مسلمانان به دیارکفر مهاجــر میشوند نه به کعبة الله!
سلیمان کبیر نوری
اظهارات اخیر خانم انگلا مرکل صدر اعظم المان در رسانه های جمعی و اجتماعی بازتاب گسترده ای داشت و مورد استقبال وسیعی از کاربران میدیا قرار گرفت.
ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺮﮐﻞ ﮔﻔﺖ: « ﺩﺭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧ ﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮییم:
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﮑﻪ ﻧﺰﺩﯾک ﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ.»
این چنین اظهارات خانم مارکل، تفاسیر عدیده ای را میتواند دربرداشته باشد:
اول ـ این که خانم مارکل خواسته است واقعیتی را بیان بکند. چرا مسلمانان به قول آخوندهای ایران و ملا ها و روحانیون افراطی افغانستان و سایر کشورهای اسلامی، به کشور های « کفری » پناهنده می شوند؟
دوم - چرا مسلمانان به کشورهای اسلامی از جمله سعودی و قطرکه از برکت نفت طبیعی از سرمایه دارترین کشورهای جهان نیز به شمار می روند و ادعای رهبری جهان اسلام را هم دارند؛ پناهنده نمی شوند؟ جایی که شهرهای حرمین الشریفین است!
آیا در کشورهای اسلامی واقعاً شهرهای مقدس و نامقدسی وجود دارد؟
آیا ورود مهاجرین مسلمان در حالت فاجعه آمیز به « خانه خدا» ممنوع است و تنها این خانه برای حاجیان و زایرین دالر به دست و زر به کمر میباشد؟
چرا درهای خانه خدا را بر روی این جنگ زده گان مظلوم و از چاره بی چاره نمی گشایند؟
پس حکمت رهبران جهان اسلام و کشورهای شان در کجاست؟
در بنده گی به خدا و خدمت به خلق خدا و یا در مزدوری به باداران بی خدای شان؟
این گونه سوالات به کرات و به وفور فکر و ذهن بسیاری ها را انباشته ساخته است که منادیان رهبری اسلام چرا زمینه را برای این مسلمانان مظلوم و مستضعف که به امر اسلامی مهاجرت مجبور شده اند؛ مساعد نساخته اند و نمی سازند؟
رویداد های خاورمیانه در سالیان اخیر نشان داد که زعما و حکومات کشورهای عمده اسلامی خود به امر باداران غربی شان؛ آتش جنگ و افراطی گری جهادی را در خیلی از کشورهای مسلمان دامن زده اند و تا هنوز هم به تمویل نیروهای بنیاد گرا و اکستریمیستی می پردازند. امروز این واقعیت از چشم هیچ کسی پوشیده نیست که دست همین کشورهای اسلامی مزدور درخون مسلمانان جهان چه در شرق میانه، چه در افریقا و چه در کشور عزیزمان افغانستان تا آرنج ها آغشته است.
اینکه رهبران کشورهای غربی از جمله خانم انگیلا مرکل، گویا توام با چنین محبت در قبال آواره گان مسلمان برخورد می کنند، و یا آقای یوها سیپیلا صدراعظم فنلند می گوید که خانه اش را در اختیار پناهجویان قرار خواهد داد، سیاسیون در مورد به چند فکتور مهم اشاره می کنند:
گفته می شود که این غرب بود که در کشورهای مسلمان نشین شرقمیانه، افریقا، چیچین، کشمیر و افغانستان آتش جنگ را مشتعل ساخته و حتا با ایجاد گروپ های تروریستی تندرو چون القاعده، داعش، النصره و بوکوحرام، طالبان، حقانی و ... می خواهند این آتش جنگ را به آسیای میانه و جنوب آسیا نیز برسانند که مردم کشورمان به خوبی ازاین نیات شوم و رذیلانه و تبعات فاجعه آمیز آن آگاهی دارند و درین جنگ های فرسایشی کشورمان یکی از قربانیان اصلی بوده است و خواهد بود.
آیا خانم مرکل نمی داند که وزیر خارجه ایشان وظیفه گرفت تا علایق المان و غرب را در ترغیب حکومت نفاق ملی برای مذاکره با گروهک تروریستی « آی اس آی » یا پروژه انگریزی طالبان برای زد و بند خایینانه دیگری روبراه سازد؟
اما بیشتر ازهمه به نظر می رسد که کشورها را به بهانه دموکراسی وحقوق بشر! ، بیرون کشیدن از سلطه ی دیکتاتور؟ ، داشتن سلاح اتمی؟ مبارزه بر ضد تروریزم القاعده ای و طالبانی… داعشی… بوکو حرامی… النصره ای…وغیره اشغال و تحت کنترول در می آورند؟
به همین استراتیژی آنها خود این همه گروهک های تروریستی را ایجاد کرده به حمایت و تجهیز و تمویل شان می پرداختند؛ و با انداختن آنها به جان مردمان بی دفاع، کشورها، خانه ها و کاشانه ها و شهرها را به آتش کشانیده و به ویرانه ها مبدل، ده ها هزار تن را از زادگاه های شان بی جا و آواره ساختند. این میلیاردران و قدر قدرت های غربی بودند که به کشور مان به بهانه مبارزه بر ضد تروریزمی که خود چاق کرده بودند و با شعار تحقق دموکراسی و... هجوم آوردند.
غرب بعد از گذشت پانزده سال حضور خویش و حاکمیت حلقه به گوش ترین نوکران شان آقای کرزی و بعداً احمدزی و دبل عبدالله، طبق آخرین ارقام درکشور، ماهوار ۱۲۰۰۰۰ هموطن از افغانستان فرار می کند که بطور میانگین در سال یک میلیون و چهار صدوچهل و چهار هزار(۱۴۴۴۰۰۰) نفر وطن را ترک می گویند ( این رقم سخت تکاندهنده و درخور تعمق است).
بلی بیشترین این فراریان؛ نیروی بالنده جوان کشور اند که از بدامنیتی و بیکاری سرنوشت خویش را بدست سراب می سپارند.
با چنین برنامه های بسیار دقیق و پلان شـــده؛ یکی از دستاوردهای غربی ها هم این است که جوانان و تحصـیلکردگان یعنی نیروی کار ماهر و متخصص را از این نقاط جهان فرار داده و به حیث ثروت بی بدیل دیگر غارت نمایند.
بر علاوه پلان «فرار مغز ها» معطوف به آن هم است تا بتوانند در آینده به سهولت کشورها را مانند افغانستان اسیر و کنترول نموده به غارتگری منابع و ثروت های طبیعی آنها بپردازند. البته در فاز نخست ازین مهاجران به برده گیری برای کارهای شاقه در اروپا آغاز می کنند؛ زیرا اروپا وغرب صنعتی ـ سرمایه داری به نیروی کار ارزان و مزدور کم طلب و مجبور نیاز وسیع دارد.
اینگونه امپریالیزم غربی با الیگارشی پطرو دالر عربی همدست و همسو بر ضد انسان و انسانیت وحشیانه عمل می کنند. چونانیکه ما در کشور خویش طی اقلا ۱۵ سال دیده می رویم که وحشیان طالب را چطور علیه مردمان ساده و مظلوم مان تقویت و استعمال نموده و با دستان آنها از یکسو و با دسایس نوکران ارگ نشین و حکومت گر شان از سوی دیگر؛ وحشت و بی امنی و جهل و جنون را در سراسر کشور تحمیل میکنند و تداوم می بخشند.
اگر طور دیگری بود امثال خانم مارکل ؛ رسانه ها و مطبوعات و مراکز فکر سازی و علم و فرهنگ غربی باید صریحا به ریشه یابی واقعی این فاجعه ها پرداخته به طور عامه فهم و دنیا فهم به حقایق تماس می گرفتند و حد اقل گوشه ای از این مسوولیت را می پذیرفتند، تا در حل اساسی این بحران که دیده می شود غرب خود آن را ایجاد و تشدید کرده است تشریک مساعی را با سایر همپیمانان غربی و عربی خویش تدبیر می نمودند. تا دنیا میدید که هنوز وجدان انسانی در آنها کاملا نمرده و درد وجدان می تواند آنها را به یاد انسانیت بیاندازد.
ولی تمسخر انگلا مرکل بر مسلمانان و مسلمانی و نماد اعظم آنها کعبه با استفاده از این بحران انسانی؛ گویای شرارت هنوز پیشبینی ناشده میتواند باشد!
مسلمانان! در هرکجا و در هرحالت که هستید؛ به خود آیید، به هوش آیید و به عقل آیید لطفا!
بامداد ـ دیدگاه ـ ۱ /۱۵ ـ ۰۷۰۹
«ماموریت داریم که با مردم به قدرعقل شان سخن گوییم!»
محمد عالم افتخار
طی کامینت ها و نظریات وزین که از طرف شماری از خوانندگان پُرمعلومات و حایز اندیشه و منطق بلند بر مقاله «با چه زرنگی؛ تخریب اسلام!؟» در ویبسایت هایی چند انتشار یافته، یک پرسش کلیدی و فوق العاده مهم قامت افراشته است که : آیا اصل «بنده محور بودن» قرآن را اینجانب منحیث یک تدبیر و ترفند برای دفاع از قرآن به میان کشیده ام و یا اینکه چنین اصلی، حقیقت علمی و عینی دارد؟
این پرسش حتا با تلخی مضاعفی در نظر خانم یا آقا (نجما ایزدی)، محترم مازندرانی، محترم روشنضمیر، محترم طغرل تخاری و محترم میرویس گردیزوال مبرهن میباشد که همراه با تعدادی کامینت های دیگر در ذیل جنساً خدمت عزیزان تقدیم میگردد.
بنده اینجا بنا ندارم وارد تشریحات و تفصیلات شوم بنا براین صرف پرسش مطروحه را با زوایای بیشتر مطرح نموده ؛ و سپس پاسخ نهایی را ارایه خواهم کرد:
۱ ـ اگر قرآن واقعاً «بنده محور» است پس چرا در طول تاریخ ۱۴۰۰ ساله اسلام کسی به این اصل متوجه نشده و به آن اذعان نکرده است و نظامات عبادی و فقهی و سیاسی و اقتصادی و اجتماعی ... جوامع اسلامی، بر اساس پویا و متحول بودن حالات بنده گان در زمان و مکان؛ پویا و متحول و متکامل سامان نیافته است. حتا همین امروز نیرو ها و موسسات سیاسی و دولتی و دانشگاهی و بازاری وغیره در تمام کشورهای اسلامی سراغ نمی شود که به این اصل اذعان و احترام کند و بر مقتضای آن مجال دهد و مدد کند که نظامات و سیستم های فردی و خانواده گی و اجتماعی در کشور های اسلامی پوینده گی کسب نماید؟
۲ ـ اگر اصل «بنده محوری» قرآن یک تدبیر و ترفند برای آن است که به عقب مانده گی وحشتناک باورها و معارف اسلامی اعم از شیعه و سنی وغیره یک بدیل و مفر از تهلکه و تباهی در تلاطم خروشان علم و ساینس و تکنولوژی کنونی تدارک شود؛ چنین ترفند از مقام یک اندیشمند منفرد که مراجع قدرت و ثروت دنیای اسلام تحویلش نمی یرند مانند آب در هاون کوبیدن تلاش بیهوده و چه بسا مسخره خواهد بود و پوچ و عقیم برجا خواهد ماند. و اسلام طالبی و داعشی و القاعده ای و امثالهم پس از جهانی کردن «اسلام هراسی» راه ها را برای «اسلام زدایی» از عالم بشری مهیا و مهیا تر خواهند نمود!
طرح پرسش بدینگونه های زاویه دار مسلماً برای لایه های فرهیخته و صاحب هوش و قریحه سرشار در جامعه دست کم حداکثر پاسخ هایی را همراه خود عرضه می دارد ولی البته که لازم است برای عامه خواننده گان با بساطت و ساده گی در خور؛ موضوعات تحلیل و حلاجی گردد.
ولی درین مختصر که صرف جهت مکثی به کامینت های عزیزان و اشاعه گسترده تر آنها تدارک شده مجالی از این دست نداریم.
صرفا به طریق اتمام حجت عرض میدارم که اصل بنده محور بودن قرآن که ما آنرا کلام الله میدانیم و میخوانیم به اندازه خود قرآن و در سراپای خود قرآن بدیهی است؛ تمام اینها که در طول تاریخ ۱۴۰۰ ساله اسلام کسی به این اصل متوجه نشده و به آن اذعان نکرده است و نظامات عبادی و فقهی و سیاسی و اقتصادی و اجتماعی ... جوامع اسلامی، بر اساس پویا و متحول بودن حالات بنده گان در زمان و مکان؛ پویا و متحول و متکامل سامان نیافته است. و حتا همین امروز هم نیروها و موسسات سیاسی و دولتی و دانشگاهی و بازاری وغیره در تمام کشور های اسلامی سراغ نمیشود که به این اصل اذعان و احترام کند و بر مقتضای آن مجال دهد و مدد کند که نظامات و سیستم های فردی و خانواده گی و اجتماعی در کشورهای اسلامی پویندگی کسب نماید؛ چیزی از بداهت همچون آفتاب این اصیل کم نمی کند.
البته در تاریخ عمومی ادیان اصل بنده محوری و بشر محوری در مورد همه کتاب ها و صحیفه ها و منابع دست اول دینی مسلم میباشد و بنا بر سبب ها و جبرهایی کمابیش در همه موارد؛ برای زمان های کوتاه یا دراز این اصل نادیده گرفته شده یا حتا لگد مال گردیده است.
با آنهم شاید مورد قرآن مستثنی ترین باشد. ولی صراحت این اصل در خود قرآن از همه کتب و منابع دیگر دینی متبارز ترین نیز هست!
کافیست فقط به این آیات از سوره ۲۶ قرآن تعمق بفرمایید:
و راستى كه اين [قرآن] وحى پروردگار جهانيان است (۱۹۲) روح الامين آن را بر دلت نازل كرد (۱۹۳) تا از [جمله] هشداردهنده گان باشى (۱۹۴) به زبان عربى روشن (۱۹۵) و [وصف] آن در كتاب هاى پيشينيان آمده است (۱۹۶) آيا براى آنان [مخاطبان عربی] اين خود دليلى روشن نيست كه علماى بنىاسرایيل از آن اطلاع دارند (۱۹۷) و اگر آن را بر برخى از غير عرب زبانان نازل مىكرديم (۱۹۸) و پيامبر آن را برای [عرب ها] مىخواند به آن ايمان نمىآوردند (۱۹۹)
توجه فرمایید که گفته میشود اگر قرآن که وحی است و توسط روح الامین نازل شده؛ به زبان غیر عربی می بود و پیامبر عربی آنرا منحیث کلام الله به عرب ها میخواند؛ عرب ها به آن ایمان نمی آوردند؛ لهذا قرآن نه تنها به اعتبار معانی و مفاهیم و اوامر و نواهی و حلال و حرام و معروف و منکر... ویژه اعراب است بلکه به حساب زبان و ادات و کلمات و جملات و اندوخته های فرهنگی خوب و خراب و بینش های درست و نادرست و جهانبینی خاص که شامل مفهوم زبان میگردد؛ عربی و عرب محور میباشد و لاغیر.
از حضرت محمد پیامبر اسلام حدیثی منقول است که :
انا معاشرالانبیاء امرنا ان نکلم الناس علی قدر عقولهم;
ترجمه ـ ما، جامعه پیامبران، ماموریت داریم که با مردم به قدر عقل شان سخن گوییم.
ناگفته نماند که این حدیث صحیح است چرا که عینیت و حقیقت دارد و توسط تمام زنده گانی و کارنامه های پیامبر اسلام تایید میگردد.
سخن گفتن پیامبر به قدرعقل مردم چیزی جدا و مجزا و مستثنی از کلام الله نمی تواند باشد. پیامبر از پیام خداست که با مردم سخن می گوید لهذا پیام خدا را تنها در حد عقل مردم زمان و جغرافیای معین به آنان ابلاغ مینماید.
از آنجا که خدا جز به وسیله پیامبر با مردم سخن نگفته است و نمی گوید پس در واقع خداوند تنها در حد عقل و درسطح توان عقلی مردمان است که با آنان سخن گفته است و مهم ترین سخنان الله متعال هم؛ همان کلام الله مجید یعنی قرآن کریم است.
یعنی که هم خداوند و هم پیامبر و پیامبرانش نه امکان داشته و نه مجاز بوده اند که بالاتر از حدود عقلانی مردمان با آنان سخن بگویند و مباحثات علمی و فلسفی کنند و قس علیهذا.
لهذا هرگز و اصلاً و ابداً قرآن و هیچ کتاب مقدسی«خدا محور» نبوده و در سطح علم و توانایی های بیکران معنوی خداوندی نمی باشد و نمیتواند باشد.
***
لطفاً به کامینت ها و نظرات منتخب جذاب و مهم مرور دقیق فرمایید:
نجما یک ایزدی
شهریور ۲, ۱۳۹۴ AT ۷:۱۶ ق.ظ
« بیزی سیدو قاسم » از زنان آواره ایزدی اهل سنجار در تازه ترین خبر که همه روزه به از بهترش میرسد؛ که قبلا در اسارت گروه اسلامی داعش بود، اظهار داشت: به ما غذایی دادند که در آن گوشت بود. من گفتم که به دلیل بیماری نمی توانم گوشت بخورم ولی دیگر زنان همراه من غذایشان را خوردند.
وی افزود: زنان پس از خوردن غذا از عناصر داعش خواستند که فرزندانشان را نیز به آنها بدهند تا در کنارهم غذا بخورند ولی عناصر داعش به زنان گفتند که آنها هم اکنون فرزندان خودشان را خوردند.
این زن ایزدی ادامه داد: یکی از عناصر داعش با موبایل خود فیلم سربریدن آن کودکان و تکه تکه کردن آنها و پختن شان را به زنان نشان داد.
همین وهمه آنچه که داعش و طالب و مجاهد و سعودی و سگ و سگور دیگر انجام داده و میدهند؛ همه محصول قرآن و محمد است. شما خود را در محکمه صالحه نه همین حالا مسخره می کنید که همچو حرف ها به زبان می آورید. انچه عیان و ثابت است چه حاجت به این ترفند ها دارد.
آیا دستور قرآن نیست که کافران را که هیچ تعریف و قید هم ندارد بکشید و زن و اولاد و همه باقیاتش غنیمت پاک و حلال شماست.
شاید به خاطر بیم جانتان از این جانوران اینگونه بازی می کنید و می خواهید تهمت تخریب اسلام را جواب دهید. هرچه هست فایده ندارد. اسلام از چلو صاف برآمده و آنچه شده که باید وقت ترمیشد. حیف این قلم توانا و این بازی های رسوا.
نجما یک ابزدی
مازندرانی
شهریور ۳, ۱۳۹۴ AT ۱:۱۵ ق.ظ
افتخاری عزیز درود به شما. ازمازندران مزاحم شدیم.
فکر و تدبیر جناب عالی را نمی دانیم ولیکن شاید قرآن و محمد مکه قابل دفاع باشد که کس به آن دعوی هم ندارد. مگر قرآن و محمد مدینه قابل دفاع نیست مثلی که «نبرد من» قابل دفاع نیست اگرچه گویا مدافعان دو آتشه زیاد دارد. هرچه تفکر کردیم نیافتیم شخص و کتابی که حق طبیعی حیات به مردمان قایل نیستش چطور ممکن است آنهم در «محکمه صالحه جهانی» دفاع شده بتواند. حتما قرآن مدینه را بهتر و بیشتر از ما وهرکس دیگر در افغانستان همسایه خوانده اید که سراپا ضد «حقوق بشر» است و داعش هم صدراسلام نیست خود اسلام مدینه است. اگر قبول ندارید هرچه تاریخ معتبر اسلام کار دارید امر کنید که من برایتان بفرستم. گرچه به کتاب چه کار؟ . خود سوره های انفال و توبه و بقره و فتحو وغیره سوره های نازله در مدینه گویا ترین است و راستی هم مبین مبین مبین است. آخر نه من میگویم و نه تیری جونز. ببینید خود قرآن چه می فرماید و خود محمد توسط قرآن چه فرموده و چه عمل کرده است. به هر حال حیف شما که اینچنین بیچاره شده اید! می بخشید ها!
خبر از تخریب کعبه
شهریور ۴, ۱۳۹۴ AT ۹:۳۲ ق.ظ
اعضای گروه تروریستی داعش در جدیدترین اظهارات گستاخانه خود تهدید کرده‌اند در صورت فتح مکه، خانه کعبه را به دستور ابوبکر بغدادی نابود خواهند کرد.
به گزارش روزنامه الفجر، تکفیری‌های عضو داعش این تهدید را با این استدلال مطرح کرده‌اند که خانه کعبه به جای «خدا» پرسیده میشود و باید تخریب شود!
آنها مدعی شده‌اند که به زودی این کار انجام خواهد شد و این تخریب به دستور ابوبکر بغدادی، رهبر داعش انجام میشود.
این تهدید در صفحه شخصی به نام ابوتراب المقدسی در توییتر منتشر شده و با استقبال دیگر اعضای داعش مواجه شده است.
در این صفحه آمده است: مردم نه برای خدا که برای عبادت سنگ‌ها به مکه می روند. به خدا قسم اگر مکه را فتح کنیم کعبه ای که پرستیده می شود را نابود خواهیم کرد!
من ای خبر را به شما از خاطری نقل کردم که بپرسم آیا جلابان اسلام آخر نی آخر فکری در باره اسلام شان دور تر از شکم شان می کنند.این آقایان که یک تحقیق را ـ تخریب اسلام میدانند ـ تخریب کعبه را چه خواهند دانشت و داعشی ها نشان داده اند که عمل شان زود تر و وسیع تر از ادعایشان میباشد. امان از جاهلان غاقل
سکینه سید زاده
برای پالایش فرهنگ
شهریور ۵, ۱۳۹۴ AT ۱۲:۴۰ ق.ظ
روشنضمیر
آگوست ۲۷, ۲۰۱۵ در ۲:۰۰ ق.ظ
بیان واقعیت در وطن ما افغانستان خیلی دشوار می نماید. خرافات ذهن و روان مردم افغانستان را چنان پیچانده است که هیچ درزی برای نفوذ عقل و خرد باقی نمانده است. دلیل آنراهم در عقب مانی کشور افغانستان میتوان جستجو کرد. زمامداران افغانستان امکانات دولت را در ترقی افغانستان وبیداری مردم آن بکار نمی برند و بکار نبرده اند. قتل وحشیانه فرخنده وضعیت فکری و روانی مردم افغانستان را درست بیان کرده میتواند. اگر بخواهیم در مورد ادیان با معیارهای علمی و عقل و خرد اظهار نظر نماییم، در می یابیم که نه تنها درستی در آن یافت نمی شود بلکه خیلی احمقانه هم میباشند. ولی این امر به این معنی نیست که ما دین را انکار نماییم. تعداد زیاد انسان ها به دین نیاز دارند. پس راه مناسب اینست که نباید ضد دین بود بلکه تلاش نمود تا از دین چیزهای پیدا نمود و آنهارا در غنی سازی کلتور بکار برد. قابل یاد آوری میباشد که ادیان همه گل یک باغ اند، درمیان ادیان کدام برتری از یک دین به دین دیگر وجود داشته نمیتواند. اگر دین جدید بهایی از زاویه ارزش دادن به رای مردم در پیشبرد امور جامعه و اتخاذ فیصله ها به اساس رای اکثریت مهم باشد، دین بودایی به خاطر تشخیص درست رنج و بدبختی بشریت(چهار حقیقت والا) و دادن نسخه برای علاج آن، مهم پنداشته خواهد شد. و دین زردشتی به خاطر احمیت قایل شدن به انسان و معرفی خدایی که انسان را در قید بکن و نکن و تعبد ذولانه نکرده است، قابل احمیت میباشد. دین هندویی خصوصا مکتب ویدنتا که تمام عالم و موجودات انر تجلی برهمن با مشخصه هستی و دانایی و برکت دانسته و احترام به تمام ادیان و عقاید باشنده گان روی زمین را پاس میدارد، ارج داد. باقی ادیان هم همینطور. ادیان ابراهیمی ازجمله یهودیت و عیسویت خود را با پیشرفت ساینس و تکنالوجی و زمان همگام ساختند ولی متاسفانه که دین ما دین اسلام خودرا به زمان عیار نساخته و نمی سازد، بهمین دلیل است که انتقاد زیاد متوجه دین اسلام شده است. اگر دین اسلام را همگام زمان ندانیم و نسازیم معنا آنرا دارد آنچه داعش و القاعده و طالب انجام میدهد اصل اسلام است. اگر اسلام داعش و طالب و القاعده را اصل بدانیم به این نتیجه میرسیم که انتقادات وارد شده بالای دین ما وارد میباشد. تاسف در اینجاست که دولت افغانستان یک تعداد زیاد طالبان را مثل ملا کوثر و دیگران را در کنار خود جا داده که حال اسلام و حال افغانستان را اسفبار تر ساخته است.
سوال بد محوری
شهریور ۵, ۱۳۹۴ AT ۸:۴۹ ق.ظ
جناب آغای افتخار
این نوشته را به خاطر عنوان تکاندهنده اش خواندم و شب و روزم را یکی کرده.
دیگر مطالب را شکر فهمیدم. مگر سوال پیشم پیدا شد که مثلا قرآن بنده محور دانسته شود؛ تعبیر و عملی کردنش چه فرق میکند. مثلا در قرآن جهاد و قتال کافران امر شده و بر اساس ان مسلمان ها باید شش میلیارد بشر دیگر روی زمین را یا بکشند یا مسلمان بسازند. حالا که قرآن خدا محور تلقی میشود . این حکم به گردن مسلمان ها در همه جای دنیا هست. شما لطف کنید بگویید که اگر این احکام را بنده محور بگیریم چه تفاوت می آید. فکر کنم وقتی مردم مقصد شما را می فهمند و طرفدار تان میشوند که این توضیخات آنهارا قانع کند و به روشنی ایمان را جلب نماید.
طغرل تخاری
آیات نمونه سوال
ببخشید جناب افتخار صاحب
از خاطری که سوالم روشن تر باشد این آیات را مورد توجه قرار داده و تفاوت بنده محوری و خدا محوری آنها را از یکدیگر نشان دهید .
پس چون با کسانى که کفر ورزیده اند برخورد کنید گردن ها[یشان] را بزنید تا چون آنان را [در کشتار] از پاى درآوردید پس [اسیران را] استوار در بند کشید سپس یا [بر آنان] منت نهید [و آزادشان کنید] و یا فدیه [و عوض از ایشان بگیرید] تا در جنگ اسلحه بر زمین گذاشته شود این است [دستور خدا] و اگر خدا مىخواست از ایشان انتقام مىکشید ولى [فرمان پیکار داد] تا برخى از شما را به وسیله برخى [دیگر] بیازماید و کسانى که در راه خدا کشته شده اند هرگز کارهایشان را ضایع نمىکند (۴)
و کسانى که کفر ورزیدند نگونسارى بر آنان باد و [خدا] اعمالشان را برباد داد (۸)
این بدان سبب است که آنان آنچه را خدا نازل کرده است خوش نداشتند و [خدا نیز] کارهایشان را باطل کرد (۹)
اینجا تنها کفر و جزای کفر نیست یک جزای خطرناک دیگر باطل کردن اعمال میباشد. یعنی به زعم ما کافر اگر تمام دنیا را آبادان کند و به عالم خیر رسان و علم رسان باشد. محض به اینکه عقیده اسلامی ندارد. همه اعمالش تباه است و در مقابل کس دارای عقیده اسلامی ولو جاهل و سفیه و دزد و دغل و اهل غدر و خیانت باشد در موردش عدالت میشود و اعمال بدش به عوض عقیده اسلامی اش نادیده گرفته میشود. این بی غدالتی آشکار را شما شما در حالت بنده محوری چطور به عدالت مبدل میکنی
با احترام
طغرل تخاری
میرویس ګردیزوال
د هیواد ډروند مفکر افتخار جنابه!
سلامونه. وایی بابه نانک حج دپاره کعبی ته تللی و. هلته ستړی ستومانه شو او دمه وکړه. یو سعودی پولیس ورته وویل چی پښه دی ولی خدای کور طرف ته کړی یاست؟
بابه نانک په ځواب کی ورته وویل:
مهربانی؛ زما پښه هغه خواته سم کوه چه خدای نه وی!
یعنی چی هره خواکی پخپله خدای تعالی شته. نو دا یو جهالت دی چی ووایو دغه یاهغه خوا د خدای کور دی او ورته پښه ګرځول بی حرمتی ده او نورو خواوی داسی نه دی.
اوس زما پوښتنه ستاسی ډرانه حضور څخه دادی چه که قرآن شریف بنده محور وبولو دغسی ماناگانی به یی سم شی؟
خدای وکړی چه زما دا پوښتنه دداعش د کرغیړنی نظریی د تائید په مانا ونه گڼل شی.
میرویس ګردیزوال
اسلام هراسی چرا؟
در خبری خواندم که
در بحبوجه رشد اسلام هراسی در المان، مراکز اسلامی و مساجد در این کشور بیش از گذشته مورد نفرت و بیزاری قرار می گیرند.
طبق اعلام دولت المان، این کشور در شش ماه نخست سال ۲۰۱۵، دست کم شاهد ۲۳ بار حمله به مساجد و مراکز اسلامی در این کشور بود.
رهبران مسلمانان آالمان بارها خواستار افزایش تدابیر امنیتی در مساجد و مراکز اسلامی سراسر کشور شدند و دولت آنگلا مرکل را به نادیده گرفتن خطر جنایات ناشی از نفرت به مسلمانان و افزایش اسلام هراسی در المان متهم می کنند.
اکنون سوال این است که آیا همه دنیا را بیماری روانی گرفته یا واقعاً در ذات پدیده اسلام ترسناکی وجود دارد. رهبران اسلام چرا برای محبوب شدن و ناترس شدن اسلام خودشان کاری نمی کنند که از دیگران خواهشات بلند بالا دارند؟
شما منحیث محقق اسلام به این سوال یک جواب روشن قانع کننده لطف کنید. با احترام
عادل گیلگمش از قندوز .
بامداد ـ دیدگاه ـ ۱ /۱۵ ـ ۰۱۰۹
از درس های تاریخ باید آموخت
دردمند
بیا ای دل که خاموشی نزیبد دردمندان را ببار ای دیـــده غــم نسوزد قلب نـالان را
نهادم مژه برهم تا نریزد اشک و ناید آه دریغا کی توان با خار بستن راه طوفان را
به پای شوق زنجیر است و دست آرزو بسته بیا تا بشکنیم ای دل من و تو قفل زندان را
بسی بینی که مردن صد شرف بر زندگی دارد منوش ای دل اگر یابی نشان آب حیوان را
( فـانی )
به تاریخ ۲۸ اسد سال جاری نود و شش سال از روزاسترداد استقلال کشور سپری شد؛ آگاهان امور را عقیده بر آن است که آنهایی که از تاریخ خویش درس عبرت گرفته،نمی توانند مصدر خدمات بزرگ برای کشور و مردم خویش گردند. بدین لحاظ لازم دیدم که چند سطر از کارنامه ها دستاوردها، افتخارات، شکست و پیروزی های نیاکان با افتخارمان از جمله دوره نهضت غازی امان الله استقلال و استرداد کشور که ثبت تاریخ کشور گردیده خدمت خواننده گان گرامی یادآور شوم.
غازی امان الله از همه بیشتر در بخش امور اداری و دولت داری متوجه بنیان تحکیم وحدت ملی افغانستان گردیده وی توانست عاقلانه وحدت ملی را تامین نماید. در ماده هشتم قانون اساسی آنوقت افغانستان(اصولنامه) توضیح گردیده بود همه افرادیکه در مملکت افغانستان میباشند. بلا تفریق دینی و مذهبی، تبعه افغانستان گفته میشوند در ماده نهم قانون متذکره گفته شده که کافه تبعه افغانستان در امور دینی و مذهبی نظامات سیاسی دولت پابند بوده و آزادی حقوق شخصی خود را مالک هستند. ماده دهم تصریح شد که حریت شخصیه از هرگونه تعرض و مداخله مصوون است هیچ کس بدون امر شرعی و نظامات مقننه توقیف و مجازات نمی شود است. درماده شانزدهم گفته شده بود کافه تبعه افغانستان به حضور شریعت و نظامات دولت در حقوق وظایف مملکت حق مساوات دارند. ماده بیست و دوم مصادره و بیگار به کلی تحریم شد. در ماده بیست و چهارم شکنجه و انواع زجر ممنوع گردید. مصونیت منزل و مکاتبات تامین شد. روح آن قانون این بود که در عمل مورد تطبیق قرار میگرفت.و درعمل هم از لوث ریا مردم فریبی و کذب نفاق مبرا بود. چنانچه مراسم مذهبی و تکیه خانه های پیروان مذهب امامیه عملا آزاد شد و برده گان هزاره که میراث دوره امیر عبدالرحمن خان بود از برده گی نجات یافتند از آن جمله هفت صد و چند نفر کنیز و غلام در شهر کابل از منزل اربابان خود برآمدند. در مجالس مشوره ولایات قندهار، غزنی، جلال آّباد و انجمن معارف کابل یک یک نفر نماینده گان انتخابی هندوهای افغانستان شامل و در امور اداره سهیم گردیده قید رنگ زرد از دستار و معجر هندوها با باقیات پول جزیه به طبق فرمان ماه حمل ۱۲۹۹ برابر ماه می ۱۹۲۰ شاه امان الله خان مرفوع گردید و اولادهای هندوها در مدارس ملکی و نظامی در لیسه های حبیبیه، حربیه و افسری اردو قبول شد. دیگر تبعیض تفریق از نظر نژاد، زبان، مذهب، قبیله وجود نداشت.
معاش مستمری و نسبی عشیره محمد زابی و خان ها با امتیازات روحانیون لغو گردید. ماشین دولت هم به سه چرخ قوای اجراییه، قوای مقننه، قوای قضاییه استوار شد. دولت طبق قانون صلاحیت و مکلفیت های هرسه ارگان را مشخص ساخته بود. شاه امان الله از آغاز با روشنفکران افغانی از در صمیمیت و همدردی داخل شد و تمام محبوسین مشروطه خواهان را از زندان رها و در امور دولت توظیف نمود. در حالیکه ریفورم ها موفقانه عملی میگردید تا این که در سال ۱۹۲۴ دهقانان خوست به نسبت فشار مامورین فاسد از دولت ناراضی فریب تبلیغات عناصر ارتجاعی را خورده دست به اغتشاش زده به استقامت لوگر حرکت نمودند. انجام آن قضایا سبب عمده توقف قسمتی از ریفورم ها گردید و در جرگه ۱۳۰۳ عناصر ارتجاعی از وضعیت بحرانی دولت در مقابل اغتشاش پکتیا سو استفاده کرد. قسمتی از ریفورم های دولت را زیرنام تعدیل مورد بحث قرار دادند و دولت از اینکه زیر تهدید اغتشاش قرار داشت به تصویب قسمتی از طرح های خود اکتفا نمود و پیشنهادات تعدیل نماینده گان مذکور را بدون مقاومت پذیرفت.
شاه امان الله در سال ۱۹۲۷ به کشور ایتالیا سفر نمود در جریان سفر خود از کشورهای هندوستان، مصر، ایتالیا، فرانسه، بلجیم، سویس، جرمنی، برتانیا، پولند، شوروی، ترکیه و ایران دیدن نمود. در ممالک شرقی به حیث قهرمان مبارزه آزادی خواهی شرق بر ضد استعمارغرب و در کشورهای اروپایی به صفت شکست دهنده امپراطوری انگلیس پذیرایی شد. با وجود دامن زدن اغتشاشات غازی امان الله به تطبیق ریفورم های خویش در پنج سال اول موفق بود. شب و روز صادقانه کار مینمودند. از احترامات اکثریت برخوردار بودند، برعلاوه خدمات صادقانه آن زمان عده از افراد نا آگاه با دارپرست فقط نظربه شناخت های سلیقه وی و اعتماد شخص در کابینه راه پیدا کرده بودند توانایی فکری و عملی برای مشوره دادن و یا تطبیق پروگرام اصلاحی در آن مرحله تاریخی نداشتند و جهان بینی آنها از سویه بسیار افراد عادی بالا نبود. در آغاز این تناقضات فکری در دستگاه عالی دولت بود که برای بار اول انگلیشمن در مورد افغانستان گفت که بین وزرا کابینه افغانستان دو دسته گی موجود است. مثلا محمود طرزی وزیر خارجه کشور بر ضد دولت انگلیس مبارزه میکند در حالیکه وزیر اول سردار عبدالقدوس خان علیه خود طرزی مجادله دارد.
گرچه این ادعا از جانب نشریه امان افغان رد شده بود اما شاهد عملی آن تناقصات بین حکومت و دربار نامه هایش است که سردار عبدالقدوس خان صدراعظم در ۲۶ سرطان ۱۲۹۹ (۱۹۲۰) از قندهار به عنوان شمس المشایخ مجددی و برادرش نور المشایخ در کاغذ رسمی به کابل فرستاده بود و در طی آن مکتوب مفصل واضحا از اختلاف نظر خود با نظر محمود طرزی وزیر خارجه تذکر داده و ضمنا از اداره وزرای نوکار شکایت کرده و از طرفداری شاه امان از نظرات وزرای مخالف خود اظهار اندیشه نموده گفته بود که نظر به این اوضاع دو ماه بعد از کار دولت دست خواهیم کشید. برعلاوه اختلافات در کابینه افغانستان نظر در مورد سیاست داخلی و خارجی دولت وقت باعث ضعف دولت جوان میگردید. نه تنها بین صدراعظم، شاه، وزیر خارجه اختلاف اساسی در مورد سیاست داخلی و خارجی وجود داشت بلکه در حکومت مرکزی و ولایات کشور یک قسمت عمده مامورین دولت با طرح های جدید دولت مخالف و یک قسمت دیگر به دشمن حکومت تبدیل شده میرفتند که اوضاع به تدریج زمینه یک اختلال خطرناک را به بار آورد و کسانیکه روی یک نقشه معین مرموز حرکت میکردند با انواع مختلف از کار شکنی و سپوتاژ دریغ نمی نمودند.
یک عده از مامورین بلند پایه با سیاست خارجی آشنایی و سیاست داخلی دلچسبی نداشتند فقط مشغول رشوه خوری و پول اندوختن بودند. در مقابل شاه تنها مانده بود و مشاورین با کفایت نداشت. آن رجال فعال و هم عقیده که در راه تبدیل رژیم خدمت کرده بودند به آهسته گی از پهلوی شاه دور ساخته شدند. ده ها تن از مامورین عالی رتبه در زد و بند که با انجام بازی ها بین مردم و دولت ایجاد فاصله نموده بودند که میتوان از والی علی احمد خان، والی وقت کابل طور مثال یادآور شد. وی به نام تنظیم اداره به کاپیسا میرفت و مردم را به بیعت حبیب الله کلکانی دعوت میکرد.
گروه های وابسته به اجانب در صفوف مردم در روستاها و شهرها نفوذ کرده در لباس تاجر، سماوارچی، قالین فروش، مامور، ترجمان مصروف پروپا گند بودند.تا اینکه نقشه های پنهانی توطیه و دسیسه عناصر ارتجاعی داخلی با اقدامات و فعالیت های جاسوسی و استعماری یکجا شد و بار دیگر کشور افغانستان در آستانه یک تحول تاریخی و اجتماعی واژگون گردید.با وجودیکه نود و شش سال از تحولات و بازیهای خونین از جمله پیروزی ها، شکست ها، افتخارات و کارنامه های نیاکان از جمله مبارزین استرداد و استقلال کشور سپری و طی همین مدت چندین بار تکرار شده با تاسف هنوز هم رهبران حکومت وحدت ملی از تحولات تاریخ گذشته درس عبرت نگرفته مصروف بازی های تقسیم قدرت بین وابسته گان و علاقمندان که متهم به فساد، غضب زمین، دامن زدن انواع خشونت های خانواده گی و دامن زدن خصومت های قومی، لسانی، سمتی، مذهبی، تنظیمی، حزبی، قانون ستیزی، مردم ستیزی، زن ستیزی، فرهنگ ستیزی، مافیای اقتصاد، مواد مخدر، جنگ افروزی میباشند پافشاری مینمایند.
انجام بازی های متذکره زمینه فعالیت دشمنان داخلی و خارجی کشور را نسبت به سالهای گذشته بیشتر ساخته از همین لحاظ هزاران تن از جمله جوانان بنابر عوامل ومشکلات متعدد به کشورهای منطقه و جهان سفر نموده ده هاتن آنها قربانی هوس های قاچاقبران انسانها شده، ویا در گرو قاچاقبران و پولیس کشورها گیرمانده اند.
از طرف دیگر دروغ پراگنی وسایل اطلاعات جمعی وابسته به اجانب زیر نام حملات داعش؛ طالب، القاعده و غیره فضای ترس و وحشت را در کشور ایجاد نموده که اکثریت مردم در حالت نا امیدی به آینده زنده گی خویش را سپری مینمایند. کم بهادادن سران دولت پاکستان به هیات که به تاریخ ۲۲/۵/۱۳۹۴ به نماینده گی از دولت افغانستان به پاکستان سفر نموده بودند نشان میدهد که هنوز هم سران و اداره آی.اس.آی پاکستان از حمایت مالی اقتصادی، سیاسی، نظامی متحدین منطقه و جهانی خویش برخوردار میباشند. مردم میگویند از تجارب چهارده سال گذشته آموخته ایم که سران قصر سفید به هیچ و چه حاضر نیستند از حمایت نظامیان پاکستان و اداره آی.اس.آِی منصرف شوند، موجودیت لانه های تروریزم در آن طرف خط دیورند که زیر نام مدارس دینی فعالیت مینمایند اثبات ادعای ماست. فریاد مردم به آسمان ها بلند شد هر لحظه در آتش هراس افگنان که به حمایت ملی و تسلیحاتی اداره آی.اس.آِی، رژیم سعودی ، متحدین منطقه ای و جهانی شان می سوزند و جان می دهند، صدا بلند کرده و خواهان نجات خویش از این وضع موجود درکشورمیباشند.
سوال اینجاست غرض کاهش دشواری های فوق ذکر چه باید کرد؟ به باور آگاهان و مردم وقت آن رسیده که سران حکومت وحدت ملی، اعضای کابینه، شورای وزیران، اعضای پارلمان، ارگان های عدلی و قضایی کشور، احزاب، سازمان های اجتماعی، نهادها، اعضای جامعه مدنی و مردم افغانستان با استفاده از درس های تاریخی تصامیم لازم واقعی و علمی را غرض کاهش دشواری های فوق اتخاذ نماید. در این شرایط خاص و حساس تاریخی که کشور ما و مردم ما در حال مرگ و زنده گی دست و پا میزنند جز حمایت ازاقداماتی نظیراعلامیه شورای علمای محترم کشور که در خرابه های منطقه شاه شهید شهر کابل جهاد را بر ضد نظامیان پاکستانی اعلان و حملات جنایت بار آنرا محکوم کردند راه دیگری وجود ندارد. تا به یاری خداوند متعال و حمایت نهادها و مردم کشور و جانبازی قهرمانانه افسران و سربازان قوای مسلح، تجاوز و مداخلات خارجی را گرفته ، مردم و کشور خویش را از گرداب های خون و کوره های آتش نجات دهیم.
بامداد ـ دیدگاه ـ ۳ /۱۵ ـ ۲۸۰۸
بازنگری در برخوردهای سیاسی افغانستان با پاکستان
هر چه از حد بگذرد ، مردار شود
سیاست مـــردار به سر دار شود
داکتر حمیدالله مفید
آن چنان که پیداست ، سیاستمداران جغت بوی پاکستانی ، گداز دیده وگرم وسرد روزگار چشیده ای اند ، سیاستمداران پاکستان در بازی سیاسی خانه ، خانه شید با افغانستان ،توپ هفت پوسته سیاسی را در اختیار دارند وبالای شانه های سیاستمداران کشور ما نشسته اند ،گوش چپ آنها را می کشند وچشم راست آنها را دل به هوا وسر به تماشا بسته اند.
سازمان استخباراتی آی اس آی پاکستان که کاکل ماش وبرنج تجربه وفراکردش از دور پدیدار است با استفاده از رهبران شخ وترنگ جهادی وطالبان کپ وکُپ نوکرواره خود چنان آسیا سنگی را بالای مردم افغانستان دور داده اند ، که جل وبل آنها از دور دست ها پیدا است.ترور ها وانتحاری ها یا خودکشی های اخیر وبه ویژه تاریخ ۲۲ ماه جاری در شهر کابل و تازش های تازی مانند طالبان وداعشیان فراری وهی داده شده از پاکستان در ولایت های کندز،بدخشان ، تخار وبغلان دلهای مردم افغانستان را سیه کرده است
ایدون خُلق مردم ما چنان تنگ شده است ، که دیگر پروای فلک کسی را ندارند.
واما در مورد سیاست مداران افغانستان:
دولت قامقروی پچل پتین و دُم سیاه کرزی ، که با درد ودریغ در تور سیاسی طالبان وتبار گرایان سرخورده و دُم جویده گیر کرده بود. به جای اینکه از فرصت های مناسب موجودیت قوای ناتو وآیساف در افغانستان وکمک های میلیارد دالری کشورهای دوست برای رشد زیربنا های اقتصادی کشوراستفاده نیکو می کرد، به ماجراجویی های بچگانه ودخترانه دست زد ، میلیارد ها دالر را به باد داد ، رشوت ، فساد اداری ، بیروکراسی ، بی تفاوتی ، تنبلی ، چهارزانو شینی وبه مه چی غرضی را پیشه کرد . نه تنها اینکه از نیروهای ارتش جهانی برای نابودی طالبان ودشمنان کپ وکُپ افغانستان استفاده نکرد، بلکه با پخش اعلامیه های توقف عملیات های شبانه ، توقف عملیات های هوایی ، و خواندن طالبان تروریست به نام برادران ناراضی ، به جای اینکه آنها را از خاک افغانستان واز لانه های شان در پاکستان چخ می کرد زمینه های رشد آنها را فراهم ساخت و آنها را یکبار دیگر زنده کرد ، که ایدون ما شاهد نیرومندی طالبان در اغلب شهرها ، روستا ها ، واستان های کشور می باشیم. که فرایند همان سیاست های قامقرویی کرزی است.
با به میان آمدن دولت وحدت ملی ، که با زمینه های تقلب وجعل رویکار آمد ، به جای اینکه با همان باور وحدت ملی به کارکردهای گسترده سیاسی روی می آوردند، با بازی دنده کلک به اختلاف های سیاسی خود افزودند. دولت غنی وعبدالله با استفاده از لیو بودن کلک، بازی دنده کلک سیاسی ، با هم درگیر شدند، به جای اینکه بازی را به پاکستان بکشانند ، به جان هم، افتیده اند و باهم گاهی دنده کلک ، گاهی بابه بابه بلی ، گاهی گیرکان و وزمانی چشمپتکان سیاسی می کنند.
دولت پاکستان واستخبارات با دم ودستگاهش ، همه امکانات لوژستیکی واستخباراتی را در اختیار دارد ، با به گماشتن چهره های فلاکتبار وسرگیچ آور از سرک تا پچک دولت وحدت ملی را در اختیار گرفته اند.
اندوهگینانه باید نوشت ، که دولت سرچک شده غنی با اتخاذ سیاست نادرست وسبک سرانه رهایی طالبان وبه ویژه با نشر اعلامیه صلح با مرده ولاش ملا عمر نه تنها به بینی بریده گی دولت خود پرداخت ، بلکه نشان داد ، که فرسخ ها از سیاست کنونی واستخباراتی دنیایی امروزی دوراست واز بی خبری قرتک وجرتک می زند.
در روابط دیپلوماسی جهانی مناسبات بالمثل سیاسی ونظامی وسیاست ها استخباراتی امروز مطرح ترین سیاست ها می باشند.
سیاستمداران ومداری های سیاسی افغانستان در حالی که در سیاست های استخباراتی صفر کمایی می کنند ، در سیاست های جهانی نیز بالای کنده ای درخت بی خبری چهار زانو نشسته اند.به جای اینکه پاکستان را به صلح وادار بسازند ، از آنها صلح را گدایی می کنند. هیچ گربه ای موش را از برای خدا شکار نمی کند.
تجربه پنجاه سال اخیر نشان داده است ، که پاکستان به هیچروی وهیچ بینی حاضر نیست تا زمینه های صلح در افغانستان را فراهم سازد.
اگر چنین است ودولت افغانستان فریب سیاستمداران چغت بوی پاکستان را نمی خورد ، چرا نتوانست ونمی تواند ، طی سی سال وبه ویژه طی سیزده سالت اخیر ، حتا یکنفر شورای کویته را گرفتارو یا ترور نماید.دولت پاکستان نه تنها که زمینه های صلح با طالبان را فراهم نمی سازد بلکه تلاش می ورزد ، تا اختلافات داخلی را در درون حکومت غنی نیز دامن بزند.
تمام سیاست های موجود استخباراتی ، نظامی وسیاسی افغانستان با پاکستان یکسره نادرست . غیر منطقی ونا بجا می باشند.
حملات نظامی تروریستان دولت اسلامی خراسان بالای یک مکتب ارتشی نظامی پاکستان به تاریخ ۱۶ دسامبر سال ۲۰۱۴ ترسایی که موجب کشته شدن ۱۴۹ نفر وزخمی شدن ۱۳۳ نفر دیگر گردید ودر حقیقت به گفتاورد نواز شریف صدراعظم پاکستان این تازش در نوع خود بی مانند بود موجب سرا سیمگی پاکستان گردید. پناهگزینی هفت نفر ترویست این رویداد ، که از پاکستان فرار وبه ولایت کنرهای افغانستان پناه برده بودند ، باعث شد، تا رهبران سیاسی وارتشی پاکستان به شمول راحل شریف لوی درستیز ونواز شریف صدراعظم انکشور وارد افغانستان شوند وتقاضا نمایند ،که ترویستان این رویداد را به پاکستان تسلیم نمایند.
دولت سرچک شده غنی وسیاستمداران بخش امنیتی او بدون اینکه از این مساله استفاده سیاسی کنند وبه دولت پاکستان گوشزد نمایند ، که درست است ، ما آنها را گرفتار وبه شما می سپاریم ، بشرط اینکه شما هم شورای کویته ورهبران طالبان افغانی را که در شهر کویته دل به هوا وسر به تماشا زنده گی می نمایند ، به دولت افغانستان تسلیم نمایید . شاید در آن زمان پاکستان حاضر می شد ، تا این معامله را انجام دهد، مگر دولت ساده نگر وقُقله افغانستان به مشوره مشاور امنیتی اش که یک موره زیر فرمان پاکستان است ، این تروریست ها را از ولایت کنرها گرفتار وبه پاکستان تسلیم نمود . دولت پاکستان به این ساده گی ولوده گی دولت افغانستان پسخند کرد ودانست ، که در این کشور سیاست نی بلکه ریشخندی ولوده گی حکمروایی می کند.
ایدون که دولت پاکستان تروریست های اسخباراتی را زیر نام طالب به افغانستان می فرستد، لازم است تا افغانستان نیز به تمام سیاست هایش نسبت به پاکستان بازنگری کند وبا اتخاذ سیاست ها وتدابیر همانند ، زمینه ها ی انجام ترور ها وانتحارهای نظامی را در خاک پاکستان فراهم سازد، در اینمورد بهتر است ، با استفاده از همکاری استخبارات هندوستان ودر تبانی با انها این سیاست ها عملی شود.
به منظور انجام اقدامهای بالمثل با پاکستان پیشنهاد می شود :
یکم ـ به جای سیاست تسلیم طلبانه ،سیاست در ظاهر صلح خواهانه ودر نهاد سیاست جدی ترور وانفجارات داخل پاکستان به پیش برده شود. به این منظور لازم است ، تا :
اداره امنیت ملی به وزارت امنیت ملی ارتقآ یابد،
دوم- کادر های موجود اداره امنیت ملی که اغلب با استخبارات پاکستان در تبانی اند ودر پاکستان درس خوانده اند ودر آنجا بزرگ شده اند ، منفک وبه جای آنها کادر های متجرب وآزموده قبلی گماشته شوند.
سوم- جنبش سیاسی زیر نام جنبش ازادی بخش خلق های بلوچ وپشتون در پاکستان از سوی استخبارات افغانستان ایجاد شود .
چهارم ـ این جنبش با مدرنترین افزار های جنگی مسلح وبه پاکستان فرستاده شوند .
پنجم ـ در تشکیل وزارت امنیت دولتی جنبش اسلامی زیر نام جنبش دولت اسلامی پاکستان ویا همان داعش ویا دولت اسلامی خراسان با استفاده از ملا ها وکادر های این وزارت ایجاد شود، مرکز این جنبش در ولایت های نورستان وکنر فعال واز آنجا تروریست های انتحاری به پاکستان فرستاده شوند.
ششم- احزاب اسلامی مخالف دولت پاکستان در افغانستان مورد تفقد ونوازش قرار گیرند وبرای آنها پایگاه های نظامی ایجاد شوند.
هفتم- به منظور خرابی اوضاع سیاسی پاکستان زیر نام جنبش احمدیه نیرو های مسلح تروریستی ایجاد وبه پاکستان فرستاده شود.
هشتم ـ-جنبش اسلامی الاحرار پاکستان که به دولت ومردم افغانستان اعتماد دارند ، مورد پشتبانی قرار بگیرد ودر داخل افغانستان مراکز نظامی وسیاسی آنها ایجاد وفعال گردد.
نهم- تلویزون ها ورادیو ها، گویا زیر نام جنبش علمای اسلامی پاکستان در افغانستان به منظور تبلیغ ضد دولت پاکستان با استفاده از نواقص موجود دینی در پاکستان ایجاد شود.
دهم ـ جنبش شعیه های پاکستانی مسلح گردند وبه خاطر ایجاد مراکز تروریستی در مناطق سنی نشین پاکستان برنامه های تروریستی را سازماندهی نمایند.
یازدهم -تلویزیون ورادیوی پشتونستان آزاد وبلوچستان آزادی در داخل افغانستان ایجاد وبه فعالیت های تبلیغاتی به نفع جنبش های پشتون وبلوچ وضد دولت پاکستان بپردازند.
دوازدهم ـ تمام سیاست ها وسیاستمداران بخش پشتون ها وبلوچها در افغانستان که تا ایدون به جای معاملات سیاسی در داخل پاکستان در داخل افغانستان فعال گردیده اند وبه جای اینکه مسایل تباری وقومی را در داخل پاکستان ایجاد کنند ، به عامل نفاق تباری در داخل افغانستان پرداخته اند وآب در آسیاب پاکستان می ریزانند، ملغی وتشکیلات علنی ومخفی آن منحل گردد وبه جای آ ن به سازمانهای جدید وشخصیت های فراتبار که تنها در مورد افغانستان بیندشیند رویکرد گردد.
از جنبش اسلامی داعش خراسان در داخل افغانستان پشتبانی شود وتشکیلات آنها در داخل افغانستان تحت کنترول سازمان استخبارات وزارت امنیت ملی در آورده شود وبا استفاده از کارمندان پشت پرده به برنامه های تروریستی در داخل پاکستان بپردازد.
سیزدهم ـ به منظور سرکوبی طالبان ،گروه داعش یا دولت اسلامی جدید در وزارت امنیت ملی ایجاد شود و با استفاده از سیاست های تفرقه اندازی میان طالبان وداعش جنگ های محلی را سازماندهی نماید.
چهاردهم ـ به منظور مبارزه با طالبان وداعشیان مخالف دولت افغانستان کارکرد های جنرال دوستم فرزند دلیر افغانستان در استان های شمال کشور ادامه داده شود وپس از تصفیه شمال به مرکز وجنوب کشور توجه مبذول گردد.
پانزدهم : چون رییس جمهور جناب داکتراشرف غنی نسبت بیماری نمی تواند ، در شرایط واوضاع کنونی نظامی سرقوماندانی اعلی قوای مسلح را به پیش ببرد ، این وظیفه به معاون اول او جناب عبدالرشید دوستم ، که به حق نشان داد ، که می تواند به زور طالبان وداعشیان را از افغانستان براند ونابود کند . تفویض شود.
شانزدهم ـ سرپرست وزارت دفاع نشان داد ، که نمی تواند ، تا رهبری وزارت دفاع کشور را بدوش بگیرد ، برطرف وبه جایش یک افسر دلیر وطن پرست وگرم وسرد روزگار دیده مقرر شود.
با این باور که در مقابل پاکستان تروریست، سازمانهای متعدد تروریستی در داخل افغانستان علیه پاکستان ایجاد شود ، آنگاه شاهد خواهید بود ، که پاکستان در امور داخلی افغانستان دخالت را رها خواهند کرد ودولت افغانستان بدون گدایی صلح از موضع پیروزمند به صلح با پاکستان روبرو خواهد شد.
آنگاه خواهید دید، که دولت چغت بوی پاکستان با دل شوریده گی ودل خورده گی در جبهه صلح پا خواهد گذاشت.
بامداد ـ دیدگاه ـ ۴ /۱۵ ـ ۲۸۰۸
به مناسبت سالروز جاودانگی زنده یاد رحمت حسن فقید
عکس بیجان چه دهد غیر تسلی با دوست گل تصویر مرا غیر تماشا بو نیست
زمان آنقدر بسرعت درگذر است کادمی را توان شمارشش سخت می آید، ایامی را به عقب میگذاریم ووقتا بازنگری اش می داریم ، متوجه می شویم سالی را سپری کردیم که باورش مشکل به نظر میرسد.
آری!
اندی قبل از نیمه سال پار با رفیق شفیق ، همرزم ، دوست صمیمی و برادر، زنده یاد رحمت حسن، تقریباً هر روز را با هم یا ملاقات میکردیم و یا از طریق تیلفون همصحبت شده و تماس های مکرری میداشتیم زیرا مسوولیت و رسالت سیاسی ، اجتماعی ـ فرهنگی ما در اجتماع هم میهنان در دیار غربت ما را وامیداشت تا روی موضوعات مختلف با هم مشوره ای داشته باشیم.
اشتراک در کورسها، منجمله فلسفه و تاریخ، زبان سویدی و کامپیوتر، بهانه دیگری را برای دیدو بازدید بیشتر مساعد می ساخت و گردش در هوای آزاد نیز مشغولیتی بود که به همراهی سایر دوستان به صحبت های گرم و صمیمانه پیرامون قضایای مهم تبادل نظر مینمودیم.
اما با تالم و تاسف بی پایان که این مصاحب بودن ها، کار مشترک در عرصه های اجتماعی ـ سیاسی و فرهنگی با شناخت بیشتر ازسی و پنج سال از همدگر و نزدیکی حدود هفده ساله ما درعالم مهاجرت را پا درمیانی قساوت روزگار و بی مروتی طبیعت، بامداد بیست و ششم آگست سال پار، این همرزم دیرینه را نا بهنگام و با بیرحمی تمام از کنار ما دور ساخته به جاودانگی اش سپرد و داغ نبودش را بر قلوب هریک از ما رفقا و دوستانش بر جای گذاشت.
ارچند او دیگر از لحاظ جسمی در کنار ما نیست اما مزار سبز با خاطرات شیرین و جاودانی و ملاقات اعضای خانواده گرامی اش ما را تسلی میدهد.
بلی عزیزان!
صحبت در باره انسانیست با قامت بلند و همت والاتر، چهره با صلابت، مبارز نستوه، شخصیت فرهیخته، جاودان یاد رحمت حسن، که تا آخرین رمق حیات با همان آرزوهای که از مکتب هومانیزم آموخته بود نه تنها وفادار ماند بل با وجود تقبل فشارهای گوناگون سیاسی هیچ نوع خللی بر رزم و پیکارش وارد نگردید و لحظه ای هم از فعالیت های سیاسی ـ اجتماعی اش کاسته نشد.
رحمت حسن فقید مرد توانایی بود هر آنچه در دل داشت بی هراس برای به کرسی نشاندن اهدافش آنرا بزبان می آورد و از آرمانها و واقعیت های زنده گی اجتماعی ـ سیاسی اش دفاع میکرد.
روانشاد رحمت حسن به مثابه انسان میهن دوست همواره در خدمت مردم خود قرار داشت. موصوف از عنفوان جوانی راهی را انتخاب نمود که سعادت و رفا مردم در آن نهفته بود و آرزویش تامین عدالت اجتماعی، آزادی و خدمت به انسان زحمتکش بود و به همین ارتباط در دوران سلطنت به اتهام اشتراک در تظاهرات به سن بیست و دو سالگی به تقاعد سوق داده شد.
رفیق فقید رحمت حسن در دیار غربت نیز آرام ننشست و بیش از یک دهه بعنوان یکی از موسسین و معاون انجمن فرهنگی میهن در شهر گتنبرگ سویدن همیشه به کمک همدیاران می شتافت و در حدود امکان به مشکلات ایشان رسیده گی می نمود.
اما چه حیف و هزاران افسوس که مرگ نابهنگام امانش نداد تا بیشتر در خدمت هموطنان عزیز خود قرار میگرفت. او جاویدان است، یادش، کارنامه ها و خاطراتش همیشه در قلوب دوستانش زنده خواهد بود.
به قول شاعر گرانمایه کشور، محترم جناب محسن حسن سمنگانی، برادر ارشد روانشاد رحمت حسن:
ای وای که رحمت از جهان رفت
از دار فنــــا به جـــاودان رفــــت
او مــــرد خبـــیرو مهــــربان بود
آن مـــرد خبـــیر و مهــربان رفت
رحمت حسن زنده یاد نه تنها رسالت و وجیبه انسانی خود را در برابر وطن و مردمش انجام داد بل مسوولیت اجتماعی دیگری را که مستلزم هر انسان است نیز بسر رسانید. او با داشتن همسر همرزم، پنج فرزند برومند، دو دختر و سه پسر نیک سیر را به اجتماع تقدیم نمود که همه با صفات عالی انسانی به مثابه میراث پدر، راه او را پیگیری می نمایند.
سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز مرده آنست که نامش به نکویی نبرند
در فرجام در حالیکه سالروز نبود این شخصیت گرامی را به اعضای محترم خانواده، رفقا و دوستان شان تسلیت میگویم، روانش را شاد و نامش را مانده گار میخواهم.
یاد و خاطرات فراموش ناشدنی زنده یاد رحمت حسن همواره در ذهن و افکار رفقا و دوستانش با لحظات شیرین رفاقت ها، صمیمیت ها و دوستی ها پا برچاست.
یاد ش گرامی
مزارش دایما سبز!
فرین محسنیان
بامداد ـ دیدگاه ـ ۱ /۱۵ ـ ۲۶۰۸