ضرورت تاریخـی بسیج ملـی

ضرورت تاریخـی بسیج ملـی

عبدالاحمد فیض

دربحبوحه موافقتنامه دروغین صلح میان واشنگتن و طالبان وهمچنان آغاز مذاکرات میان طرفین داخلی جنگ در دوحه ، چنان پنداشته میشد که گویا منازعه خونین کنونی دیگر به بن بست رسیده وجناح های دخیل باقبول این طرزتفکرکه بحران کنونی راه حل نظامی ندارد، درجهت دستیابی بیک راه حل جامع وضروری این مناقشه مرگبار تلاش خواهند نمود، لذا نوع باورهای خوشبینانه نسبت به خاتمه جنگ وخونریزی دراین کشورشکل گرفته وسناریوی صلح دروغین امیدهای کاذبی را نسبت به فردای عاری از جنگ دراذهان عامه پدیدآورد، اما بعد از این همه هیاهیوی تبلیغاتی، رفت وآمدها، تدویر نشت های سیاسی ودیپلوماتیک درمسکو، دوحه وغیره، بوضوح به اثبات رسیده است که جمعیت مسلح طالب با درنظرداشت کرکترتحمیلی جنگ ومحصول استراتیژی بیرونی، درک کاملاْ متضاد و متناقض نسبت به ایده خاتمه جنگ دراین کشور داشته هرگونه مساعی صلحویانه داخلی ویا هم خارجی را درچهارچوب تفکر تنگ ومحصورزورگویانه معنا داده و از امکانات تسهیل کننده بخاطر صلح درراستای تشدید جنگ سواستفاده نموده است.

توسل به رویکرد استفاده از زور توسط گروه طالبان که دراین اواخر به سقوط حاکمیت دولتی درتعدادی از ولسوالی ها، کشتن واسارت نیروهای دولتی انجامیده است، مبین این حقیقت است که طالبان صرفاْ به انتقال قدرت از راه نظامی اندیشیده وحضور نمادین هیأت این گروه در میز مذاکره نه به هدف وصول به یک راه حل مسالمت آمیز منازعه جاری است، بلکه این گروه بی باک وبیرحم جز منطق زور، باوری دیگری نداشته و ازهیچ گزینه ای درجهت کسب اقتدار دریغ نخواهد کرد.

همچنان عامل دیگری که طالبان به شدت حملات فزونی بخشیده وبسترهای جدیدی از سفاکی و ویرانی را درگوشه گوشه کشورایجاد نموده است، اعلام خروج بدون قید وشرط متحدین کابل است، زیرا بیرون رفتن مدعیان مبارزه ضد تروریستی باعث شده است که مانند معاهده دوحه به این گروه اعتماد به نفس بیشتربخشیده و به سرنگونی کابل با استعمال زور و ایجاد فضای ارعاب و دهشت تمرکز نماید.

هکذا ناتوانی های ساختاری و مدیریتی درنهادهای امنیتی و دفاعی، نبود انسجام دردرون ساختارقدرت، تمرکزگرایی مفرط ، بی باوری ها نسبت به آینده وفساد موجب شده است تا فداکاری های نیروهای دفاعی درمیادین جنگ تحت شعاع تصمیم گیری های نامقتضی قرارگیرد وبه وخامت بیش از پیش اوضاع منجرگردد.

این یک واقعیت غیر قابل انکاراست که افغانستان در یکی از دشوارترین فصول تاریخی خویش قرارگرفته، چنان برهه دشوار که خطرخارج شدن کنترول اوضاع متصور است، زیرا دولت با گذشت هر روز فرصت های لازم وضروری تأمین امنیت و مقابله با پلانهای رزمی دشمن را از دست داده ، نه کدام طرح عاجل در راستای بیرون رفت از وضعیت کنونی در دست دارد و نه با مقاومت ها و قیام شجاعانه مردمی بدلایل قدرت و یکه تازی های فردی و گروهی کنار خواهد آمد، چنانچه در جوزجان، فاریاب، بادغیس وغیره جنبش های ایجاد شده مردمی که حاضر اند دراین شرایط خطیر از عزت، شرف و نوامیس ملی در کنار رزمنده گان قوای امنیتی دفاع نمایند، طوریکه توقع میرود مورد توجه دولت قرار نگرفته است، اما اذعان باید داشت که مردمان پرغرور این وطن باید حساسیت ها، خطرات و واقعیت های زمان کنونی را بخوبی درک و قبل از اینکه فرصت ها ضایع و اوضاع از کنترول بیرون شود، مسوولیت وطنی و ملی خویش را درک و در دفاع از وطن مشترک، عزت و نوامیس ملی بسیج گردند و معتقد هستم که این یگانه راه و متضمن پیروزی خواهـد بود.

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۱ـ ۲۲۰۶

مضمون اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .