درحاشیه نشست ویانا

درحاشیه نشست ویانا

محمد ولی

برخی مصطلحات سیاسی در روند جنگی چهار دهه اخیر افغانستان یا انحصار کهنه گرایان و چهره های تاریخ گذشته بیرون شود یا تعریف مجدد گردد . از جمله :

کثرت گرایی ، تقسیم قدرت و ثروت ، دولت همه شمول به مفهوم‌ شراکت درقدرت .

آنانیکه در ویانا گردآمده اند از لحاظ ترکیب فردی متنوع و مشتمل بر ۶۰ گروه سیاسی به شمول زنان اند ، اما به تنوع فکری شان به مشکل میتوان باورکرد زیرا مبدا فکری آن گروه ها بخصوص آنانیکه در روند بیش از ۴۰ سال اخیر نقش داشته اند متکثر نیست هریک متکی به قوم و سمت خود اند یعنی تفکر واحد قومگرایی و سمتگرایی داشتند و دارند .

اینکه افغانستان کثیرالملیه و کثیرالاقوام است به معنای کثرت و تنوع تفکر سیاسی هر قوم نیست که اجاره داران قومی و سمتی آنرا معیار تفکر سیاسی خویش قرار دهند . افغانها به هر قوم و ملیتی که تعلق دارند ملت واحد اند ، کثرت تفکر سیاسی یعنی داشتن اندیشه های سیاسی سراسر ملی که حق هر شهروند کشور است تا در پیوند با اندیشه سیاسی اش در سیاست سهم بگیرد .

ماهیت قومگرایی نه متنوع است و نه متکثر ، هر به اصطلاح رهبر در پناه قوم خودش طالب کرسی و مقام و قدرت و ثروت میباشد آنهم متکی بر اصل وراثت یعنی به فرزند و فرزندان بعدی اش. این را تنوع منافع فرد رهبر باید گفت که هم عامل ‌جنگ های پنج ساله دوران قدرت مجاهدین شد و هم مسبب بد بختی های دوران اشغال .

دردموکراسی کثرت گرایی افکار و تعدد تشکلات سیاسی با شرکت مردم در انتخابات یک اصل است .

قومگرایی و تاسیس بنیاد قدرت سیاسی بر مبنای این تفکر خشک و محدود اصل تجربه شده ناکام است ( ازهر جانبی که باشد ) .

راه معقول راه تجربه شده جهان است یعنی داشتن قانون اساسی ، تقسیم دولت به ارگانهای سه گانه ، انتخابات آزاد و دموکراتیک برای شرکت در پارلمان و انتخاب زعامت دولتی ، کثرت شوراها از ولسوالی تا شورای ملی که وابستگان هر قوم و ملیت دراین جنب و جوش و تحرک سیاسی- اجتماعی سهم بگیرند و نماینده گان شآنرا انتحاب کنند و عالیترین مقامات قدرت ازاین مسیر به کرسی قدرت دست یابد آن دولت را همه شمول میتوان گفت .

کهنه کاران جنگ و سیاست اگر کهن سال اند یا جوان صرفآ بر یک اصل چنگ میزنند : تقسیم قدرت ، رسیدن به ثروت به نماینده گی خود ساخته از قوم و قبیل خودشان !

این راه حل مشکل دول و دولتداری نیست ، فکر میشود که جمیع سیاستگران معتقد به وحدت ملی افغانستان بر شیوه فکری و کاری دموکراتیک و سراسری در پی وسعت پایه های دولت با ارای مستقیم مردم اند . هرکه بخاطر عدم‌ رضایت از وضع جاری به سوی گروه های ناکام و تاریخ زده روی آورد با وجودی که مدعی تنوع گرایی و نوگرایی باشد کهنه اندیش و کهنه گرا است.

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۴ـ ‍۲۵۰۶