« اسیران درسیاهی »

« اسیران درسیاهی »

جمیله ناهید

«اسیران در سیاهی» تازه ترین اثر ارزشمند ازشیرین نظیری نویسنده شناخته شده است که در هفته پسین،در هفت بخش با تیراژ ۱۰۰۰ نسخه درشهرکابل به زیورچاپ آراسته شد.
شیرین نظیری کار فرهنگی خود را ازسال ۱۳۵۹ با مجله زنان افغانستان آغاز کرد و از آنگاه تا حالا شماری از بهترین آثاررا به همکاری انتشارات سعید منتشرو به بازارعرضه داشته است.
کتاب های فوق در نمایشگاه های کشور های همسایه وهمزبان به نمایش گذاشته شده و با استقبال گسترده ای کتاب دوستان همراه بوده است.
یک هفته پیش بود که کتاب« اسیران درسیاهی» تالیف شیرین نظیری به دستم رسید.از دریافت آن بسیارشاد شدم و به وجودش بالیدم.هنگامیکه کتاب « اسیران در سیاهی» را باز کردم چنان شوروشوق برای خواندنش بدلم افتاد که بی درنگ به خواندن آن آغاز کردم وتا ناوقت های شب خواندم. پس از خواندن این اثرکم نظیر تصمیم گرفتم که با دست دردمندم سطور چند بنویسم و این کتاب را به خواننده های آن به ویژه بانوان عزیز اندک به معرفی بگیرم.

خواننده پس ازآنکه پیش سخن مفصل (تحلیلی،تاریخی،فلسفی) نویسنده را درمورد این اثر می خواند متوجه می شود که زنان دردرازای تاريخِ جوامع بشری به ویژه بعد از نمایان شدن طبقه های حاکم با طرز تفکر مردسالاری ونگرش درجه دوم نسبت به جنس زن،هميشه پرسش ها و دشواری های معين خود را داشته اند و اين روال و روش بحيث يک مشکل بزرگ اجتماعی تا حالا با ابعاد گسترده ی آن ادامه دارد.
دربخش های بعدی کتاب نادیده گرفتن حقوق زنان در فرامین و قوانین افغانستان ، جامعه مردسالاری، حجاب اجباری وانسداد دروازه های مکاتب در دوره های محمد نادر وحبیب الله کلکانی، شکل گیری نهضت زنان در دوره امان الله خان،وضعیت زنان در دوران حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان،انجمن های زنان، حجاب اجباری و منع حضور زنان در رسانه ها دردوره طالبان، بربادی‌ دختران و زنان‌ شمالی توسط طالبان ، فاجعه دردناک بالای دختران و زنان درکهن دژ، مخالفت در برابرتصویب قانون منع خشونت، حقوق زنان درشعارهای فریبنده کشورهای غربی ، حقوق گمشده زنان درحاکمیت اشرف غنی ،حمایت از حقوق زنان درحدِ شعار ، رویداد های هولناکِ که جهان را تکان داد ، افزایش خودکشی درمیان زنان ،کارکرد های سازمان دموکراتیک زنان افغانستان پیش وپس از رویداد هفت ثور، تقویم رویداد های مهم برای زنان، جملات کوتاه نویسنده راجع به زنان و ده ها عناوین برجسته و مهم و پرارزش دیگر....

در بخشی این کتاب چنین آمده است: بامطالعه‌ تاریخ افغانستان ازدوره احمد شاه تا امروزکه نظام وحدت ملی راتجربه می کنیم ؛ زنان افغانستان بیشتر به صورت سمبولیک ومنفعلانه درساختار قدرت و دیگربخش ها حضور داشته ‌اند وهر زمانِیکه تحولی درزمینه نهضت زنان به میان آمده جامعه مرد سالارکشور،با حرکت های محافظه کارانه جلو آن را گرفته اند وآن را منحیث یک حربه مدهش علیه رژیم بکار بسته و با حدیث و تفسیر های دینی ومذهبی ذهنیت مردم را تحریک نموده اند.
با تاسف که هجوم و حملات پی درپی روحانیون و قشر مذهبی نا آگاه و سنتی بودن جامعه که ارتباط تنگاتنگی با دخالت وتحریک بیگانه گان داشته و دارد. باعث شکست نهضت زن در دوره های مختلف شده است.
در این اثرکلیه جوانب نارسایی ها وکم کاری های دولتمندان دربخش های آموزش وپرورش وپایین بودن سطح تحصیلات عالی زنان، کمرنگ ساختن نقش زنان درتمام لایه های اجتماعی ، بلند بودن میزان بی سوادی در بین زنان ،محکمه های صحرایی، محرومیت زنان در روستا ها از حق قانونی نفقه، مهریه و ارث و ده های دیگر مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است.
در بخش دیگر« اسیران در سیاهی» چنین آمده است:
« با تاسف که تاریخ غم انگیز زنان افغانستان در ۲۷۰ سال پسین نشان می دهد که از زمان تاسیس کشوری به نام افغانستان محرومیت و محکومیت زنان ازسویی زمامداران خشن ،مستبد و زن ستیز قبیله رقم خورده است.از همان اوان تا هنوز که بیشتر ازدو سده ازآن می گذرد.بی عدالتی های در برابر زنان فریاد می کند و آواز ها تا به آسمان ها بلند و زنجیروار بردست و پای زنان پیچیده است. سراسرارمغان تاریخ برای زنانِ سرزمین ما سیاهی،تیره گی وخونین بوده است. هرکی بر مسند قدرت تکیه زد. به جای اینکه به صلح و آرامش،ترقی و پیشرفت کشوربکوشد، یکجا با بنیادگرایان به حجاب زنان پیچیدند و مالک و صاحب زنان افغانستان گردیدند. برخی از این مقام ها صدها زن جوان و زیبا را درحرمسرا ها جهت فرونشاندن شهوت خود زندانی کردند، و برخی دیگرکه به زنان علاقه نداشتند، آنها را به برده گی و کنیزی سوق دادند. وقتی نصف جمعیت یک کشور از امتیاز و سهولت های لازم زنده گی محروم باشند ،نمی توان آینده خوبی از وضعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی یک کشور متصور بود.»
چنانچه سیمون دوبوار، نویسنده و فیلسوف فمینیست فرانسه یی گفته:« خاينانه ترين راه براى تسلط بريك جامعه، تحقير و محدود كردن ساحه زنده گى براى زنان آن کشور است. زيرا زنان اسير، هرگز قادر نيستند انسان هاى آگاه و آزادى خواه پرورش دهند.»
من در حالیکه تالیف این اثر ارزشمند را از ژرفای دلم به شیرین عزیزم تبریک و تهنیت می گویم ،قلم و قدمش را برای همیشه سبز آرزو می کنم ، و خواندن این اثر زیبا و پرمحتوا را به هرزن افغان، بخصوص فعالان حقوق زن،حقوق مدنی و آنهایی که به کتاب خوانی علاقه دارند مشوره می دهم.

دهم اکتوبر۲۰۱۸

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۲/ ۱۸ـ ۳۰۱۰

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد واعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.