عقب نشینی یک جانبه امریکا « بدون میکانیزیم مشخص برای نظارت بر تعهد شان

عقب نشینی یک جانبه امریکا « بدون میکانیزیم مشخص برای نظارت بر تعهد شان » با طالبان از افغانستان

نجیب عظیمی

از صفحات اخبار شبانه می توان چنین استنباد نمود، که جناب آقای خلیل زاد با گشت زنی در ارگ و تا و بالا دویدن به دفتر رییس شورای عالی مصالحه و دیدار با رییس جمهور غنی و عبدالله و تبادل نظر با سران جهادی، نه تنها در صدد جلب همکاری آنها برآمده، بلکه می خواهد توجه جدی ریاست شورای عالی مصالحه به رهبری عبدالله را غرض مذاکره با طالبان جلب نماید.

جناب آقای خلیل زاد با اینهمه تلاش هایش در داخل افغانستان و بیرون از آن در آسیا، نه تنها که می خواهد به بخشی از توافقات « بدون میکانیزیم مشخص برای نظارت بر تعهد شان » با طالبان را، که یک جز آن عبارت از رهایی بدون قید و شرط پنج هزار از جنگجویان طالب از زندان های افغانستان میباشد، هر چه زود تر و عاجل تر موفق به آن گردد، بلکه می خواهد از سطح و اندازه قهر و غضب طالبان، که حال دیگر حتا توان و جراات آنرا نیز پیدا نموده اند، تا « دولت مرکزی افغانستان » را در کم کاری وعدم عجلهء شان در اجرای توافقات آنها با امریکایی را محکوم می نمایند، کاهش داده باشد.

در پهلوی آن دو مسایلی که در بالا از آن تذکر رفت، جناب خلیل زاد میخواهد، که از یک جانب به طالبان و از جانب دیگر به بلند پایه گان دولت امریکا نیز نشان بدهد، که او در هر دو جناح، یعنی هم در جناحی طالبان و هم در میان دولتمردان دست نگر افغانستان از یک اتوریته و موقف بلند برخوردار بوده و میباشد، که بلااستثنا همه به حرف های او گوش فرا میدهند.

گروه یی از چلتار به سران قطری نیز در این روز ها در کابل به مشاهده رسیده اند و آنها با حضور شان درکابل و دید و بازدید های شان با داکترغنی و عبدالله میخواهند، به این پروسه تکانه و یا سرعتی بیشتر به بخشند.

طالبان به این دولت پنجاه در پنجاه تشکیل شده در کابل از جانب غنی و عبدالله با اکراه نگریسته و کدام اهمیتی قابل ملاحظه برای آنها قایل نگردیده و صرف با تاکید یک جانبه به خواست های شان، چندان علاقه به مذاکره و صحبت ها با چنین یک دولتی ضعیف در آینده از خود نشان نمی دهند.

طالبان حال دیگر با غروری پیروزمندانه تاکید می نمایند: « تا زمانی که پنج هزار از زندانی آنها از بند دولت رها نگردند، با این دولت مذاکراه نخواهند کرد. »

جلال الدین شنواری دادستان سابق رژیم طالبان، که حالا در کابل نشسته، به تاریخ دوازدهم جون در خبرهای شب هنگام آریانا نیوز چنین تاکید نموده و می گوید که: « د موقت حکومت او د نوی اسلامی دولت جولیدل یوه ضروری او حتمی خبره ده، او د موافقت نامه یی که هم دی مسلی ته اشاره شوی ده. »

حال دیگر وضعیت طوری گردیده، که این طالبان است، که بالای » دولت کرونا گرفته» افغانستان شرط و شروط شانرا میگذارند و نه برخلاف آن.

دولت امریکا نیز با پافشاری یک جانبه اش، غرض بیرون کشیدن عساکرش از افغانستان حسب موافقت نامه به امضا رسیده، در طی 14 ماه و صحبت ها و بیانات ضد و نقیض جنرالان بر حال و باز نشستهء امریکا « از خروج زود هنگام آنها از افغانستان و اینکه طالبان دیگر دشمن آنها نه بوده و طالبان به القاعده اجازه داده اند، تا در مرز های شرقی افغانستان حضور داشته باشند وغیره وغیره» حرف های نا متعادل و بدور از واقعیت عینی در افغانستان می زنند، که با این سخنان شان، ترس و واهمه دولت « محتاج و دست نگر » بیچاره افغانستان را چندین مراتبه بالا برده اند.

انگلیس ها این بنیانگذاران کمزاد استعمار و استثمار در آسیا به توصیه های جانبدارانه شان به سود فرزان ناخلف شان، یعنی پاکستانیان دوام داده و یگانه راه را غرض حل و فصل قضیه افغانستان صرف در مذاکره با طالبان دانسته و آنرا پیوسته گوشزد « دولت لرزان » افغانستان نموده روانند.

توجه شما هموطنان عزیز را به این حقارت نگری افغانها توسط انگلیسها جلب می نمایم و آن اینکه

نیک کارتر رییس ستاد ارتش بریتانیا در سفری سری یک هفته پیش خود به افغانستان، زمینه ساز سفر رییس ستاد ارتش پاکستان جناب باجوه در کابل را مساعد می گرداند

ژنرال قمر جاوید باجوه، رییس ستاد ارتش پاکستان در سفر خود به کابل با محمد اشرف غنی، رییس جمهور و عبدالله عبدالله رئيس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان دیدار کرد.

در کدام گوشه از جهان شما دیده باشید ، که نه تنها رییس جمهور یک مملکت، بلکه رییس شورای عالی مصالحه آن نیز، با رییس ستاد ارتش یک کشوری همسایه دیدار نموده و ملاقات های از سطح و سویه بلند تر از رتبه نظامی را برای او سازمان داده و چنین یک حثیتی را برای او قایل گردیده باشند؟

این است قایل گری حیثیت پدران کمزاد پاکستانیان، برای پسران ناخلف شان، یعنی پاکستانیان در مقابل دولت های ضعیف و دستنگر افغانستان و مردم بی پناه آن.

از جریان اخباری جاری در کشور چنین به ملاحظه میرسند، که اداره استخباراتی پاکستان دیگر ابتکارعمل درسیاست خارجی دولتی ضعیف در افغانستان را در دست گرفته و به هرآن سمت و سویی که دل شان به خواهند می توانند آنرا به چرخانند.

چین منحیث یک ابر قدرت اقتصادی جدید در منطقه در این اواخر به سیاست های مرموز نه تنها در افریقا، بلکه در آسیا نیز رو آورده و دقیقاْ نمی توان پیش بینی نمود، که چین در چنین یک بازی شیطانی با پاکستان در همکاری بوده و نمی خواهد از تمام امکانات خود که همین اکنون در اختیار دارد، علیه سران پاکستان استفاده نموده و بالای پاکستان فشار بیآورد، تا در « سعی و تلاشهای دیپلوماتیک شان » بالاخره صداقت را پیشه نماید.

چین، با کوبیدن «هم در میخ و هم در نعل» ممکن غرض یک دستاورد مناسب و یا حصول نتیجه بهتر برای خودش در منطقه در تلاش باشد، زیرا همین اکنون همکار اقتصادی فعال پاکستان بوده و غرض بهبود اقتصاد ورشکسته آن کشور میلیون ها دالر را دراقتصاد آن کشور پمپ نموده است و از جانب دیگر بااستفاده از چنین یک موقع میخواهد، با این نوع یک سیاست نه کاملاْ هویدا و روشن به طرفداری از پاکستان عمل نماید، تا در جنگی غیری مستقیمی که با امریکا و جهان غرب دارد، به راندان داوطلبانه آنها از منطقه به کمک پاکستان موفق گردد.

ایران در این بازی سیاست « گربه و موش » را در پیش گرفته و هنوز موقف خویش را کاملاْ روشن بیان ننموده و در ضمن آنکه سر به طرفداری گویا « دولت فعلی در افغانستان » می جنباند، ولی در عمل مردم افغانستان، شاید کدام اقدام عملی و سازنده ایران در باره چگونگی طرح های آنها در (مذاکره با طالبان) نه بوده است.

تا اکنون چندین باری شایعات پخش گردیدند، که سران طالبان در ایران رفت و آمد های داشته اند، اینکه ایرانیان چه نوع صحبت های با آنها داشته اند، تا اکنون نیز کاملاْ روشن و هویدا نگردیده اند و در پهلوی آن این همه دید و بازدید ها چه محتوا را داشتند، هیچ آگاهی نمی تواند به درستی از آن سر در بیآورد، که از چه نوع مذاکراتی بوده اند .

در مورد روسیه هم طوریکه از خبار آنها در مورد افغانستان ملاحظه میگردند، نماینده دولت روسیه در مورد افغانستان اعلان نموده اند، که اوضاع اطراف افغانستان را زیرنظر دارند. در کشورهم خبر های پخش گردیدند، که دیپلومات های آنها نیز تماس های را با طالبان داشته اند.

به گزارش به نقل از اسپوتنیک، ضمیر کابلوف ، نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان در سخنانی « از آماده گی مسکو برای اعزام نیروی نظامی به افغانستان در صورت درخواست کابل خبر داده است. نماینده روسیه درعین حال تاکید کرده، که پیش از انجام اعزام احتمالی نیروی نظامی به افغانستان، باید منتظر نتایج گفت ‌وگوهای بین الافغانی و دولت باشیم. در این ارتباط ضمیر کابلوف گفته است، که با توجه به مبارزه در برابر تروریزم و کمک نظامی به افغانستان، ما منتظر نهایی شدن نتیجه دولت حاکم در کابل خواهیم بود. ضمیر کابلوف همچنین تاکید کرده، که به طالبان بارها به صورت شفاف گفته شده، که انحصار قدرت و بازگشت انحصاری این گروه به قدرت در افغانستان قابل قبول نیست. به گفته کابلوف، مسکو معتقد است، که افغانستان به صورت جمهوری اداره شود، اما این موضوع به خود افغان‌ها مربوط است.»

این است موقف فعلی کشورهای همسایه افغانستان در قبال مذاکرات دولت افغانستان با طالبان.

به امید شب نیک به سخنان خویش خاتمه میدهم.

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۱۶۰۶

اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .