقی بعد از اندک تفکر گفت: « آقای لقای نجم، رازی را برایت بیان میدارم و خوب به خاطر داشته باش». با شنیدن این جملات سرا پا گوش شده آماده شنیدن این راز شدم. زیرا سخنان دانشمندی چون او  ( که فعلاً یک جاده شهر هرات به اسم او یاد میشود)  مانند دری کمیاب است که باید همیش به خاطر داشت. گفت: « ازطرف مرکز به امر اعلحضرت محمد ظاهرشاه هدایت رسید که با یک هیات منتخب قبر امیر علی شیرنوایی (فنایی ) را باز کرده هرآنچه در داخل قبر است به مرکز    ( به دربار اعلحضرت محمد ظاهر شاه) فرستاده شود . او در ادامه گفت: « قبر را باز کردیم و دیدیم که امیر علی شیر نوایی به حالت سجده جان را به حق سپرده بود.  این حالت او ما را به حیرت انداخته و بعد از تحقیقات ومطالعات در یافتیم که امیر شیر علی نوایی از اثر سکته قلبی فوت نموده بود. شاید در قبر قلب او دوباره فعال شده باشد و چون خود را در قبر یافته  به حالت  سجده درآمده تا جان را به جان آفرین بخشد. در آن قبر یک انگشتر عقیق ( نگین و دنده آن از سنگ عقیق بود)  و یک شمشیر بود. آنها را گرفته قبر را دوباره به حالت اولی آن بر گردانیده ، انگشتر و شمشیر را به دربار اعلحضرت محمد ظاهر شاه ارسال کردیم ». او در ضمن گفت که این انگشتر عقیق منسوب به حضرت علی (ع) است. بعداز این خاموش شده گویا می گفت که از اثر برکت همین انگشتر است که اطفال مریض سیاه سرفه شفا می یابند!  در این جا لازم به یاد آوری می دانم، هرگاه سوالی در ارتباط باز کردن قبر در ذهن علاقمندان و پژوهش گران ایجاد شود ، میتوانند در این باره از پسران مرحوم « فکری سلجوقی» هریک محترم عبدالرحمان فکری که در امریکا و ارشادحسین در هالند زنده گی  میکنند،جویا شوند!   در سال ۱۳۷۶ هجری شمسی « عبدالحمید مبارز» کتابی بنام «حقایق و تحلیل وقایع سیاسی افغاستان ۱۹۷۳- ۱۹۹۷ میلادی  از سقوط سلطنت تا ظهور طالبان » نشر کرده است. در صفحه ۱۳ آن چنین می نگارد:  « همایون شاه آصفی می گوید ... شاه سابق به خانم سلطان محمود غازی  که عزام کابل بود گفت:  « وقتی  داوود خان را دیدی  برایش بگو که توجه کند دو چیز مهم در میزکار وی وجود دارد که بسیار قیمتی است. یکی انگشترعصر تیموریان است که از قبر پادشاه پیدا شده، دیگری یک کتاب که اهمیت تاریخی دارد تلف نگردد.»  آصفی می گوید: « این اندیشه به وی زیاد تاثیر می کند که در این حالت  در فکر خود وفامیل خود نبوده بلکه در اندیشه حفظ آثار تاریخی وطن می باشد....»  از این یادداشت حاصل میشود که این انگشترهمان انگشترعقیق است که از قبر علی شیر نوایی پیداشده و به شاه سابق افغانستان ارسال شده است. سوال در این است که این انگشتر که منسوب به حضرت علی (ع) است، چطور به دست امیرعلی شیرنوایی رسیده است؟ باید اذعان کرد که مدت چهل سال در باره این راز فکر می کردم، تا اینکه از طرف افغانان مقیم هامبورگ حلول سال نو  را چشن می گرفتند وبه این جانب وظیفه دادند تا راجع به برافراشتن جهنده (علم ) سخی شاه مردان را در روز اول حمل معلوماتی بیان بدارم. این وظیفه ایجاب می کرد تا ابتدا در باره مزارشریف تحقیقات ومطالعات صورت گرفته وبعداً مراسم برفراشتن جهنده (علم) بارگاه شاه مردان مطالبی بیان شود.                                

در چند کیلومتری بلخ شهر مزارشریف میباشد. اکثر مورخین شهر مزار شریف به این عقیده اند که تابوت حضرت علی (ع) از نجف به بلخ انتقال یافته است. در باره انتقال تابوت حضرت علی (ع) به مزارشریف ماخذ زیاد موجود است، اما کتابی تحت عنوان «  تاریخ مزارشریف واقع بلخ »که به قلم توانایی مرحوم حافظ نور محمد کهگدای تحریر یافته است خیلی جامع، مستند و فشرده یی چهل وچهار ماخد معتبر میباشد. ^۱ باید اذعان کرد که موضع انتقال تابوت حضرت علی بن ابی طالب (ع) در این چکیده یی خامه، مختصری از کتاب  « تاریخ مزاشریف واقع بلخ به قلم حافظ نور محمد  کهگدای ، چاپ کابل افغانستان  » میباشد.

  نظر گذرا به سیر تاریخ، گواه برآنست که قبور امامان و اهل بیت حضرت رسول اکرم (ص) همیشه توسط خوارج و دشمنان دین اسلام  ویران و حتا بعضی اجساد را از قبور بیرون کرده و مدت ها آویخته بودند. ( مانند جسد زید پسر حضرت امام زین العابدین «ع» ) بناً  حضرت امام جعفر صادق (ع) ابومسلم خراسانی (مروزی) را برای انتقال مخفیانه  جسد مطهر حضرت علی (ع) از نجف به بلخ امر کرد. اگرچه ابو مسلم خراسانی بر علیه امویان گماشته شده و دعوت خود را بطرف داری ابراهیم  بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس کاکای حضرت پیغمبر اعلان نکرده بود، اما قلباً مایل بود که این خدمت را برای سادات حسینی انجام دهد و امام ششم، حضرت جعفر صادق(ع) را به خلافت بنشاند. بنا برآن عریضه ای مبنی براین مدعا و مرام به امام جعفر صادق (ع) ارسال داشت « اگر امام (ع) به مسند خلافت راغب باشد این کمینه سپسالاری وخدمت گذاری را به عهده خواهم گرفت .»  اما حضرت امام (ع) در جواب ابومسلم را ارشاد و هدایت فرمود. : «از ما مردم که اهل همتیم هرکس که خروج کرده به درجه شهادت رسیده است. بنا برآن ما را به حکم و امارت علاقه و محبت و میل و رغبت نیست »  و در وقت رخصت قاصد فرمودند: « ابومسلم را بگوی هرگاه میخواهد درین خاندان خدمت پسندیده به جا آرد، میباید که جسد مبارک جد بزرگوارم را که در صندوق، مخفوف و در نجف مدفون است به بلده بلخ انتقال دهد، تا بعد از آنکه فتنه «بنی امیه » و « خوارج بی دین » فرونشیند و دارالخلافه بدست کسان ما مفتوح گردد ( به مدینه مطهر ) برده شود. »^۲

جسد مطهر حضرت امیرالمومنین امام علی (ع) را اهل بیت اطهار شان بر حسب وصیتی که کرده بود پنهانی دفن کردند ومعلوم نشد که جسد مبارک شان را تا زمان نقل و حرکت به سوی بلخ  کجا نهاده بودند؟ اما بعضی تواریخ نوشته اند، که جسم پاک آن حضرت را بقسم خفیه در نجف اشرف دفن کرده صورت قبر را از انظارعوام پنهان نمودند تا خارجیان و امویان بر آن مطلع نشود. در کتاب تاریخ مزارشریف واقع بلخ ^۳ در حدود هشت مآخذ تذکر رفته که امام در نجف دفن کرده.  قبر مطهر امیرالمومنین حضرت علی (ع) تا دورهء خلیفه عباسی، هارون الرشید(۱۷۰ - ۱۹۳ قمری ) پنهان و پوشیده  بود و درآن هنگام که خلیفه مشغول شکار بود.از پیری شنید که مدفن پسر عم حضرت نبی(ص) شاه ولایت ماب حضرت علی (ع) در همین موضع است. چون بعد از تجسس، بعضی از علایم نمایان شد که واقعاً جسد در آن جا دفن شده بود. و بالای آن محل عمارت مختصری بنا کرده بدین ترتیب موضع قبر نمایان گردید. بعد از اشکار شدن قبر امام (ع) در نجف اشرف و شرایط آن زمان،  حضرت امام صادق(ع) ابومسلم را موظف به انتقال تابوت جدش نمود. (مراجعه به پاورقی های کتاب تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، حافظ نور محمد  کهگدای،ص۲۰ الی۲۴ شود) چون وصیت حضرت امام (ع) به ابومسلم رسید، انجام این خدمت بزرگ را عین سعادت خود دانسته در زودترین زمان به عیاران کار آزموده خود امر داد که به صورت خفیه جسد را انتقال بدهند. عیاران جسد مطهرشاه را که در صندوق مخفوف بود پنهانی از نجف بر داشته توسط شتر به « مروشاه جهان » آوردند. و در آنجا به موضع موسوم به « کوه نور » و از آنجا به « کلف » رسانیده  و از راه کلف و دریای « آمویه» گذرانیده وارد بلخ شدند. ^۴ در مسیر حرکت تابوت هر جاکه توقف کرده اند زیارتی شده به نام قدمگاه شاه ولایت حضرت علی (ع). مثلاً در « چارجوی »  از توابع « مرو » و   « کوه نور»  (نور آتا) و درلب ارگ بندر کلف ....

از نقل و حرکت تابوت حضرت شاه (ع) به جز چند نفر محدود که آنها هم بعد از قتل ابومسلم متفرق شدند دیگر کسی خبر نبود. و آنهایی که این عملیات و جریانات را بصورت روایت و حکایت شنیده بودند از باعث پنهان بودن موضع دفن، اگر اظهاراتی هم مینمودند، تقریباً ناباور به نظر می آمد و هم چنین در باره دفن آن که آیا در نجف باشد یا در کدام جای دیگر، بین مخلصان و زایران  اتفاق نظر نبوده ونمی دانستند . اگر در نجف هم باشد در کدام موضع آن خواهد بود؟ ^۵ « محمد مومن بلخی»  در قطار روایاتی که از رساله (بیان بدفن ) نقل می کند: « یک روایت دیگر را چنین ضبط کرده است: « عیاران ابومسلم صندوق مبارک امیرالمومنین  علی (ع) را به فرمان امام جعفرصادق (ع) از کوفه پنهانی کشیده به ولایت « مرو» آوردند واز انجا به ولایت « بلخ» نقل فرمودند تا بعد از انقضای آن مهم ، آن را  باز اظهار سازند . ولی پیش از اظهار آن صاحب الدعوة، خاندان ابومسلم وخودش بقتل رسیدند وآن مرقد منور همچنان مخفی ماند^۶ از طرف دیگر تعمیر مزار شاه ولایت مآب (ع) در نجف اشرف از طرف خلیفه عباسی و بعداً تعمیرات مجدد آن مکان، واقعه بلخ را فراموش ساخت. اگر کسی از ان معامله با روایات حکایت می کرد ، افسانه پنداشته میشد.

در دوران سلطنت و حکمروایی معزالدین اوالحارث (سنجر) بن ملکشاه سلجوقی  (۵۱۱- ۵۵۲ قمری)   در سنه ۵۳۰ هجری ، تصادفاً در  دفتر معاملات ابومسلم خراسانی در « مرو» مطالبی که بر اسرار و خبایای این عملیات اطلاع میداد، یافت شد. در جمله اجرات اسرار ابومسلم نامه ای بود به عنوان امام جعفر صادق (ع) در قبول خلافت و وصیت آن جناب بانتقال تابوت مطهر حضرت امیرالمومنین(ع)  از نجف اشرف به بلخ و چگونگی نقل و حرکت آن توسط ابومسلم، تا آنجا که این جسد محترم در « ده خیران » به طور خفیه به خاک سپاریده شد. از طرف دیگر چهار صد نفر از سادت و اکابر بلخ در یک شب حضرت شاه ولایت مآب را به خواب دیدن که در قریه «خیران»استاده و به مردم ارشاد می فرمایند و می گویند: « ما را ظاهر سازید تا خلایق عالم به زیارت ما باز آیند و بهره یاب گردند.»  بعد از آنکه دفتر معاملات ابومسلم در مرو شیوع یافت، مردم از حقیقت خواب بزرگان بلخ مطلع گردیدند، سلطان سنجر فرمانی به « امیر قماج» که از قبل والی بلخ بود فرستاد و در آن فرمان هدایتی داده شد: « که به تحقیق و تفحص آن تربت کیوان متبرک کمر اجتهاد بربندند ودر ین مورد مساعی فرموده و مجهوده بتقدیم رسانند.^۷  قبل از رسیدن این نامه یکی از فقهای نامدار بلخ عبدالله نام در مجلس قماج در حین اظهارات خواب علما و سادات مخالفت کرده و گفت: « آوردن جسد حضرت شاه مردان (ع) با این همه راه دور، از امکان بعید است. و چنانکه مشهور است قبر حضرت شاه در کوفه، یا در کرخ بغداد و یا در عدن خواهد بود. اما چندی بعد از عتابی که این شخص در خواب از حضرت اسدالله الغالب (ع) شنید از گفته های خود اظهار ندامت کرده و به روز موعود با علما، اکابر ، اعیان، سادات وصغیر و کبیر به جانب ده « خیران» و پشته یی که بنام (تل علی) شهرت داشت، رفتند و این پشته را حفر نمودند. هنوز مقداری عمیق نرفته بودند که گنبد خردی با دریچه فولادین با قفل نقره یی ظاهر شده همگان به شوق افتادند. درب این حجره را باز کردند و در داخل آن متبرکه صندوقی از فولاد، و مصحفی بخط جلی کوفی که در اوراق آهو نوشته شده بود با یک شمشیری نهایت بزرگ و سنگ خشت نما که در خزانه مزارشریف موجود است نوشته شده: (هذاولی الله علی اسد الله...) نهاده بودند.^۸

بعداً نظر به صواب دید علمای علام و صلحای آن مقام صندوق مبارک را نیز باز نمودند، وجود آن مجسمه کرامت و رحمت را که جهانیان با القاب « حیدر ، صفدر و ابن عم شافع محشر و علی عالی گهر  (ع) » میخوانند به تعظیم و تکریم ( لقد خلقناالانسان فی احسن تقویم) خفته یافتند و به چشم سرمشاهده نمودند که ناخن های مبارکش رسیده و موهای سرش تا پایین نرمه گوش نموکرده و آثار زخم بر تارک مقدسش هنوز هویدا است. آنوقت بود که بعضی از پاکان  و صاحبان حال تاب نیاورده از خویش رفتند. از ظهور این کرامات، در بیرون خفره مقدس، شور محشر برپا و فزع اکبر رونما گشته ، مخلوق با ناله تکبیر و تهلیل آغاز کردند و چند شب و روز به خواندن دعا، صرف نذورات پرداختند^۹ . با شیوع این آوازه، مردمان نزدیک و دور فوج فوج و گروه گروه از هر قوم و جماعت رسیده سر ارادت بر آن آستان شریف  و سعادت مالیدند. از نقود گرفته تا اجناس حتا گله های اسپ و شتر وگوسفند خود را در آن مقام آورده و خیرات کردند. صدها نفر ار معیوبین و معلولین مسلمان مثل کور، گنگ، برص، جذام با دل پر ارادت و نیت صاف و اخلاص همراه با زایران آن استان رفیع، الله گویان جولان می کردند و به آثار  کرامات و خوارق عادات آن سند السعادات شفایاب میشدند در دوماه ۱۵۰۰ تن شفا یافتند. ^۱۰

لب بت گر بتصدیق ولایش یا علی گوید

به نوری آشنا گردد که آرد کعبه ایمانش            «بیدل »

به مجرد پیدایش این تربت شریف و ظهور کرامات، «امیر قماچ » یاداشتی به سلطان سنجر در مرو فرستاد و سلطان بلافاصله با نذورات و لشکر «مرو» در بلخ آمد و علاقمند بود که تابوت شاه را به « مرو» انتقال بدهد. اما علما و مردم مخالفت کردند.  بنا  سلطان قبل از باز گشت کنبدی از سنگ رخام تعمیر کرده به «مرو» مراجعت نمود. سلطان  تا دم مرگ خود فراغت نیافت تا به بلخ باز گردد و در ربیع الاول سنه ۵۵۱ هجری قمری فوت گردید. بعد از این سلطان، سلاجقه در زد وخورد بین خود بودند و بدست خوارزم شاهان منقرض شدند. در این حال خروج چنگیزخان  و سیل  بنیان کن مغل بطرف بلخ سرازیر شد. و چون لشکر چنگیز خان  به مقامات متبرکه اسلامی بی احترامی میکردند علما و اعیان بلخ بنای سنجر شاه را با خاک یکسان کردند و از ترس بی ادبی چنگیزیان همه آثار و علایم را از بین بردند. در دوره مغل از اثر برودت  برف و باران آرمگاه کاملاً خراب شد و آن مکان چنانکه در اول بود مجدداً بصورت تپه و پشته یی تغییر کرد.

در زمان حکمروایی مغل و در حدود ۲۷۰ سال، مردم بلخ تحت تاثیر و ظلم چنگیزیان قرار داشتند، بنا در این شهر نفوس جدیدی که از مزار حضرت امیرالمومنین(ع ) کاملاً بی اطلاع بود زنده گی می کردند. اگر کسی هم در زمینه یاد آوردی می نمود، افسانه می پنداشتند. تا این که در زمان سلطان حسین میرزا بن منصور بن بایقرامیرزا بن امیر تیمور گورگان تاریخی در هرات یافت شد که راجع به انتقال تابوت شاه ولایت مآب (ع) بدست ابومسلم و ظهور آن در عهد سنجر شاه تحریر یافته است. ^۱۱  در عین حال شیخ شمس الدین محمد نامی از منسوبان بایزید بسطامی، از کتابخانه شاهی (ملتان ) یک جلد تاریخ دیگر بدست آورد که تصنیف آن در عهد سلطان سنجر سلجوقی شده و در آن به صورت مفصل نقل و حرکت و ظهور اولیه در سال ۵۳۰ قمری تحریر یافته است. شیخ موصوف این کتاب تاریخ را در بلخ رسانیده در مجلس (بایقرا) سلطان برادر سلطان حسین میرزا حاکم بلخ آورد. این تاریخ را با دیگر تواریخ که نزد بزرگان و مشایخ بود، مقایسه کردند. چون این تواریخ متن واحد داشتند، لذا همه گان موضع دفن حضرت شاه اولیا امام علی(ع) در قریه «خیران» تعیین و تایید کردند. حاکم بلخ با بزرگان و عالمان آن مکان را حفر کردند و بعد از کاوش علایمی که در زمان سنجر شاه پیدا شده بود ، هویدا گردید. در آن لحظه همه جبین ارادت بر آن بارگاه ملکوتی سعادت و کرامت مالیدند. و حاکم بلخ « بایقرا » این ماجرا را به در بار سلطان حسین میرزا تحیریر کرده و سلطان وزیر روشن ضمیر ش امیر علی شیر را  رواته  بلخ کرد. چون او به دیدار شیر خدا رسید  و حقیقت را مشاهده کرد با عجز به دربار سلطان معلومات مفصل با عریضه خویش که به آیه مبارکه « بشرامومنین بان لهم فضلاً کبیرا» آغاز و بدین غزل  ختم شده بود ، ارسال کرد:

بزم می در کام درد آشام بلخ آمد پدید                     این همه آغاز از انجام بلخ آمد پدید 

هیچکس عنقای مغرب را شکارخود نکرد                شاد باش ای دل اندر دام بلخ آمد پدید 

گوهری غایب شد اندر قعر در یای نجف                 وین زمان از قلب السلام بلخ آمد پدید

شامیان را بعد از ازین قدر علی پیداشود                  کاین فروزان شمع اندر شام  بلخ امد پدید

ثانی خلد برین یعنی مزارشاه دین                          در مقام لازم الاکرام بلخ آمد پدید

عین آب زنده گی از کوفه می جستند خلق                 ای سکندر بین که اندر جام بلخ آمد پدید

رو « فنایی» بزم عرفان از مزار شاه جوی               سکه شاهنشهی بر نام بلخ آمد پدید

سلطان حسین میرزا با مطالعه این نامه به زودترین فرصت در گرم ترین ایام، یعنی ماه سرطان، با امرا ، خواص  و بزرگان  و بیشتر از نه هزار عسکر و هم شهزاده گان عازم بلخ شدند. سلطان همین که به نزدیک این مکان مقدس رسید با وجود درد قلنج از تخت روان پیاده شد و غلطان، غلطان و با خواندن سلامنامه بصدای بلندخود را به جای مدفن مبارک رسانید. ^۱۲

اسلام ای بارگاه شاه مردان  اسلام                 قبلة الناس ، حصن الخلق، ما من للانام                   

بار گاه پادشاه، الله اکبر، این چه جاست؟          سجده گاه اولیا، سبحانک اللهم ، چه نام         

حکم، والیطوفوا طوف در این بار گاه             فیه آیات، آیتی در شان این عالی مقام                     

چون عسل فیه شفاء گفت للناس آن  حکم         مثل زیتون مبارک هست بهرخاص وعام                

بردرت آمد گدای بینوا « سلطان حسین »        رحم کن بر حال این مشتاق ای شاه کرام                          

سلطان نیز علاقمند بود تابوت را به هرات نقل بدهند اما باز استخاره راه نداد و علما و مشاورین نیز مانع بردن تابوت از بلخ به هرات شدند. آنان را عقیده بر آن شد که ابومسلم مروزی با امر امام جعفر صادق بوده که میت را انتقال داده که شاید بنابر اشارات خود حضرت شاه ولایت مآب(ع) بوده باشد لذا سلطان انتقال آن چه نتایج بدی را بار خواهد آورد. منصرف شد. این بود مختصر معلومات در باره انتقال تابوت حضرت امام علی (ع) از نجف به بلخ  (مزارشریف)  و باز کردن تابوت شاه ولایت مآب(ع) توسط امیر علی شیر نوایی (فنایی ). در فوق تحریر  یافت که مرحوم « فکری سلجوقی » سابق رییس عابدات و موزیم شهر هرات  را عقیده برآن بود که انگشتری عقیقی که از قبر جناب امیر علی شیر نوایی گرفته شده و به علحضرت محمد ظاهرشاه فرستاده شده بود منسوب به اسدالله غالب حضرت امام علی (ع) بوده وازبرکت آن مریض ها شفا می یافتند. ازاین مختصر بیان انتقال تابوت امام (ع) گمان میرود که شاید در وقت ظاهر شدن تابوت امام (ع)، این انگشتر بدست امیرعلی شیر نوایی رسیده باشد!  این یک احتمال است بدین وسیله از قلم بدستان و پژوهشگرا ن تقاضا میشود که در زمینه  پژوهش و تحقیقات کرده سرنوشت این انگشتر را بر ملا سازند!  و همچنان لازم است که پژوهشگران « مرکز تحقیقات عابدات تاریخی اکادمی علوم افغانستان» با در نظر داشت مآخذ کتاب « تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، حافظ نور محمدکهگدای چاپ کابل افغانستان» حقایق بارگاه امیرالمومینین حضرت علی (ع) را در مزارشریف همه جانبه تحقیق کرده ونتایج  را به سمع جهانیان برساند.

مآخذ:

۱ـ  تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، حافظ نور محمد  کهگدای چاپ کابل افغانستان،ص ۱۳۶

۲ـ  تاریخ مزارشریف واقع بلخ، ص ( ۲۶-  ۲۷ )

۳ـ  مزارشریف واقع بلخ، ص( ۱۹ و۲۹)

۴ـ  تاریخ مزارشریف واقع بلخ، ص۲۹

۵ـ  تاریخ مزارشریف واقع بلخ، ص۳۳

۶ـ  تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، ص۳۱

۷ـ  تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، ص۳۴  

۸ـ  تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، ص۳۸  

۹ـ تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، ص۳۵  

۱۰ـ تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، ص۳۶

۱۱ـ  تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، ص۴۳

۱۲ـ  تاریخ مزارشریف واقع بلخ ، ص۴۷

 بامداد ـ فرهنگی ـ ۱۵/۱ـ ۲۴۰۷

ایران و شش قدرت جهانی پس از ده سال مذاکره امروز ۱۴جولای ۲۰۱۵ ترسایی به توافقی دست یافتند

متن بیانیه مشترک  نماینده عالی اتحادیه اروپایی فدریکا موگرینی و وزیر امور خارجه ایران جواد ظریف :

امروز یک روز تاریخی است. برای ما افتخار بزرگی است که اعلام کنیم که به یک توافق درمورد موضوع برنامه هسته ‌ای ایران دست یافته ‌ایم.

با شجاعت، اراده سیاسی، احترام متقابل و مدیریت عالی، ما آنچه را دنیا بدان امید بسته بود به سرانجام رساندیم: یک تعهد مشترک به صلح، تلاش مشترک برای امن ‌تر کردن دنیای مان. امروز همچنین یک روز تاریخی است، بدان جهت که ما در حال ساخت شرایط لازم برای اعتماد و ایجاد فصل جدیدی در روابطمان هستیم. این دستاورد محصول یک تلاش جمعی است.

هیچ کس تصور نمی‌ کرد که این کار آسانی باشد. تصمیمات تاریخ‌ ساز هرگز آسان نیستند. ولی به ‌رغم همه فراز و فرودهای این مذاکرات و تمدیدهای مکرر، امید و اراده، ما را قادر ساخت تا بر همه لحظات دشوار فایق آییم. ما همواره واقف بوده‌ایم که در قبال نسل حاضر و نسل های آینده مسوولیت داریم.

به‌ یمن تعامل سازنده همه طرف ها، و تعهد و توانایی هیت‌های مان، ما با موفقیت مذاکرات را به انجام رسانده و اختلافی را که بیش از ۱۰ سال به درازا کشیده بود، حل و فصل کردیم.

طی دهه گذشته، افراد بسیاری در پیشبرد این مذاکرات دشوار نقش داشته ‌اند و ما از همه آنها تشکر می‌ کنیم، همان‌طور که مایلیم از آژانس بین المللی انرژی اتمی برای نقش اساسی و همکاری نزدیک آن، و نیز از دولت اتریش برای حمایت و مهمان نوازی‌ اش سپاسگزاری کنیم.

ما، نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور سیاست خارجی و امنیتی و وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، همراه با وزرای امور خارجه جمهوری خلق چین، فرانسه، المان، فدراسیون روسیه، انگلیس و ایالات متحده امریکا، پس از ماه‌ها کار فشرده در سطوح و اشکال مختلف، در اینجا در وین گرد هم آمدیم تا متن «برنامه جامع اقدام مشترک» را بر مبنای مولفه‌های اساسی که در تاریخ ۱۳ حمل در لوزان سوییس مورد موافقت واقع گردید، مذاکره کنیم.

امروز، ما متن نهایی « برنامه جامع اقدام مشترک» را مورد توافق قرار دادیم.

گروه ۱+۵ و جمهوری اسلامی ایران از این « برنامه جامع اقدام مشترک» تاریخی که ماهیت منحصراً صلح‌ آمیز برنامه هسته‌ ای ایران را تضمین کرده و نشانگر تغییر بنیادین در رویکرد آنها نسبت به این موضوع می‌ باشد، استقبال می‌کنند. آنها انتظار دارند که اجرای کامل این برجام نقشی مثبت در صلح و امنیت منطقه ‌ای و بین المللی ایفا نماید. ایران مجدداً تاکید می‌ نماید که تحت هیچ شرایطی در پی سلاح‌های هسته‌ ای، ساخت یا تحصیل آنها نخواهد بود.

برجام دربرگیرنده برنامه بلند مدت ایران مشتمل بر محدودیت‌ های توافق شده در مورد برنامه هسته‌ ای ایران بوده، و لغو جامع همه تحریم‌ های شورای امنیت سازمان ملل متحد و نیز تحریم‌های چند جانبه و یک جانبه مرتبط با برنامه هسته ‌ای ایران، شامل گام هایی برای دسترسی در زمینه‌ های تجارت، فن‌آوری، تامین مالی و انرژی، را موجب خواهد شد.

برنامه جامع اقدام مشترک، مشتمل بر یک متن اصلی و ۵ پیوست فنی در مورد موضوعات هسته ‌ای، تحریم‌ ها، همکاری در زمینه انرژی هسته ‌ای صلح ‌آمیز، تاسیس کمیسیوون مشترک، و برنامه اجرایی می ‌باشد. این اسناد با ذکر جزییات و بسیار دقیق و پیچیده هستند بنا براین نمی‌ توان خلاصه کاملی از آنها در اینجا ارایه کرد.

متن کامل و پیوست‌های آن همین امروز در دسترس عموم قرار خواهد گرفت و ظرف چند روز آینده توسط گروه ۱+۵ برای تایید توسط شورای امنیت به آن شورا تسلیم خواهد شد.

ما می ‌دانیم که این توافق مورد موشکافی و تامل ژرف قرار خواهد گرفت. اما آنچه ما امروز اعلام می‌ کنیم تنها یک توافق نیست، بلکه یک توافق خوب است، توافقی خوب برای همه طرف ها و برای کل جامعه بین الملل.

این توافق فرصت‌های جدیدی را خواهد گشود و گامی است رو به جلو برای پایان دادن به بحرانی که بیش از ۱۰ سال به طول انجامیده است.

ما متعهدیم تا اطمینان حاصل کنیم که این برنامه اقدام به ‌طور کامل اجرا شود و روی کمک آژانس بین المللی انرژی اتمی، حساب می‌ کنیم.

این پایان مذاکرات ماست اما پایان کار مشترک ما نیست. ما همچنان این وظیفه خطیر را مشترکاً دنبال خواهیم نمود و از جامعه بین المللی می‌ خواهیم که از اجرای این تلاش تاریخی حمایت کند./ خبرگزاری تسنیم

بامداد ـ اجتماعی ـ ۱/ ۱۵ـ ۱۴۰۷

عید رمضان در میان غم وشادی

می  نو یسم  پیا م  عید انه

نغز  و فرخنده  وصمیمانه

خوشیی عید مهم است  اما

کودلی خوش میان غمخانه

عبدالو کیل کوچی

از دیارغربت ، در شرایط آواره گی وعزلت، به آنانی که دور از دامان وطن و در سرزمین بیگانه بسربرده وقلب های شان برای وطن وهموطنان عزیز، اقارب ، دوستان ویاران شیرین شان همواره می تپد وهمچنان به آنهایی که در داخل کشور با تحمل رنج ها و آلام بی پایان در میان مرگ وزنده گی نفس میکشند؛ عید سعید فطر را برای شان  تبریک وتهنیت میگویم .

عید به مثابه موهبت بزرگ آسمانی و روز فرخنده ایست که مسلمانان جهان به پاکیزه گی و تزکیه نفس ، آرایش منازل ، آسایش و آرامش خاطر ودل های ملهم از مهر ومحبت ، با دیدن آشنایان ، آراستن خوان وهمیاری به بینوایان این روز خجسته را به استقبال میگیرند .

ای کاش چنین عیدی سراسری ، فراگیر وهمه گانی در دسترس عموم مردم ما قرار میداشت ولی متاسفانه اکثراً عزاداراند وهرکس به نحوی از شرایط موجود رنج می برند.

درست یکسال ازعید فطر قبلی میگذرد . سالی که گذشت جهان شاهد رویداد های سیاسی و رخداد های خونین نظامی بوده است و درطی همین سال قدرت های جهانی عمدتاً مصروف مسله سازی پروژه ایران بوده اند . اکثراً کشورهای عربی اسلامی در شعله های آتش جنگ می سوزند ، کشورهای منطقه با تهدید و زیاده خواهی روبرو گردیده و افغانستان در بحران جنگ ونا امنی فرومیرود .

 همین حالا مردم هردم شهید و دایماً روزه دار افغانستان با تحمل رنج ها وآلام بی پایان در میان دود و آتش  به سختی نفس کشیده واز فقر، مرض ، جهل وبیکاری وبی سرنوشتی بستوه آمده اند و در برابر متجاوزین خارجی واجیران داخلی شان دست و پنجه نرم میکنند.

درامتداد جنگ های تحمیلی ودراثر حملات  دهشت افگنانه دشمنان افغانستان روزی نیست که بر پیکر شهیدان ودر کنارمجروحان صدای شیون و زاری بلند نشود . هر روزی که می گذرد بلای جنگ گسترده تر میشود. با وجود ایستاده گی نیروهای مسلح کشوردر سنگر دفاع از وطن و مبارزه با هراس افگنان ، هنوز جنگ و نا امنی در کشور متاسفانه ادامه داشته و شرایط زنده گی عادی را برای هموطنان ما دشوار و روز های عید را به چالش ها روبرو میسازد .

در حالیکه مومنین پاک نهاد کشورعید را با خانه تکانی وتزین منازل به استقبال میگیرند  ولی عاملین جنگ ،  خانه ها و منازل مردم را به آتش کشیده و منهدم می سازند . و به جای تزکیه نفس با قساوت قلب ومملو از کدورت ها ، به عوض دل جویی دل شکنی ، جای دوستی دشمنی ، به جای محبت خشونت وبه جای حنا ی عید ، دست و دامن پراز خون  ، جای صداقت و پاکیزه گی ، چور وغارت مال مردم و تاراج منافع علیای کشور وغیره عملکردهای ظالمانه وغیرمسولانه ، مردم را در زیر سایه تفنگ ، تهدید وعزای عمومی نگهداشته ، روز عید شان را به محرم سیه مبدل میسازند .

ولی هستند کسانی که بطور کلیشه یی و دگم ، به توصیف وتعریف رسومات عید پرداخته وآنرا در یک سطح بالا و جدا از زنده گی عموم مردم  که آنهم از قصور بلند ومجلل  منشا می گیرد ، با شمع ، شاهد،  نقل ، شراب ، شکر ، نای و سرود ، ابریشم مخملین ودستان حنا یی به تصویر میکشند . که چنین عید یکصد سال از توان ودسترس مردم عادی فاصله دارد .

این گونه عید نمادین ، نمایشی وسمبولیک که در دسترس دارنده گان دم ودستگاه  قرار دارد ، عید کلیه مردمان کشورنبوده وهرگز نمی تواند عید همه گانی باشد .زیرا هلال عید برفراز آرمانهای مردم افغانستان تا هنوز یکسان نتابیده است . با فرا رسیدن آن روزی که هلال عید بر افق آرزو های کافه هموطنان عزیز یکسان بتابد ، آنگاه عید واقعی وهمه گانی، به مثابه جشن مردمی در واقع سرور وشادمانی ،مهر و محبت ، صلح و دوستی ، آسایش و آرامش ، همکاری وهمیاری  را به ار مغان می آورد .

عید سراسری وهمه گانی وقتی میسر شده میتواند که مردم ما با هشیاری و بیداری تمام بتوانند کلیه سرنوشت خویش را خود به دست گرفته وقبل ازهمه با کسب سواد ودانش وبا توجه به تجارب گذشته شان ، دوستان را از دشمنان دقیقاً تشخیص داده و برای نجات جان شان ، راه اتحاد وهمبسته گی ، راه عدالت پسندی ، وحدت وهمیاری را در پیش گرفته وبا جوشش مردمی به دور فرزندان واقعی ودلسوز ، آگاه ومسوولیت پذیر بسیج گردیده و با ترقی خواهان دموکراتیک وانسان های متعهد وپاک طینت کشور همسو وهمگام گردند .زیرا رسالت تاریخی نیروهای ترقی خواه ودموکرات کشور بر مبنای وحدت شریفانه و محکم ، به خاطر نجات وطن از کلیه بد بختی ها،  ما را به هدف نزدیک خواهد ساخت  .

 زیرا که پاسداری از میهن وبرگزاری عید واقعی در صورتی امکان پذیر است که نیروهای ترقی خواه وعدالت پسند ، دموکرات ومومنین پاک نهاد کشور با وحدت عام وتام ، اصولی وپایدار شرایطی را به وجود خواهند آورد که بر مبنای آن ، مردم شریف افغانستان سرنوشت خود را خود بدست گرفته و پرچم مبارزه را به خاطر نجات وطن از بدبختی های کنونی برافراشته نگهدارند تا در پرتو آن مردم زحمتکش افغانستان شاهد عیدهای فراگیر، حقیقی وهمگانی باشند وآنگاه عید مردمی و سراسری را به همه مردم شریف کشور تبریک وتهنیت میگویم .

نوای عـیـد

نوای عید می آید

نویدی شادی و تبریکی و تمجید می آید

چه بهتر بود اگر بر کافه ملت

سراسر عید می بودی

ولی اکثر عزا دار اند

برغم آنهمه غم ها ، به بنیاد رسوم آنجا

محرم را بنام عید می خوانند

به یکسو آتش و باروت

دگر سو شیون و تابوت

زمین ، تر گشته است ازخون آد م ها

هزاران ناله ی خشکیده بر لب ها

زجهل فقروبیماری، دلها سخت غمگین است

فضا آبستن یک جنگ خونین است 

زعفریت تجاوزگر پیام مرگ می آید

و باران غم از هر گوشه می بارد

چنین حال وهوا آیا سیه ترازمحرم نیست

که آنرا عید می خوانند

و آنهم با نمایش ها وسمبولیک

که وصف اش از کجا ها مایه میگیرد

زقصر قدرت دارنده گان غرقه در شادی

که یکصد ساله دور، اززنده گی مردم عادی

مگر آنجا هلال عید هم یکسان نمی تابد؟

اگر تابد،

اساساًعید مهر آشتی وصلح همکاریست

پیامش وحدت همبسته گی وکمک یاریست

نجات جان مردم از بلای جنگ وبر بادیست

سر انجامش رفاه رستگاری وتواناییست

همان عیدی فراگیروهمگانیست

و آن را بر همه تبریک خواهم گفت.

( عبدالوکیل کوچی)

 بامداد ـ فرهنگی ـ  ـ ۱/ ۱۵ـ ۱۶۰۷

از« الاخوان المسلمین » الی خلافت اسلامی « داعش »

و بدعت در اسلام !

علی رستمی

بربنیاد اصول جهان بینی مترقی ، اگاه وپیشرو « سیستم های فکری »   یا « جریانات فکری» درمسیر تاریخ با اهداف معین مطابق به شرایط و زمان درفرایند تاریخ به وجود میایند، بنا برعوامل وعلت های مختلفی در شرایط  معینی با مضمون ومحتوای تاریخی تکامل و رشد می کنند. این  جریانات فکری به مثابه سایر پدیده های طبیعی و اجتماعی ، درروند تاریخ نضج و تحول یافته و دارای اشکال ومحتواهای جدید به خود میکرد، بعدأ  درمسیر تاریخی به سوی زوال میروند، یا مطابق به شرایط تاریخی مضمون واشکال نوینی را اختیار میکند.

 سیر تکامل جنبش ها و احزاب سیاسی درجهان با آغاز رنسانس  در اروپا، بر بنیاد تفکر ومبانی سیستم های فکری و نظری بینشوران یونان باستان و متفکرین  قرون وسطا شروع شد. که باگذشت زمان از یک شکلی به شکلی دیگری با رویکردهای نوینی نصج یافته  و باعث تغیر و دگرگونی  چهره جهان و پیدایش انسان مدرن کردید. ازآن جمله درکشورما افغانستان از گذشته های دور از آغاز پیدایش جنبش روشنگری ویا مشروطه خواهان که به وسیله تحصیل آموخته گان  ملی و مذهبی  بنیان شده بود، آهسته آهسته نظر به زمان وشرایط اجتماعی واقتصادی رشد نموده وبه کیفتی  نوینی ارتقا وتحول یافتند. تا اینکه  در  « دهه دموکراسی » و بعد ازآن احزاب نوین ملی و دموکراتیک واسلامی که عده آنها خود را ادامه دهنده راه آنان به جامعه معرفی میکردند،  تبارز نمودند.  درقطار این احزاب یکی آنهم حزب اسلامی « الاخوان المسلمین »  تحت رهبری استاد برهان الدین ربانی وگلبدین حکمتیار ، زیر شعار  « جوانان مسلمان افغان » تشکیل شده بود،میباشد. که دارای مضمون ومحتوا دینی بر ضد فرهنگ جهان مترقی ، مدرن و دولت های سکولار درکشورهای اسلامی بودند. این حزب ، با شعارهای بنیادگرایی اسلامی میان مردم واخص میان جوانان کشورفعالیت داشت، و  تبلیغات تخریبی را علیه اهداف  احزاب مترقی ومدرن وشخصیت های ملی و مترقی پیش میبرد، ازپیوستن آنها در سایر احزاب مترقی  به شیوه ها ی گوناگون با خشم و زور ممانعت میکرد. در این زمینه از هیچگونه اعمال تهدید آمیز، به مانند تیزاب باشی بروی زنان ودختران دانش اموز ویا ترور شخصیت های مترقی وملی وسکولار،  برای ایجاد فضای ارعاب و ترس دریغ نمی ورزید. رهبران وعده اعضای فعالین این حزب اکثرآ کسانی بودند که درنهادهای آموزشی کشورهای اسلامی در خارج کشور، به ویژه در« الازهر» مصر تحصیل کرده بودند ، پیوند وتماس های مستقیم با اعضای حزب « الاخوان المسلمین » مصر داشتند و از آنجا  الهام میگرفتند. اعضای این حزب در روند تاریخی درکشورما گروه های تروریستی را بنام های مجاهد، القاعده، طالب و داعش ( دولت عراق وشام ) تشکیل داده اند که امروز عملآ درخدمت باداران ،« ابَرثروتمندان جهانی» خویش قرارگرفته واهداف آنها را درکشورهای مختلف جهان تحقق بخشیده و برای سرنگونی مخالفین خویش از هیچ عملی با  شیوه های دردناک ومدهش ضد انسانی ابا نمی ورزند.

 طوریکه از لابلای اسناد وشواهدی تاریخ استنباط میکردد ، پیدایش حزب الاخوان المسلمین ناشی میگردد از مفکوره « امت واحداسلامی » که توسط سید جمال الدین افغان مطرح شده بود  و به وسیله شاگردان و هموندان وی  «عبده و حسن البنا »  درمصر تشکیل و بنیان گذاری شد:  شیخ محمد عبده (۱۹۰۵ـ ۱۸۴۹)، فعال « پان اسلامیست » مصری وشاگرد اصلی سید جمال الدین (۱۸۹۷ـ ۱۸۳۸)، بیشترین تلاش را برای گسترش نفوذ سید جمال الدین انجام داد. عبده نیز،« محمد رشید رضا » (۱۹۳۵ـ ۱۸۶۵)، هوادار سوری خویشرا که بعدها به مصر رفته بودومجله ای « المنار» را برای نشر نظرات عبده برای تشکیل دولت متحده ای اسلامی منتشر ساخت، پرورش داد. رشید رضا به نوبه ای خود   حسن البنا (۱۹۴۹ـ ۱۹۰۶) را که به واسطه مجله ای « المنار»  با ارا  رشیدرضا بود، ترتیب کرد. حسن البنا در سال ۱۹۲۸ سازمان « الاخوان المسلمین» را بنیاد نهاد. وی شاگردان بسیاری داشت که برجسته ترین شان یکی   سعیدرمضان  سازمانده جهانی « الاخوان المسلمون » بود که دفتر آن درسویس جای داشت، ودیگری   ابوعلی مودودی  بنیانگذار « جماعت اسلامی پاکستان » ؛ نخستین حزب سیاسی اسلامی تخت تآثیر ارا  حسن البنا  .دیگر جانشینان حسن البنا  شعبات دیگری از« الاخوان المسلمون » را دردیگر کشورهای اسلامی اروپا وایالات متحده امریکا برپا کردند. یکی ازآنان یک سعودی است که درجنگ مجاهدان افغانستان شرکت داشت واوکسی نیست مکر محمد اسامه بن الادن  ، که تیره دل ترین مرد این زنحیر بود.   

برعلاوه افراد متذکره  شخصی دیگری که اندیشه وفعالیت آنان بالای او موثر وتاثیر گذاربود  سید قطب  در مصر میباشد . این شخص با استفاده ازا اندیشه های مودودی  بنام پدر معنوی احزاب تکفری وجهادی درجهان عرب مشهور بوده که در زمان جمال عبدالناصر اعدام گردید که مبانی نطری وبنیادگرایی واندیشه های تکفیری وجهادی احزاب « سلفیه و  وهابیت » امروزی در جهان میباشد.

بادرنظرداشت تحولات فوق درظرف نیم قرن از(۱۸۷۵ـ ۱۹۲۵) چوکات اتحادیه کشورهای اسلامی به واسطه امپراطوری بریتانیا سردست گرفته شد. انگلیس ها باپشتبانی این ایده توسط شرق شناس خود « ادواردبراوان »  این اتحادیه را بنیان گذاشت. « عبده » با کمک کنسول انگلیس درمصر، « جنبش سلفیه » را که با اساسات صد راسلام همخوانی دارد تاسیس کرد.  انگلیس ها با کمک عبده برای گسترش جنبش بنیادگرایی اسلامی  در شبیه جزیره عربستان با حمایت دیگر بنیادگران اسلامی اعراب تحت هدایت « ابن السعود » نخستین دولت بنیادگرایی اسلامی را بوجود آورد.  بعداز سال ۱۹۲۰ به بعد ارتجاع ترین و واپسگرا ترین مذهب بنام « وهابیت »" همرا با جنبش « سلفیه » در شکل جدیدی دولت تبارز یافت. بر خلاف این احزاب راستگرای اسلامی، بعد از جنگ دوم جهانی و تشکیل اردوگاه  صلح وسوسیالیزم باهژمونی اتحادشوروی سابق درجهان ،در دهه ۶۰ میلادی جنبش چپ وناسوینالیسم عربی وسوسیالیسم عربی در کشورهای سوریه ، الجزایر ، مصر، عراق وفلسطین  فعالیت شان گسترش یافت .کشورهای امپریالیستی در راس امریکا برای مقابله علیه این جنبش ها عربستان را متحد خود درمنطقه کرد، تا از این طریق بتواند از بنیادگرایی وهابیت درعرصه سیاست خارجی عربستان استفاده کند. امریکا برای این هدف با ملک مسعود وشاهزاده فیصل درجهت تشکیل اتحادیه اسلامی از شمال افریقا تا پاکستان وافغانستان  پیمان بست  واز آن حمایت کرد. حکومت سعودی برای تحقق این امر درمیان وهابی ها و « الاخوان مسلمین »  فعالیت های خود را پیشبرده تا پشتبانی وکمک آنها را دراین عرصه جلب نماید. بر بنیاد این امر بود که  « وحدت جهان مسلمین » در ۱۹۶۲، سازمان کنفرانس اسلامی در ۱۹۶۹و دیگر سازمان ها ایجاد کردید. دراصل این رویکرد اولین اقدام درجهت هسته گذاری نخستین جنبش جهانی اسلامی بود. با مرگ جما ل ناصر در دهه ۷۹ درمصر  و روی کارآمدن   انورالسادات درمصر وحمایت او از اسلام گرایان مرتجع وکودتای ژنرال ضیاالحق درپاکستان وتشکیل  دولت اسلامی دراین کشور وعروج « حسن الترابی» رهبر « الاخوان المسلمین » در سودان برای کسب قدرت دراین کشور، امریکا متحدین خود را یافت.  که  از انها به عنوان متحد خویش، درجنگ سردعلیه اتحادشوروی و کشورهای جهان سوم در شرق میانه ،آسیا وشاخ افریقا که دارای منابع سرشار طبیعی هستند ، به مثابه نیروهای ضربتی از ایشان علیه نیروهای مترقی ملی و دموکراتیک دراین مناطق استفاده  نموده وآنها را بابهانه به شیوه های مختلفی سرکوب وازبین برده است. در دهه ۵۰ میلادی امریکا برعلاوه اتحادشوروی ، ناسیونالیسم جهان سوم را از جمله در مصر جمال عبدالناصر ومصدق در ایران  را دشمن خود میدانست. امریکا وبریتانیا برای جلوگیری رشد نفوذ شخصیت محبوب ومردمی ناصر به عنوان رهبر ناسیونالیسم عربی از « الاخوان المسلمین » درمصرعلیه ان استفاده کرد، همچنان درایران درجریان کودتای ۲۸مرداد ۱۳۳۲ حمایت مالی امریکا از رهبران « فداییان اسلام » که گروهی مذهبی افراطی بود ند،علیه مصدق ، بهره برداری نمود. امریکا وشرکای  غرب اش نه تنها از اسلام به عنوان دین ومذهب منسجم از عقاید سنتی درداخل فرم اندیشه وی که میلیونها مسلمان به معتقد وپیروی آنست،ابزاری استفاده نمود ؛بلکه اسلام واپسگرا را دراختیار واهداف شوم خویش قرارداد. این تشکلات با استفاده از باورهای مذهبی برخاسته از اسلام به هرنام که تا به حال  بوجود آمده است ، با کمک های مادی ومعنوی امریکا حمایت شده هست. مصداق این ادعای ما پشتبانی  از « الاخوان المسلمین» درمصر انجمن حجتیه در ایران، وهابیون در عربستان سعودی ، مجاهدین و القاعده درافغانستان ، سوریه وغیره و آخرین آن« داعش » درشرق میانه وافغانستان میباشد.

 این غایله تا به حال ادامه دارد!  امپریالیزم امریکا با داشتن چنان ذخایر ریزفی برای اهداف جهان گشایی و گسترش  سلطه زر و زور « ابَر ثروتمندان » بعد از سقوط اتحادشوروی زیر نام گسترش«  دموکراسی » به فکری سرنگونی دولت های مخالف خود درشرق میانه شد.امریکا وشرکایش برای هدف راهبردی خویش برای سرنگونی مخالفین خود درعراق ولیبیا بامداخله نظامی دراین کشورها داخل اقدام شدند؛که بعد ازسرنگون رهبران این کشورها عساکرشان  دوباره به وطن خویش عزیمت نمودند. بعد ازخروج عساکر امریکا از عراق ، امریکا عملأ تسلط خود را بالای وضع منطقه از دست داد .برای احیای تسلط  دوباره بالای وضع در شرق میانه وایجاد کمریند امنیتی برای اسراییل ، زیر نام  جلوگیری از نفوذ ایران درشرق میانه بالخصوص درعراق فلسطین ،سوریه ،یمن وقطرگروه ای جدیدی  تروریستی داعش( دولت عراق وشام ) را زیرنام «خلافت واحد کشورهای اسلامی» به قیادت  ابوبکرالبغدادی یهودالاصل   باکمک اسراییل ایجاد کرده وبه عراق، یمن ،مصر ،سوریه وافغانستان گسیل داشت، که فعالیت های  این گروه تروریستی دراین اواخر درسمت شمال کشورکه از طریق خاک پاکستان داخل افغانستان  شدند ،گسترش یافته که با عث کشتار ومهاجرت هزارها تن ازهموطنان ما کردیده است.

  تشکیل این گروه وبالخصوص زیر نام خلافت اسلامی (نوستالوژی خلافت) و عملکردها ی ضد انسانی آن خلاف اصول اسلام ونمایانگر  بدعت دراسلام است ؛همه  حکومت ها واداره هایکه بنام اسلام ، در طول تاریخ بعد از خلفای راشدین بوجود آمده ، متناقض با دین اسلام میباشد. طوریکه پیغمبراسلام  درشبه جزیره عرب  بنام قوم عرب به سمت پیغبمر مبعوث شد ، به خاطر آن نه بود که حکومتداری را برپا نماید؛ بلکه برای هدایت مردم بسوی احکام خدا وپرهیز از شرک وبت پرستی بسوی یکتاپرستی بود. چنانچه این موضوع با روشنی در قران اعظیم والشاأن در ایات «4 سوره ابراهیم،۴۷ سوره  یونس، ۷سوره   شوری، ۱۹۲تا ۱۹۶ سوره ای شعرا »  با صراحت کامل توضیح گردیده است. ازجانب دیگر مسلمانانیکه از قران وآیات آن اگاه واعتقاد دارند میدانند که در ایات « ۴۱ سوره الزمر،۲ سوره  هود، ۸۲ سوره  نحل،۱۰۷ سوره انعام » حضرت محمد به صفت رسول خداوند وظیفه اش « اندرز وبشارت واتمام حجت »بوده است. خداوندگار عالم درآنزمان رسول خود را برای قصد حکومت کردن وایجاد دین واحدی موظف  نداشته بود، بلکه اگر میداشت تمام مردمان آن زمانرا تحت لوای یک دین ویک حکومت میاورد، ودرقران اعظیم الشأن ازآن تذکر میداد . بلکه برعکس درایات «  ۹۹ و۱۰۰ سوره  یونس،  ۸ سوره فاطر،۱۸۶سوره اعراف،۳۱ سور  مدثر و۳۱ سوره رعد » حکم نموده اند که :« هدایت و رهنمایی همه گان برعهده خداوند میباشد ». نه مانند علما وروحانیون دروغ گو و جعلی مانند رهبر داعش.  خداوند اعظیم الشان درقران خودبه مسلمانان هدایت و رهنمایی کرده است که مسلمانان باید مستقیمآ با خود او راز و نیازکنند . طوریکه در ایه « ۶۰ سوره یونس» فرموده اند:«  مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم  » و برعلاوه درآیه ۱۸۶ سوره بقره ارشاد فرموده اند« ..وهرگاه بنده گان من از تو درباره من پرسیدند، بگو من نزدیکم ودعاکننده را به هنگامیکه مرا بخوانند اجابت می کنم ». از این ایه های مبارکه معلوم میشودکه مشت مفت خوار و دروغ گو دغل باز که خود را درلباس روحانیت و سرکرده اسلام و پیر ومرشد جای داده اند، و اقدام به گروه بندی وتشکیل احزاب بنام دین اسلام واعلام جهاد میمایند ،و از این راه  برای خویشتن صدقه ،خیرات ـ ذکات وسایرکمک های مادی ومعنوی بنام دین ومذهب جمع آوری می نمایند، خلاف احکام قران شریف میباشد. طوریکه درقران اعظیم الشأن آمده است : پرداخت هرگونه صدقه وغیره به افراد وگروه ها لازم وضروری نیست و پرداخت ان هیچ گونه ثوابی را  درقبال نه دارد . چناچه درآیه «۱۳  سوره  مجادله، ۹ سوره ایئ انعام، ۴۷ سوره  سبا ۸۶ سوره ص » تذکر هست که خداوند مسلمانان را از صدقه وخیرات وغیره حتا به پیغمبر واقاربش معاف کرده است.

 بنابراین مسلمانان جهان شاهد هستند، که چطور این دوکانداران دین بنام صدقه وخیرات و زیر نام خدا  مردم رامبنی برعدم اگاهی  از احکام خداوندی بر اساس احساس وصداقت دینی جیب های شانرا خالی کرده  و از اینطریق  قصرها وزنده گی باشکوه بهشتی برای خود و خانواده ای خویش ساخته اند.  این ها بدعت کار ،شیاطین و منافقین هستند که بنام روحانیت و خلافت اسلامی بادرنطرداشت باورهای مذهبی  سنی وشیعه مانند: داعش ،القاعده و طالب دست شان به خون میلیونها انسان مومن وبا خدا اغوشته است، جز  فریبکاران وشیادان نیست./ _{جولای ۲۰۱۵ ترسایی}

_{رویکردها:}

بازی شیطانی ، روبرت دریفوس؛ برگردان فروزنده فرزاد.

برگردان قران شریف بفارسی: از مکارم شیرازی

بامداد ـ اجتماعی ـ ۱/ ۱۵ـ ۰۵۰۷