جنبش « تمـرد» از مصر به لیبیا رسید

بعد از فراخوان‌های تمرد در مصر که به برکناری رییس‌جمهوری این کشور انجامید، احزاب حاکم در لیبیا نیز نسبت به سرایت تمرد از مصر به کشورشان احساس نگرانی کرده‌اند.

به گزارش از پایگاه خبری پانورا ما الشرق الاوسط ، صفحه‌ های جدیدی در فیس‌بوک همانند جنبش « الرفض » و جنبش « تمرد لیبیا  برای سرنگونی احزاب » ایجاد شده‌اند که خواهان انحلال احزاب و شبه نظامیان مسلح جاکم هستند.

جنبش الرفض  تا روز یکشنبه ۹۰۰۰ تن و جنبش تمرد  لیبیا برای سرنگونی احزاب بیش از ۵۰۰۰ تن را به عضویت خود درآورد. مشخص است که این جنبش‌ها راه جنبش تمرد مصر را در پیش گرفته‌اند که در ۳۰ جون گذشته در اعتراض به سیاست محمد مرسی، رییس‌جمهور برکنار شده مصر خواهان تظاهرات شد.

فعالان لیبیایی بر این باورند که رقابت میان دو حزب  ایتلاف گروه‌های ملی  و حزب عدالت و سازنده گی، شاخه سیاسی اخوان المسلمین برای رسیدن به قدرت باعث شده است که فعالیت کنگره ملی لیبیا (پارلمان) فلج شده و تدوین قانون اساسی به تاخیر افتد.

این دو حزب مذکور یکدیگر را به استفاده از شبه نظامیان برای تحکیم موقعیت خود در قدرت متهم می‌کنند.

خبر/ جهان ـ بامداد۳ / ۱۳ـ۰۸۰۷

بلایی که اخوان بر سر اقتصاد مصر آورد

اقتصاد مصر در عرض یک سال از حکومت گروه اخوان المسلمین به شکل بی سابقه دچار رکود و آفت شد و جامعه فقیر این کشور را عملاً فقیرترکرد.

به گزارش شبکه العالم، تحلیلگران میگویند که نزدیک شدن اقتصاد مصر به لبه پرتگاه، باعث شد که مردم مصر با یکدیگر متحد شوند و ارتش این کشور را متقاعد نمایند که آنها را تا قبل از مواجه شدن با فاجعه، از حکومت اخوان المسلمین نجات دهد.

تحلیلگران اقتصادی همچنین بر این باور هستند که آمارهای اقتصادی، بهترین و گویاترین دلیل بر سیاست های ناکارآمد و اشتباه حکومت اخوان المسلمین است.گروه اخوان المسلمین مصر متهم شد که منافع و روابط خارجی خود را بر منافع عالی کشور ترجیح داده است.این گروه در اغلب تصمیم گیری های خود، همه ملاک های اقتصادی را نادیده گرفته است و این مساله به طور واضح در تصمیم قانون اوراق بهادار متداول در بانک های اسلامی به چشم می خورد .
موافقت دولت اخوان المسلمین با پیش نویس قانون اوراق قرضه بانک های اسلامی، با واکنش های شدید در محافل بانکی و اقتصادی مصر مواجه شد.برخی دیگر از تحلیلگران گفته اند که دولت مصر حاضر به انجام هرکاری هرقدر هم خطرناک ارزیابی می شد، بود تا همچنان درقدرت بماند و هیچ استراتژی مشخصی برای اقتصاد مصر نداشت.
پیش نویس قانون اوراق بهادار اسلامی به مالکین این اوراق، حق تصرف در آن اعم از فروش، نگهداری یا واگذاری آن را می دهد و خطر این اوراق دراین است که به موجب این اوراق می توان از دارایی های ثابت کشور در ازای صادر کردن اوراق دولتی استفاده کرد.طی یک سال از حکومت مطلق گروه اخوان المسلمین بر مصر و تصمیمات غیرحرفه ای و ناکارآمد این گروه ، ذخایر ارزی مصر دچار مشکل شد و در اواخر ماه می گذشته به ۱۶ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دالر رسید.

اغلب این ذخایر که به سختی کفایت ۳ ماه از واردات کالاها را می کرد، سپرده های نقدی بودند که ارزش آن به ده میلیارد دلار می رسید و توسط عربستان، قطر، ترکیه و لیبیا در بانک مرکزی مصر به ودیعه گذاشته شده بود.درصورتی که این سپرده ها وجود نداشتند، میزان ذخایر به حدی رسیده بود که حتا کفایت پرداخت یک ماه از واردات کالاها را نمی داد.
همچنین افزایش کسر بودجه کل کشورکه دراواخرماه گذشته به حدود ۳۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار یا حدود ۱۲ درصد از تولید ناخالص ملی رسیده بود ، همچنان ادامه یافت و با افزایش این کسری ، به حدود ۷ میلیارد دلار از کسری بودجه کل سابق رسید.

حد وسط  قروضه های مصرنیز افزایش یافت و قرضه های داخلی در اواخر ماه می گذشته به حدود ۲۰۷ میلیارد دلار رسید، افزون براینکه ۴۴ میلیارد دلار نیز میزان قرضه های خارجی بود تا مجموع آن به میزان ۹۱ درصد از تولید ناخالص ملی نزدیک شود.
افزایش قرضه های کل کشور از سطح آن درسال ۲۰۱۲ تقریباً به حدود ۳۸ میلیارد دلار افزایش یافت.
دسته بندی اعتباری برای مصر در سطح بین الملل به سطح کمتر از رده بندی فعلی برای کشورهایی که مانند یونان با مشکل مواجه هستند، رسید و جنیه مصر به طور رسمی، حدود ۱۵ درصد از ارزش خود را درمقابل دلار و بیش از ۲۰ درصد از ارزش خود را در بازار سیاه از دست داد.این مساله به نسبت موجب تشدید تورم به ویژه در میان کالاهای اساسی شد و مذاکرات با صندوق بین المللی پول برای گرفتن وامی به ارزش ۴ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار، علیرغم نیاز مُبرم مصر به این وام برای بازیابی اعتماد بازارهای مالی به اقتصاد مصر، دچار مشکل شد.

قرضه صندوق بین المللی پول به مصر می توانست باب دستیابی مصر به کمک ها و وام های بیشتر را که ارزش آن تا ۱۲ میلیارد دلار می رسد، باز کند که دریافت همه این وام ها مستلزم دستیابی به توافق با صندوق بین المللی پول درباره برنامه اصلاحات اقتصادی بود.

به گزارش روزنامه العرب، اصل مشکل این بود که دولت مصر نتوانست به توافق سیاسی داخلی درخصوص برنامه اصلاحات اقتصادی دست یابد و این شرط اصلی بود که صندوق بین المللی پول آن را برای موافقت با اعطای وام به مصر تعیین کرده بود.همزمان با این مسایل، رکود در بخش های سیاحت و توریزم و سرمایه گذاری خارجی که ازمهم ترین منابع نقدینگی خارجی هستند، ادامه داشت و مصر شاهد نوسان در بخش های تولید در داخل بود که این مساله موجب بسته شدن و فعالیت غیرمستمر صدها کارگاه و تاسیسات به دلایل مالی و امنیتی و اداری شد.

برخی از این شرکت ها که در حدود ۶۰ درصد ازصادرات کالاها سهیم بودند و نیمی از نیروی کار در بخش صنعت مصر را جذب کار کرده بودند، درچنین شرایطی، سرمایه های خود را به کشورهای همسایه منتقل کردند.

اقتصادی ـ بامداد۱۳/۲ ـ ۰۶۰۷

چشم انداز فروپاشی کابوس « اخوانیت » درمصر

محمد عارف عرفان

لندن ـ جولای ۲۰۱۳

در چرخشگاه زمانه ، درعصر کنونی ، که روال بازی های سیاسی وراهبردی دولت های استعمارگر، بربنیاد جستجوواتخاذ موقعیت جیواستراتیژیک وجیوایکانومیک جهانی ومنطقه وی درگردش است ، در اوج رقابت های سیاسی- اقتصادی ، انتخاب کشور های اسلامی بویژه حوزه "خاورمیانه بزرگ" به مثابه میدان اصلی نبرد که درنهایت طلوع ستاره بخت کشورگشایان ازدرون کشورهای اسلامی ،آسیایی ومیدان های نفت برخواهد  تابید، مکتب اسلام‌گرایی(اخوان المسلمین) با توجه به پیشینه های سیاسی ، به حیث یكی از مهم‌ترین پدیده‌های سیاسی و اجتماعی که ، ازمایه‌های ایدلوژیک وفلسفی برخوردار است،نقش اساسی را به مثابه حربه وابزارسیاسی امریکا ،درین میدان نبرد به نفع استعمار،استبداد ،وارتجاع ایفا مینماید.

اعترافات خانم کلینتن وزیر خارجه ایالات متحده امریکا برای خلقت نیروهای فوند منتالیستی بویژه  طالبان ، به مثابه تکاملی ترین شکل اخوانیت ، مصداق روشن وانکار ناپذیردرین نگرش میباشد.

به عقیده نگارنده، اگر به درستی زنگارعوامفریبی ازچهره «اخوان » زدوده شود، و به درونمایه و حقیقت تعبد آنها  به اسلام،و روش های عملگرایانه وتمدن ستیزانه آ نان روشنی انداخته شود، مطمیناً اذهان و قلوب بسیاری متوجه حقیقت دوری انسان از اصل خویش شده و به ماهیت اصلی پدیده اسلامگرایی به مثابه « طاعون» مرگبار جهان کنونی اسلام ، ومدنیت ، واقف خواهند گشت.

یادواره مختصر تاریخچه اخوان المسلمین  درمصر:

بحث کنونی ما حول حوادث ورخداد های انقلابی مصر به مثابه «مرجع  تقلید»، زادگاه وگهواره اخوان المسلمین، که نخستین بذراین اندیشه آتش افروز در سال ۱۹۲۸، توسط « حسن البنا » درشهر اسماعیلیه  کاشته شد، متمرکزخواهد بود.اسلامگرایان مصر طی حدود نزدیک به یک قرن، فرود وفرازهای خطر سازی را طی نموده است.این سازمان  با سو قصد ناکام درترور جمال عبد الناصردراکتبر 1954، به شدت سرکوب وانحلال آن اعلان گردید. باری دیگربا ترورانورسادات ظاهرآ درواکنش با انعقاد معاعده « کمپ دیوید» با اسراییل،درسال ۱۹۸۱، ضربات شدیدی را متحمل شد،اما بسیاری ازناظران سیاسی معتقدند که برنامه قتل سادات بوسیله توطیه امریکا وهمدستی اسلام گرایان ، برای گزینش مهره مقبولتر دروجود حسنی مبارک،تحقق یافت.

سپس سازمان اخوان المسلمین، برای تصرف قدرت سیاسی دست به تشکیل « سازمان انقلابی » درمیان ارتش برده وسعی نمودند تا باالگو برداری از انقلاب اسلامی ایران واستقرار « نظام اسلامی» درمصر ،راس هرم قدرت رابا توسل به کودتای نظامی درهم کوبیده وبا تصرف پایگاه های عمده سیاسی نظامی ،اقتدار نظام اسلامی را درمصر تامین بخشند، اما این نقشه درمارچ ۱۹۸۱ بوسیله شاخه اطلاعات نظامی ارتش کشف ودرهم کوبیده شدوسازمان اخوان المسلمین باری دیگر به شدت سرکوب گردید.  

بهارعربی وتکامل نطفه های یخزده اخوانیت:  

  درتحت درخشش خورشید «بهارعربی » با هدف تغیر اوضاع نا بسامان سیاسی ،اجتماعی اقتصادی وپایان بخشیدن به سیاست های « نیولیبرالی اقتصادی »،جنبشی دموکراتیک مبتنی برمنافع طبقات متوسط با رویکردی سکولار ودموکراسی که در پی خوابزدگی جوامع عربی ،به مشارکت رزمجویانه نیروهای سیکولار، لیبرال وملی گراها، ونقش برازنده نسل جوان، با راه اندازی قیامها، را هپیمایی ها واعتراضات مردمی منتج به سقوط نظام دکتاتور، فاسد ، مستبد وخودکامه حسنی مبارک شد.لاجرم درمعبرگاه پرامتداد و درجولانگاه مذهبی ، کشتی طوفانزده، اخوان المسلمین که بطورگذرا، شعارهای مرغوب زمانه را درپیشانی داشت ، دریک جوآشفته اجتماعی با ربایش فریباکارانه ارده وباورهای مصریان ، درفقدان ستاد مرکزی نیروهای سیکولار، لیبرال وملی گرا به ساحل پیروزی لنگر انداخت.

در فرایند تکوین نظام های تازه عربی ، « جنبش انقلابی » توده که به ابتکار شخصیت ها واحزاب لیبرال ، سکولار ودموکرات ، با بیرون آوردن مردم به صحنه نبرد، به قوام رسید، ازجمله تآمل برانگیز ترین انکشافات وتحولات سیاسی نیم قرن اخیر است.

اسلام گرایان درمصر به حیث پروژه طراحی شده، حمایت دست های مرموزابرقدرت های جهان را، برای انجام ماموریت های معین ، با استفاده ازفرصت های پیش آمده ، افتراق اپوزیسیون ملی وفقدان « جبهه نجات خلق »، باسرایش مژده های قدم گذاری به سرزمین سراب به مردم ، در انتخابات آزاد ودریک فضای رقابتی، ودراوج تشتت نیروهای اصلی ومحرکه،« انقلاب»به پیروزی دست یازیدند. درآغاز، آوانی که کالایی شورش وقیام در بازار خاورمیانه خریدار پیدا کرد، اسلام گرایان با رنگ آمیزی تبلیغاتی به حیث کارآمد ترین ابزار گرد آوری مردم وهمسانی های  ریا کارانه مدنی جامعه مصر، ملاک دستیابی به هرم قدرت را نه توسل به خشونت و زور و نه ظاهرآ حمایت غرب  بلکه حصول  رای مردم وانتخابات آزاد و شفاف قرار داده ،وخود را به رعایت حقوق شهروندی،رعایت حقوق زنان، واقلیت ها ،مهار ساختن فقر، فساد وبیکاری ،ملزم تلقی کردند. برخی ناظرین سیاسی پیشدامنه این پیروزی را مرهون نا کارآیی رژیم ملی گرا و سکولارپیشین میدانند. البته رژیمی که علی رغم کاربرد شعار وحدت اعراب و« پان-عربیسم » در تبانی با اسراییل قرارگرفت وعملاقادر نبود به اتحاد اعراب و استقلال واقعی ،هویت بومی ورفاه اقتصادی - اجتماعی دست یابد.                                                                                                                                                  

اما اسلامگرایان به مجرد حصول قدرت سیاسی ، با توجه به ماهیت فکری واندیشه وی  ساده انگارانه شان، با خواب افیونی ومطلق اندیشی ، وناهمخوانی با تجدد ،با چهره های مومیای شده ، با عقب مانی از قافله زمان، با عدم کارآیی وفقدان هنر مدیریت ورهبری جامعه ودولت ،عدم اعاده حقوق کارگران وبی توجهی درازدیاد دست مزدها واجرای سیاست های « نیولیبرالی » به حیث حافظ منافع غرب دربخش های اقتصاد، شعار های پیشین انتخاباتی شان را به طاق نیسان گذاشته،ودرین آزمون بزرگ نتوانستند تا کشتی کهن وشکسته خود را از میان بادهای مخالف سکولاریسم و امواج سهمگین بنیادگرایی به سوی ساحل دموکراسی، هدایت کنند،لاجرم همانند ابر تاریک بر فراز مصر سایه افگند، طوفانهای جدید وسیلاب های نیرومند ملی را دروجود « جنبش تمرد »علیه خود برانگیختند ،خشم ملت را تحریک ، وناقوس مرگ خویش را با تضاد با راه نوزایی کشور، پامال عدالت ودموکراسی واحیای خودکامگی  به صدا درآورد، فقر فراگیر وبیکاری همه گیر را برگستره جامعه تحمیل ، با دردکشان درافتاد وبر افتاد، ودرگنداب یکه تازی وخو دپسندی خود غرق شد.انقلابی که یک سال قبل، آنها را به میدان آورده بود،همان « انقلاب » باخروش رسا و یورش نیرومند ترمردمی ، آنهارا از عرشه کشتی بدور انداخته ودربا تلاق بنیاد گرایی غرق ساخت.

عوامل سقوط کابوس اخوانیت درچهار چوب « حزب آزادی وعدالت » در جامعه مصر فراوان است واما نگرش که مُهر تایید جامعه شناسی را در پیشانی خود هک نموده است عبارت از آنست که زمانی که « اخوان » بر اورنگ اقتدار تکیه زدند، با تنش آفرینی و عصبیت ، وروش های اسلامگرایانه متکی بر ساختار های فکری وتاریخی خویش با گرایشات اتنوسنتریسم وانحصار قدرت ، برگشت نموده ، ومیزان هشتاد فیصد،عامل وقوع اصلی انقلاب مردمی که امضای« بیست و دو میلیون » شهروندان نا راضی مصر را برای زدایش رژیم « مرسی » با خود داشت ، پدید آورد.این خود رژیم اسلامگرایان بود که با پامال ساختن حقوق جامعه، وخواست های اصلی مردم ، دشمنان خودرا خلق ودربطن حاکمیت خویش پرورش داد، وواژگونی اش را برای همیش وطوربرگشت ناپذیر به مثابه تلخ ترین تجربه قرن ،در زادگاه اصلی خود،محتوم ساخت.

شدت این تضادها وتقابل مردمی چنان انکشاف کرد که با رغم ناجوری وروابط نه چندان خوب میان ارتش ومردم ،اخوانیت درچهره « مرسی» به عنوان دشمن مشترک مطرح شده وشرایط نزدیکی ملت و اردو را پدید آورده، و موجب شد تا مردم از ارتش به عنوان « محافظان دموکراسی» استفاده نمایند. نقش اصلی ارتش درکل عبارت از کوتاه ساختن کژروی های طی شده وجلو گیری از برپایی یک حمام خون وهرج ومرج اجتماعی وریزش های شالوده نظام درمصر بود،اردو ، زمانی به خواست    « انقلاب » لبیک گفت که مردم برای رهایی از شر اخوانیت درمصربه جوش آمده وآتش فشان خشم ملت ،هرسو فوران می کشید،اما پیش زمینه های این انقلاب ، با انحراف صریح  رژیم ،قبلآ در جامعه ایجاد شده بود.اما به گفته کارشناسان امور، درکُل نقش انقلاب وارتش به نجات دموکراسی « نوزاد» درمصرتمام شد.

اثرات سیاست خارجی وانگیزش های انقلاب :

بی تردید ، یکی ازدلایل خیزش طغیان های ملی در براندازی رژیم حسنی مبارک درمصر،تبانی روز افزون او با اسراییل وامریکا وپشت کردن به داعیه آزادی خواهانه خلق عرب بویژه فلسطین بود.اما محمد مرسی ، فارغ التحیصیل دانشگاه کلیفورنیای جنوبی ایالات متحده امریکا ورییس جمهورمخلوع مصر، با پیشی از همتای پیشین اش حسنی مبارک به معاهده صلح با اسراییل،پابند ماند.در زمان مرسی ،نه تنها این که همکاری های امنیتی میان مصر واسراییل کاهش نیافت بل برحجم این مراودات اضافه شد. صهیونیست ها ازین نگران بود که با حضور  اسلام گرایان درمصر، حماس ازاقتدار بیشتری برخوردارشود، اما دولت مرسی هیچگونه تلاشی برای جلوگیری از آغاز جنگ هشت روزه وعملیات « ستون دفاعی»انجام نداد.برعکس مرسی واخوان المسلمین،به طرز غیرمنتظره،نیروهای مقاومت درغزه را مهار ساخته وتحت کنترول درآوردند.

صحرای سینا وتونل های که حماس برای انتقال تجهیزات به غزه  درین منطقه حفر کرده بودند، از جمله دیگر رویکرد هایست که حتی درزمان حسنی مبارک برای تامین امنیت این ساحه توجه نشده بود که درزمان دوره یک ساله مرسی وحا کمیت اسلام گرایان،همه تونل های زیر زمینی یا مسدود گردید،ویا کاملآ نابود وویران ساخته شدند.

حکومت مرسی درمصر به اختلافات گسترده میان شیعیان واهل سنت مبادرت نموده ،وبه دلیل حمایت حزب الله از دولت سوریه ، به یکی از دشمنان اصلی این گروه واردوگاه مخالفین دولت ایران مبدل شده بود.

اخوانی ها،درمصر خواستند تا کشورهای سکولار ومستقل عرب را درگرداب بنیاد گرایی وتروریسم فرو برد .بارز ترین رویکرد نفرتبار نظام مرسی  به مثابه نماد اخوانیت درمصر عبارت،از همسنگری وهمنوای شان با غرب واسراییل والقاعده بوده که دربرابر یک کشور مشروع اسلامی ،یعنی دولت سوریه، سنگر گرفت وبرای واژگونی نظام سوریه، مجموع تلاش های فاجعه بار را بکارجسته وسوریه را درخون غرقه نموده وبه صحرای انبوه از جمجمه مردگان مبدل ساخت. از همین رو بی جهت نیست ، که بیش از همه  اسراییلی ها وهتایان اش هستند که بر نعش این نظام طغیانگر وعوامفریب ، که درگنداب خود پسندی خویش غرق شد ،  اشک میریزند. اینها همه رویکردهای است که امواج تازنده را پدید آورد ومردم بطرز نا خواسته وطور شگفت انگیز همراه با احزاب اسلامی معتدل ،در برابر یک هیولای وحشتناک اخوانیت ،شجاعانه به خاستند وانقلاب اصلی ومردمی ربوده شده  را از کام اخوانیها بیرون وبا راه اندازی « جنبش تمرد» انقلاب مردمی را براه انداختند.شجاعت مصری ها ،سطح پختگی سیاسی وکا ریزمایی رهبران شان جدآ ،ستودنیست .

تبعات سقوط نظام « مرسی» :

در یک نگرش ساده،هرگاه تندیس واقعی اخوانیت در افغانستان وجهان ، دروجود وهابی،سلفی ، طالب،حزب اسلامی حکمتیار وتروریسم به حیث کالبد معاصر اخوانیت ،به تصویر کشیده شود، در چهره این اختاپوس مذهبی ،یک طرف آسیاب های خون درچرخش است،سوی دیگرکوله بارآتش ،آنسوسرهای بریده وخون چکان افتیده است،سوی دیگر ویرانه های هراسناک سرکشیده.در یکسو انسانها گله وارذبح میگردند،قلب های شان دریده شده وبو سیله اخوانی ها این آدمخواران وحشی خورده میشود، در سمت دیگر، انسانیت ،مدنیت، صلح وآرامش همه تحت نام « اسلام ناب محمدی » به رگبار بسته میشوند. همه این جنایات هولناک بوسیله آنانی انجام میپذیرد،که همه از خاستگاه واحد فکری واندیشوی برخورداربوده،وعمدتآ همان چشمه زار و مرجع تقلید « اسلامگرایان » مصر اند که که با تدارکات فکری وایدولوژیک ، چنین جهنم را درروی زمین برای بشریت خلق نموده اند.اینها به افزارووسیله امریکا واسراییل وبه  ارتش جنگی دشمنان اسلام ومدنیت مبدل شده، وپیوسته درهمه جا ،هرلحظه ،قیامت بر پامیدارند. درحال حاضر، یکی ازمهمترین مرکزتولیدی این عناصرخون آشام ،مدارس دینی پاکستان است که به مدریت سازمان استخباراتی جهنمی پا کستان ،آی  اس آی  سالانه هزاران تروریست وآدمخوار را تحت شعار اسلام، پرورش داده وبرای ویرانی افغانستان ،صادر میدارند.اینها همه میراث های شومیست که از مکاتب اخوانیت مصر الهام یافته وسیمای اسلامیت را درجهان خدشه دارساخته است.

سقوط حاکمیت  اخوانیها درکهن ترین سرزمین  وپرسابقه ترین مدنیت درمصربه قول مصریان (مادردنیا)،از تاثیرات شگرفی برخورداراست. چنانچه ازهم پاشی اتحاد شوروی درپی خیانت گرباچف ،بزرگترین شکست را برانقلابات ،نظام های ملی ودموکراتیک جنبش های آزادیبخش واحزاب دموکرات وترقیخواه جامعه پدید آورد وسردرگرمی اندیشوی را خلق ساخت، سقوط نظام اسلام گرایی درمصرکه در پی مبارزات حدود یک قرن اخوانیهای مصر، پدیدآمد، زمین لرزه شدیدی رادرحوزه   « مکاتب اخوان » ، به حیث صادر کننده گان کالای ایدولوژیک درجهان ،پدید آورده وخیمه بنیاد گرایی را به باد داد. ،اینک  اخوانی ها در سراسر جهان ،اسطوره جا افتیده را که درهاله تقدس دراذهان مردمان ساده دل وهواریون شان ، پیچانیده بود،در موج از رسوایی ها، بر مصداق رویکرد های نا کام ، و تجارب اندوهگین و تلخ ازدست داده ،وآفتاب عمرشان دردایره حکمروایی ودولت مداری جامعه ، برای همیش غروب نمود.

برای بشریت باردیگر ثابت شد که اخوانیت به حیث نسخه تاریخ تیر شده ، در نقش « بلدوزر » فقط برای تخریب وویرانگری آفریده شده واینها از تحقق برنامه های اجتماعی ،اقتصادی وسازکارهای ملی ومردمی عاجزاند.

مطمن هستم که ،ناقوس مرگ سیاسی اخوانیت بزودی دربسیار کشورهای جهان بویژه کشورهای همجوار ودولت های حوزه خلیج وقاره آسیا –افریقا ،بصدا درآمده ،بیداری ملی واسلامی  تشدید یافته وقیامهای همگانی برای برچیدن این طاعون مرگبار در همه جوامع انسانی،بوجود خواهد آمد. ارزش این ایدلوژی به مثابه اندیشه ها ی تحریف شده از اسلام واقعی، وطرز تفکر شرارت،جزم اندیشی، مطلق اندیشی، وبنیاد گرایی ،درمارکیت های جهانی ،افول خواهد کرد،وگزینش « جدای دین ازدولت»  را درجوامع آفت زده ،ارتقا خواهد داد.

فاتحه نظام اسلام گرایان درمصر، بسیاری از پیروان سکولار نماهای افغانی شان را نیز دربستر غم فرو برده،چنانچه سوگوارانه دیده میشود،که حتا  سکولارنماها وآنانی که خود ویا مرشدان  شان ، زخم خونین اخوانیت  وبنیاد گرایی را در بدن دارند، باگریه وناله ودرحسرت اقتداراین مکتب ویرانگر،پیوسته اشک میریزند.

اما تجربه انقلاب مصر، برای خلق های دردمند افغانستان برای رهای اززنجیرهای استعماری وارتجاع وخلاصی از بند نظام فساد سالار که سرنوشت ملت را به حلقات اسارتبارگروه ها وسازمانهای بنیاد گرا ،تبهکارو وابسته به پاکستان گره زده وجو « مترسکی »  وشمشیر « داموکلس » را در وجود طالب به حیث اردوی اجیرپاکستان ، درآستانه خروج نیرو های اشغالی ، برفراز مردم قرارداده است، یکی از بارز ترین رویکرد « رهایی » است.راه بیرون شدن ازین « سیاهچاله» فقط همانا رستاخیز مردمی وتامین همبسته گی خلل ناپذیر ملیست وبس . گشایش یک میدان مثل « تحریر» برای فریاد های مردم وسرایش شیپور پیروزی برای تضمین آزادی استقلال ودفاع قاطع از افغانستان واحد وتجزیه ناپذیر، برای دفاع جان ، مال وناموس ملی ، حتمی وضروریست .

سیاسی ـ بامداد۱۳/۱ـ ۰۸۰۷

تونسی ها هم جنبش تمرد را آغاز کردند

گزارشگر: الف سمیر

وقتی تونسی ها دونیم سال قبل با خیزش در برابر فرمانروایی بن علی آغازگر « بهار عربی » و قیام های مردمی در جهان عرب شدند ، مصری ها قیام و ایستاده گی تونسی ها راستوده و آنرا الگو پذیرفتند. درهردو کشور ثمره  پیکارهای مردمی مورد دستبرد و سو بهره  بنیاد گرا ها قرار گرفته و کوچکترین گامی در بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی مردمان رونما نشده ، بلکه زنده گی مردم خرابتر تراز گذشت شد.

اقدامات  پنج ماه گذشته در مصر و جانگیری جنبش « تمرد » در آنکشور که زمینه ساز برکناری حکومت اخوان المسلمین به رهبری محمد مرسی شد ، اینبار جوانان تونسی را واداشت تا به اقدامات شبیهه به مصری ها دست زده و در برابر حکومت اخوانی های تونس به پا خیزند. به گزارش خبرگزاری آلمان از تونس، بر اساس برنامه جنبش تمرد جوانان تونسی به جمع آوری امضا آغاز کردند.هدف از این اقدام سلب اعتماد از مقامات دولت اسلامگرا  در تونس میباشد.

محمد بنور سخنگوی جنبش تمرد درتونس گفت: « حرکت ما با الگوگیری از جوانان مصری است و هدف اصلاح مسیر حرکت انقلاب است؛ زیرا انقلاب تونس ازجانب عده ای سود جو به سرقت رفته و مصادره شده است ....‌این جنبش از یک هفته قبل کارجمع آوری امضا را در ولایات مختلف کشور آغاز و تا غروب روز چهارشنبه سوم جولای این امضاها به بیش از نیم میلیون ( ۵۷۱۰۰۰  ) رسیده است. »

وی افزود : « در مرحله بعدی تجمعات مردمی درمیدان های مختلف شهر به ویژه مناطق فقیر نشین برگزار خواهد شد و کم کم این گردهمایی ها به شهرهای بزرگ ترگسترش خواهد یافت.» 
«جنبش تمرد» در تونس  برای جلوگیری از خلا سیاسی در کشور، در صورت انحلال مجلس ملی موسسان که به گفته آنها تمامی مشروعیت خودرا از دست داده ، خواستار تشکیل کمیسیونی از کارشناسان قانون اساسی شده است.

درهفته  های گذشته  پاره ای از گروه های تونسی از جمله  جریانهای لیبرال و سکولار خواستار برگزاری تظاهرات میلیونی در این کشور شدند.  چنانکه رسانه های بین المللی گزارش کرده اند تعدادی از نماینده گان مجلس موسسان هم از این خواسته ها جانبداری نموده اند از جمله محمد البراهیمی نماینده مجلس موسسان اعلام کرد که  : « برگزاری تظاهرات مسالمت آمیز، راه حل اصلاح روند سیاسی کنونی و ممانعت ا زسلطه جنبش النهضه در تونس است.»

وقتی مردم تونس در برابر حاکمیت  نیولیبرال بن علی بپا ایستادند ، اساسی ترین خواست آنها را تغیر درنظام سیاسی تونس به سود مردم ، تامین دموکراسی وعدالت اجتماعی ، ایجاد کار و شغل برای جوانان و بهبود وضع  اقتصادی واجتماعی آنها تشکیل میداد . در این قیام ها اتحادیه های صنفی تونس، بعنوان اصلی ترین و بزرگترین تشکلهای شغلی حضور داشت. همین اتحادیه ها و تشکل های کارگری امروز نیز خواستار حرکت نهضت  به سود مردم و عدالت اجتماعی بوده و از جنبش تازه تمرد جانبداری میکنند.

در خور یاد است که خودکامه گی و خود سری جنبش بنیادگرا النهضه در تونس باعث شده است تا این جریان با تکیه به زور و امر ونهی تمامی ساختارهای دولتی را به نفع جریان عقبگرا خویش دگرگون ساخته و با رویکرد به شیوه های استبدادی از قدرتش در برابر مردم دفاع نماید.دیر نیست که مردم تونس به این یکه تازی های پایان داده و « انقلاب یاسمین » شانرا در مسیر اصلی آن سوق دهند.

سیاسی ـ بامداد۱۳/۲ ـ ۰۵۰۷