یادداشت یک رفیق
چپ افعانی که در فاز پریشان تاریخ اش بسر میبرد، بعنوان یک پویش سازنده ، به نقد پویا ازدیروز خویش نیاز دارد،
تا آموزه های دربغل ازدیروز گذرنموده و وارد امروز شود.
روند سیاسی درون افغانستان وپیرامون آن گونه ای از زایش را درپی دارد تا چپ افعانی از این فرایند وسمت و سوی آن بدریافت و درک مشترک نرسد از جریان این زمانی تاریخ کناره میماند و به فراموشی میرود.
کنون محیط منطقه ای و محیط جهانی همراه با جغرافیای سیاسی و کشمکش های داخلی نیازیاد شده را الزامیت میبخشد.
از نگاه من لایه بندی ها و اولویت هایی مهندسی و معماری چپ افعانی چنین است :
ـ روابط بین جزایربایست بهبود یابد تا زمینه های قالب بندی کتله های پراگنده دریک ساختار فراهم شود.(گذر از فضایی فروپاشی)
ـ عبور پویا از پراگنده گی وتعریف پایگاه فکری و سیاسی . این مهم به اراده و توان نیاز دارد. بدیهیست که اراده در توان بسیج شده اثربخشی وکاربرد دارد.
ـ چگونگی حضور درمعادله قدرت و بازسازی کشور.
ـ تدوین طرح بازسازی جامعه افعانی برشالوده یک استراتیژی بروز این زمانی وهمروند با آن تربیه وآماده سازی کادرهای جوان برای مدیریت روند توسعه پایدار کشور .
ازنشر این یادداشت فشرده در سایت پربیننده بامداد، قبلاْ از متصدیان آن ابراز سپاس وامتنان دارم.
باحرمت
ع.ا.ش
بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۴ـ ۱۳۰۵
Copyright ©bamdaad 2024