مرگ مهاجران در دریای مانش و در مرزهای اروپا

مرگ مهاجران در دریای مانش و در مرزهای اروپا

«اروپا از جذابیت خودش وحشت دارد. دیروز الهام بخش بودیم تا مردمان دیگر بخواهند مانند ما زنده گی کنند. امروز این رویای دیگران، ما را می ترساند.»

پییر هاسکی

مرگ ۲۷ مهاجر در دریای مانش، شوک آور بوده، و بدون اغراق، شوکی دیگر بر قبلی ها افزوده شد. هفته گذشته، ۷٥ مهاجر دردریای مدیترانه غرق شدند و جان دادند. آن ها در قایقی حمل می شدند با تعدادی زیاده بر ظرفیت اش که از لیبیا راه افتاده بود. این واقعه تعداد غرق شده گان سرشماری شده از اول امسال را به ۱۳۰۰ نفر رساند، در بی تفاوتی عمومی.

تنها نتیجه ای که از این تراژدی های تکراری در مرزهای خارجی اروپا می توان گرفت این است که اروپای قدرتمند و ثروتمند ـ شامل انگلستان که در این مورد مجزا نیست ، پاسخی هنوز برای این مساله ندارد. بدیهی است سال هاست که این مساله مطرح است از نجات یافته گان لامپدوزا در ایتالیا تا اردوگاه‌های زندان مانند ساموس در یونان. از حصارهای مرتفع قلمرو اسپانیایی سیوتا، تا "جنگل" غیرانسانی کاله.

توجیهات برای این وضعیت فراوان است، ترس از واکنش پوپولیستی، دیدگاه‌های متفاوت در سراسر اروپا، خودخواهی‌های ملی، ترس از «دیگری»....

نمونه برخورد با افغان ها، مثالی است از تناقضات در اروپا. در زمان سقوط کابل به دست طالبان، با تصاویر جهنمی فرودگاه کابل، همه پذیرفتند که تا آنجا که ممکن است به افغان ها کمک کنند تا آنجا را ترک کنند. بسیج شهرک ها، انجمن ها و افراد امکان پذیرایی شرافتمندانه را از هزاران افغانی که توانسته بودند از هواپیماها بالا بروند، فراهم کرد. اما در عین حال، با افغان‌ های مقوله‌ های اجتماعی دیگر، که از راه‌ های دیگر آمده‌اند، برخوردی مشابه نشد، بام دو هوای همیشه گی.

برای چند روز، فقط تنها چند روز، انرژی برای کمک به پناهنده گان افغان یادآور زمانی بود، در پایان دهه ۱۹۷۰ترسایی زمانی که روشنفکران همه گرایشات، راست و چپ، ریموند آرون و ژان پل سارتر، همه بسیج شدند و در یک تریبون سخن گفتند، سپس فرانسه پذیرای ۱۲۰۰۰۰ نفر از مردم هندوچین شد. چیزی غیرقابل تصور امروز، با بحث عمومی انحرافی پیرامون این موضوع، دیوارها، بلند شده اند ابتدا در سرها.

این موضوع یکی از «بحث های داغ » ریاست فرانسه بر اتحادیه اروپا، در نیمه اول سال ۲۰۲۲، در مورد اصلاح سیاست های اروپا در زمینه مهاجرت و پناهنده گی خواهد بود. کمیسیون اروپا پیشنهاداتی ارایه کرده است، اما این بحث به دلیل اختلافات بین کشورهای عضو، و نه فقط در بخش شرقی قاره، فلج شده است. کشوری مانند دانمارک که درعین حال توسط سوسیال دموکرات ها اداره می شود، یکی از سخت گیرانه ترین سیاست های مهاجرتی را در این قاره دارد.

یکی از ناظران تیزبین مناظره های مربوط به مهاجرین، دانشمند علوم سیاسی بلغاری، ایوان کراستف، چند روز پیش در "فایننشال تایمز" خاطرنشان کرد که "اروپا در کمک به کسانی که خواهان دموکراسی در داخل کشور خود هستند، ناتوان و از رسیدن مهاجرانی که رویای اروپا را در سر می پرورانند، به دروازه های خود، هراسناک است».

او با طنز تلخی اضافه کرد: «اروپا از جذابیت خودش وحشت دارد. دیروز الهام بخش بودیم تا مردمان دیگر بخواهند مانند ما زنده گی کنند. امروز این رویای دیگران، ما را می ترساند.»

پارادوکس برای تامل، شاید، زیرا یک درام جدید به تازه گی رخ داده است.

منبع تصویر : دویچه ولی

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۱ـ ۰۲۱۲

مضمون اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .