کوتاه سخنی اندرباب میراث های ادبی و فرهنگی

کوتاه سخنی اندرباب میراث های ادبی و فرهنگی

نگارنده: زلمی رزمی

به همه واضح و مبرهن است که کشورعزیزما افغانستان ازگذشته های دور دارای آثار فرهنگی غنی و پرباربوده و بزرگان شعر و ادب چون خداوندگاربلخ جلال الدین محمد بلخی ، خواجه عبدالله انصاری، مولانا جامی ، رابعه بلخی دختر کعب قزداری، و هنرمندان برجسته ای همچون مانی ثانی استاد کمال الدین بهزاد ، استاد غلام محمد میمنگی وصدها هنرمند وسخنور بزرگ را به حوزه ادب و فرهنگ، شعرو نقاشی ، معماری ومجسمه سازی، پیکرتراشی وخط وتذهیب ، هریک از زمان خود درعرصه های مختلف ادب و هنر و فرهنگ ما آثارچشم نوازو تامل برانگیزی بیادگارگذاشته اند. آثارگران بهای اینها ازکتاب گرفته تا شعر و ادب ، نقاشی، تیاتر، موسیقی، فیلم و سینما ، ابزار زنده گی، بناها و آبدات تاریخی کشورهمه هویت ما ، گذشته و آینده ما، رمز و راز تداوم ملت ما و شناسنامه ما هستند. اما متاسفانه به این لعل های گران بها و صاحبان اندیشه ای که این آثاردست آورد آنهاست نه تنها که چندان ارج گذاشته نمی شود ، بلکه بسیاری این میراث گذشته گان مان که با خون دل فراهم آمده ، یا خلاف موازین حقوقی واجتماعی تخریب و نیست و نابود گردیـده یا مورد چپاول و دستبرد ناجوانمردانه باندهای رهزن وبی فرهنگ و بی هویت وبی ریشه قرارگرفته به موزه های جهان بفروش رسیده است چنانچه انفجارناجوانمردانه مجسمه بودای بامیان، به آتش کشیدن برخی فیلم های مستند و تاریخی آرشیف افغانفلم و رادیو تلویزیون وغیره بوسیله گروه واپسگرای قرون وسطایی طالبی همه تلاش هایی بوده است تا هویت مان را مخدوش سازند واقعاْ اندوه سنگین ترازاین درجهان وجود ندارد که ملتی را با ریشه هایش جدا سازند و ارزش ها ومیراث های فرهنگی آنرا درغبارنسیان مدفون سازند واما رژیم حاکم که همواره ازحفظ وحراست میراث فرهنگی کشور دم میزند چرا طی اینهمه سال ها با بی توجهی و نامهربانی با آن برخورد کرده است ؟ پس ما اگربه واقع میخواهیم حافظ ونگهبان میراث گذشته گان خود باشیم ، شرط اول قدم آنست که آگاهی ازچگونه نگاه داشتن را درذهن بکاریم وعشق اش را درقلب بپروانیم و از میراث فرهنگی خود به خوبی محاظت کنیم، یادآوری از پدیدآورنده گان و پیشکسوتان و پایه گذاران عرصه های ادبی و هنری و فرهنگی کشور و آثار برجای مانده شآنرا فراموش نکنیم و از تاریخ و فرهنگ و ظرایف روح جامعه خود بدرستی آگاه باشیم وبرای گسترش ریشه های فرهنگی خود تلاش کنیم تا نسل های آینده کشورهویت خود را بازشناسند وازخود بیگانه نگردند و بدانند که چه داشتیم و چه نداریم؟ چهره های شاخص کی ها بودند؟ چرا که اگرتاریخ نداشته باشیم نمی دانیم ازکجا آمده ایم و احساس می کنیم که درهوا آویزانیم .

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۶/ ۲۰ـ ۱۹۰۶