بحران سیاسی ایتالیا زنگ خطری برای اتحادیه اروپا
اردشیر زارعی قنواتی
انتخابات پارلمانی ایتالیا در روز یکشنبه، چهارم مارچ منجر به نتایجی شد که هرچند تا حدودی قابل پیش بینی بود اما به دلیل رای بالای راست گرایان و جنبش پوپولیست « پنج ستاره » بسیاری از سیاست مداران و تحلیل گران را غافلگیر کرد. نخست وزیر اسبق ایتالیا به دلیل عدم امکان نخست وزیری تا یک سال دیگر به دلیل دوران محکومیت خود از قبل آنتونیو تایانی رییس فعلی پارلمان اروپا را کاندیدای سمت نخست وزیری کرده بود که حالا با پیروزی حزب لیگ در این ایتلاف امکان تمکین حزب اول از حزب فروتر در این ایتلاف وجود ندارد.از طرف دیگر با توجه به رای ۳۷ درصدی این ایتلاف که برای تشکیل دولت کافی نخواهد بود، جلب مشارکت حزبی دیگر برای تشکیل دولت ایتلافی با رهبری این فراکسیون پنج حزبی بسیار سخت خواهد بود. از سوی دیگر، پیروز اصلی این انتخابات حزب پنج ستاره با کسب ۳۲ درصد آرا که تبدیل به بزرگ ترین حزب درون پارلمان آینده شده است، اگر از نگرش قبل از انتخابات خود برای عدم ایتلاف با دیگر احزاب کوتاه بیاید، امکان بیشتری نسبت به ایتلاف رقیب برای تشکیل دولت خواهد داشت. اما در این میان بازنده اصلی حزب حاکم « دموکرات » به رهبری ماتیو رنزی بوده است که با کسب رأی کمتر از ۲۰ درصد هیچ شانسی برای تشکیل دولت ندارد و تنها می تواند در ایتلاف با یکی از دو جناح پیروز به عنوان حزب دوم ایفای نقش کند. برای دموکرات‌ها نیز تصمیم گیری در این خصوص بسیار مشکل است؛ چنانکه نزدیک شدن به راست گرایان برای آنان خودکشی سیاسی است و پیوستن به جنبش پنج ستاره تا حدود زیادی متحدان اروپایی آنان را ناخشنود می کند. در این میان احزاب کوچک تری از جمله جریانات کمونیستی هم وجود دارند که هرچند ایتلاف آنان با راست گرایان کاملا منتفی است اما به دلیل رای پایین حزب دموکرات که قبلا با آن در ایتلاف قرار داشته اند هیچ معادله ای را تغییر نخواهد داد، در صورتی که اگر با جنبش پوپولیست پنج ستاره متحد شوند، امکان تشکیل دولت برای این حزب و شوکه کردن اتحادیه اروپایی را دارند. به همین دلیل با توجه به ترکیب آرای جناح ها و احزاب سیاسی زمینه تشکیل دولت آینده در ایتالیا بیش از پیش درهاله ای از ابهام قرار دارد و در هر صورتی به لحاظ بروز بحران در سومین قدرت اتحادیه اروپایی یک ضربه بزرگ به موجودیت این اتحادیه خواهد بود. براساس گمانه زنی سیاست‌مداران و تحلیلگران امور ایتالیا در چنین شرایطی تشکیل دولت باثبات در این کشور تقریبا منتفی و تا حدودی غیرممکن تلقی می شود و از هم اکنون تقریبا همگان متفق القول‌اند که تحمیل سیاست های انقباضی دولت آنگلا مرکل، بر ساختار اتحادیه اروپا دلیل اصلی تمام تلاطم های سیاسی درون این اتحادیه بوده است. چنانکه سون گیگولد، نماینده حزب سبزها پیروزی نیروهای دست راستی و ضد اروپایی را نتیجه دیگری از سیاست‌های دولت المان دانسته و می گوید: « بی کاری جوانان و فقر در ایتالیا حاصل اعمال سیاست صرفه جویی اقتصادی المان در اتحادیه اروپا است». اگر نتایج انتخابات پارلمانی ایتالیا با پیروزی راست گرایان افراطی و پوپولیست‌های منتقد سیاست‌های اتحادیه زنگ خطر واقعی‌تری را برای این رهبران به صدا درآورده است. آنان که چشم امیدشان به سیلویو برلوسکنی به عنوان ناجی در زمان افول چپ میانه حاکم بود، حالا با پیشی گرفتن حزب لیگ بر حزب ایتالیا به پیش برلوسکنی بسیاری از امیدهای خود را برباد رفته می بینند. نتایج انتخابات ایتالیا بار دیگر اثبات کرد که سیاست‌های اتخاذ شده در یک دهه اخیر اتحادیه اروپا کاملا شکست خورده است و نیروهای ضد سیستمی از چپ تا راست به میزانی از قدرت در بین رای دهنده گان دست یافته اند که می توانند بسیاری از معادلات سنتی را در هم بریزند. این نتیجه حتا فراتر از قاره اروپا در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ امریکا هم با اقبال عمومی جوانان به برنی سندرز ، که با تقلب در حزب دموکرات از رقابت نهایی باز ماند و سپس پیروزی دونالد ترامپ ، به وضوح خود را نشان داده بود. در واقع جوامع غربی هم اکنون دارند تاوان بحران مزمن نظام سرمایه داری و شکست کامل سیاست نیولیبرالیزم بر ساختار جهانی را می پردازند. بعد از فروپاشی شوروی و رویای « پایان تاریخ » ایدیولوگ‌های نیولیبرال در یک مسیر جنونانه، دولت‌های سرمایه داری گام به گام تمام امتیازات تعیین شده در « دولت رفاه کینزی » را از طبقات کارگری و زیرین اجتماعی بازپس گرفتند و موجب رشد شتابناک شکاف های طبقاتی در تمامی جوامع شدند. اینکه گفته می شود ثروت یک درصد جامعه معادل ثروت 99 درصد دیگر جامعه در سطح جهانی رسیده و متعاقب آن جنبش‌های اعتراضی بزرگی علیه سیستم حاکم ظهور یافته، واقعیتی عینی است که متاسفانه تا امروز نهادهای قدرت در سیستم های ملی، اتحادیه ای و جهانی هنوز نخواسته اند حقیقت و تبعات آن را بپذیرند.ایتالیا اتفاقا یکی از کشورهایی بود که در متن این تخریب نیولیبرالیستی قرارداشت و مثل اسپانیا، یونان، ایرلند و پرتگال بحران اقتصادی به شدت گریبان آن را گرفته بود اما رهبران اتحادیه اروپا با سیاست ارعاب و تهدیدی که یونان را به تسلیم واداشت، فکر کردند می توانند جوامع دیگر را هم به تمکین وادار کنند؛ امروز ایتالیا و فردا اسپانیا که بدون تردید در همین مسیر گام برمی دارد. پس به زودی اتحادیه اروپا باید در سیاست های اساسی خود تجدیدنظر کند یا آماده فروپاشی باشد. ادامه بحران سیاسی در ایتالیا که می تواند منجر به تجدید انتخابات شود، در صورت عدم توافق احزاب برای تشکیل دولت ایتلافی می تواند این بحران را به کل اتحادیه اروپایی منتقل کند و آن هم در زمانی نامناسب که در واشنگتن دونالد ترامپ نیز علیه این اتحادیه شمشیر را از رو بسته است.
بامداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۱۸ـ ۰۸۰۳
دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .
استفاده از مطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2018