زمین را سوختند ای موج رستاخیز با ران شو
برآ از قله آفاق خـورشید بهاران شو
هوای دیگری میخواهد این او ضاع بی سامان
زبون کن لشکر شب را نسیم صبحگا هان شـو
غریو تازه بر پا کن وزین بنبست هـا بگـذر
بهم شو قطره قطره موج دریای خرو شان شـو
فر و رفتن به گرداب بلا هنگامـه عشق است
اگرپا بند عشق استی حریف موج وتو فان شـو
طلسم دیو را بشکن ، سرآید ظلمت شب ها
چراغ روشن تاریخ اجداد و نیا کان شـو
در آنجایی که حق پا مال و آزادی بود در بند
فروغ راه آزادی وحق خواهی و احسان شو
تن بیمار میهن خسته و محتاج در مان است
بروی زخم مرهم کن برای درد درمان شـو
علاج درد هجران با شعار و شکوه نتوان کـرد
به ملاک عمل ، نوش و نوای این نیستان شـو
نجات مردمـان در همدلی و وحـدت و یاریست
به پا کن جنبش و حماسه پیشآهنگ دوران شو
در ین آشفته با زار سیاست ها مکن بیداد
زجا بر خیز اگر خـواهی رفیق داد خواهـان شـو
اصـول کارهمسویی زخـودبگذشتن اسـت ای دل
فـدای ملت هردم شهید و قهر ما نان شـو
جهان کهنه را بگذار با جنگ و جــدل هــایش
جهان نو به پا کن مشعل ره جـوا نان شـو
جهان علم مشحون از هــزاران آفرینش هـاست
برآ از قعــر ظلمت ، افتخار عصر کیهان شــو
زمین راسوختند ،امابه عمقش ریشه ها باقیست
بزر کن دا نه همبستگی ، همــرزم دهقـان شـو
که سوختنها سرآغازیست رویش هــای دیگر را
بیا ای با غـبان آینــده ساز این گلستان شــو
(عبدالو کیل کوچی )