درک خام « گروه بین المللی بحران» ازخطرگروه های تروریستی درافغانستان
عبدالاحمد فیض
گروه بین المللی بحران محصول مجموعه ازدیدگاه ها وتیوری های پژوهشگران عرصه مناقشات بین المللی دهه نود سده گذشته است زیرامعتقد بودند که تلاش های جهانی درمهارو جلوگیری ازبحران گسترده بشری ناشی ازمنازعات داخلی درروندا، بوسنیا وسومالیا به بن بست مواجه شده و جامعه جهانی نتوانست درپیش گیری ومهار اوضاع در این سه نقطه درگیرجهان نقش موثری انجام دهند.
این نهاد به هدف جلوگیری منازعات بین المللی ومنطقه وی و تجویز راه حل های مناسب درراستای پیش گیری ویا خاتمه بحران وکانون های تشنج بمثابه یک نهاد غیردولتی که دربروکسل موقعیت دارد درسال ١٩٩٥ ترسایی ایجاد گردید.
گروه بین المللی بحران دردو دهه گذشته افغانستان دیدگاه ها و سفارش های سخاوتمندانه متعددی نسبت به اوضاع داخلی این کشورکه درگیرمنازعه داخلی با حضورقدرت های خارجی بود،ارایه نموده است که بیشترینه روی فکتورهای داخلی جنگ افغانستان و بدون اهتمام به عوامل خارجی بحران افغانستان تاکید صورت گرفته وعمدتأ حاوی هوشدارهای بود که از وخامت اوضاع حکایت داشت.
به عبارت دیگرتوقع میرفت تا گروه بین المللی بحران بمثابه یک نهاد تحقیقی و پژوهشی با ظرفیت های گسترده تخصصی و با امکانات ریسرچ و پژوهش میدانی، بحران خونین افغانستان را بی وقفه تحت نظرداشته و با بکارگیری ازتحلیل گران مجربی که دراختیار داشت، عوامل خارجی طولانی ترین وخونبارترین جنگ درتاریخ مناقشات منطقه وی یعنی جنگ افغانستان را مورد ارزیابی قرارداده وبا موضعگیری قاطعانه ومسوولانه روایتگر واقعیتهای تلخ و درناک مداخلات بیشرمانه خارجی وبخصوص مداخلات جنون آمیز و رذیلانه تعدادی ازکشورهای پیرامون افغانستان میبود که ازتروریزم بمثابه ابزارسیاست خارجی درراستای تحقق منافع ملی خود به قیمت انهدام افغانستان و کشتن مردم بی دفاع این کشورکه ازمرزمیلیون ها گذشته است، بوده و کم ازکم یکبارهم که میشد،ازوجود مراکز تروریستی درخاک کشورهای پیرامون وتولیدکنده گان دهشت و وحشت بوضاحت نامبرده وکشته شدن پیشوای القاعده را درخاک پاکستان بمثابه مصداق انکارناپذیری حضورتروریزم با حمایت دولت و فکتورنیرومند تداوم منازعه درافغانستان عنوان مینمود که هیچگاهی چنین موقف گیری ازسوی این نهاد دلسوز ومشورت دهنده در راستای امنیت جمعی وحل منازعات انجام نشده است.
غیرمنصفانه نخواهد بود که اذعان داشت که گویا نهاد بزرگ بین المللی بحران بی اطلاع بوده باشد که درپروسه بحران وتداوم جنگ های افغانستان سهمگیری گروه های افراطی چند ملیتی که درحریم کشورما جنگیده اند ومزدوران جنگی که در افغانستان استخدام گردیده بود، مسیری پاکستان را به صوب افغانستان نه پیموده باشد ویا از زرادخانه آنکشور و جنگ افزارهای متنابه و متنوع تدارک شده درپاکستان درطی چهل سال پسین استفاده نکرده باشند.
نهاد بین المللی بحران در این روزها و در جدید ترین گزارش خویش درمماشات با جانب پاکستان با توجه به بایگانی تسلسل گزارشات پیرامون افغانستان یکباردیگرکشورما را به مرکز فعالیت گروه های دهشت افگن و حامی(TTP) یا جنبش طالبان پاکستان معرفی که گویا امنیت پاکستان را بخطرمواجه نموده و ازحکومت طالبان درکابل خواسته است تا دست ازحمایت این گروه شبه نظامی بردارند.
دراین موضوع ابهامی وجود ندارد که افغانستان منزوی وعاری از دولت شناخته شده درسطح بین المللی و کشوری که سالها قربانی تروریزم برخاسته ازبیرون مرزهای ملی بوده است، از وجود شبکه های افراطی به شمول داعش رنج میبرد واما نهاد بین المللی بحران میباید دراین گزارش خود با نگاه مسوولانه به عقب نگریسته وبا اذعان به این واقعیت که تحریک طالبان پاکستان قبل از اداره طالبان درکجا سنگرداشته وعلیه کدام کشور و به حمایت نظامی، اطلاعاتی و تدارکاتی کدام عنصرخارجی درقلمرو افغانستان درجنگ بوده اند؟
کنون که مبارزات جنبش طالبان پاکستان درمحورآزادی خواهی، حق تعین سرنوشت و ایجاد اداره اسلامی با پیروی از سنت مبارزاتی طالبان افغانی قوام گرفته و اهدافی را درعمق پاکستان مورد حمله قرارمیدهند، با تاسف نهاد بین المللی بحران درکنار اداره پاکستان قرارگرفته وافغانستان را به مرکزفعالیت تروریزم معرفی مینماید.
اداره بحران بین المللی باید بخوبی به این واقعیت تن دهند که علی الرغم دگرگونی های سیاسی موجود درافغانستان، این کشوربا مردمان فقیر و رنج دیده خود کماکان درصدرکشور های قرارمیگیرد که از وجود دهشت افگنی برخاسته ازبیرون رنج میبرد.
بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۳ـ ۰۲۰۴
Copyright ©bamdaad 2023