با یک دسته گل میخک به گرامیداشت از

اول ماه می 

 می امسال برابراست  با  ۱۲۵مین سالگرد برگزاری مراسم اول ماه می ،  روز جهانی کارگر. جنبش کارگری و داد خواهی زحمتکشان جهان در این صد و بیست و پنج سال در پی پیکار گسترده و بی امان به دستاورد های فراوانی در برآورده شدن خواست های اجتماعی ـ اقتصادی دست یاقته است.

 کارگران از همان روز های نخست مساله تامین عدالت اجتماعی ، کاهش ساعات کار ، ایمنی کار ، برپایی نهاد های صنفی زحمتکشان و ده ها خواست دیگر را پیشکش و در راه برآورده شدن آن تلاش نمودند؛ از جمله درگردهمایی ها و مظاهرات اول می سال ۱۸۸۶ که به ابتکار« مرکزاتحادیه کارگری شیکاگـو» برپاشده بود شعار هایی :

ـ  ساعات کار روزانه فقط ۸ ساعت و نه بیشتر!

ـ  یک روز تعطیل درهفته با استفاده از حقوق برای همه کارگران !

ـ اخراج کارگران ، مصدومان و سالخورده گان موقوف !

ـ  کارگر انسان است  و باید در مکان تمیز و بهداشتی کارکنند!

ـ کارگران میخواهند اتحادیه داشته باشند!

ـ کارگران عزیز ! تنها اتحاد ضامن پیروزی است ... و ده ها شعار دیگر را بر شانه ها  حمل میکردند.

سپـي کلـونه

دلته مه راځه بلبله
دلته بندې ترانې دي
دلته باغ په ویر اخته دی
ګلغوټۍ په وینو سرې دي

   پرسش یک کارگر باسواد

برتولت برشت

چه کسی شهر هفت دروازه « تب » را بنا کرد؟

در کتابها ، نام فرمانروایانی آمده است .

آیا فرمان روایان ، تخته سنگ ها را به دوش کشیدند؟

و بابل را که چندین بار ویران شد،

چه کسی باز ساخت ؟

فعله های شهر زرین « لیما » خود در کدام خانه بسر میبرند؟

در آن شب که دیوار بزرگ چین به پایان آمد،

بنایانش به کجا رفتند؟

روم بزرگ ،

پر از طاق نصرت هاست، چه کسی آنها را برپا داشت ؟

و قیصر ها بر چه کسانی پیروز شدند؟

آیا بیزانس پر آوازه ، برای ساکنانش ، فقط قصر داشت ؟

در انتلانتیس افسانه یی ،

حتا در آن شب که دریا به کامش کشید،

به دریا افتاده گان ، بر سر سپرده گان خود نعره می کشیدند.

               ***

 آیا اسکندر جوان هند را تسخیر کرد؟

به تنهایی ؟

قیصر که « گل » ها را در هم کوبید ،

حتا آشپزی هم به همراهش نبود؟

فلیپ اسپانیایی، به هنگامی که ناوگانشغرق شد، گریست.

جز او ، آیا هیچ کس گریه نکرد؟

فردریک دوم در جنگ هایی هفت ساله پیروز شد.

 اجل روفته

یکز مانی به  ملا  نصر  الدین     گفتم   ای  خواجه   دنیا  و دیـن

تو بگو مر کز دنیا به کجاست     گفت  زیر  سم  پای خر  ماست

گفتمش از چه تو  میدانی این       گفت گز کن   تا  بدانی  به یقین

گفتم از غیب تو هم با خبری       پس بگوخواجه چه وقت میمیری

گفت  آندم  که  زمانش برسد       خرم   اسکیزه   و  آواز    کشد

چندی بگذشت به اینحال  هوا       نا  گهان آن خرکش  کرد  صدا

خواجه زانوضع پریشانگردید      از غم   مرگ   هرا سان گردید

گفت میمیرم وگورستان رفت       در مغاکی  به کهن  قبری  خفت

نا گهان   قـافـله   سرکـــاری        می گذشت  از بر  قبرش  باری

خواجه زان تهلکه و فرسایش       در   قبر نیز    ند اشت  آرامش

پخ زد ازقبر و رمیدند اسپان        اوفتاده  به  زمین    سر هنگان

جستجو کردند واو را د ید ند        آن   اجل   روفته    را کوبیدند

پس ازآن سوی دیارش بردند        ز تفاقات    سوا لش     کردنـد

که چه آمد بسرت زین مردن        چه  بدیدی  و چه   داری گفتن

گفت آنجاهمه خیرخیریت است        هیچگپ نیست  فقط خیریتست

هی مزن به   قاطر سرکاری        هیچ   کس با  تو ندارد  کاری

پخ مکن اسپک سر کاری را         تا نبینی   ذلت و  خواری  را

هر که   اسپش دلش بازارش        هرکه را رونق کسب و کارش

اسپ شان محموله وکالایشان        سودشان بازارشان سودا یشان

 الحذر  از  تا  زیان   یدکی         الحذر  از   خطر   پس لگدی

گاه سواریست به بالای زین         گاه بر پشت شود بار این زین

اسپ تاآخرعمربا کس نیست        هر که پالان زندش مال ویست

اسپ و  شمشیر   نماند   دایم        دور    این   دیر  نماند قایم

هرچه میماندهمان نامنکوست        مستقل ازنظردشمن ودوست

نام پاکیزه دلان جاوید   است        عمرشان همسفرخورشید است

 (عبدالوکیل کوچی )

بامداد ـ فرهنگی ـ۲ / ۱۴ـ ۲۸۰۴