عـیـد رمضـان

عـیـد رمضـان

باز در کوچه ما حال و هوای عید است

سفره خالیست وحیات همه در تهدید است

روز وشب ناله و فریا د تن غرقه بخون

خوشدلی رخت ازین روزنه ها برچیدست

عید یک موهبت مقدس و صدق صفاست

دوستی و هد ف از آشتی و مهر وفاست

لیکن افسوس که درکشورما خون جاریست

هست وبود وطنم در خطر بربا د یست

ما نبودیم چنین خسته دل خوا ر ذ لیل

پا یما ل دد درنده و بیمار و علیل

ما ز خود کشور زیبا و شگوفان داشتیم

عید ی و عید گاه و میله پغمان داشتیم

آنز مانی که پیُ عید پذ یرا یی بود

جو شش بخشش و پاکی وشکیبایی بود

یاد آنوقت که همه پیشرو دنیا بودیم

همه یکپارچه و یک مشت توانا بودیم

آنزمان که همه همسنگر وهمسان بودیم

صا حب نعمت عالی وفراوان بودیم

تا اسیر ستم تفرقه ها گردیدیم

ضد هم گشته واز خویش جدا گردیدیم

سالها شد که مواجه به بلا گر دیدیم

همه آواره و هم بی سر و پا گر دیدیم

عید در سایه ی بیگا نه چه معنا دارد

اثر ی جنگ و بهانه چه مزا یا دارد

این وطن در گرو خواب پریشان تاکی

سرنوشتش به کف رهزن دزدان تاکی

خیز تا با همه آزاده دلان یار شویم

خادم خلق بپا خاسته وهمکار شویم

تا دمد پرتو عید همگا نی بفضا

تا بر افراشته شود پرچم آزادیُ ما

( عبدالو کیل کوچی )

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۲/ ۱۸ـ ۱۴۰۶

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.