جنگ و تروریزم را با دموکراسی درآمیختند

جنگ و تروریزم را با دموکراسی درآمیختند

نباید صلح و دموکراسی را در تقابل قرار دهند

محمد ولی

آوازه چنین است که امریکا وطالبان در مورد عدم تدویر انتخابات ریاست جمهوری توافق خواهند کرد.
ایالات متحده امریکا که رهبران عراق ولیبیا را به جرم دیکتاتوری به مرگ محکوم کرد، سوریه را با عین اتهام به جنگ ویرانگر وتباه کن مواجه ساخت و ایران را زیر نام نبود دموکراسی نوع خودش سالهاست تحت فشار تعذیرات وتهدید به جنگ درآورده است ، با طالبان ( تروریستهای دیروز) که افغانستان را به بهانه سرنگونی آنها اشغال کرد به توافق میرسد تا دولت افغانستان از راه پیش گرفته درگذرد وبا داشتن قانون اساسی، نظام دولتی، قوای مسلح، گذَشتاندن لویه جرگه ها و سه دور انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی ، آزادی قسمی زنان ، وجود احزاب سیاسی و جامعه مدنی ، داشتن پارلمان ، قضا و څارنوالی سرتسلیم به توافق امریکا - طالب یعنی گروهی که جز جنگیدن وکشتن چیزی با خود ندارد فرود آورد و از تدویر انتخابات صرفنظر کند ( گرچه موسسات شمرده شده نتوانسته اند درزنده گی اجتماعی وسیاسی مردم اثرات بزرگ بجا گذارند ودولت هم تا گلو در فساد غرق است ولی باهمه کمی ها نسبت به نبود آن رجحان دارد زیرا مردم در دور جهادی وطالبی رنج آنرا دیده اند ) .
نفی عملیه های دموکراتیک نزده ساله ومنع احتمالی انتخابات ریاست جمهوری پس لگد به قانون اساسی است که امریکا زمانی آنرا مظهر اراده مردم میگفت و پروسه های شکلی ونیم بند دموکراتیک را با وجود تقلبات وسیع بحیث دستاورد تجاوزش برخ جهانیان ومردم امریکا میکشید.
رجحان طالبان براین پروسه ها چهره حقیقی سیاست امریکا را که گفته میشد دور از صداقت وپیچیده در نیرنگ و دروغ بوده حافظ منافع گروهی از سرمایه داران و استثمارگران است درعمل نشان میدهد.
روی کدام منطق امریکا عملیه دموکراتیک مطالق به قانون اساسی افغانستان را فدای گریز ازاین کشور میکند ، باشعار دموکراسی ومبارزه با تروریزم داخل افغانستان شد وبا نفی دموکراسی و توافق با تروریزم خارج میشود. این شکست آن کشوراست ، نه تنها شکست درعرصه نظامی بلکه شکست یک سیاست حجیم با تفکر دموکراسی نوع خودش که بیش از ۲۰۰ سال با دهل وسرنای سرمایه وجنگ آنرا برای جهانیان می نواخت و برتر می نامید . پول های زیادی را صرف کشتن افغان ها کرده ادعای حکومت داری خوب ، استقرار اوضاع و تامین حقوق بشررا به افتضاح کشانید.
در طول نزده سال که جنگ و تروریزم را با سرنوشت مردم گره زد با دادن ملیون ها دالر انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی را راه انداخت ، حالا که به زعم خودش بسوی صلح با طالبان میرود انتخابات را نفی میکند و طرح طالب را برجانب افغانی با آماده گی های اتخاذ شده وهژده کاندید سهمگیر درانتخابات رجحان میدهد، کجای این عمل با اعمال وگفته های گذشته اش پیوند خورده و به خیر مردم بوده میتواند ؟

اگر صلح و دموکراسی موازی بهم به حرکت نیافتد فاصله میان این دو نمیتواند مشکل موجود را به شکل بنیادی حل کند .
وقتی امریکا هزاران تن بمب را بر محلات زنده گی مردم میریخت ، طفلکان مکتب رو را به جرم رفتن روی پلوان قطار طالبان گفته بمبارد میکرد ،دردشت گمبیری فردی راکه غرض رفع معذرت نشسته بود بنام مین گذارهدف راکت طیاره قرار میداد، برنمازگذران در مسجدی در کاپیسا به نام تجمع طالبان بمب میریخت ؛ ومحافل عروسی را به خاک یکسان میساخت همه را مبارزه با تروریزم وامحای تروریستان برای استحکام وبقای دموکراسی قلمداد میکرد حالا چه بلایی بر سرش آمده است که رخ به عقب کرده برای نفی دموکراسی با تروریست ها به تفاهم میرسد و راه طی شده خون وآتش خود و طالب را از دموکراسی به دیکتاتوری دره وشلاق واگذارمیشود؟
مولوی قلم الدین رییس دره و شلاق زمان حاکمیت طالبان را غرض چشم ترسانی مردم برای توضیح مذاکرات به تلویزون ها ظاهر میسازد .
سیاست امریکا در مورد افغانستان آنقدر خام و ناسنجیده طرح شده است که روسای جمهور آن کشور بدون درنظر داشت موازین قبول شده روابط بین الملل ومنشور سازمان ملل متحد در بیان مکنونات درونی سیاست شان تحمل را ازدست میدهند وبعد برای تلافی ان یک کشور را تهدید به قربانی تند روی شان می نمایند.
دراول حمله به افغانستان (آرمیتاژ) معین وزارت خارجه امریکا پیام بوش را به پاکستان چنین گفت: در صورت دست بردار نشدن از حمایت طالبان که عساکر ما را درافغانستان میکشند به عصر حجر برخواهد گشت، یعنی آن سرزمین را با میلیونها نفوس اش از نقشه جهان محو میسازد.بعدآ ترامپ در تلافی آن اخطار به عمران خان اطمینان توانایی محو افغانستان از نقشه دنیا با قتل ده میلیون نفوس اش را داد .
این چه تدبیر وچه سیاست است که با بازی های نابخردانه گاهی پاکستان را تهدید به قربانی افغانستان میکنند و باری افغانستان را قربانی پاکستان می سازند یکی را به خاطر حمایت از طالب و دیگری را برای به قدرت رساندن طالب ؟
ماده اصلی بازی طالبان است و صحنه این بازی افغانستان .این کشور مانند بازی بزرگ که قسمت های از خاکش را از دست داد ودرجنگ سرد بزانو انداخته شده دستاوردهای شصت ساله اش در آتش جنگ جهادی ها چه با دولت چه در میان خودشان سوخت حالا در بازی ماجراجویانه امریکا بار دیگر زیر تهدید تقسیم بندی جدید جنوب آسیا قراردارد وامریکا میخواهد دربدل مشکل کشمیر افغانستان را به پاکستان عرضه نماید . پاکستانی که به اعتراف وزرا وسیاسمدارانش در حق افغان ها جفاهای نابخشودنی کرده زیر نام جهاد با استخدام هفتگانه ها وهشتگانه ها هیچ چیزی در بساط آن سالم نماند ،با وجود حضورناتو وقوای نظامی امریکا نزده سال طالبان را بویرانی اش امرکرد حالا این سرزمین چهار راه شرق وغرب وشمال وجنوب را با غنای معادن وآب های خروشان با تامین تسلط طالبان دراختیارمیگیرد وازمعضله کشمیر با هند درمیگذرد. این تحفه ای است که امریکا آنرا به پاکستان پیشکش می نماید.

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۱۹ـ ۱۴۰۸

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است.