الهام ازغزل زیبای ابوالمعانی بیدل  

مطلع غزل :
بسکه از ساز ضعیفی هــا خبر داریم ما
چنگ میگردیم اگر یک نامه برداریم ما

( عزیزه عنا یت )

شام بی سحر

 تا ز انــدوه وطـن خــون جگــر داریـم ما

هر نفس چون ابرنیسان چشم تـر داریم ما

سوختیم درآتش و دامان میهن غرق خـون

 صبح و شام اوضاع تار و پر شررداریم ما

 چنــد سـازیم بـا همــه بیـداد و ظلم نـاکسان

 آی تـا دشمن از ایـن کـاشـانه بـرداریم  مـا

خون بجـوشد در دل دریای کابل هم وطــن

داغ  از خـون شهیـدان در جگـــر داریـم ما

شهر و مسکن سوختند در آتش جنگ وستم

مـلــــت آواره شهـــر و گـــذر داریــم مــا

آی  تا با هــم نمـایـم دوست از دشمن جــدا

از چه رو ظلـمی روا بـر یک دگر داریم ما

  فقـر تـا دست وغـریبـان است با اهل وطن

 سفــره هـا بی نـان و شام بی سحرداریم ما

سخـت محتاجیم بــرامـداد هـرخـارو خــسی

گـرچـه ملک بـا عطای سیـم و زر داریم ما

ای(عزیزه) چیست این آشوب در دامان ملک؟

هــر وجـب هـرگـوشـه پـراز خطـرداریـم مــا

بامداد ـ فرهنگی ـ ۱۵/۲ـ ۲۱۰۸