بيا د وينو وږمې راغلې، بيا نښتی چېرته جنگ دی

بيا د شپو د جنون شور دی، بيا د لمر په کاله ننگ دی

بيا د کومې ډيوې سرته، د لمبې اندېښنه راغله

بيا د سوي وزر بوی دی، سوځېدلی کوم پتنگ دی

بيا دښمن سترگې کږې کړې، د وطن د مور ټیکري ته

بیا د خور شينکی څپونی، په تنکیو وينو رنگ دی

د ميرويس د ښار کوڅو کې، گرگيني اروا چليږي

د خوشال د ننگ پر توره، سيوری ناست د بل اورنگ دی

د هوس په نيلي سپور دی، تور طالب رسۍ په غاړه

د تقوا غر يې اوبه شو، د ثواب څلی يې ړنگ دی

تورې خولې تورې خبرې، تور مطرب، زړې سندرې

زوړ رباب، زړه نڅۍ ده، د زړې نغمې آهنگ دی

د خپل ورور په کاله خيږي، زوروي خپله ورېنداره

دا کوم دين دی، کوم رواج دی، دا د کوم کلي فرهنگ دی؟

غاړه جگه که لاليه، د زخمي وطن ځلميه

تورو شپو باندې يرغل دی، په تيارو باندې غورځنگ دی

له غيرته دې لوگی شم، د وطن سپينه سربازه

د مردانو ژوند ميدان دی، د بې ننگو مرگ پالنگ دی

له ډنډونکي نه را وځه، په بې کڅه درياب سم شه

د موجونو لامبوزن ته، د خځلو لښتی تنگ دی

غیرتي سر دې ټيټ نه شو، د تیارو وحشي لښکر ته

د سپېڅلي غرور غر دې، څومره لوی دی، څومره دنګ دی

دا چې تښتي يې له ډاره، پنجابۍ تورې لښکرې

دا خو ستا د مټو زور دی، دا خو ستا د تورې شرنگ دی.

( صدیق کاوون )

بامـداد ـ ۳/ ۲۱ـ ۱۵۰۷

استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.