برآیند امید آفرین انتخابات چیلی

چه لی میشلی رییس جمهور چیلی گفت: « آموزش و فراگیری دانش کالا نیستند تا تابع سود ورزی و منفعت جویی باشند »

نوشته : دیپلیوم انجینرعمر محسن زاده

روز پانزدهم دسامبر ۲۰۱۳ ترسایی کارزار انتخابات پارلمان و ریاست جمهوری چیلی بپایان رسیدږ دو جناح عمده سیاسی که نزدیک به هشت دهه را در رویارویی سپری نموده بودند باردیگربه میدان انتخابات روی آوردند تا با برنامه ها و دیدگاه های شان توده های مردم را به پیشتیبانی از راه و راهکارخود فراخوانند . در یکسو « اکثریت نوین » یا اتحاد احزاب میانه ـ چپ ( حزب سوسیالیست ، حزب سوسیال دموکرات ، حزب رادیکال وسوسیال دموکرات ، حزب دموکرات مسیحی با حزب کمونیست ) و در آنسوی دیگر « ایتلاف بخاطرچیلی » یا اتحاد احزاب نیولیبرال ( حزب نو سازی ملی و حزب اتحاد دموکرات مستقل ) رده آرایی نموده بودند. دراین انتخابات نه تنها اندیشه ها و جُستارهایی برای بهبودی زنده گی مردم و اداره بهتر سیاسی کشش داشت بلکه گذشته خونین با همه تجارب و خاطرات درد بارهر خانواده چیلی بر روح و روان هررای دهنده و روند انتخابات سایه افگنده بود.بازهم سخن تقابل دو دیدگاه ، دو تدبیر و دو عملکرد مطرح بود. درامه زنده گی سیاسی به ویژه  در داستان شور انگیز دو زن که نامزد های اساسی ریاست جمهوری و چهره های مماثل دو بینش اند بازتاب یافت و بار احساسی رقابت های سیاسی را سنگین تر ساخت . چهل سال پیش آن دو ، میشلی با چه لی ( نامزد سوسیالیست ) و اویلین ماتی ( نامزد نیو لیبرال ) ، کودک و همبازی بودند و با پدرانشان درپایگاه هوایی « سیرومورینو » یکجا زنده گی میکردند.پدر میشلی سوسیالیست و داد خواه بود . او از تحولات اجتماعی و دستآورد های زحمتکشان در درازنای سالهای پس از بحران جهانی سرمایه داری (۱۹۲۹ترسایی) تا کودتای فاشیستی ( ۱۹۷۳ ترسایی) در چیلی جانبداری میکرد. زمانیکه حکومت برگزیده و دموکراتیک سالوادور آلینده فقید برنامه های گسترده را برای رفع تفاوت های اجتماعی ، توزیع زمین به کشاورزان و به ویژه بومیان « ما پوچو » ، ملی سازی صنایع کلیدی ، آموزش رایگان همگانی ، خدمات بهداشتی ، محو فقر و بیکاری و حل پرابلم های اجتماعی دیگر رویدست گرفت، البرتو میشلی با آن همکارگردید . توسعه روز افزون سیاست اجتماعی و اهمیت بزرگ نظام دموکراتیک و داد خواه در چیلی در این دوره پُر خروش که با مشارکت و خواست مردم به اوج خود رسیده بود با کودتای نیولیبرال در یازدهم سپتامبر ۱۹۷۳ تر سایی  به گونه رادیکال نابود گردید. رژیم دیکتاتوری نظامی خون بسیار ریخت ، انسان ها را از هواپیما به بحر انداخت ، شکنجه گاه ها و زندان هایش لحظه ای بیکار نبودند، احزاب سیاسی وسندیکا ها ممنوع شدند و بیش از نیم میلیون شهروند باید خانه و کاشانه خود را ترک مینودند تا  زمینه ها برای ساختاری شدن سیاست اقتصادی نو فراهم میگردیدند.خونتای نظامی در واقعیت به خواست سازمان استخبارات مرکزی ایالات متحده امریکا ( سیا ) و صندوق بین المللی ارز چنان فضایی را برای آزمایش دکتورین های نیولیبرالیستی و پیروان مکتب شیکاگو در چیلی مساعد ساخته بود که این مُدل  باید بصورت حتم به پیروزی میآنجامید. اما تخریب دستآورد های اجتماعی ، کاهش بودیجه و پرسونل دولت ، افزایش قرضه های دولتی و خصوصی ، خصوصی سازی دیوانه وارعرصه های بیشمار اقتصادی و اجتماعی به ویژه عرصه های آموزش و بهداشت و اقدام های دیگر نتوانستند  تضاد میان  سیاست اقتصادی لیبرال و پیآمد های ناگوار اجتماعی آنرا حل نماید . سایه روشن ها و اثر های این مُدل پُر تضاد تا هنوز در زنده گی مردم چیلی دیده میشود. فرناندو ماتی پدر اویلین ( نامزد ریاست جمهوری اخیر) که خود شاهد فروپاشی مصوونیت های اجتماعی، تخریب ساختارهای سودمند برای مردم و نابودی امکانات دفاع از منافع دموکراتیک بود، با بهره از فرصت به خونتا روآورد و دوستی دیرین خود را با آلبرتو میشلی و خانواده وی فراموش نمود .او رییس اکادمی جنگ هوایی چیلی و هموند خونتای نظامی گردید .البرتو میشلی در همین اکادمی زندانی بود و جلادان رژیم وی را چندان شکنجه داند تا اینکه جان سپرد .دختران این دو جنرال در دهه نود سده پیشین ترسایی رو به سیاست آوردند و راه پدرانشانرا تعقیب نمودند ، یکی در دفاع از اندیشه های دموکراسی اجتماعی و دیگری در دفاع از نیولیبرالیسم. میشلی پس از سقوط دیکتاتوری نظامی به پُست های وزارت های صحت عامه ، دفاع و ریاست جمهوری رسید و اویلین المانی تبار نیز در کابینه « زبستیان پنیرا » به حیث وزیر کار ایفای وظیفه نمود .میشلی در دور ریاست جمهوری نخست خود ( ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ ترسایی ) از محبوبیت زیاد درمیان مردم برخوردار بود ولی قانون اساسی چیلی که بدوره  خونتایی متعلق است به او اجازه کاندید نمودن پیوست به دوراول را نمیداد .میشلی پس از ریاست جمهوری نخست خود مسوولیت نهاد زنان سازمان ملل متحد را به عهده گرفت. احساس مکلفیت و چشمداشت مردم او را ناگزیر ساخت تا بار دیگر بمیدان رقابت های انتخاباتی پا نهد .این بار نیز مردم به او اعتماد کرد و با رآی خود تناسب نوی را برای آرایش زنده گی سیاسی آنکشور فراهم نمود . « اکثریت  نو » در انتخابات پارلمانی ( ۱۷ نوامبر ۲۰۱۳ ترسایی ) اکثریت را در هر دو مجلس بدست آورد و در انتخابات ریاست جمهوری ( ۱۵ دسامبر۲۰۱۳ ترسایی ) نیزبا چه لی میشلی با دریافت۲.۶۲ در صد آرا پیروز گردید. کارزار انتخابات چیلی در واقعیت ادامه مبارزات گسترده و کهن مردم چیلی بود که این بار با بهره گیری از دادوری تاریخ شعار های نوینی را مطرح نموده است .میشلی در نخستین بیان خود پس از پیروزی « مبارزه علیه نا برابری های اجتماعی » را از وظایف اصلی خود اعلام نمود و خاطر نشان ساخت که آموزش و فراگیری دانش « کالا » نیستند تا تابع سود ورزی و منفعت جویی باشند. اجندای ریفورم « اکثریت نو » را تغیر قوانین ( قانون اساسی ، قانون آموزش و ...) ، تنظیم حیات اقتصادی و ارتقآ دستآورد های اجتماعی تشکیل میدهند . در این رابطه  با چه لی میشلی  اظهار داشت : « حا لا ما دارای نیروی شهروندی ، اکثریت پارلما نی و چارچوب سیاسی، اچتماعی و اقتصادی لازم هستیم که بر پایه آنها میتوانیم تغیرات ضروری را انجام دهیم » .

« اکثریت نو » بیانگر منافع اکثریت مردم در مقابله با اولیگارشی و سیادت نیولیبرالیزم است که بار دیگر نقش دولت را در همگرایی و پیشرفت اجتماعی تقویت خواهد نمود.

 سیاسی ـ بامداد۱۳/۳ـ ۲۶۱۲

افغانستان در برنامه های استراتیژیک ایران

نویسنده : نیکولای بابکین

امریکا قصد دارد پس از پایان مهلت مجوز شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۴ در افغانستان باقی بماند و فقط منتظر موافقت رییس جمهور، حامد کرزی است که هنوز از امضای توافقنامه همکاری استراتژیک با واشنگتن امتناع می کند. بر اساس گزارشات منتشره از کابل، چین، روسیه، هند، پاکستان، ترکیه و کشورهای آسیای میانه نسبت به توافقنامه نظر مثبت دارند. ایران تنها کشوری است که با امضای توافقنامه بین افغانستان و ایالات متحده امریکا مخالف است. در روزهای آینده رییس جمهور افغانستان برای مذاکره در مورد توافق افغانستان- امریکا سفر رسمی به ایران خواهد کرد.

در تهران براین باورند، که حضور نظامی امریکا و ناتو میتواند هم برای افغانستان و هم برای منطقه بطور کلی، عواقب منفی داشته باشد. با نگرانی ایرانی ها از اینکه افغانستان می تواند به اهرمی تبدیل شود، که بکمک آن امریکا از تنظیم سطح تهدیدها علیه کشورهای هممرز با افغانستان به نفع خود بهره برداری نماید، میتوان موافق بود. اما سایر همسایگان افغانستان برعکس، معتقدند، پلیس و ارتش افغانستان که کنترل بیش از هفتاد درصد خاک کشور به آنها واگذار شده، بدون حمایت نظامی امریکا مشکل بتوانند از عهده تامین نظم و امنیت کشور برآیند، با موضع مقامات ایران مخالفند. تلفات نیروهای پلیس و واحدهای محلی دفاع از خود افغانستان در حال حاضر، روزانه به بیش از ۱۰۰ نفر کشته و ۳۰۰ نفر مجروح بالغ می شود، و هیچ دلیلی هم برای اثبات این مدعا وجود ندارد، که بعد از خروج نیروهای امریکا از میزان این تلفات واز شدت درگیریهای مسلحانه کاسته خواهد شد. مرحله حاد جنگ داخلی پیش بینی می شود، هشدارهایی مبنی بر تکرار «سناریوی خونین سوریه » شنیده می شود، زیرا هیچ گروه سیاسی دارای توانایی ایجاد تعادل قوا در افغانستان نیست. هر کسی از اجتناب ناپذیری وخامت اوضاع در کشور پس از خروج قوای امریکا بیم دارد، ولی در تهران، مثل اینکه، کمتر در باره شرارتها فکر می کنند. از نظر ایرانیها اجازه ندادن به ادامه اشغال افغانستان تا سال ۲۰۲۴، بطوریکه در پیشنویس توافقنامه آمده و فعلا حامد کرزی از امضای آن خودداری می کند ، مهم است.

از منظر حقوق بین الملل دیپلوماسی ایران کاملا حق دارد کشورهمسایه اش را برای امتناع از امضای توافقنامه حضور نظامی امریکا در افغانستان زیر فشار قرار دهد. بخصوص اینکه مهلت مجور شورای امنیت سازمان ملل متحد پایان می یابد، ولی امریکایی ها تصمیم دارند بر اساس امضای توافقنامه با دولت کنونی افغانستان در این کشور بمانند. چرا که احتیاط می کنند پس از دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در بهار سال ۲۰۱۴ ممکن است امضا نشود. ایران قصد دارد مقامات این کشور را به امتناع از عقد قرارداد با امریکا متقاعد سازد.

کابل براین باور است، که ایران سعی میکند با ایجاد موانع در مقابل امریکا و سایر کشورهای غربی، همه زمینه های گسترش نفوذ خود در منطقه را فراهم سازد. ایران برای ایجاد مناسبات حسنه هم با دولت افغانستان و هم با اقلیت شیعه این کشور تلاش میکند. رژیم ایران با ترویج ایدیولوژی خود، باعث تنش بین پیروان اهل تسنن و تشیع میگردد. همچنین، اتهاماتی دایر بر «هجوم فرهنگی» ایران، کوشش برای کنترل افغانستان بکمک رسانه های جمعی و فعالیتهای دینی شنیده میشود. در حال حاضر ۶ کانال تلویزیونی و ۱۵ فرستنده رادیویی با پول ایران در افغانستان فعالیت می کنند. سازمان امنیت افغانستان متناوباً در باره واقعیت حمایت تهران از گروههای شورشی طرفدار ایران مخالف دولت در مناطق مختلف کشور گزارش میدهد. دولت افغانستان بارها تهران را به رعایت توافقنامه همکاری استراتژیک بین ایران و افغانستان فراخوانده است. همچنانکه معلوم است، دل کابل از اعتراض همسایه غربی به سیاست افغانستان به اندازه کافی پُراست.

اما رهبری جنبش «طالبان» که حامد کرزی را به امتناع از امضای توافقنامه با امریکا فراخوانده، با این سیاست ضد امریکایی ایران کاملا موافق است. منطق طالبان قابل درک است: آنها بامید بازگشت به کابل بعنوان طرف پیروز در جنگ داخلی آینده، با ادامه اشغال افغانستان مخالفند. اگر پیروز طالبانی ها قابل تردید باشد، در اینکه این جنگ را آنها براه خواهند انداخت، جای شکی نیست. با وجود نظام سیاسی کنونی، برقراری ثبات در افغانستان بدون «طالبان» غیرممکن است. اما طالبانی ها ضمن اولویت دادن به «قانون زور»، قصد ندارند در انتخابات ریاست جمهوری آینده افغانستان در بهار سال ۲۰۱۴ شرکت کنند. کابل و همچنین امریکاییها شانس زیادی برای رسیدن به تفاهم متقابل با طالبان ندارند. با این وجود، کابل راههای به پشت میز مذاکره نشاندن طالبان را جستجو می کند. امریکایی ها نیز به سهم خود، روی برقراری مجدد تماس مستقیم با «طالبانی ها» حساب باز کرده اند.

بسیاری از کارشناسان بر این باورند، که ایران هم «طالبان ایرانی» خود را دارد. در هر صورت، ایرانیها نه تنها با طالبان مبارزه کرده اند، حتی در اغلب موارد بر سر تقسیم حوزه نفوذ با آنها به توافق رسیده اند. نمی توان چنین توافقی را در شرایط جدید منتفی دانست. طالبان برای رسیدن به هدف خود بطور کلی میتواند به ایران اتکا نمایند. زیرا، بعقیده آنها ایرانیها بسیار بهتر از امریکاییها هستند و مدعی تمام افغانستان هم نیستند. برای ایران، تسلط بر مناطق سکونت ۱۵ درصد شیعه افغانستان، که نماینده گان آنها در هیچ شرایطی نمی توانند در راس رهبری کشورقرار گیرند، مهم است. تهران بطور سنتی سعی می کند از موضع مقتدری در مناطق مسکونی اقلیت تاجیک برخوردار باشد. لازم به ذکر است، که محمود احمدی نژاد، رییس جمهور سابق ایران در نظر داشت احیای ناسیونالیسم فارسی را در مقابل موضع رهبر دینی ایران مبنی بر فقط اسلام بمثابه هویت ایرانی قرار دهد. تاجیکهای افغانستان جزو محدوده منافع ایران بوده اند و همواره از سوی ایران حمایت شده اند.

همچنین باید در نظر گرفت، که تهران می تواند بحساب بازگشت اجباری بیش از ۳ میلیون نفر مهاجر افغانی مقیم ایران که تقریبا نیمی از آنها مهاجران غیرقانونی هستند، شمار همکاران خود را در افغانستان افزایش دهد. اکثریت افغانی های مقیم ایران، با ایرانی ها ادغام شده اند، به یک زبان صحبت می کنند و دارای فرهنگ و زندگی مشترک هستند. در ماه نوامبر سال ۲۰۱۲ دولت ایران تصمیم گرفت بیش از ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر از مهاجران افغانی را تا سال ۲۰۱۵ به میهن شان اخراج کند. این تصمیم با اینکه موجب خشم کابل گردید، اخراج مهاجران افغان از ایران شروع شد. بالاخره، تهران همچنان بعنوان تغذیه کننده اصلی هرات- یکی از استانهای نسبتا بزرگ افغانستان واقع در غرب کشور در مرز ایران باقی می ماند. اکثریت جمعیت هرات شیعه هستند و در سالهای جنگهای داخلی قبلی با واحدهای مسلح جنبش «طالبان» بشدت مقابله کردند. اکنون در نتیجه سرمایه گذاریهای ایران در اقتصاد هرات، حجم مبادلات بازرگانی مرزی دو طرفه تقریبا تا ۲ میلیارد دلار افزایش یافته است (اطلاعات مربوط به سال ۲۰۱۲. )

ایران بموازات گسترش بازرگانی، کارهای بازسازی، تاسیس مراکز تحصیلی و سرمایه گذاری در زیرساختها، توجه خاصی بر همکاری با مقامات استانهای همسایه در کشور افغانستان در عرصه مبارزه با قاچاق مواد مخدر مبذول میدارد. در این مورد هم ایران ایرادات جدی به امریکا دارد.

در طول ۱۲ سال حضور نیروهای ایساف (نیروهای بین المللی کمک به تامین امنیت) در افغانستان، این کشور بیش از هر کشور دیگر جهان هرویین تولید و صادر کرده است (عجب نیروهایی! عجب کمک به امنیتی! با احتساب کشتار صدها هزار نفری مردم افغانستان و ایجاد ویرانیهای عظیم مفهوم کمک به امنیت ایتلاف غربی باز هم روشنتر می شود. مترجم). امریکاییها درست در زمانی به خاک افغانستان پا گذاشتند، که در سال ۲۰۰۱ کمترین میزان مواد افیونی (مجموعا ۱۸۵ تن) از سال ۱۹۹۲ به این سو در کشور تولید می شد. تولید مواد مخدر  در افغانستان در سالهای اشغال خارجی تقریبا ۴۰ برابر افزایش یافت. ایتلاف غربی افغانستان را به یگانه رهبر قاچاقچیان مواد مخدر در جهان تبدیل کرد. امروز ۸۰ درصد محصول خشخاش جهان در افغانستان بعمل می آید. ایران در دالان ترانزیت مواد افیونی تولید شده در افغانستان و مصرف کنندگان اروپایی آن واقع است. دولت ایران سالانه بیش از ۸۰۰ میلیون دلار برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر هزینه می کند. این در حالیست، که سازمانهای بین المللی مبلغ ناقابلی، سالانه مجموعا ۱۵ میلیون دلار برای مبارزه با مواد مخدر به ایران پرداخت می کند.

اثربخشی مبارزه ایران با قاچاق مواد مخدر بسیار بالاست. برای مقایسه: اگر نیروهای انتظامی- امنیتی روسیه فقط نزدیک به ۴ درصد هرویین و دیگر مواد افیونی وارده به کشور را از دور خارج میکنند، این میزان در ایران به ۳۳ درصد بالغ می شود. ایران بلحاظ کشف و ضبط مواد مخدر پیشتاز همه کشورهای جهان است و مهمترین همکار سازمان ملل متحد در مبارزه با توزیع آنها بحساب می آید (یکی از علل اصلی خصومت امریکا و غرب با ایران درست همین واقعیت است. مترجم). (۱) در سالهای اخیر بیش از ۷۰۰ کیلومتر خندق در مرز میان ایران و افغانستان حفر شده، احداث استحکامات مرزی، از جمله آنها، موانع مجهز به سیم خاردار و دیوارهای بتونی گسترش یافته است. حاکمیت ایران هزاران مامور امنیتی و سایر نیروهای انتظامی را در شرق کشور مستقر ساخته است. سهم ایران از کشف و ضبط تریاک و مورفین در همه جهان، به ترتیب ۸۰ و ۴۰ درصد است. در مدت پنج سال اخیر ماموران انتظامی- امنیتی ایران سالانه بطور متوسط ۶۰۰ تن مواد مخدر از قاچاقچیان مصادره کرده اند. بعلت امتناع امریکایی ها از مبارزه با قاچاقچیان افغانستان، مواد مخدر برای خود ایران به یک فاجعه ملی تبدیل شده است. شمار معتادان به مواد مخدر در کشور، قریب ۲ میلیون نفر تخمین زده می شود.

چاک هیل، وزیر دفاع امریکا در سفر اخیر خود به کابل اظهار اطمینان کرد، که دولت افغانستان قرارداد دوجانبه را قبل از آغاز سال ۲۰۱۴ امضا میکند. ایرانیها هم در سفر آینده رییس جمهور افغانستان به تهران، سعی خواهند کرد حامد کرزی را به خودداری از گذاشتن امضای خود پای بسته توافقی افغانستان و امریکا متقاعد سازند. تهران از سالها پیش تمایل زیادی به حضور امریکا در افغانستان ندارد.

مترجم: ا. م. شیری

زیرنویس از مترجم:

۱ ــ در باره دلیل امتناع امریکا از مبارزه با مواد مخدر در این نشانی ها بیشتر بخوانید (مقاله های «ذخیره کوکایین امریکا» و «مافیای جهانی مواد مخدر و بانکها- دو بخش »

 سیاسی ـ بامداد۱۳/۱ـ ۱۸۱۲

گزارش هولناک سازمان حقوقی درباره جنایات داعش

رییس سازمان حقوق بین الملل تاکید کرد به زودی مدارک و اسناد جنایات گروه های تکفیری در سوریه و در راس آن ها گروه  داعش (دولت اسلامی در عراق و شام )  را افشا خواهد کرد.

می الخنسا  روز پنجشنبه در گفت وگو با شبکه خبری العالم اظهار داشت: جنایت هایی که گروه موسوم به دولت اسلامی در عراق و شام (داعش) در سوریه مرتکب می شود، به مثابه شدیدترین شیوه نقض حقوق بشر است که به صورت بی رحمانه ای ارتکاب می شود.

این وکیل و فعال حقوقی بین المللی افزود: این گروه ادعای اسلامی بودن را یدک می کشد، و احکام اسلام را پیاده نمی کند زیرا اسلام دین رحمت و بخشایش است.

می الخنسا  تاکید کرد که این که سازمان گزارش ها و عکس های منتشر نشده ای از جنایت های داعش را در اختیار دارد که طی روزهای آینده منتشر خواهد شد و ثابت خواهد کرد چگونه عناصر این گروه، کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال را بدون هیچ رحم و مروتی شلاق می زنند و دست هایشان را به اتهام سرقت قطع می کنند؛ یا به اتهامات اثبات نشده ای مثل سیگار کشیدن یا زنا آن ها را می کشند.

وی تصریح کرد: این عناصر تروریست، حقوق کودکان را در سوریه به بدترین صورت نقض می کنند. این افراد که از همه کشورهای اروپایی* ، افغانستان و پاکستان به سوریه اعزام شده اند، با نظارت آشکارعربستان سعودی مرتکب این جنایت ها می شوند.

الخنسا  خاطرنشان کرد: عربستان سعودی، سه شنبه شب اعلام کرد که به حمایت مالی از همه عملیات مسلحانه و کشتار «  که آن ها را عملیات آزادی سوریه از دست نظام بشار اسد نامید » ادامه خواهد داد، حتا اگر کشورهای اروپایی کمک های مالی خود را در این زمینه متوقف کنند.

رییس سازمان حقوق بین الملل با اشاره به سیاست زده گی کشورهای غربی در رسیده گی به جنایت های گروه های مسلح در سوریه، و سکوت در قبال این جنایت ها به منظور حفظ منافع خود، تاکید کرد: « سازمان وکالت حقوق بین الملل در اواخر ماه جنوری  ۲۰۱۴  ترسایی راهی سازمان ملل خواهد شد و اقداماتی گسترده در زمینه رسیده گی به جنایت هایی که گروه های تکفیری در حق زنان و کودکان در سوریه مرتکب می شوند انجام خواهد داد ، زیرا بر خلاف آن چه ادعا می شود، این گروه های تکفیری هستند که مرتکب جنایت هایی نظیر سرقت و زنا و دیگر جنایت ها می  شوند.

می الخنسا  رییس سازمان حقوق بین الملل اظهار داشت: « عربستان حمایت مالی از این گروه ها را به عهده دارد، ترکیه نقش گذرگاه مرزی را ایفا می کند و پس از آموزش تروریست ها، راه را برای عبورشان به سوریه هموار می کند و مزد این جنایت خود را از عربستان می گیرد و به این ترتیب، در ارتکاب این جنایت ها نقشی اساسی به عهده دارد و وظیفه تحریک به ارتکاب این جنایت ها و آموزش چگونگی ارتکاب چنین جنایت هایی را عهده دار است.»

* روز نامه « اوسترریش » چاپ اتریش در شماره روز۱۸ دسامبر ۲۰۱۳ خود گزارشی با تیتر« اسلامیست های اتریشی که در سوریه جنگیدند، به وین بازگشتند» را به نشررسانید.که اینک بخش کوتاه شده آنرا در این جا پیشکش خواننده گان ارجمند بامداد مینمایم ـ بامداد

« ...شماری از سازمانهای استحباراتی خارجی از چند ماهی بدینسو شاهد آنند که از طریق وین تعدادی از اسلامیست های افراطی به سوریه سفرمی نمایند.از جمله به تعداد ۵۰ تن از جنگجویان اتریشی.... جنگجویان جوان در کشور درحال جنگ داخلی سوریه بیشتر رادیکالیزه شده و برای کشور( اتریش ـ بامداد ) خطری را تشکیل میدهند.چند هفته قبل دروین گردهمایی سلفی ها راه اندازی شد که از این طریق سلاح وجنگجویان برای سوریه فراهم آورده شدند.همین حلقات برگشت جنگجویان را به اروپا  نیز سازماندهی میکنند...براساس قوانین اتریش این افراد باید تابعیت شانرا از دست بدهند. »

 سیاسی ـ بامداد۱۳/۲ـ ۲۳۱۲

لاوروف:

اتحادیه اروپا اجرای توافقات در خصوص برنامه هسته ای ایران را به تاخیر می انداز!

برنامه هسته ای ایران، چشم انداز کنفرانس حل اختلافات سوریه و اوضاع حاضردر اوکرایین از مسایل مهم روز هستند که در مرکز توجه سرگی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه ضمن گفتگو با خبرنگار کانال تلویزیونی «راسیا – ۲۴» قرار گرفتند.

وزیر امور خارجه روسیه اظهار کرد که اتحادیه اروپا اجرای توافقات صورت گرفته در خصوص برنامه هسته ای ایران را به تاخیر می اندازد. این توافقات در پایان ماه نوامبر سال جاری در جریان مذاکرات گروه پنج به علاوه یک با ایران متشکل از ایالات متحده امریکا، روسیه، چین، بریتانیا، فرانسه و آلمان در ژنیو حاصل شدند. قرار است که در مرحله اول، ایران برنامه غنی سازی خود را در ازای کاهش مرحله به مرحله تحریم های بین المللی از طرف امریکا و اتحادیه اروپا تا حد زیادی متوقف سازد. متاسفانه آغاز اجرای این برنامه فعلاً به طول انجامیده است.  سرگی لاوروف در ادامه می گوید: «اتحادیه اروپا به ما اطلاع داده است که این توافقات باید توسط تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپا به تایید برسد. نزدیک ترین زمان برای به اجرا درآوردن آن شانزده دسامبر است. با این حال، نشانه هایی وجود دارد که می گوید ممکن است اتحادیه اروپا در این دور، بسته را تایید نکنند، در آن صورت تاریخ بعدی بررسی جنوری(  ۲۱۰۴ ـ بامداد ) خواهد بود. با این اوصاف یک ماه از شش ماه تعیین شده برای اجرای مرحله اول به تعویق خواهد افتاد. ما از این مساله نگران هستیم. ما سعی داریم بدانیم که این چه مانع غیرقابل عبوری است که به خاطرش توافقات تاریخی و موفقیت آمیز در سال های مذاکره باید به تعویق بیافتد».

سرگی لاوروف در گفتگوهای خود با کانال تلویزنی راسیا ۲۴ به موضوع سوریه و آماده ساختن شرایط برای اجلاس بین المللی ژنیو – ۲ پرداخت. این اجلاس در سال آینده برگزار خواهد شد. روز ۲۰ دسامبر در ژنیو دور بعدی دیدار مسکو با نماینده گان امریکا و سازمان ملل متحد و همچنین نماینده گان دایمی شورای امنیت و اتحادیه عربی به همراه ترکیه برگزار می شود.

لاوروف می گوید:  « برای ما یک مساله مهم است. قطعنامه شماره ۲۱۱۸ شورای امنیت که فرایند خلع سلاح کیمیاوی در سوریه را به تصویب رساند. این فرایند به طور کامل جریان دارد و هیچ گونه تخطی از مسیر صورت نخواهد گرفت. در همین قطعنامه بود که برگزاری اجلاس ژنیو-۲ به تایید رسید و خاطر نشان کردند که در گفتگوها باید نماینده گان تمامی اقشار جامعه سوریه حضور داشته باشند. در نتیجه، باید کاری کرد که تمام اپوزیسیون در سطحی شایسته حضور داشته باشند و نه فقط یک سازمان. زیرا با این ترتیب مسایل مختلفی حل نشده باقی خواهند ماند».

سرگی لاوروف شرایط حول اوکرایین را که با میتینگ های چندین ماهه اپوزیسیون روبروست، تفسیر کرد. لاوروف توجه را به تفاوت در موضع سوریه و اروپا جلب کرد. روسیه می گوید که همه باید انتخاب صورت گرفته توسط مردم اوکرایین را محترم بشمارند. اروپایی ها می گویند: «همه موظف هستند انتخاب اوکرایین به نفع اروپا را بپذیرند. این مساله به اختلاف نظر اساسی انجامیده است».

ص ر

سیاسی ـ بامداد۱۳/۲ـ ۱۴۱۲