رسيده عيد و بگوييد چون كنم
ياران رسيده عيد و بگوييد چون كنم
ياران رسيده عيد و بگوييد چون كنم
ز ايزد شكوه يا كه ز بخت نگون كنم
در خانه نان نيست مپرسيد ز ديگرش
نه پول و سكه يى كه بمصرف فزون كنم
از بسكه صبر و طاقت و هوشم بسر رسيد
از عقل خود معافم و مشق جنون كنم
دارا كه فكر دخل و بساطم نمى كند
كو محرمى كه راز دلم را برون كنم
بر فرق خويش تيشه چو فرهاد ميزنم
اين شور و سوز و ولوله تا بيستون كنم
نابود ميكنم خود و يا مى كشم كسى
از بيخودى روانه يكى جوى خون كنم
آخر چو واعظى ز غم فقر و مفلسى
روح و روان خويش ز جسمم برون كنم
زبير واعظى