به افتخار موجودی که انسان بارمی آورد، حماسه می آفریند و تاریخ میسازد

پدر،

تو فرشته زمانی

تو فرهیخته جهانی

تو زمامدار قلوبی

تو مرا کون و مکانی

تو زیادم کجا روی که آغازینم توبودی،

تو مرا راه و رهبری ، زاده امواج طوفانی.

تو رهنمای کودکی،

تو صاحب دل جوانی.

تو شمایل افاقی،

تو آفریده هرذوقی

تو داستان عواطف،

تو مراهرگونه آرمانی

تو استان تذرع،

تو مرا دایم خیدایی

توی مهتاب شب هنگام،

تو آفتاب درخشان

تو ستاره صبحدم،

توکهکشان زیبایی

تو آن سخاوت هستی،

تو خود آن دیرمغانی

تو افریده پاکی،

تو قصیده مهانی

تو خود سروده عشقی،

تو سراپرده دردی

تو هم حدیث سنایی،

تو خداوندگار رحمی

تو مصایب را الامی،

تو به هر زخم التیامی

تو فراینده فرحت،

تو بوسینای دورانی

پدر به هجر تو زارم،

پدر در نیستی ات خوارم

کی را پدر صدا زنم که من یتیم روزگارم.

حکیم کرنزی

سال ۲۰۰۸