جلاد استعماری غرب و پیروزی طالبان

به بهانه یکسالگی تسلیمی قدرت به طالبان :

جلاد استعماری غرب و پیروزی طالبان

ارنولد شولتسل

یک سال پس از ورود طالبان به کابل ( فتح شهربه دلیل عدم وجود مقاومت ضروری نبود) روزمره گی در کشورهایی که ۲۰ سال جنگ استعماری را در هندوکش به راه انداخته بودند، طبق روال همیشگی پیش می رود.
یک نمونه آن، مصاحبه هفته نامه دست راستی «بیلد آم زونتاگ » با وزیر داخله المان، نانسی فایزر (از حزب سوسیال دموکرات المان) است، که در این گفت و گو موارد زیر را با حرف های بی محتوایش اعلام می کند:
فایزر « خطرات جدید را از سوی چپ گرایان می بیند و برای مهاجرت بیشتر و اخراج بیشتر تلاش میکند».
تنها مشکلی که در مورد افغانستان مطرح می شود، تخلیه نیروهای به اصطلاح محلی است که در واقع شامل افرادی میشود که به عنوان عوامل سرویس های مخفی غربی نیز فعالیت می کردند.
این قبا برای تن دموکرات های نژاد برتر مناسب است: کسانی که به دلیل «همبستگی نامحدود» (گرهارد شرودر) با ایالات متحده امریکا به ویرانی افغانستان همت گماشتند برای شهروندان این کشور، چه اهمیتی قایلند؟
آنها برای افغانها« دموکراسی » را وارد کردند و ملتی تازه سرهم بندی کردند ( به عبارت دیگر، این باید برای افغانها بالاترین ارزش ها باشد.)
اگر ناتو و اتحادیه اروپا کشوری را بمباران کنند، هزاران غیرنظامی را با هواپیماهای بدون سرنشین به قتل برسانند و احتمالاً حدود ۲۵۰ هزار کشته بر جای بگذارند، همه اینها به این معناست: ساکنان چنین مناطقی هیچ چیزی سرشان نمی شود و کلاْ بی اطلاع اند.
دیگر آنها را «بدوی» نمی نامند، فقط جلادان استعماری وقتی آنجا ترک میکنند همان ویرانی و بدبختی را پشت سر خود می گذارند که در زمان کلونیالیزم به جا می گذاشتند.
روس ها هم فقط از بیرون شبیه اروپایی ها هستند.
علاوه بر این، به گفته وزیر دفاع در آن زمان، پیتر اشتروک (سوسیال دموکرات) در سال ۲۰۰۲ ترسایی بوندس‌ ویر* باید «از وطن (المان) در هندوکش دفاع میکرد».
شهروندان افغان ( به گفته وزارت امور خارجه المان اکنون ۳۰۰ هزار نفرشان پس از اخراج از افغانستان و فرار در المان زنده گی می کنند ) در حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ترسایی که امریکا به بهانه دفاع از میهن جنگ ۲۰ ساله خود را آغاز کرد شرکت نداشتند. اما این حقایق مانع از آن نشد که حزب سوسیال دموکرات حاکم و اتحاد سبزها اعتبارات جنگ را در اوایل سال ۲۰۰۱ ترسایی تصویب نکنند.
اعضای «حزب برای سوسیالیزم دموکراتیک ـ PDS » بوندستاگ که در آن زمان از آنها انتقاد می کردند، به همان شیوه ای سرکوب شدند که امروز کسانی که «نقطه عطف یا تغییرزمانه» تحویل تسلیحات و جنگ اقتصادی علیه روسیه را زیر سوال میبرند، سرکوب میشوند.
چه چیزی تغییر کرده است: هر منتقدیی که در جناح چپ دست به این کار بزند توسط خود چپ ها به حساب اش رسیده گی میشود.
پرچم بورژوازی المان روزنامه « فرانکفورتر الگماینه ـ FAZ »روز شنبه خلاصه کرد که افغانستان با پولی « سرمایه گذاری شده» که از غرب عمدتاً به جیب دست نشانده های سیاسی نصب شده در کابل سرازیر شده است، اما « یکی از فاسدترین کشورهای روی زمین و یکی از بزرگترین مناطق تولید مواد مخدر» باقی مانده است. دولت المان نیز نمی تواند بدبختی هایی را که خود ایجاد کرده التیام ببخشد.
نماینده سازمان کاریتاس روز جمعه در کابل گفت که غذا به اندازه کافی وجود دارد، اما مردم پولی برای خرید ندارند. بیش از ۵۰ درصد از ۳۸ میلیون نفر از جمعیت افغانستان از گرسنگی و ۹۵ درصد از مشکلات شدید اقتصادی رنج می بردند.
ایالات متحده امریکا با سیستم «با قاعده» همانگونه که در مورد روسیه هم انجام دادند، عملاً میلیاردها دلار امریکا را از اموال دولتی در افغانستان دزدیدند و همچنان به کشتار با هواپیماهای بدون سرنشین ادامه می دهد.
کسب و کار جلاد سکه است. /م ه

*ارتش المان

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۲ـ ۱۷۰۸