سـارا فـلانـدر
طی هفته دوم تا نهم سرطان سه نشست بین المللی بسیار متفاوت برگزار شد. این «نشست»ها بیانگر شکاف رو به رشد جهانی است. خوبست نگاهی به آن ها بیاندازیم، چه کسانی در آنها شرکت کردند، و به ویژه این که چه نقشه ای در سر دارند. دو تا از آنها بر رودررويی و افزایش تنش نظامی متمرکز بودند . در مقابل آن، جریان نخست ( بریکس ) تمرکزش برهمکاری، توسعه پایدار و تجارت بود.
نشست سران بریکس
اولین نشست مصادف بود با ۱۴مین اجلاس سران بریکس که در روزهای دوم و سوم سرطان به صورت مجازی برگزار شد و چین ریاست جلسه را به عهده داشت.
بریکس اتحاد جمع کشورهای برازیل، روسیه، هند، چین، و افریقای جنوبی است. ۳ میلیارد نفر از مردم جهان، یعنی٪۴۰ جمعیت جهان در این پنج کشور زنده گی می کنند، کشورهايی با نظام های سیاسی و اقتصادی وسیعاً متفاوت. اما همه آنها کشورهايی در حال توسعه هستند و همه گی سابق بر این مستعمره یا نومستعمرههايی بودند که از سوی کشورهای امپریالیستی بلوک (جی۷) غارت می شدند. مبارزات ضد استعماری و ضرورت همکاری، آنان را به هم پیوند داده است. تمرکز نشست سران کشورهای بریکس متوجه توسعه پایدار و ساختن جهانی با اقتصاد باز، حمایت از تجارت و گسترش همکاری بود. موضوع اصلی این نشست عبارت بود از: «مشارکت در عصر نوین توسعه جهانی.»
بریکس محل تبادل نظر خاصی است و پیش از هر اجلاس سالانه سران، دهها جلسه برگزار می کند. بریکس امسال ۷۰ کنفرانس و برنامه برگزار کرد و مسايلی در زمینه های امنیت سیاسی، اقتصادی، تجارت، مالی، توسعه پایدار، سلامت همگانی، و نیز مبادلات بینالمللی و فرهنگی را پوشش داده است. بریکس خود را متعهد به حفظ و تحکیم چند جانبه گرايی میداند و با هر گونه برتری طلبی مخالف است.
ارجنتین و ایران به تازه گی رسماً تقاضا کرده اند به گروه بریکس بپیوندند.
هشت کشور در حال توسعه دیگر نیز طی برگزاری جلساتی مراتب علاقمندی خود را ابراز داشته اند. جلسات گسترده از این قبیل را (بریکس+ ) می نامند.
در بیانیه پایانی (بریکس) آمده است، علیرغم وجود پاندمی کوید-۱۹ و چالشهای دیگر، کشورهای بریکس مشترکاً به حفظ همبستگی و تعمیق همکاریها ادامه دادند.
کشورهای بریکس یک سوم مواد غذايی جهان را تولید می کنند. آن ها خود را به انتقال تکنولوژی، همکاری در کشاورزی با دوام و توسعه روستايی، تامین امنیت غذايی، توسعه صنعتی، ارتباطات دیجیتال، توسعه زیرساختها و مراقبتهای سلامت و توجه ویژه به افریقا، متعهد می دانند.
در سال ۲۰۲۳ ترسایی افریقای جنوبی ریاست برگزاری پانزدهمین نشست سالانه سران بریکس را به عهده خواهد داشت. (بیانیه ۱۴- مین اجلاس سران بریکس، پکن)
گروه ۷ - پنجم تا هفتم سرطان
اجلاس سه روزه گروه ۷ (جی۷) از پنجم تا هفتم سرطان در قصر المایو، کرون، در ایالت باواریای ( بایرن ) المان برگزار شد. هدف بیان شده این اجلاس هماهنگی سیاست جهانی اقتصاد اعلام شده است.
رهبران کانادا، فرانسه، المان، ایتالیا، جاپان، انگلستان، ایالات متحده امریکا و نیز اتحادیه اروپايی در این نشست حضور داشتند. اینها کشورهايی هستند که مسوول چپاول و استعمار آسیا، افریقا و کشورهای امریکايی هستند. آنان باید برای جنایت علیه بومیان، به برده گی کشاندن مردم افریقا و دو جنگ ویرانگر جهانی در قرن بیستم، غرامت بپردازند.
موضوع اصلی این نشست سران قدرتمند ترین و ثروتمند ترین قدرتهای امپریالیستی چگونگی تشدید تحریم ها علیه روسیه و نیز ادامه جنگ در اوکرایین بود.
تقاضای جدید آن ها این بود که کشورهای تولید کننده نفت با ایجاد سقف قیمت برای نفت، طلا و مواد نادرمعدنی روسیه همراه با ایجاد محدودیت های جدید (انتقال) تکنولوژی موافقت کنند. این تقاضا احتمالاً با بیاعتنايی کشورهای در حال توسعه آسیا، افریقا و امریکای لاتین روبه رو خواهد شد.
در حالیکه اعضا دولتهای ( جی۷ ) تنها ۱۰ درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند، تولید ناخالص ملی آن ها ۴۵ درصد مجموع جهانی است. این اقتصاد های قدرتمند به سود یک طبقه کوچک از صاحبان شرکت ها عمل می کنند که کم تر از ۱٪ جمعیت خود شان را شامل می شود. آنچه این طبقه مالک را نگران می کند این است که هر چند ثروت آنان در دستان تعداد هر چه کم تری متمرکز شده است، موقعیت آنان از کنترول ۷۰٪ تولید ناخالص ملی در جهان در ۳۰ سال پیش تقلیل یافته است. چگونه باید وضعیت رو به افول خود را تقویت کنند، در حالی که بحران اقتصاد سرمایه داری، افزایش روزافزون بهای انرژی و تورم، بیش از پیش موجبات شکاف میان آنان را فراهم می کند.
روزگار تسلط دلار و یورو به سر آمده است. تحمیل تحریم های سخت علیه روسیه با بی اعتنايی بیش تر کشورهای جهان روبه رو شد. تلاش های تحریمی برای خفه کردن ۴۰ کشور دیگر سبب ایجاد اَشکال دیگری از مبادله شد. تجارت جهانی در حال استفاده از سبدی از ارزهاست که شامل روبل روسیه - بیش از همیشه، یوان چین و روپیه هند می شود.
سیاست مداران گروه ( جی ۷ ) یک بار دیگر با ژست سنگین روابط عمومی قول دادند مبلغ ۶۰۰ میلیارد دلار فایننس ظرف ۵ سال آینده به بخش خصوصی و عمومی در کشورهای در حال توسعه، به ویژه در افریقا، به زیرساخت ها اختصاص دهند. این اقدام در مقابل ابتکار چند تریلیون دلاری کمربند و جاده چین که در آن بیش از ۱۰۰ کشور مشارکت دارند، پیشنهاد شد.
اما این طرح ( جی ۷ )، موسوم به « مشارکت برای زیرساخت و سرمایه گذاری جهانی» فقط تجدید همان قول ۶۰۰ میلیارد دلاری سال پیش بود. آنها این طرح را سال ۲۰۲۱ ترسایی «بازسازی بهتر جهان» نامگذاری کرده بودند. در یک کنفرانس خبری روشن شد که قول سال پیش هرگز تصویب نشد.
سرنوشت این ماجرا هم شبیه قولهای بایدن و سکوت کرکنندهاش درباره طرح بسته دگرگون ساز «بازسازی بهتر» وی در برآوردن نیازها و ایجاد زیرساخت های کشور در درون ایالات متحده امریکاست. هیچ کشوری ایده کمک امریکا به کشورهای در حال توسعه برای ایجاد زیرساختها را جدی نمی گیرد، زیرا امریکا دهها سال است که در کشور خود به ندرت به ساخت پروژه های بزرگ زیرساختی دست زده است. صنایع نظامی ایالات متحده امریکا اشتیاق فراوانی به پروژه های فوق سودآور در ساخت سیستم های سلاح های جدید، یا ساخت و نگهداری ۸۰۰ پایگاه نظامی در سراسر جهان و نیز ساخت یک پایگاه جدید نظامی در پولند دارند.
نشست سران ناتو - هفتم تا نهم سرطان
سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) امسال اجلاس سران خود را در مادرید برگزار کرد. ناتو اتحادیه تحت فرمان امریکاست، که در خدمت تقویت قدرت جهانی شرکت های بزرگ ایالات متحده امریکا است. این سازمان در سال ۱۹۴۹ ترسایی با مشارکت ۱۲ کشور امپریالیستی اروپا، کانادا و ایالات متحده امریکا به منظور محاصره اتحاد شوروی و کشورهايی که پس از جنگ دوم جهانی در تلاش برای ساختن سوسیالزم در اروپای شرقی بودند، تشکیل شد.
پس از تخریب اتحاد شوروی این اتحادیه نظامی به سرعت به سراسر حوزه بالکان و شرق اروپا گسترش یافت و کشورهای سابقاً سوسیالیستی را به بند کشید. ناتو بازسازی اقتصاد خشن سرمایه داری را به آنها تحمیل کرد، مالکیت خصوصی در صنعت و مسکن را به اجرا گذاشت و پرداخت هزینههای سنگین مانورهای نظامی ماهانه برای پشتیبانی از جنگ های امریکا در عراق و افغانستان را به گردن آن ها گذاشت.
در این اجلاس ژنرالها و سیاست مداران بر سر یک تغییر اساسی در ناتو به توافق رسیدند، به طوری که دبیرکل ناتو، يِنس استولتنبرگ، آن را « بزرگ ترین بازبینی در سیاست بازدارنده گی و دفاعی پس از جنگ سرد» نامید.
ناتو در یک بیانیه مطبوعاتی با افتخار می گوید: «از نزدیک ترین شرکای ناتو فنلاند و سویدن دعوت شده است به این پیمان بپیوندند، این یک پیشرفت چشمگیر در امنیت اورو-آتلانتیک محسوب می شود. ... به علاوه در مورد پشتیبانی درازمدت از اوکرایین از طریق تقویت یک بسته حمایتی همه جانبه نیز توافق شد.»
ناخوشایندتر از همه این که برای نخسین بار از استرالیا، جاپان، نیوزلند و جمهوری کوریا به عنوان «شرکای هندو- پاسیفیک» برای شرکت در اجلاس دعوت به عمل آمد. این دعوت بخشی از «طرح راهبردی ناتو» بود . یک طرح راهبردی ده ساله که علناً چین را یک تهدید تلقی می کند: «اتحاد نزدیک بین چین و روسیه ارزشهای غربی را تهدید می کند.»
نشست ناتو بر«تحکیم نیروهای دفاعی، تقویت گروههای رزمی در بخش شرقی اتحادیه و افزایش تعداد نیروهای با آماده گی عالی» تأکید ورزید. تعداد نیروهای در حال آمادهباش ناتو از رقم ۴۰.۰۰۰ کنونی به بیش از ۳۰۰.۰۰۰ افزایش خواهد یافت.
ایالات متحده امریکا ۲۰.۰۰۰ نیروی دیگر به اروپا اعزام خواهد کرد. در حال حاضر حدود ۱۰۰.۰۰۰ نیروی امریکايی در اروپا حضور دارند. این طرح شامل تقویت اعزام چرخشی نیروهای زرهی، هوايی، دفاع هوايی و نیروهای عملیات نظامی به منطقه بالتیک می شود.
شایان توجه است که پیشینه میدانی ناتو در افزایش نیروهایش در عراق و افغانستان به طور فاجعه باری ناموفق بوده است.
ارتش اوکرایین با آموزش های ناتو از ۶.۰۰۰ نیروی آماده نبرد در سال ۲۰۱۴ ترسایی یعنی زمان کودتای امریکايی علیه دولت منتخب مردم اوکرایین، برحسب خلاصه گزارش سرویس تحقیق کنگره، به حدود ۱۵۰.۰۰۰ نفر در جون ۲۰۲۱ ترساییرسید. طی این زمان هزینه نظامی اوکرایین سه برابر شد.
ایالات متحده امریکا تانک ها، خودروهای زرهی و سیستم توپخانه ای اوکرایین را مدرنیزه کرد و تهیه کننده اصلی سخت افزار نظامی، ادوات رادیويی، لاری های حمل ونقل نظامی و بیش از ۲۰۰ نفربر جاولین، و موشکهای ضدتانک بود. بریتانیا، پولند و لیتوانی نیز به اوکرایین تسلیحات فرستادند.
حالا همین سربازان آموزش دیده اوکرایینی «آماده نبرد» خیلی سریع تر از سربازان آموزش دیده ناتو در افغانستان، در حال شکست خوردن هستند. هیچ ارزیابی ای در مورد شکستهای جانانه در افغانستان یا شکست در اوکرایین به بحث گذاشته نشد.
نقشه بزرگ ناتو برای کشاندن روسیه به باتلاق اوکرایین و اعمال تحریم به منظور بی ثبات کردن و ایجاد تورم شدید و کمبودها در روسیه، ضربه به مراتب شدید تری بر اعضای ناتو وارد آورد. این موضوع تنها موجبات شکست راه حل های نظامی دیگر را افزایش می دهد.
با این حال، نشست سران ناتو خواهان افزایش درگیری نظامی در خاورمیانه، شمال افریقا و منطقه ساحل افریقا شد. ساحل از مراکش، الجزیره، لیبیا، مالی، نیجر، چاد و سودان تا اتیوپیا ادامه پیدا می کند.
ناتو، به جای تهیه نقشههای توسعه افریقا، نقشه افزایش دخالتهای نظامی و جنگ را در سر میپروراند.
تعمیق شکافهای جهانی
اتحادهای بینالمللی جدیدی در حال شکل گرفتن است. روسای جمهور روسیه، ایران، آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان، پنچ کشور شریک در حوزه دریای کاسپین ، در ۲۹ جون در ترکمنستان گرد هم آمدند تا در ششمین نشست سران این حوزه، به ویژه در بخش نفت و منابع گازی، همکاریها را توسعه دهند. آنها متعهد شدند که ارتشهای خارجی را از حوزه دریای خزر دور نگه دارند.
آنچه در مورد نشست های ( جی۷) و ناتو روشن است، اینست که طبقه حاکم ایالات متحده امریکا به سرعت از جهانی سازی اقتصادی (گلوبالیزاسیون) عقب نشینی می کند، زیرا دیگر در موقعيتی نيست که حرف خود را به کرسی بنشاند. اکنون دست به هر نوع کارشکنی می زند تا در خطوط تغذیه اخلال ایجاد کند و به کمبودها دامن بزند. به اتفاق متحدین خود مشغول تشکیل پیمانهای اقتصادی و نظامی کوچک تر، خشن تر و بیرحم تر است. رکود و تورم ناشی از آن ممکن است همۀ برنامههای آنها را به هم بزند.
تظاهرات بزرگی که علیه نشست سران (جی۷) و ناتو برگزار شد، نشانه مقاومت روزافزون و ضروری تودههای مردم است./ ورکرز ورلـد
بامـداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۲ـ۲۵۰۷
Copyright ©bamdaad 2022
در حاشیه رخدادهای نشست تهران :
متن کامل و رسمی بیانیه مشترک روسای جمهور ایران، روسیه و ترکیه
روسای جمهور:
۱ ـ وضعیت میدانی جاری در سوریه را مورد بحث قرار داده، آخرین تحولات پس از نشست مجازی سران در تاریخ ۱۱ سرطان ۱۳۹۹ را بررسی کرده و بار دیگر بر عزم خود برای تقویت هماهنگی های سه جانبه بر اساس توافقات فی مابین و نتیجه گیر های نشست های وزرای خارجه و کارشناسان ارشد تصریح نمودند. همچنین آخرین تحولات بین المللی و منطقه ای را بررسی کرده و بر نقش پیشتاز روند آستانه در حل و فصل مسالمت آمیز بحران سوریه تاکید کردند؛
۲ـ بر تعهد تزلزل ناپذیر خود به حاکمیت، استقلال، وحدت و تمامیت ارضی جمهوری عربی سوریه و همچنین به اهداف و اصول منشورسازمان ملل متحد تاکید و تصریح کردند که این اصول باید مورد احترام همه گان بوده و هیچ اقدامی، فارغ از عاملان آن، نباید این اصول را تضعیف نماید؛
۳ ـ عزم خود را برای ادامه همکاری برای مبارزه با تروریزم در همه اشکال و مظاهر ابراز کردند. افزایش حضور و فعالیت گروههای تروریستی و گروههای وابسته به آنها با نام های گوناگون در مناطق مختلف سوریه، از جمله حملاتی که تاسیسات غیرنظامی را هدف قرار داده و منجر به تلفات جانی بی گناهان می شود را محکوم نمودند. بر ضرورت اجرای کامل تمامی تمهیدات مربوط به شمال سوریه تاکید کردند؛
۴ ـ در این راستا تمامی تلاشها برای ایجاد واقعیات جدید میدانی به بهانه مبارزه با تروریزم، از جمله ابتکارات غیرمشروع خودمختاری را مردود دانسته، و عزم خود را برای مقابله با دستور کارهای جدایی طلبانه که با هدف تضعیف حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه و نیز تهدید علیه امنیت ملی کشورهای همسایه از طریق حملات و نفوذهای فرامرزی صورت می گیرد را ابراز نمودند؛
۵ ـ شرایط شمال سوریه را بررسی و تاکید کردند که دستیابی به امنیت و ثبات در منطقه تنها در سایه حفظ حاکمیت و تمامیت ارضی این کشور ممکن است و بدین منظور تصمیم گرفتند تلاشهای خود را هماهنگ نمایند. مخالفت خود را با تصرف و انتقال غیرقانونی نفت و درآمدهای حاصل از فروش آن که متعلق به سوریه است ابراز کردند؛
۶ ـ بار دیگر بر عزم خود مبنی بر تداوم همکاری های جاری به منظور نابودی نهایی تمامی افراد، گروهها، تشکلها و موجودیتهای تروریستی تاکید کردند و بر طبق حقوق بینالملل بشردوستانه، خواستار محافظت از غیرنظامیان و زیرساختهای غیرنظامی شدند؛
۷ ـ اوضاع منطقه کاهش تنش ادلب را به تفصیل مورد بررسی قرار داده و بر لزوم حفظ آرامش در میدان با اجرای کامل تمامی توافقات مرتبط با ادلب تاکید کردند. از حضور و فعالیت های گروههای تروریستی که غیرنظامیان داخل و خارج از منطقه کاهش تنش ادلب را تهدید می کند، ابراز نگرانی جدی کردند. توافق نمودند که تلاش های بیشتری برای اطمینان از عادی سازی پایدار اوضاع در منطقه کاهش تنش ادلب و اطراف آن، از جمله وضعیت انسانی صورت دهند؛
۸ ـ نگرانی عمیق خود را نسبت به شرایط انسانی در سوریه ابراز نموده و کلیه تحریمهای یک جانبه که مغایر با حقوق بین المللی، حقوق بین الملل بشردوستانه و منشور سازمان ملل متحد هستند، از جمله اقدامات تبعیض آمیز از طریق صدور معافیتها برای مناطق خاص که می تواند با کمک به دستور کارهای جدایی طلبانه، موجب تجزیه این کشور گردد را مردود دانستند. در این راستا، از جامعه بین المللی بویژه سازمان ملل متحد و آژانسهای بشردوستانه آن و سایر نهادهای بین المللی دولتی و غیردولتی خواستند بدور از تبعیض، سیاسی کاری و پیش شرط، کمکهای خود را با شفافیت بیشتر به تمام سوریها افزایش دهند؛
۹ ـ بار دیگر بر این عقیده خود تصریح کردند که منازعه سوریه هیچ راه حل نظامی نداشته و تنها از طریق روند سیاسی سوری ـ سوری با تسهیل گری سازمان ملل متحد مطابق قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت سازمان ملل منحد قابل حل و فصل خواهد بود. در این راستا، بر نقش مهم کمیته قانون اساسی که تشکیل آن حاصل مشارکت مسلم ضامنین آستانه و اجرای تصمیمات کنگره گفتگوی ملی سوریه در سوچی است، تاکید کردند. بر آماده گی خود جهت حمایت از کار کمیته از طریق تعامل مستمر با اعضای آن و فرستاده ویژه دبیر کل سازمان ملل متحد در امور سوریه، گیر اُ. پدرسون به عنوان تسهیل گر برای اطمینان از عملکرد پایدار و موثر نشست های بعدی کمیته مجدداً تاکید نمودند. این عقیده را ابراز کردند که کمیته در کار خود باید به قواعد مرجع و اصول آیین کار احترام بگذارد تا بتواند ماموریت خویش در جهت تهیه و تدوین اصلاحات قانون اساسی برای تصویب مردمی و همچنین دستیابی به پیشرفت در کار خود را با روحیه مصالحه و تعامل سازنده و بدون دخالت خارجی و زمان بندی های تحمیلی خارجی با هدف دستیابی به توافق عمومی اعضا به پیش ببرد. بیان کردند که فعالیت کمیته قانون اساسی باید عاری از هر گونه مانع لوژیستیک و اداری صورت پذیرد؛
۱۰ ـ برعزم خود مبنی بر تداوم عملیات آزاد سازی متقابل بازداشت شده گان/ربوده شده گان در چارچوب کارگروه ذیربط در روند آستانه تصریح کردند. تاکید نمودند که این کارگروه سازوکار منحصر به فردی است که در اعتماد سازی بین طرف های سوری، موثربوده و وجود آن ضروری است و نیز تصمیم گرفتند اقداماتی برای تداوم تلاش ها برای آزادی بازداشت شده گان و ربوده شده گان و افزایش دامنه عملیاتها مطابق با دستورکار کارگروه برای تحویل پیکرها و شناسایی مفقودین اتخاذ کنند؛
۱۱ـ ضمن تصریح بر برخورداری پناهجویان و آواره گان داخلی از حق بازگشت و حق حمایت، بر لزوم تسهیل بازگشت داوطلبانه و ایمن آنان به اقامتگاه های اصلی خود در سوریه تاکید کردند. در این راستا، از جامعه بین المللی خواستند به منظور استقرار مجدد و بازگشت آنان به زنده گی عادی، کمک های مناسب ارایه داده و مسوولیت بیشتری در راستای مشارکت در تقویت کمک رسانی به سوریه از جمله توسعه طرح های بازیابی اولیه شامل زیرساختهای اساسی به ویژه آب، برق، بهداشت، درمان، آموزش، مدارس، بیمارستانها و … و مین زدایی انسان دوستانه را بر حسب حقوق بین الملل بشردوستانه عهدهدار شوند؛
۱۲ ـ تداوم حملات نظامی رژیم صهیونیستی به سوریه از جمله به زیرساخت های غیرنظامی را محکوم کردند. این حملات را ناقض حقوق بین الملل، حقوق بین الملل بشردوستانه و حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه و همچنین بی ثبات کننده و تشدید کننده تنش در منطقه تلقی کردند.بر لزوم تبعیت از تصمیمات حقوقی شناخته شده بینالمللی از جمله مفاد قطعنامههای ذیربط سازمان ملل متحد در رد اشغال گولان سوریه بویژه قطعنامه های ۲۴۲ و ۴۹۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد که تمامی تصمیمات و اقدامات اتخاذ شده توسط رژیم صهیونیستی در این رابطه را باطل و بدون اثر قانونی در نظر گرفته است، تاکید کردند؛
۱۳ - علاوه بر موضوع سوریه، بر قصد خود مبنی بر تقویت هماهنگیهای سه جانبه در عرصه های مختلف به منظور افزایش همکاری های مشترک سیاسی و اقتصادی تاکید کردند؛
۱۴ ـ توافق کردند نماینده گان خود را مکلف نمایند تا نوزدهمین نشست بین المللی سوریه در چارچوب روند آستانه را تا پایان سال ۲۰۲۲ برگزار کنند؛
۱۵ ـ تصمیم گرفتند که نشست آتی سه جانبه سران روند آستانه را به دعوت رییس جمهور فدراسیون روسیه جناب آقای ولادیمیر پوتین در اولین فرصت ممکن در فدراسیون روسیه برگزار نمایند؛
۱۶ ـ روسای جمهور فدراسیون روسیه و جمهوری ترکیه مراتب تشکر صمیمانه خود را به رییس جمهوری اسلامی ایران جناب آقای سید ابراهیم رییسی به منظور میزبانی کریمانه نشست سه جانبه سران روند آستانه در تهران ابراز کردند.
منبع : مجله هفته
بامـداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۲ـ۲۰۰۷
Copyright ©bamdaad 2022
درحاشیه سفر بایدن به شرق میانه
بعدازظهر چهارشنبه گذشته سفر جو بایدن، رییس جمهوری امریکا به منطقه خاورمیانه و با حضور در اسراییل آغاز شد، سفری که با هر عینکی به آن نگاه شود، یقینا محوریت آن تقابل با جمهوری اسلامی ایران است. کمااینکه تمام یا بیشتر برنامه، مواضع اعلامی و اهداف سفر مذکور، چنان که از قبل هم قابل پیشبینی بود، به ایران بازمی گشت.
اهمیت تقابل ایران به حدی در دهمین سفر بایدن به اسراییل و اولین حضورش بهعنوان رییس جمهور ایالات متحده امریکا در اسراییل مشهود بود که از همان دقایق اولیه حضور وی (بایدن) و حتا در جریان استقبال لاپید از بایدن پای پله های هواپیمای حامل رییس جمهوری امریکا، نخست وزیر اسراییل مشخصا به ایران پرداخت.
پس از مواضع ضد ایرانی لاپید، نوبت به رونمایی از سلاح لیزری اسراییلی ها برای بایدن رسید که به گفته مقامات تل آویو هدف آن تقابل با پهپادها و موشک های ایران و نیروهای همسو با ایران در منطقه است. براساس گزارش خبرگزاری فرانسه، اسراییل تصمیم دارد در سایه رونمایی از سامانه جدید لیزری خود به بایدن، چراغ سبز امریکا را برای کمک مالی بیشتر به بخش دفاعی اسراییل جلب کند. بنا براین گزارش، تل آویو امیدوار است با سامانه دفاعی جدید لیزری خود موسوم به « پرتو آهنین»، آسمان اسراییل را در پی افزایش پرواز هواپیماهای بدون سرنشین در منطقه ایمن کند.
در گام بعدی، صبح پنجشنبه گذشته بود که امضای « بیانیه اورشلیم » در دستور کار قرار گرفت، بیانیه یا اعلامیه ای که از توافق راهبردی اسراییل و امریکا و اجماع نظر بایدن و لاپید بر سر جلوگیری از دسترسی ایران به سلاح هسته ای خبر می دهد. به دنبال این محوریت ضد ایرانی در سفر رییس جمهوری امریکا به اسراییل تمام دیدارهای بایدن با مقامات فعلی و سابق اسراییلی به صورت مستقیم و غیرمستقیم با ایران، مذاکرات هسته ای، نفوذ منطقه ای، توان دفاعی و آینده برجام اختصاص داشت.
در ادامه این دیدارها و رایزنی ها بود که جو بایدن بعدازظهر پنجشنبه گذشته در کنفرانس خبری مشترک با یاییر لاپید مدعی شد ایالات متحده امریکا تا ابد منتظر پاسخ ایران در رابطه با بازگشت به توافق هستهای ۲۰۱۵ ترسایی نخواهد ماند. رییس جمهور امریکا همچنین عنوان کرد نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را از لیست گروههای تروریستی خارجی خارج نخواهد کرد. این در حالی است که بایدن چهارشنبه در گفت وگو با شبکه ۱۲ اسراییل ادعا کرده بود کماکان به احیای توافق هسته ای با ایران متعهد است.
به دنبال تحرکات ضد ایرانی بایدن و مقامات اسراییلی بود که اولین پرواز مستقیم از فرودگاه بن گوریون در جده، دیروز (جمعه) به زمین نشست. پیش تر از آن، اداره کل هواپیمایی عربستان بامداد دیروز (جمعه) اعلام کرده بود حریم هوایی این کشور به روی تمامی پروازهای غیرنظامی که الزامات را رعایت کنند (ازجمله هواپیماهای اسراییلی) باز است. به دنبال این اتفاقات بود که صدراعظم اسراییل از تصمیم عربستان در بازکردن حریم هوایی خود برای تمامی هواپیماهای غیرنظامی تشکر و تأکید کرد به تلاش خود برای افزایش رشد اقتصاد اسراییل و تقویت امنیت و حفظ منافع اسراییلی ها ادامه خواهد داد.
سپس این نوبت بایدن بود که با یک پرواز مستقیم از اسرییل به جده رفت تا برای شرکت در نشست سران متحدان امریکا در خلیج فارس حضور یابد. این نخستین بار است که رییس جمهور امریکا در پروازی مستقیما از اسراییل به عربستان سفر می کند، اقدامی نمادین که تا اندازهای هم به تلاشها برای عادی سازی روابط میان ریاض و تل آویو مربوط است. آنگونه که باید انتظار داشت، فاز دوم سفر بایدن به خاورمیانه که با حضور در عربستان کلید خورده است نیز به تقابل با ایران اختصاص پیدا کند.
قدم های اول نزدیکی اسراییل و عربستان
سفر رییس جمهور ایالات متحده امریکا به اسراییل و عربستان زمینه ساز برداشته شدن گام هایی ملموس در جهت عادی سازی روابط ریاض و تل آویو بود. جو بایدن که برای نخستین بار به عنوان رییس جمهور امریکا با گذشت حدود ۱۸ ماه از آغاز ریاست جمهوری خود به اسراییل و عربستان سفر کرد، از توافق های اقتصادی و امنیتی تل آویو و ریاض با میانجیگری واشنگتن خبر داد. در جریان سفر دوروزه بایدن به اسراییل، با تصویب جزییات توافقی بر سر دو جزیره راهبردی تیران و صنافیر در دریای سرخ، راه عربستان سعودی را برای برداشتن گام هایی در جهت عادی سازی روابط دوجانبه هموار کرد.
این توافق که ایالات متحده امریکا ماهها بی سروصدا درحال میانجیگری میان عربستان سعودی، اسراییل و مصر برای رسیدن به آن بوده است، یک دستاورد مهم سیاست خارجی برای دولت بایدن در خاورمیانه محسوب خواهد شد. مقامهای اسراییلی گفتند اسراییل چراغ سبز توافق بر سر جزایر دریای سرخ را به ایالات متحده امریکا نشان داده است. به گفته آنها جزییات توافق بر سر جزایر تیران و صنافیر مورد تأیید دفتر نخست وزیری، وزارت امور خارجه و وزارت دفاع اسراییل قرار گرفته است.
مالکیت جزایر تیران و صنافیر از زمان فروپاشی امپراتوری عثمانی در پایان جنگ جهانی اول، میان عربستان سعودی، مصر و اسراییل جابهجا شده است. بر اساس این گزارش، توافق نهایی فعلی برای انتقال دو جزیره تیران و صنافیر از مصر به حاکمیت عربستان سعودی با موافقت اسراییل، شامل خروج نیروهای نظامی چندملیتی مستقر در این جزایر (آن طور که عربستان سعودی می خواهد) و انتقال آنها به مواضعی جدید در شبه جزیره سینای مصر و همچنین نصب دوربینهایی برای نظارت بر فعالیتها در جزایر و تنگه تیران است.
عربستان سعودی نیز بر اساس این توافق به ایالات متحده امریکا ضمانت می دهد که به تعهدهای مرتبط با توافق نامه صلح ۱۹۷۹ ترسایی میان اسراییل و مصر و به ویژه آزادی کشتیرانی در تنگه تیران برای کشتی های اسراییلی پابند باشد. ایالات متحده امریکا نیز بر اساس تعهدات سعودیها به اسراییل درباره آزادی دریانوردی تضمین امنیتی خواهد داد.
آن طور که ویب سایت «اکسیوس» پیش از این گزارش داده بود، این توافق در ضمن توافقی جداگانه با عربستان سعودی را امکان پذیر می کند که بر اساس آن، خطوط هوایی اسراییل اجازه پیدا می کنند از حریم هوایی عربستان برای پروازهای مسیر شرق به هند و چین استفاده کنند و همچنین مسیر پروازهای چارتر مستقیم از اسراییل به عربستان سعودی را برای زایران مسلمانی که می خواهند به مکه و مدینه بروند، باز می کند. مقام های اسراییلی گفتند قرار است این تحولات در جریان سفر جو بایدن به عربستان سعودی اعلام شود. جو بایدن در نشست خبری مشترک با یاییر لاپید، نخست وزیر انتقالی اسراییل، در اورشلیم گفت به برداشته شدن گام های احتمالی برای عادی سازی روابط عربستان سعودی با اسراییل «خوش بین» است.
با این حال، تحلیلگران پیشبینی می کنند که بعید است ریاض در طول سفر بایدن یا زمانی که ملک سلمان ۸۶ ساله هنوز برعربستان سلطنت می کند، با روابط رسمی با اسراییل موافقت کند. مدت کوتاهی پس از توافق نامه معروف به ابراهام در سال ۲۰۲۰ ترسایی ، عربستان اجازه پرواز یک هواپیمای اسراییلی در مسیر ابوظبی بر فراز خاک خود را داد و اعلام کرد پروازهای امارات به همه کشورها می تواند بر فراز این پادشاهی انجام شود.
با این حال، اعلامیه روز گذشته عملا محدودیت های پروازی را برای هواپیماهایی که « به اسراییل و ازاسراییل» سفر می کنند، لغو می کند. عربستان در ابتدای ماه می اعلام کرد قصد دارد به یک قطب جهانی در حمل ونقل هوایی تبدیل شود و ترافیک هوایی سالانه خود را سه برابر کند و تا پایان این دهه به ۳۳۰ میلیون مسافر برساند. ریاض همچنین قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ ترسایی رقم صد میلیارد دلار به این بخش تزریق کرده و یک خط هوایی ملی جدید را راه اندازی کند و هم زمان یک «میگافرودگاه» جدید در ریاض بسازد.
ایده بازار مشترک
وزیر دارایی اسراییل ابراز امیدواری کرده سفر بایدن به اسراییل و عربستان منجر به شکل گیری بازار مشترک خاورمیانه شود. آویگدور لیبرمن در جریان سخنرانی در کنفرانسی اقتصادی گفت: « زمان ایجاد یک بازار مشترک جدید در خاورمیانه با مشارکت اسراییل، عربستان سعودی، اردن و سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس فرارسیده است». به گفته لیبرمن، شکل گیری این بازار هم از نظر امنیتی و هم از لحاظ اقتصادی چالش برانگیز خواهد بود. وزیر دارایی اسراییل چشم انداز بازار مشترک منطقه ای را شامل شبکه شاهراه ها وخط ریل توصیف کرد که مناطقی همچون اسراییل، اردن، عربستان سعودی، بحرین و امارات عربی متحده را به یکدیگر متصل می کند. اسراییل با حمایت ایالات متحده امریکا در سال ۲۰۲۰ ترسایی نسبت به عادی سازی روابط خود با چهار کشور عربی شامل امارات، بحرین، سودان و مراکش اقدام کرد، با این وجود عربستان سعودی همچنان به دلیل عدم حصول توافق رسمی در مورد تشکیل کشور مستقل فلسطینی، از به رسمیت شناختن رسمی اسراییل خودداری کرده است./شرق
بامـداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۲ـ۱۶۰۷
Copyright ©bamdaad 2022
اتحاد چپ، چالش بزرگ در مقابل رییس جمهور نولیبرال فرانسه
دور دوم انتخابات پارلمانی فرانسه در روز یکشنبه ۲۹ جوزا ۱۴۰۱ خورشیدی به شکست انتخاباتی بیسابقهٔ امانویل ماکرون و طرفدارانش منجر شد. در پی اعلام نتایج انتخابات مشخص شد که ایتلاف چپهای فرانسه در انتخابات، با کارپایهای مشترک، روشی درست بوده است. ایتلاف متشکل از جنبش فرانسهٔ نافرمان، حزب کمونیست، حزب سوسیالیست، و سبزها، با هدف مبارزهٔ همگام با سیاستهای نولیبرالی دولت ماکرون و تثبیت اتحاد چپ به عنوان نیروی سیاسی جایگزین، وارد انتخابات شده بود، و موفق هم شد. در نتیجه، جناح ماکرون اکثریت مطلق را در پارلمان از دست داد.نتیجه انتخابات پارلمانی اخیر فرانسه شکستی بزرگ برای اردوی رییس جمهور تازه انتخاب شده بود، که این بار توانست فقط ۲۴۵ کرسی به دست آورد. جناح ماکرون در سال ۲۰۱۷ترسایی به تنهایی و بدون ایتلاف با هیچ نیروی دیگر ۳۰۸ کرسی پارلمان، یعنی اکثریت مطلق (بیش از نیمی از ۵۷۷ کرسی) را در اختیار گرفت. گستاخی ماکرون و اظهارات ناشایست او دربارهٔ نامزدهای اتحاد چپ در کارزار انتخاباتی اخیر، نتیجهٔ معکوس داشت. چند وزیر و مقام عالی رتبهٔ نزدیک به رییس جمهور، از جمله ریچارد فران، رییس پارلمان ۲۰۱۷، از راه یافتن به پارلمان بازماندند. به این ترتیب، جناح ماکرون برای قانون گذاری و پیش بردن سیاست های نولیبرالی خود به شدت آسیب دیده است.
گفتنی است که انتخاب مجدد امانویل ماکرون به ریاستجمهوری در 4 ثور امسال، مانند انتخاب شدن او در5 سال قبل، مدیون رأی چپ ها برای جلوگیری کردن از پیروزی راست افراطی بود. در حال حاضر ماکرون برای تصویب قوانین و برنامههای ریاضتی نولیبرالی اش مجبور است با حزب جمهوری خواه راست، تنها نیروی کمکی موجود در پارلمان، همکاری کند. البته راست افراطی نیز با قدرت به پارلمان آمده است. سیلون مابار، نمایندهٔ پارلمان طرفدار ماکرون از پاریس، می پرسد: «چرا با راست افراطی کمتر از چپ گفت وگو [و همکاری] کنیم؟ » و میافزاید: « برخی اوقات، راست افراطی رای موافق [با ما] می دهد. » ریچارد راموس، نماینده جناح راست میانه، فراتر از این رفته، می گوید که او «هیچ مساله ای با توافقهای موردی با راست افراطی ندارد. » صداهایی مانند صدای الیویه وران، وزیر روابط با پارلمان، نیز به ندرت و بسیار خفیف شنیده می شود که نمیپذیرد «اکثریت به آرای راست افراطی بسته گی داشته باشد. » به هر حال، چنین پیوندی میان راست و راست افراطی که شیادی «نه راست، نه چپ» ماکرون را افشا می کند، برای طبقات محروم، کارگران، و مزدبگیران فاجعه بار خواهد بود.
جناح رییس جمهور دیگر اکثریتی برای پیشبُرد طرح های تخریب خدمات اجتماعی ندارد. در انتخابات پارلمانی اخیر٪۴۶ کسانی که در رای گیری شرکت کردند مخالف ریاضت اقتصادی و تخریب خدمات عمومی- دولتیاند. بسیاری از آنها نزدیک به ۱۵۰ نماینده چپ را انتخاب کردند تا به چپ مبارز، بزرگ ترین نیروی اپوزیسیون در پارلمان جدید، جان تازهای ببخشند. مطالبات زحمتکشان باید پیروز شود. این تنها مسیری است که می تواند ناامید شده گان از صندوق رای را به فضای سیاسی بازگرداند. چپها در دوره قبل فقط ۶۰ کرسی داشتند.
راست افراطی قدرتمندتر از گذشته
شکست طرفداران رییس جمهوری که خودش را بهترین سنگر در برابر راست افراطی معرفی می کرد، آنجا مشخص تر می شود که می بینیم قدرت راست افراطی در پارلمان از ۸ کرسی در سال ۲۰۱۷ ترسایی به ۸۹ کرسی در سال ۲۰۲۲ رسید. اکثریت رای دهنده گان در دور دوم انتخابات، مخالف دادن اختیارات مطلق به رییس جمهور بودند.
به رغم فرصت استثنایی این انتخابات برای مقابله با نولیبرالیزم، و با وجود پیشنهادهای مشخص اتحاد چپ برای شرایط اضطراری اجتماعی و بحران کنونی آب وهوا، بیش از نیمی از صاحبان رای در فرانسه (٪۵۴) به پای صندوق های رای نرفتند و در عمل به بحران ها و پیشنهادهای مشخص برای رفع آنها بیاعتنا ماندند. در این میان،٪ ۱۷.۳ رای دهنده گان به راست افراطی رای دادند. طبق نظرسنجیهای روز یکشنبه ۲۹ جوزا در جریان رای گیری، باز هم دیده شد که ثروتمند ترها و مُسن ترها که به طور سنّتی بیشتر به راست گرایش دارند، بهتر بسیج شده بودند. در محله های کارگری، پیشرفت چشمگیری در کسب آرای چپ ثبت شد. ولی در روستاها کمتر چنین بود و راست افراطی پیشی گرفت. چپ فرانسه این واقعیتها را باید به دقت ارزیابی کند.
ورود پُرتوان چپ به پارلمان
چپ مبارزی که با قدرت وارد پارلمان جدید می شود، وظیفهٔ سنگینی دارد: مبارزه با برنامه های نولیبرالی ماکرون و پیشبرد بر نامه های مردم محور برای جلب اکثریتی که یا رای ندادند یا به راست افراطی رأای دادند.
به لطف موفقیت ایتلاف «اتحادیه جدید مردمی، اجتماعی و زیست محیطی » (ان یوپی ای اس)، صدای ترقی خواهان و طرفداران حفاظت از محیط زیست بلندتر خواهد شد. نیروهایی تشکیل دهنده این ایتلاف شامل طرفداران ژان لوک ملانشون (جنبش فرانسه نافرمان)، حزب کمونیست فرانسه، حزب سبز، و حزب سوسیالیست، هر کدام یک گروه پارلمانی مستقل خواهند داشت. آنها با برنامه گذار از چند دهه سیاستهای ریاضتی و نولیبرالیزم به میدان آمدهاند که موجب نارضایتی مردم و قدرت گیری راست افراطی شده است. برنامه ایتلاف چپ شامل بیش از ۶۵۰ پیشنهاد است، از جمله حداقل مزد ماهانه ۱۵۰۰ یورو، تقاعد در ۶۰ سالگی، کمک هزینه ۱۰۶۳ یورویی برای جوانان، برنامه ریزی زیست محیطی.
یان بروسا، سخن گوی حزب کمونیست فرانسه، معتقد است که «چپ باید برای مقابله با ماکرون و آسیبهای اجتماعی دولت او، مفید بودن خود را به مردم نشان دهد. باید با سیاستهایی که بخشی از روستاییان و طبقه کارگر فرانسه را به آغوش راست افراطی سوق می دهد، مقابله کند. این همان کاری است که ما همیشه کردهایم. آندره شاسین، رییس گروه کمونیست در پارلمان، با پشتکار توانست تجدید ارزیابی حقوق بازنشسته گی کشاورزان را به دولت تحمیل کند. حضور پُرقدرت ما در پارلمان، همراه با جنبش اجتماعی، سرمایه ای برای رهبری مبارزه خواهد بود.»
چالش سالهای آینده چنین است: سیاسی کردن مجدد جامعه ای افسون شده که بخشی از آن به سیاست باور ندارد، به طوری که شعار « جایگزینی وجود ندارد » خانم تاچر را سر می دهد. پیروزی اتحاد چپ که تا چند هفته پیش غیرمنتظره بود، نخستین گام و امیدوارکننده است.
چهارشنبه ۱ سرطان، امانویل ماکرون در سخنرانی خود به نتیجه رأی گیری اشاره کرد که جناح او در آن اکثریت نسبی (و نه مطلق) را به دست آورد، و گفت آماده است با «همه نیروهای سیاسی پارلمان » کار کند. وی اذعان کرد: « مانند المان یا ایتالیا، هیچ نیروی سیاسی به تنهایی نمی تواند قانون وضع کند. من نمی توانم گسستهای موجود در کشور را که در پارلمان ملی منعکس شده، نادیده بگیرم. » اما امانویل ماکرون نتیجهٔ انتخابات را نه به معنای مخالفت مردم با سیاست های او، بلکه به معنای درخواست رأی دهنده گان به همکاری با دیگران، تحریف می کند. ماکرون همچنین فراموش می کند که در دور اول انتخابات ریاست جمهوری با کمتر از ۱۰ در صد مجموع صاحبان رأی و در دور دوم با آرای تاکتیکی چپ برای جلوگیری از پیروزی راست افراطی، انتخاب شده است. او تلاش دارد که خود را «طبق حکم روشنی که فرانسویها به او دادهاند » برحق جلوه دهد.
او « امکان ایجاد اکثریت بزرگ تر، یافتن توافقهای جدید » را اعلام کرد که گویا به معنای مذاکره با گروههای اپوزیسیون است. اما در اینجا خطاب ماکرون به جناح راست است. هدف او، تغییر سیاست نیست: « ما باید با شفافیت و مسوولیت عمل کنیم. به این معنا که هرگز پروژهای را که در اپریل گذشته (انتخابات ریاست جمهوری) مشخص شد فراموش نکنیم. « او برای تأکید مجدد بر محورهای اصلی برنامه خود، بدون ورود به جزییات، فهرست وار “قدرت خرید” و “مساله بیمارستانها » را مطرح می کند. از سوی دیگر، رییس جمهور هشدار می دهد که این اصلاحات « نباید مالیات بیشتر یا بدهی بیشتری ایجاد کند.» خلاصه اینکه برنامهٔ او تغییری نکرده و در پارلمان، مورد به مورد مطرح خواهد شد.
سبزها نیز چون خود امانویل ماکرون «مودبانه » از زبان ژولبن بایو، صدر حزب، به او چنین پاسخ می دهند: «ما پیشنهادهای کنوانسیون آب وهوا را بررسی و به صورت لایحه ارایه می کنیم. این یک آزمون است. اگر دولت متعهد به عمل باشد، طرفداران ماکرون می توانند به آن رای دهند. »
ژان لوک ملانشون نیز چنین واکنش نشان می دهد: « قانون دموکراسی باید اجرا شود. » جنبش «فرانسهٔ نافرمان» خواستار آن است که الیزابت بورن، نخست وزیر، با ارایه برنامه خود، تقاضای رأی اعتماد کند، « اگر رأی نیاورد، باید استعفا کند. اگر پیروز شود، پارلمان کار خود را بر اساس متون پیشنهادی انجام می دهد. گفت وگوی بیشتر هیچ فایدهای ندارد.»
امروزه حزب جمهوری خواه (راست) در بحرانی عمیق قرار دارد و هر چیزی که راست افراطی را عادی جلوه دهـد، برایش مفید است. اشاره های مارین لوپن به ماکرون در این باره که به متونی رای خواهد داد که موافق دیدگاه یشان باشد، پیامی به جناح راست ماکرون بود. آنها در جلب رای دهنده گان جمهوری خواه تا حدی موفق بودند، ولی به اندازه کافی نتوانستند رایدهنده گان به ماکرون را به خود جلب کنند.
امانویل ماکرون در گذراندن لایحه هایش در پارلمان، تاکتیکی عمل خواهد کرد. همگرایی های ایدیولوژیکی بین بخشی از فضای سیاسی غالب و راست افراطی وجود دارد. در بیست سال گذشته، اجماع ضد مهاجرت، امنیتی، و اسلام هراسی در میان آنها شکل گرفته است.
چپ بر پایه مبارزهٔ جدی با سیاستهای ماکرون، دوباره پُرتوان ظهور کرده است، و هم زمان باید با راست افراطی نیز مبارزه جدی کند. ماکرون، راست، و راست افراطی، همه گی استراتیژی سیاسی یکسانی برای کنار زدن چپ از فضای سیاسی جمهوری فرانسه دارند.
باید یادآوری کرد که اوضاع در فرانسه بسیار مساعد تر از آن است که شش ماه پیش می شد تصور کرد، زمانی که واهمه حذف کامل چپ واقعی بود. این شروع خوبی برای کار سیاسی جدی است. برای تقویت این فکر که چپ نیروی جایگزین واقعی است، زنده گی مردم باید با مبارزه و پیشبرد پیشنهادهای اتحاد چپ بهبود یابد تا مردم جدی تر به میدان مبارزه کشیده شوند و امید خود را بازیابند./نامه مردم
بامـداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۲۲ـ۱۶۰۷
Copyright ©bamdaad 2022
پوتین با رییسی و اردوغان در تهران دیدار میکند
در حالی که رییس جمهور امریکا برای راه اندازی «مینی ناتو» در منطقه به خاورمیانه سفر کرده است، رییس جمهور روسیه قصد دارد هفته آینده با همتایان ایرانی و ترک خود در تهران دیدار کند.
بعد از اینکه دولت امریکا اعلام کرد ایران در حال تحویل هواپیماهای بدون سرنشین به روسیه برای استفاده در اوکرایین است، سفر پوتین ابعاد مهم دیگری هم پیدا می کند.
در حالی که جو بایدن، رییس جمهور ایالات متحده، به خاورمیانه سفر کرده است تا یک «مینی ناتو» را درمنطقه شامل کشورهای خلیج فارس و اسراییل راه اندازی کند.
ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه قصد دارد هفته آینده با همتایان ایرانی و ترکیه ای خود ابراهیم رییسی و رجب طیب اردوغان در تهران دیدار کند. این مذاکرات باید شامل وضعیت سوریه نیز باشد. ترکیه، روسیه و ایران از سال ۲۰۱۷ ترسایی مذاکراتی درباره سوریه در قالب آستانه انجام داده اند.
به گفته رسانه های امریکایی، در اسراییل و عربستان سعودی، دولت ایالات متحده امریکا می خواهد یک اتحاد نظامی علیه تهران ایجاد کند و پنتاگون می خواهد دفاع هوایی اسراییل و چندین کشور عربی را در یک سیستم دفاعی مشترک ادغام کند تا از «تهدیدات» ایران جلوگیری کند.
ایران در آستانه سفر بایدن به خاورمیانه هشدار داده است که ظهور یک اتحاد جدید در منطقه منجر به واکنش قاطع این کشور خواهد شد.
به گزارش نور نیوز، خبرگزاری وابسته به شورای امنیت ملی ایران، اگر اجرای چنین طرح هایی به هر نحوی امنیت ایران را به خطر بیندازد، ایران در اولین واکنش نزدیک ترین و در دسترس ترین اهداف را هدف قرار خواهد داد.
در حالی که غرب اخیرا تلاش بی هوده ای برای منزوی کردن روسیه در سطح ژیوپولیتیک در پی جنگ اوکرایین داشته است، سفر آتی پوتین به تهران را باید پاسخی به سفر رییس جمهور امریکا به خاورمیانه دانست.
اخیراً نشست سران ایتلاف بریکس ( متشکل از برازیل، روسیه، هند، چین و افریقای جنوبی ) نیز در چین برگزار شد که هدف آن تثبیت خود به عنوان الگوی متقابل گروه کشورهای جی ۷ است.
در ایران، سفر پوتین به عنوان واکنشی به همکاری نزدیک بین ایالات متحده امریکا، اسراییل و کشورهای عربی خلیج فارس تلقی می شود.
ابراهیم رییسی، رییس جمهور ایران، در دیدار اخیر خود با سرگیی لاوروف، دیپلومات ارشد روسیه، به صراحت اعلام کرد که ایران از تلاش های ناتو برای گسترش حوزه نفوذ خود در نقاط مختلف جهان از جمله خاورمیانه نگران است.
اردوغان همچنین اولین دولتمرد یک کشور عضو ناتو خواهد بود که از زمان آغاز عملیات نظامی روسیه در اوکرایین با پوتین دیدار می کند.
ترکیه جنگ اوکرایین را محکوم کرده است، اما این کشور همچنان از تحریم های غرب علیه روسیه حمایت نمی کند.
این کشور همچنین در حال حاضر به سمت رویارویی با یونان می رود، زیرا آتن لابی خود را علیه نگرانی های امنیتی انقره در ایالات متحده امریکا در پی جنگ اوکرایین تشدید کرده است.
در ماه می، اوضاع بین یونان و ترکیه به شدت تشدید شد. پس از بازدید نخست وزیر یونان، کریاکوس میتسوتاکیس از واشنگتن دی سی، او مخالفت خود با قراردادهای تسلیحاتی امریکا با انقره ابراز کرده بود.
سفر پوتین به تهران بعد از آن که جیک سالیوان مشاور امنیت ملی در واشنگتن گفت که ایران در حال آماده شدن برای ارسال چند صد هواپیمای بدون سرنشین به روسیه برای استفاده در اوکرایین است، ابعاد مهم دیگری پیدا کرد.
ایران از آن زمان این گزارش را رد کرده است. سخنگوی وزارت امور خارجه ایران گفت: همکاری روسیه و ایران در «فناوری مدرن» به قبل از جنگ اوکرایین برمی گردد. اوکرایین اخیراً از پهپاد رزمی Bayraktar TB 2 ترکیه علیه مواضع روسیه استفاده کرده است.
ایران در سال های اخیر به توسعه صنعت پهپاد خود ادامه داده است. تهران در گذشته به تامین پهپادهایی برای نیروهای نیابتی خود در منطقه مانند جنبش حوثی (انصارالله) در یمن، حزب الله لبنان و گروه های شبه نظامی شیعه در عراق اقدام کرده است.
جنبش انصارالله اخیرا با استفاده از پهپادهای رزمی حملات تلافی جویانه ای را به تاسیسات تولید نفت در عربستان سعودی و امارات انجام داده است.
هفته گذشته تل آویو اعلام کرد که سه پهپاد شناسایی حزب الله وارد آب های سرزمینی اسراییل شده است.
بایدن با سفر خود به خاورمیانه در تلاش است تا همکاری نظامی میان متحدان سنتی امریکا در منطقه را تقویت کند تا ایالات متحده امریکا بتواند بر رشد چین در سیاست جهانی تمرکز کند.
از سوی دیگر، ایالات متحده امریکا در نظر دارد تا کشورهای خلیج فارس را در زمینه سیاست تولید نفت به سمت خود بازگرداند.
در عین حال، روسیه تلاش می کند با ایران وارد یک مشارکت راهبردی شود که ظاهراً ویژه گی های نظامی نیز دارد. مسکو اخیراً به عنوان بخشی از ایتلاف نفت اوپک پلاس با کشورهای خلیج فارس نزدیک شده است تا به طور مشترک میزان تولید در بازار را تعیین کند.
درگیری بین ترکیه و یونان در حال حاضر به جنگ سرد بر سر دریای مدیترانه تبدیل شده است و روسیه در تلاش است تا روابط خود را با ترکیه حفظ کند. به طوری که تعادل در شرق مدیترانه به نفع غرب تغییر نکند.
منبع : راشاتودی
برگردان ازمجله هفته
بامـداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۲۲ـ۱۳۰۷
Copyright ©bamdaad 2022