در جشن همبستگی رزم جویانه زنان
مبارزه برای آزادی و برابری زنان از شمارمسایل بنیادیست که نتنها درهشتم مارچ ، روز پیکارجهانی زنان مطرح است، بلکه بخش مهمی از خواست های جنبش سراسری مردم علیه استبداد ، ارتجاع و جهانخوری را میسازد و این مهم جز با مشارکت فعال و متشکل زنان امکان‌پذیرنیست. باآنکه این روز دربیشترکشورهای جهان تجلیل میشود ، ولی اماج ها و درونمایه آن با واقعیت وضع زنان درجهان وخواستهای آنها تفاوت های ماهوی دارد. دولت هایی دراین روز به رقص و پایکوبی پرداخته از زن و مقام و مشکلات دم پایش تجلیل مینمایند. مردمانی به غلط از آن منحیث « روز مادر » و گروهی این روز را به « رفع خشونت » محدود میسازند. زمانی که به همت زنان پیشتاز واگاه جنبش انقلابی چون کلارا تسکین و یاران، این روز منحیث « روز جهانی زن » پذیرفته شد اماج های چون صلح ، برابری، دادخواهی، رهایی، پیشرفت و دسترسی به حقوق انسانی واجتماعی را در برابر خود و جنبش های اجتماعی و سیاسی از جمله جنبش زنان جهان قراردادند. با وجود رقص و بایکوبی ، مقاومت و ایستاده گی ، نبرد و پیروزی بیشترین اماج های بالایی هنوزهم از ارحجیت واعتباربرخورداربوده و دسترسی به آن نیاز به مبارزه و پیکار مشترک زنان و مردان دادخواه و ترقی پسند دارد.
نیروهای ارتجاعی و فرصت طلب برای اینکه از کاروان دورنمانند با راه اندازی محافل وتجلیل نمایشی از یکسو و پیش کشیدن شعارهای میان تهی و فریبنده به گمراهی وانحراف جنبش شکوهمند زنان و خالی نمودن آن از ارزش های بزرگ و درونمایه انسانی میپردازند. شعارهای اینکه مساله رهایی و سرفرازی زن « فقط و فقط توسط خود زنان » به پیش برده شود و در این تلاش مردان را غرض نیست دراین سالها به ویژه درکشورما جان گرفته است.کسانی دشمنی شانرا زیرنام « سهمیه خواهی زنان » و گروهی مخالفت اش را با « فعالیت های سیاسی و اجتماعی پیش ازوقت » زن ابرازداشته و دسته ای هم فعالیت های اقتصادی ـ اجتماعی، فرهنگی و یا هم نوع پوشش و ... را دلیلی برای برده سازی و محروم کردن زنان از حقوق انسانی و شهروندی میدانند.شماری دستاورد های مبارزه نزدیک به صد سال زنان کشور را بنام « تقلید ازفرهنگ بیگانه » نکوهش و خواستار حفظ و ادامه شرایط غیرانسانی وستم برزنان میباشند. در چنین وضع درد باردسترسی به اماج های انسانی و رهایبخش چنانکه بنیانگذاران جنبش « روز جهانی زن » برآن تکیه داشتند کارسخت دشوار بوده و نیازمند درجه بلند آگاهی و مسوولیت افراد جامعه ، شامل مردان و زنان و پیکارمشترک و سازمان یافته شان میباشد.
دراین همه سالها و آنچه درصحنه مبارزات روزمره مردم به اثبات رسید، گویای این حقیقت است که جنبش مستقل زنان درهمبستگی وهم پیوندی با سایرنیروهای رزمنده اجتماعی همچون کارگران و زحمتکشان شهر و ده، دانشجویان و جوانان و... در کنار هم و فقط در صورت سازمان یافتگی می‌تواند راه گشای تحول‌های جدی به سمت دست یافتن به اماج های دموکراسی ، آزادی و عدالت اجتماعی باشد.
حزب مردم افغانستان منحیث سازمان دادخواه ، آینده نگر و مترقی سیاسی با تکیه براندوخته های بزرگ جنبش ترقیخواهانه کشور و جهان از جمله جنبش زنان وطن، اعتقاد عمیق دارد که آزادی هرجامعه ای درگرو آزادی زنان آن جامعه است. حزب همواره از مبارزه و تلاش برحق زنان کشور و جهان در راه دست یافتن به اماج‌های برابری خواهانه و لغو هر نوع ستم جنسی و اجتماعی حمایت میکند. حزب مردم افغانستان مدافع پیکار دلاورانه زنان افغانستان بوده و دراصول مرامی خود « برابری زنان با مردان را سنگ محک هرگونه حرکت دموکراتیک و پایه ایجاد جامعه دموکراتیک میداند و در راه برابری حقوق سیاسی و مدنی زنان با مردان مبارزه میکند.» حزب نه فقط درراه برابری حقوق زنان و مردان میرزمد، بلکه تعهد سپرده است تا :« نقش موثر و رهبری کننده زنان را در صفوف خویش به طور مستمر ارتقا میبخشد. از جنبش زنان درهمه ابعاد و ترکیب های آن برای حصول حق برابر، دستمزد برابر برای کار برابر، منع خشونت و محافظت قانونی برابر حمایت میکند.»
برای حزب مردم افغانستان هشت مارچ تنها بزرگداشت یک واقعه تاریخی نبوده، بلکه روز تجدید عهد با آرمانهای انسانی و پیاده نمودن اصول برابری ، عدالت و رفع تبعیض جنسی است.این روز یادآور مبارزات و قهرمانی های مادران و خواهران ما از جمله مبارزات متشکل و اگاهانه سازمان دموکراتیک زنان افغانستان به رهبری مبارز نستوه و نیکنام کشور دوکتوراناهیتا راتب زاد ، و درعین حال ادامه وتشدید مبارزه برای برچیدن نابرابری ومظالم بیشمار اجتماعی ـ اقتصادی و جنسیتی است. این روز دعوتیست به گذار ازتماشاگری رخداد ها به بازیگری وسهمگیری در دگرگونی های بنیادی به نفع انسان زحمتکش میهن.
زنان پیکارجوی افغانستان پیوسته تجلیل ازهشتم مارچ را مناسبت شایسته برای قطع جنگ و تجاوزگری دانسته و دراین روز صدای اعتراض شانرا در برابرجنگ ، نظامیگری و ریختن خون انسان بلند و برجنگ افروزان و نیروهای غارتگر و ارتجاعی که بقا و منافع شانرا با جنگ ، انتحار و ریختن خون انسان گره زده اند نفرین ولعنت فرستاده اند. نیروهای ترقیخواه ازجمله زنان مبارز افغان امسال نیزدرهشتم مارچ ندای حق طلبی خود را با شعارمرگ برجنگ و تجاوزبلند و نفرت و انزجار بی پایان دربرابرهیولای وحشی جنگ وتروریزم ابرازمیدارند. آنها دراین روزهمزبان و همراه با همه نیروهای پیشرو و صلح دوست جهان، صلح را فریاد وآتش افروزان و جنگ طلبان را نفرین می کنند.
کشور ما درسالهای که گذشت با وجود ستم و نابرابری های بیشماراقتصادی واجتماعی شاهد مبارزه و تلاش جانبازانه زنان در برابر بنیاد گرایی و نیروهای غارت گر و ستم پیشه بود. آنها با وجود بی حقی و نابرابری های بیشمار، سنگسار، شلاق ، سر وبینی بریدن و زنده بگور شدن ، تحقیر و توهین بازهم از مقاومت و ایستاده گی دربرابر زورمندان و نیروها ی حاکم ارتجاعی از پا نایستادند و به مقاومت و مبارزه جانبازانه و اما پراگنده شان ادامه دادند. کم بها دادن ونادیده گرفتن این تلاشها و مبارزات جفا به زن اگاه و پرتلاش افغان میباشد. دراین میدان زنانی از قشرهای گوناگون جامعه ، زنان تحصیلکرده تا زنان خانه دار، فعالان حقوق زنان و حقوق بشر، دختران دانشجو، خبرنگاران، دانش آموزان ،حقوق دانان ، استادان .... با تلاش خود در شهر و ده ، دفتر و کارخانه روحیه پایداری و رزمنده گی را درجامعه گسترش دادند. زنان اگاه و پیشرو کشوربا وجود محدودیت ها و امکانات ناچیز و درجه پایین تشکل توانستند خواست ها و دیدگاه شانرا جمع بندی و درراه پیاده نمودن آن تلاش نمایند.
کشوردراثر پیاده نمودن نسخه های نا کارای اقتصادی – اجتماعی دیکته شده ازسوی نهادهای جهانخوار، همراهی و تایید نیروهای ارتجاعی وغارتگر حاکم با چالش‌های جدی درعرصه های اقتصادی ـ اجتماعی رو برو است. پی آمد درد بار این سیاست ها از جمله عمیق شدن وابسته گی اقتصادی ، افزایش نرخ تورم، رشد بیکاری وسقوط سطح زنده گی مزدبگیران وضع را ناگوارتر و زنده گی مردم را درد بارترساخته است. با وجود کمک های « سخاوتمندانه » جهانی فرصت های لازم کاری ایجاد نشده و فرصت های بیشمار کاری نیز درکشور نابود شدند. نخستین قربانیان این سیاست های ضد ملی زنان و جوانان کشوربودند که بیشترازاقشاردیگراجتماعی کشور به ارتش بیکاران کشانیده شدند. بادریغ و درد ، نبود کار و تامینات لازم اجتماعی زمینه ساز معضلات بیشمار اجتماعی چون گسترش فحشا و تن فروشی ،آدم ربایی و باج گیری، اعتیاد، ایدز ، افزایش جنایت و ... شده است که همه ریشه درناتوانی و برخورد غیرمسوولانه نظام حاکم و متحدین جهانی اش دارد. در کشور به پیمانه ایکه پدیده فقر درمیان زنان و مردان لایه های محروم جامعه گسترش مییابد، به همان سرعت لایه های زورمند و توانگرجامعه از راه چپاول و بهره کشی به ثروت های فزونتر دست می یابند.اینهمه ثروت های قارونی فقط دربخش های سودآور صرف شده و نقشی در کارآفرینی و کاهش فقر و بیکاری در کشور ندارد. ادامه وضع موجود که پاسخگویی نیازهای جامعه نیست تنش های بیشماراجتماعی درپی دارد.
امسال دربرابرزنان کشور وظیفه سنگین و آزمون سرنوشت سازی دیگری نیز قراردارد. درماه های آینده انتخابات ریاست جمهوری و شورا های ولایتی برپا خواهد شد. در این پروسه سرنوشت دگرگونی ها و دستاورد های سالهای گذشته و اینده کشور مطرح است. جا دارد تا زنان کشور در این پروسه سهم فعال گرفته و رای شانرا به آنهایی بدهند که به فکرانکشاف دموکراسی و روکرد به سیاست های واقعبینانه و معاصرهستند. رخداد های با اهمیتی که درپیش روست از زنان کشورخواستار درایت و انتخاب درست بربنیاد منافع وخواست های انسانی شان میباشد. بدون تحقق حقوق زنان، تحقق آزادی وعدالت اجتماعی در جامعه ما امکان پذیر نیست و مبارزه برای آزادی زنان نیاز به سطح بلند اگاهی ، سازماندهی و همبستگی دارد. تلاش و مبارزه در این راه وظیفه مشترک زنان و مردان اگاه ، میهن پرست و مردم دوست است تا باشد میهن ما به بالاترین سطح دموکراسی و آزادی اجتماعی و سیاسی برسد. هنوز راه طولانی و پرخم و پیچی در پیش روست.
فرخنده باد هشتم مارچ روز همبستگی زنان جهان
درود آتشین به زنان دلیر و مبارز میهن ما در راه برابری و عدالت اجتماعی
دکتر اسد محسن زاده
مدیر مسوول بامداد
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.