سکوت شب
شب درسکوت و خامه بدستم شتاب داشت
گویا زشوق واژه بخود پیچ وتــاب داشــت
تــا مـینـوشــت رمــز محـبـت زســـوز دل
دل دردرون سیـنه شـــرار وعــذاب داشت
ازپشـــت پنجــره بــه تمـاشــای شـب شــدم
دیــدم ز ابــرمــاه بــرویــش نـقــاب داشــت
بــاران بـه شیشه میـزد ومستـانـه می فتـیـد
مستــی ز ابـرسرکش ویـا ازشـراب داشت؟
تنــد بــاد شب زهــرسـو شتـــابنـده میـرسید
آن درغـــریــو و آمـدنش هـم عـتـاب داشـت
دیــدم بــدســت بــاد، گــلی پــرپــر خــزان
بـرلـب شکـایتی زفـلک بی حســاب داشت
دیـشـب (عزیزه) تــا سحــرم بــا نــوا و درد
چشمم هــوای گریه و دوری زخواب داشت
بامـداد ـ فرهنگی ـ ۱/ ۱۴ /۱۳۱۱