گفت وگو با ایگون کرنس درباره وضعیت ژیوپولیتیکی و «آماده گی جنگ» جدید المان
در مصاحبه‌ای که ایگون کرنس ( Egon Krenz) ، رییس سابق شورای دولتی جمهوری دموکراتیک المان (DDR)، با« روسیه امروز» انجام داده است، به پرسش‌هایی در مورد وضعیت ژیوپولیتیک کنونی پاسخ گفت. به طور خاص، او تحولات ژیوپولیتیک پس از فروپاشی دیوار برلین را خلاصه کرده و بر تسلط ایالات متحده امریکا پس از آن و اهداف این کشور تاکید کرده است. کرنس همچنین سیاست خارجی و دیپلوماسی صدراعظم های پیشین المان غربی در قبال ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی و جمهوری دموکراتیک المان را با سیاست اولاف شولتس، صدراعظم فعلی المان، مقایسه کرده است.
کرنس در این مصاحبه خواستار آن شده است که المان باید به دنبال برقراری صلح باشد.
روسیه امروز: آقای کرنس، پس از پایان اتحاد جماهیر شوروی و فروپاشی دیوار برلین و پایان آنچه «جنگ سرد» نامیده می شد، بسیاری از مردم در سراسر جهان به همکاری بین المللی صلح آمیز ملت‌ها امیدوار بودند. شما وضعیت ژیوپولیتیک کنونی و خطرجنگ جهانی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ایگون کرنس: من بسیار شک دارم که جنگ سرد واقعاً به پایان رسیده باشد. در اروپا، درگیری بین سوسیالیزم و سرمایه داری پایان یافت، اما تلاش ایالات متحده برای تبدیل شدن به یک قدرت جهانی تعیین کننده، حذف روسیه به عنوان یک قدرت بزرگ و جلوگیری از روابط خوب بین المان و روسیه همچنان ادامه دارد. درحال حاضر، هدف براینست که روسیه « ویران» شود تا ایالات متحده بتواند به چین روی آورد. این تبلیغات نیست. اینها حقایقی هستند که می توان آنها را تایید کرد.
روسیه امروز: از دیدگاه ایالات متحده امریکا، اتحاد المان به چه هدفی خدمت می کرد؟ می توانید اهداف ایالات متحده پس از سال ۱۹۸۹ ترسایی را توضیح دهید و از دیدگاه خود توجیه کنید؟
ایگون کرنس: من بخشی از آن را خودم تجربه کردم: وقتی گرباچف در اوایل دسامبر ۱۹۸۹ در مالتا در دیدار با بوش پدر، یک جانبه جنگ سرد را پایان یافته اعلام کرد، ایالات متحده خود را به عنوان برنده این جنگ معرفی کرد. این بدون شک تحقیری برای اتحاد جماهیر شوروی بود که نه تنها کنفرانس امنیت و همکاری اروپا (KSZE) در سال ۱۹۷۵ در هلسینکی به ابتکار آن برگزار شد، بلکه تمام توافق‌های مهم در مورد خلع سلاح با ایالات متحده در دهه های هفتاد و هشتاد نیز به ابتکار شوروی بود. در سال ۱۹۸۹، ایالات متحده به هیچ وجه تنها به اتحاد المان اهمیت نمی داد. این تنها یک فرصت برای بیرون راندن نیروهای مسلح اتحاد جماهیر شوروی از مرکز اروپا بود. پیمان وارسا منحل شد. ناتو باقی ماند.
نیروهای روسی از اروپای مرکزی خارج شدند ( با بدرقه ای درجه سوم در مقایسه با متحدان غربی ) به نظر می رسید نه فاتحان فاشیزم المان، بلکه بازنده گان به خانه باز می گردند. امریکا در اینجا مستقر شد. آنها همچنان سلاح های هسته ای در المان مستقر کرده‌اند. کاندولیزا رایس، وزیر خارجه بعدی امریکا، در مصاحبه ای با مجله اشپیگل صادقانه اعتراف کرد که با المان متحد در ناتو، « نفوذ امریکا در اروپا تضمین شده است». مرز بین ناتو و پیمان وارسا تا ۳ اکتوبر ۱۹۹۰ از میان اروپا می گذشت. درالمان در امتداد رودخانه های الب و ورا و در برلین از وسط شهر. امروز این مرز در مرزهای روسیه قرار دارد.
جای تعجب نیست که این موضوع در حافظه جمعی مردم روسیه حک شده و آنها پس از سال های آشفته یلتسین، از رییس جمهورخود پوتین خواستند تا منافع امنیت ملی را با اعتماد به نفس پیگیری کند. علت تنش‌های ژیوپولیتیکی کنونی، از جمله احتمال جنگ جهانی جدید، در سیاست چندین دهه امریکا و متحدان ناتو علیه روسیه نهفته است. من خوش بین هستم و در این رابطه سخنی از برتولت برشت را به یاد می آورم که در سال ۱۹۵۲ به عنوان دانش آموز در المان شرقی آموختم:
« ...زیرا بشریت را جنگ هایی تهدید می کند که در مقایسه با آنها، جنگ های گذشته تلاش‌هایی ناچیز به نظر می رسند و این جنگ ها بدون شک رخ خواهند داد، مگر آنکه دستان کسانی که آشکارا آنها را تدارک می بینند، درهم شکسته شود.»
روسیه امروز: آیا می توان وضعیت کنونی را با تنش های دهه هشتاد مقایسه کرد؟
ایگون کرنس: از نظر من: خیر. وقتی در سال ۱۹۸۴ ترسایی اولاف شولتس جوان، سوسیال دموکرات را در کمیته مرکزی حزب سوسیالیست متحد المان (SED) پذیرفتم، اعتقاد او بر این بود که صلح را بدون سلاح ایجاد کنیم. آن زمان هرگز تصور نمی کردم که روزی او جمهوری فدرال المان را به دوره‌ای از تسلیحات سازی گسترده سوق دهد. ۱۰۰ میلیارد یورو برای ارتش ( با این پول چه کارهای بزرگی می توان برای مردم انجام داد! ) آن زمان نیز شرایط بسیار خطرناک بود، اما رهبران دو طرف از تجربه شخصی می دانستند که جنگ به چه معناست و بنابراین خطوط قرمز را می شناختند که اگر می خواستند صلح برقرار شود، نباید از آن ها عبور می کردند. بسیاری از رهبران کنونی اتحادیه اروپا دیگر این توانایی را ندارند.
اخیراً در پلاتفرم « پایونیر بریفینگ » خواندم که اولاف شولتس صدراعظم در سیاست امنیتی و تسلیحاتی ظاهراً شبیه سلف سلف سلفش هلموت شمید شده است. من تا حدی بر اساس دانش شخصی با این موضوع مخالفم. پیش روی من یادداشتی از مذاکره خصوصی بین هلموت شمید و اریش هونیکر در ۱۱ دسامبر ۱۹۸۱ بین ساعت ۱۹ تا ۲۳:۳۰ قرار دارد که توسط ولفگانگ فوگل، وکیل و نماینده المان شرقی در امور بشردوستانه با المان غربی تهیه شده است. این سند روحیه سیاسی و نظامی کاملاً متفاوتی نسبت به صدراعظم کنونی را نشان می دهد.
روسیه امروز: استراتیژی دیپلوماتیک و سیاسی رهبران پیشین المان چگونه با اولاف شولتس، صدراعظم کنونی حزب سوسیال دموکرات، متفاوت بود؟ صورت جلسه گفت وگوی شمید و هونیکر در دسامبر ۱۹۸۱ چه تفاوت‌هایی را نشان می‌دهد؟
ایگون کرنس: از این سند مشخص می شود که هلموت شمید همواره راه حل مذاکره را ترجیح می داد، اگرچه او نقش مهمی در ابتکار تصمیم دوگانه ناتو داشت که مسکو به حق از او انتقاد می کرد. اما درحالی که امریکا از همان زمان اتحاد جماهیر شوروی را از هر جهت تحریم می کرد، شمید دقیقاً به همین دلیل به دنبال گفت وگو با رهبری شوروی بود و در برابر تحریم‌ها، به ویژه در مورد معامله لوله‌ها با اتحاد جماهیر شوروی، مقاومت می کرد.
شولتس متفاوت عمل می کند: به جای ارایه پیشنهادات مذاکره خود، او از امریکا با طرح های از پیش تصویب شده برای استقرار موشک های جدید امریکایی بازگشت که می توانند تا اعماق روسیه برسند. یک تصمیم قطعی. من این را بی‌مسوولیتی و بازی با آتش می دانم.
این روزها رسانه ها دیدار رسمی اریش هونیکر از جمهوری فدرال المان از ۷ تا ۱۱ سپتامبر ۱۹۸۷ را به یاد می‌آورند. در گفت وگوهای بین صدراعظم کول و اریش هونیکر، موضوع صلح و اینکه چگونه هر دو کشور می خواستند به آن کمک کنند، نقش تعیین کننده‌ای داشت. متاسفانه دولت فدرال کنونی این میراث را نیز کنار گذاشته است.
روسیه امروز: شولتس و شمید، هر دو سوسیال دموکرات، در نگرش خود نسبت به مساله جنگ و صلح متفاوت هستند. اما به نظر نمی رسد جمهوری فدرال آن زمان چندان با امروز در نگرشش نسبت به روسیه متفاوت باشد؟
ایگون کرنس: بله و خیر.
اگرچه در جمهوری فدرال قدیم یک ضد کمونیزم نهفته همراه با اندکی ضدیت با شوروی وجود داشت، اما چنین روسیه‌هراسی که اکنون توسط سیاست و رسانه ها گسترش می یابد را آخرین بار درهشت سالگی در مراحل پایانی جنگ جهانی دوم تجربه کردم.
شمید دوراندیشی سیاسی داشت که جانشینان سیاسی او فاقد آن هستند. او به اریش هونیکر اعتراف کرد که با وجود تمام تردیدها نسبت به طرف های مذاکره شوروی، قصد جنگ راه انداختن را به آنها نسبت نمی دهد.
او معتقد نبود که رهبری شوروی یک جنگ هسته ای را آغاز کند. او به هونیکر گفت که درست است که هیچ کشور دیگری به اندازه جمهوری فدرال بر رییس جمهور امریکا نفوذ ندارد. با این حال، او، شمید، تنها رییس دولت یک کشور متوسط است. علاوه بر این، این المانی‌ها بودند که جنگ جهانی دوم را آغاز کردند. امروزه چنین لحنی را به ندرت در سطح رسمی می شنویم.
من مطمینم اگر وزیر خارجه وقت جمهوری فدرال اظهار می کرد که ما « در حال جنگ با روسیه» هستیم و می خواهیم « روسیه را نابود کنیم »، یک صدراعظم شمید او را فوراً برکنار می کرد.
علاوه بر این، می خواهم یک سوتفاهم عمومی را روشن کنم. برانت، ونر، شمید و ایگون بار * به حق برای سیاست تنش زدایی خود ستایش می شوند. اما آنها این کار را به تنهایی انجام ندادند. آنها به شرکایی نیاز داشتند، که شامل اتحاد جماهیر شوروی و همچنین المان شرقی می شد. بدون سیاست خارجی صلح آمیز المان شرقی، هیچ سیاست تنش زدایی ممکن نبود.
روسیه امروز: آیا المان باید «آماده جنگ» شود؟
ایگون کرنس: البته که نه.
المان باید قابلیت صلح را به دست آورد. لفاظی های جنگی در کشور ما نه تنها مرا می ترساند. در سال گذشته، رییس حزب سوسیال دموکرات کلینگ بیل در یک سخنرانی اصولی خواستار این شد: « پس از ۸۰ سال خویشتنداری»، المان نقش جدیدی دارد که عبارت است از اینکه یک « قدرت رهبری» نظامی باشد. وقتی ۸۰ سال به عقب برمی‌گردم، به خویشتنداری المان برنمی خورم، بلکه به جنایات المان، به بزرگترین نبرد تانک جنگ جهانی دوم در قوس کورسک می رسم. گفته می‌شود ۳۵۰ تانک ویرماخت ** مدل ماردر در نبردها علیه ارتش سرخ شرکت داشته‌اند.
در این میان، گزارش‌هایی وجود دارد که تانک های ماردر تحویلی از المان دوباره در منطقه کورسک می جنگند. این برای من مانند خنجری به قلب است. و می دانم: برای بسیاری از شهروندانی که در المان شرقی اجتماعی شده‌اند نیز همینطور است. استفاده از سلاح های المانی در خاک روسیه توسط اوکرایین باید متوقف شود.
این باید نهایتاً دلیلی برای دولت المان باشد که دیگر سلاحی به اوکرایین نفرستد. در ضمن: با پیروزی ارتش سرخ در خاک کورسک، رویای طرفداران فاشیست اوکراینی استپان باندرا برای تأسیس یک دولت ملی فاشیستی اوکراینی تحت حاکمیت نازی‌ها نیز برای همیشه درهم شکسته شد.
اجازه دهید یک تجربه شخصی را به گفته هایم اضافه کنم:
در اوایل دهه ۱۹۶۰ ترسایی یک روس در متروی مسکو از من پرسید که آیا المانی هستم. گفتم بله، المانی از المان شرقی. او می خواست با من یک گیلاس بنوشد و مرا به خانه اش دعوت کند. وقتی به آنجا رسیدیم، خانواده از همه تا مادربزرگ دور یک میز بلند جمع شده بودند. جلوی دو چوکی خالی، عکس‌ها و گل‌ها قرار داشت. فهمیدم که خانواده ( مانند بسیاری دیگر در سراسر کشور در این روز ) به یاد کشته شده گان جنگ جهانی دوم هستند. ۲۲ ژوین است، روزی که در سال ۱۹۴۱ المان نازی با نقض عهد به اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد.
نوشیدنی‌هایی به یاد مرده گان و زنده گان نوشیده شد. مادربزرگ تعریف می کند که چگونه شروع جنگ را تجربه کرد، چقدر تحمل اینکه شوهرش در اولین سال جنگ کشته شد سخت است. او برای آینده آرزو می کرد که هرگز نیروهای خارجی آنقدر نزدیک مرز نباشند، مانند آن روزی که المان نازی با نقض عهد به وطنش حمله کرد. من از خودم می پرسم چرا سیاستمداران در المان ( عمدتاً از بخش غربی ) نمی توانند یا نمی خواهند این خواسته ساده روس‌ها را درک کنند.
من متقاعد شده‌ام: سیاست فعلی المان در قبال روسیه عینا با منافع ملی المانی‌ها در تضاد است. تنها با روسیه و هرگز علیه بزرگترین کشور جهان از نظر مساحت، صلح برقرار خواهد شد.
این را صدراعظم آهنین محافظه کار بیسمارک می دانست که حتا در بستر مرگش وصیت نامه‌اش را به جا گذاشت: «هرگز، هرگز علیه روسیه! »
ایگون کرنس در سال ۱۹۳۷ در کولبرگ / پومرانی در پولند امروزی متولد شد. از سال ۱۹۷۳تا ۱۹۸۷ترسایی عضو کمیته مرکزی SED( حزب سوسیالیت متحد المان ـ SED) و از ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۳منشی اول ( سازمان جوانان آزاد المان FDJ ) بود. از سال ۱۹۸۴ معاون رییس شورای دولتی تحت رهبری اریش هونیکر بود و از ۲۴ اکتوبر تا ۶ دسامبر ۱۹۸۹ آخرین رییس شورای دولتی المان شرقی بود. در ماه نوامبر، جلد سوم زندگینامه او با عنوان «از دست دادن و انتظار – خاطرات» توسط گروه انتشاراتی اویلن اشپیگل منتشر خواهد شد.
*
ویلی برانت، Willy Brandt صدر اعظم المان فدرال ،سیاستمدار حزب سویال دموکرات
هیربرت ونر، Herbert Wehner، وزیر کابینه ، رییس فراکسون پارلمانی حزب سوسیال دموکرات المان در بوندس تاگ
هلموت شمید Helmut Schmidt ، سیاستمدار سوسیال دموکرات صدراعظم المان فدرال
ایگون بار Egon Bahr سیاستمدار برجسته سوسیال دموکرات ، وزیر دولت در کابینه المان غرب ( بامداد )
**
ارتش دولت فاشیستی المان ( بامداد )
بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۴ـ ۰۲۰۹
Copyright ©bamdaad 2024