پرولتاریا ومبارزه طبقاتی درجامعه مدرن

نوشته: علی رستمی

رشد وتوسعه جوامع بشری در درازنای تاریخ بسوی نظامهای طبقاتی بمثابه تشکل افراد از لحاظ  اقتصادی وسیاسی واجتماعی از زمانیکه تقسیم کار بوجود امد. بنام استثمار گر و استثمارشونده تقسیم گردیده است. این وضع،با شکاف بزرگ طبقاتی در نتیجه رشد نیروهای تولیدی بوجود امده است . دراین شرایط وسایل وافزار تولید به اختیار تولید کننده نه بوده اما در تولید سهم فعال دارد. اما کسی که بیشتر از تولید سهم می ببرد کسی است که وسایل وافزار تولید را به اختیار داشته و درتولید نفش ندارد .ازاین لحاظ تمام محصولات تولید را متعلق بخود دانسته وانرا برای کسب بیشتر سرمایه بفروش رسانیده ومقدار ناچیزی را برای تولید کننده غرض اینکه خودرا دوباره برای تولید اماده سازد، به عنوان معاش برایش می پردازد.  این طبقه استثمار شونده در تمام مراحل تاریخ نقش فعال در جهت رشد وتکامل جامعه بشر ی ایفا نموده که پایه های اساسی ان جامعه را تشکیل می دهد.  طوریکه  کارل مارکس اولین متفکر انقلابی جنبش مدرن طبقه پرولتاریای جهان گفته است:« طبقه های اجتماعی  بازیگران اصلی نمایش تاریخ ، وپیکار طبقه ها رانهء اصلی، یا نیروی پیش برندهء جریان تاریخ  است.»

همچنان کارل مارکس تذکارداده است که وجود طبقات در طول تاریخ ازجانب سایر جامعه شناسان ومتفکران اروپایی مطرح شده است .چنانچه در تاریخ تمدن اروپا درسال 1828 توسط فرانسوا ــ پیرگیوم گیزو چنین نوشته شده است:« اروپای مدرن از پیکار میان طبقه های گوناگون جامعه زاده شده است، ومهمترین این طبقه بورژوازی است.»

طبقه بور ژوازی که بعد از انقلاب فرانسه رشد وجهانگیر گردید. باایجادو رشد فابریکه های صنعتی غول پیگر سرمایداری شیوهء ومناسبات جدیدی درعرصه های مختلف زندگی انسانها حاکم شد. هستی اجتماعی انسانها که تعین کننده شعور وروان اجتماعی انهامیباشد نیزتغیر نموده؛  وانسان نوین در جامعه تحت سیطره نظام استثمار گر سرمایداری بوجود امد . نظام سرمایداری که بر استثمار فرداز فرد بنیان گذاشته شد .در بطن خود طبقه جدیدی را بوجود اورد که برای اعاده حقوق وکسب ارزشهای مادی ومعنوی خویش به مبارزه علیه ان اغاز نموده والی سرنگونی ان شعار خویش قرار داده است. این طبقه که بنام طبقه پرولتر ویا پرولتاریا(کارگر)که بنام کارگران صنعتی نامیده می شود،بوجود امد. برای نخستین بار این کلمه در سدهء چهاردهم کاربُرد داشت. این کلمه از زبان فرانسوی که ریشه لاتینی داردبمعنای "فرد" ناتوان که در پایین ترین سطح زندگی بادرامد ناچیزی زندگی میکندیاد می گردید. اما این واژه به مفهوم کلی الی سال 1832 بنام طبقه پرولتر بکار برده نمی شد. اما بعد ازان این کلمه بوسیله اگوست بلانگی یکی از پیشگامان انقلاب فرانسته زمانکه در دادگاه، قاضی  شغل انر پرسان نمود گفت که:"پرولتر هستم، یعنی از سی میلیون فرانسوی ایکه با کار خود زندگی میکنند."

کارگران صنعتی که الی سال 1840 جمعیت کوچک اروپا را تشکیل میداد ،در ادبیات سوسیالیستی به عوض زحمتکشان« کارگر» استعمال میشد.کارل مارکس نیز این طبقه را بنام طبقه فرودست که با درامد کمی زندگی میکند یاد نموده است واین کلمه را در برابر تمام زحمتکشان جامعه  که در فابریکه ها، معدن،زمین وغیره مصروف بودندبه کار میکرفت . او "پرولتاریا" را در مورد کارگران صنعتی به کار برده است. بعدن انگلس در اثر خود در کتاب " موقعیت طبقه کارگر انگلستان(1844) کلمه پرولتاریا را بکار برده است.

ودر اثار مارکس برای نخستین بار این کلمه در سال 1843 در متن درامدی به" نقد فلسفهء حق هگل" به کار گرفته شده است. این طبقه بمثابه طبقه پیشتاز درعرصه تولید مادی در جامعه بشری که نیازهای تمام جامعه را براورده می سازد؛واز سوی دیگرتوسط طبقه سرمایدار استثمار میگردد ،منافع ان با منافع اکثریت جامعه گره خورده وکلید رهایی جامعه را از تسلط غول سرمایه واستثمار فردازفرد بدست دارد .  براین اساس برای رهایی از تسلط استثمارگرانه نظام سرمایداری  به مثابه طبقه سازندهء جامعه درمقابل زر وسیم سرمایه وظلم استبدادان داخل  مبارزه سیاسی گردیده، با ایجادوتشکل سازمانهای واتحادیه های اجتماعی واحزاب سیاسی طبقه کارگر به مبارزات خویش اغاز نمود وجهش بزرگ رادراین عرصه بوجود اورد. یکجا با پیش گامان و رهبران طبقه کارگر بین المللی بطور خلاق وعلمی  درمیان توده های عظیم کارگر در سطح جهانی نفوذ کرده موفقیتهای بزرگی را بدست اورداند. توده های  زحمتکش جهان را از مناسبات وشیوه غیر انسانی سرمایداری اگاه ساخته و یطور علمی وتاریخی انرا افشاء ومحکوم نموده است.

برای این مقاصد ،اتحادیه کارگری برای نخستین بار درسال1725 در انگلستان بر علاویه ممنوع بودن ان، تشکیل گردید ،وبانهم به طور مخفی به مبارزه خود ادامه داده، تا اینکه درسال 1824 قانون ممنوعیت اتحادیه ها لغو شده واتحادیه توانستند که علنی بمبارزه خویش ادامه دهند؛ ومتعاقبن در سال 1830"اتحادیه ملی از کارگر"تشکیل شد. درسال 1837 جنبش بزرگ چارتیستها به ابتکار انجمن کارگران لندن بوجودامد که از حمایت تمام کارگران وسایر اقشار زحمتکش برخودارگردید. با ایجاد نخستین هسته های اتحادیه کارگران در جهان تاثیرات مهمی را در جهت مبارزه سازمان یافته کارگران وسایر زحمتکشان جهان وارد نمود که  دستاوردهای بزرگ درجهت شناسایی حقوق وخواستهای برحق انها داشت.  با پیدایش جنبش کارگری درجهان وبرامد نیروهای مترقی وعدالت خواه  محهز باتئوری انقلابی رهایی بخش طبقه کارگر  برای سرنگونی نظام خون اشام سرمایداری صفحه جدید در تشکل ومبارزه این طبقه باز گردید. کارل مارکس ،از جمله رهبران پیشتاز این طبقه انقلابی با نوشته ها واثار گرانسنگ خویش که بنام" دستنوشته های اقتصادی وفلسفی یادست نوشته های 1844"مشهوراست، چهره نظام سرمایداری را علمأ افشاء واساسات وبنیادهای اموزه های استثماری نظام سرمایداری را توضیح وبه اگاهی نسل جوا ن تقدیم نمود.  مارکس بعد از اشنایی بادوست خود فریدریش انگلس در سال 1844 اثار بزرگی تاریخی را در باره نظام سرمایداری وپرولتاریا مشترکأ اغازوتدوین نمودند.  در سال 1847 مارکس انگلس به گروه سوسیالیستی کم جمعیت به نام "اتحادیهء کمونیست" پیوستند،ودرکمیته مرکزی ان عضویت حاصل نمودند.البته این گروه از کارگران ونیروهای نواندیش وروشنفکر المانی تشکل یافته بودکه مرکز ان درلندن بود. انگلس وما رکس در دوهمین کنگره این اتحادیه اشتراک کردند واز طرف اتحادیه ماموریت کرفتند تااصول برنامه ایی اتحادیه را تدوین نمایند. انها متنِ را به عنوان" مانفیست حزب کمونست" تحریر داشتند که این اثر تاثیربزرگ را درانسجام مبارزه جنبش طبقه کارگردر جهان بجا گذاشت. دراغاز مقدمه این برنامه  شعار « کارگران جهان متحد شوید»  تحریر شده بود.  تدوین مانفیست کمونیست ، نوید بخش مبارزه اگاهانه ومنسجم را به طبقه کارگردر مقیاس جهان به ارمغان اورد. دولتهای  سرمایداری که با خون وکشتار هزاران انسان نهادینه ، رشد وتکامل نمود، با دسایس وحرکتهای سود جویانه ولشکر کشی های نظامی  در کشور های جهان برای غضب منابع طبیعی انها ،بعداز جنگ اول جهانی سیطره خویشرا پهن نموده وجهانرامیان خویش تقسیم نمودند.  تفرقه های نژادی، منطقوی ،قومی ومذهبی را در میان کشور های مستعمره خویش گسترش داده و از هیچ نوع اعمال ددمنشانه برای استثمار انسان از انسان به شیوه های گوناگونی دریغ نه کرده اند.

موج انقلابهای سالهای 1848 در اروپا وتظاهرات وراهپیمایهای کارگران در کوشه وکنار جهان از جمله درالمان ، انگلستان و امریکا ؛  برای اعاده حقوق خویش وسرنگونی نظام سرمایه سالاری ؛ این قیامها  ،تظاهرات وراهپیمایهابا خشونت توسط دستگاه های خونخواری سرمایداری سرکوب گردیده وهزاران انسان زحمتکش اعم زن ومردرا به قتل رسانیده اند.

نخستین قیام کارگران زن ومرد  در نیویارک در 8 مارچ 1857بود که برای  پایین بودن دست مزد، ساعات کار طولانی وتغیر شرایطی غیر انسانی که بالای کارگران تأمین میشد،صورت گرفت ،که از جانب دستگاه حاکم سرکوب گردید. اعتصاب ده هفته ایی شهر لارنس در زمستان سال 1902تحت شعار " هم نان وهم گل سرخ" که توسط دختران جوان کارگر دراعتصاب کارگری یکجا، باسایر همرزمان  خود دوش به دوش این شعار را انتقال  ودرمقابل یورش پولیس از خود شهامت نشان داده ومقاومت شدیدمینموداند.

 انجمن کارگران المان در سال 1863  تحت رهبری فردیناند لاسال تشکیل که برعلاوه سیاستهای محافظه کارانه ورفرمستی وی نقش فعال ایرا درجهت تشکل اتحادیه های کارگری ومبارزه برای حفظ حقوق کارگران  وخواستهای قانونی شان اقدامات عملی را انجام داده اند.

قیام کارگران وانقلاب اجتماعی ،کمون پاریس درسال 1871 بر علاوه عمر کوتاه ان هزاران کارگر وزحمتکشان دردفاع ازان ،جانهای خودرا از دست داده وصدها نفردیگر زندانی واعدام گردیدند..

تظاهرات وراه پیمایی  کارگران شهر شیکاگو امریکا دراول ماه سال 1886که برای پایین اوردن ساعات کار وافزایش مزد شان به خیابانها برامده بودند . به اثر مداخله پولیس این اعتراضات صلح امیز به خشونت کشیده شده وصد هاتن دراین روز کشته وزخمی گردیده، ورهبران انها زندانی وبعدن اعدام گردیدند.

تظاهرات وقیام کارگران شهر پطروگراد روسیه تزاری در سال 1905علیه شاه مستبد تزاری که بنام "یکشنبه خونین" یاد میگردد. یکی از بزرگترین تظاهرات کارگری بود که توسط شاه مستبد روسیه تزاری سرکوب که  صداها کارگراعم ازمردوزن دراین حادثه خونین جانهای شرین خویشرا ازدست داداند؛ که این روز همه ساله تحت نام" یکشنبه خونین" از طرف حزب بلشویک روسیه تجلیل بعمل می امد.

 در سال 1914 مارش بزرگی از کارگران وسایر اقشار اجتماعی جامعه علیه جنگ دراروپا واز 1913تا 1914به رهبری کمونستها با برگزاری لشکر بزرگ کارگران و متحدین انها در شهر های اروپا براه اندخته شد که با استقبال جوامع مترقی قرار گرفت.

با داشتن تجارب غنی جنبش کارگری در انقلاب های ، کشورهای روسیه ، المان ومجارستان ویورش به فابریکه های ایطالیا وتورینتو کانادا واشغال ان درسالهای پس از جنگ اول جهانی  وکمیته های اعتصاب در انگلستان درسال 1926  ومدیریت ورهبری سالم جنبش کارگرری در کشور یوگوسلاویا ،  نقش برجسته ء انقلابی رادر حیات اقتصادی ،اجتماعی وسیاسی به نفع خلقای خویش ادا نموده اند.  یکی از باعظمت ترین تحولات بنیادی وانقلابی که در جهان صورت گرفت وچهره جهان را تغیر داد، انقلاب کبیر اکتوبربود، که تحت رهبری حزب کمونست روسیه تزاری تحت رهبری  ولادیمر ایلچ لنین دولت ونظام بوسیده تزاری  روس را سرنگون وقدرت را به طبقه کارگر ومتحدین ان انتقال داد .  برای نخستین بار درجهان دولت کارگری سوسیالیستی بوجود امد ؛ وتحت رهبری حزب بلشویک در طول 75 سال عمر خویش تغیرات  چشمگیری در سرنوشت خلق جهان بوجود اورد،

 وبمثابه دژمطمئن ،دفاع وپشتبانی از استقلال کشورهای مستعمره ونیمه مستعمره سرمایداری در اسیا،افریقا وامریکای لاتین  وایجاد جنبش نوی انقلابی درجهان  نقش برازندهء را انجام داده است . بعداز پیروزی انقلاب اکتوبر،جهان در دوقطب غرب وشرق  تقسیم ،که یکی در دفاع از زخمتکشان وفرودستان، ودیگری ازسود سرمایه درمقیاس جهانی ظهور نمود. هردو برای پیروزی اهداف خویش  مبارزه مینمودند. باا غاز جنگ دوم جهانی  که بوسیله ادلف هتلر از المان اغاز گردید بعد از قتل قتال انسانهاو ویرانی شهرها بیشمار  بالاخره در قلمر کشور سوسیالیستی اتحاد شوری به شکست مواجه  گردید . در این پیروزی تاریخی نقش اردوی سرخ که متشکل ازکارگران و دهقانان بودفراموش ناشدنی وحماسه افرین بود که جهان مترقی هیچ زمانی انرا فراموش نخواهد نمود.  باین پیروزی خطر سقوط جهان بدست هیتلر فاشیست درابد از میان برده شد.

جنبش بین المللی طبقه کارگر برای خاطرات تابناک رزمنده گان وقربانیان راه عدالت اجتماعی که در اول ماه می سال 1886 میلادی  درشهر شیکاگو امریکا در اعتراض علیه قانون غیر انسانی حاکمان سرمایداری جانهای شرین خودرا فدای ارمانهای خویش نمودند،درانترناسیونال دوم،درنخستین گنکره خود،در سال 1889روز اول می رابه عنوان روز" جهانی کارگران" اعلام داشتند.

بعداز ان همه ساله از جانب سازمانها مترقی وکارگری باتدویر محافل وگردهمایی ها از این روز خجسته در کشورهای خویش تجلیل بعمل می آورند.

طبقه کارگر بمثابه موتور تولید توانست که با مبارزه اگاهانه خویش تحت رهبری احزاب وسازمانهای کارگری غرض تحقق خواستها واروزی های  خویش در کشورهای سرمایداری تغیراتی نسبی را به نفع خویش بوجود اورد. امامناسبات وشیوه تولید  نظام سرمایداری که  بر بنیاد اسثمار فرداز فردزنده است ،ازبین نرفته بلکه برای بقای خود تحت شعار "رفاه عامه"برای فریب انها، رفرم های را  به اجرا گذاشته،تاازتشکل  وعمل اگاهانه  انقلابی طبقه کارگرجلوگیری و با ابزاز وشیوهای مختلفی ضربه مدهش رابه  هسته های این جنبش وارد نموده است.  با تغیرنظم جهانی ویک قطبی شدن جهان به نفع نظام زور وسرمایه ، نظمی جدیدی اقتصادی را بنام "نیولیبرالیزم "،که اغاز" پست مدرنیزم " میباشد،بهتر از گذشته بااستفاده از رشد فناوری ، لشکرکشیهای نظامی را برای غصب،  چور وچپاول منابع طبیعی کشورهای روبه انکشاف وعقب مانده ا اغاز نموده و تمام دستاوردهای  اجتماعی که به نفع طبقه کارگروسایر زحمتکشان در طول دوقرن بدست امده بود، از میان برده ودر "بازار ازاد" انرابه حراج قرار داده است. برای نجات نظام سرمایه از بحرانهای اقتصادی که هیچ وقت ازبین نه خواهد رفت، بدون رعایت حقوق انسانی وبشری با بهانه های مختلف بنام تروریزم ،القاعده وطالبان با لشکر کشی نظامی علیه مخالفین عقیدوی خویش تحت نام تحقق"دموکراسی " اقدام نموده که ابعادان هرروز وسیعتر میگردد. بااقدامات مداخله گرانه اشکار وروشن نظامی درکشورهای چیلی، افغانستان، عراق ولیبیا وسوریه وغیره ، نه تنها ثبات اقتصادی،اجتماعی وسیاسی بوجود نیامده بلکه نسبت به هروقت دیگربدترشده وباعث تخریب  تمام ارزشهای مادی ومعنوی این کشورهاگردیده است.

دامنه بحرانهای مالی نه تنها فروکش نکرده بلکه  نسبت به هر زمان دیگر ابعاد ان وسیعترشده میرود. طوریکه مارکس گفته است"نظام سرمایداری در محور" بحران "قرار دارد ختم هر بحران اغاز بحران دیگری برای نطام سرمایداری است." وضع تشتت بارنظام مالی جهان  بر این گفته صحه گذاشته ؛که به طور متداوم از یک گوشه دنیا به گوشه یگر دنیا سرایت نموده  پیامدهای ناگواری رابه مردم ان  سرزمین بوجو اورده است. فقیر فقیرترمی شود، زرپرستان ،زورسالارن وگنج سالارن قوی ترمی گردند .

مبارزه وتخاصمات در دوقرن اخیرتوسط دوقطب "تعاون طلب"(کمونیزم)و"ازادی فردی" (لیبرالیزم) این دوگرایش دربستر تاریخی از اصالت وجایگاه معین برخوردار بودند.در فرایند تحقق ایدیالوژی این دوگرایش ،هیچ کدام نه توانست که اهداف غایه خودرا همه جانبه تحقق بخشند. درعمل معلوم شد که علت وجودی هریک برای دیگری حتمی وضروری بود وبرای رقابت های اندیشه وی توانسته بودند که نظم جهانی را ثبات بخشند وعلیه تجاوز وخشونتها  نظامی بالای کشور های ضعیف برای اهداف سیاسی خویش در دفاع وپشتبانی  ان اقدام نمایند.

تحقق دموکراسی  بدون سهم وفعال توده های بطور اگاهانه بابستر فراغ اجتماعی ناممکن بوده ونمی تواند،که ارضاع جامعه را براورده ساخته واز تمام بلیهءزمانی انها رانجات دهد.

ماخذ: مارکس وسیاست مدرن

نیولیبرالیسم ،تاریخ مختصراز دیوید هاری

نامه  سرگشاده میکیس تیودوراکیس به مردم اروپا

میکیس تیودوراکیس آهنگسازبزرگ، نویسنده  برازنده  وسیاستمدار سرشناس یونان چنان که ویژه اوست، همیش در باره رخداد های بزرگ اروپا و جهان با پخش نامه و پیام دیدگاه هایش را پخش کرده است. وی با نشر پیامی از بم ریزی ناتو بر یوگوسلاویا  انتقاد نموده و ربودن اوچلان رهبری سیاسی کردها ی ترکیه را نکوهش کرد. در ضدیت با اداره جورج بوش ، اشغال عراق ، جنگ در کوسوا، زیرپانمودن حق مردم  فلسطین... نیز پیامهای بنشر سپرد.  تیودوراکیس باری در سال ۱۹۸۴ نوشت :

« ... امروز که بشریت در نتیجه سیاست های تجاوزگرانه یک دوره بحرانی را از سر می گذراند ، هنر باید همراه با مردمان جهان از چیزی دفاع کند که برای بشر دردنیا ارجمند ترین ارزش هاست.  یعنی از صلح ، که شرط اصلی هنر آفرینی موفقیت آمیرهم است .وظیفه هرهنرمند صادق است تا در این پیکار بخاطر این ایدال انسانی شرکت جوید.»

تیودوراکیس در فبروری ۲۰۱۲ نامه سرگشاده ای عنوانی مردم اروپا نشر کرده  و در آن تصویر روشن و واقعبینانه  از وضع موجود ،ریشه و دلیل های بحران در یونان را ترسیم نمود. بحران یونان و عملکرد سیاستمداران  خودفروخته و ضد مردمی آن شباهت های زیادی با برخورد سیاست مداران افغانستان دارد. اینک نامه را برای خواننده گان ارجمند بامداد پیشکش میداریم.        بــامــداد

« من امروز ۸۷ ساله ام و چندان محتمل نیست که دیگر شاهد نجات میهن دوست داشتنی ام باشم . ولی با وجدانی آرام چشم از جهان فرو خواهم بست، زیرا تا آخرین دم به انجام وظایف خود در برابر ارمانهای آزادی و عدالت ادامه خواهم داد.
توطیه ای جهانی برای ویران کردن میهن من در کاراست که به پایان خود نزدیک می شود. این توطیه در سال ۱۹۷۵ آغاز شد. هدف از بین بردن فرهنگ نوین یونان بود، بعد به تحریف تاریخ نوین و هویت ملی ما روی آوردند و اینک می خواهند با بیکاری، گرسنگی و فقر به زندگی جسمانی ما پایان دهند. اگر خلق یونان یکجا بپا نخیزد این تهدید جدی است. درهمین دهسال آینده. آنچه از ما باقی خواهد ماند خاطره ای خواهد بود، خاطره ای از تمدن ما و نبرد ما برای آزادی .
تا سال ۲۰۰۹ اقتصاد مسله ای جدی نداشت. زخم های بزرگی که بر پیکراقتصاد ما وارد می آمد هزینه انبوه و نامتناسبی بود که برای خرید ابزار جنگ و پرداخت رشوه به سیاست و اقتصاد ما تحمیل می شد. ولی مسوول وارد آمدن این هر دو زخم بر پیکر اقتصاد ما خارجی ها هم بودند. مثلا المانی ها، فرانسوی ها، انگلیس ها که با فروش ابزار جنگ به یونان میلیاردها یورو از ثروت ملی ما را نصیب خود می کردند و سود می بردند. این خونی که بی وقفه از تن اقتصاد ما می رفت ما را به زانو در آورد، اجازه پیشرفت را از ما گرفت و ملت های بیگانه را ثروتمند کرد. مسله رشوه خواری نیز همین گونه بود. بعنوان مثال بگویم : کنسرن زیمنس آلمان یک بخش ویژه برای پرداخت رشوه به یونانی های با نفوذی درست کرده بود که از طریق آنها بتواند تولیدات خود را در بازار یونان عرضه کند . در این میان خلق یونان قربانی همدستی راهزنانه المانی ها و یونانی هایی بود که با پول این مردم کیسه خود را پر می کردند.
کاملا روشن است که این دو زخم بزرگ می توانست بوجود نیاید اگر آن عناصر فاسد رشوه گیر و رشوه پرداز موفق به بلعیدن رهبری دوحزب یونانی صاحب قدرت و هوادار آمریکا نمی شدند، و اینها مجبور نبودند برای پنهان کردن مسیر ثروت های ناپدید شده در صندوق کشورهای بیگانه ( پولی که حاصل کار مردم یونان بود)، راه نجات را در گرفتن وام هایی چنان سنگین ببینند که بدهی دولتی به ۳۰۰ میلیارد دلار برسد که ۱۳۰ در صد از در آمد ناخالص ملی یونان است.
با این تقلب، روسای موسسات خارجی ، دوبار سود می بردند. نخست با فروش اسلحه و تولیدات خود بعد از طریق بهره ای که برای وام هایی که به دولت می دادند، نه به مردم. زیرا همانطور که می دانیم در هر دو مورد قربانی اصلی مردم بودند. برای قانع کردن شما فقط یک نمونه را ذکر می کنم . اندره اس پاپا اندریو در سال ۱۹۸۶ از یک کشور بزرگ اروپایی یک میلیارد دلار اعتبار گرفت. بهره ای که برای این اعتبار پرداخت شد ۵۴ میلیارد دلار بود ، که سرانجام در سال ۲۰۱۰ پرداخت گردید….
در انتخابات سال ۲۰۰۹حزب سوسیال دموکرات پاسوک ۴۴ در صد از آراء را بدست آورد. طبق نظرخواهی های امروز فقط ۶ در صد به آن رای خواهند داد.
آقای پاپاندریو( رهبر حزب سوسیال دموکرات یونان) می توانست با گرفتن وام از بانک های خارجی با ۵ درصد بهره معمولی با بحران اقتصادی مقابله کند. اگر او این کار را می کرد یونان هیچ مسئله ای نداشت، حتی برعکس ما می توانستیم سطح زندگی خود را بالاتر هم ببریم، چون ما در آن زمان رونق اقتصادی داشتیم .
ولی آقای پاپاندریو توطیه خود را از تابستان ۲۰۰۹ علیه یونان آغاز کرده بود. او محرمانه با استرواس کان ملاقات کرده و قرار گذاشته بود یونان را زیراستیلای صندوق بین المللی پول در آورد. این اطلاعات را رییس سابق صندوق بین المللی خود منتشر کرده است.
ولی برای آن که ما بتوانیم به آنجا برسیم میبایستی وضع اقتصادی کشور ما غیر از آنچه بود نشان داده می شد تا بانک های خارجی از ترس بهره اعتبار را برای ما بالا ببرند تا جایی که ما قادر به پرداخت آن نباشیم. کسر بودجه دولت از ۲،۹ در صد با جعل ارقام مصنوعا به ۱۵درصد افزایش داده شد. به دلیل این اقدام تبهکارانه دادستان ۲۰ روز پیش آقای پاپاندریو و پِپونیس وزیر اقتصاد را برای رسیدگی به این امر تحویل مقامات قضایی داد.
کارزار سیستماتیک آقای پاپاندروئو و وزرای اقتصاد کشورهای اروپایی ۵ ماه بطول انجامید و آنها در این مدت تلاش می کردند ثابت کنند که یونان مانند کشتی تایتانیک در آستانه غرق شدن است، یونان فاسد است، یونانی ها تنبل و ناتوان هستند و نمی توانند به نیازهای کشور پاسخ دهند. با هر توضیحی که اینها می دادند میزان بهره ها بالاتر می رفت تا جایی که ما دیگر قادر به دریافت اعتبار نباشیم و وقتی ما تحت استیلای صندوق بین المللی و بانک اروپا قرار گرفتیم چنین بنظر آید که آنها برای نجات ما حاضر شده اند به ما قرض بدهند. در حالی که در واقع این آغاز مرگ ماست.
در ماه می ۲۰۱۰فقط یک وزیر قرارداد  بدنام مهلت قانونی را که بمعنی تسلیم مطلق ما به طلبکاران بود امضاء کرد. طبق قانون یونان وقتی چنین قرارداد مهمی مطرح است باید سه پنجم از نمایندگان پارلمان زیر قرارداد را یک یک امضا کنند. این مهلت قانونی و نیز « تروییکا » یعنی نمایندگان سه گانه صندوق بین المللی پول، اتحادیه اروپا و بانک مرکزی اروپا، که امروز عملا برما حکومت می کنند، طبق قوانین یونان و قوانین اروپا غیر قانونی هستند.
اگر تعداد پلکانی که ما برای رسیدن به مرتبه مرگ باید بپیماییم بیست باشد ، ما از آن زمان تا کنون بیش ازنیمی از پله ها را پشت سر نهاده ایم . تجسم کنید که ما با این مهلت قانونی استقلال ملی و ثروت ملی خود را در اختیار خارجی ها می گذاریم. یعنی بندر ها، فرودگاهها،شبکه جاده ها و راهها، شبکه برق، آبرسانی، ثروتهای زیر زمینی و زیر دریایی و غیره و غیره و حتی آثار باستانی خود مانند آکروپولیس، دلفین، المپیا و غیره چون ما حرفی را که باید بزنیم نزده ایم.
تولید خوابید، بیکاری به ۱۸ درصد رسید. ۸۰ هزار مغازه تعطیل شد،هزاران کارگاه و صدها کارخانه کارخود را متوقف کردند. رویهم رفته ۴۳۲ هزار موسسه دست از کار کشیده اند. دهها هزار دانشمند جوان کشوری را که روزبروز به ظلمت قرون وسطی بیشتر نزدیک می شود ترک می کنند. هزاران شهروند که در گذشته زندگی مرفه ای داشته اند امروز باید خوراک خود را در میان زباله ها بجویند و در کنار خیابان بخوابند.
گاه اینطور تصور می شود که ما به برکت کمک های سخاوتندانه طلبکاران خود، بانک های اروپایی و صندوق بین المللی پول زنده هستیم. ولی در واقع هر بسته پول چند میلیاردی که به حساب یونان گذاشته می شود تا دینار آخر به همانجایی باز می گردد که از آن آمده بود ولی ما باید بهره غیر قابل تحمل آنرا بپردازیم. و چون ضرورت حکم می کند که دولت برپا بماند، بیمارستانها و مدارس بکار ادامه دهند، گروه سه گانه از طبقات متوسط و پایین تر از آن می خواهد که مالیاتهای بیش از حد سنگین بپردازند، و خود گرسنگی بخورند. ما با یک دوران گرسنگی عمومی در آغاز دوران اشغال یونان توسط المان در سال ۱۹۴۱ روبرو بوده ایم با ۳۰۰ هزار تلفات طی فقط ۶ ماه. هیولای گرسنگی آن زمان امروز باز به سرزمین اندوهگین ما، که آماجگاه افتراهاست ، باز می گردد .
هرگاه در نظر آوریم که اشغال خاک ما توسط المانی ها به قیمت جان یک میلیون یونانی و ویرانی میهن ما تمام شد، چگونه می توانیم تهدید خانم میرکل راتحمل کنیم که می خواهد یک عاولهیتهر ( لقب حکمران نازی ها) جدید برما تحمیل کند، ولی این بار با کراوات.
برای آن که نشان دهم یونان چه سرزمین ثروتمندی است و یونانی چه انسان سخت کوش و آگاهی است( آگاه بر آزادی خود و عشق به میهن) به سالهای ۱۹۴۱ تا اکتوبر ۱۹۴۴ اشاره می کنم.
هنگامی که اس اس های هیتلری و گرسنگی یک میلیون شهروند یونانی را از پای در آوردند و میهن ما را تعمدا و با نقشه ویران کردند، تولیدات کشاورزی و طلای موجود در بانکهای ما را ربودند، یونانی ها برای نجات خود از گرسنگی جنبش ملی همبستگی را پدید آوردند و یک ارتش چریکی صد هزار نفری برپا کردند، که جلوی بیست لشکر المانی را گرفتند.
همزمان با آن، یونانی ها در پرتو سخت کوشی خود ، نه تنها خود را زنده نگه داشتند، بلکه برغم شرائط تحمیلی اشغال هنر نوین یونانی را پدید آوردند بویژه در عرصه ادبیات و موسیقی. یونان راه از خودگذشتگی برای آزادی و ادامه حیات را انتخاب کرد.
در آنزمان هم بی دلیل برما تاختند و پاسخ ما همبسته گی و ایستاده گی بود و ما زنده ماندیم. امروز هم همان کار را می کنیم و مطمنیم که پیروزی نهایی از آن خلق یونان خواهد بود. من که هنوز هم دوست مردم المان هستم ودر آینده نیز خواهم بود، من که ستایشگر نقش بزرگی هستم که آنها در عرصه دانش، فلسفه و هنر، بویژه هنر موسیقی، ایفا کردند....

 
من امروز که روز ۱۲ فبروری است تصمیم گرفتم در تظاهرات شرکت کنم، همراه با مانولیس گلزوس قهرمان ملی یونان، مردی که نشان صلیب شکسته هیتلری را از آکروپولیس فروکشید، و با این کار نمادین نه تنها آغاز پیکار یونانیان بلکه آغاز نبرد اروپا با هیتلر را اعلام کرد. با حضورصدها هزار تن از شهروندان یونان خیابانها و میدانهای شهرها ی ما مملو از جمعیت خواهد شد، مردمی که خشم خود را نسبت به دولت و تروییکا ( هیئت سه گانه ) نشان خواهند داد.
دیروز نخست وزیر بانکدار یونان در نطق خود خطاب به مردم یونان گفت « ما تقریبا به نقطه صفر رسیده ایم. » چه کسانی بودند آنها که ما را طی دوسال به نقطه صفر رساندند؟ همان ها که نمایندگان مجلس را امروز هم با همان شیوه های قبلی تهدید می کنند که باید مهلت جدید را که از مهلت نخستین بد تر است بپذیرند، آنها که جایشان در زندان است، آنها ما را به نقطه صفر رساندند.                                                                                                         چرا؟ چون صندوق بین المللی پول و گروه اروپا این دستور را صادر کرده اند و ما را تهدید می کنند که اگر حرف شنوایی نداشته باشیم ما را بورشکستگی خواهد کشاند…اینجا نمایشنامه پوچی را بنمایش گذاشته اند. تمام آن محافلی که از ما نفرت دارند ( خارجی و یونانی) و تنها مسوول این وضع غم انگیز هستند، آنها این کشور را به اینجا کشانده اند، آنها تهدید می کنند و زیر فشار می گذارند تا بتوانند به اعمال ویرانگر خود ادامه دهند و ما را به زیر صفر بکشانند تا جائی که بکلی نیست شویم.
یونانی ها، در طی قرون، از بلایای بمراتب سخت تر جان بدر برده اند. یونانی ها را وقتی به پله ماقبل آخر مرگ بکشانند، نه تنها جان بدرمی برند بلکه خود را از نو می سازند.
در این لحظه من تمام نیروی خود را در راه اتحاد پویای خلق یونان بکار می برم. می کوشم ثابت کنم که صندوق بین المللی و تروییکا خیابانهای یک طرفه نیستند. راه حل دیگرهم هست. و آن این که ما باید مسیر حرکت ملی را بکلی تغییر دهیم و برای همکاری اقتصادی کنسرسیوم هایی ایجاد کنیم که با شرائط عادلانه ، بما کمک کنند تا از ثروت ملی خود بهره ور گردیم، برای این کارباید روی بسوی روسیه بیاوریم.
اما در باره اروپا باید به خرید وسایل جنگی از آلمان و فرانسه پایان دهیم. همچنین باید تمام امکانات را بکار گیریم تا المان خساراتی را که در اثر جنگ برما تحمیل کرده و با ربح آن می تواند به ۵۰۰ میلیارد یورو بالغ گردد، بما بپردازد.
یگانه قدرتی که بتواند این تغییرات انقلابی را عملی کند، قدرت مردم یونان است که متحد با هم به جبهه وسیع مقاومت و همبستگی بپیوندد تا تروییکا  را از یونان تار و مار کنند.همزمان با آن باید تمام اقدامات غیر قانونی آنها ( اعتبارات، بدهی ها، بهره ها، خرید اموال ملی) از اعتبار ساقط گردد. همدستان یونانی آنها که در ذهن خلق یونان خاین شناخته شده اند ، باید مجازات گردند.
من خود را ، بتمام ، وقف این هدف( وحدت خلق در یک جبهه) کرده ام و اطمینان دارم که سرانجام حق با من خواهد بود. من سلاح در دست با اشغالگران هیتلری جنگیده ام . دخمه های مخوف گشتاپو را شناخته ام . المانها مرا محکوم به مرگ کردند و معجزه وار نجات یافتم . ۱۹۶۷ نخستین گروه مقاومت در برابر حکومت سرهنگان را سازمان دادم. در شرایط غیرقانونی مبارزه کرده ام . دستگیر شدم و «  قصابخانه » پولیس خونتا  را از سر گذراندم . سرانجام باز جان بدر بردم .
امروز ۸۷ ساله ام و چندان محتمل نیست که دیگر شاهد نجات میهن دوست داشتنی ام باشم . ولی با وجدانی آرام چشم از جهان فرو خواهم بست ، زیرا تا آخرین دم به انجام وظایف خود در برابر ارمانهای آزادی و عدالت ادامه خواهم داد .»

وضع افغانستان درطی بیشترازیازده سال

نوشته :عزیزه عنایت                

جنگ های خانمانسوزو ویرانگری ای که بیشتراز سی سال میشود دامنگیرافغانستان گردیده است، دشمنان میهن ازهمان آغاز سعی کرده اند که تروریزم را پرورش وازآن سوی مرزها به خاک افغانستان بفرستند که دراین کارموفقانه پیشروی نمود ه و افغانستان رادرجهان به لانه تروریزم معرفی نمودند.چنانچه که حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ باعث گردید که امریکا ومتحدینش بخاطرازبین بردن لانه های تروریسم وارد خاک افغانستان شوند که به همین اساس نیروی نظامی ۴۳ کشوردرافغانستان مستقرگردید.ولی ازآن زمان تاکنون که بیشترازیازده سال میگذرد باوجود موجودیت عساکر۴۳ کشورجهان، وبا سرازیرشدن پولهای هنگفت، دولت امریکا ومتحدینش نتوانستند که جنگ را در افغانستان متوقف و دشمنان ضد بشریت را نا بود سازند. با آنکـــه دراین مدت عملیات های نظامی آنان درساحات مختلف کشورادامه داشت که دراین عملیات هاهزاران تن از افراد بیگناه کشور اعم از زنان و کودکان معصوم جانهای شیرین خویش را ازدست داده وصد ها خانه درروستاهای کشوربه ویرانه مبدل شد اهل آن مناطق ازمحل زیست خویش بیجا شده وبه مراکز کشورمخصوصاً شهرکابل پناه آوردند که با تجمع افراد بیجا شده و مهاجرین برگشته ازکشورهای همسایه (پاکستان و ایران) وضع شهر کابل نیز به همۀ هموطنان عزیز معلوم است که ایـن بحث دیگری است که گنجایش دراین مقال را ندارد .

اکنون که موضوع  خروج سربازان ناتو مخصوصاً امریکا تا سال ۲۰۱۴ درمیان است  اوضاع افغانستان نسبت به سالهای گذشته بیشترناامن گردیده و روز تاروز وضع امنیتی مخصوصاًدرنقاط دوردست کشورخراب ترمیشود.علاوه ازاینکه در مناطق دوردست ، حتی درشهرها و حوزه شمال کشوروضع امنیتی خوب نبوده دولت پاکستان نیزبا مداخله درخاک افغانستان (ولایت کنر) را بارها مورد حمله قرارداده وبا پرتاب راکت های خویش مردم آن محل رانسبت خراب شدن منازل وساحات سرسبزوطن نگران ساخته است .

درحالیکه  دولت امریکا درتوافق نامۀ درازمدت  که بین دولت ا فغانستان وامریکا صورت گرفته بود وعده سپرده بود که ازسرحدات افغانستان دفاع می کنـــد ولی  دیده شده که دربرابرپرتاب راکت های پاکستان وساختن دروازه های سرحدی دراین اواخرازسوی دولت پاکستان به خاک فغانستان خاموشی اختیار

نموده وهیچ عکس العملی به دفاع ازسرحدات افغانستان نشان نمیدهد.

از جانب دیگر مقامات دولتی افغانستان که خود درگیرمسایل فساد اداری وغیره میباشد به کنترول اوضاع تسلط نداشته  درطی بیشترازیازده سال پولهای که بعنوان بازسازی به افغانستان وارد شد بجای ساختن فابریکات صنعتی، جوانان بی کارا به کارگماشتن، تقویه تاجران ملی، کمک به کشاورزان جهت صادرات محصولات وطن  به کشورهای خارج،جلوروبه افزایش مواد مخدررا گرفتن،ازجانب معامله گران حیف ومیل گردیده، زخمهای و طن را مدا وا نکرد.

البته نا دیده نباید گرفت کارهای که تاکنون درعرصه های آبادی وساختن بلند منزل هادر افغانستان صورت گرفته است آنهم بیشترین آنها ازجانب افراد پولدارو یا تاجران ملی بوده است که اکثراین بلند منزل ها و یا هوتل های ساخته شده خارج ازماسترپلانهای شاروالی ها بدون درنظرداشت کانالزیسیون ها میباشد جاده ها و سرکهای که تاکنون به قیرریزی آن اقدام نموده اند یک تعداد آن غیراستندرد بوده که با گذشت زمان کوتاه ازبین میرود، شاهراه سالنگ با همان کند وکپرومملوازدود وسایل نقلیه که باعث مریضی و ناراحتی  مسافرین میگردد همان طوربه حال خود ودست نخورده مانده است بلکه بیشتراز پیش با گذشت هرروزخرابتـرنیز شده است.

اکنون که موضوع انتخابات نیزهمزمان بابرآمدن سربازان امریکا یی پیشرو است  مسوولین مقامات دولتی نسبت به کارها وفعالیت درعرصه های بهبودوطن بیشتربه فکر مسایل انتخاباتی مصروف هستند که این موضوع نیز نگرانی رابارآورده وامکانات فساد گسترده تررامیها میسازد.چه  قدرت طلبان سعی میکنند بخاطر  کمپاین نمودن انتخابات خویش به هرنوع که باشد پول به دست آورده وجهت گرفتن قدرت به صرف آن بپردازند.که کنترول آن ازجانب دولت نیزبعید است .

دولت افغانستان منحیث یک دولت عادل هیچ گاه به فکر ملت نبوده و به دفاع مردم ستم دیدۀ کشور نپرداخته است چنانچه که شاهد به دارزدن جوانان پناهــنده درکشور ایران ازجانب دولت ایران بودیم و تاهنوزچه تعداد دیگرمنتظراعدام نشسته اند معلوم نیست، ولی حکومت افغانستان نتوانسته است که ازاین افراد مظلوم دفاع کند. نا گفته نماند نه تنها جوانان وپناهندگان افغان که درایران به سرمیبرندبلکه درکشورهای دیگرنیزمثل کشور یونان و بعضی ازکشورهای دیگر دچارمشکلات وبحال مشقتبار زندگی میکنند ، اگردولت افغانستان واقعاً توجهی بحال ملت داشته باشد با مقامات مسوول این کشورها بتماس وراه حلی برای این پناه جویان ستم دیده جستجو نماید.

همچنان جوانانکه ازکشور(یران وپاکستان) بامید آباد نمودن و زندگی کردن در کشورخود به افغانستان برگشته است ازبیکاری وفقر به مواد مخدرروآورده اندکه

این جوانان اگرازجانب مقامات مسئول بحال شان توجه نشود سرنوشت شوم راپیشرو خواهند داشت که هم به ضررخودشان وهم به ضرر جامعه خواهد بود.

موضوع مهمی که قابل یاد آوری است درسال۲۰۰۷ نظربه فیصله وتصویب ۵۶ کشوراسلامی شهرغزنی که پایتخت فرهنگی اسلامی شناخته میشد

 بتاریخ ۱۲ اپریل سال روان میلادی چنانکه انتظارمیرفت وهمه توقع آنرا داشتند که دراین مدت شهرغزنی بسیاربازسازی وبه جهان معرفی میشود نشد.البته درتاریخ متذکره به مرکز فرهنگی اسلامی شناخته شد ولی درآن شهر بجزازویرانی وتوده های خاک چیزی دیگری دیده نمیشد که آنهم مردم عام غزنه وحتا ژورنالیستان درآن مراسم اشترا ک کرده نتوانستند . غزنی که با قدامت تاریخی وسلاطین نامداری چون سلطان محمودغزنوی وبزرگان دیگری که غزنه را به مهد تمدن درجهان معرفی نموده بودند حتادرعرصه نهال شانی وسرسبزی آن هم کار صورت نگرفته بود چه رسد به بــازسازی آبدات تاریخی وسرکهای آن. اگر دراین مدت بیشتر از پنج سال کارصورت میگرفت شهرغزنه درروز نامگذاریش به پایتخت فرهنگی اسلامی میبایست به گلشن دنیا مبدل میشد که نشد.

اکنون که موضوع توافق نامۀ امنیتی بین دولت افغانستان و امریکا درمیان است وجناب رییس جمهور کرزی فرمودند که به امضای آن عجله ندارم بادرنظـرداشت  منافع ملی کشور عمل خواهم کرد، امید است که این مسئله درحرف باقـی نماند وجامۀ عمل بپوشد منافع ملی کشور را بیشتردرنظر داشته باشند تا ملت ستــمدیده افغانستان بیشترازاین متضررنشوند.

                                      ۲۰۱۳/۴/۲۰

نقش شخصیت در تاریخ

داکترآرین

زمانیکه نام از "نقش شخصیت در تاریخ" میبریم، آنگاه ما با یک تنوع حیرت انگیز از شخصیتها، رویداد ها و حوادث، کارنامه ها، قیامها و تحولات و تنازعات بزرگ و کوچک برمیخوریم با اصلاحات آرام و انقلابات خونین، بازگشتها، جهشها، شتابها و درنگها روبرو میشویم  و با نبرد های قهرآمیز و مسالمت آمیز، شکستها وپیروزیها، با قهرمانان نامدار و وطنپرستان بی بدیل  و با اشخاص ضعیف، بی شهامت، دودل و بی ارزش سروکار داریم.

پیش از آنکه بحث کوتاه خود را در باره "نقش شخصیت در تاریخ" آغاز کنم با اندکی تفصیل به واژه "شخصیت" توجه خوانندگان را معطوف مینمایم، که بطور بسیار مختصرمیخواهم این مقوله را تنها از نظرسیر تاریخی - سیاسی آن مطرح نمایم.

شخصیت بیان مفاهیم بسیارگونه اجتماعی می باشد که با انسان و انسان اجتماعی شده پیوند ناگسستنی داشته، اما درگسترش همیشه گی یعنی در گوارش و رانش دایمی اندیشه های نو و کهنه همواره تکامل نموده و غنا گرفته است." ژوپیتر" مظهر نیرومندی و مقاومت^١،"می نرو"عقل و جنگ و هنر را متجلی می ساخت،" وستا" عشق و عاطفه و محبت را به خانواده به ارمغان می آورد، "مارس" جنگ و دفاع از میهن را می آموخت و " پرومته"مظهر سرکشی و عصیان بود، دیده میشود که در این روند انسانها پیرامون "شخصیت" تصاویر، احکام و استنتاجات خود را بوجود آورده اند و شخصیت های متفاوت را به استفاده از تخیل، تعقل، احساس و اراده خویش ساخته اند، که طی نسل ها و نسل ها به کمک شعور، کار، و تجربه متکامل ترشده و معرفت ما را با صفت حقیقی و واقعیت این مقوله فلسفی بیشتر نموده است.

فیلسوف مشهور یونان اپیکور «شخصیت» را در انسان دوستی میدید و برای افراد جامعه کرامت مساوی قایل بود^٤، سقراط  دانش را موجب فضلیت و جهل را مایه ای رذالت می دانست^٥،  تولیستوی به این نظر بود که «شخصیت» خود سازی است و حاصل رنج های بیکران و زحمات فراوان انسان میباشد^٦، روسو فیلسوف و عالم فرانسوی را عقیده برآن بود که انسان با اخلاق ستوده وفاضله پا به عرصه وجود میگذارد و این جامعه است که انسان را فاصد میسازد^٧، دکارت مهفوم «من» را به عوض «شخصیت» بکار میبرد یعنی مفاهیم "من" و "شخصیت" را باهم می آمیزد و شخصیت را وابسته به شعور انسان و برخورد او نسبت به خودش میداند^٨،  کانت  میگوید که انسان به این لحاظ «شخصیت» است که دارای شعور میباشد و شعور است که انسان را از حیوان متمایز میسازد^٩.

انسان باشعور در عرصه تاریخ به مثابه «شخصیت» عمل میکند، نه به حیث یک فرد مجزا و بی هویت، همواره رشد اعتلایی داشته و کوشیده است تا از حالت جز خود را به جمع رسانده و برای خود حدود و حقوقی قایل گردد و از زنده گی بدوی، دم به دم با کار و تلاش آگاهانه و هدف مند به زنده گی انسانی تر خویش را کشانده و به دستآورد های بزرگی نایل شده است.

با آنکه سیرتکاملی و رشد "شخصیت" از  یک وحدت ساده با شگردها و ترفند های گوناگون باخوبی ها و بدی های اجتماعی به مدارج عالی تر همواره در تغییر بوده است، اما در هر زمانه ای دارای مشخصات عمده شرایط زمان خود می باشد.ا فیداسیف در کتاب "اساسات سیاست شناسی" می نویسد: "طوریکه معلوم است در عهد قدیم شخصیت با سیاست برجسته و مشخص شده، آنچه که ارسطو را بر انگیخت تا انسان را آفریده سیاسی بنامد"^١۰ به همین ترتیب درقرون وسطی مشخصه عمده "شخصیت" مذهبی، در دوره تجدد صفات طبیعی و حقیقی، درقرن نوزدهم اوصاف تجارت پیشگی و در قرن بیستم به اعتبار نخستین به اساس ویژه گی های دانش و سیاست بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.  درکتاب "ماتریالیزم دیالکتیک و ماتریالیزم تاریخی" میخوانیم: "شخصیت عبارتست از ثمره تکامل تاریخی، اجتماعی و شخصی هرفرد و بروز ارزش های اجتماعی شخص میباشد و هرفرد شخصیت خاص خود را دارد"^١١  که درعرصه های مختلف جامعه و حیات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دارای  سهم خویش اند، "شخصیت" ثابت نمی باشد و همواره در حالت تغییر و دگرگونیها است. درچگونگی و شکل گیری "شخصیت" جامعه و شرایط معین تاریخی نقش اساسی را دارد.

"شخصیت" را میتوان از دیدگاه عملکرد تاریخی و سیاسی آن به اصیل و بدل به مترقی و ارتجاعی و به واقعی و ساختگی، به اکتیف و پسیف، به مثبت و منفی مشخص کرد، شخصیت مثبت  پایدار، اما شخصیت منفی گذرا بوده و سیلاب خود بخودی تاریخ آن را با خود کشیده و از جایگاهی دایمی در جامعه برخوردار نمی باشد، به این ترتیب دیده میشود که حضور و نقش شخصیت در تاریخ  تاثیر قابل ملاحضه ای برروند جوامع بشری دارد و از این جاست که نقش رهبران، زمامداران و فرماندهان برجسته میگردد، آنها با استعداد سازماندهی و قدرت رهبری و توانائی فرماندهی خود میتوانند به مثابه چراغی، فراه راه جنبشها و نهضتها و دولتها، درحرکت به جاده ای ناهموار اجتماعی استوار گام گذاشته و ازمغاکهای مخوف و تاریکی ها پیروزمندانه بدر آیند.

رهبران و شخصیت های عاقل و ترقی خواه ، احزاب، نهضت ها و دولتها را بسوی پیروزی ها و تسخیر قلل بلند رهنمون نموده و سیر تکاملی جامعه را تند تر ساخته و سرانجام تحول عظیمی را باعث میشوند و تاریخ را بجلو میکشانند، اما رهبران و شخصیتهای عقب گرا سیر تاریخ را کند نموده، در مقابله با روشنگری برخاسته و نمی خواهند که جامعه به ترقی و پیشرفت دست یافته و همواره میکوشند مردم را در تاریکی نگه دارند، به آشوبگرائی، مطلقیت و فرد گرائی  متوسل میشوند، به این اساس است که تاریخ جوامع بشری همواره صحنه تصادم و نبردی نوی ترقی خواه  و کهنه ای عقب گرا بوده، این نبرد ها گاه خونین، گاه فاجعه بار و گاهی هم مسالت آمیز مراحل خویشرا طی نموده است، در کشورهای پیشرفته و دارای دموکراسی، درنتیجه انقلابات اجتماعی و پیروزی ترقی خواهان برعقبگرایان و جدائی دین از دولت، این صف بندی و نبرد چند قرن پیش خاتمه یافته است، اما در کشورهای عقب مانده و جهان سوم هنوز بشدت آن جریان دارد، ولی به شهادت تاریخ و تجربه انقلابات فرانسه، روسیه، انگلستان، آلمان، ایالات متحده امریکا و... هیچ تردیدی نیست که عدالت، واقعیت و ترقی در جهان "خوارشده گان" نیزپیروز خواهد شد.

بحث پیرامون "نقش شخصیت در تاریخ" و"نقش توده ها درتاریخ" که تا ثابت نمایند کدام یک اساسی، مقدم و تعین کننده است، میان طرفداران ایدیالیزم و ماتریالیزم، سرمایداری و سوسیالیزم همواره وجود داشته و این نظریات بی اندازه متضاد و ناهمگون باعث مناقشات و تصادمات شدید اندیشمندان و تیوری پردازان  شده است، ا.ی یورکوویتس دانشمند شوروی می نویسد: "نقش واقعی زحمتکشان در حیات اجتماعی قبل از همه درآنست که خودشان سازندگان اصلی نعمات مادی و معنوی... محرکین واقعی پیشرفت جامعه و سازندگان اصلی تاریخ بشراند"١۲، اما هیوم "با شدتی بیش از شدت بورک و منطقی معتدلتر از منطق بنتام می گوید که هرگز موافقت مردم شرط برقراری حکومت نبوده است. بی گمان هر موافقتی که مردم ابتدایی با حکومت داشته اند، موافقتی ناآگاهانه بوده است." درحالیکه نقش مردم را بکلی رد نمیکند اما چنین حکومتی به نظرهیوم نا ممکن و بواقعیت نمی پیوندد. دانشمند دیگر شوروی می نویسد: "انسان نو سازنده واقعی تاریخ، مالک تمام جامعه یگانه تولید کننده و صاحب ثروت مادی و معنوی و حامل روابط انسانی واقعی و نو در جامعه می باشد"^١۳، ولی موم فورد به این باور است که:"هیچ چیزی نمی تواند به قدر احترام مردی متنفذ و معتبر، جماعت پرشور را آرامش بخشد... بنابرآن، به این نتیجه می رسیم که برای آرام کردن جماعت پرشور راهی بهتر یا سالمتر از این نیست که مردی با هیبت پر حرمت را حاضر کنیم"^١٤. همچنان درهمین کتاب میخوانیم "هیچ مسیحی نمی تواند به مخالفت فرمانروای خود- خوب یا بد- برخیزد، بلکه به هرگونه بیدادگری تن در می دهد،... خدای متعال حکام ما را دیوانه گردانیده است، اما به ما فرمان داده است که فرمان ایشان بریم، هرکس که مقاومت ورزد لعن خواهد شد"^١٥، در اینجا قابل تذکر میدانم بخاطریکه در این مورد جامد و یک جانبه قضاوت نکرده باشیم و یک گزیده را در نظر نگیریم، ضرور است تا به نظریات اندیشمندانی چون: هوکر، گیرتسن، سوارز، چرنیشفسکی، سیدنی،  تروتسکی، لاک و روسو نیز مراجعه گردد.

به نظر نگارنده، بالش و رویش درخت دانش بخصوص در سه قرن اخیرتند گام میبردارد و اکثر تیوری ها و نظریات از ماکیاولی تا هیوم و ازهیوم تا روسو واز روسو تا به مارکس و از آنوقت تا به امروز به سرعت کهنه شده  می رود و تا آینده نه چندان دور کهنه تر خواهد شد، به این اساس میتوان گفت که این دو نظریه از یک طرف نسبی و از جانب دیگر در واقع جهات یک روند واحد اند و به این باورم که: "شخصیت" چکیده ای از توده های مردم است که به گونه جاویدانی پا در درون تاریخ می نهد و در این هم هیچ جای شک نیست که توده های مردم سازندگان تاریخ اند، بدین سان نقش "توده ها" و نقش "شخصیت" در جامعه لازم و ملزم یکدیگر اند، همواره یکدیگر خود را کمک و تکمیل مینمایند، توده ها قهرمانان را بوجود میآورند و قهرمانان پیشگامان تاریخ و جامعه اند، نه توده ها بدون رهبران در این کارزار  به دستآورد های چشمگیر نایل شده اند ونه رهبران جدا از توده ها توانسته اند حماسه بیآفرینند، لذا افراط و تفریط در نقش توده ها و نقش شخصیت، به سیر تکامل و ترقی در جامعه زیانبار، ویرانگر و حتی فاجعه آفرین است.  رهبران و شخصیت ها پیشگامان جامعه و توده ها مشعل داران جوامع بشری  اند، مطلق نمودند نقش شخصیت در تاریخ منجر به کیش شخصیت شده و اگر نقش توده ها را تعیین کننده بدانیم به نفی شخصیت ها پرداخته ایم، و واقعیت این است که: نه باید به افراط و تفریط و مبالغه متوسل شویم، کیش شخصیت در جامعه باعث اختناق، رکود سیاسی، کرختی استعداد ها، محدودیت دموکراسی، دیکتاتوری و سلب آزادی عقیده میگردد و اگر نقش توده ها را مطلق بسازیم و نقش شخصیت را نفی کنیم توده های مردم بدون رهبر به ارتش بدون سپهسالار می مانند، که باعث تشنج، شکست، بی نظمی، بی اتفاقی و حرج و مرج در سپاه میگردد، به این لحاظ به نظر من ایجاد و مراعات توازن میان این دو مقوله تاریخی و اجتماعی ضرور بوده تا کاروان تکامل جوامع بشری موفقانه به قلل بلند ترقی و تعالی رسیده و به اهداف بزرگ و نهائی خویش دست یابد.

حاصل سخن اینکه، با بررسی مقوله "نقش شخصیت درتاریخ" مشاهده میشود که شخصیت میتواند نیل به اهداف را آسانتر و یا مشکل تر سازد و سیر حوادث را تند تر ویا کند تر نماید، مثبت ویا منفی باشد.  شخصیت مثبت یا ترقی خواه – رهبر و زمام دار است، که چرخ پیشرفت و ترقی را در جامعه فرسنگها به پیش می برد، شخصیت منفی و عقبگرا – حافظ مناسبات عقب مانده در دفاع از تاریک اندیشی بوده و پروسه ترقی و پیشرفت را در جامعه سد میشود و تأثیرات منفی و زیان بار از خود در تاریخ و جامعه بجا میگذارد.

شخصیت منفی، تحمیلی و ساختگی هرقدر هم به طنطنه دست یابد و در اطراف آن تبلیغات صورت بگیرد، در زنده گی یا پس از مرگ، تاریخ آنرا افشا میکند، القاب و منزلت های  ساختگی بسیار زود فراموش تاریخ و توده های مردم میگردد، اما شخصیت های واقعی در خاطره مردم و در قلب تاریخ جای خویش را داشته و ماندگار  است.

در اخیر به این نتیجه میرسیم که "نقش شخصیت در تاریخ" با اهمیت بوده و همواره تاثیر خود را بروی حوادث تاریخی میگذارد و در پیوند ناگسستنی با نقش "توده های مردم" قرار دارد نه بدون شخصیت ها و رهبران رسیدن به اهداف اجتماعی و سیاسی امکان پذیر است و نه بدون کار و فعالیت توده های مردم، تحرک و  پیشرفت جامعه ممکن میباشد.  «شخصیت» خاصیت و ویژگی های انسانی است که در جریان کار و فعالیت اجتماعی ساخته میشود و نمی تواند که بیرون از جامعه و جدا از آن بوجود آید، افراد در جریان کار اجتماعی و شرکت فعال در حیات اجتماعی، فرهنگی، و سیاسی جامعه، خویش را، به مثابه "شخصیت" آشکار و برجسته میسازد، شخصیت نه خریده میشود ونه فروخته، شخصیت های تحمیلی هیچ ارزش ندارد، جایگاهی واقعی "شخصیت" را در روند تاریخی جامعه میتوان بر اساس چگونگی برخورد او نسبت به ترقی و پیشرفت، عدالت و میهن پرستی، صلح و انسان دوستی، فهم و دانش  تعیین کرد،  شخصیتهای منفی و تحمیلی و ساختگی نیکوهیده و منفوراند و مانند رد و برق روشن شده و خاموش میگردد اما شخصیتهای مثبت، ستوده و محبوب اند و مانند  آفتاب میدرخشند و جاویدان میمانند./

١- دایره المعارف مصور ایران

ص ٤٩٧ ،انتشارات امیر کبیر – تهران

۲-همانجا ص ٤٩٨

۳-همانجا ص ٥۰۰

٤-همانجا ص ١٨

٥-همانجا ص ٦٦

٦-همنجا ص ٤٥

٧-همانجا ص ٧٦۳

٨-انسکلوپدی روسی(فرهنگ فنون و علم)

ص ۳۱٤ ، ل.ف ایلچیف

نشرات اکادمی علوم شوروی

ماسکو ١٩٨۳

٩-همانجا ص ۳۱٤

۱۰-اساسات سیاست شناسی ؛ ا.ی دیمیدوف

ص ٨٩ ـ نشرات مکتب عالی ، ماسکو ١٩٩۲

١١-ماتریالیزم دیالکتیک و ماتریالیزم تاریخی ـ بخش دوم ،امیرنیک آیین

ص ۲٥٥ ـانتشارات حزب توده ایران

١۳٥٨

١۲- فلسفه ماتریالیزم دیالکتیک

ا.ی یورکوویتس ،ص ۳٩٧ ـ اداره نشراتی پروگرس ،ماسکو ١٩٨۰

١۳ - مبانی سوسیالیزم علمی  ، و. آفاناسیف ـ انتشارت سازمان جوانان توده ایران ـ چاپ اول ١۳٥٩

١٤- تاریخ اندیشه اجتماعی ـبارنز و بکر

ترجمه و اقتباس: جواد یوسفیان – علی اصغری

ص ٤٤٥

انتشارات امیر کبیر

تهران ١۳٨٤

١٥-همانجا ص ۳٧٤