نظامیان جمهوری نیجر در یک اقدام نظامی قدرت را در این کشور بدست گرفتند. دولت ها و رسانه های غرب تا چهل وهشت ساعت، از شکست این خیزش نظامی گزارش دادند و پس از آن متوسل به سازمان ملل متحد شدند و همزمان با آن، دولت های معدود کشورهای تحت سلط خود را تحریک دخالت در امور داخلی نیجر کردند.

نظامی ها درتمام کشورهای افریقایی و همچنین در امریکا لاتین سابقه بدست گرفتن قدرت از طریق کودتا را دارند. اما همه این کودتا در جهت منافع غرب نبوده و نیست، از جمله کودتای نیجر که آشکارا علیه سلطه فرانسه و غرب بر این کشور است.

در کشورهای همسایه نیجز مانند مالی، گینه و بورکینافاسو نیز تحولات درهمین جهت پیش می رود. یعنی جدا شدن از غرب و نزدیکی به چین و روسیه.

در یک ویدیوی دو و نیم دقیقه ای، ارتش اعلام کرد که دولت دست نشانده فرانسه را سرنگون کرده و از مردم خواهان حمایت شد. در این ویدیو دگروال آمادو آبدرامانه سندجودی، در میان وزرای اطلاعات، ورزش و خارجه با لباس آبی نشسته و در اطراف او ۹ افسر با یونیفرم نظامی ایستاده بودند. متعاقب آن سه بیانیه نظامی دیگر نیز به طور متوالی قرایت شد.

در سومین بیانیه اعلام شد:

امروز ۲۶ جولای ۲۰۲۳ ترسایی نیروهای دفاعی و امنیتی، یک شورای ملی حفاظت از میهن تشکیل داده و به حیات رژیم دست نشانده خاتمه داده اند.اکنون نظامیان می خواهند « جامعه بین المللی را متوجه حمایت مردم از این اقدام نظامی کنند. »

محمد بازوم ، که در سال ۲۰۲۱ ترسایی رییس جمهور نیجر شد، از صبح روز کودتا توسط گارد ریاست جمهوری در کاخ خود بازداشت شد. آمادو آبدرامانه سندجودی، اعلام کرد که « همه نهادهای جمهوری هفتم به حالت تعلیق درآمده‌اند »، واز « همه کشورهای خارجی در خواست کرد که در امور داخلی نیجریه مداخله نکنند.»

دولت نظامی و جدید هر گونه پادرمیانی و دخالت رژیم بنین، برای میانجیگری بین نظامیان و رییس جمهور بازداشت شده را رد کرد. مردم در خیابانها، ضمن حمایت از اقدام نظامی ها، خواهان برچیده شدن پایگاه های نظامی فرانسه و امریکا در نیجر شدند و بتدریج در اطراف سفارت فرانسه در پایتخت جمع شدند. جمعیتی که سفارت فرانسه را محاصره کرده بود، سرانجام پرچم فرانسه را از بالای ساختمان سفارت پایین آورد وبجای آن پرچم روسیه را بالا برد و این یعنی مردم خواهان قطع رابطه با فرانسه و در برابر آن، خواهان دوستی با روسیه اند.

نیجر پیوسته پایگاه  فرانسه و امریکا بوده و شرکت های بزرگ فرانسوی اورانیوم مورد نیاز شرکت الکتریسته فرانسه EDF را از نیجر به فرانسه منتقل می کردند . این شرکت ها اکنون بشدت نگران آینده نیجر و از دست دادن ادامه غارت اورانیوم استخراجی در این کشورند.

گای لابرتیت، نماینده ملی افریقا از حزب سوسیالیست PS   بین سال ‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۶ ترسایی که کارشناس امور سیاسی نیجر نیز هست، می ‌گوید: « از نرمی واکنش‌ های غرب نسبت به کودتا متعجب شده است. تا اکنون وضع نیجر شبیه کشور بورکینافاسو یا مالی نیوده و اقدام کودتایی نظامیان قابل پیش بینی نبود. رییس جمهوری که سرنگون شد روابط  خوبی با فرانسه و سایر کشورهای غربی داشت. » نگرانی ها نسبت به ورود به صحنه ۱۵۰۰ نظامی فرانسه که در نیجر مستقر هستند وجود دارد و از جمله دلایل نظامیان برای فراخواندن مردم به خیابانها برای حمایت از کودتا آماده گی مقابله با اقدام احتمالی نظامیان فرانسوی مستقردرنیجر است. قابل پیش بینی است که رهبران مالی، گینه و بورکینافاسو، از کودتای نظامی ها و دولت جدید نیجر حمایت کنند.

گای لابرتیت ، کارشناس امور نیجرمعتقد است :« کودتا بسیار خوب سازماندهی شده بود. من افسران حاضر در نخستین ویدیو کودتا افسران را بخوبی می شناسم. برخی از آنها فرزندان چهره های سرشناس نیجرهستند که توسط دولت سرنگون شده به حاشیه سیاسی نیجر رانده شده بودند. از جمله پسر رییس سابق ستاد ارتش و یا پسر عضو سابق رهبری حزب «جامعه توسعه ».

نیروهای سیاسی پشت این کودتا قرار دارند.

 منبع : Au Niger, le retour des généraux | L'Humanité (humanite.fr

 بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۲۳ـ ‍۰۱۰۸ 

Copyright ©bamdaad 2023

پس از تلاش های کمتر موفق در تماس با هند، سرانجام هفته گذشته، وزیر اقتصاد و محیط زیست المان روبریت هابک  و همکار کابینه اش هوبرتوس هایل به هند رفتند. وزیر اقتصاد ظاهرا برای ترویج همکاری اقتصادی با تمرکز بر تامین انرژی و هیات همراه بمنظور جذب نیروی کار متخصص به هند اعزام شدند.

بنظر می رسد که سال ۲۰۲۳ ترسایی سال دوستی غرب با هند باشد. در ماه جونن، جوزف بایدن، رییس جمهور ایالات متحده امریکا، با نارندرا مودی، صدراعظم هند در واشنگتن ملاقات کرد. با گزارش تصاویر صحنه سازی شده، لبخند های جعلی، سخنرانی ها در مقابل کنگره کوشش شد تا این دیدار موفق جلوه داده شود. انتونی بلینکن وزیر امورخارجه امریکا و حامیان او پیش از این دیدار تکرار کرده بودند که هند می تواند شریکی معتبر برای امریکا باشد. اما همزمان غیرمستقیم این امیدواری مطرح می شد که هند را می توان رقیبی علیه چین و دیگر رقبای شورشی غرب، تراشید، متحدی برای یک امپراطوری در حال زوال.

از زمان این امیدواری، غرب افراد مشهور سیاسی مختلفی را برای دق الباب به سراغ هند فرستاده است.

چنین اقدامی در عالم سیاستِ امپریالیزم، فریب دادن هند به عنوان یک شریک اقتصادی و یکی از غول های اتحاد بریکس و از جمله خطرناک ترین حریف ها در شرق علیه سلطه جهانی ایالات متحده امریکا از زمان پایان جنگ سرد به نظر می رسد. کوشش برای جلوگیری از حضور پوتین در اجلاس بریکس در افریقای جنوبی در ماه اگست نیز از جمله تحرکات فریبکارانه واشنگتن بود که با تصمیم خود پوتین مبنی بر عدم حضور مستقیم در این اجلاس خنثی شد.

اما هند کشور ویژه ای است. این کشور حتا تا اکنون نماد عدم تعهد در طول جنگ سرد را همچنان برای خود حفظ کرده است. اما اگر به خاطر رقابت عمیق با چین نبود همچنان غرور سیاسی خود را نیز حفظ می کرد و این دقیقا همان نقطه حساسی است که غرب روی آن حساب می کند.

وال استریت، را ادعای کارشناسان گلدمن ساکس ، اینگونه امیدوار می کند که : « اقتصاد هند پررونق است و از چین پیشی خواهد گرفت.» تحلیلگران بانک های سرمایه گذاری، مدعی اند پیشی گرفتن هند از چین می تواند تا سال ۲۰۷۵ ترسایی بوقوع بپیوندد.

اگر چه تا آن موقع زمان زیادی باقی مانده است اما لازم است باورکنیم که هند دارای پوتنسیال زیادی است. این کشور در حال حاضر آماده سازی خود برای تبدیل شدن به چهارمین کشوری که بر روی ماه فرود می آید، آماده می کند. هیچ کشوری نمی تواند این کار را بدون تلاش عظیم و تخصص تکنالوژیکی در سطح بالا انجام دهد. انرژی هسته ای نیز در خط مقدم در خدمت بخش فناوری اطلاعات، صنعت دواسازی، انجینری مکانیک و ساخت هواپیماست و اینکه هند با ۳،۱ * میلیون نظامی، سومین ارتش بزرگ جهان (پس از ایالات متحده امریکا و چین) می باشد.

این کشور دارای تولید ناخالص داخلی (GDP) تنظیم شده با قدرت خرید  ۱۰،۱۹۳میلیارد دلار (برآورد صندوق بین المللی پول برای سال۲۰۲۲ ترسایی)، بدون شک در ردیف سومین کشور پس از چین و ایالات متحده امریکا است. پس ازآن جاپان در جایگاه چهارم ، المان در جایگاه پنجم و پس از آن روسیه، اندونزیا، برازیل و بریتانیا قرار دارند. در سال های اخیر، حاکمان استعماری غرب مجبور شده اند بیآموزند، که روش های جدید نفوذ اقتصادی ـ سیاسی چگونه باید باشد.

هند اگر چه کشوری غول پیکر است، اما همچنان مشکلات بزرگی را با خود به آینده می کشاند. با وجود اقداماتی منفی نه چندان وسیع نیولیبرالیستی در اولین دوره ریاست جمهوری مودی، اقتصاد هند همچنان به شدت داخلی گرا و متکی به خود است. واردات و صادرات نقش کوچکی در تولید اقتصادی دارند. طیف بندی های طبقاتی مشکل سازند. به ندرت در کشور دیگری در جهان ثروت گزاف و فقر برهنه در ابعادی گسترده تا این حد به هم نزدیک است. علاوه بر این فرهنگ همچنان بعنوان یک سیستم کاست قدیمی عمل می کند و هنوز خشونت گسترده علیه زنان و دختران وجود دارد.

تغذیه ۱،۴ میلیارد جمعیت چالشی بزرگ است. زراعت سیستماتیک و مدرن نیست، حتا اگر غول های کشاورزی و مواد غذایی هند همچنان تلاش کنند تا آن را تغییر دهند، دولت مجبور می شود چنین اقداماتی را متوقف کند چون بدون خانواده های خرده مالک، بیکاری افزایش خواهد یافت. امنیت انرژی سوختی نیز متزلزل است. به غیر از زغال سنگ، این کشور به سختی مواد خام فسیلی دارد و باید نفت خام و محصولات نفتی وارد کند.

برنامه ریزان سیاسی در برلین امیدوارند تا نگرانی هند را به دلیل بیکاری گسترده در این کشور، با شروع نه چندان منطقی وارد کردن نیروی کار متخصص و خریداری انرژی ناپایدار برطرف کرده و مناسبات المان را با هند گسترش دهند.

جذب کارگران ماهر از هند به المان نگرانی های اجتماعی ناخوشایند را ایجاد می کند اما نباید فراموش کرد که این کار یک ابزار موثر برای نشان دادن تمایل غرب به روابط دوستانه با هند است.

مودی و دولت اش نیز از این موضوعات اگاه هستند. اما دولت هند هیچ مشکلی با استفاده از فرصتی که ممکن است برای کشور و نخبه گان آن مفید واقع شود  ندارد.

بنابراین با حفظ اصول خود، وارد بازی می شوند تا ببینند بدون اینکه اصول خود را رها کنند، چه چیزی از این بازی به دست می آید. تاریخا تلاش برای نفوذ در سیاست هند در گذشته شکست خورده است. البته مودی به سرمایه خارجی اجازه ورود به کشور را داده است. اما به عنوان شریک ثروتمندترین قبیله های خانوادگی خود، نه به عنوان یک رقیب!

* براساس داده های آماری سایر منابع هند با قدرت بیش از ۱٫۴ میلیون پرسنل فعال دومین ارتش بزرگ جهان بعد از امریکا میباشد. همچنان هند بعد از ایران دارای بزرگترین ارتش داوطلبانه در جهان است. ـ بامداد

منبع : روزنامه یونگه ولت ـ المان

https://www.jungewelt.de/.../455391.suche-nach-verb%C3

بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۳ـ ‍۳۰۰۷ 

Copyright ©bamdaad 2023

نتایج دومین اجلاس سران روسیه و افریقا

دومین اجلاس سران روسیه و افریقا در تاریخ ۲۷ تا ۲۸ جولای در سن پترزبورگ برگزار شد که علیرغم فشارهای غرب، هیات هایی از کشورهای این قاره توانستند در این مراسم حضور یابند و در نتیجه بیانیه نهایی به تصویب رسید.

به گزارش اسپوتنیک، ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه خاطرنشان کرد که رهبران کشورهای افریقایی اراده سیاسی، استقلال و علاقه به توسعه همکاری با روسیه از خود نشان داده اند، مسکو از این امر قدردانی می کند.در همین راستا، نیکیتا پانین، محقق موسسه مطالعات افریقا اکادمی علوم روسیه، در مصاحبه با اسپوتنیک گفت: این اجلاس نشان داد که روسیه منزوی نیست و گفت وگو با کشورهای افریقایی علیرغم فشارهای غرب در حال توسعه است.

این کارشناس معتقد است: « رهبران کشورهای کلیدی علیرغم فشارها به سن پترزبورگ آمدند. این نشان می‌دهد که روسیه منزوی نیست و گفت ‌وگو با افریقا به شکلی که ممکن شکل گرفت .»

اعلامیه مشترک و برنامه عملی

بیانیه نهایی و برنامه اقدام مشترک تا سال ۲۰۲۶ ترسایی را می توان مهمترین نتیجه این اجلاس دانست. در مراسم رسمی تصویب این اسناد، ولادیمیر پوتین از نتایج تعاملات در این اجلاس بسیار قدردانی کرد و گفت که فدراسیون روسیه و افریقا زمینه های اصلی را برای کارمشترک بیشترمشخص کرده اند، برنامه هایی را برای تقویت هماهنگی سیاست خارجی و افزایش تجارت تشریح کردند. و همچنان جریان های سرمایه گذاری همکاری های صنعتی.

در سند نهایی، روسیه و کشورهای افریقایی توافق کردند که با تحریم‌های یکجانبه مخالفت کنند، برای کاهش و لغو آن برای کشورهای قاره تلاش کنند و همکاری‌ ها را برای مبارزه با محدودیت ‌هایی که افریقا را در معرض خطر قحطی قرار می‌دهد، تقویت کنند.

بحران غذایی نیز در بیانیه ها و اظهارات رهبران کشورها مورد توجه قرار گرفت. بنابراین در سند نهایی آمده است که طرفین برای تضمین امنیت غذایی در افریقا به صورت طولانی مدت تلاش خواهند کرد.

نیکیتا پانین، کارشناس درباره تلاش‌های روسیه برای کمک به کشورهای افریقایی برای غلبه بر مشکل کمبود مواد غذایی، خاطرنشان کرد که حجم عرضه برای نیمی از سال ۲۰۲۳  ترسایی تقریبا برابر با کل سال ۲۰۲۲ بوده است.این کارشناس معتقد است: « این نشان می دهد که برخی از مسیرهای لوژیستیکی جایگزین ساخته شده اند، آنها پیدا شده اند.»

در این زمینه، ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه گفت که فدراسیون روسیه به تامین غلات به کشورهای افریقایی هم به صورت تجاری و هم به صورت رایگان ادامه خواهد داد.

سخنان وی توسط ازعلی عسومانی، رییس اتحادیه افریقا تایید شد و تاکید کرد که رهبر روسیه اماده کمک به حل و فصل وضعیت غلات است.

همچنین توجه زیادی به مبارزه با تروریزم مبذول شد. روسیه و افریقا با گسترش افکار رادیکال در میان جوانان مقابله خواهند کرد و همچنین همکاری در زمینه مبارزه با تروریزم را در چارچوب فورمات های چندجانبه توسعه خواهند داد.

علاوه بر این در سند نتیجه اجلاس آمده است که روسیه و کشورهای افریقایی توافق کردند که به دنبال جبران خسارات ناشی از سیاست استعماری و ترویج بازگرداندن اموال فرهنگی باشند.

محقق پانین در مصاحبه با ریانووستی گفت: روسیه از افریقا به عنوان یک مرکز متمایز و تاثیرگذار توسعه حمایت می کند، به حاکمیت کشورهای افریقایی احترام می گذارد، هیچ مدل توسعه یا ساختار سیاسی را تحمیل نمی کند.

ابتکار صلح

شرکت کننده گان نشست درباره مسایل اوکرایین نیز گفت وگو نمودند. به این ترتیب، ازلی عسومانی، رییس « اتحادیه افریقا » گفت که برای دستیابی به اتش بس در اوکراین ضروری است، رییس جمهور روسیه نشان داد که اماده گفت و گوست، اکنون باید طرف مقابل را متقاعد کرد.

پس از امضای بیانیه نهایی، ولادیمیر پوتین، رییس ‌جمهور روسیه نشستی کاری با رهبران افریقا در مورد اوکرایین برگزارکرد که در آن رهبر روسیه گفت که مسکو از رویکرد کشورهای افریقایی برای یافتن راه‌هایی برای حل مناقشه در اوکراین قدردانی می‌کند.

پوتین خطاب به شرکت کننده گان در نشست گفت که من می دانم که شما صادقانه به دنبال ارایه کمک های احتمالی برای دستیابی به یک راه حل عادلانه و پایدار برای مناقشه هستید و ما البته از رویکرد متعادل شما و همچنین این واقعیت که شما از ضدروسی حمایت نکردید و نمی کنید بسیار قدردانی می کنیم.

رهبر روسیه تاکید کرد که فدراسیون روسیه پیشنهادهای کشورهای افریقایی برای حل و فصل اوضاع اوکرایین را به دقت مطالعه کرده است و ابراز امیدواری کرد که همکاران افریقایی « به خوبی ماهیت و منشا این بحران را درک کنند.»

سیریل رامافوزا، رییس جمهور افریقای جنوبی در ادامه موضوع حل و فصل صلح آمیز تاکید کرد که همه کشورهای افریقایی خواستار صلح در اوکرایین هستند و حق دارند خواستار آن شوند، زیرا همه کشورهای این قاره را تحت تاثیر قرار می دهد.

ولادیمیر پوتین به نوبه خود خاطرنشان کرد که کشورهای غربی اوکرایین را به ناتو می کشانند و این یک تهدید امنیتی ایجاد می کند. پیشتر ایسایاس افورکی، رییس جمهور اریتره، وضعیت اطراف اوکرایین را جنگی خواند که ناتو به روسیه اعلام کرد.

نکات مهم سخنرانی ولادیمیر پوتین در نشست اقتصادی روسیه ـ افریقا

همکاری های بشردوستانه و اقتصادی:

علاوه بر این، روسیه طی دو روز برگزاری این اجلاس و مجمع، اقدامات متعددی برای تقویت روابط با قاره افریقا انجام داد. به ویژه، ولادیمیر پوتین از راه اندازی یک برنامه کمک بهداشتی ۱،۲ میلیارد روبلی برای کشورهای افریقایی خبر داد.

به برخی از کشورهای این قاره سهمیه های اضافی در دانشگاه های روسیه داده شد. علاوه بر این، برنامه اقدام مجمع مشارکت روسیه و افریقا برای سال های  ۲۰۲۳- ۲۰۲۶ بیان می کند که فدراسیون روسیه و افریقا برای ایجاد شبکه ای از مراکز آموزشی به زبان روسی در قاره افریقا و شعبه های سازمان های آموزشی از فدراسیون روسیه توافق کرده اند. در آنجا نیز افتتاح خواهد شد. علاوه بر این، طرفین بر روی معرفی زبان های روسی و افریقایی به عنوان زبان های خارجی مورد مطالعه در موسسات آموزشی کار خواهند کرد. در همین راستا، وزارت آموزش و علوم فدراسیون روسیه تفاهم نامه هایی در زمینه آموزش عالی با چندین کشور افریقایی امضا کرد.

اهمیت آموزش افریقایی ها در روسیه توسط رهبر جمهوری گینه بیسایو، Umaru Sissoku Embalo  بیان شد که بخش آموزش را یکی از اولویت های همکاری با فدراسیون روسیه خواند.

پانین در مصاحبه گفت: « در این اجلاس تقریبا همه گفتند که مایلند پرسونل خود را در روسیه توسعه دهند تا بعدا در افریقا کار کنند. پرسونل یکی از محورهای اجلاس بود.»

ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه نیز از قصد مسکو برای کمک به کشورهای افریقایی برای توسعه بخش انرژی خود خبر داد. بنابراین، شرکت دولتی Rosatom نقشه راه با اتیوپیا در مورد توسعه همکاری در زمینه انرژی هسته ای صلح آمیز امضا کرد. علاوه بر این، روسیه و زیمبابوه در این مجمع یک توافقنامه بین دولتی در زمینه همکاری در زمینه استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی امضا کردند.

وزیر هیدرولیک، انرژی و معدن جمهوری بوروندی، ابراهیم اوویسی، تاکید کرد که همکاری بوروندی با « روس اتم » به کشور اجازه می دهد تا به خودکفایی انرژی دست یابد، این امر توسعه اقتصاد را تضمین می کند. پیش از این، یک توافقنامه بین دولتی در زمینه همکاری در زمینه استفاده از انرژی اتمی برای مقاصد صلح امیز بین فدراسیون روسیه و بوروندی امضا شد.

نیکیتا پانین، کارشناس، گفت: « البته، روسیه منزوی نیست، اما برای صحبت در مورد نتایج مجمع اقتصادی، باید مدتی بگذرد. پروژه هایی که امضا شده اند باید برای اجرا زمان دریافت کنند.»

دومین اجلاس و فروم اقتصادی و بشردوستانه « روسیه ـ افریقا » در ۲۷ تا ۲۸ جولای در سن پترزبورگ برگزار شد، اسپوتنیک، به عنوان شریک اطلاعاتی این رویداد عمل کرد. اولین نشست روسیه و افریقا در سال ۲۰۱۹ ترسایی همراه با یک مجمع اقتصادی در سوچی برگزار شد.

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۰۱۰۸ 

Copyright ©bamdaad 2023

سرگی کاژمیاکین

حضور تروریست ها در افغانستان نه تنها خطری جدی برای مردم این کشور است، بلکه همچنین جمهوری های اسیای میانه را نیز تهدید می کنند. این امر با تقویت گروه های تروریستی و اختلافات اشکار در درون رهبری طالبان حادتر می شود.

باروت خود را خشک نگه دارید ، و برای ناخوشایند ترین پیشامد ها اماده باشید !

جمهوری های زمان اتحاد شوروی ، به ویژه کشورهای هم مرز با افغانستان، چنین وضعیتی در پیش روی خود دارند . جدی بودن خطرات در این مناطق توسط چندین منبع به طورهمزمان تایید شده است. اولین مورد از این خبرها، گزارش هیات معاونت سازمان ملل متحد از افغانستان بود. در این سند آمده است که پس از به قدرت رسیدن طالبان، سازمان های افراطی نه تنها ضعیف نشده اند، بلکه آزادی عمل بیشتری پیدا کرده اند. حکومت طالبان با برخی از آنها، مانند القاعده، جنبش اسلامی ازبکستان، جماعت انصارالله و دیگر گروه ها، روابط را با درجات مختلف حفظ کرده است.

کابل با برخی دیگر درحال رویارویی است اما با این حال از فعالیت آنها جلوگیری به عمل نمی آورد. موضوع و بحث اساسی در باره « دولت اسلامی ـ داعش » است که تعداد شبه نظامیان آن از طرف سازمان ملل متحد بین  ۴-۶ هزار نفر تخمین زده می شود. همانطور که اشاره شد، کمپ ها و پایگاه های آموزشی داعش در۱۳ ولایت افغانستان وجود دارد و این گروه مسوول بیشترین حملات تروریستی و عملیات مسلحانه است. از ماه اگست سال ۲۰۲۱ ترسایی هزار و ۷۰۰ غیرنظامی تا به امروز کشته و زخمی شده اند. این گزارش حضور داعش را هم به ناتوانی دولت در ایجاد کنترول بر مناطق دورافتاده و هم نارضایتی شهروندان از حکومت طالبان نسبت می دهد.

استدلال دوم را می توان موجه تر دانست. پست های کلیدی در رهبری کشور توسط پشتون ها اشغال شده است که سهم آنها در جمعیت، حتا بر اساس بالاترین برآوردها (اخرین سرشماری در افغانستان در سال ۱۹۷۹ انجام شد) به سختی به نصف می رسد. این امر نارضایتی دیگر ملیت ها را برمی انگیزد که به طرز ماهرانه ای توسط سازمان های تروریستی و کشورهای حامی آنها مورد بهره برداری و سواستفاده قرار می گیرد. در میان فرماندهان داعش از قومیت تاجیک سیولی شفیف و شمیل خکوماتوف را میتوان نام برد. دومی در اواخر ماه جون در استانبول بازداشت شد، ضمن اینکه هواداران وی برای نیازهای این سازمان پول جمع آوری کردند.

نفوذ فزاینده اسلام گرایان تندرو توسط دیگر منابع نیز تایید شده است. گزارش های ایالات متحده امریکا امریکا در گزارش جان سوپکو، بازرس ویژه برای بازسازی افغانستان ارایه شده است. اگرچه تعداد جنگجویان داعش را به ۱- ۳ هزار نفر نشان می دهد، با این وجود این گروه جدی ترین تهدید برای رژیم طالبان به نظر می رسد. وزرای خارجه کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی (روسیه، بلاروس، قزاقستان، ارمنستان و قرقیزستان) نگرانی خود را از وخامت اوضاع امنیتی در مناطق مرزی و تشدید فعالیت سازمان های تروریستی بین المللی ابراز کرده اند. نشست اعضای این سازمان در ۲۰ ماه جون امسال در مینسک، برگزار شد. شرکت کننده گان دراین نشست با درخواست از کابل برای تقویت اقدامات ضد تروریستی، از ایجاد هماهنگی در باره مساله افغانستان با ازبکستان و ترکمنستان، که در این سازمان عضویت ندارند پشتیبانی کردند. مسکو، به سهم خود در باره تهدید فزاینده گروههای تروریستی خصوصا داعش، اطلاعات مهمی را ارایه داد. سرگی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در اوایل ماه جون در بازدید از پایگاه نظامی روسیه در تاجیکستان گفت، شواهدی جدی مبنی بر حمایت ایالات متحده امریکا امریکا از داعش و القاعده در این مناطق وجود دارد. به گفته وی، هدف از روابط پنهانی امریکا با گروه های یاد شده، استفاده از تروریست ها برای بی ثبات کردن منطقه جهت اهداف استراتیژیک است. آنچه را که می توان به خبرها و شواهد معین اضافه کرد هشدار مقامات ایرانی است که بارها از همکاری سازمانهای استخباراتی غربی با دولت اسلامی، خبر داده اند.

درهر صورت کابل  تمامی اتهامات و گزارش های مختلف در باره گروه های تروریستی را رد می کند. گزارش بازرس کل ایالات متحده امریکا امریکا در افغانستان «تبلیغات» خوانده شده و می افزایند، امارت اسلامی افغانستان (طالبان) اوضاع را به طور کامل تحت کنترول دارد و طی چهل سال گذشته سطح امنیت در بالاترین وضعیت قرار دارد. هیچ گروه مسلح خارجی در افغانستان فعالیت نمی کند. مقامات می گویند پروژه ای به نام دولت اسلامی  به طور جدی مورد توجه قرار گرفته و در آستانه نابودی است.

اما واقعیت ها حضور هولناک گروه های مسلح و ستیزه جو را در این کشور رد نمی کند. در ماه مارچ، محمد داوود مزمل، والی ولایت بلخ شمالی، در یک حمله انتحاری در دفتر کار خود کشته شد. شکار مقامات این کشور در یکی دیگر از ولایت های هم مرز با تاجیکستان در بدخشان، آغاز گردید. در دسامبر سال گذشته، رییس اداره امنیت منطقه در آنجا قربانی ترور شد. کشته شده بعدی  نثار احمد احمدی ، معاون والی بود که موتر او و همراه وی روز ۶ جون، در مرکز اداری فیض آباد منفجر و هر دو تکه تکه شدند. دو روز بعد، در مراسم یاد بود کشته شده ها، یک حمله تروریستی دیگر در یک مسجد محلی رخ داد. حدود بیست نفر از جمله قوماندان های  قطعات نظامی کشته شدند. دولت اسلامی، مسوولیت تمامی حملات را برعهده گرفت.

این وضعیت ممکن است با تضادهای درونی مقامات حاکم افغانستان تشدید شود. در ماه می تغییر فرماندهان اردوی نظامی و والیان تعدادی از ولایات از جمله پنجشیر، بغلان، قندهار وغیره اعلام شد. پس از آن، استعفای محمد حسن اخوند، رییس دولت که از زمان روی کار آمدن طالبان، رهبری کابینه را بر عهده داشت تحت عنوان بیماری اعلام گردید. عبدالکبیر که معاون سیاسی اخوند بود سرپرست حکومت شد. تعدادی از منابع، این امر را به توزیع مجدد بین تعدد قدرت ها نسبت می دهند که در آن نیروهای خارجی، در درجه اول کشورهای پاکستان و قطر دخالت دارند. درهمین رابطه، محمد بن عبدالرحمن ال ثانی صدراعظم قطر در ماه می از افغانستان دیدن کرد که یکی از مهم ترین مهمانان این کشور پس از پایان اشغالگری غربی ها بود.

دراین شرایط، به سختی می توان سیاست جمهوری های پس از اتحاد شوروی را کاملا اندیشیده و سنجیده شده نامید. به عنوان مثال رهبری تاجیکستان با وجود عضویت این کشور در « سازمان امنیت جمعی » از کشورهای غربی میخواهد کمک ها را افزایش دهند. امامعلی رحمان، رییس جمهور با شرکت در نشست آسیای میانه و اتحادیه اروپا، « بنام ابتکارات مشترک »، برنامه کمک به مدیریت مرزهای آسیای میانه و برنامه پیشگیری از مواد مخدر در این مناطق را ناکافی خواند و از اتحادیه اروپا خواست تا به تقویت مرز با افغانستان کمک کند. ایالات متحده امریکا امریکا هم به نوبه خود، پست های مرزی را تجهیز می کند و به سازمان های مجری قانون کمک های نظامی- فنی ارایه می دهد.

با توجه به اطلاعاتی که در باره ارتباطات تنگاتنگ واشنگتن با گروه های تروریستی محرز می باشد، این نیرو ها آماده گی و توانایی آن را دارند تا در حساس ترین شرایط نقشه های مهلکی را درمناطق مورد نظربه اجرا درآورند./ ر ت

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۳۰۰۷ 

Copyright ©bamdaad 2023