یادداشت یک رفیق

 

چپ افعانی که در فاز پریشان تاریخ اش بسر میبرد، بعنوان یک پویش سازنده ، به نقد پویا ازدیروز خویش نیاز دارد،

تا  آموزه های دربغل ازدیروز گذرنموده و وارد امروز شود.

روند سیاسی درون افغانستان  وپیرامون آن گونه ای از زایش را درپی دارد تا چپ افعانی از این فرایند وسمت و سوی آن بدریافت و درک مشترک نرسد از جریان این زمانی تاریخ کناره میماند و به فراموشی میرود.

کنون محیط منطقه ای و محیط جهانی همراه با جغرافیای سیاسی و کشمکش های داخلی نیازیاد شده را الزامیت میبخشد.

از نگاه من لایه بندی ها و اولویت هایی مهندسی و معماری چپ افعانی چنین است :

ـ  روابط بین جزایربایست بهبود یابد تا زمینه های قالب بندی کتله های پراگنده دریک ساختار فراهم شود.(گذر از فضایی فروپاشی)

ـ عبور پویا از پراگنده گی وتعریف پایگاه فکری و سیاسی . این مهم به اراده و توان نیاز دارد. بدیهیست که اراده در توان بسیج شده اثربخشی وکاربرد دارد.

ـ چگونگی حضور درمعادله قدرت و بازسازی کشور.

ـ  تدوین طرح بازسازی جامعه افعانی برشالوده یک استراتیژی بروز این زمانی وهمروند با آن تربیه وآماده سازی کادرهای جوان برای مدیریت روند توسعه پایدار کشور .

ازنشر این یادداشت فشرده در سایت پربیننده بامداد، قبلاْ از متصدیان آن ابراز سپاس وامتنان دارم.

باحرمت

 

ع.ا.ش

 

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۴ـ ۱۳۰۵

Copyright ©bamdaad 2024